Η ΒΑΦΤΙΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΓΙΑΓΙΑΣ ΜΟΥ ΣΤΗΝ ΑΚΡΟΠΟΛΗ

Όσο είμαστε νέοι αυτό που μας απασχολεί είναι το μέλλον το οποίο δεν γνωρίζουμε τι πρόκειται να μας επιφυλάξει. Όσο όμως μεγαλώνουμε τότε μιας και τα περιθώρια της μελλοντικής μας  ζωής στενεύουν αρχίζει αντίστοιχα να μας απασχολεί το παρελθόν. Επειδή δε το δικό μας το γνωρίζουμε από πρώτο χέρι αρχίζει να μας απασχολεί το παρελθόν των προγόνων μας. Οπότε ουσιαστική πηγή για να το μάθουμε είναι οι γονείς και οι παππούδες με τις γιαγιάδες. Όμως τις περισσότερες φορές έχουν ήδη αμφότεροι αποδημήσει εις τόπον χλοερόν και αναψύξεως  και έτσι δυστυχώς περιοριζόμαστε στις αναμνήσεις που έχουμε ακούσει από αυτούς όταν ήσαν στην ζωή. Δυστυχώς δε πάλι όταν τις ακούγαμε  αυτές τις διηγήσεις  είτε βαριόμαστε να τις ακούμε ή τις βρίσκαμε τότε παντελώς αδιάφορες και δεν δίναμε ιδιαίτερη προσοχή ή δεν είχαμε την περιέργεια να μάθουμε  περισσότερες λεπτομέρειες.

Υπάρχουν δε και περιπτώσεις που ακόμα και οι ίδιοι οι γονείς μας  δεν μας έχουν αναφέρει κάτι σχετικό για τους προγόνους τους.

Χαρακτηριστικά ο πατέρας μου, που είχε μείνει ορφανός όταν θήλαζε, δεν θυμάμαι ποτέ να μου έχει διηγηθεί  κάτι σχετικά για τον παππού και την γιαγιά του. Αντίθετα η γιαγιά μου, μάνα του πατέρα μου, είχε να διηγηθεί ιστορίες από τι δικό της σόι και μάλιστα πριν χρόνια απέκτησα και ένα πλήρες γενεαλογικό  δέντρο αυτής της πλευράς που φτάνει στα χρόνια του 1700! Βέβαια, δεν το είχε φτιάξει κάποιος της οικογένειας αλλά  ένας μεθοδικός Εγγλέζος  που παντρεύτηκε μια άγνωστη σε μένα ξαδέλφη του πατέρα μου, ρωτώντας με επιμονή  και για χρόνια όλους τους εν ζωή συγγενείς της γυναίκας του.

Γράφοντας λοιπόν  ΤΑ ΚΑΠΑΚΙΑ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΥ ΚΑΙ Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ α΄μέρος. και β΄μέρος  και διαβάζοντας τα σχετικά για τον Μαμούρη (1797-1867) θυμήθηκα ότι η μάνα μου είχε αναφέρει μερικές φορές το όνομα του.

Δεν θυμάμαι πλέον αν έλεγε πως ανήκε στους προγόνους, αλλά αυτό που θυμάμαι σαφώς είναι το γεγονός ότι είχε βαφτίσει την προγιαγιά μου Αθηνά στην Ακρόπολη και πως το κύπελλο της φωτογραφίας είναι από αυτά τα βαφτίσια.

Από αυτήν την προγιαγιά Αθηνά υπάρχουν δύο φωτογραφίες. Μία σε νεαρή ηλικία με στολή Αμαλίας και μια σε προχωρημένη.

Ήταν η μητέρα του παππού μου για τον οποίο έχω γράψει σχετικά στα ποστ  ΜΟΝΤΕΛΑ ΠΛΟΙΩΝ ,ΜΟΝΤΕΛΑ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΠΩΣ ΑΠ΄ ΤΑ ΨΗΛΑ ΒΡΙΣΚΕΣΑΙ ΣΤΑ ΧΑΜΗΛΑ. και ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΦΑΛΗΡΟ

Η νεώτερη φωτογραφία έχει βγει στο φωτογραφείο Γαζιάδη στον Πειραιά. Αυτό ήταν στην Πλατεία Θεμιστοκλέους και είχε ανοίξει το 1887. Αν στην νεανική φωτογραφία είναι γύρω στα 30 ο Μαμούρης  θα πρέπει να την βάφτισε κάπου στην τελευταία δεκαετία της ζωής του, που αποτελούσε πλέον διακεκριμένο μέλος της τότε κοινωνίας..

Η άθλια συμμετοχή του στην δολοφονία του Ανδρούτσου δεν είχε γίνει ακόμα γνωστή.

Ήδη επί Καποδίστρια είχε ονομαστεί πεντακοσίαρχος , πολέμησε δε με τον Ρ. Τσωρτς στην εκστρατεία για την απελευθέρωση της Δυτικής Στερεάς και είχε διακριθεί στην μάχη της Πέτρας τον Σεπτέμβριο 1829.

Επί  Όθωνος  παρέμεινε στον στρατό και έφτασε τον βαθμό του αντιστράτηγου ενώ κατά την περίοδο του Κριμαϊκού Πολέμου (1853-1856) ήταν υπασπιστής του Όθωνα και Στρατιωτικός Διοικητής της Στερεάς Ελλάδας. Ο Όθωνας έφυγε από την Ελλάδα το 1862.

Η σχέση του με την Γαλαξιδιώτικη οικογένεια του παππού μου πιθανόν να υπήρχε  λόγω του ότι καταγόταν από την Δρέμισα (σήμερα Πανουργιάς)  Και τα δυο σήμερα ανήκουν στον Δήμο Δελφών.

Τέλος ερώτημα είναι  σε ποιο μέρος της Ακρόπολης έγινε η βάπτιση.

Ήδη μετά το 1844 τα σπίτια και τα κτίσματα των Τούρκων που υπήρχαν στην Ακρόπολη είχαν γκρεμιστεί .Μόνο ο φράγκικος Πύργος  γκρεμίστηκε αργότερα, το 1874.

Δεν αποκλείεται ο Μαμούρης  που το 1825 είχε γίνει Φρούραρχος της Ακρόπολής,  να είχε διατηρήσει εκεί κάποιο χώρο σε αυτήν. Εκκλησία πάντως δεν υπήρχε στην Ακρόπολη αν και ακόμα και στα χρόνια που με βάφτισαν βαφτίσια γινόντουσαν  συνήθως στα σπίτια, όπως τα δικά μου για τα οποία έχω γράψει στο: ΤΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΒΑΠΤΙΣΜΑ ή ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΠΝΙΞΕΤΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΑΣ!