Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2011

ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΖΕΙ;



Η πιο τραυματική εμπειρία της νιότης μου ήταν τα χρόνια που έζησα με την χούντα στον σβέρκο μας.
 Τα γεγονότα της Νομικής και μετά του  Πολυτεχνείου, απετέλεσαν μια ανάσα ελευθερίας στο αίσθημα της καταπίεσης που μας πλάκωνε για 6 χρόνια, αλλά και αυτή η ανάσα κράτησε τελικά πολύ λίγο και δεν κατάφερε να κινητοποιήσει ευρύτερα στρώματα του λαού ώστε να δώσει ένα καθοριστικό χτύπημα για να πέσει η δικτατορία.
Σχετικά για εκείνη την μέρα έχω γράψει  στο 17 ΝΟΕΜΒΡΗ –ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ,
 Η δεύτερη χούντα του παράφρονα  Ιωαννίδη που ακολούθησε, πέτυχε την πλήρη καταστολή κάθε λαϊκής αντίδρασης και αν δεν έκανε τότε το παρανοϊκό πραξικόπημα στην Κύπρο, με την συνεπακόλουθη καταστροφή του νησιού, ίσως να είχε κάτσει και αυτή στον σβέρκο μας άλλα τόσα χρόνια σαν του  Παπαδόπουλου .
Βέβαια ένα μεγάλο μέρος του λαού έτρεφε αισθήματα μίσους και απέχθειας για την χούντα, αλλά παρά την μετέπειτα εμφάνιση πολλών ως αντιστασιακών, στην πραγματικότητα η αντίσταση σε αυτήν ποτέ δεν απέκτησε ουσιαστική  λαϊκή συμμετοχή και δυναμική, εκτός από  μεμονωμένες και  σποραδικές περιπτώσεις,  με ουσιαστικό όμως αποκορύφωμα την Νομική και το Πολυτεχνείο από συγκεκριμένη κοινωνική ομάδα  που αποτελούσαν οι φοιτητές .  
Έτσι ο γιορτασμός της 17 Νοέμβρη  στην μεταπολίτευση, συμβόλιζε στο καθολικό υποσυνείδητο του λαού την γενικότερη μεν διάθεση για απαλλαγή από την χούντα που υπήρχε τα προηγούμενα  χρόνια,  αφ΄ετέρου δε  με την  συμμετοχή στις πορείες απενοχοποιούσε τους περισσότερους από μας για την αδράνεια μας  τον καιρό  της χούντας.
Δυστυχώς  όμως με τα χρόνια η πορεία αυτή έχει μετατραπεί  σε πορεία επίδειξης κομματικών δυνάμεων ενώ ταυτόχρονα  αντιπαραθέσεις  με συγκρούσεις και τραυματισμούς  άρχισαν ήδη από προχθές έξω από το Πολυτεχνείο   με την ταυτόχρονη επίσης περιχαράκωση του χώρου από κομματικές νεολαίες.


Από την άλλη μεριά με την ευκαιρία του εορτασμού μερικοί πανεπιστημιακοί βρήκαν  την ευκαιρία να κάνουν μικροπολιτική και επίδειξη ανέξοδης αγωνιστικότητας, όπως ο πρύτανης του ΑΠΘ που δήλωσε, κακοποιώντας και την γλώσσα,  στο πρότυπο του - νόμος είναι το δίκιο του εργάτη, πως το άσυλο είναι πάνω από τον νόμο (!!):
«Κανείς δεν είναι παραπάνω (sic) από το νόμο, παρά μόνο οι παραδόσεις μας. ... «Για μας, ανεξάρτητα από τη νομοθεσία, το πανεπιστημιακό άσυλο υπάρχει»
(Σχετικό  καυστικό άρθρο του Γιώργη Γιατρομανωλάκη, υπάρχει στην εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ – Παραδόσεις του ελληνικού λαού – γνώμες )
Όλη αυτή η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί τα τελευταία χρόνια με οδήγησε πέρσι να γράψω το ποστ  ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΩ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ από το οποίο και μεταφέρω εδώ την τελευταία παράγραφο:
Προσωπικά πιστεύω πως σήμερα μια σεμνή τελετή στο Πολυτεχνείο χωρίς πανό και κομματικούς διαχωρισμούς, όπως ήτανε και τότε, με όλο τον κόσμο ενωμένο θα ξαναέφερνε πίσω όσους σαν και μένα απέχουμε από την πορεία αλλά στην μνήμη μας το Πολυτεχνείο εξακολουθεί να ζει.
Μέχρι τότε απλά θα τιμώ από το σπίτι μου όλο αυτό τον κόσμο που αγωνίστηκε τότε, και θα υπενθυμίζω σε όσους δεν ξέρουν τους νεκρούς εκείνης της εποχής που μπορεί να τους διαβάσει κανείς σε ένα παλιότερο ποστ που έχω γράψει.
ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΚΑΙ ΜΕΡΙΚΟΙ ΑΦΑΝΕΙΣ ΗΡΩΕΣ


ΥΓ. Νομίζω ότι ένα από τα συγκλονιστικότερα βιωματικά κείμενα που έχουν ποτέ γραφτεί για εκείνες τις μέρες είναι  της Δήμητρας που κάθε χρόνο αυτή την μέρα το διαβάζω, και καταφέρνει κάθε φορά να μου φέρνει τα ίδια δάκρυα στα μάτια σαν την πρώτη φορά. 

17 σχόλια:

  1. Έχεις δίκιο για την κατάντια της όλης γιορτής. Ωστόσο, σήμερα που η δημοκρατία έχει καταντήσει διορισμός πρωθυπουργός ειδικών συμφερόντων, σήμερα που η παιδεία έχει διαλυθεί υπό το πρίσμα του νεοφιλελευθερισμού και η ανεργία ξεπερνά πρακτικά το 20% (ψωμί), η συμμετοχή μας είναι μάλλον επιβεβλημένη. Και ας διαχωρίσουμε τα προβοκατόρικα ή φανατισμένα επεισόδια από την ουσία της γιορτής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Kαλημέρα, έρχομαι να απαντήσω στο ερωτημα του τίτλου σου. θα διαβάσω αργότερα.

    Εχει πεθάνει την νύχτα που μπήκε το τανκσ απο την κεντρική πύλη!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Δείμος-
    Δεν ξέρω αν έχεις συνειδητοποιήσει πως άμεση ανάμνηση των γεγονότων του Πολυτεχνείου έχουν όσοι είναι σήμερα τουλάχιστον πάνω από 50 ετών που είχαν μια ηλικία που να μπορούν έστω στοιχειωδώς να αντιλαμβάνονται τι γίνεται.
    Όλοι οι άλλοι έχουν στο μυαλό τους μια φαντασιακή εικόνα σχηματισμένη από αφηγήσεις ,αναγνώσεις και από πολιτικές τοποθετήσεις.
    Για τον λόγο αυτό λοιπόν κάνεις μια απλοποιημένη αναγωγή και σύγκριση του τότε αιτήματος για Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία με το σήμερα.
    Λες για διορισμό πρωθυπουργού ειδικών συμφερόντων και παραβλέπεις πως, είτε σου αρέσει είτε όχι, αυτός έγινε με την ψήφο του 85% των μελών του εκλεγμένου από εμάς κοινοβουλίου. Στην χούντα βέβαια υπήρχε μόνο η ενός ανδρός αρχή.
    Δυστυχώς δε η ελευθερία που κατακτήσαμε έχει και τις αναπόφευκτες άσχημες, για μας, πλευρές της. Μία από αυτές είναι και η αναγκαστική αποδοχή ότι και οι χουντικοί έχουν δικαίωμα εκπροσώπησης στο κοινοβούλιο με συνεπακόλουθη την συμμετοχή τους σε κυβέρνηση εθνικής ενότητας.
    Λες επίσης πως η παιδεία έχει διαλυθεί υπό το πρίσμα του νεοφιλελευθερισμού, παραβλέποντας πως σήμερα η χώρα έχει 330.000 φοιτητές ενώ τότε διέθετε μόνο 3 Πανεπιστήμια με υποπολλαπλάσιο αριθμό φοιτητών.
    Το μόνο που θα συμφωνήσω και που είναι και το βασικό μας πρόβλημα σήμερα, είναι η οικονομική μας επιβίωση.
    Το αίτημα πάντως για ψωμί του Πολυτεχνείου, δικαιώθηκε μετά την μεταπολίτευση μόνο που η δική μου γενιά κατάφερε να φάει και το ψωμί των επόμενων!
    Ίσως γι΄ αυτό το επανερχόμενο αίτημα για ψωμί , οι νεώτερες γενιές στις οποίες και το πρόβλημα είναι άμεσο, καταπιεστικό και επιτακτικό να χρειαστεί να κάνουν ένα νέο τελείως διαφορετικό "Πολυτεχνείο", της δικιάς τους γενιάς και όχι να βασίζονται στο απολίθωμα της δικιάς μου γενιάς.
    Η σημερινή τραγική κατάσταση της χώρας πιστεύω ότι έβαλε την ταφόπλακα της γενιάς του Πολυτεχνείου και πιστεύω πως αποτελεί το ξεκίνημα τελείως διαφορετικών λαϊκών αγώνων που ελπίζω τελικά να ευοδωθούν.

    Zouzouna -
    Στην παραπάνω απάντηση μου στον Δείμο δίνω την δική μου άποψη για το πότε πέθανε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. 'Το αίτημα πάντως για ψωμί του Πολυτεχνείου, δικαιώθηκε μετά την μεταπολίτευση μόνο που η δική μου γενιά κατάφερε να φάει και το ψωμί των επόμενων!': πολύ εύστοχο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αντελήφθην.
    Ομως θα απορησω.
    Τι ειναι η Χουντα στο σβέρκο μας.
    Διότι έζησα την περίοδο της Χούντας. Θυμάμαι συζητήσεις. Πέραν τούτου, γιατί η οικογένειά μου, δεν πειράχτηκε απο την Χούντα? Γιατί δεν ενόχλησαν κανέναν. Αρα, δεν μπορούμε να λέμε ότι μας έφταιγε η Χούντα.
    Μην παρεξηγηθώ, δεν υποστηρίζω καμμία κατάσταση. Ομως, αν δεν πειράξεις, πως θα σε πειράξουν...
    Ο θείος Μίμης, τότε νέος κι αυτός, πέρασε κανα δυο φορές απο την Ασφάλεια για΄τι εργαζόταν σε Αμερικάνικη εταιρία (όπως και άλλοι απο ότι μαθαίναμε - συνάδελφοί του εννοώ). Πέραν τούτου όμως, δεν είδα και γνωστες μας οικογένειες να πάθουν κάτι..
    απαθείς θα μου πεις, παρακολουθούσαν οι δικοί μου και άλλοι την κατάσταση...
    ε, δεν έκαναν αντίσταση όλοι, ούτε στην κατοχή!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. gerasimos-
    Πράγματι στην σημερινή πραγματικότητα άτομα, ακόμα και 40-50 ετών, με πτυχία και μεταπτυχιακά βασίζονται στο τσοντάρισμα των οικονομικών τους από τους γονείς τους που τα προηγούμενα χρόνια είχαν καλύτερα εισοδήματα. Μέχρι πότε όμως;
    Η ανεργία εδώ και στην Ισπανία πλήττει κυρίως τους νέους αλλά λόγω των στενών οικογενειακών δεσμών το πρόβλημα δεν καταλήγει σε κοινωνική εξέγερση.
    Βέβαια υπάρχει και η άποψη του Σαράντου Καργάκου που περιέχει αρκετές πικρές αλήθειες.

    Zouzouna -
    Ομως, αν δεν πειράξεις, πως θα σε πειράξουν...

    Το ότι δεν πείραξε άμεσα προσωπικά σαν άτομο εσένα ή εμένα δεν λέει τίποτα.
    Με ανάγκασε όμως να προσέχω τι λέω, να προσέχω τι ακούω στο ραδιόφωνο γιατί στο αποκάτω διαμέρισμα ήταν χουντικός υπουργός, να προσέχω με ποιόν συναναστρέφομαι , να μου ζητά πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων, να μην μου επιτρέπει να διαβάζω ότι θέλω, να μην μου επιτρέπει να βλέπω στον κινηματογράφο τις ταινίες που θέλω και μια σωρεία άλλα πράγματα που ήλεγχε και απαγόρευε το φασιστικό καθεστώς
    Πείραξε δε χιλιάδες άλλους που τους βασάνισε, σκότωσε, εξόρισε και τους κατέστρεψε την ζωή.
    Και το θέμα δεν είναι ποσοτικό.
    Μου έφτανε και ένας μόνο να τα είχε υποστεί αυτά για να είμαι αντίθετος στην χούντα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Αγαπητέ αθεόφοβε,
    Διάβασα σήμερα ξανά, με αφορμή την ημέρα, όλα σου τα κείμενα, για τους νεκρούς, τα πρακτικά των εκθέσεων Τσεβά και Σαμπάνη, τους αφανείς ήρωες κ.λπ. και συμμερίζομαι και εγώ την αγωνιώδη ερώτηση σου ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΖΕΙ; Πράγματι στην Ελλάδα του Μνημονίου είναι πολύ δύσκολο να αρθρώσει κανείς πια ένα μεστό και κατανοητό λόγο... Απλά, επειδή συγκαταλέγομαι στους παρά τρίχα πενηντάρηδες και είμαι γιός ενός εκ των χειρουργών-διευθυντών που μπήκαν μέσα για να βοηθήσουν στο Πολυτεχνείο, έχω κρατήσει μνήμες από αφηγήσεις, ήχους και μυρωδιές (μια και ζούσα τότε Πατησίων και Αγαθουπόλεως γωνία...) και αναπόφευκτα έγινα μάρτυρας των γεγονότων της 18ης Νοεμβρίου. Μια χαρά τα λες και σε ευχαριστώ για τα κείμενα σου που έπρεπε να τα διαβάζουν στα σχολεία, αντί να λένε βλακείες και ψέμματα στα παιδιά. Σε ευχαριστώ επίσης για τις αναφορές σου ιδιαίτερα στο ιατρικό και παραιατρικό προσωπικό του Ρυθμιστικού. Να είσαι καλά
    Διονύσης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Διονύσης-
    Με ιδιαίτερη χαρά διάβασα το σχόλιο σου γιατί προέρχεται από τον γιό ενός από τους αφανείς, αλλά πραγματικούς ήρωες εκείνης της μέρας που τίμησαν το επάγγελμα τους,αδιαφορώντας για τους προσωπικούς κινδύνους που αντιμετώπιζαν.
    Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Χαίρομαι για τις ορθολογικές προσεγγίσεις σου αθεόφοβε.Μπράβο.
    Δεν είναι σωστό να κοπυποστάρω διαλόγους από αλλού, αλλά νομίζω ότι ο παρακάτω διάλογος είναι χαρακτηριστικός της σύγχυσης ,που επικρατεί!

    Costas Blougouras Οι αφανεις Ηρωες του Πολυτεχνειου παρεμειναν αφανεις... σιωπησαν για παντα.... Οι διαττοντες αστερες του Πολυτεχνειου το εκαναν μοδα και πανυγυρακι για να εξαγορασουν ψηφους και να γινουν απο βουλευτες και υπουργοι, μεχρι γεν γραμματεις σε Υπουργεια και προεδροι σε ΔΕΚΟ.... Ο Λαλιωτης που ειναι οεο? Η Δαμανακη? και αλλοι και αλλοι..... Για να μην μιλησω για την ασελγεια στο κτιριο του Πολυτεχνειου απο τα κωλοπαιδα που το παιζουν ιδεολογοι και τους βλεπεις να τα σπανε την μια στο Πολυτεχνειο και την επομενη Κυριακη στα γηπεδα.... Εχω κλειστει στο παρελθον ως νεος με περιεργειες πολλες φορες στο Πολυτεχνειο και αυτα που εβλεπα ηταν συγκλονιστικα και με σημαδεψαν. Εδω και χρονια δουλευω με τους πραγματικους ηρωες, και τωρα που οι συνεργασιες και οι φιλιες εδεσαν μου αποκαλυπτονται σιγα-σιγα ποιο ηταν αυτοι που αντιστεκοντουσαν πραγματικα. ΤΟΝ ΣΕΒΑΣΜΟ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΤΗΝ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΩΝΑΡΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΜΑΣ ΣΤΕΛΝΟΥΝ ΤΟΝ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ!!!!
    22 minutes ago · Like · 1

    Tedy Kalyvas Ποιες είναι οι περίεργες ιδέες Κύριε Σιατρα, ότι φτάνει το δουλεμα απο τα επαναστατημενα φιλέτα?Που αδιαφορούν για τον τόπο ?
    21 minutes ago via Mobile · Like

    Tedy Kalyvas Μήπως σας εκφράζει η ¨επαναστατρια ¨ Δαμανάκη που έγινε περιφερομενο τσίρκο μέχρι να βρει καλο μεροκάματο , να τη σεβαστω επειδή φώναζε εδω Πολυτεχνείο ! Σας παρακαλώ !Ποιοι είναι οι απομονωμένοι ? μαλον τα έχετε μπερδέψει λίγο τα πράγματα . Καλημέρα 2011!!!!!
    16 minutes ago via Mobile · Like
    Konstantinos Floridis O καθένας έχει την άποψή του και το αξιακό του φορτίο.Μπορεί να τα προβάλει ελεύθερα ,αλλά θα κρίνεται γι αυτό.Στερεότυπα,ισοπεδωτικές προσεγγίσεις, μισαλλοδοξίες και μηδενισμοί πράγματι δεν ταιριάζουν με αυτό τον τύπο διαλόγου που προσπαθεί να καλλιεργήσει η ομάδα αυτή.Το κλείνω κι εγώ εδώ λέγοντας ότι το Ίντερνετ είναι γεμάτο από χαβαλέδικα μπλογκ,φόρουμ κλπ. Το γκρουπ αυτό στο facebook είναι ανεκτικό,δημοκρατικό και προσπαθεί να είναι διαφορετικό από τις φαιοκόκκινες τσογλανοπαρέες παρέες που κάνουν κριτική,όπως είπε και ο Διονύσης

    http://youtu.be/YA0iquxWrgw

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Δεν μπορούσα να μη σχολιάσω, εγώ, ένα παιδί του Πολυτεχνείου (ήμουν 3ετής φοιτήτρια της Νομικής τότε και φυσικά ήμουν μέσα στο Πολυτεχνείο), Λοιπόν θέλω να αναφέρω ποια πράγματα με ενοχλούν με όσα γίνονται κάθε χρόνο στην επέτειο. Λοιπόν με ενοχλούν πιο πολύ 3 πράγματα: 1) Η προσπάθεια της εκμετάλλευσης της επετείου από κόμματα και παρατάξεις. Η πορεία με κομματικά λάβαρα (πράσινα, γαλάζια και κυρίως κόκκινα) δεν μου αρέσει (για να το πω ευγενικά). Το Πολυτεχνείο είναι η γιορτή της Δημοκρατίας, όχι των κομμάτων, ούτε των παρατάξεων. Τότε, το 1973, τρέξαμε οι περισσότεροι φοιτητές στο Πολυτεχνείο, ειδοποιημένοι από στόμα σε στόμα, χωρίς κομματικές ταμπέλες και χωρίς να ξέρουμε καν τις πολιτικές πεποιθήσεις ο ένας του άλλου, για να βροντοφωνάξουμε κυρίως "ΚΑΤΩ Η ΧΟΥΝΤΑ" και "ΨΩΜΙ, ΠΑΙΔΕΙΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ". 2) Με ενοχλεί το γεγονός ότι τη σημαία του Πολυτεχνείου την κρατά στα γραφεία της μια παράταξη, λες και είναι περιουσιακό της στοιχείο. Την κρατά η ΠΑΣΠ, η σπουδάζουσα νεολαία του ΠΑΣΟΚ, η οποία αρνείται να την παραδώσει στο Πολυτεχνείο ή έστω στη Βουλή. 3) Με ενοχλεί επίσης η πορεία προς την Αμερικάνικη Πρεσβεία. Όχι ότι οι Αμερικάνοι δεν είχαν το μερίδιο ευθύνης τους στην επικράτηση της δικτατορίας, αλλά αυτή η πορεία προς την Πρεσβεία τους εδώ και 36 χρόνια, πλην του ότι γίνεται η κύρια αιτία δημιουργίας επεισοδίων και βανδαλισμών από τους αυτοαποκαλούμενους "αντιεξουσιαστές" (τρομάρα τους), μου θυμίζει κάθε χρόνο και μια κακή ελληνική συνήθεια. Να ρίχνουμε όλα τα δεινά που μας βρίσκουν στους ξένους και κατά προτίμηση στους Αμερικάνους (ενίοτε και στους Εβραίους). Να αποποιούμαστε ως λαός τις ευθύνες μας. Η δικτατορία στην Ελλάδα το 1967 θεωρώ ότι επικράτησε σχετικά εύκολα. Η λαϊκή αντίδραση ήταν μικρή, μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας. Το συντριπτικό τμήμα του ελληνικού λαού σιώπησε, κρύφτηκε στο καβούκι του. Περίμενε δε μια φούχτα φοιτητών να ξεσηκωθούν και να τους βγάλουν όλους ασπροπρόσωπους. Δεν μας φταίνε λοιπόν οι Αμερικάνοι, αν ανεχτήκαμε τους Δικτάτορες. Φταίμε και εμείς. Και η πορεία αυτή προς την Αμερικάνικη Πρεσβεία κάθε χρόνο, μου θυμίζει την έλλειψη αυτοκριτικής μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Διορθώνω ένα λάθος. 38 χρόνια πέρασαν από τότε, όχι 36. Πώς πέρασαν τα χρόνια????

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. GATOPONTIKAS-
    Ο καθένας είναι ελεύθερος να λέει ότι θέλει!
    Το θέμα το είχε θέσει πολύ σωστά ο Hubert Humphrey που είχε πει:
    Το δικαίωμα σου να μιλάς δεν περιλαμβάνει και υποχρέωση μας να σε πάρουμε στα σοβαρά !

    Meropi-
    Μερόπη μου, έχοντας μπεί στο Πανεπιστήμιο πρίν την χούντα, αλλά παίρνοντας το πτυχίο μου πριν να γίνει το Πολυτεχνείο, έζησα δυστυχώς την τραγική αλλαγή που έγινε στην φοιτητική μας ζωή.
    Στόματα κλειστά, συμφοιτητές εξαφανισμένοι, διορισμένοι συμφοιτητές στους φοιτητικούς συλλόγους που μετά έγιναν και καθηγητές!, παρακολούθηση συνεχής από το φοιτητικό της ασφάλειας κτλ και όλη αυτή η χουντική αθλιότητα που με έκαναν να αισθανθώ ανακούφιση όταν πήρα το πτυχίο μου.
    Τα βιώματα μας λοιπόν είναι κοινά μόνο που εγώ δεν πρόλαβα τα χρόνια που η ελπίδα ότι κάτι μπορεί να γίνει και που κατάληξε στην Νομική και το Πολυτεχνείο, άρχισε να εμφανίζεται στον φοιτητικό χώρο.
    Είναι επόμενο λοιπόν να συμφωνώ απόλυτα και με τις 3 διαπιστώσεις σου αλλά και με το πως πέρασαν τόσα χρόνια!
    Ούτε και εγώ το πιστεύω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. φίλτατε αθεόφοβε
    Ποτέ όλα αυτά τα χρόνια δεν αναρωτήθηκα αν ζει, γιατί ζώ εγώ.
    Η εποχή του πολυτεχνείου δεν βρωμίζεται από βρωμιάρηδες ανθρώπους.
    Ακόμα και σήμερα που το στεφάνι εκ μέρους της "κυβέρνησης"θα κατατεθεί από πασοκοχουντικούς , δεν μπήκα στον πειρασμό .Μερικά πράμματα είναι αυτονόητα.
    Οσο γιά αυτους που 'δεν τους πείραξε η χούντα" ε, δεν είναι και γιά πολύ κόρδωμα αυτό.
    Να το ξέρουν, μη τους ξεφύγει και αλλού.

    υ.γ
    καλά θα κάνει η αστυνομία, η το κράτος, ή ο νόμος, ή δεν ξερω γω πως ,νόμιμα ή παράνομα πιά, η ο κάθε υπουργίσκος που μπορεί να βάζει χέρι στο σπίτι μας ή στη ζωή μας , να τσακιστεί να πάει να πάρει τη σημαία από τα ΠΑΣΠόγια και να τη δώσει στη βουλή , ή στη σύγκλητο.
    Η σημαία δεν ήταν προικιό του παπουτσή ή του τζουμάκα ή του λαλιώτη.

    υ.γ
    ευχαριστώ γιά τη συγκίνηση κάθε χρόνο.Και χαίρομαι .
    δ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. demetrat-
    Δεν διάβασες φαίνεται ότι δεν θα κατατεθεί στεφάνι φέτος από την κυβέρνηση.
    Φαίνεται πως υπήρξε διαφωνία για το αν θα έπρεπε να το καταθέσει ο Βορίδης ή ο Μπουμπούκος!
    Όσο για την σημαία η θέση της είναι στο μουσείο Μπενάκη που έχει εκεί και άλλα κειμήλια της σύγχρονης ιστορίας μας γιατί φοβάμαι πως έτσι που την πηγαινοφέρνουν και τρώγονται μεταξύ τους στο τέλος θα καταφέρουν να την σκίσουν.
    Όχι μόνο ζεις, όπως γράφεις, αλλά διατηρείς από ότι βλέπω και την νεανική σου μαχητικότητα και αυτό το θαυμάζω και το χαίρομαι !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. α ναι; δεν κατέθεσαν; δε το πήρα χαμπάρι.
    Καλό αυτό...
    Στο μουσείο .Απλώς δεν το σκέφτηκα νωρίτερα.


    δ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Λόγο ηλικίας δεν έζησα την περίοδο της δικτατορίας , ότι έμαθα ήταν από διηγήσεις των γονιών και του παππού , κι αυτές είχαν σχέση με όλη την περίοδο της 7ετίας ,όχι μόνο με το συγκεκριμένο γεγονός .
    Δεν ήταν και εύκολα χρόνια για μια οικογένεια που είχε 'στιγματιστεί' ο επικεφαλής της ,απ την ασφάλεια σαν κομμουνιστής , ζούσαν και σε μικρή πόλη , άστα να πάνε .
    Μεγαλώνοντας διαπίστωσα ότι κανείς δεν συνεργάστηκε με την χούντα και όλη η Ελλάδα χώρεσε μέσα στο Πολυτεχνείο , κανείς δεν έδερνε , κανείς δεν βασάνιζε , κανένας δεν ήταν ρουφιάνος , ακόμα και στο γυμνάσιο που ήμουν , ο γυμνασιάρχης μου εκείνα τα χρόνια , στην χούντα δεν ήταν στην ασφάλεια , δεν πήρε τον παππού μου νύχτα , δεν τον έδερνε , δεν τον πέταξε μετά σαν σακί μπροστά στα 4 παιδιά του , πρόλαβε βλέπεις και πήρε πτυχίο καθηγητή πριν πέσει η χούντα .
    Ξεχαστήκαν όλα αυτά , για το 'καλό' όλων , της πατρίδας , να μην υπάρχει διχασμός .
    Γι αυτό και σήμερα βγαίνει το κάθε τσουτσέκι και λέει το μακρύ και το κοντό του χωρίς να σέβεται τίποτα , ανθρώπους , αγώνες , δυστυχώς είμαστε λαός με μνήμη 'χρυσόψαρου' .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. eparxiakosaloni2-
    Η χούντα δεν αποτελούσε κάποιο σώμα που ξεπήδησε από το πουθενά.
    Είχε τα κοινωνικά στρώματα από τα οποία και προήλθε και που την στήριξαν όλα τα χρόνια που κράτησε.
    Και τα στρώματα αυτά ήταν όλοι όσοι ανήκαν στην λαϊκότερη δεξιά που είχε επικρατήσει μετά τον εμφύλιο,είχε σχέσεις μεν με την εξουσία και προνόμια από αυτήν, αλλά στην εξουσία ήταν η ελίτ της δεξιάς, οι 500 οικογένειες που έλεγαν τότε, η οποία τους χρησιμοποιούσε μεν αλλά τους κοίταζε και αφ΄υψηλού.
    Καταλαβαίνεις λοιπόν πως αισθάνθηκε πχ μια λαϊκή οικογένεια και όλος της ο περίγυρος της, όταν ο τοπικός άρχοντας της δεξιάς που μέχρι τότε τα ρουσφέτια τους εξαρτυόντουσαν από αυτόν, να έρχεται να ζητάει την δική τους βοήθεια επειδή είχαν ένα απλό λοχαγό ή κοινοτάρχη της χούντας δικό τους!
    Αν δεν έκανε το πραξικόπημα στην Κύπρο ο Ιωαννίδης που έλεγχε τους χαμηλόβαθμους αξιωματικούς που δεν είχαν διαφθαρεί από την εξουσία, όπως ο Παπαδόπουλος και οι δικοί του,πολύ φοβάμαι πως θα είχαμε φάει στον σβέρκο αρκετά χρόνια ακόμα την χούντα.
    Μην ξεχνάς πως ακόμα μετά την πτώση της το 1/3 του λαού ήθελε τον ανεγκέφαλο Κοκό πίσω!
    Ευτυχώς πάντως που υπάρχουν αρκετοί ακόμα που δεν έχουν μνήμη χρυσόψαρου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή