ΑΝΙΚΑΝΟΙ Ή ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ;

Όλοι θυμούνται καλά πως προεκλογικά  ο ΣΥΡΙΖΑ διακήρυξε ότι θα έσκιζε τα μνημόνια, θα βαρούσε νταούλια και ζουρνάδες στην Ευρώπη και με την εκλογή του θα την άλλαζε ριζικά ενώ θα  παρέμενε στην Ευρωζώνη. 

Αν δε του έκοβαν την δανειοδότηση,  είχε στην ανάγκη  και εναλλακτικές χρηματοδοτήσεις από την Βεναζουέλα μέχρι την Κίνα και την Ρωσία.

Δεν γράφω για τις απίθανες υποσχέσεις για κατάργηση ΕΜΦΙΑ, 13 μισθό, εξάλειψη της λιτότητας, και όλο αυτό το  πρακτικώς ανέφικτο συνονθύλευμα υποσχέσεων, ενώ δεν υπήρχαν στην χώρα χρήματα, που περιλάμβανε το περίφημο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, το οποίο όμως πολλοί το πίστεψαν  και ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ.

Μετά από 6 μήνες που υποτίθεται πως  διαπραγματευόταν αρχικά με τον "ερασιτέχνη και τζογαδόρο" Βαρουφάκη, όπως τον χαρακτήρισαν οι ομόλογοι του στην Ρίγα , στην συνέχεια μετά τον παραγκωνισμό του Νάρκισσου, με το υπόλοιπο οικονομικό της επιτελείο, μαζί με τον ίδιο τον Τσίπρα, η Ευρώπη βέβαια δεν άλλαξε και το μόνο που άλλαξε είναι ότι  η Ελλάδα δεν έχει πλέον συμμάχους σε αυτήν.

 Εξυπακούεται  βέβαια ότι κανένας άλλος δεν είναι διατεθειμένος να δώσει φράγκο ενώ και οι θεσμοί, δηλαδή η τρόικα παρέμεινε ως είχε και η λεγόμενη ολοκλήρωση του προγράμματος δεν ήταν τίποτα αλλά από την ολοκλήρωση του τελευταίου μνημονίου στο οποίο  είχε συμφωνήσει η κυβέρνηση στις 20-2-15, όπως γράφω στο ποστ μου ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΩΝ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΩΝ.

Βεβαίως μετά την "δημιουργική ασάφεια" ήταν επόμενο όσο οι διαπραγματεύσεις τράβαγαν άσκοπα  σε μάκρος, με την αντίστοιχη οικονομική ύφεση στην χώρα, τόσο και να σκληραίνουν οι απαιτήσεις των δανειστών.

Βεβαίως και δεν μπορεί να αποκλειστεί και η πιθανότητα ότι και οι δανειστές μπορεί να παίζουν τα δικά τους παιχνίδια, είτε για να χτυπήσουν  την άνοδο αριστερών κομμάτων στην Ευρώπη, είτε και την πιθανότητα  ορισμένοι να στοχεύουν στην έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη και να ανήκουν στους κερδοσκόπους του λόμπυ εξωτερικού της δραχμής.

Όμως μια ικανή κυβέρνηση παίρνει υπ΄όψη της όλες αυτές τις πιθανότητες, και δεν ξεκινάει με τις υπερήφανες δηλώσεις του υπερφίαλου Βαρουφάκη ότι δεν θέλει την δόση των  7 δις!

Και μόνο αυτό αλλά και οι καταιγιστικές, συνεχείς  και αλληλοσυγκρουόμενες δηλώσεις και συνεντεύξεις του, ήταν αναπόφευκτο να  οδηγήσουν στην  συνεχεία στην ουσιαστική απομόνωση του, από όλους τους ομολόγους του, ενώ το λογικότερο θα ήταν να φροντίσει να εφαρμόσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο για την χώρα μας τη συμφωνία που είχε υπογράψει στις 20-2-15.

 Δυστυχώς η κυβέρνηση της "πρώτης φοράς Αριστερά με Άκρα Δεξιά" στην ουσία δεν διαπραγματευόταν με τους δανειστές αλλά με τους δικούς της στο κόμμα, οι οποίοι περίμεναν τους διαπραγματευτές όχι με το όπλο παρά πόδα, όπως είπε στο θλιβερό παρελθόν ο Ζαχαριάδης, αλλά με το όπλο προτεταμένο και έτοιμο να τους πυροβολήσει αν δεν γύρναγαν με μια συμφωνία που η "πρώτη φορά αριστερά" θα  εξανάγκαζε τους τοκογλύφους δανειστές της τέως τρόικα και νυν θεσμών, να μας δίνουν τα λεφτά τους και εμείς σύμφωνα με την απόφαση της επιτροπής της ανεπανάληπτης Ζωής να τους λέμε ότι το χρέος μας είναι παράνομο, μη νόμιμο, απεχθές, επονείδιστο και μη βιώσιμο.

Οι άνθρωποι βέβαια δεν φταίνε γιατί  τόσα χρόνια το κόμμα τους είχε διαποτίσει ότι όλοι οι προηγούμενοι ήσαν Νενέκοι, δωσίλογοι κτλ ενώ όταν βρεθούν αυτοί στην εξουσία θα καταφέρουν να καθορίζουν μόνοι τους όρους δανεισμού της χώρας, ενώ  οι δανειστές υπάκουα και αδιαμαρτύρητα θα τους αποδέχονται!

Ήδη με άρθρο του στους Financial Times ο φιλέλληνας και γνώστης της ελληνικής ιστορίας,της πραγματικότητας αλλά και της ζωής στην Ελλάδα, o ιστορικός Μαρκ Μαζάουερ έχει κάνει εκτενή αναφορά στις ευθύνες του Τσίπρα για την πορεία της διαπραγμάτευσης και μεταξύ άλλων αναφέρει ότι: 

O Aλέξης Τσίπρας απέτυχε. Η αδύναμη θέση της Ελλάδας έγινε ακόμα χειρότερη, καθώς η χώρα βρέθηκε πιο απομονωμένη από ποτέ και το πανευρωπαϊκό μέτωπο κατά της λιτότητας που είχε υποσχεθεί στις τελευταίες εκλογές δεν έγινε ποτέ πραγματικότητα.

Οι άνθρωποι αποδείχτηκαν τελείως ανίκανοι, άπειροι και ερασιτέχνες, εκτός αν όλο αυτό το θέατρο που παρακολουθούμε 6 μήνες  έγινε σκόπιμα ,από το ισχυρό λόμπυ της δραχμής που υπάρχει στον ΣΥΡΙΖΑ και το οποίο, απ΄ότι φαίνεται ,δεν μπορεί να ελέγξει ο Τσίπρας ή ακόμα το χειρότερο δεν θέλει.
Εξ ου και το ερώτημα που έθεσα στον τίτλο.

Αλλά ας δούμε τι μέλλει γενέσθαι με τα πιθανά αποτελέσματα του δημοψηφίσματος.

Αρχικά το πρόβλημα που υπάρχει είναι ότι μετά την Τρίτη δεν υφίσταται  πλέον πρόταση από τους δανειστές μιας και δεν αποδέχτηκαν παράταση του προγράμματος, οπότε σε ποιο κείμενο θα κληθεί ο λαός να ψηφίσει;

Θα μπορούσαν βέβαια να χρησιμοποιήσουν τις δικές τους προτάσεις που έχει υπογράψει ο Τσίπρας, αλλά τότε θα διαπίστωνε ό κόσμος πως  το e-mail του Χαρδούβελη ήταν πολύ λιγότερο επώδυνο, όπως είπε ο Βούτσης, ό εστί μεθερμηνευόμενον ότι το σημερινό κυβερνητικό συμπίλημα είναι χειρότερο από τους προηγούμενους καταραμένους μνημονιακούς Τσολάκογλου, ταγματασφαλίτες, δωσίλογους κτλ

Ήδη βέβαια την Τετάρτη η χώρα θα έχει χρεοκοπήσει μιας και δεν θα έχει πληρώσει τα λεφτά που χρωστάει στο ΔΝΤ.

Αλλά ας υποθέσουμε ότι θα χρησιμοποιηθεί  το αποσυρμένο κείμενο και ο λαός ψηφίσει ΝΑΙ.

Η κυβέρνηση τότε, που σύσσωμη  απέρριπτε με βδελυγμία το μεηλ Χαρδούβελη των 980 εκατ. ευρώ, θα πάει τώρα με προτάσεις 8 δις με μπροστάρηδες τον Λαφαζάνη και τον Στρατούλη να το ψηφίσει στην Βουλή ;

Όπως καταλαβαίνει κανείς σύντομη θα είναι η πορεία προς τις εκλογές που για 3η φορά θα γίνουν σε σύντομο διάστημα από τις προηγούμενες, εξ αιτίας  της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ που δεν στοχεύει στο καλό της χώρας αλλά του κόμματος.

Η ψήφος στο ΟΧΙ είναι ένας τέλειος παραλογισμός!

Σημαίνει ΟΧΙ σε ένα ανύπαρκτο πλέον κείμενο.

Σημαίνει επίσης ότι επικροτεί κανείς  την απαράδεκτη πολιτική μιας κυβέρνησης που μας έχει εμπαίξει κατά τον χειρότερο τρόπο.

Αν οι απαιτήσεις των δανειστών ήσαν απαράδεκτες, που πιστεύω πως ήσαν, δεν περιμένεις τέσσερεις  μέρες πριν την λήξη της παράτασης που έχεις πάρει να τους καταγγείλεις και να προκηρύσσεις δημοψήφισμα μετά από 6 μήνες διαπραγματεύσεων.

Προκηρύσσεις δημοψήφισμα σε εύλογο χρόνο  οπότε δίνεις και τον λαό την δυνατότητα να επιλέξει αλλά και στους πολίτες της Ευρώπης την δυνατότητα να αντιδράσουν και να πιέσουν τις κυβερνήσεις τους σε όσα παράλογα ζητούν οι δανειστές.

Αυτή την λογική όμως λύση δεν την επέλεξε γιατί θα έπρεπε αντίστοιχα να αντιμετωπίσει και να δικαιολογήσει στο κόμμα και στους φανατισμένους αντιμνημονιακούς οπαδούς της, τις υποχωρήσεις που αναγκαστικά κάνεις σε μια διαπραγμάτευση αντίστοιχες με αυτές που είχαν κάνει στο παρελθόν οι ανθέλληνες και προσκυνημένοι μνημονιακοί!

Η δολιότητα δε του ερωτήματος του δημοψηφίσματος  εκμαιεύει εκ των πραγμάτων την αρεστή στην κυβέρνηση απάντηση.

Είναι στην ουσία σαν να βάζεις το ερώτημα :Θέλετε να σας βάλουμε άλλους φόρους;

Εύλογη είναι η απάντηση  ΟΧΙ !

Αντίστοιχα δεν τίθεται το άλλο εύλογο και ουσιαστικό ερώτημα: Μέσα ή έξω από την Ευρωζώνη;

Γιατί στην  περίπτωση του ΟΧΙ στην ουσία αυτό θα σημαίνει, έξοδο από την ευρώ και η πορεία προς την δραχμή θα είναι πλέον νομοτελειακή.

Τις συνέπειες του ΟΧΙ τις έχει περιγράψει κατά τον καλύτερο τρόπο ο ίδιος ο Τσίπρας.

Σημαίνει επίσης πως με την χρεοκοπία κόβονται  τα ΕΣΠΑ, και οι κοινοτικές επιχορηγήσεις  ενώ οι έχοντες και κατέχοντες θα κάνουν πάρτυ γιατί η περιουσία τους σε Ευρώ, που την έχουν βγάλει ήδη στο εξωτερικό, όπως μερικά από τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και των άλλων κομμάτων, αυτόματα θα πολλαπλασιαστεί.

Είναι δε καταπληκτικό το πως κατέληξαν σε   κοινή πορεία η ακροδεξιά της Χρυσής Αυγής και των ΑΝΕΛ  με την  Αριστερά του  ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ.

Τελικά η επιλογή είναι μία .

Να ψηφίσουμε ΝΑΙ, που δεν σημαίνει βέβαια ότι αποδεχόμαστε μια ανύπαρκτη συμφωνία, αλλά ότι θέλουμε να παραμείνουμε στην Ευρώπη και το κοινό νόμισμα.
Αυτό που είναι αναγκαίο είναι να διατηρήσουμε την ψυχραιμία μας, όπως με το χαρακτηριστικό του χιούμορ μας συνιστά ο Αρκάς, έστω και με την λήψη αγχολυτικών !

Ίσως βέβαια να χρειαστεί για να το πετύχουμε αυτό, εκτός από τα φάρμακα,να επιβάλουν στον λαλίστατο Μπαρουφάκη να σταματήσει επιτέλους να προβαίνει κάθε μισή ώρα σε δηλώσεις τις οποίες την επόμενη μισή τις αναιρεί με ανακοινώσεις του υπουργείου του.

ΠΡΟΣΘΗΚΗ 29-6-15

Τα δύο, ανύπαρκτα πλέον έγγραφα, για τα οποία καλούνται να ψηφίσουν οι Έλληνες, είμαι σίγουρος πως ούτε οι υπουργοί της κυβέρνησης δεν τα έχουν διαβάσει. Και όμως καλούν τον ελληνικό λαό να αποφασίσει με ένα ΟΧΙ  ή ΝΑΙ γι΄ αυτά!

Δυστυχώς  δεν διαβάζουν ούτε ΑΡΚΑ για να δουν ότι πάντοτε στην Ελληνική γλώσσα προηγείται το ΝΑΙ του ΟΧΙ!

Δεν πιστεύω βέβαια να θεωρήσει κανένας πως η "Πρώτη φορά Αριστερά με Άκρα Δεξιά" κυβέρνηση με τέτοια κολπάκια προσπαθεί να υφαρπάξει την ψήφο του λαού!

ΠΡΟΣΘΗΚΗ 30-6-15

Αυτός ο ΑΡΚΑΣ δεν θέλει να μάθει ότι με τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ άλλαξε η σειρά του ΝΑΙ-ΟΧΙ!

( Στα σχόλια ο κ. Ν.Κ. Αλιβιζάτος καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών αναρωτάται αν πρόκειται για Δημοψήφισμα ή εκτροπή. Επίσης και οι ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ Παπαδημούλης και Κούλουγλου γράφουν από την Ευρώπη)

Τελειώνοντας θέλω να επισημάνω ότι δεν θα  μπορούσα να φανταστώ τις εποχές που  έσουρνα τα μύρια όσα στον Βορίδη και στην ΝΔ , ότι  θα έφτανε μια εποχή που θα τον άκουγα  και θα συμφωνούσα με  κάθε λέξη που  είπε στην ομιλία του στην Βουλή!

Εκεί μας κατάντησαν!

ΠΡΟΣΘΗΚΗ 29-6-2015

Στα παρακάτω σχόλια μπορεί κανείς να διαβάσει :

1-Το κείμενο που έστειλε πριν 3 μήνες  στον Τσίπρα , χωρίς όμως να λάβει απάντηση,  ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και μέλος της ΚΕ Κώστας Χρυσόγονος  στο οποίο τα λέει έξω από τα δόντια!

2-Το σπαρακτικό κείμενο που δημοσίευσε στο facebook  ο υποψήφιος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ  Γιώργος Παπαδόπουλος Τετράδης (ο πρώην Καιρός της Ελευθεροτυπίας), ο οποίος στήριξε τον ΣΥΡΙΖΑ πριν και μετά τις εκλογές και με το οποίο ζητάει συγνώμη που εξαπάτησαν τελικά τον λαό.

Ο ΑΡΚΑΣ ΞΥΠΝΗΣΕ ΜΈΣΑ ΤΟΥΣ ΤΟ ΖΩΟ!

Οι σημερινές απειλές εναντίον του και οι κατηγορίες ότι χρηματίζεται , που οδήγησαν τον ΑΡΚΑ να κλείσει το  facebook του, έστω και για λίγο, είναι το αποτέλεσμα των όσων έγραφα στο προηγούμενο ποστ μου Ο ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΙ Ο ΔΙΧΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

Και όλα αυτά μετά το παραπάνω σκίτσο που λέει περισσότερα από κείμενα πολλών σελίδων.

Ευτυχώς η υγιής αντίδραση σε αυτές από πλήθος κόσμου, οδήγησε σε ένα μαζικό κίνημα συμπαράστασης στον τόσο σημαντικό και αξιόλογο γελοιογράφο μας που με σεμνότητα τόσα χρόνια, χωρίς να εμφανίζεται ποτέ, σατιρίζει είτε άμεσα είτε έμμεσα την κοινωνική και πολιτική ζωή της χώρας.

Πρός τιμήν του  μεταξύ αυτών που αντέδρασαν, ήταν και  ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρης Παπαδημούλης, ο οποίος σε tweet του αναφέρει: 

«Ο Αρκάς είναι κορυφαίος. Όσοι τον κατηγόρησαν για "χρηματισμό",κάνουν λάθος.Η σάτιρα κρίνει τα πάντα. Δεν χρειάζεται κατήγορους η προστάτες».

Με μια σατιρική υπογραφή είναι και η  ανακοίνωση από Το Ποτάμι

«Τα παιδιά της τερατογένεσης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν ανέχονται τη σάτιρα. Απολαμβάνουν μόνο Λάκη, Στάθη και Χάρρυ κι από Αρκά δεν καταλαβαίνουν. Σε λίγο θα απαγορεύσουν και το γέλιο.
Ας τους φρενάρουν λίγο οι προστάτες τους.

Τμήμα υπεράσπισης ανθρωπίνων δικαιωμάτων σκιτσογράφων, τραγουδιστών και λοιπών καταδιωκόμενων»

Αντίστοιχη είναι και από την νεολαία ΠΑΣΟΚ:

«Η Νεολαία ΠΑΣΟΚ καταγγέλλει κάθε απόπειρα λογοκρισίας και διαδικτυακού προπηλακισμού. Η καθεστωτική προσπάθεια κάποιων να στοχοποιήσουν όποιον κάνει κριτική στην Κυβέρνηση είναι επικίνδυνη για τη Δημοκρατία μας. Η επίθεση στον ΑΡΚΑ θα αποτελούσε ντροπή, αν δεν ήταν ένα ακόμα επεισόδιο του γνωστού σίριαλ: όποιος δεν συμφωνεί μαζί μας, δέχεται επίθεση από τα ανώνυμα τρολ μας. Δυστυχώς για κάποιους οι διαπραγματεύσεις δεν γίνονται στο twitter και στο Facebook».

Είμαι σίγουρος δε ότι αυτοί που επιτέθηκαν στον ΑΡΚΑ θα ήσαν από αυτούς που, όπως όλοι μας, θα δήλωναν πριν 5 μήνες "Je suis Charlie" μετά το μακελειό στην Γαλλία.

Όπως έγραφα στο WOLINSKI, CABU, CHARB, TIGNOUS- ΟΙ ΣΦΑΙΡΕΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΑΝ ΝΑ ΣΚΟΤΩΣΟΥΝ ΤΑ ΣΚΙΤΣΑ ΤΟΥΣ έτσι και τώρα οι απειλές τους δεν πρόκειται να σταματήσουν την σάτιρα του ΑΡΚΑ και ήδη το παρακάτω σκίτσο του τα λέει όλα.

Αλλά τα πολλά λόγια είναι περιττά. Θα αφήσω το διεισδυτικό χιούμορ του ΑΡΚΑ να μιλήσει από μόνο του.

.

Δύο από τις παλιότερες μάλιστα ίσως να σκιαγραφούν  κατά τον καλύτερο τρόπο την σημερινή κατάσταση. 

Η τελευταία γελοιογραφία είναι το τέλος του αγαπημένου μας σπουργιτιού.

Μπορεί δε αυτή να είναι η τελευταία πτήση του αλλά ευτυχώς ο ΑΡΚΑΣ σίγουρα θα συνεχίσει να οδηγεί το πνεύμα μας σε νέες πτήσεις το ίδιο απολαυστικές όπως και οι προηγούμενες.

ΠΡΟΣΘΗΚΗ 27-6-2015 ΚΥΡ

Ο ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΙ Ο ΔΙΧΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

Ξέρω ότι σήμερα και τις επόμενες μέρες το θέμα που θα κυριαρχεί στην επικαιρότητα θα είναι ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΩΝ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΩΝ που δημιούργησε ο ΣΥΡΙΖΑ προ της επικείμενης συμφωνίας.

 Μια μερίδα του θα προσπαθεί να πείσει τους εξαπατημένους ψηφοφόρους του, όπως οι καλόγεροι στις νηστείες ότι το κρέας είναι ψάρι και μια άλλη αντίθετη θα καταγγέλλει  όσους υπογράψουν μια συμφωνία που δεν θα βασίζεται στις ουτοπικές, εξωπραγματικές και εν πολλοίς  ψευδείς και ανεφάρμοστες  προεκλογικές υποσχέσεις που είχε δώσει.

Το μεγάλο πρόβλημα όμως κατά την άποψη μου δεν είναι το τι θα κάνουν οι Συριζαίοι μεταξύ τους . Συνήθως η εξουσία αποτελεί ισχυρό συνεκτικό κρίκο και όσοι την έχουν δεν θέλουν να την χάσουν βρίσκοντας πάντα τις κατάλληλες δικαιολογίες για τις κολοτούμπες τους, όπως πχ ο Σαμαράς μετά τα Ζάππεια.

Το πρόβλημα είναι ότι όπως γράφει, ο  πολιτικός επιστήμονας Λευτέρης Κουσούλης στο άρθρο του  Ο ΣΥΡΙΖΑ και οι κραυγές του:

Οι εκφραστές του πολιτικού ψεύδους στην εποχή μας επιχειρούν συνειδητά να δηλητηριάσουν τον δημόσιο βίο. Δεν αντέχουν την ύπαρξη του άλλου. Δεν μπορούν να συμφιλιωθούν με το ανυπέρβλητο δεδομένο της πολιτικής σύγκρουσης, ότι πάντα θα υπάρχουν και άλλες απόψεις. Γι' αυτό και με περίσσεια πολιτική αναίδεια καταγγέλλουν, κατασκευάζουν εσωτερικούς εχθρούς, επιδιώκοντας έτσι μέσα από αυτό τη δικαίωσή τους. Ζητούν μια τελική λύση στα πράγματα. Θέλουν αυτοί να είναι οι δικαστές της Ιστορίας. Τα γεγονότα που κυλάνε αυτές τις μέρες γύρω μας το επιβεβαιώνουν. Ορισμένα προσθέτουν γραφικότητα. Άλλα επιχειρούν πολιτικούς χειρισμούς, χωρίς να γλιτώνουν πάντα από μια προφανώς σύμφυτη γελοιότητα.

Ο διχασμός αυτός, ο Αν. Καθηγητής Φιλοσοφίας Δικαίου και Θεωρίας Θεσμών στο Πανεπιστήμιο Αθηνών,  Αριστείδης Χατζής, θεωρεί  ότι στην Ελλάδα έχει ιστορικές βάσεις , όπως γράφει στο άρθρο του Ο νέος εθνικός διχασμός

Η ελληνική κοινωνία έχει διχαστεί όχι με τον συνηθισμένο αλλά με τον άσχημο τρόπο. Πριν εξηγήσω τι εννοώ θα πρέπει να κάνω μια κρίσιμη ιστορική διαφοροποίηση. Από τις πρώτες ημέρες της ελληνικής επανάστασης μέχρι και σήμερα, η ελληνική κοινωνία είναι μονίμως διχασμένη. Ο διχασμός είναι η συνήθης κατάστασή μας, όχι η εξαίρεση. Όταν βρισκόμαστε σε συνηθισμένους, χαμηλής έντασης διχασμούς μπορεί και να μην το αντιλαμβανόμαστε. Μια τέτοια περίπτωση ήταν η σύγκρουση τρικουπικών και δηληγιαννικών στα τέλη του 19ου αιώνα. Στην ερώτηση «ποια είναι η πολιτική σας;» ο Θεόδωρος Δηληγιάννης απαντούσε «Η αντίθετος της του κ. Τρικούπη». Εκατό χρόνια αργότερα ο διχασμός των πράσινων και των μπλε καφενείων ήταν επίσης ένας διχασμός χαμηλής έντασης όπως και εκείνος της ΕΡΕ με την Ένωση Κέντρου ακόμα και στο μέσο του ανένδοτου αγώνα, λίγο πριν τις εκλογές του 1963.

Αντίθετα, οι διχασμοί υψηλής έντασης οδηγούσαν πάντα σε πολλούς νεκρούς, σε εθνικές ήττες ακόμα και σε καταστροφές. Οι δύο εμφύλιοι αμέσως μετά την έναρξη της επανάστασης συνέβαλαν όσο τίποτε άλλο στη στρατιωτική της αποτυχία. Ακόμα και σήμερα οι ιστορικοί δυσκολεύονται να ξεχωρίσουν τα στρατόπεδα, ήταν ένας πόλεμος όλων εναντίον όλων. Ο εμφύλιος 1943-1949 είναι μια κατάμαυρη σελίδα της ελληνικής ιστορίας. Αυτοί που ενεπλάκησαν ανταγωνίστηκαν επάξια σε αγριότητα, εγκλήματα και αφροσύνη. Όμως υπάρχει και ένα τρίτο παράδειγμα που δεν οδήγησε σε εμφύλιο αλλά σε εθνική καταστροφή: ο διχασμός των ετών 1915-1936. Το κόστος όμως αυτού του διχασμού δεν εξαντλείται στη Μικρασιατική καταστροφή. Δεν υπάρχει τίποτα που να εκφράζει καλύτερα το άρρωστο κλίμα της εποχής από τη δήλωση του κορυφαίου αντιβενιζελικού πολιτικού Νικόλαου Στράτου προς τον Βασιλέα Αλέξανδρο, το φθινόπωρο του 1920, λίγο πριν τις μοιραίες εκλογές: «Θα κτυπήσωμεν τον Βενιζέλον μ’ όλα τα μέσα. Θα τον θάψωμεν εκλογικώς ακόμη και στην Κωνσταντινούπολη αν φτάσει την Ελλάδα».

Αυτό το είδος εθνικού διχασμού μου θυμίζει αυτό που συμβαίνει τώρα στη χώρα μας. Πριν το περιγράψω όμως θα πρέπει να μάθετε να αναγνωρίζετε τη δυναμική του και ειδικότερα τι είναι αυτό που τον τροφοδοτεί. Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα πειράματα που έγιναν στις ΗΠΑ στα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας, έδειξε τον τρόπο με τον οποίο τα μέλη μιας ομάδας υιοθετούν ακραίες θέσεις εφόσον οι κοινωνικές επαφές τους περιορίζονται σε ομοϊδεάτες τους και αποκλείουν «αντιπάλους». Ακόμα και όσες/οι έχουν μετριοπαθείς θέσεις είναι εύκολο να μετατραπούν σε εξτρεμιστές όταν το περιβάλλον τους είναι πολιτικά ομοιογενές, αλλιώς εξοβελίζονται ως «προδότες». Κάτι παρόμοιο (group polarization) έχει συμβεί τώρα και στην Ελλάδα.

Σχεδόν οι πάντες έχουν πάρει θέση σ’ αυτόν τον υπό εξέλιξη εθνικό διχασμό. Δεν αντιμετωπίζουν πλέον τους αντιπάλους ως πεπλανημένους, ανόητους ή αδαείς. Αλλά ως εχθρούς. Ας δούμε το παράδειγμα των πρόσφατων συλλαλητηρίων με το αίτημα «Μένουμε Ευρώπη». Οι αντιδράσεις της απέναντι όχθης στην επιτυχία των συλλαλητηρίων δεν ήταν απλώς υπερβολικές ή εχθρικές, ήταν γνήσια παρανοϊκές. Ακόμα και άτομα που γνωρίζω καλά και εκτιμώ έγραψαν πράγματα για τα οποία είμαι βέβαιος ότι σύντομα θα ντρέπονται.

Δυστυχώς τα παραπάνω επιβεβαιώνονται με τον χειρότερο τρόπο και από  ανθρώπους που προσωπικά τρέφω ιδιαίτερη εκτίμηση  από χρόνια, όπως ο Στάθης.

Το κείμενο του Το κουνάβι που «ελεύθερα συλλογάται» στο enikos.gr για την συγκέντρωση στο Σύνταγμα όσων διαδήλωσαν  να παραμείνει η χώρα στην Ευρώπη  είναι, κατά την γνώμη μου, επιεικώς απαράδεκτο και βαθειά διχαστικό και εμπαθές, γραμμένο όλο στην λογική του μαύρο-άσπρο, αντίστοιχο με αυτά που γράφονταν την εποχή του εμφύλιου.

Δυστυχώς η αδικοχαμένη Ρόζα Λούξεμπουργκ δεν κατάφερε να εμποτίσει την Ελληνική Αριστερά με την διαχρονική της αλήθεια πως:

Ελευθερία είναι το δικαίωμα του άλλου να διαφωνεί μαζί σου.

ΥΓ

Στο παρελθόν με αφορμή μια γελοιογραφία του έχω γράψει το ποστ

Η ΚΟΛΟΣΚΟΠΗΣΗ, Ο ΣΤΑΘΗΣ ΚΑΙ Ο ΚΡΗΤΙΚΑΡΟΣ

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΣΟΒΑΡΌΤΕΡΑ ΘΕΜΑΤΑ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΜΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ

Η πρόεδρος της Βουλής  καταφέρνει να βρίσκεται στο προσκήνιο σχεδόν καθημερινά στα πρωτοσέλιδα  και στην TV, είτε με τις επιτροπές που φτιάχνει η ίδια,διορίζοντας η ίδια τα μέλη, προεδρεύοντας σε αυτές η ίδια και φτιάνοντας σποτάκια που προαναγγέλλουν το πόρισμα τους, είτε με τις συνεχείς αντιπαραθέσεις της με τους πάντες.

 Βέβαια αυτές οι αντιπαραθέσεις έχουν ως  αποτέλεσμα να χαρακτηρίζεται από την Λιάνα Κανέλλη ως  μάνα του λόχου της Χρυσής Αυγής, ή ως  θηλυκός Ιαβέρης από τον   Βενιζέλο ή ακόμα χειρότερα ως  Νεόπλουτη Κατίνα από τον Ιάσονα Φωτήλα ή τέλος ο αγανακτισμένος  συνομιλητής της , όπως ο Ψαριανός να ζητάει να «κοιταχτεί» για θέματα υγείας...

Αλλά και με τους δημοσιογράφους δεν διατηρεί καλές σχέσεις , πλην αυτών που επαναπροσληφθήκαν στην ΕΡΤ, ιδίως όταν επίμονοι δημοσιογράφοι  της  υποβάλουν  ερωτήσεις που δεν θέλει να απαντήσει οπότε τους απαντά όπως ο  Παττακός !

Τελικά όμως πολύ σοβαρότερα θέματα καλύπτονται από αυτή την πιασάρικη επικαιρότητα και δεν αναδεικνύονται όπως θα έπρεπε.

Το σημαντικότερο ίσως από αυτά να είναι το θέμα  που αναπτύσσει ο Γιάννης Παντελάκης  στο άρθρο του στο Protagon  Με ποιον θα πάει και ποιον θα αφήσει... ( οι υπογραμμίσεις δικές μου)

Τον περασμένο Σεπτέμβριο, στην Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ, ο Ομπάμα προειδοποίησε ότι οι χώρες-μέλη του ΝΑΤΟ πρέπει ν' αυξήσουν τα κονδύλια που διαθέτουν για τους στρατιωτικούς εξοπλισμούς. 

Τέτοιες ειδήσεις συνήθως περνάνε απαρατήρητες στη χώρα μας, το ίδιο συνέβη και με αυτή. Παρ' ό,τι υπήρχε μια «ουρά» στην είδηση αυτή, η οποία αφορούσε τη χώρα μας. Από τις 28 χώρες του ΝΑΤΟ, το 2013 μόνο τέσσερις χώρες έπιασαν τον στόχο που έχει θέσει το ίδιο το ΝΑΤΟ, να διατίθεται δηλαδή το 2% του ΑΕΠ κάθε χώρας γι' αυτές τις δαπάνες. Σωστά μαντέψατε πως μία από τις τέσσερις συνεπείς αυτές χώρες ήταν και η Ελλάδα (οι υπόλοιπες: ΗΠΑ, Βρετανία, Εσθονία).

Είναι ν' αναρωτιέται κάποιος πώς μια χώρα, η οποία όχι απλά βρίσκεται σε βαθιά κρίση και ύφεση για περισσότερα από πέντε χρόνια, όχι μόνο δοκιμάζεται από υψηλά ποσοστά ανεργίας και ανέχειας, αλλά και η οποία συνήθως δεν είναι συνεπής στις διεθνείς υποχρεώσεις της (αρκετές κοινοτικές οδηγίες δεν τις εφαρμόζει ή το κάνει με καθυστέρηση), δείχνει μια πρωτοφανή συνέπεια σ' αυτό το θέμα. Βέβαια, αν αναλογιστεί κάποιος μόνο την υπόθεση Τσοχατζόπουλου, θα δώσει μια επαρκή απάντηση. Ωστόσο, γιατί αυτό πρέπει να συμβαίνει και σήμερα;

Η μείωση των στρατιωτικών δαπανών είναι μία από τις εναλλακτικές προτάσεις που έκανε, όχι η κυβέρνηση απέναντι στους δανειστές, αλλά η Κομισιόν και η ΕΚΤ. Μια πρόταση περιορισμού των στρατιωτικών δαπανών, ο οποίος περιορισμός θα απέκλειε άλλα επώδυνα μέτρα. Την πρόταση δεν συνυπογράφει το ΔΝΤ, γιατί απαγορεύεται από τον κανονισμό του να ζητήσει περικοπές στρατιωτικών δαπανών στο πλαίσιο ενός προγράμματος διάσωσης. Θα ήταν εφικτό, ωστόσο, να προχωρούσε μια τέτοια πρόταση από την ελληνική κυβέρνηση και τη σύμφωνη γνώμη Κομισιόν-ΕΚΤ, τους δυο δηλαδή από τους τρεις της τρόικας.

Γιατί δεν το κάνει η ελληνική κυβέρνηση; Νομίζω πως είναι προφανής ο λόγος: Ο κυβερνητικός εταίρος - από τις πρώτες αποφάσεις του οποίου ήταν να εγκρίνει μια αμφιλεγόμενη δαπάνη 500 εκατ. ευρώ για επισκευή αεροσκαφών (όταν τα κονδύλια για την αντιμετώπιση της φτώχειας ήταν 200 εκατ.!). Ωστόσο, ο κ. Τσίπρας πρέπει ν' αποφασίσει. Προτιμά να ικανοποιεί τα χατίρια Καμμένου ή να επιβαρύνει με νέα μέτρα ήδη επιβαρυμένα στρώματα της κοινωνίας;

Μήπως η κυβέρνηση της "Πρώτης φοράς Αριστερά" θα πρέπει να θυμηθεί τι τραγουδούσε το πάλαι ποτέ;

ΜΑΡΙΑ ΒΟΝΑΠΑΡΤΗ γ΄ ΟΙ ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Τα προηγούμενα:

ΜΑΡΙΑ ΒΟΝΑΠΑΡΤΗ α΄-ΠΡΩΤΟΣ ΕΡΩΤΑΣ, ΓΑΜΟΣ ΚΑΙ ΕΡΑΣΤΕΣ

ΜΑΡΙΑ ΒΟΝΑΠΑΡΤΗ β΄ Η ΣΧΕΣΗ ΤΗΣ ΜΕ ΤΟΝ ΦΡΟΪΝΤ ΚΑΙ Ο ΚΛΕΙΤΟΡΙΔΙΚΟΣ ΟΡΓΑΣΜΟΣ

Η Βοναπάρτη παρά το ότι ήταν από τους πρωταρχικούς υποστηρικτές της φροϋδικής θεωρίας διατήρησε τις απόψεις της  για την σημασία της κλειτορίδας στην γυναικεία ηδονή και στο Ψυχαναλυτικό Συνέδριο στην Λουκέρνη το 1934 υπογραμμίζει την αρμονική συνεργασία κλειτορίδας και κόλπου .

Δυστυχώς όμως τα γεγονότα του πολέμου  στην Ευρώπη σταματούν την έως τότε καλπάζουσα εξέλιξη της ψυχανάλυσης.
Τον Μάιο 1939 το Ινστιτούτο Ψυχανάλυσης στο Παρίσι κλείνει, και η Revue Française de Psychanalyse  διακόπτει την έκδοση της . Οι περισσότεροι ψυχαναλυτές, φεύγουν από το Παρίσι.

Η  Μαρία Βοναπάρτη πέρασε τον πόλεμο στο Κέιπ Τάουν της Νότιας Αφρικής.

Στο τέλος του 1944 ήταν στο Λονδίνο, και στη συνέχεια επέστρεψε στο Παρίσι στις αρχές του Οκτωβρίου 1945. Στα μέσα Δεκεμβρίου 1945 φεύγει ξανά για το Λονδίνο.

Η Βοναπάρτη, μια στρατιώτισσα και αγία στους αγώνες των πρώτων ορθοδόξων Ελλήνων ψυχαναλυτών, όπως την αποκάλεσε ο Αντρέας Εμπειρίκος, βοήθησε να συσταθεί η πρώτη ψυχαναλυτική ομάδα στην Ελλάδα. 

Σε αυτήν συμμετείχαν οι Ανδρέας Εμπειρίκος, που είχε κάνει  προσωπική και διδακτική ανάλυση με τον  Laforgue στο Παρίσι από το 1926 και είναι  ο πρώτος Έλληνας ψυχαναλυτής που αναγνωρίστηκε από τη Γαλλική Ψυχαναλυτική Εταιρεία, και κατ' επέκταση από την Διεθνή Ψυχαναλυτική Ένωση  ως «διδάσκων ψυχαναλυτής», ο Δημήτριος Κουρέτας μετέπειτα καθηγητής Ψυχιατρικής στο Αιγινήτειο και ο ψυχίατρος Γεώργιος Ζαβιτζιάνος.

H ψυχανάλυση συνάντησε αρκετά εμπόδια μέχρι να καταφέρει να αποκτήσει την σημερινή της παγκόσμια αποδοχή.

Ήδη ,εκτός από την χιτλερική λαίλαπα  στην Γερμανία, στη Ρωσία το 1927 το σοβιετικό καθεστώς καταργεί την ψυχανάλυση, μετά τον διωγμό του Τρότσκι, που μέχρι ενός σημείου την προστάτευε.

Οι Ρώσοι ψυχαναλυτές έφυγαν και πήγαν στις Δυτική Ευρώπη, στις ΗΠΑ ή στο Ισραήλ.

Όπως λέει ο γιος του Εμπειρίκου: 

Αλλά και η ελληνική αριστερά ήταν εναντίον, όπως και όλα τα επίσημα κόμματα από τη στιγμή που καταργήθηκε στη Ρωσία. Η βασική ένσταση εκεί ήταν ότι η ψυχανάλυση ασχολείται με το ατομικό ασυνείδητο και όχι με την κοινωνία. Η ένσταση αυτή αντανακλάται και στην άποψη την οποία είχαν για την ψυχανάλυση ως “μπουρζουάδικη” επιστήμη.

Ο πατέρας μου αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την ψυχανάλυση το 1951 μετά από απειλή της αστυνομίας. Οι απειλές ήταν προφορικές, αφού δεν υπάρχει κανένα γραπτό εύρημα στην αστυνομία, καμία καταγραφή που να τις αποδεικνύει. Ήταν προσωπική απειλή που εκπορευόταν πιθανότατα, είτε από τον ιατρικό σύλλογο, είτε από κάποια ομάδα πίεσης που αντιστεκόταν στην εισαγωγή της ψυχανάλυσης στην Ελλάδα. Ο ίδιος έπρεπε να σταματήσει να λειτουργεί το γραφείο του, αφού ζήτησε έξι μήνες για τον απογαλακτισμό των ασθενών. Και οι δύο άλλοι ψυχαναλυτές που είχαν κάνει διδακτική ψυχανάλυση με τον πατέρα μου, υπό την εποπτεία της Μαρίας Βοναπάρτη, ο Δημήτρης Κουρέτας και ο Γιώργος Ζαβιτσιάνος, αναγκάστηκαν να εξασκούν ως ψυχίατροι και όχι ως ψυχαναλυτές. Τελικά ο Ζαβιτσάνος δεν άντεξε και έφυγε στη Αμερική. Έτσι, άργησε άλλα τριάντα χρόνια η πραγματική εμφάνιση της ψυχανάλυσης στην Ελλάδα, μέχρι την αρχή της δεκαετίας του ΄80 με το άνοιγμα πολλών ψυχαναλυτικών γραφείων.

Πέραν της σχέσης με τον Εμπειρίκο, η Βοναπάρτη σχετίστηκε με την ελληνική διανόηση. Υπήρξε αρωγός του Παπαδιαμάντη, υποστήριξε τον Καζαντζάκη στη Σουηδική Ακαδημία για το Νομπέλ, παρά τις αντιδράσεις των συντηρητικών και των εκκλησιαστικών κύκλων της Αθήνας. 
Σε ένα αφιέρωμα  στον Νίκο Καζαντζάκη μετά τον θάνατο του, στην  ΝΕΑ ΕΣΤΙΑ, τα Χριστούγεννα 1959, έχει γράψει ,μεταξύ άλλων,το εξής:

.....Τον ανταμώσαμε κάμποσες φορές στη Mεσημβρινή Γαλλία, που την αγαπούσε γιατί του θύμιζε το γενέθλιο τόπο, κι όπου είχε αποτραβηχτεί με την αφοσιωμένη γυναίκα και συνεργατισσά του, στην ηρεμία του μικρού του σπιτιού στην Αντίπολη.

Πήγαμε σπίτι του, ήρθε στο δικό μας. Είταν ευτυχισμένος να ξαναβρίσκει εκείνον που είχε σταθεί ο ήρωας της νιότης του, τον άντρα μου, πού΄χε κατέβει να ειρηνέψει την Κρήτη στο τέλος του περασμένου αιώνα, όταν ο Νίκος είταν ακόμα παιδί. ......

Χάσαμε ένα μεγάλο φίλο. Αλλά μένει το έργο του, όπου ξαναβρίσκουμε τη ζωογόνο πνοή αυτού του ισχυρού πνεύματος. Ένας αληθινός δημιουργός δεν πεθαίνει ποτέ ολόκληρος.

Έχει αναφερθεί πως είχε επίσης επικοινωνία με τον Νίκο Καββαδία, ο οποίος την επισκεπτόταν στην Αντίμπ, στα πρώτα ταξίδια του στη Μασσαλία και  ο οποίος φημολογείται πως  εμπνεύστηκε τον τίτλο του «Μαραμπού» από τη Βοναπάρτη λόγω ενός  αυτοβιογραφικού, ψυχαναλυτικού της  κειμένου, στο οποίο το πουλί μαραμπού διαδραμάτιζε σημαντικό ρόλο σε ένα όνειρο ή ψευδαίσθησή της, ενώ μερικοί το συσχετίζουν και με την φωτογραφία της με τα πουλιά που της εχει πάρει ο  Εμπειρίκος.  

(Από τα πρακτικά του ψυχαναλυτικού συνεδρίου που έγινε το 2000 και ήταν αφιερωμένο στην Μαρία Βοναπάρτη  (Βασλαματζής Γ.,Μανιαδάκης Γ., Ρήγας Δ. "Μαρία Βοναπάρτη. Πρόσωπο της ιστορίας και της ψυχανάλυσης" Κέδρος 2006)

Η ίδια έκανε ψυχαναλύσεις μέχρι τον θάνατό της το 1962.

Στη στέψη της βασίλισσας Ελισάβετ της Αγγλίας, το 1952, η Μαρία Βοναπάρτη κάθισε δίπλα σ' ένα νεαρό καλεσμένο τον οποίο υπέβαλε σε κανονική ψυχανάλυση με αποτέλεσμα να μη δει τίποτα από τη τελετή. Το όνομά του; Φρανσουά Μιτεράν.

Η Βοναπέρτη λόγω του συζύγου της διατήρησε μέχρι τον θάνατο της στενές σχέσεις με την Ελλάδα.

Στις 26 Μαΐου του 1958 στην Σούδα έγινε η τελετή των αποκαλυπτηρίων του ανδριάντα του πρίγκιπα Γεωργίου, έργο του γλύπτη Γιάννη Κανακάκη.

Στη δεκαετία του 1980, στα Χανιά άλλαξαν οι ονομασίες των δρόμων με τα βασιλικά και πριγκιπικά ονόματα, και ξηλώσανε και τον ανδριάντα του Αρμοστή από τη θέση του. 

Μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα πτυχή της δραστηριότητάς της, ήταν εκείνη της ερασιτέχνιδος κινηματογραφίστριας. Με την κάμερά της απαθανάτισε σημαντικές προσωπικότητες, αλλά και εικόνες της Ελλάδας.

Στο έγχρωμο φίλμ που έχει τραβήξει στις 25/3/1941 στην  Αθήνα  υπάρχει  η τελευταία ελεύθερη παρέλαση, λίγες ημέρες, πριν από την γερμανική εισβολή.

Στο αρχείο της ΕΡΤ με τα επίκαιρα εμφανίζεται σε 5 από αυτά.

Οι παρακάτω φωτογραφίες είναι παρμένες από τα επίκαιρα.

                             22-2-1954

  

T11723:

Υποδοχή του Πρίγκιπα Γεώργιου και της Πριγκίπισσας Μαρίας Βοναπάρτη από τον Πρωθυπουργό Αλέξανδρο Παπάγο στο σιδηροδρομικό σταθμό Λαρίσης[D2511]

                             25-3-1954

  

T15471:

Εορτασμός της εθνικής επετείου της 25ης Μαρτίου στην Αθήνα[D2513]

                             1 και 2-5-1954

T15455:

Αποκαλυπτήρια του μνημείου της Μεταπολιτευτικής Επιτροπής στις Βρύσες Χανίων από τον Πρίγκιπα Γεώργιο[D2517]

Στην φωτογραφία από την άφιξη στην Σούδα φαίνεται η κινηματογραφική κάμερα που κρατά στα χέρια της.

Στην ταινία και σε φωτογραφία από την υποδοχή του Γεωργίου φαίνεται ένα σπίτι χωρίς στέγη λόγω του αεροπορικού βομβαρδισμού που είχε υποστεί στον πόλεμο το χωριό.

Η φωτογραφία από το σπίτι της γιαγιάς της γυναίκας μου στο πρώτο μέρος, έχει ληφθεί σε αυτή την επίσκεψη της Βοναπάρτη στην Κρήτη

Την ονομασία Κεντρική Επιτροπή Μεταπολιτεύσεως της Κρήτης, ή Μεταπολιτευτική Επιτροπή Κρήτης έφερε ειδική επιτροπή που συγκροτήθηκε  στην τουρκοκρατούμενη Κρήτη το 1895, από φιλελεύθερους και υπερήφανους Κρητικούς, προκειμένου επίσημα να υποβάλει στις Μεγάλες Δυνάμεις  αιτήματα άμεσης εφαρμογής διοικητικών μέτρων, υπέρ του χριστιανικού πληθυσμού που προβλέπονταν ήδη από τη Σύμβαση της Χαλέπας.

Κυρίαρχο αίτημα προωθούταν η "Αυτονόμηση" της Κρήτης, αντί της "Ένωσης" με την Ελλάδα που κυριάρχησε στις ατυχείς προηγούμενες επαναστάσεις. Τελικά μετά από έντονη και ένοπλη αντίδραση της Υψηλής Πύλης  η Επιτροπή ένα μόλις μήνα μετά την συγκρότησή της, στις 7 Οκτωβρίου 1895, με νέα απόφασή της προχώρησε στην επιτυχή οργάνωση και επέκταση της τελευταίας επανάστασης της Κρήτης  εξελισσόμενη έτσι σε επαναστατικό προεδρείο της.

                             6-1-1955

T11806:

Εορτασμός των Θεοφανίων στον Πειραιά παρουσία του Βασιλιά Παύλου και του Πρωθυπουργού Αλέξανδρου Παπάγου[D2536]

  26-5-1958

T17713:

Αποκαλυπτήρια ανδριάντα του Πρίγκιπα Γεωργίου στη Σούδα παρουσία του Βασιλιά Παύλου[D2590]

Πρόκειται για τον ανδριάντα του άνδρα της στην Σούδα που τον έχουν ξηλώσει.

Η ίδια, έχοντας βαθιά μέσα της την έννοια του αρχείου, φρόντισε να αφήσει ένα τεράστιο υλικό, που περιγράφει πολύ καλά τη διανοητική περιπέτεια της Ευρώπης αλλά και της Ελλάδας. Είναι γνωστές οι φωτογραφίες του Φρόιντ που τράβηξε το 1938 στο Λονδίνο.

Μόνο στη βιβλιοθήκη του Κογκρέσου στην Ουάσιγκτον υπάρχουν πέντε χιλιάδες σελίδες απομνημονευμάτων και ημερολογίων, διακόσιες πενήντα επιστολές (αλληλογραφίας της με τον Γάλλο πρωθυπουργό και Νομπελίστα Ειρήνης, Αριστίντ Μπριάν), είκοσι εννέα τετράδια με σημειώσεις από την ανάλυσή της με τον Φρόιντ και εξακόσια γράμματα που της είχε στείλει αυτός.

Όσο για το αρχείο της θα «απελευθερωθεί» μετά από θέλησή της το 2020.

 Όμως εκτός από τη βιογραφία της το 2004 γυρίστηκε και η τηλεταινία «Πριγκίπισσα Μαρία» με την Κατρίν Ντενέβ στον ομώνυμο ρόλο η οποία στηρίζεται στη προσπάθεια της Βοναπάρτη να βγάλει από τη Βιέννη του Γ’ Ράϊχ τον Ζίγκμουντ Φρόϊντ.

Ολόκληρη η ταινία  εδώ

Πέθανε στη Γαλλία το 1962, αποτεφρώθηκε στη Μασσαλία και η τέφρα της μεταφέρθηκε στο Τατόι και τοποθετήθηκε στον τάφο του συζύγου της.

Δεν ήθελε σταυρό, «ο σταυρός στο μνήμα του Γεωργίου φτάνει και για τους δύο μας...», παρά μόνο να χαραχθούν οι τελικοί στίχοι από το «Dies Irae» του Leconte De Lisle

Κι εσύ, θείο Τέλος, που όλα επιστρέφουν σε σένα και σβήνουν μέσα σου 

 Δέξου τα τέκνα σου στην έναστρη αγκαλιά σου, 

Απάλλαξέ μας απ’ τον χρόνο, το πλήθος και τον χώρο, 

 Και πρόσφερέ μας την γαλήνη που η ζωή διασάλευσε....

Βιβλία της Μαρίας Βοναπάρτη

Guerres militaires et guerres sociales, Paris Flammarion 1920

Le printemps sur mon jardin, Paris Flammarion 1924

Edgar Poe, Etudes psychanalytique (2 volumes) Paris Denoel et Steele, 1933

Topsy , Chow-Chow au poil d'or, Paris Denoel et Steele, 1937

La mer et le rivage Paris imprime pour l' auter, 1940

Mythes de guerre, Imago Publishing Co, 1946

Les glanes des jours, Imago Publishing Co, 1950

Chronos Eros, et Thanatos, Imago Publishing Co, 1951

Molongues devant la vie et la mort, Imago Publishing Co, 1951

Les glauges aventures de Flyda des mers, Imago Publishing Co, 1950