ΣΤΑ ΨΙΛΑ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ

Θα ήμουνα πολύ μικρός, πριν να πάω σχολείο γύρω στα 4 με 5, όταν ήρθε να μείνει μαζί μας ένα νέο κορίτσι, για να αναλάβει τις δουλειές του σπιτιού και για να με προσέχει, μιας και οι γονείς μου δούλευαν και οι δύο. Ήταν ένα πρόσχαρο και ζωντανό πλάσμα που το αγαπήσαμε αμέσως όλοι μας και ιδιαίτερα εγώ γιατί με έπαιζε, με τάιζε ,με έπλενε με πήγαινε βόλτα στο πάρκο και μου διάβαζε ιστορίες το βράδυ όταν έπεφτα να κοιμηθώ.
Είχε ιδιαίτερη αγάπη για τα βιβλία και ευτυχώς στο σπίτι υπήρχαν άφθονα και οι δικοί μου της διάλεγαν τι να διαβάσει για να της αρέσει.
Τελειώνοντας την πρώτη Δημοτικού, με μία αλλαγή στην ημερομηνία γεννήσεως που έκαναν οι γονείς μου, θα πήγαινα κατ΄ ευθείαν στην τρίτη Δημοτικού . Θυμάμαι πόσο με είχε βοηθήσει όταν μέσα σε ένα καλοκαίρι με μία δασκάλα έκανα όλα τα μαθήματα της Δευτέρας για να μπορέσω να παρακολουθήσω την νέα τάξη.
Δεν μπορώ να θυμηθώ πια πως ήταν η μορφή της και το μόνο που θυμάμαι είναι το όνομα της .
Την έλεγαν Ρίτα.
Μια μέρα ζήτησε από την μάνα μου τον μισθό της και μαζί ζήτησε να πάρει και την άδεια της.
Ύστερα από τρεις τέσσερις μέρες μπήκε ο πατέρας μου με την εφημερίδα στα χέρια στην κουζίνα που ήμουνα με την μάνα μου και της έδειξε κάτι που την έκανε να χλομιάσει.
Ήταν από εκείνα τα μικρά μονόστηλα ειδησάρια των 4-5 γραμμών που συνήθως δεν τα διαβάζει κανείς.
Η Ρίτα είχε αυτοκτονήσει πέφτοντας στην θάλασσα.
Δεν ήξερε να κολυμπάει.
Αυτός την είχε εγκαταλείψει.
Η Ρίτα δεν το άντεξε.
Αυτοκτονία λόγω ερωτικής απογοητεύσεως έλεγε το ειδησάριο βασιζόμενο στο σημείωμα που άφησε.
Ένας άσκοπος θάνατος για ένα ανάξιο.
Για να μην μας αναμίξει καθόλου είχε πάρει το τραίνο από την Αθήνα και είχε πάει στην Θεσσαλονίκη με την οποία δεν είχε καμία σχέση ούτε αυτή ούτε ο αγαπημένος της.
Είχα κόψει από την εφημερίδα το κομμάτι αυτό και κάπου, κάποτε χάθηκε και το ξέχασα ,όπως χάθηκε και από τις αναμνήσεις μου η Ρίτα μετά από τόσα χρόνια , μέχρι που πρόσφατα άκουσα για μια απόπειρα αυτοκτονίας για τους ίδιους λόγους.
Την απλή αυτή ιστορία την επανέφερε αυτόματα το φλάς της μνήμης μου που λειτουργεί με τις μπαταρίες του υποσυνείδητου τις στιγμές εκείνες που το μυαλό δουλεύει μεν και επεξεργάζεται ακούσματα, μνήμες, εικόνες και συναισθήματα ενώ εσύ δεν έχεις ξυπνήσεις ακόμη.
Την έγραψα μόλις σηκώθηκα με τον πρώτο καφέ.

ΥΓ 1-
Η ιστορία είναι αληθινή.
Το ποστ το έβαλα αμέσως μετά το προηγούμενο γιατί έτσι είναι η ζωή .
Άλλοτε γελάμε, άλλοτε κλαίμε, πολλές φορές θυμόμαστε άλλες φορές ελπίζουμε, άλλες απογοητευόμαστε .
Και για κανένα πούστη και καμιά πουτάνα δεν αξίζει να την χάνουμε.
Αυτό μου έμαθε ο άδικος χαμός της Ρίτας όταν ακόμα ήμουν σε τρυφερή ηλικία και γι΄ αυτό την ευγνωμονώ.

ΥΓ-2

Την κακή διάθεση που μου δημιούργησαν αυτές οι αναμνήσεις μου την έφτιαξε το e-mail μου όταν το άνοιξα.
Με ενημέρωναν για την αναδημοσίευση ενός παλιότερου μου ποστ στο e-περιοδικό του δικτύου Αιγαίου ΕΥΠΛΟΙΑ.
Η διεύθυνση του είναι:http://eyploia.aigaio-net.gr/index.php
Το περιοδικό δεν το ήξερα αλλά με ιδιαίτερη ικανοποίηση διαπίστωσα ότι πρόκειται για μια από τις πιο αξιόλογες δουλειές που υπάρχουν στο διαδίκτυο.
Στο τεύχος 20 ,που χαρακτηρίζεται ως εξώλης και προώλης !!το θέμα του είναι το ΑΙΓΑΙΟ-ΕΡΩΤΑΣ και περιέχει πλήθος σχετικών άρθρων από σημαντικούς πνευματικούς ανθρώπους και μερικούς ασήμαντους σαν και μένα!
Αυτό που λείπει από την αναδημοσίευση είναι η σαφής παραπομπή στα σχετικά ποστ μου που έχουν και φωτογραφίες που βοηθούν στην καλύτερη κατανόηση του θέματος.
Γι΄ αυτό το λόγο και σας τα παραθέτω:

.
ΠΕΡΙ ΒΑΥΒΟΥΣ ΚΑΙ ΑΙΔΟΙΩΝ Ο ΛΟΓΟΣ
ΑΓΑΛΜΑΤΑ ΒΑΥΒΩ ΑΠΟ ΔΙΑΦΟΡΑ ΜΕΡΗ