Μπουαλέμ Σανσάλ: Ο ΙΣΛΑΜΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΦΑΣΙΣΜΟΣ

Στο προηγούμενο ποστ μου ΒΙΑ ΚΑΙ ΙΣΛΑΜ είχα μεταφέρει τις απόψεις του Σύρου ποιητή Άδωνι για το Ισλάμ.

Στο σημερινό μεταφέρω τις απόψεις του Αλγερινού συγγραφέα Μπουαλέμ Σανσάλ για το ίδιο θέμα.

Όπως λέει ο ίδιος για την ζωή και την χώρα του:

«Ζούσα ανέκαθεν σε συνθήκες πολέμου: η αποικιοκρατία και ο πόλεμος της Ανεξαρτησίας, ο εμφύλιος πόλεμος της δεκαετίας του '90. Πάντα ζούσα υπό δικτατορικό καθεστώς. Έτσι έχει η ιστορία της χώρας μου. Κι αυτή αποτελεί το υφάδι όλων των μυθιστορημάτων μου. Πρέπει να πω ότι το φοβερότερο όλων είναι ο ισλαμισμός, είναι ο βέβαιος θάνατος, η καταστροφή της ζωής στις πιο βαθιές της ρίζες. Στα βιβλία μου μιλάω ουσιαστικά για ένα και μόνο πράγμα: την άνιση μάχη για την ελευθερία».

Η συνέντευξη δόθηκε στον Γρηγόρη Μπέκο στο ΒΗΜΑ της 13-8-2016 με την ευκαιρία της έκδοσης στην χώρα μας του βιβλίου του 2084.Το τέλος του κόσμου, σε μετάφραση Ανθής Ξενάκη από τις Εκδόσεις Διάμετρος.

 Με πρότυπο το «1984» του Τζορτζ Οργουελ,  στο πρόσφατο μυθιστόρημά του φαντάζεται την ισλαμική εκδοχή του «Μεγάλου Αδελφού», ένα ολοκληρωτικό καθεστώς θρησκευτικού τύπου που . εδραιώνει την κυριαρχία του στην Ευρώπη.

(οι υπογραμμίσεις στο κείμενο είναι δικές μου)

Στην ερώτηση :Γιατί επέλεξε να «συνομιλήσει» με το συγκεκριμένο έργο και τον συγκεκριμένο συγγραφέα; απαντά:

«Κατά τη γνώμη μου, ο Οργουελ είναι ο συγγραφέας που αποκαλύπτει θεαματικά ένα θεμελιώδες στοιχείο των ολοκληρωτικών καθεστώτων: τη δύναμη της γλώσσας για τη χειραγώγηση του πληθυσμού. Περισσότερο και από τη φυσική βία και την ιδεολογική κατήχηση, περισσότερο και από τον απόλυτο έλεγχο της καθημερινής ζωής, αυτό που επιτρέπει στα ολοκληρωτικά καθεστώτα να υποτάσσουν τον πολίτη και τον άνθρωπο είναι ο έλεγχος της γλώσσας. Κυριαρχώντας επί της γλώσσας κυριαρχούν στο συμβολικό σύμπαν, στο φαντασιακό του ανθρώπου. Δεν υπάρχει πλέον τρόπος να σκεφθείς, να ονειρευτείς ή να προσεγγίσεις οποιαδήποτε κουλτούρα. Ζώντας σε μια χώρα όπου υπάρχει διττή δικτατορία, ιδεολογική και θρησκευτική, γνωρίζω καλά τις ζημιές που προξενεί η καταστροφή της γλώσσας, ζημιές τεράστιες και ανεπανόρθωτες. Δεν πλάθουμε ένα ζωντανό φαντασιακό από ένα νεκρό σώμα».

Μερικές ενδιαφέρουσες απόψεις από την συνέντευξη του:

«Το Ισλάμ είναι μια ολότητα, μια θρησκεία και ένας νομικός κώδικας, μια παράδοση και μια κουλτούρα που αρνούνται τον νεωτερισμό. Είναι προσηλυτιστικό και επιζητεί την οικουμενικότητα. Το Ισλάμ είναι ο παιδαγωγός της βίας, φυσικής και συμβολικής. Σε κάθε επιταγή του εμπεριέχει και μια τιμωρία. Αν δεν προβλέπεται στο Κοράνι, θα προβλέπεται σίγουρα στα Χαντίθ, τα κείμενα που καταγράφουν τα λεγόμενα του Προφήτη και που νομοθετούν για όλες τις πτυχές της ζωής, ακόμη και για τις πιο τετριμμένες. Στην πραγματικότητα, το Αμπιστάν αντιγράφει την οργάνωση και τον τρόπο ζωής που συναντούμε στη Σαουδική Αραβία, στο Ιράν, στο Ισλαμικό Κράτος αλλά και σε ολοκληρωτικά αστυνομοκρατούμενα, γραφειοκρατικά και λαϊκιστικά  καθεστώτα που επικράτησαν στην Ευρώπη, όπως ο ναζισμός, ο σταλινισμός, ο φασισμός. Μέσα σε έναν σκοτεινό και απολιθωμένο κόσμο, η νεωτερικότητα δεν επιτρέπεται παρά μόνο ως τεχνολογία στην υπηρεσία της θρησκείας».

«Στην Ευρώπη δεν αντιλαμβανόμαστε σε ποιον βαθμό σύγχρονες έννοιες, όπως ελευθερία, ατομικότητα, ισότητα, δημοκρατία, ανθρώπινα δικαιώματα ή κοσμικότητα, είναι ξένες προς την ισλαμική αντίληψη του κόσμου. Δεν αντιλαμβανόμαστε πόσο οι μουσουλμάνοι είναι προσηλωμένοι στη δική τους κοσμοαντίληψη που βασίζεται στην καθησυχαστική βεβαιότητα ότι όλα έχουν γραφτεί από τον Αλλάχ για το καλό τους και ότι δεν υπάρχει άλλη επιλογή πέρα από την πιστή τήρηση των γραφών. Σήμερα, καθώς το Ισλάμ επεκτείνεται διεθνώς και, με τη δυναμική που του προσδίδουν ο ισλαμισμός και τα πετροδολάρια, κατορθώνει να "εξισλαμίζει" τις κοινωνικές, πολιτισμικές και οικονομικές δομές των χωρών υποδοχής. H προβληματική της μεταρρύθμισής του προκειμένου να προσαρμοστεί στη σύγχρονη εποχή δεν τίθεται καν. Η κυρίαρχη ιδέα είναι ότι ακριβώς οι εν λόγω χώρες υποδοχής θα πρέπει να μεταρρυθμιστούν ώστε να προσαρμοστούν στις αξίες και στους κανόνες του Ισλάμ».

«Ο ισλαμισμός είναι φασισμός και συμπράττει με άλλους φασισμούς που συναντά στον δρόμο του, στη βάση της αρχής "ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου". Συνέπραξε με τον ναζισμό τις δεκαετίες του '30 και του '40, όπως και με τα φασιστικά αραβικά καθεστώτα. Οι έννοιες ισλαμοφασισμός και ισλαμικός φασισμός αποτυπώνουν μια πραγματικότητα. Η σύμπνοια ναζισμού και ισλαμισμού αποτελεί μια ιστορική πραγματικότητα: τη δεκαετία του '30 ο Χίτλερ, βαδίζοντας προς την εξουσία, είχε εξασφαλίσει τη στήριξη των ισλαμιστών των οποίων πνευματικός ηγέτης ήταν ο Μεγάλος Μουφτής της Ιερουσαλήμ, ο Μοχάμαντ Αμίν αλ Χουσέινι, ο οποίος εξέδωσε φετβά καλώντας τους μουσουλμάνους να συστρατευθούν στον δίκαιο αγώνα του Χίτλερ ενάντια στους άγγλους και γάλλους αποικιοκράτες και ενάντια στον παγκόσμιο εβραϊσμό. Με αυτούς τους φανατικούς εθελοντές, ο Χίτλερ οργάνωσε έναν αραβικό στρατό, τις "αραβικές ταξιαρχίες" (μεταξύ των οποίων και το 13ο τάγμα Waffen SS Handschar), διαβόητες για την αποτρόπαιη δράση τους».

Ο Μοχάμαντ Αμίν αλ Χουσέινι μαζί με τον Διοικητή της Ταξιαρχίας SS και υποστράτηγο των Waffen SS  Karl-Gustav Sauberzweig, επιθεωρούν τους Βόσνιους εθελοντές των SS το 1943.

Απέμεινε κάτι καλό από αυτό που ονομάστηκε «Αραβική Ανοιξη»;

«Ποτέ μου δεν πίστεψα στην αποκαλούμενη "Αραβική Ανοιξη" με τις εικόνες μιας αραβικής νεολαίας που πολεμά τις δικτατορίες μέσω του Facebook και του Διαδικτύου, μιας νεολαίας λαμπρής και θαρραλέας κατά τα λοιπά, που δεν αντιπροσωπεύει όμως την εκάστοτε πραγματική χώρα, την οποία είχαν προσεταιριστεί οι ισλαμιστές παρασύροντάς την προς την τζιχαντιστική τους πορεία. Η Αραβική Ανοιξη απελευθέρωσε στην πραγματικότητα τους ισλαμιστές, οι οποίοι κατάλαβαν πως σήμανε η ώρα τους, άδραξαν την ευκαιρία και σήμερα μεταφέρουν τον αγώνα τους στην καρδιά καθαυτή της δημοκρατίας, στην Ευρώπη. Μια επανάσταση μπορεί να λάβει χώρα σε βραχύ χρονικό διάστημα, αλλά οι πραγματικές μεταλλάξεις (θρησκευτικές, φιλοσοφικές, πολιτισμικές) απαιτούν δεκαετίες. Οσον αφορά το Ισλάμ, χρειάζονται πολύ περισσότερα από τον ενθουσιασμό και την αυτοθυσία μερικών νέων. Πρέπει πάντως να χαιρετίσουμε αυτούς τους νεαρούς ήρωες, κάθε ταξίδι ξεκινά με ένα πρώτο βήμα».

Γιατί, πιστεύετε, οι ισλαμιστές τρομοκράτες έχουν στοχοποιήσει τη Γαλλία τόσο απροκάλυπτα;

«Η Γαλλία διαθέτει πολλά στοιχεία που την καθιστούν στόχο. Επέβαλε αποικιοκρατικό καθεστώς σε πολλούς μουσουλμανικούς λαούς, υποστήριξε τις αραβικές δικτατορίες που καταπίεσαν αυτούς τους λαούς, βομβάρδισε μουσουλμανικές χώρες, ο τρόπος με τον οποίο διαχειρίστηκε τη μετανάστευση προκάλεσε απογοήτευση και μίσος, υπό τον μανδύα της κοσμικότητας εφάρμοσε μια πολιτική καταπίεσης του Ισλάμ κ.λπ. Το Ισλαμικό Κράτος επέλεξε για στόχο τη Γαλλία γιατί οι μουσουλμάνοι μετανάστες επιδεικνύουν ορισμένα ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά: είναι πολυάριθμοι και ομοιογενείς, είναι άραβες, μαγκρεμπίνοι, σουνίτες μαλεκίτες, με ένα οργανωμένο σαλαφιστικό κίνημα, έχουν οικογένεια στη Γαλλία, είναι ελάχιστα ενταγμένοι και μάλλον γκετοποιημένοι, διατηρούν στενούς δεσμούς με τη χώρα καταγωγής τους, στοιχεία που παρέχουν ένα στρατηγικό βάθος για την επέκταση του Ισλαμικού Κράτους. Η βία σίγουρα θα συνεχιστεί επί μακρόν. Το ερώτημα είναι αν θα εκτραπεί σε εμφύλιο πόλεμο, αν ο στρατός θα παραμείνει σιωπηρός παρατηρητής και τι θα πράξει η Ευρώπη».

Ολόκληρη η συνέντευξη εδώ.