ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΜΠΕΤΟΒΕΝ ,Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΕΓΩ.

Από μικρός εάν με πίεζε κανείς σε κάτι αυτό που κατάφερνε ήταν να κάνω το αντίθετο.
Έτσι η μητέρα μου, υπέρμαχος της υγιεινής ζωής και διατροφής, με πίεζε να πίνω γάλα.
Από 6 χρονών λοιπόν πίνω κακάο και μετά καφέ αλλά γάλα δεν έχω ξαναπιεί!
Δεν έχω βέβαια καμία αλλεργία σ’ αυτό γιατί τρώω όλα τα υπόλοιπα γαλακτερά με μεγάλη ευχαρίστηση, αλλά η καταπίεση της δεν πέρασε!.
Αυτή ήταν όμως η πρωτη επανάσταση στην μητρική εξουσία.
Η δεύτερη, σε κάπως μεγαλύτερη ηλικία ήταν όταν , σύμφωνα με τις αντιλήψεις της περί υγιεινής ζωής, ήθελε να γραφτώ στους προσκόπους ώστε να βρίσκομαι συχνότερα στο ύπαιθρο και να αναπνέω καθαρό αέρα μια και μέναμε στο κέντρο της Αθήνας.
Παιδιόθεν όμως εγώ είχα μια απέχθεια σε κάθε είδους στολή, ιδίως δε των προσκόπων με τα κοντά παντελονάκια, όταν ήδη υπερηφάνως πλέον φόραγα μακρύ παντελόνι.
Είχε, σε αντίθεση με τις περισσότερες μανάδες, την άποψη ότι τα παιδιά πρέπει να σκληραγωγούνται και να μην φοβούνται το κρύο και στα πλαίσια αυτά μου φόραγε όσο την επαιρνε κοντά παντελονάκια .
Από όσο θυμάμαι ποτέ δεν με φώναζε να βάλω το ζακετάκι μου να μην κρυώσω, και πράγματι δεν κρυώνω εύκολα και γι’ αυτό και δεν έχω και παλτό.
Παρά λοιπόν την αντίθεση μου, πήγε και με έγραψε στους προσκόπους της γειτονιάς και έτσι βρέθηκα μια μέρα με καμιά 15 άλλα παιδιά να κάθομαι άκρως άβολα σε ένα κομμένο κορμό δέντρου.
Μετά τις συστάσεις και το καλώς ήρθες δόθηκε το σύνθημα από τον αρχηγό , και άρχισαν όλοι μαζί τις κραυγές. Το πνευματικό αυτό περιβάλλον μαζί με την προκατάληψη που ήδη είχα με την στολή με οδήγησαν να ρωτήσω τον διπλανό μου ,πως σε διαγράφουν;
Μου απάντησε, αν δεν έρθεις 3 φορές αδικαιολόγητα. Δεν χρειάζεται να σας εξηγήσω πλέον πως μετα αυτή την πρώτη μου επαφή έληξε άδοξα η σταδιοδρομία μου ως προσκόπου.
Θα μου πείτε ,τι σχέση έχουν όλα αυτά με τον Μπετόβεν και την μουσική του τίτλου;
Έχουν, γιατί η τρίτη πίεση της μητέρας μου ήταν να ακούω κλασσική μουσική που ήταν φανατικός λάτρης και όποτε άνοιγε το ραδιόφωνο μόνο αυτήν άκουγε.
Η πίεση αυτή πιθανόν σε αντίδραση προς τις μητρικές παραινέσεις ,με οδήγησε να μου αρέσει η μουσική των μαύρων και να απορρίπτω οποιαδήποτε άλλη μουσική.
Αισθανόμουνα έκτοτε ότι ήμουν κοντύτερα μουσικά με τους μαύρους μεταξύ Λουϊζιάνα και Τζώρτζια σαν να είχα γεννηθεί εκεί, γεγονός που φαίνεται και από την μουσική του προφίλ μου.
Κάπου όμως στα 14 ξυπνώντας ένα απόγευμα ,από τον έκτοτε απαραίτητο για μένα μεσημεριανό ύπνο, άνοιξα το ραδιόφωνο και έπεσα σε ένα δημοτικό τραγούδι με ένα καταπληκτικό κλαρίνο που μίλησε κατ΄ ευθείαν στην ψυχή μου.
Ένα παραπέτασμα προκατάληψης από εκείνη την στιγμή κατέρευσε μονομιάς και έγινε ή Αποκάλυψη μέσα μου.
Η ΜΟΥΣΙΚΗ είναι μία και είναι η καλή η κακή.
Έκτοτε ,χωρίς να απαρνούμαι τον γενέθλιο μουσικό μου τόπο, ακούω όλα τα είδη της μουσικής.
Μπορώ να αρχίσω από Etta James,να συνεχίσω με Αλεξίου,να μπεί συνέχεια Τσιτσάνης ,να ακολουθήσει η Ξανθίππη Καραθανάση σε τραγούδια της Μακεδονίας και να κλείσει η μουσική πανδαισία με Μπάχ η και Πετρολούκα Χαλκιά.
Με την ίδια ευχαρίστηση μπορώ να παρακολουθήσω την μία μέρα συναυλία του Solomon Burke (εδώ και εδώ) και την άλλη συναυλία με τα πολυφωνικά συγκροτήματα της Ηπείρου.
Ένα πράγμα δεν αντέχω. Όλο αυτό τον μουσικό συρφετό που μας έχει κατακλύσει τώρα τελευταία.
Αλλά μετα από αυτή την μακρυγορία ας έρθω στο ζουμί .
Χθες είδα την ταινία Αντιγράφοντας τον Μπετόβεν .
Η Πολωνέζα σκηνοθέτης Ανιέσκα Χόλαντ κατάφερε να γυρίσει μια ταινία που ή μουσική με την εικόνα είναι απόλυτα αλληλένδετες.
Ο Εντ Χάρις δίνει ένα Μπετόβεν που από ένα άτομο κακότροπο, κυριαρχικό,χυδαίο και ανάγωγο την μία στιγμή, μεταβάλλεται την άλλη με την μουσική του σε μία αξιαγάπητη μεγαλοφυϊα.
Από κοντά η Νταϊάν Κρούγκερ ,που παίζει την 23 χρονη αντιγραφέα για τις παρτιτούρες του, είναι η αντίθεση με την γλυκύτητα της αλλά και με την απόλυτη αγάπη της για την μουσική και είναι το άτομο που καταφέρνει να γλυκάνει αυτόν τον δύστροπο μουσικό ογκόλιθο.
Η ατμόσφαιρα και το περιβάλλον της εποχής έχουν αποδοθεί μοναδικά ,αν και οι σκηνές είναι γυρισμένες στην Ουγγαρία ,αλλά δύο είναι κατά την γνώμη μου οι σκηνές που παρακολουθείς με ένα αίσθημα ευφορίας και με υγρά τα μάτια από τα συναισθήματα που σου δημιουργούν.
Η σκηνή που ο Μπετόβεν ,τελείως κουφός διευθύνει για πρώτη φορά την 9η παρακολουθώντας τις κινήσεις της κρυμμένης από κάτω αντιγραφέας του, με αποτέλεσμα τον θρίαμβο του τον οποίο τον αντιλαμβάνεται όταν τον γυρίζουν πρός το κοινό, και η σκηνή που άρρωστος πλέον της υπαγορεύει με νότες την μουσική του την οποία και οι δύο την ακούν στο μυαλό τους.
Η ταινία δυστυχώς έχει περιορισμένη διανομή και την είδα στην μικρή αίθουσα του ΔΑΝΑΟΥ 2 αλλά ήταν χαρακτηριστικό ότι οι περισσότεροι από τους θεατές μαγευμένοι από την μουσική δεν έφευγαν αν δεν τελείωνε αυτή μαζί με όλα τα τελευταία γράμματα των συντελεστών της ταινίας.


Κλείνοντας την χρονιά με αυτό το πόστ, θέλω να ευχαριστήσω όλες τις φίλες και τους φίλους που έκαναν τον κόπο να αφήσουν ένα σχόλιο αυτό τον χρόνο στο μπλογκ μου και να ευχηθώ το 2007 να μας μπει καλά αλλά και να μας βγει ακόμα καλύτερα!

Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΩΝ ΕΙΔΩΝ ΕΞΕΛΙΣΣΕΤΑΙ

Έχοντας υπογράψει την διακήρυξη για την διδασκαλία της εξέλιξης των ειδών στα σχολεία, παρακολουθώ πάντα το θέμα με ενδιαφέρον.
Από παιδί δεν μπορούσα να χωνέψω όλες αυτές τις ανοησίες περί Αδάμ και Εύας που μας πιπίλαγαν στο σχολείο, και τις προσπάθειες των εκκλησιαστικών και παραεκκλησιαστικών κύκλων να παρεμποδίσουν την διδασκαλία της θεωρίας του Δαρβίνου.
Φαίνεται όμως ότι και αυτοί οι κύκλοι άρχισαν μετά από τόσα χρόνια να καταλαβαίνουν ότι εκτός από κάτι κολλημένους Αμερικανούς κανείς δεν τους παίρνει στα σοβαρά όπότε άρχισαν να ρίχνουν νερό στο κρασί τους.
Έτσι στο ΒΗΜΑ της Κυριακής διαβάζω ότι ο Πάπας είπε για την θεωρία του Δαρβίνου ότι:
Η βιολογική εξέλιξη είναι αποδεκτή πραγματικότητα αλλά την έθεσε σε κίνηση (ποιος άλλος;) ο Θεός Δεν είμαστε όμως τυχαία δημιουργήματα της εξέλιξης.
Στην Ελλάδα βέβαια δεν βγήκε κανένας Χριστόδουλος να πει κάτι ανάλογο από όσο ξέρω.
Ο Μητροπολίτης όμως Μεσογαίας , ο οποίος υπήρξε επί χρόνια ερευνητής στο ΜΙΤ, το Χάρβαρντ και στη NASA ,στην ερώτηση της Ι Σουφλερή στην ίδια εφημερίδα αν συμβιβάζεται ο δαρβινισμός με την θρησκεία απάντησε:
Μου επιτρέπετε να ρωτήσω: που δεν συμβιβάζεται ;Στην περιγραφή της δημιουργίας του ανθρώπου μέσα στο βιβλίο της Γενέσεως;
Η Γένεση δεν είναι βιβλίο Φυσικής η Βιολογίας. Η περιγραφή της δημιουργίας του ανθρώπου στα βιβλικά κείμενα είναι πολύ συνοπτική. Δύο μόλις στίχοι στο πρώτο κεφάλαιο και ίσως ένας στο δεύτερο. Αυτό είναι ! Και η ουσία δεν κρύβεται στο ‘χουν από της γης’ που ισχύει και για τα ζώα. Το σημαντικό που δεν υπάρχει στα ζώα είναι το ότι ‘ενεφύσησεν πνοήν ζωής’ στον άνθρωπο και ‘ τον έπλασε κατ΄ εικόνα και ομοίωσιν Θεού’.
Από κει και πέρα ποιο είναι το πρόβλημα : Η όποια ομοιότητα του ανθρώπινου σώματος με αυτό των πρωτίστων θηλαστικών; Αυτή είναι προφανής !
Ο άνθρωπος έχει ομοιότητα με τα ζώα αλλά συγγένεια με τον Θεό.
Η απάντηση αυτή είναι κατά την γνώμη μου ευπρεπής , σύμφωνη με τα θρησκευτικά του πιστεύω χωρίς συγχρόνως να υποτιμά την νοημοσύνη μας. Προσωπικά αισθάνομαι ιδιαίτερα ευτυχής να διαπιστώνω ότι και μέσα στον οπισθοδρομικό χώρο της Εκκλησίας υπάρχουν και μυαλά τα οποία προσπαθούν να εκσυγχρονίσουν το δόγμα με την λογική.

ΔΕΞΙΟΤΕΡΑ ΚΟΥΡΟΠΑΤΚΙΝ

Η φράση αυτή δεν έχει καμία σχέση με την ιστορική ρήση που είχε πει το πάλε ποτέ, επί κυβερνήσεως Κ. Καραμανλή του Α΄, ο ανεκδιήγητος εκείνος αρχηγός ΓΕΣ «Όσο δεξιότερα τόσο καλύτερα!» Βέβαια η χούντα ένα τέτοιο διαμάντι δεν το άφησε αναξιοποίητο. Τον έκανε διοικητή της ΔΕΗ και μετά θάνατον ονόμασε και ένα φράγμα με το όνομα του.
Επειδή διαπίστωσα ότι έχετε εγκυκλοπαιδικά ενδιαφέροντα, μετά τα Καυδιανά δίκρανα σκέφτηκα να σας δώσω την εξήγηση μιας έκφρασης που πιθανώς να έχετε συναντήσει σε παλαιότερα Ελληνικά κείμενα και δεν γνωρίζετε τι ακριβώς σημαίνει και που χρησιμοποιείται η έκφραση –δεξιότερα Κουροπάτκιν.
Αρχικά λοιπόν πρέπει να ξέρετε, που είμαι σίγουρος ότι δεν ξέρετε εκτός από αυτούς που ασχολούνται με την ιστορία , τι έγινε στη μάχη του Mukden-Σημερινή Σεν-Γιάν της Κίνας που κράτησε κοντά 20 μέρες, από τις 20 Φεβρουαρίου έως τις 11 Μαρτίου του 1905 .
Εκεί έγινε η σημαντικότερη μάχη του Ρωσοϊαπωνικού πολέμου .
Ο Ρώσος στρατηγός Κουροπάτκιν είχε εξαπλώσει τη στρατιά του σε 80 χιλιόμετρα κατά μήκος της σιδηροδρομικής γραμμής Από την άλλη πλευρά της γραμμής ήσαν οι Ιάπωνες με τον στρατάρχη Ογιάμα .Αυτός έστειλε αρχικά στα δεξιά του 3 μεραρχίες, αλλά στις 3 Μαρτίου έστειλε στρατεύματα στα αριστερά του για να υπερφαλαγγίσει την δεξιά πλευρά των Ρώσων.
Οι δύο στρατιές προσπαθούσαν όλο αυτό το διάστημα να υπερφαλαγγίσει η μία την άλλη σε ένα μήκος 10 χιλιομέτρων της σιδηροδρομικής γραμμής.
Τελικά ο Κουροπάτκιν ,ουσιαστικά ηττημένος ,συνέπτυξε την στρατιά του 100 χιλιόμετρα βορειότερα έχοντας χάσει 90000 άνδρες από τους οποίους οι 30000 αιχμάλωτοι.
Αλλά και οι Γιαπωνέζοι έχοντας χάσει 40000 άνδρες δεν μπορούσαν να τον καταδιώξουν.
Στην Αθήνα τώρα οι Έλληνες ,και ιδίως οι απόστρατοι αξιωματικοί ,παρακολουθούσαν τα γεγονότα με ενδιαφέρον και στο καφενείο του Ζαχαράτου στο Σύνταγμα γινόντουσαν ομηρικές συζητήσεις και διαφωνίες σχετικά με ποια τακτική έπρεπε να ακολουθήσουν οι Ρώσοι για να κερδίσουν.
Όπως καταλαβαίνετε τα νέα στην Αθήνα έφταναν μετά από μέρες που είχαν γίνει οι διάφορες μάχες αλλά ορισμένοι θαμώνες απτόητοι , άσχετα από αυτό, συνιστούσαν από την Αθήνα στον Κουροπάτκιν να στείλει τα στρατεύματα του δεξιότερα!Η φράση λοιπόν –Δεξιότερα Κουροπάτκιν- έμεινε στη ιστορία και χρησιμοποιείται για όλους τους ανόητους που συμβουλεύουν από μόνοι τους εκεί που δεν τους ζήτησαν την συμβουλή τους είτε εκεί που δεν πρόκειται να εισακουστεί.

ΕΣΦΙΓΜΕΝΟ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

ΕΙΡΗΝΗ ΥΜΙΝ
ΑΓΑΠΑΤΕ ΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ
ΑΓΑΠΑΤΕ ΑΛΛΗΛΟΥΣ
ΚΑΙ ΕΠΙ ΓΗΣ ΕΙΡΗΝΗ
Η εφαρμογή τους στη μονή Εσφιγμένου.


Η ιστορία αυτή μου έδωσε την ιδέα να περιγράψω την κατάσταση με όσες παροιμίες μπόρεσα να συλλέξω σχετικά με τους καλόγερους.
Η θυμοσοφία του λαού έχει μία παροιμία για την κάθε περίπτωση.
Αρχικά λοιπόν γιατί έγιναν αυτοί όλοι καλόγεροι;
Μια άποψη λέει :Σαν γεράσει ο διάβολος γίνεται καλόγερος.
Αλλά όλοι τους έδειχναν αρκετά νέοι όπότε πιο πιθανό είναι να θεωρούν ότι είναι ένας καλός τρόπος για να την περάσεις κοτσάνι γιατί πιθανόν να ελπίζουν ότι :
Ο καλόγερος κοιμάται και ο Θεός του μαγειρεύει.
Και προφανώς :Αν ήτανε καλή η δουλειά θα δούλευε και ο Δεσπότης.
Βέβαια υπάρχει και η άποψη :Ο τεμπέλης κι’ ο φαγάς η χωροφύλακας η παπάς.Είναι γνωστό δε ότι δεν πείνασε ποτέ καλόγερος σε αντίθεση με πολλούς που γνωρίζουν καλά ότι:Νηστεύει ο δούλος του Θεού ,γιατί φαΐ δεν έχει.Αρκετοί όμως λένε:Δεν έγινα παπάς ν’ αγιάσω έγινα παπάς να περάσω.Γιατί γνωρίζουν ότι :Κάθε ευχή που του ζητάς τα γρόσια θέλει και ο παπάς.
Υπάρχουν βέβαια και εκείνοι που εξέφραζαν και προβληματισμό γιατί είπαν:
Θέλω να γίνω καλόγερος να σώσω την ψυχή μου
μα δεν μ΄ αφήνει ο διάβολος που έχω μες το βρακί μου.
Βέβαια υπάρχει και ή αντίθετη άποψη:
Άμα σου λάχει πειρασμό
Δέξου τον σαν αγιασμό.
Ξεκίνησαν λοιπόν οι νόμιμοι για να πάνε να λειτουργήσουν σε εκκλησία που κατέχουν οι παράνομοι γιατί πίστευαν ότι : ας μ’ αγαπάει ο επίσκοπος κι΄ ας με μισούν οι διάκοι.Εξ άλλου είναι γνωστό ότι : Όποιος έχει τα γένια τρώει με το δεσπότη.Ύστερα χωρίς λειτουργία στον άγιο ισχύει η ρήση :απροσκύνητος άγιος θαυματουργός δεν είναι.
Δεν είχαν όμως ακούσει τη παροιμία :άπου τα ΄ατέκνου την αυλή μηδέ νερό μην πιεις, ούτε είχαν κανένα Κρητικό μαζί τους να τους πει:Άπου δεν ακούει γερόντων πηγαίνει δερνώντω.Οι παράνομοι λοιπόν οι οποίοι είχαν συμμαχήσει με τον διάβολο ,τους περίμεναν οπλισμένοι με ότι μπορούσαν γιατί :άμα τρως με το διάβολο κράτα και μεγάλο κουτάλι.(στην συγκεκριμένη περίπτωση ήταν κουτάλα από το καζάνι)
Οι παράνομοι τους περίμεναν για ένα τρισάγιο μετά ξυλοδαρμού έξω από εκκλησάκι και εκεί οι νόμιμοι φώναξαν στους παράνομους:
Γύφτος παπάς δεν γίνεται ,κι΄ αν γίνει δεν βλογάει.Οι παράνομοι στη ρατσιστική αυτή παρατήρηση απάντησαν στον αρχηγό τον νομίμων που την είπε :
Αν σκοτώσουν τους λεβέντες θα πας άδικα.Αμέσως εκείνος απάντησε με μία ευλαβική παροιμία κραδαίνοντας το ξύλο που κρατούσε :
Έχει ο θεός παλούκια για των ορφανών τους κώλους.Μετά από αυτό άρχισε η ιερή κλωτσοπατινάδα στην οποία χρησιμοποιήθηκαν μέχρι και πυροσβεστήρες οι οποίοι ευλόγησαν τα κεφάλια των αδελφών και τα τίμια ράσα βάφτηκαν κόκκινα σαν σημαία του ΚΚΕ.
Μετά το τέλος αυτής της μυσταγωγίας ακούστηκε ένας καλόγερος να λέει:
Δεν φτάνει που μας δείρανε μας πήρανε και τη σκούφια.
Και ένας άλλος μετα την ματαίωση της λειτουργίας:
Φτωχός άγιος δοξολογία δεν έχει.
Για αυτούς τους λόγους αγαπητοί μου αναγνώστες έχει πολλαπλή ανάγνωση η Παροιμία που λέει:
Φυλάξου από τα πισινά του μουλαριού κι ΄απ’ τα μπροστινά του καλόγερου, εννοώντας προφανώς και τα γεροδεμένα χέρια τους

ΤΟ ΨΥΧΙΚΟ ΤΡΑΥΜΑ ΤΗΣ ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΜΟΥ ΗΛΙΚΙΑΣ

Με ιδιαίτερη χαρά διαπιστώνω ότι πολλά από τα γυναικεία μπλόγκ που επισκέπτομαι διακρίνονται για την καλόγουστη Χριστουγεννιάτικη διακόσμηση τους που σε πολλές περιπτώσεις είναι φανερό ότι έχουν διατεθεί αρκετές ώρες για να φτιαχτούν.
Προσωπικά πάντα εκτός τόπου και χρόνου αντί να διακοσμήσω το μπλόγκ μου Χριστουγεννιάτικα (άσε που δεν ξέρω καν πως μπαίνουν όλα αυτά τα διακοσμητικά), ως γνήσιος Αθεόφοβος θα του δώσω ένα τόνο αποκριάτικο!
Για να μην απορείτε πως μου ήρθε αυτό και τι σχέση έχει με τον τίτλο του ποστ πάραυτα θα σας εξηγήσω πώς λειτουργεί ο συνειρμός στην σκέψη.
Συνήθως τις γιορτές αποφασίζω να φτιάξω ότι έχω αφήσει για αργότερα όλο τον χρόνο οπότε όλα μαζεύονται τις γιορτές .
Έτσι λοιπόν έκατσα να φτιάξω κάτι παλιά άλμπουμ με φωτογραφίες και όπως γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις αντί να τα φτιάξω άρχισα να τις χαζεύω.
Έτσι έπεσα στην φωτογραφία που βλέπετε και αμέσως μου ήρθε στο μυαλό τι είχε γίνει εκείνη την μέρα.
Με την μάνα μου και μία κοινή φίλη με τον γιο της, είχαμε επισκεφτεί ένα φιλικό σπίτι τις αποκριές. Η οικοδέσποινα έχοντας μερικές αποκριάτικες στολές στο σπίτι είχε την φαεινή ιδέα να ντύσει τον γιο της , την κόρη της καθώς και εμάς τους δύο μασκαράδες.
Δυστυχώς όμως ενώ ο ένας ντύθηκε κύριος, και ο άλλος απάχης η μόνη στολή που χωρούσε ο υποφαινόμενος ήταν της κοκκινοσκουφίτσας βαμμένος κιόλας με ρούζ στα χείλη!
Όπερ και εγένετο προς μεγάλη τσαντίλα του αθεόφοβου ο οποίος σε αυτή την ηλικία δεν διέθετε το χιούμορ το οποίο τον οδήγησε στον ενήλικο βίο του να ντυθεί χορεύτρια και μαθήτρια!
Σε αυτή την ηλικία αισθάνθηκα άκρως γελοίος ιδίως γιατί με έντυσαν με ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΡΟΥΧΑ!
Με τα κλάματα που έβαλα οι 3 μανάδες τελικά μας έβγαλαν την φωτογραφία που βλέπετε, στην οποία είναι εμφανής η ψυχική μου φόρτιση, και δεν τόλμησαν να μας πάνε και βόλτα στο πάρκο όπως είχαν αρχικά σκοπό.
Μέχρι να γυρίσουμε στο σπίτι η μάνα μου συνειδητοποίησε την πατάτα που είχε κάνει όποτε τον επόμενο χρόνο ένα πρωί που ξύπνησα μια στολή καου-μπόϋ ήταν κρεμασμένη στο χερούλι της ντουλάπας μου.!
Περιττό να τονίσω ότι σχεδόν μια βδομάδα σχεδόν δεν την έβγαλα από πάνω μου και περιχαρής στήθηκα σε φίλο φωτογράφο για να βγάλω την περήφανη αυτή πόζα που βλέπετε έμπλεος υπερηφάνειας.Έτσι θεραπεύτηκε το πρώτο ψυχικό τραύμα της παιδικής μου ηλικίας και σεις έχετε την ευκαιρία να δείτε σε πρώτη διαδικτυακή προβολή τον αθεόφοβο σε μία φωτογραφία η οποία δυστυχώς δεν έχει καμία σχέση με την σημερινή εικόνα.

ΟΛΙΓΑ ΤΙΝΑ ΠΕΡΙ ΠΑΡΘΕΝΙΑΣ, ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΤΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΤΗΣ

Η επικράτηση του Χριστιανισμού κατάφερε να περάσει την αντίληψη στους πιστούς ότι δεν πρέπει να τους απασχολούν οι χαρές της ζωής σε αυτόν τον κόσμο, αλλά να φροντίζουν για την ζωή μετά θάνατον γιατί έτσι θα μπορούν, αν τηρούν τους κανόνες που έβαλε το ιερατείο , να έχουν εισιτήριο με απρόσκοπτη είσοδο και αιώνια παραμονή στον Παράδεισο.
Έτσι η νέα θρησκεία δεν ενοχλούσε την κοσμική εξουσία, με αποτέλεσμα οι άρχοντες, οι Δεσπότες εκκλησιαστικοί και κοσμικοί , οι Βασιλείς και όλοι οι προύχοντες να την περνάνε κοτσάνι και το πόπολο να περιμένει να πεθάνει, μετά από μια ζωή στερήσεις πάσης φύσεως, για να περάσει καλά στον Παράδεισο.
Για να το πετύχει αυτό το ιερατείο έπρεπε να βάλει κανόνες που να αντίκεινται στην ανθρώπινη φύση, που δύσκολα εκ των πραγμάτων τηρούνται, και έτσι με την μη τήρηση τους ο άνθρωπος να αισθάνεται πάντα ένοχος και να έχει ανάγκη του να μεσολαβήσει προς τον Θεό να συγχωρήσει τον ένοχο μπας και καταφέρει να περάσει τις πύλες του Παραδείσου.
Έτσι στην Δύση έφτασαν στις γελοιότητες με τα συγχωροχάρτια.
Με αυτούς τους κανόνες λοιπόν ο άνθρωπος αντί να απολαμβάνει μετά ένα καλό φαΐ ένα καλό γαμήσι ο Χριστιανισμός του έβαλε και στα δύο αυστηρούς κανόνες.
Να λοιπόν οι νηστείες για ψύλλου πήδημα αλλά και πήδημα υπό προϋποθέσεις.!
Σαν υπέρτατη δε αρετή αναγορεύτηκε η παρθενία με προεξάρχουσα μορφή την Παναγία η οποία παρά την εγκυμοσύνη και τον τοκετό παρέμεινε Αειπάρθενος!
Εκτός δε από την Παναγία παρθένος ήταν και η Ελισάβετ που γέννησε τον ξάδελφο του Χριστού τον Πρόδρομο.!
Ο Άγιος δε Χρυσόστομος έλεγε ότι σε σχέση με τον γάμο η παρθενία κατέχει τα πρωτεία και την προεδρία, συμπληρώνοντας ευτυχώς, αν αυτή συμβαδίζει με την αγάπη προς τον πλησίον.
Αλίμονο δε στην γυναίκα που δεν ήταν παρθένος στο γάμο της.
Το Δευτερονόμιο (22:20,22:21) είναι αποκαλυπτικό τι την περίμενε την κακομοίρα :
..και μη ευρεθή παρθενία τη νεάνιδι και εξάγουσιν την νεάνιν επί τας θύρας οίκου πατρός αυτής και λιθοβολήσουσιν αυτήν οι άνδρες της πόλεως αυτής εν λίθοις και αποθανείται…
έθιμο που έχει διατηρηθεί ακόμη σε υποανάπτυκτες μουσουλμανικές χώρες.
Η δε κοσμική εξουσία δεν είχε καμία αντίρρηση με μία θρησκεία που οδηγούσε πλήθη στον μοναχισμό που βασικές του αρχές ήσαν ακτημοσύνη, παρθενία και υπακοή.
Χαρακτηριστική δε της ιδεοληψίας με την παρθενία είναι η συμφωνία που έκανε ο Άγιος Κόνων με την σύζυγο του ότι θα ζουν χωρίς σχέσεις μεταξύ τους δηλαδή σαν αδέλφια!
Γενικά η παρθενία είχε τελείως διαφορετική αντιμετώπιση ανάλογα με την κοινωνία που ζούσε η γυναίκα.
Ο Άραβας Γεωγράφος El Bekri περί το 1000 μχ αναφέρει ότι οι Σλάβοι θεωρούν ντροπή η γυναίκα να βρεθεί παρθένος στον γάμο της γιατί αυτό σημαίνει ότι δεν βρέθηκε μέχρι τότε κανείς να την διακορεύσει άρα δεν αξίζει ! (εδώ που τα λέμε δεν είχαν και άδικο!)
Το ίδιο πίστευαν και οι Ινδιάνοι του Κουϊτο οι οποίοι δεν διάλεγαν ποτέ μια παρθένα για να παντρευτούν γιατί θεωρούσαν ότι εκείνη που δεν έχει γνωρίσει άλλους άνδρες δεν μπορεί να έχει τίποτα το ελκυστικό
Στη φυλή των Καμτσαντέλ η μητέρα της νύφης επικρίνεται αν ο σύζυγος ανακαλύψει ότι το κορίτσι είναι παρθένα.
Στην Ινδία, οι Τόντος θεωρούσαν απαραίτητο να διακορεύονται τα κορίτσια πριν από την εφηβεία.
Στο αρχαίο Περού η διακόρευση γινόταν τελετουργικά από την μητέρα του η άλλη ηλικιωμένη γυναίκα πριν το γάμο.
Στις Σαμόες γινόταν δημόσια και τελετουργικά από τον γαμπρό η και από τον αρχηγό της φυλής με δύο δάχτυλα του δεξιού χεριού που τα σήκωνε μετά ψηλά για να δουν το αίμα.
Είναι αντίστοιχο με τα σεντόνια που άπλωναν στα μπαλκόνια στα χωριά μας μετά το γάμο. (Μετά ήρθε η τηλεόραση και είχαν τι να δουν και να ασχοληθούν !)
Στις νήσους Μαρκίζες με ένα γνέψιμο του γαμπρού περνάγανε από την νύφη σχηματίζοντας ουρά όλοι οι παρευρισκόμενοι άνδρες.! (Δεν ξέρω αν μετά η νύφη τους έβαζε βαθμολογία!)
Πάντως και στην αρχαιότητα η επαφή με άλλους άνδρες ήταν υποχρεωτική μέσα στα πλαίσια των θρησκευτικών καθηκόντων .
Όπως αναφέρει ο Ηρόδοτος στην αρχαία Βαβυλώνα, κάθε γυναίκα ήταν υποχρεωμένη μια φορά στην ζωή της να πάει στο ναό της Μυλλίτης(ήταν η Αφροδίτη των Ασσυρίων) και να προσφέρει το σώμα της στον πρώτο τυχόντα με οποιοδήποτε αντάλλαγμα.
Αυτό γινόταν και σε άλλους ναούς της Αφροδίτης στην Αίγυπτο, την Αφρική, την Έφεσο την Ελλάδα την Ρώμη κτλ.
Το ίδιο γινόταν και στην Κύπρο ,όπως λέει ο Στράβων, στην οποία οι νέες πορεύονταν προς την θάλασσα και προσέφεραν την παρθενία τους σε ξένους και τα λεφτά τα κατέθεταν στον ναό της Αφροδίτης(πάντα το ιερατείο τα κονόμαγε από όλες τις μεριές!)
Στην εποχή μας σε έρευνα της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ και του SIGMA DOS το 1993 το 65,4% προτιμά την σεξουαλική εμπειρία ενώ μόνο το 4,3% τάχτηκε υπέρ της παρθενίας. Το ωραίο είναι ότι υπέρ της παρθενίας ήταν 3πλάσιοι άνδρες από γυναίκες.
Το υψηλότερο ποσοστό 8,4% απαντάται στις ηλικίες 25-29 ετών (!) και ακολουθούν οι 40-49 ετών με 5,1% .Ευτυχώς στις ηλικίες 14-24 το ποσοστό είναι ελάχιστο 2,2%
Ευτυχώς που στην εποχή μας και στη χώρα μας όλες αυτές οι δοξασίες περί παρθενίας έχουν ουσιαστικά εκλείψει και έτσι οι γυναίκες δεν αναγκάζονται να καταφύγουν στην κοροϊδία των αφελών ανδρών που ήθελαν παρθένο νύφη και αναγκαζόντουσαν να καταφεύγουν στην διενέργεια παρθενορραφής.
Προπολεμικά ήταν μια συνήθης μικροεπέμβαση που γινόταν με δύο τρόπους.
Εάν γινόταν πριν το γάμο με ένα ράμμα στένευε ο κόλπος οπότε με την επαφή σχιζόταν για να ανοίξει και προκαλούσε αιμόρροια και έτσι ο γαμπρός έμενε ευχαριστημένος που πήρε αμεταχείριστο πράγμα! Η μόνη προσοχή που χρειαζόταν ήταν να μην βρει το ράμμα με τον κόμπο στο σεντόνι και μυριστεί την ιστορία.
Η μόνιμη παρθενορραφή γινόταν για να ξαναγίνει παρθένος η γυναίκα που στο μέλλον επρόκειτο η έλπιζε να παντρευτεί.
Μπροστά από τα μύρτα (που είναι τα υπολείμματα του ενδόξως προυπάρξαντος παρθενικού υμένος) γινόταν στην μέσα περιοχή των δύο χειλέων μια μικρή τριγωνική αφαίρεση ιστού και μετά ραβόταν το δεξί με το αριστερό μέρος με αποτέλεσμα να στενεύει η είσοδος του κόλπου.
Βέβαια μερικές φορές το στένεμα ήταν αρκετό όπότε ο περήφανος σύζυγος πήγαινε την άσπιλο και αμόλυντο γυναίκα του στον γιατρό που την είχε ράψει για να την ανοίξει!
Ηθικόν δίδαγμα λοιπόν από αυτό το πόστ για τους άνδρες είναι μην προσπαθείτε να τα βγάλετε πέρα με την γυναικεία πονηριά και μην ψάχνετε για παρθένες, άλλωστε και καρπούζι να πάρεις το δοκιμάζεις με το μαχαίρι προηγουμένως!

ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ ΤΙ ΘΑ ΠΕΙ ΔΙΛΗΜΜΑ ΑΣ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΑΥΤΟ

Λεωνίδας Ιασωνίδης (1884-1959) Γεννημένος στον Πόντο.
Σας λέει τίποτα;
Είμαι σίγουρος ότι οι περισσότεροι δεν τον έχετε καν ακουστά, μεταξύ μας ούτε και εγώ μέχρι που βρήκα μερικά βιογραφικά του.
Εξελέγη επανειλημμένα βουλευτής Θεσσαλονίκης των Φιλελευθέρων. Διετέλεσε Υπουργός Προνοίας του Ελ Βενιζέλου το 1930-32.Ήταν Γενικός διοικητής Β Ελλάδος στην κυβέρνηση του Σοφ. Βενιζέλου 1950-51 και ως Υπουργός Εποικισμού της κυβέρνησης Τσαλδάρη εγκαινίασε τα πρώτα σπίτια του Δήμου Σταυρούπολης και επίσης μεσολάβησε να έρθει η εικόνα της Παναγίας Σουμελά.
Ο Ιασωνίδης μπορεί να μην είναι κανένα σπουδαίο πρόσωπο της Νεώτερης Ελλάδας αλλά έχει δώσει το τελειότερο ορισμό του διλήμματος σε ποντιακή γλώσσα που έχω διαβάσει.

Παίρ(ν)ομεν έναν σκοινίν.
Περάζομ’ ατο ας σο στόμαν και βγάλουμ’ ατο ας’ ‘σον κώλον.
Σ’ εμπρός το μέρος δένουμεν έναν σκατόν.
Σ’απίς ‘πα το μέρος, δένομεν ένα αγγούρ’.!
Συρτς να εβγάλτς το αγγούρ’ ας σον κώλο ‘ς ,έμπέν το σκατόν ‘σο στόμα ‘ς.
Συρτς να εβγάλτς το σκατόν ας ‘σο στόμα ‘ς εμπέν το αγγούρ’ σον κώλο ‘ς.
Αρ ‘ατο εν τω δίλημμα!

Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΓΥΝΑΊΚΕΣ

Μου διηγιόταν μια γνωστή μου για την αδελφή της που είχε σπουδάσει Θεολογία και ήταν πιστή Χριστιανή την έκπληξη που αισθάνθηκε όταν σε μία συγκέντρωση φανατικών θεολόγων δεν ήθελαν να την αφήσουν να συμμετάσχει.
Προσωπικά δεν μπορούσα να καταλάβω πως ένας άνθρωπος που υποτίθεται ότι έχει σπουδάσει όλα τα σχετικά με την θρησκεία και ιδίως τον Χριστιανισμό δεν έχει αντιληφθεί τον μισογυνισμό της Χριστιανικής θρησκείας από την ίδρυση της και ιδίως της Ορθοδοξίας και του Καθολικισμού δόγματα τα όποία δεν έχουν και καμία διάθεση να απαρνηθούν θέσεις του παρελθόντος οι όποίες μπορεί στην εποχή τους να ήσαν αποδεκτές σήμερα όμως είναι τελείως απαράδεκτες.
Ο Απόστολος Παύλος τον οποίο ο Μπερναρ Σώ τον έχει αποκαλέσει «αιώνιο εχθρό των γυναικών»,έχει πει:ο άνδρας δεν είναι της γυναίκας ,μα η γυναίκα είναι του άνδρα. Ούτε ο άνδρας δημιουργήθηκε για τη γυναίκα, μα η γυναίκα για τον άνδρα.
Αλλά ο ίδιος είπε επίσης:Ο σύζυγος είναι η κεφαλή της γυναίκας του , όπως ο Χριστός είναι η κεφαλή της Εκκλησίας. Έτσι λοιπόν όπως η εκκλησία υπόκειται στο Χριστό έτσι και οι γυναίκες πρέπει να υποτάσσονται στους άνδρες τους.
Αντίστοιχες απόψεις έχει εκφράσει ο Άγιος Αμβρόσιος.«Ο Αδάμ οδηγήθηκε στην αμαρτία από την Εύα και όχι η Εύα από τον Αδάμ. Είναι σωστό και δίκαιο η γυναίκα να δέχεται σαν κύριο και αφέντη εκείνον που αυτή οδήγησε στην αμαρτία».
Ακόμα χειρότερα ήταν τα κηρύγματα του Τερτυλλιανού ήδη από τον 2ο αιώνα μχ.
«Γυναίκα ! Είσαι η πύλη του διαβόλου. Εξαγοράζεις αυτόν που ο διάβολος δεν τολμάει να του επιτεθεί άμεσα. Εξαιτίας σου ο Υιός του Θεού έπρεπε να πεθάνει. Θα πρέπει πάντα να βαδίζεις μέσα σε πένθιμα κουρέλια»
( Φαίνεται ότι θα είχε δει από τότε κανένα όραμα με σύγχρονη επίδειξη μόδας!)
Αλλά δεν έφτανε μόνο αυτό .Κατ’ αυτόν η γυναίκα είναι «ναός χτισμένος πάνω σε ακαθαρσίες»
Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος δεν είχε καλύτερη γνώμη και αυτός.
Έγραφε:«Τι άλλο είναι η γυναίκα παρά ένας εχθρός της φιλίας, μια αναπόφευκτη τιμωρία, ένα αναγκαίο κακό, ένας φυσικός πειρασμός, ένας επιθυμητός όλεθρος, ένας οικιακός κίνδυνος, μια ευχάριστη καταστροφή, ένα κακό της φύσεως ζωγραφισμένο με όμορφα χρώματα;»
(Εδώ που τα λέμε μάλλον δίκιο έχει ,πέστα Χρυσόστομε!!)
Βέβαια αν πάμε και πχ στην Παλαιά Διαθήκη εκεί τα πράγματα είναι πιο άγρια.
Στο βιβλίο των Αριθμών διαβάζουμε για τις οδηγίες του Μωϋσή στις αιχμάλωτες γυναίκες:
…σκοτώστε κάθε γυναίκα που έχει γνωρίσει άνδρα πλαγιάζοντας μαζί του. Όλα όμως τα κορίτσια που δεν γνώρισαν άνδρα, κρατήστε τα ζωντανά για τους εαυτούς σας..
Ο Λώτ, όταν ο Θεός τον έσωσε από «τις πόλεις της ασχήμιας» όταν ό όχλος περικύκλωσε το σπίτι του σαν καλός και στοργικός πατέρας και υπόδειγμα πιστού στον Θεό για γλιτώσει το τομάρι του , προσέφερε στον όχλο τις κόρες του λέγοντας:
-Δείτε τώρα, έχω δύο κόρες που δεν έχουν γνωρίσει άνδρα:αφήστε με σας παρακαλώ, να σας τις φέρω, και να τις κάνετε ότι σας ευχαριστεί…
Όπως βλέπετε εκείνα τα χρόνια οι παρθένες είχαν μερικές ελπίδες να την γλιτώσουν , και αν δεν αντιδρούσαν, να απολαύσουν τουλάχιστον τον βιασμό τους στω και ομαδικό . Βέβαια στην επόμενη σύλληψη ούτε ψύλλος στον κόρφο τους.
Βέβαια οι κόρες του Λώτ δεν παρέμειναν παρθένες γιατί τις πήδηξε ο ίδιος ο Λωτ και έτσι γεννήθηκαν ο Μωάβ και ο Άμμων ιδρυτές αντίστοιχα των Μωαβιτών και των Αμμωνιτών.
Όλα αυτά και πολλά άλλα δεν ξέρω να βγήκε ποτέ κανένας ιερωμένος να τα καταδικάσει, αλλά απλά φροντίζουν να τα αποσιωπούν ώστε οι πιστές να μην αντιδρούν ,όπως δεν αντιδρούν σε όλα τα υποτιμητικά για το γυναικείο φύλο, όπως ο αποκλεισμός από την ιεροσύνη, το άβατο του ιερού κτλ τα οποία έχουν καταφέρει να τους τα πασάρουν ως παράδοση η οποία δεν αλλάζει.

KHAJURAHO -SEX ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΙΑ

Πιθανώς να μην έχετε ξανακούσει αυτό το μέρος ,όπως και εγώ πριν να πάω.
Το Khajuraho είναι ένα σύμπλεγμα 85 ναών στην Ινδία που κτίστηκαν μεταξύ του 9ου και του 12ου αιώνα μΧ από τους οποίους υπάρχουν σήμερα 22.
Ξαναβρέθηκε όπως το Μάτσου-Πίτσου τον 20ο αιώνα.
Είναι από τα χαρακτηρισμένα μνημεία της διεθνούς κληρονομιάς της UNESCO.
Το ενδιαφέρον αυτών των ναών που αποτελούν το πιο σημαντικό δείγμα της αρχιτεκτονικής των Hindu είναι ότι καλύπτονται εξωτερικά με αγαλματάκια που παρουσιάζουν όλων των ειδών τις σεξουαλικές στάσεις και συμπλέγματα και συγχρόνως είναι και ένας ύμνος για την γυναικεία ομορφιά. Γυναίκες που στολίζονται, χτενίζονται κτλ.
Οι σεξουαλικές απεικονίσεις είναι μόνο το 10% των αγαλμάτων και τα όλα τα άλλα είναι σκηνές της καθημερινής ζωής.
Ο κάθε ναός έχει περίπου 650 αγαλματάκια και κτίστηκαν κατά την δυναστεία των Chandela που ήταν μία σέχτα του ινδουισμού.
Δεν υπάρχουν γραπτά κείμενα για τους γλύπτες και τους μαστόρους που τους έφτιαξαν όπως επίσης δεν ξέρουμε σαφώς γιατί έχουν αυτές τις ερωτικές απεικονίσεις.
Βέβαια οι απεικονίσεις σεξουαλικών σκηνών σε ναούς δεν είναι μόνο στο Khajuraho γιατί τις έχω δει και στο Κατμαντού του Νεπάλ αλλά και σε άλλους ναούς της Ινδίας αυτής της εποχής. Μόνο που εκεί είναι σε μεγάλο ύψος, λόγω του μεγέθους των ναών, και δεν είναι τόσο άμεσα ορατές όπως εδώ.
Οι υποθέσεις που γίνονται για αυτές ποικίλουν.
Μία εξήγηση είναι ότι όπως η ψυχή κατοικεί μέσα στο σώμα μας έτσι κατοικεί και ή θεότητα μέσα στο εσωτερικό του ναού στο οποίο υπάρχει μόνο το άγαλμα της θεάς και κανένα άλλο.
Άλλη εξήγηση είναι ότι τα αγάλματα αυτά καταφέρνουν να τραβούν την προσοχή των θεών των φυσικών καταστροφών οι οποίοι έτσι αφήνουν άθικτους τους ναούς.
Υπάρχει όμως και η πιθανότητα ότι τα αγάλματα υπάρχουν για τους πιστούς και όσους θέλουν να αφιερωθούν στους θεούς. Εάν περνώντας έξω από τους ναούς δεν σταματούν για να δουν τις χαρές της σάρκας και της ζωής μπορούν να προσκυνήσουν η να αφοσιωθούν στην θεότητα.
Μερικοί θεωρούν ότι ήταν ένα είδος σεξουαλικού εγχειριδίου για τους νέους.
Τέλος υπάρχει και η εξήγηση ότι επειδή αρκετοί νέοι είχαν στραφεί στον Βουδισμό και είχαν αφήσει τις απολαύσεις της ζωής οι ναοί διακοσμήθηκαν έτσι για να τους τις θυμίζουν.
Το μέρος είναι μαγικό, σαν ένα μεγάλο πάρκο με τους ναούς διάσπαρτους μέσα σ’ αυτό.
Η επίσκεψη του Ελληνικού γκρούπ ήταν μια απόλαυση κυρίως από τα επιφωνήματα μπροστά στα διάφορα συμπλέγματα με κτηνοβασίες,69 και διάφορες στάσεις που αναφέρονται μεν στο Κάμα Σούτρα αλλά μάλλον μόνον από διαθέτοντες ακροβατικές ικανότητες είναι δυνατόν να εκτελεστούν.
Έχω καταγράψει στο βίντεο διάφορα επιφωνήματα κυρίως από τα γυναικεία μέλη της ομάδας του τύπου –Α ! αυτό δεν γίνεται ! -E !,καλά είναι δυνατόν !!
Τα ανδρικά μυαλά πιο ευέλικτα σε νέες πρωτότυπες στάσεις είχαν μεγαλύτερο σκεπτικισμό όχι στο ότι δεν γίνονται αλλά στο πώς μπορούν να γίνουν!

Την πρώτη φωτογραφία την έχω τραβήξει εγώ και στην μεσαία στήλη είναι εμφανείς οι σκηνές ερωτικών συμπλεγμάτων.(Ναός Kandarya Mahadev)
Οι άλλες είναι από βιβλίο.
Στη δεύτερη είναι το κεντρικό θέμα της προηγούμενης.
Η 3η και η 4η είναι μία άποψη μέρους των ναών και οι επόμενες δεν χρειάζονται επεξηγήσεις, νομίζω ότι μιλάμε από μόνες τους.
Στην κτηνοβασία υπήρξε προβληματισμός εάν πρόκειται για άλογο,μουλάρι η γαϊδούρι.

ΠΡΟΣΘΗΚΗ 2012
Μερικές ακομα φωτογραφίες από την δεύτερη επίσκεψη μου στο Khajuraho το 2012.

ΠΡΟΣΘΗΚΗ  `8-1-2016

Ένα ενδιαφέρον  άρθρο για το  Khajuraho είναι  το :

Αρχαίοι ναοί του σεξ στην Ινδία επιβιώνουν σε ένα άκρως πουριτανικό περιβάλλον Πηγή: www.lifo.gr

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΣΧΕΤΙΚΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΙΝΔΙΑ
Α΄ ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΣΤΗΝ ΙΝΔΙΑ

Β΄ ΤΑ ΘΑΥΜΑΣΤΑ ΕΡΓΑ ΤΩΝ ΜΟΓΓΟΛΩΝ ΣΤΗΝ ΙΝΔΙΑ

Γ΄ ΜΕΡΙΚΑ ΑΚΟΜΑ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΜΝΗΜΕΙΑ ΙΣΛΑΜΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΣΤΗΝΙΝΔΙΑ

Δ΄ ΒΟΥΔΙΣΤΙΚΑ ΜΝΗΜΕΙΑ ΣΤΗΝ ΙΝΔΙΑ

Ε΄-ΙΝΔΙΑ-ΣΚΑΒΟΝΤΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΤΟΥΣ ΣΤΟΥΣ ΒΡΑΧΟΥΣ

ΣΤ΄-ΙΝΔΙΑ-ΧΑΜΠΙ, Η ΠΟΛΗ ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ

Ζ΄-AIHOLE ΚΑΙ PATTADAKAL- Η ΑΡΜΟΝΙΚΗ ΣΥΝΥΠΑΡΞΗ ΤΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΩΝ ΡΥΘΜΩΝ ΣΤΗΝ ΙΝΔΙΑ

ΤΟ ΣΚΟΝΑΚΙ, Η ΤΡΙΓΩΝΟΜΕΤΡΙΑ ΚΑΙ Η ΕΚ ΠΑΧΟΥΣ ΒΟΗΘΕΙΑ

H x-psilikatzou μου θύμισε ,γράφοντας σήμερα για σκονάκια, το καλύτερο σκονάκι της σχολικής μου ζωής.
Ως μαθητής ήμουνα κατά χαρακτηρισμό ,άκρως αντιπαθούς φιλολόγου στον πατέρα μου , μαθητής «ήσσονος προσπαθείας».
Στην αρχή δεν κατάλαβα τι σημαίνει το ήσσονος αλλά όταν μου εξήγησε τον αντιπάθησα ακόμα περισσότερο αλλά κάπου βαθιά μέσα μου παραδέχτηκα ότι είχε δίκιο.
Ήταν τότε η εποχή που διάβαζα καθημερινά μανιωδώς αστυνομικά, όλο τον Καραγάτση και εφημερίδες οπότε τα μαθήματα του σχολείου δύσκολα εύρισκαν χώρο στο ημερήσιο μου πρόγραμμα για να ασχοληθώ μαζί τους.
Εκτός των άλλων από τότε είχα μια δυσχέρεια να απομνημονεύω οτιδήποτε που δεν έχει σχέση αιτίου και αιτιατού,η οποιαδήποτε δε απομνημόνευση ,όπως πχ αριθμοί τηλεφώνου ήταν και είναι μέχρι σήμερα για μένα μία οδυνηρή δοκιμασία.
Ακόμα θυμάμαι με φρίκη στη τρίτη Δημοτικού που με έβαλε η δασκάλα να παίξω σε ένα έργο του Ψαθά και έπρεπε να μάθω 2 ΣΕΛΙΔΕΣ ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΠ’ΕΞΩ !!
Έτσι από μικρό παιδί απέκλεισα για το μέλλον μου,ένα ελκυστικό για τα παιδιά επάγγελμα όπως του ηθοποιού γιατί ενώ δεν είχα πρόβλημα με την σκηνή,ρίγη φρίκης με έπιανε στην ιδέα της απομνημόνευσης του ρόλου.
Άλλα δύο επαγγέλματα είχα επίσης αποκλείσει. Του αξιωματικού ,γιατί απεχθανόμουνα τις στολές και του παπά που όσοι παρακολουθείτε αυτό το μπλογκ δεν χρειάζεται να σας εξηγήσω τους λόγους.
Αλλά επανέρχομαι στο θέμα μου που είναι τα σκονάκια τα οποία είναι αναγκαία τόσο σε όσους έχουν δυσχέρεια απομνημόνευσης όσο και στους αδιάβαστους στοιχεία που συνυπήρχαν αμφότερα σε μένα.
Κάποτε δυστυχώς έφθασε η αποφράς ημέρα του διαγωνίσματος στην Τριγωνομετρία.
Ούτε κατά διάνοια περνούσε από το μυαλό μου ότι είναι δυνατό να μάθω απ’ έξω τόσους τύπους που είχε η ρημάδα και ήταν αναγκαίοι για την λύση των ασκήσεων.
Η δημιουργία σκονακίου με μικρογραφία είχα διαπιστώσει ότι απαιτούσε αρκετό χρόνο για την κατασκευή του με αποτέλεσμα στο τέλος να μην το χρειάζεσαι γιατί μέχρι να το φτιάξεις τα είχες μάθει. Ως ιδεολόγος της «ήσσονος προσπαθείας» δεν είχα καμία διάθεση να σπαταλήσω τον χρόνο μου έτσι.
Πάραυτα λοιπόν ο ευρηματικός μου εγκέφαλος βρήκε την λύση.
Το πρωί των εξετάσεων πρώτος και καλύτερος βρισκόμουνα στην αίθουσα και πήγα και κάθισα στο πρώτο θρανίο. (Παρόμοιο με αυτά της φωτογραφίας)
Με το μολυβάκι μου έγραψα όλους τους τύπους στο μαύρο γυαλιστερό θρανίο γιατί είχα παρατηρήσει ότι οι καθηγητές κυρίως παρακολουθούν όσους έχουν καταλάβει τα ορεινά ,γιατί συνήθως εκεί μπορεί κανείς να αντιγράψει ,και λίγη σημασία δίνουν σε όσους είναι κάτω από τη μύτη τους.
Άλλωστε συνήθως στα μπροστινά κάθονται οι καλοί μαθητές οι οποίοι δεν προσπαθούν να αντιγράψουν γιατί τα ξέρουν.
Πανευτυχής λοιπόν περίμενα τα θέματα, και όταν μας τα έδωσαν με τρόπο πήγα να κοιτάξω τους τύπους που θα μου έδιναν την λύση αλλά δυστυχώς η καταστροφή μου ήταν προ των πυλών και απρόβλεπτος παράγων εξαφάνιζε κάθε ελπίδα για επιτυχία .
Ο ήλιος είχε εμφανιστεί από το παράθυρο και τα πάντα στο θρανίο γυάλιζαν και δεν μπορούσα να δω τίποτα εκτός πια αν έβαζα το κεφάλι μου στην άλλη άκρη του θρανίου οπότε θα ήταν εμφανής η αντιγραφή!
Κύματα απελπισίας με κατέλαβαν για την αποτυχία του σχεδίου μου και το χειρότερο εκεί που είχα καθίσει δεν μπορούσα ούτε να αντιγράψω έστω κάτι από κανέναν άλλο!
Το φάσμα της λευκής κόλας και η συνεπακόλουθη θριαμβευτική επιστροφή στο σπίτι με όλα τα συμπαρομαρτούντα, στριφογύριζαν με εκνευριστική και θορυβώδη επιμονή στο μυαλό μου.
Σε εκείνο το σημείο και πριν προλάβω να μασήσω και το υπόλοιπο στυλό από την λύσσα μου, σαν να βρισκόμουν σε αρχαία τραγωδία ω του θαύματος ! εμφανίστηκε ο από μηχανής θεός με την μορφή και τις διαστάσεις του υποδιευθυντού.
Υπέρβαρος και μεγαλοπρεπής ήρθε να επιβλέψει το διαγώνισμα και ακούμπησε ο αξιαγάπητος αυτός άνθρωπος την κοιλάρα του στο θρανίο που καθόμουν!
Και εγένετο φως με την δημιουργία σκιάς !
Όλοι οι χρήσιμοι τύποι ξαναφάνηκαν ως δια μαγείας και άρχισα με αστραπιαία ταχύτητα να αντιγράφω όσους χρειαζόμουν στο πρόχειρο, μην τυχόν μου φύγει ο τόσο αξιόλογος και χαριτωμένα ευτραφής αυτός άνθρωπος, χάρις στην βοήθεια του οποίου και εν αγνοία του, τη βοηθεία της κοιλίας του , η τριγωνομετρία απετέλεσε ένα από τους μεγαλύτερους σχολικούς μου θριάμβους στις εξετάσεις

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΟΥ ΚΩΛΟΥ

Ο κώλος αποτελεί ένα από σημαντικότερα μέρη του ανθρωπίνου σώματος.
Εκτός της ουσιαστικής του σημασίας για να καθόμαστε είναι το μέρος του σώματος που προσφέρει την άφατο ικανοποίηση της αφοδεύσεως που είναι η μόνη απόλαυση του ανθρώπου που δεν του δημιουργεί καμία τύψη, σε άλλους δε προσφέρει και άλλες απολαύσεις που όμως σε ορισμένους δημιουργούν τύψεις και ενοχές.
Δεν θα επεκταθώ επί αυτού του θέματος διότι η αντικειμενικότητα μου δεν μου επιτρέπει να εκφέρω κρίσεις επί θεμάτων που δεν έχω δοκιμάσει. Πάντως θυμάμαι μία διαφήμιση παλιότερα του ΜΑSPO, ένα όργανο που έκανε μαλάξεις του προστάτου, με την φωτογραφία ενός χαμογελαστού παπά που έλεγε ότι η μέθοδος είναι ανώδυνη και ευχάριστη.
Δυστυχώς ο κώλος παρά την σημασία του αντιμετωπίζεται απαξιωτικά και χρησιμοποιείται ως πρώτο συνθετικό εκεί που θέλουμε να μιλήσουμε περιφρονητικά για κάποιον –κωλόπαιδο η για μια κατάσταση –κωλοκατάσταση,η όπως το προηγούμενο μου πόστ το άσυλο του κώλου
Θα αναρωτηθήκατε όμως πως μου ήρθε η σημερινή περί κώλου ενασχόληση μου.
Μου την έδωσε το τελευταίο πόστ της Marina που έγραψε ένα ανέκδοτο με υπόθετα.
Μου ήρθαν αμέσως στο μυαλό μία πραγματική ιστορία με υπόθετα και ένα ανέκδοτο.
Η πραγματική ιστορία έγινε πριν από χρόνια σε αγροτικό ιατρείο.
Εμφανίζεται εξοργισμένος γέρος και κουνώντας ένα κουτί με υπόθετα για τους ρευματισμούς αρχίζει να φωνάζει στην νεαρά αγροτική ιατρό :
Γιάτρενα , τι φάρμακο είναι αυτό που μου έδωσες, το έβαλα στον κώλο μου και με ξέσχισε ,έβγαλα αίμα.
Και ξετύλιξε το χαρτί που είχε τυλίξει το υπόθετο για να της το δείξει.
Και εκείνη του απαντά:
Κυρ Κώστα μου άμα σου δίνουνε σοκολατάκι με το χαρτί το τρώς;
Και το ανέκδοτο.
Η κυρία γυρίζει στο σπίτι με την θεραπεία ανά χείρας ,που είναι υπόθετα.
Ρωτάει ο σύζυγος τι της είπε ο γιατρός και εκείνη του δείχνει το κουτί και ο σύζυγος ρωτάει πάλι πως θα τα παίρνει.
Να σου πω την αλήθεια δεν κατάλαβα καλά και ντράπηκα να ρωτήσω και σκέφτηκα ότι εσύ θα καταλάβεις.
Δεν καταλαβαίνω τίποτα γι’αυτό παρ’τον τηλέφωνο να τον ρωτήσεις.
Παίρνει τηλέφωνο η κυρία, λέει γιατρέ μου τι θα τα κάνω αυτά που μου δώσατε;
Θα τα βάζετε κάθε βράδυ στον δακτύλιο, κυρία μου της απαντάει.
Τι σου είπε ρωτάει ο σύζυγος, να τα βάζω στον δακτύλιο μου απάντησε
Τι είναι ο δακτύλιος άραγε απορούν και οι δύο.
Ξαναπάρε τηλέφωνο της λέει ο σύζυγος.
Ξαναπαίρνει η κυρία, δεν κατάλαβα γιατρέ μου τι θα τα κάνω αυτά;
Θα τα βάζετε στο απευθυσμένο κάθε βράδυ κυρία μου.
Ξανά σύσκεψη του ζευγαριού που δεν μπορεί να καταλάβει τι είναι αυτό το απομεθυσμένο.
Δώστου ξανά τηλέφωνο στον γιατρό με το ίδιο ερώτημα.
Θα τα βάζετε κυρία μου στον πρωκτό.
Νέα ξανά σύσκεψη τι να είναι πάλι αυτό το πρωκτό.
Επίμονος ο σύζυγος την πιέζει να ξαναπάρει τηλέφωνο ,εκείνη ντρέπεται αλλά τελικά πείθεται και ξανατηλεφωνεί.
Γιατρέ μου με συγχωρείτε αλλά πάλι δεν κατάλαβα τι θα τα κάνω.
Θα τα βάλετε στον κώλο σας κυρία μου απαντά αυτός.
Κλείνει το τηλέφωνο η κυρία και λέει στον σύζυγο:
Είδες που στο είπα, τελικά τσαντίστηκε και μου είπε να τα βάλω στον κώλο μου!

ΤΟ ΑΣΥΛΟ ΤΟΥ ΚΩΛΟΥ

Πιστεύω ότι οι περισσότεροι είδατε τις εικόνες από το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης που καμιά 15 τραμπούκοι ,οι οποίοι αυτοαποκαλούνται φοιτητές, τράβαγαν από τα χέρια τον αντιπρύτανη για να τον βγάλουν από το γραφείο του και μετά έκτιζαν με τσιμέντο και τούβλα την πόρτα του γραφείου του!
Πάλι χθες στη συνεδρίαση της συγκλήτου του Πανεπιστημίου Κρήτης μπούκαραν οι φοιτητές και τελικά η συνεδρίαση διακόπηκε.
Δεν γνωρίζω εάν τα αιτήματα των φοιτητών είναι δίκαια ή όχι και δεν έχει καμία σημασία αυτό.
Το δίκαιο η αυτό που εσύ θεωρείς δίκαιο, μόνο στη ζούγκλα το διεκδικείς με τη βία.
Το τραγικό στην ιστορία δεν είναι αυτά καθ’ εαυτά τα γεγονότα, όσο το ότι έχουμε φθάσει στο σημείο όλα αυτά τα συμβαίνοντα να μην προκαλούν καμία αντίδραση τόσο στην κοινή γνώμη όσο και στην Πανεπιστημιακή κοινότητα.
Έχουμε φτάσει στην αντίληψη ότι είναι δημοκρατική κατάκτηση και δικαίωμα των φοιτητών,ακόμα και μικρών ομάδων η και ασχέτων ακόμα με τον φοιτητικό κόσμο, να κάνουν ότι θέλουν στους Πανεπιστημιακούς χώρους στους οποίους δεν υφίστανται νόμοι,διαδικασίες ,ποινές.
Η μόνη αντίδραση ήταν από το ΥΠΕΠΘ μια ανακοίνωση που καταδίκαζε τις βίαιες ενέργειες ! (πάλι καλά που δεν τις επικροτεί), με διάφορες άλλες παπαριές περί ακαδημαϊκών αξιών και άλλων κοινοτυπιών.
Ας μου πει κανείς σε ποιο Πανεπιστήμιο του πολιτισμένου κόσμου πράξεις σαν κι’ αυτές θα πέρναγαν έτσι ξώφαλτσα από την ειδησεογραφία και δεν θα υπήρχαν συνέπειες για τους άνευ φόβου, αφού ξέρουν ότι δεν θα υπάρχουν συνέπειες ,βιντεοσκοπούμενους πρωταγωνιστές;
Και όλα αυτά γίνονται στο όνομα του Πανεπιστημιακού ασύλου!
Ποτέ μια έννοια που σημαίνει ελευθερία διακίνησης ιδεών, διδασκαλίας, έρευνας, έκφρασης, ιδεολογικών ζυμώσεων και γενικότερα ότι σχετίζεται με την ελευθερία του πνεύματος δεν έχει εκφυλιστεί τόσο πολύ.
Το χειρότερο δε απ’ όλα είναι ότι κανένας δεν τολμάει να κάνει τίποτα.
Οι Πανεπιστημιακές αρχές δέσμιες της εκλογής τους έχοντας φιλήσει κατουρημένες ποδιές στις κομματικές οργανώσεις των φοιτητών για να τους ψηφίσουν έχουν προκαταβολικά αυτοαναιρέσει το κύρος τους και την δυνατότητα να επιβάλουν οτιδήποτε.
Τα κόμματα ,μέσω των φοιτητικών οργανώσεων που έχουν, μπορούν έτσι να ελέγχουν τα Πανεπιστήμια και δεν αισθάνονται την ανάγκη να αλλάξουν τίποτα.
Η μάζα των φοιτητών ,έκτός των φοιτητικών εργατοπατέρων ,κοιτάει πλέον την πάρτη της και όσο γίνεται γρηγορότερα να πάρει το ‘χαρτί’ γιατί ξέρει πια ότι αυτό δεν είναι πια πτυχίο έτσι όπως έχει εξευτελιστεί στις περισσότερες σχολές.
Οι καθηγητές φροντίζουν να κάνουν την δουλίτσα τους, κυρίως εκτός Πανεπιστημίου που είναι και το χρήμα, διεκπεραιώνοντας απλώς στον συντομότερο δυνατόν χρόνο τις Πανεπιστημιακές τους υποχρεώσεις. Εφαρμόζουν δε οι περισσότεροι το κλασσικόν ‘λάθρα βιώσαι’ ώστε να κινδυνεύει όσο το δυνατόν το λιγότερο το γραφείο τους να γίνει καλοκαιρινό στην επόμενη κατάληψη .
Και όλοι εμείς οι απ’ έξω να αδιαφορούμε για αυτή την κατάντια η ακόμα χειρότερα ορισμένοι να έχουν μείνει στην προδικτατορική αντίληψη προάσπισης του ασύλου με τις αναμνήσεις της ΕΚΟΦ και του σπουδαστικού της Ασφάλειας, τα πιστοποιητικά εθνικοφροσύνης και το φακέλωμα των αντιφρονούντων.
Και βέβαια κανείς δεν προτείνει να μπαίνει η Αστυνομία και να σουλατσάρει ασύδοτη στα Πανεπιστήμια, αλλά όταν τα όργανα που θα πρέπει να επιβάλουν κάποια τάξη εκεί που υπάρχει ανάγκη η δεν συνέρχονται, η ευθυνόφοβα δεν θέλουν να αναλάβουν τις ευθύνες τους είναι προφανές ότι κάτι πρέπει να αλλάξει.
Αλλιώς όπως λέει και ο ποιητής:
Δειλοί, μοιραίοι, κι’ άβουλοι αντάμα
προσμένουμε ,ίσως ,κάποιο θάμα.

Η ΜΙΚΑ ΟΙ ΠΙΠΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΦΕΔΕΣ

Το αεροπλάνο είχε απογειωθεί και όταν πήρε το κατάλληλο ύψος ο κυβερνήτης ενημέρωσε στα ελληνικά τους επιβάτες για τα πόδια που πετάνε, για την πορεία που ακολουθούν και για την διάρκεια του ταξιδιού και αφού τους ευχαρίστησε που προτίμησαν την εταιρία του και τους δήλωσε με πόση χαρά θα τους ξαναδεί σε πτήση τους, τα ξαναείπε στα αγγλικά μόνο που τώρα δεν ενημερώθηκε κανείς από τους ξένους γιατί λόγω της προφοράς του δεν κατάλαβαν ότι μίλαγε αγγλικά .
Αφού ο κυβερνήτης τελείωσε με την αγγλικούρα έβγαλε αναστεναγμό ανακούφισης, έξυσε την πλάτη του, ξέχασε να κλείσει το μικρόφωνο, και γύρισε στον συγκυβερνήτη λέγοντας:
Ρε συ Μήτσο ποια αεροσυνοδός είναι μαζί μας σήμερα;
-Η Μίκα.
Α! ωραία δεν της λες να μας φέρει δύο καφέδες και να μας πάρει και καμιά πίπα να περάσει η ώρα μας. Δεν την φτάνει καμιά άλλη ,είναι μοναδική! Και συνέχισε απτόητος να εκθειάζει το ταλέντο της Μίκας στον πεοθηλασμό.
Μόλις ακούστηκαν από όλους τους επιβάτες τα παραπάνω, της Μίκας κόντεψε να της πέσει ο δίσκοςπου ετοίμαζε, και από το πίσω μέρος του αεροσκάφους που βρισκόταν και ετοιμαζόταν να σερβίρει ,άρχισε να τρέχει προς το πιλοτήριο, αλλά στη μέση του διαδρόμου την σταμάτησε ένας επιβάτης λέγοντας της:
-Είπανε και δύο καφέδες!