ΤΑ ΠΑΡΑΤΣΟΥΚΛΙΑ ΤΩΝ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ ΣΤΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ

Γράφοντας πρόσφατα για το Γυμνάσιο μου, ήταν αναπόφευκτο να μην μου έρθουν στο μυαλό τα διάφορα παρατσούκλια που είχαν δώσει στους καθηγητές οι μαθητές.

Για ορισμένους έχω ήδη γράψει, όπως πχ για τον Πίπη, όπως φωνάζαμε τον δύστυχο καθηγητή ωδικής, ένα αγαθό άνθρωπο που όμως σαν τον Μπετόβεν και αυτός ήταν κουφός! Σχετικά γράφω στο ποστ μου ΟΤΑΝ Ο ΑΘΕΟΦΟΒΟΣ ΤΡΑΓΟΥΔΗΣΕ ΣΤΟ ΗΡΩΔΕΙΟ !

Έχω γράψει επίσης για τον υποδιευθυντή του Γυμνασίου και το πως με την μεγαλοπρεπή κοιλιά του με βοήθησε να αριστεύσω δια της αντιγραφής στο ποστ μου ΤΟ ΣΚΟΝΑΚΙ, Η ΤΡΙΓΩΝΟΜΕΤΡΙΑ ΚΑΙ Η ΕΚ ΠΑΧΟΥΣ ΒΟΗΘΕΙΑ Σε συνδυασμό της φωνής του και του επωνύμου του το παρατσούκλι του ήταν ο Βρύχος.

Τα παιδιά σε αυτές τις ηλικίες είναι ιδιαίτερα σκληρά και είτε σωματικές ανωμαλίες είτε αναπηρίες αποτελούν γόνιμο έδαφος  για παρατσούκλια.

Ένας καλός μαθηματικός, όπως έλεγαν όσοι τον είχαν καθηγητή, είχε κάποια αναπηρία στο ένα πόδι και καθώς περπατούσε το σώμα του κουνιόταν δεξιά κα αριστερά, οπότε πάραυτα μόλις ήρθε στο σχολείο απέκτησε το παρατσούκλι ο Βάρκας!

Δεν χρειάζεται νομίζω να γράψω ποιο ήταν το παρατσούκλι του Γυμνασιάρχη για τον οποίο γράφω στο ποστ μου ΣΧΟΛΙΚΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΚΟΠΑΝΕΣ ΕΝΟΣ ΜΑΘΗΤΗ "ΗΣΣΟΝΟΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑΣ"

Ο αντιπαθής φιλόλογος που με τόση οξυδέρκεια με είχε χαρακτηρίσει "της ήσσονος προσπαθείας", είχε ένα από τα ονόματα μακρινάρια  σε -όπουλος . Η μαθητική ευρηματικότητα είχε φροντίσει να του το συντμήσει αντί να τον λένε πχ Αντωνακόπουλος  τον αποκαλούσαμε μεταξύ  μας ο Αντωνάκης. (δεν είναι βέβαια αυτό το δικό του)

Βέβαια με την σύντμηση αυτή τον έλεγαν και στο σπίτι τους τα παιδιά, οπότε οι γονείς που έρχονταν στο σχολείο ζήταγαν να δουν τον κ.Αντωνάκη, πράγμα που τον έκανε Τούρκο.

Είχε δε κάτι τεράστιες τρίχες στην κορυφή και των δύο του αφτιών οπότε  ένα πειραχτήρι της τάξης όποτε περπατούσε στη  τάξη πηγαίνοντας προς τον πίνακα, σηκωνόταν στο θρανίο του και έστριβε όπως στρίβουν τα τσιγκελωτά μουστάκια τις ανύπαρκτες τρίχες από τα αυτιά του!

Η ανάμνηση αυτή με έχει οδηγήσει  αφ΄ότου απέκτησα και εγώ τρίχες εκεί να τις κόβω πριν να μεγαλώσουν!

Αυτό που μου έκανε εντύπωση, γιατί δεν το είχα σκεφτεί μέχρι τώρα, είναι το γεγονός ότι σπάνια είχαν παρατσούκλια οι καθηγητές που ήσαν αγαπητοί, σε αντίθεση με τους αχώνευτους και τους βαρεμένους.

Όσοι ήσαν αγαπητοί αν είχαν ένα παρατσούκλι ήταν από αυτά που δείχνουν αγάπη και συμπάθεια, όπως παππούς.

 Ο Παππούς ήταν ένας αξιαγάπητος ηλικιωμένος θεολόγος που αντί να μας μαθαίνει για τα άμφια και τα πετραχήλια έλεγε με μοναδική ευγλωττία διάφορες ηθικοπλαστικές ιστορίες που όλοι τις άκουγαν με ενδιαφέρον και συγκίνηση. Στις εξετάσεις έβαζε θέματα, που στην ουσία ήταν εκθέσεις ιδεών και μας  βαθμολογούσε όλους από 17-20. 

Ο ΑΝΤΩΝΗΣ ΠΟΛΥΚΑΝΔΡΙΩΤΗΣ ήταν επίσης από τους  αγαπητούς καθηγητές στο σχολείο χωρίς παρατσούκλι.

Ένας άλλος αγαπητός στα παιδιά καθηγητής ο υποδιευθυντής Κοφινάς δεν είχε και αυτός παρατσούκλι. Ήταν ο άνθρωπος που, μέσα από λογοτεχνική μετάφραση, μας έδωσε να καταλάβουμε το μήνυμα που έχει η Αντιγόνη του Σοφοκλή και ότι τα αρχαία κείμενα περιέχουν πανανθρώπινες αξίες και δεν είναι εργαλεία μαρτυρίου των μαθητών με την γραμματική και το συντακτικό τους.

Από κει και πέρα υπήρχαν και αυτοί που δικαίως ή αδίκως όλα τα παιδιά τους ήξεραν με το παρατσούκλι τους.

Ο Μπάμιας, ήταν φιλόλογος, καλός σαν άνθρωπος αλλά πλαδαρός και άχρωμος που η ρουτίνα του σχολείου τον είχε οδηγήσει σε μια συνεχή απάθεια και αδιαφορία για όλα.

Η Θύμους ήταν ο γυμναστής μας και το παρατσούκλι το είχε αποκτήσει από την βλαχοκυριλέ εμφάνιση του, παρόμοια με του Κατρούγκαλου.

Μας έκανε γυμναστική με το κοστούμι και την γραβάτα του και η αποκορύφωση της γυμναστικής μας εκπαίδευσης ήταν όταν αποφάσισε να μας μάθει τσάμικο, και καλαματιανό  χωρίς βεβαία μουσική, με το 1,2,3!

Το γελοίο του θεάματος 60 μαντράχαλων με σορτσάκι να προσπαθούν, γελώντας βέβαια και πιασμένοι χέρι-χέρι να χορέψουν καλαματιανό με παραγγέλματα, ίσως μόνο οι  Μόντυ Πάιθονς θα μπορούσαν να το αποδώσουν!

Ο Σιουπή ήταν ο δεύτερος γυμναστής που ήρθε για να συμπληρώσει το γυμναστικό τιμ του σχολείου. Κοντούλης με το κουστούμι και αυτός προσπαθούσε να επιβληθεί φωνάζοντας στο θορυβώδες εφηβικό κοινό με κατακόκκινο πρόσωπο, σιουπή!,  με τα δύο χεράκια του σε προσοχή και με τους δείκτες τεντωμένους προς τα κάτω, ενώ ταυτόχρονα σηκωνόταν στις μύτες των παπουτσιών του για να φαίνεται ψηλότερος.

Η Γλαυκώπις Αθήνη ήταν γεροντοκόρη καθηγήτρια των γαλλικών με νταντελέ γιακαδάκια και είχε αποκτήσει το παρατσούκλι  εξ αιτίας του εξώφθαλμου που είχε.

 Προσπαθούσε να μας μάθει γαλλικά με αποσπάσματα από το Paul et Virginie  και από κείμενα του Jean-Jacques Rousseau μεταφράζοντας τα σε άπταιστη καθαρεύουσα με φράσεις όπως πχ όταν συναντώ ένα ποταμό τον ακτοπλοώ!  Έπρεπε να πάω στην Μονή Κύκκου στην Κύπρο για να δω απέναντι από το τζαμί του σαραγιού ότι η συκαμινέα, όπως μας το μετάφραζε, είναι η μουριά!

Όμως χάρις σε αυτήν έμαθα και έγραψα και το σχετικό ποστ για το που υπάρχει  και τι σημαίνει HONI SOIT QUI MAL Y PENSE

Γαλλικά βέβαια δεν έμαθα περισσότερα από όσα είχα μάθει από το σπίτι μου!

Μόνο όμως ένας καθηγητής είχε καταφέρει να έχει 3 παρατσούκλια!

Ο Τζέφ ή ο τρελός ή ο τρελός επιστήμων!

Πράγματι επρόκειτο για ένα απερίγραπτο φυσικό που λύνοντας μια άσκηση στον πίνακα αν φώναζε κανείς από κάτω -Λάθος κ. καθηγητά , αυτομάτως τα έσβηνε όλα με το μανίκι του σακακιού του!

Μας έδειξε το εκκρεμές του Φουκώ πηδώντας επάνω σε ένα θρανίο και κουνώντας με το χέρι του την λάμπα της αίθουσας!

Άλλη μέρα μπαίνοντας στην τάξη βάζει το χέρι του στην τσέπη του σακακιού του και αναφωνεί αγανακτισμένος: -Φτου γαμώτο, μου είχαν δώσει 3 αυγουλάκια και αυτά έσπασαν!

Όταν επήγαμε στο κτήριο της οδού Ηπίτη αποκτήσαμε και στο ημιυπόγειο μια κατακαίνουργια αίθουσα πειραμάτων που ήταν και το καμάρι του Γυμνασιάρχη.

Αυτό μέχρι ο Τζέφ να κάνει ένα πείραμα, να καταφέρει να κάψει την φορμάικα του τραπεζιού, καπνοί να βγαίνουν από τα παράθυρα και μια έντρομη τάξη να τρέχει να σωθεί στην αυλή!

Η αποθέωση όμως των πειραμάτων του ήταν η απόδειξη του θεωρήματος του Τορικέλι!

Έφερε μια μέρα ένα γκαζοντενεκέ λαδιού στον οποίο είχε οξυγονοκολλήσει στην επάνω επιφάνεια του ένα σωλήνα 10 εκ.

Έστειλε ένα μαθητή στην ταράτσα του σχολείου με το λάστιχο της αυλής, αυτός πέταξε την άκρη του κάτω και ο Τζέφ την έχωσε στον σωλήνα του  γκαζοτενεκέ. Ο μαθητής που ήταν στην ταράτσα με ένα χωνί στην επάνω άκρη του σωλήνα έριχνε νερό, ο γκαζοτενεκές σιγά σιγά φούσκωσε μέχρι που ο μαθητής επάνω φώναξε- δεν παίρνει άλλο κ. καθηγητά!

Σύμφωνα με τον Τζέφ έπρεπε να σκάσει ο γκαζοτενεκές ,με την πίεση που ασκούσε η στήλη του νερού  και όχι ο ίδιος  που έβλεπε το πείραμα να αποτυγχάνει υπό την θυμηδία και τον καγχασμό όλων μας.

Έμπλεος αγανάκτησης λοιπόν έδωσε μια κλωτσιά στον γκαζοτενεκέ όποτε έφυγε το λάστιχο από αυτόν και όλο το νερό που είχε μέσα αυτό άρχισε να μας καταβρέχει!   

Ένα τελευταίο ακόμα από τα αμίμητα του Τζέφ.

Διόρθωνε τα γραπτά ξεκινώντας από την τελευταία σελίδα έτσι ώστε όταν έφτανε στην πρώτη σελίδα να βάζει τον βαθμό και να ξεμπερδεύει!

Το Γυμνάσιο ήταν Πρότυπο!