Παρασκευή 24 Ιανουαρίου 2014

ΤΕΛΙΚΑ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΠΑΧΘΕΣ Ή ΑΠΕΧΘΕΣ;





Με την πρόσφατη συνέντευξή του στο ραδιοσταθμό «Στο Κόκκινο» ο Γιώργος Σταθάκης, ίσως το σοβαρότερο πρόσωπο που διαθέτει  σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ , άδειασε στην ουσία  τον Τσίπρα που στην Θεσσαλονίκη στις 13/9/2013  δήλωνε ότι «το χρέος είναι τεράστιο και επαχθές"
Στην συνέντευξη του αυτή ο Σταθάκης είπε πως το επαχθές χρέος στην περίπτωση της Ελλάδας είναι περιορισμένο:

«Είναι τα εξοπλιστικά προγράμματα και ο εξηλεκτρισμός του ΟΣΕ, που δεν έγινε ποτέ. Είναι περίπου στο 5%. Η μεγάλη πλειοψηφία του χρέους, πάνω από το 90%, είναι παραδοσιακό, δημόσιο χρέος των αγορών, δηλαδή των ομολόγων. Εκεί δεν υπάρχει νομική διαδικασία για να αμφισβητηθεί».

Για να γίνει κατανοητό το παρακάτω άρθρο του οικονομολόγου καθηγητού κ. Μάνου Ματσαγγάνη  ,αναγκαστικά κατάφυγα στην Λεξιλογία για να ξεκαθαρίσω τις έννοιες του επαχθούς και απεχθούς χρέους. (τα bold στο κείμενο του ποστ  είναι δικά μου)

Απεχθές χρέος (odious debt). Το odious debt αποδίδεται συνήθως με τον όρο απεχθές χρέος, με συνώνυμο illegitimate debt, παράνομο χρέος.
Σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, το απεχθές χρέος, επίσης γνωστό ως παράνομο χρέος, είναι μια νομική θεωρία σύμφωνα με την οποία το εθνικό χρέος που έχει δημιουργηθεί από ένα καθεστώς για λόγους που δεν εξυπηρετούν τα εθνικά συμφέροντα, δεν πρέπει να είναι εκτελέσιμο. Επομένως, τέτοιου είδους χρέη θεωρούνται από αυτή τη θεωρία προσωπικά χρέη του καθεστώτος που τα δημιούργησε και όχι κρατικά χρέη. Κατά κάποιον τρόπο, η έννοια είναι ανάλογη με τη μη εγκυρότητα των συμβολαίων που υπογράφονται υπό συνθήκες εξαναγκασμού. 
Επαχθής, από την άλλη, (από το άχθος «βάρος, φορτίο») είναι ο δυσβάστακτος. Επαχθές είναι το σύνολο του χρέους όταν ξεπερνά κάποια όρια. Στην περίπτωσή μας, σύμφωνα με τον κ. Σταθάκη, το 5% του ελληνικού χρέους μπορεί να αμφισβητηθεί (άρα να χαρακτηριστεί απεχθές χρέος). Όχι επαχθές χρέος, όμως. Ακόμα κι αν απαλλαγούμε από το απεχθές χρέος, είναι πιθανό να μείνουμε με το επαχθές και μη βιώσιμο. Που απεχθές είναι κι αυτό, αλλά όχι σύμφωνα με την ορολογία του διεθνούς δικαίου

Ο Μάνος Ματσαγγάνης λοιπόν στο άρθρο του Το απεχθές χρέος, η φοροδιαφυγή και ο ΣΥΡΙΖΑ γράφει στο Protagon:

Με δύο πρόσφατες δηλώσεις του, για τη φοροδιαφυγή και το απεχθές χρέος, ο Γιώργος Σταθάκης, βουλευτής και μέλος της σχετικά πιο ρεαλιστικής συνιστώσας του οικονομικού επιτελείου του ΣΥΡΙΖΑ, κατάφερε να αλλάξει το θέμα συζήτησης μεταξύ των οπαδών του κόμματος αυτού. Την περασμένη εβδομάδα μιλούσαν για το πόσο ΟΚ είναι να σκοτώνεις ανθρώπους, αρκεί να έχεις πολιτικό κίνητρο (μια ιδέα που ίσως θα έπρεπε να συζητήσουν πρώτα με τους αγαπημένους του Παύλου Φύσσα). Αυτή την εβδομάδα μιλάνε για ζητήματα οικονομικής πολιτικής. Πάλι καλά, είναι και αυτό ένα είδος προόδου.
Με την πρώτη δήλωσή του έκλεισε το θέμα του απεχθούς χρέους, ελπίζω οριστικά. «Μόνο το 5% του ελληνικού χρέους μπορεί να χαρακτηριστεί επαχθές» δήλωσε ο Σταθάκης. Πολύ λέει. Για να είναι επαχθές ένα χρέος, θα πρέπει (α) να το πήρε μια δικτατορική κυβέρνηση, (β) να ξόδεψε τα λεφτά για δικό της όφελος (π.χ. σε κοσμήματα που τώρα είναι σε θυρίδες στην Ελβετία), και (γ) εν γνώσει των δανειστών. Ούτε ο εξωτερικός δανεισμός της χούντας του 1967-1974 (προσοχή στις ημερομηνίες) δεν ήταν όλος απεχθές χρέος, αφού ένα μέρος του ξοδεύτηκε π.χ. για να παραγραφούν τα δάνεια των αγροτών από την Αγροτική Τράπεζα.
Αυτονόητο; Προφανώς. Το πρόβλημα για τον ΣΥΡΙΖΑ και λοιπές αντιμνημονιακές δυνάμεις δεν είναι μόνο ότι τα τελευταία 4 χρόνια το παραμύθι του απεχθούς χρέους λειτούργησε ως πολεμική κραυγή και συγκολλητική ουσία όλων των αγανακτισμένων, από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ έως τη Χρυσή Αυγή. Είναι επίσης ότι όλοι αυτοί φώναζαν ότι βασικά η οικονομία μας είναι μια χαρά, και ας εξάγουμε ελαιόλαδο για να εισάγουμε αυτοκίνητα. Θα σωθούμε εύκολα, αρκεί να κάνουμε δυο-τρεις έξυπνες κινήσεις, π.χ. να διαγράψουμε το απεχθές χρέος. Ε, λοιπόν, δεν είναι έτσι – και αν δεν πιστεύουν εμένα, ας ρωτήσουν τον Σταθάκη.
Η άλλη «έξυπνη κίνηση» που θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ για να μας σώσει είναι να φορολογήσει τους πλούσιους, πατάσσοντας τη φοροδιαφυγή. Εδώ τα πράγματα είναι πιο μπερδεμένα: το πρόβλημα είναι όντως μεγάλο. Η εκτεταμένη φοροδιαφυγή δεν συμβιβάζεται ούτε με δίκαιη διακυβέρνηση ούτε με δυναμική οικονομία. Όμως – όπως πάντα – τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Για τρεις κυρίως λόγους.
Πρώτον, δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι η φοροδιαφυγή αυξάνεται τα τελευταία χρόνια. Το κίνητρο είναι σίγουρα ισχυρότερο. Οι εκατοντάδες χιλιάδες ελεύθεροι επαγγελματίες που προσπαθούν να επιβιώσουν μέσα στην κρίση σίγουρα μπαίνουν σε μεγαλύτερο πειρασμό να κλέψουν την Εφορία. Όμως, από τους βασικούς κλάδους της οικονομίας – πρωταθλητές της φοροδιαφυγής (τουρισμός, οικοδομή, προσωπικές υπηρεσίες), ο ένας ακμάζει, ο άλλος έχει καταρρεύσει, και ο τρίτος παραπαίει λόγω συρρίκνωσης της εσωτερικής ζήτησης. Άρα δύσκολα ο Σταθάκης θα κατάφερνε να φέρει στα δημόσια ταμεία περισσότερα λεφτά από την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής από όσα φέρνει ήδη ο Θεοχάρης.
Δεύτερον, στην Ελλάδα δεν φοροδιαφεύγουν μόνο οι πλούσιοι, φοροδιαφεύγουν όλοι όσοι μπορούν: από τους αγρότες, τους μικρέμπορους, τους ελεύθερους επαγγελματίες έως τις επιχειρήσεις, ιδίως τις μικρές. Σύμφωνα με πρόσφατες εκτιμήσεις μας, τα οφέλη από τη φοροδιαφυγή είναι μεγαλύτερα στο χαμηλότερο και στο υψηλότερο τμήμα της κατανομής εισοδήματος. Άρα ναι, να καταπολεμήσουμε τη φοροδιαφυγή, το λέω χρόνια. Αλλά ας έχει υπόψη του το οικονομικό επιτελείο του ΣΥΡΙΖΑ ότι οι περισσότεροι από όσους θα πληγούν δεν είναι κάτοικοι Κολωνακίου αλλά αντιμνημονιακοί μικρομεσαίοι (και φυσικά οπαδοί της λαϊκής δεξιάς, και μέχρι χθες «μη προνομιούχοι» του ΠΑΣΟΚ).
Τρίτον, το πρόβλημα με εμάς τους Έλληνες δεν είναι τόσο ότι φοροδιαφεύγουμε λόγω ροπής προς την απάτη, λόγω γενετικής πονηριάς, λόγω αρχαίας δυσπιστίας μεταξύ πολιτών και κράτους κτλ. Ακόμη και στις ΗΠΑ, όπου το αδίκημα σε στέλνει κατ’ ευθείαν φυλακή, ακόμη και αν είσαι ο Αλ Καπόνε ή ο Λύκος της Wall Street, το μέσο ποσοστό εισοδήματος που κρύβουν οι μισθωτοί (1%) και οι αυτοαπασχολούμενοι (σχεδόν 60%) είναι πάνω-κάτω όσο και στην Ελλάδα. Απλώς στις ΗΠΑ (αναλογικά) πολύ περισσότεροι εργαζόμενοι είναι μισθωτοί, και πολύ λιγότεροι είναι αυτοαπασχολούμενοι από ό,τι στην Ελλάδα. Ακόμη και αν το ΣΔΟΕ γίνει FBI, με τη σημερινή δομή της οικονομίας και της απασχόλησης θα έχουμε φοροδιαφυγή.
Τι να κάνουμε; Να αφήσουμε τη φοροδιαφυγή ήσυχη; Όχι, το ακριβώς αντίθετο. Να την περιορίσουμε όσο μπορούμε. Αλλά να θυμόμαστε ότι ο καλύτερος τρόπος για να το πετύχουμε είναι να ξεκολλήσουμε από το χρεοκοπημένο μοντέλο της φτηνής ανάπτυξης με εκατοντάδες χιλιάδες ατομικές επιχειρήσεις, και να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε πώς θα αποκτήσουμε σύγχρονες μεγάλες επιχειρήσεις. με εξαγωγικό προσανατολισμό, ανοιχτές στην καινοτομία, με οργανωμένο λογιστήριο, καλύτερες αμοιβές και εργασιακές σχέσεις.
Αλλά ξέχασα: Η ριζοσπαστική αριστερά μας (όπως τις πρώτες δεκαετίες της μεταπολίτευσης το ΚΚΕ) είναι εναντίον των μεγάλων επιχειρήσεων. Προτιμά χίλιες μικρές, και ας ρυπαίνουν περισσότερο, ας είναι ανήμπορες να οργανωθούν, να δικτυωθούν, να είναι ανταγωνιστικές, να πληρώνουν μισθούς της προκοπής, να εξάγουν – και να πληρώνουν φόρους.

Μετά το ξεκατίνιασμα που έγινε μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ γι΄ αυτές τις δηλώσεις  Σταθάκη, ενδιαφέρον είχε και συνέντευξη που έδωσε ο ίδιος στο ραδιόφωνο του ΑΛΦΑ.

Ερώτηση δημοσιογράφου ΑΛΦΑ: Εσείς αποκλείετε το σενάριο αυτό που ήδη κυκλοφορεί και υποβόσκει και στους παραπολιτικούς διαδρόμους, ότι εάν πάει ο Τσίπρας ως Πρωθυπουργός μιας αυριανής κυβέρνησης στην Ευρώπη και με τον πρώτο τσαμπουκά που θα τους πουλήσει θα κλείσει η ΕΚΤ την κάνουλα και τη χρηματοδότηση προς την Ελλάδα και θα έρχεται μετά ο κάθε ένας μικροαστός και θα σκούζει και λέει δε θα έχεις πετρέλαιο για το νοσοκομείο, δεν θα έχεις τρόφιμα στα ράφια και όλα αυτά τα κινδυνολογικά ακούγονται, αλλά τα έχουμε δει και στην Αργεντινή και λίγο πολύ τα έχουμε δει και εδώ δίπλα στην Κύπρο. Δεν μπορούν να συμβούν και στην Ελλάδα;
Γιώργος Σταθάκης: Κανείς δεν αποκλείει τίποτα. Εκτιμώ, όμως, ότι η διαδικασία της διαπραγμάτευσης θα είναι σκληρή, θα έχει διάρκεια, δε θα λυθεί σε ένα Eurogroup και δεν θα οδηγήσει ούτε από τη μια πλευρά ούτε από την άλλη πλευρά, φαντάζομαι, σε ακραίες καταστάσεις σαν αυτές που υπονοείτε». 

Όπως καταλαβαίνει κανείς η σημερινή θέση Σταθάκη έρχεται σε πλήρη αντίθεση με   την απόφαση του συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ στην οποία σημειωνόταν ότι επαναδιαπραγματευόμαστε τις συμβάσεις και ακυρώνουμε τους επαχθείς όρους τους, θέτοντας ως πρώτο θέμα τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, πραγματοποιώντας λογιστικό έλεγχο.

Το απραγματοποίητο αυτής της θέσης  διατυπώνει και ο Γιάνης Βαρουφάκης στο άρθρο του  Το άτοπον του απεχθούς λέγοντας:

....την Ελλάδα δεν την αφορά καθόλου αυτή η υπόθεση (χαρακτηρισμού του χρέους μας ως απεχθές). Τουλάχιστον δεν την αφορά όσο η κυβέρνηση του τόπου (όποια κι αν είναι αυτή) στοχεύει να παραμείνει στην Ευρωζώνη και στην ΕΕ. Κι αυτό γιατί η μονομερής, άνευ διαπραγματεύσεων, διαγραφή του χρέους (που είναι ο μόνος λόγος να χαρακτηρισθεί ως απεχθές) συνάδει μόνο με απόφαση εξόδου από την ΕΕ.
και συνεχίζει λίγο παρακάτω:
Η ανακήρυξη του χρέους, ή μέρους του, ως απεχθές αποτελεί δήλωση ότι δεν ενδιαφερόμαστε για διαπραγμάτευση με τους εταίρους μας – το αντίθετο, δηλαδή, από αυτό που απαιτεί το εθνικό συμφέρον.
Και εξηγεί το αυτονόητο, γιατί δηλαδή δεν είναι δυνατόν να ισχυριστεί κανείς ότι μέρος από το χρέος μας οφείλεται σε διαφθορά, οπότε θα μπορούσε να χαρακτηριστεί απεχθές:
Τα ομόλογα περνάνε από χίλια δυο χέρια μετά την αρχική έκδοση τους. Αυτός στον οποίο χρωστάει το κράτος σήμερα δεν έχει καμία σχέση με εκείνον που δάνεισε το κράτος αρχικά.
.....................................
Υπό αυτή την δυναμική διαδικασία είναι αδύνατον να πούμε (ακόμα και να γνωρίζουμε επακριβώς ότι, π.χ. το 1998 ένα συγκεκριμένο δάνειο πήγε στις τσέπες ενός υπουργού και της παρέας του) πόσο τοις εκατό του σημερινού χρέους οφείλεται σε εκείνο το «θολό» δάνειο και σε ποιον το χρωστάμε σήμερα.

Βέβαια μπορεί ο Σταθάκης να αποτελεί μια φωνή λογικής στον ΣΥΡΙΖΑ αλλά οι αιθεροβάμονες λαϊκιστές του   συνεχίζουν απτόητοι το γνωστό τροπάρι.
Γράφοντας αυτό το κείμενο άκουγα από την τηλεόραση ότι ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Θανάσης Πετράκος μίλησε σήμερα για μονομερή διαγραφή του χρέους!
Τελικά μετά από όλα αυτά η όλη συζήτηση μάλλον είναι περί όνου σκιάς.
Εάν ο Τσίπρας  έρθει στα πράγματα αναγκαστικά θα γίνει Σαμαράς!
Τι εννοώ με αυτό;
Δύο χρόνια στην αντιπολίτευση ο Σαμαράς ήταν λάβρος αντιμνημονιακός και στα Ζάππεια εξηγούσε πως θα σώσει την χώρα.
Στην κυβέρνηση όμως είδε το φώς το αληθινόν και ανένηψε!
Το ίδιο θα αναγκαστεί να κάνει και ο Τσίπρας και αν έχει και στοιχειώδες  χιούμορ, που αμφιβάλλω ότι έχει, θα πρέπει να  τοποθετήσει  στο υπουργείο Οικονομικών τον Λαφαζάνη!

11 σχόλια:

  1. Δεν μάς αρκεί ότι ότι από απλοί επαίτες καταντήσαμε πλέον και αναξιοπρεπείς επαίτες;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έτσι και αλλιώς όταν επαιτείς έχεις ρίξει κάτω την μύτη σου. Το θέμα είναι αν υπάρχει ευήκοον ους να σε ακούσει.

      Διαγραφή
  2. Γιατί να μας ακούσουν;
    Επειδή τους βρίζουμε και τους απειλούμε κιόλας;
    Ίσως στην πρόσοψη του Υπουργείου Οικονομίας στην πλατεία του Συντάγματος ο Υπουργός έπρεπε να τοποθετήσει δύο κυλιόμενες φωτεινές επιγραφές.
    Την μία που θα έδειχνε την εξέλιξη του δημοσίου χρέους της Χώρας μας όπως γίνεται αλλού.
    Και άλλη μία με την γνωστή παροιμία
    "Ο Χαριστής απέθανε και ο γιος του δεν δανείζει".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Βαρεθήκαμε να το λέμε, αλλά ας το πούμε άλλη μια φορά: Μια χώρα δεν έχει μόνο υπουργό οικονομικών, έχει και υπουργούς εξωτερικών, άμυνας, τουρισμού, "ανάπτυξης" κλπ
    Φαντάζομαι ότι αν τους φάμε τα λεφτά, ακόμα και αυτό περάσει από τα κοινοβούλια των 16-17 χωρών του eurogroup και μάλιστα χωρών που πολλές απ'αυτές είναι με το ένα πόδι στον τάφο και δανείζονται με μεγαλύτερα επιτόκια για να δανείσουν την Ελλάδα, οι λαοί τους με μεγάλη χαρά θα εξακολουθήσουν να τηρούν ευνοϊκή ή έστω ουδέτερη στάση σε οτιδήποτε έχει σχέση με Ελλάδα.
    Πραγματικά τότε θα είναι ευκαιρία να τους θέσουμε τα του Αιγαίου, Κυπριακό, Σκοπιανό κλπ κλπ.
    Θα τρελαθούν από τη χαρά τους! ΄Άσε που θα συνωστίζονται να επενδύσουν και να επισκεφτούν την Ελλάδα!
    Το brandname Ελλάδα, είναι ήδη στα πάνω του, τότε θα πιάσει λίμιτ απ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ο Σταθάκης με τις δηλώσεις του προσγείωσε στην πραγματικότητα το κοινό του ΣΥΡΙΖΑ που βαυκαλίζεται πως είναι δυνατή μια μονομερής διαγραφή του χρέους όπως δημαγωγικά εξαγγέλει ο Τσίπρας.
      Η τραγική κατάσταση της Αργεντινής σήμερα με τις λεηλασίες καταστημάτων και τις αιματηρές διαδηλώσεις, 13 χρόνια μετά την χρεοκοπία της ,τουλάχιστον τον ανάγκασαν να μην ξαναπεί το ιστορικό «Μακάρι να είχαμε γίνει Αργεντινή»

      Διαγραφή
  4. Καλώς σε βρίσκω.
    Παίρνω το θάρρος να πω την γνώμη μου αν και δεν είμαι γνώστης όλων αυτών των περί της οικονομίας θεμάτων.
    Το μόνο που καταλαβαίνω, είναι πως έχουμε χάσει το μέτρο εδώ και καιρό. όχι μόνο ως προς τους πολιτικούς μας, αλλά και ως προς τους πολίτες αυτής της χώρας.
    Έχουμε ξεχάσει τι σημαίνει πρωτογενής τομέας και έχουμε αφοσιωθεί στην παροχή υπηρεσίας και στο εμπόριο. Είμαστε εθισμένοι καταναλωτές κάθε ανόητου προιόντος, και αδιαφορούμε για το αύριο αυτού του πλανήτη, όπως συμβαίνει σε όλες τις προηγμένες καταναλωτικές κοινωνίες.
    Αν σε αυτό προσθέσουμε και τους ανεύθυνους πολιτικούς μας, που έστησαν ένα κράτος με διαχειριστές τους εκάστοτε κομματικούς στρατούς που κυβερνούσαν δίχως έλεγχο ουσιαστικό από κανένα όργανο και κανένα θεσμό - δικαστικό, δημοσιογραφικό, κτλ - δίνοντας τα αποφάγια από το φαγοπότι τους σε όσους παρατρεχάμενους περίμεναν έξω από τα πολιτικά τους γραφεία, τότε το αποτέλεσμα δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικό από αυτό που ζούμε σήμερα.
    Τι μας μένει; Να κατανοήσουμε την θέση μας και να αναλάβουμε το μερίδιο της ευθύνης που μας αναλογεί, και να βρούμε τρόπο να ζήσουμε με αξιοπρέπεια.
    Πάντως αυτό που μας προσφέρουν σήμερα σαν λύση, μόνο αξιοπρέπεια δεν μας προσφέρει.
    Και φοβάμαι, ο τρόπος που πολιτεύεται το μοναδικό κόμμα που δείχνει να έχει την πρωτιά στις μετρήσεις, ο ΣΥΡΙΖΑ δλδ, μόνο ερωτηματικά μου γεννά παρά αισιοδοξία για το μέλλον.
    Και μένω έκθετος στο ερώτημα του "τι θα ψήφιζες αν γίνονταν αύριο εκλογές";
    Αυτά για σήμερα και ευχαριστώ για την παρακίνηση να καταγράψω αυτές τις σκέψεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οι προβληματισμοί και οι σκέψεις που κάνεις είναι παρόμοιες με τις δικές μου και όπως πιστεύω και ενός μεγάλου τμήματος των συμπατριωτών μας που αντιμετωπίζουν την πολιτική με την λογική και όχι με το θυμικό.

      Διαγραφή
  5. Φιλτατε Αthe!
    Αλιμονο ! Το θυμικο ειναι μονο για τους καλοπερασακηδες που γραφουν Ντιρεκτιβες για να πετυχουν και μονο ιδιοτελεις σκοπους !!!!! Με απειλες και διλληματα επιβιωσαν μονιμως οι Φελοι. Ψηφιζω Συριζα γιατι εχω αηδιασει απο κλεφτες , απατεωνες απαντες απογονοι των γερμανοτσολιαδων, μη πολιτικοι , που λεηλατησαν μια ολοκληρη χωρα Αραγε τι χειροτερο απο την σημερινη λαιλαπα εχουμε να ζησουμε?και γιατι πρεπει να επιβεβαιωσω τους σαπιοκοιλιαδες! Ερωτηματα εχω , καμια ομως αμφιβολια οτι πρεπει κατι ν αλλαξει. Με Βενιζελο . Σαμαρα και Σια τελειωσαμε , αν και γνωριζω απο το 1958 πως< καταφερνουν > αυτον τον λαουτζικο εθισμενο στα σημαιακια. να τους αποδεχεται .Το πολιτικο μας συστημα δεν μπορει επ απειρον να κολυμπα μεσα σ εναν Οχετο ............. ......................

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητή μου Νανά ,ποτέ να μην λες τελειώσαμε!

      Και με τον Μητσοτάκη μετά την αποστασία λέγαμε πως τελειώσαμε και όπως έχεις ήδη διαπιστώσει με τον αθάνατο όχι μόνο δεν τελειώσαμε αλλά μας άφησε και απογόνους!
      Όσο για το κόμμα που υποστηρίζεις όπως έχω ξαναγράψει De gustibus non est disputandum τουτέστιν τα γούστα δεν συζητιούνται, ή για να το πω με ελληνική παροιμία περί ορέξεως κολοκυθόπιτα!
      Και δυστυχώς η Συριζομάζωξη έχει αφθονία από κολοκύθες παντός είδους και αποχρώσεως χωρίς όμως αυτό να σημαίνει πως πρέπει να ψηφίζει κανείς βάσει της αγγλικής άποψης που λέει πως είναι: Προτιμότερος ο διάβολος που ξέρεις απ’ το διάβολο που δεν ξέρεις!

      Διαγραφή
  6. Φιλτατε ΑThe !
    Ο Φιλος μας ο Χασαπο μας γραφει: Αφηστε τα Brahams ..... κι ακουστε λιγο Brahms .! Bien amicalement .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είμαι σίγουρος πως ο Τσίπρας ακούει καθημερινά Brahms αλλά διαφωνεί μαζί του ο Λαφαζάνης που είναι φαν του Debussy ενώ ο Στρατούλης αν δεν ακούσει πρώτα μια ώρα Dworzak δεν μπορεί να κάνει καμία δήλωση στις τηλεοράσεις!

      Διαγραφή