Τρίτη 13 Οκτωβρίου 2009

Η ΔΙΑΒΡΩΣΗ ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΘΡΗΣΚΕΙΑ



Είμαι σίγουρος ότι οι περισσότεροι από σας δεν έχετε ακούσει ποτέ στην ζωή σας το όνομα Edgardo Mortara.
Ο Edgardo Mortara.δεν ήταν κανένα σημαντικό πρόσωπο στην χώρα του, αλλά η προσωπική του περιπέτεια αποτελεί ένα από τα πιο ενδιαφέροντα παραδείγματα της διαβρωτικής επίδρασης της θρησκείας στον ανθρώπινο εγκέφαλο.
Ο Edgardo γεννήθηκε στην Μπολόνια στις 27 Αυγούστου 1851 .(Φωτ 1)
Ή Μπολόνια μέχρι το 1870 ανήκε στο Παπικό κράτος.
Οι γονείς του ήσαν Εβραίοι, ο Salomone ("Momolo"),μαγαζάτορας , και η Marianna Padovani Mortara,
Κόντευε να γίνει 7 ετών μεγαλώνοντας ευτυχισμένος ,μαζί με τα 7 αδέλφια του μέχρι τις 23 Ιουνίου 1858.
Εκείνη την ημέρα εμφανίστηκε στο σπίτι του η παπική αστυνομία και τον πήρε μαζί της κατόπιν εντολής του ιεροεξεταστού πατέρα Feletti μετά από εντολή του γραφείου του Πάπα Πίου του ΙΧ που τον έθετε υπό την κηδεμονία του.
Τι είχε συμβεί;
Στο σπίτι τους οι Mortara είχαν μια χριστιανή υπηρεσία 14 ετών την Anna Morisi.
Μια φορά που ο Edgardo είχε αρρωστήσει η Άννα φοβήθηκε ότι μπορεί να πεθάνει.
Γαλουχημένη με τον φόβο ότι ένα αβάπτιστο παιδί άμα πεθάνει θα πάει στην κόλαση, έριξε λίγες σταγόνες νερό στο παιδί και τον βάπτισε.
Οι καθολικοί θεωρούν ότι ακόμα και κατ΄ αυτόν τον τρόπο κάποιος από κει και πέρα είναι βαπτισμένος και θεωρείται χριστιανός!
Η μικρή το είπε στον ιερέα της και τότε σύμφωνα με τον νόμο του Πάπα δεν επιτρεπόταν ένας χριστιανός να μεγαλώνει σε εβραϊκή οικογένεια.
Οι γονείς του Edgardo προσπάθησαν μάταια να πείσουν ακόμα και τον πάπα να πάρουν πίσω το παιδί τους.
Στον πατέρα του , που ταξίδεψε στην Ρώμη με δυσκολία του επέτρεψαν να δει το παιδί του, πράγμα που δεν επέτρεψαν στην αλλόφρονα από την στεναχώρια μητέρα του.
Για να τον κρύψουν δε από τους γονείς του τον μετέφεραν στο Alatri ,15 μίλια μακριά από την Ρώμη. Όταν ο Momolo ανακάλυψε που έχουν πάει το παιδί του, πήγε εκεί και τον είδε να βοηθάει τον παπά στην λειτουργία. Περίμενε απ΄ έξω να τον δει μετά το τέλος της αλλά επειδή τον πήραν χαμπάρι, φυγάδεψαν τον Edgardo από την άλλη μεριά.
Μόλις μαθεύτηκε η ιστορία αυτή, πήρε εκτεταμένη δημοσιότητα στην Ιταλία και το εξωτερικό. Στο βασίλειο του Πεδεμοντίου, που ήταν το μεγαλύτερο ανεξάρτητο κράτος της Ιταλίας και αποτελούσε το φιλελεύθερο κέντρο για την ενοποίηση της , η υπόθεση τόσο από την κυβέρνηση όσο και από τον τύπο χρησιμοποιήθηκε σαν δείγμα των αναχρονιστικής εξουσιών του Πάπα από τις οποίες έπρεπε να απαλλαγούν.
Κυβερνήσεις, διανοούμενοι και Εβραϊκές οργανώσεις της Βρετανίας, των Ηνωμένων Πολιτειών, της Γερμανίας, της Αυστρίας και της Γαλλίας ζήτησαν την επιστροφή του παιδιού στους γονείς του.
Η μητέρα του τελικά κατάφερε να δει το παιδί της μετά από 5 μήνες αλλά πάντα με την παρουσία άλλων και ποτέ μόνη της
Ο ίδιος ο Πάπας φρόντισε το παιδί μετά την ολοκλήρωση της κατήχησης του στον Οίκο των Κατηχουμένων, να πάει σε μία από τις πιο φημισμένες εκκλησίες της Ρώμης τον San Pietro in Vincoli * (Φωτ 2)
Το 1870, όταν πια ο Πάπας είχε χάσει την Ρώμη, οι γονείς του προσπάθησαν να τον πάρουν πίσω.
Ο αδελφός του ο Riccardo, αξιωματικός του Ιταλικού στρατού που είχε πάει να ελευθερώσει την Ρώμη από τον Πάπα, πήγε και τον βρήκε στον San Pietro in Vincoli ,ελεύθερο πια, με σκοπό να τον πάρει πίσω στο σπίτι τους .
Ο Edgardo όμως δεν αναγνώρισε αυτό το άτομο με «την στολή ενός δολοφόνου», όπως είπε αργότερα ο ίδιος. Ο Edgardo ήταν πια 19 ετών και ήθελε να παραμείνει καθολικός, έχοντας μεγαλώσει όλα αυτά τα χρόνια από καθολικούς παπάδες.

Σε ηλικία 23 ετών έγινε στην Γαλλία παπάς (φωτ 3) και πήρε το όνομα Πίος και τον έστειλαν σαν ιεραπόστολο στο Μόναχο, το Mainz και το Breslau να κατηχήσει τους Εβραίους που ζούσαν εκεί!
Ο πατέρας του είχε ήδη πεθάνει και σε ταξίδι του στην Ιταλία αποκατέστησε μετά από χρόνια τις σχέσεις του με την μητέρα του και παρακολούθησε και την κηδεία της το 1895. (φωτ 4 με την μητέρα του,προσέξτε το βλέμμα και των δύο!)
Το 1897 στην Νέα Υόρκη ήταν παπάς στον St. Patrick's Cathedral ,αλλά ο Αρχιεπίσκοπος φοβούμενος την κυβέρνηση, δεν τον άφησε να κατηχήσει στον καθολικισμό τους Εβραίους της πόλης όπως επιθυμούσε !
Ο Mortara αφού έμεινε μερικά χρόνια σε μοναστήρι πέθανε στο Βέλγιο το 1940.
O απαγωγέας του Mortara Πάπας Πίος ΙΧ (φωτ 5) σε ομιλία του στην Ρώμη το 1871 έμπλεος χριστιανικής αγάπης για τους συνανθρώπους του, αποκάλεσε σε ομιλία του τους Εβραίους της Ρώμης «σκυλιά» και είχε πει πως από αυτά τα σκυλιά ,υπάρχουν παρά πολλά σήμερα στην Ρώμη, και τα ακούμε να ουρλιάζουν στους δρόμους και να μας ενοχλούνε παντού.
Ο πάπας Ιωάννης Παύλος ο Β' (φωτ 6), που αγιοποίησε πολύ περισσότερους ανθρώπους από κάθε προηγούμενο Πάπα , (μέχρι τον Οκτώβριο του 2004 είχε αγιοποιήσει 1340 ανθρώπους) αγιοποίησε και τον Πάπα Πίο ΙΧ και καθόρισε ως ημέρα εορτής του την 7η Φεβρουαρίου.(Για την ακρίβεια τον έφτασε στο 3ο(Beatificazione ) από τα 4 στάδια της αγιοποίησης ( Canonizzazione).
Η μαζική βέβαια αγιοποίηση δεν είναι ιδιαιτερότητα μόνο των καθολικών.
Η ορθόδοξη ρωσική εκκλησία αγιοποίησε πρόσφατα τον τελευταίο Τσάρο Νικόλαο μαζί με όλους τους πρώτου βαθμού συγγενείς του!
Ο ιεροεξεταστής πατέρας Feletti , όταν η Μπολόνια απαλλάχτηκε από την παπική εξουσία, φυλακίστηκε για 15 εβδομάδες για την υπόθεση αυτή, αλλά τελικά το δικαστήριο τον αθώωσε γιατί απλά είχε ακολουθήσει τους τότε ισχύοντες νόμους.
Από αυτή την ιστορία διαπιστώνει κανείς πως οι θρησκευτικές εμμονές καθόρισαν τις ζωές τόσων ανθρώπων.
Ο Edgardo αν δεν τον είχαν απαγάγει θα είχε μεγαλώσει σαν όλους τους εβραίους και μπορεί ίσως να είχε γίνει και ραβίνος.
Όταν ενηλικιώθηκε θα μπορούσε να επιστρέψει στην θρησκεία των γονιών του.
Αντίθετα μετά την πλύση εγκεφάλου που του είχε γίνει, έγινε καθολικός και μάλιστα παπάς που έκανε και προσηλυτισμό στους ομόθρησκους των γονιών του.
Η Anna Morisi με την πλύση εγκεφάλου που είχε υποβληθεί και αυτή από το καθολικό περιβάλλον που είχε μεγαλώσει, είχε πιστέψει στην κόλαση των χριστιανών και «βάφτισε» το παιδί για να το γλιτώσει από αυτήν .
Οι Mortara είχαν χριστιανή υπηρέτρια στο σπίτι γιατί αυτή μπορούσε να δουλεύει τα Σάββατα κάτι που η θρησκεία τους δεν επιτρέπει στους Εβραίους!
Οι Mortara θα μπορούσαν να πάρουν αμέσως πίσω το παιδί τους αν ,έστω και χωρίς να το πιστεύουν, βαφτίζονταν χριστιανοί.
Αλλά και αυτοί έχοντας υποβληθεί στην αντίστοιχη πλύση εγκεφάλου προτίμησαν την θρησκεία από το παιδί τους.
Τόσο ο ιεροεξεταστής πατέρας Feletti όσο και ο Πάπας Πίος ΙΧ ήσαν πεπεισμένοι ότι η απαγωγή του παιδιού ήταν μια θεάρεστη πράξη μιας και προφανώς το Τίμα τον πατέρα και την μητέρα σου δεν ισχύει όταν οι γονείς είναι εβραίοι.
Αυτό ήταν αναμενόμενο από εγκέφαλους διαβρωμένους από μια θρησκεία που αποδέχεται και πιστεύει σε ένα θεό που δοκιμάζει τους πιστούς της βάζοντας ένα πατέρα να σφάξει το παιδί του όπως ο Αβραάμ !
Τέλος ακόμα και στην εποχή μας ο πάπας Ιωάννης Παύλος ο Β' θεωρεί άξιο αγιοποίησης ένα απαγωγέα που θα είχε συλληφθεί για την πράξη του σήμερα και θα βρισκόταν στην φυλακή. Η ιστορία αυτή μπορεί να μας φαίνεται ξεπερασμένη τώρα πια που ευτυχώς σήμερα δεν υπάρχουν ,τουλάχιστον στις χριστιανικές χώρες, τέτοιες εξουσίες.
Η διάβρωση όμως από παιδικής ηλικίας του εγκεφάλου των ανθρώπων από την θρησκεία είναι κάτι που δυστυχώς δεν έχει σταματήσει και στην εποχή μας.
Ο Διαγόρας ο Μήλιος δημοσίευσε πρόσφατα για τον θάνατο ενός 11 παιδιού που πέθανε από διαβήτη που οι θρησκόληπτοι γονείς του αντί να το πάνε σε γιατρό προσεύχονταν στο θεό για να το κάνει καλά!
Άπλά και μόνο επίσης σκεφτείτε πόσα ανήλικά παιδιά οδηγούνται στα μοναστήρια είτε από θρησκόληπτους γονείς είτε από την επίδραση επάνω τους διάφορων παπάδων.
Μελέτες κοινωνιολόγων στην Βρετανία έχουν διαπιστώσει ότι μόνο 1 στα 12 παιδιά διαφοροποιείται από τις θρησκευτικές πεποιθήσεις των γονιών του.
Το αν θα γίνεις λοιπόν χριστιανός, εβραίος, μωαμεθανός ή οτιδήποτε άλλο εξαρτάται βασικά όχι από την ατομική σου βούληση αλλά από το περιβάλλον που μεγάλωσες και από την θρησκευτική διάβρωση που έχει υποστεί από αυτό ο εγκέφαλος σου.
Η ιστορία του Edgardo αποτελεί τραγικό μεν αλλά κλασσικό παράδειγμα .





*Για να γίνει κατανοητό σε πόσο σημαντική εκκλησία τον έστειλαν είναι αυτή που εκεί που φυλάσσονται οι αλυσίδες του Αγίου Πέτρου. (φωτ 7)
Η βασιλική αυτή που χρονολογείται από τον 5ο αιώνα, έχει στο εσωτερικό της ένα από τα γνωστότερα έργα του Μιχαήλ Αγγέλου τον Μωυσή (φωτ 8) που ολοκληρώθηκε το 1515, και επρόκειτο αρχικά να αποτελέσει μέρος ενός τεράστιου συμπλέγματος 47 αγαλμάτων, που θα αποτελούσε ταφικό μνημείο για τον Πάπα Ιούλιο Β'. Όταν του το παρήγγειλαν, ο μεγάλος καλλιτέχνης πέρασε οχτώ ολόκληρους μήνες αναζητώντας το τέλειο μάρμαρο στη Τοσκάνη. Το σχέδιο εγκαταλείφθηκε, αλλά μετά το θάνατο του Πάπα ο Μιχαήλ Άγγελος καταπιάστηκε εκ νέου μαζί του. Επειδή όμως τελικά ανέλαβε τη Δευτέρα Παρουσία στην Καπέλα Σιξτίνα μετά από παρότρυνση του Πάπα Παύλου Γ΄, το τελικό μνημείο, που φτιάχτηκε κυρίως από μαθητές, είναι μια πρόσοψη με έξι εσοχές.
Ο Μωυσής απεικονίζεται με κέρατα, αντί για ακτίνες φωτός, εξαιτίας ενός λάθους στη μετάφραση του εβραϊκού κειμένου: οι λέξεις αχτίδες φωτός και κέρατα είναι παρόμοιες. Αυτό του είδους ο εικονογραφικός συμβολισμός ήταν συνηθισμένος στην πρώιμη θρησκευτική τέχνη και σε αυτή την περίπτωση εξυπηρετεί τον καλλιτέχνη, μιας και είναι ευκολότερο να σχεδιάσει κανείς στέρεα κέρατα παρά την αφηρημένη έννοια του φωτός.
.
.

27 σχόλια:

  1. Δλδ αν χειρουργηθείς από κακό γιατρό μετά θα φταίει η ιατρική...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Mr. Fosil-
    Προφανώς αυτός ο γιατρός θα έχει πάρει πτυχίο από ιατρική σχολή θεολόγων, που σαν τους γονείς του παιδιού που πέθανε, διδάσκουν ότι θεραπεύεσαι με την πίστη στο δόγμα και όχι εφαρμόζοντας τις αρχές της επιστήμης.
    Η ιατρική σαν επιστήμη είναι ένα σύνολο από θεωρίες που έχουν σαφές περιεχόμενο και υπόκεινται σε πειραματικό έλεγχο ,όπως προσφυώς έχει δώσει τον ορισμό της ο Carl Popper.
    Η επιστήμη αποδέχεται την άγνοια και ένα ουσιαστικό μέρος της γοητείας της είναι ότι αυτή ακριβώς η άγνοια δημιουργεί και την πρόκληση για την έρευνα.
    Αντίθετα η θρησκεία βασίζεται στο δόγμα που δεν επιδέχεται αμφισβήτηση και αν το αμφισβητήσεις είσαι αιρετικός ή απιστος και πρέπει να τιμωρηθείς.
    Όπως έχει πει ο Λουίς Μπουνουέλ « Ο Θεός και η Πατρίδα είναι αχτύπητη ομάδα, καταρρίπτουν όλα τα ρεκόρ καταπίεσης και αιματοχυσίας.»
    Στο ίδιο συμπέρασμα καταλήγει και ο Sean O΄ Casey λέγοντας πως «η πολιτική έχει σφάξει χιλιάδες, αλλά η θρησκεία δεκάδες χιλιάδες!»
    Σαν επιβεβαίωση δε των παραπάνω είναι το γεγονός ότι στην ιστορία που έγραψα, δύο διαφορετικές θρησκείες είχαν διαβρώσει τους εγκεφάλους όχι ενός κακού χειρουργού αλλά πολλών και διαφορετικής παιδείας ανθρώπων που επιβεβαίωσαν έμπρακτα και αυτο, αυτό που είχε πει ο Blaise Pascal:
    Ποτέ οι άνθρωποι δεν πράττουν το κακό με τόση ολοσχέρεια και ενθουσιασμό όσο όταν το πράττουν από θρησκευτική πεποίθηση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Εξαιρετικό άρθρο, Αθεόφοβε. Για την περίπτωση του Mortara ήξερα ήδη από τον Dawkins, αν και το The God Delusion περιορίζεται στην περιγραφή του πρώτου μόνο μέρους της ιστορίας, δηλαδή μέχρι και την απαγωγή. Σε ευχαριστώ που με διαφώτισες και για τα --εξαιρετικά ενδιαφέροντα, όπως βλέπω-- παραλειπόμενα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πολύ κατατοπιστική η ανάρτηση σου Αθεόφοβε μου.
    Κάποτε στην Κύπρο, όπου υπάρχει, δυστυχώς, αρκετή θρησκοληψία, γνώρισα ένα γιατρό γυναικολόγο, θρησκευόμενο ή μάλλον θρησκόληπτο. Αυτός, λοιπόν, ήταν σφόδρα εναντίον του προγεννητικού ελέγχου, γιατί, κατά τη γνώμη του, οι γονείς πρέπει να δέχονται ό,τι τους στείλει ο Θεός (παιδιά με σύνδρομο Ντάουν κλπ). Επίσης ήταν και κατά της αντισύλληψης (ο ίδιος είχε 8 παιδιά!). Όταν δε τον ρώτησα αν ο Θεός του στείλει καρκίνο, δεν θα προσπαθήσει να τον καταπολεμήσει (με χημειοθεραπεία, εγχείριση κλπ), δεν ήξερε τι να μου απαντήσει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Διαγόρας ο Μήλιος-
    Εκεί το έιχα διαβάσει και εγώ και μου γ'εννησε το ενδιαφέρον να το ψάξω λίγο περισσότερο.

    Meropi-
    Σκέψου να τον έχεις αυτόν μαιευτήρα και να τον ρωτάς να σε συμβουλεύσει για προγεννητικό έλεγχο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ο Θερβάντες (κατατρεγμένος από την Ιερά Εξέταση) είπε δια στόματος Δόν Κιχώτη πως «ο προικισμένος ποιητής βγαίνει απο την κοιλιά της μάνας του ποιητής και, με το ένστικτο που του έδωσαν οι ουρανοί, χωρίς παραπάνω σπουδή τέχνης, δημιουργεί έργα που αποδεικνύουν την αλήθεια της φράσης: Υπαρχει ένας θεός μέσα μας»

    Το ίδιο, υποθέτω, όχι μόνο για ποιητές αλλά και γιά άλλους. Τι θα έκανε λοιπόν ένας γεννημένος επιστήμονας άν στην εποχή του δεν υπήρχε επιστήμη βασισμένη σε τεχνολογία και τεκμηρίωση, ήξερε όμως και καταλάβαινε πράγματα τα οποία δεν μπορούσε να εξηγήσει παρα μόνο δια μέσου παραμυθιών και παραβολών πού θα ήταν κατανοητά από τους τότε γύρω του.

    Αν η θρησκία είναι τα πρώτα σκαλοπάτια μιάς σκάλας, και το δόγμα τα θεμέλεια της σκάλας, και άν το που πάει και πόσο ψηλά φτάνει η σκάλα εξαρτάται από το πώς έχει βγεί ο κάθε αναβάτης από την κοιλιά της μάνας του, τότε, το να μέμφονται εκείνοι στα ψηλώτερα σκαλοπάτια το ύψος των χαμηλότερων σκαλοπατιών, θα ήταν σαν να μέμφονται οι γυμνασιόπαιδες την ύπαρξη νηπιαγωγείων.

    Να δώσει μιά μέρα το σύμπαν και η εξέλειξη (ο θεός), να μπορώ να λέω αυτό που σκέφτωμαι όχι με τέσσερεις παραγράφους, αλλά με έντεκα λέξεις σαν τον Mr. Fossil στο πρώτο σχόλειο αυτού του πόστ. Και πάλι καλά 4 παράγραφοι. Πρίν κάμποσα χρόνια ήταν ολόκληρη διατριβή που τώρα βρίσκεται τελευταία ανάρτηση στο μπλόγκ μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. φοβερή ιστορία.
    Και όντως η θρησκεία έχει κάνει πολλές μεγάλες ζημιές.

    Μωρέ εγώ θα βαφτιζόμουνα εφτά χιλιάδες φορές άμα ήτανε να πάρω πίσω το παιδί μου.
    Σκύλα κι η μανούλα όμως ε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. thinks -
    Εάν διαβάσεις το ποστ μου
    ΕΠ΄ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΤΗΣ ΓΙΟΡΤΗΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ,Η ΣΧΕΣΗ ΜΕΤΑΞΥ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ ,ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ ΚΑΙ ΛΟΓΙΚΗΣ
    http://atheofobos2.blogspot.com/2009/08/blog-post_14.html
    θα δεις ότι έχω απαντήσει ήδη στο σχόλιο σου.
    Γράφω στα σχόλια:
    Ότι γράφω αφορούν την ΘΡΗΣΚΕΙΑ, την οποιαδήποτε θρησκεία, και όχι τον ΘΕΟ.
    Πάντως σε σχέση με την ύπαρξη ή όχι του θεού με καλύπτει απόλυτα αυτό που είχε πεί η Έλλη Αλεξίου σε μια συνέντευξη της στον Δημ.Γκιώνη.
    Είπε:
    Ποτέ δεν με απασχόλησαν αναπάντητα ερωτήματα: η ύπαρξη ή όχι του θεού, ή η μετά θάνατον ζωή.
    Δεν μπορώ να αποδείξω ούτε την ύπαρξη, ούτε την ανυπαρξία τους, γι΄ αυτό τα σέβομαι και σωπαίνω.
    Βέβαια κάποιος άλλος είπε:
    Αν υπήρχε θεός,το παρφέ σοκολάτα θα είχε δύο θερμίδες το πεντόκιλο!

    Προφανώς είτε υπάρχει θεός είτε όχι αυτό που δεν χρειάζεται είναι ενδιάμεσους, όπως το ιερατείο που για να μπορεί να επιβληθεί στον κόσμο καθορίζει το δόγμα που είναι απαράβατο και οι άπιστοι ή οι παραβάτες του πρέπει να τιμωρούνται.
    Όπως δε έχει πει και ο George Carlin, που μπορείς να τον απολαύσεις να μιλάει σε βιντεάκια στο you tube:
    Η θρησκεία έχει κατορθώσει να πείσει τον κόσμο ότι υπάρχει ένας αόρατος άνθρωπος-που ζεί στον ουρανό- ο οποίος παρακολουθεί ότι κάνεις ,κάθε στιγμή της μέρας .
    Και ο αόρατος άνθρωπος έχει έναν ειδικό κατάλογο από δέκα πράγματα τα οποία δεν θέλει να κάνεις.
    Και αν κάνεις οτιδήποτε από τα δέκα αυτά πράγματα, έχει ένα ειδικό μέρος για σένα-γεμάτο φωτιά και καπνό και πόνο και βασανιστήρια και οδύνη-, στο οποίο θα σε στείλει για να ζήσεις και να υποφέρεις και να καίγεσαι και να πνίγεσαι και να ουρλιάζεις και να κλαις αιωνίως μέχρι το πλήρωμα του χρόνου..
    Κι όμως!
    Αυτός σε αγαπάει!

    Σε άλλη δε απάντηση ίδιο ποστ γράφω:
    Από την ιστορία της ανθρωπότητας από πουθενά δεν προκύπτει ότι ο αθεϊσμός ωθεί σε εγκλήματα ούτε και έγινε κανένας πόλεμος στο όνομα της απουσίας θρησκευτικής πίστης.
    Αντίθετα στο όνομα της θρησκείας έχουν γίνει και γίνονται ένα σωρό φρικτά εγκλήματα και ένα σωρό πόλεμοι από ανθρώπους που δεν ήσαν από την φύση τους εγκληματίες αλλά πίστευαν και πιστεύουν σε αρχαία βιβλία που μιλάνε για αποτρόπαια εγκλήματα, αιμομιξίες και σωρεία από φρικαλεότητες, όπως πχ η Παλαιά Διαθήκη.

    demetrat –
    Γι΄αυτό και μιλάω για διάβρωση του εγκεφάλου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Και βέβαια είναι καταπληκτικός ο George Carlin, θυμάμαι μάλιστα το συγκεκριμένο απόσπασμα από τη βραδυά που το είχε πρωτοπεί. Ακόμα καλύτερος ο Louis Black. Και είχα διαβάσει το πόστ σου εκείνο τον Αύγουστο αλλά με μιά βδομάδα καθυστέρηση.

    Είχα γράψει πρίν 32 χρόνια ότι «υπάρχουν τόσοι Θεοί όσοι άνθρωποι που έζησαν, ήλπισαν και πέθαναν –οι Θεοί υπηρέτησαν τους δημιουργούς τους πιστά και το μόνο που ζήτησαν σαν αντάλλαγμα ήταν η αθανασία...»

    Η ανυσηχία μου προσδιορίζεται στον κίνδυνο τον οποίο κοιοφορούν οι λέξεις στά σωθικά των οποίων σέρνωνται –ή πετούν, έννοιες αφηρημένες. Είναι πολύ δύσκολο να βγαίνει ένα κείμενο από τον φούρνο ούτε ωμό ούτε καμμένο... ιδίως όταν είναι σουφλέ.

    Και ο Τόμας Μώρ (πού έμοιαζε τρομερά του Σκόφιελντ όταν ο Ερίκος ο όγδοος έμοιαζε του Ρόμπερτ Σώ), και οι αρχιεροεξεταστές, και οι καμικάζι της 11/9, και η μητέρα Τερέζα, όλοι έπραξαν διαφορετικά από τα ίδια κίνητρα, που, υποθέτω είναι κατ’επέκταση αυτό που λές εδώ.

    Πέντε καθηγητές θα εξηγήσουν με πέντε διαφορετικούς τρόπους το «Φθινοπωρινό ρυθμό #30» του Πόλλοκ. Το έργο λέει κάτι μοναδικό και ιδιαίτερο, ή μήμπως απλώς υπάρχει και αφήνει την ερμηνεία του στόν σκεπτώμενο οραματιστή;

    Αν η επικεφαλίδα σου έγραφε, ας πούμε «Η Διάβρωση του εγκεφάλου από τις ερμηνείες και συμφέροντα που πηγάζουν από θρηκείες» θα με εύρισκες σύμφωνο να χτυπάω κουδούνια και παλλαμάκια.

    Αλλα, τα παραπάνω είναι υποκειμενικά διαμορφωμένα από τα σκαλλοπάτια που ανέβηκα εγώ (ιδίου κύρους όσο όλα τα άλλα σκαλοπάτια όλων των άλλων σκεπτωμένων) στη σκάλα εκείνης της αίρεσης του Ιουδαϊσμού που διέδωσε ο Σαούλ από την Ταρσό στη Μεσόγειο και κωδικοποίησε ο Κωνσταντίνος στη Νίκαια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Το τραγικό όμως είναι ότι ακόμη και σήμερα επιβιώνει και καλά κραττεί η προκατάληψη ότι βρέφη δεν πρέπει να πεθαίνουν αβάπτιστα. Ακόμη και σήμερα λοιπόν, σε μονάδες εντατικής θεραπείας βρεφών, όταν κάποιο κινδυνεύει, τελούν το λεγόμενο αεροβάπτισμα και διαλέγουν και το όνομα παρακαλώ (είθισται να δίνεται το όνομα του αγίου η μνήμη του οποίου εορτάζεται την ημέρα γέννησης). Εννοείται πως όλα γίνονται εν αγνοία των γονιών, που όταν μαθαίνουν τα καθέκαστα, πρέπει να αντιμετωπίσουν τόσο το σοκ ότι παραλίγο να πεθάνει το παιδί τους (ή ακόμη χειρότερα ότι πέθανε το παιδί τους αλλά τουλάχιστον δεν πήγε αβάπτιστο) όσο και το γεγονός ότι το παιδί έχει πλέον όνομα. Το κερασάκι στην τούρτα του παραλογισμού είναι ότι εάν βρέφος πεθάνει τελικά αβάπτιστο, η εκκλησία αρνείται την ταφή του !!! Φυσικά, αν το βρέφος επιζήσει, η κανονική βάπτιση δεν αποκλείεται (για την ακρίβεια επιβάλλεται) μην τυχόν και χαθούν τα σχετικά υπέρ της εκκλησίας έσοδα !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. thinks-
    Επειδή η ακριβολογία είναι μία από τις λόξες μου πάντα προσέχω που χρησιμοποιώ μια λέξη.
    Όποιο λεξικό λοιπόν και να ανοίξεις η θρησκεία ερμηνεύεται ως: το σύνολο των δοξασιών που έχουν σχέση με την πίστη σε θεό ή θεούς.
    Όλη λοιπόν η ιστόρία που γράφω και η εξέλιξη της βασίζεται στην διάβρωση των εγκεφάλων όλων αυτών των ανθρώπων από αυτές τις δοξασίες και από διαφορετικούς θεούς.
    Η κάθε μία λοιπόν θρησκεία έχει την δική της ερμηνεία,όπως γράφεις,και γι αυτό υπάρχει για τους πιστούς μόνο ενα δόγμα που προφανώς και το αποδέχονται.
    Προασπιστής αυτού του δόγματος είναι το ιερατείο το οποίο προφανώς και προασπίζει τα συμφέροντα του.
    Οπότε με μία λέξη-θρησκεία- περιγράφω όσα περιφραστικά θα έβαζες εσύ για τίτλο!
    Όπως βλέπεις εκπλήρωσα και την επιθυμία σου για περιεκτική συντομογραφία!

    ESKARINA-
    Δηλαδή τι θα ήθελες,τα παιδιά να γεννιούνται αθώα και να μην κουβαλάνε το προπατορικό αμάρτημα;
    Και οι παπάδες πως θα ζήσουν;
    Όσο για τα βρέφη που πεθαίνουν αβάπτιστα δεν μπορούν να αρνηθούν την ταφή,απλά δεν τα ψέλνουν πάνω από τον τάφο και καλύτερα, γιατί οι ταλάιπωροι γονείς δεν θα ακούσουν εκείνο το «συγχώρεσον τον ανάξιον δούλον σου» για το παιδάκι τους που και για άξιον τέκνον τους το θεωρούσαν και για ελεύθερο άνθρωπο το προόριζαν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Σ'ευχαριστώ, Αθεόφοβε, συμφωνούμε απόλυτα, και αναλαμβάνω την ευθύνη της καχυποψίας μου, του αν δηλαδή αυτό το οποίο και οι δύο εννοούμε θα μπορούσε να αποδωθεί από την μία λέξη "θρησκεία" εις βάρος των άλλων εννοιών που θα μπορούσε να ανγκαλιάσει η ίδια λέξη.

    Μιά ώρα μάλιστα μετά απ'το ετήσιο γεύμα των παιδιών της δασοφυλακής κάτω στού Καρλέτο, με παπαρδέλες και λαγό ραγού, ταλιολίνι με αγριογούρουνο, κοκιννέλι Σαν Τζοβέζε απο μπουκάλι χωρίς ετικέτα, κάστανα ψητά με κρέμα γάλακτος φούρνου, και μπισκοτάκια αμυγδάλου ποτισμένα με γλυκόξανθο οίνο, είμαι έτοιμος να αναφωνήσω, ώς άλλος Βάκχος: "Ο Θεός είναι ο καλύτερος Θεός του κόσμου! γι'αυτό τον ανακυρήξανε Θεό!"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. @ ESKARINA: Πολύ σωστά μιλάς γιά θέματα πού παρακαλούν και προκαλούν συζήτηση και έρευνα -μα, πιστός στην προσωπική μου παράδωση ανησυχίας ώς πρός ετοιμολογία και ακριβολογία θα ρώταγα μήμπως τα παραδείγματά σου έχουν να κάνουν περισσότερο με κοινωνιολογία και μόνο εμμέσως με τα πιστεύω της εκάστοτε κοινωνίας;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Μήπως αυτό δεν είναι οι θρησκίες τρόπος επιβολής εξουσίας και υποταγής σε ανθρώπινες κοινωνίες. Πχ σταυροφορίες, γενίτσαροι, κρυπτοχριστιανοί Μ.Ασίας, ορθόδοξοι καταπατητές παλαιστηνιακών εδαφών με τους επικοισμούς στη Δυτική όχθη.
    Είχα γράψει στην "Επικοινωνιακή κλίμακα" περιστατικό προ 2ετίας με χιλιαστή παλληκάρι 28 χρόνων στο Ρέθυμνο που από ένα σπασμένο πόδι δεν δέχθηκαν οι συγγενείς επέμβαση και πέθανε στο 8μηνο για να μην μεταγγιστεί. Μετά ο διαβητικός πατέρας αυτοκτόνησε.....
    Καλός ο αυτοπροσδιορισμός των θρησκευτικών πεποιθήσεων όπως προσδιορίζεται από την χάρτα δικαιωμάτων του ανθρώπου από ΟΗΕ αλλά βλέπετε και τον Γκρουέφσκι και συνοδοιπόρους του πως το διαστρέφει και το αναγάγει σε εθνικό επίπεδο που την ποικιλομορφία των εθνοτήτων στο μόρφωμα των Σκοπίων το ξεπερνούν σαν μακεδονοπροσδιορισμένοι αντιεπιστημονικά.
    Ας γίνουμε πιό άνθρωποι από τους ιδεοληπτικούς με τη βοήθεια της επιστήμης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. thinks-
    Μετά την δελεαστική περιγραφή των εδεσμάτων που σε οδήγησαν στο θείο σκεφτόμουνα ότι και εγώ κατέληξα μια φορά από άλλη αιτία στο ίδιο συμπέρασμα.
    Παρά το επιτιμητικό βλέμμα της συζύγου μου μελέτησα εμβριθώς και με απόλυτα αυστηρώς επιστημονικό μάτι, να εξέρχεται από την θάλασσα το καλοκαίρι ένα διόροφο θείο πλάσμα, σχεδόν όμοιο με την Μόνικα Μπελούτσι, με διαστάσεις επακριβώς μετρηθείσες υπό των έμπειρων οφθαλμών μου σε 90-60-90, οπότε και εκ βαθέων ανέκραξα :υπάρχει θεός!

    DIONYSOS-
    Αυτή η ιστορία με του ιεχωβάδες και το αίμα είναι τραγική.
    Βέβαια αν οι συγγενείς αρνούνται την μετάγγιση και ο ασθενής δεν έχει τις αισθήσεις του τότε με εισαγγελική εντολή μπορείς να του κάνεις μετάγγιση.
    Το χειρότερο δε είναι ότι έχουν και γιατρούς ιεχωβάδες που λένε τα ίδια ακριβώς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. @ thinks
    Ίσως να μην έχω αντιληφθεί επακριβώς την ερώτηση σου, αλλά στο μέτρο που τα πιστεύω (μεταξύ των οποίων και η θρησκεία) μέσα σε μια κοινωνία διαμορφώνουν αυτό που λέγεται κυρίαρχη ιδεολογία σε συγκεκριμένο χωροχρόνο και η κοινωνιολογία είναι η επιστήμη που εξετάζει το χαρακτήρα και τις μορφές της ζωής των ανθρώπων μέσα στην κοινωνία, τις ιστορικές μεταβολές που υφίσταται μια κοινωνία, καθώς και τις δυνάμεις που τη διαμορφώνουν, τότε δεν βλέπω πως το ένα δεν συνδέεται με το άλλο.
    Με λίγα λόγια, η προσωπική εκτίμηση για τη θρησκεία είναι ότι αποτελεί - σε συλλογικό επίπεδο - ένα κοινωνικό φαινόμενο (χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν αιτίες για την ύπαρξη της αναγόμενες στο άτομο), όπως είναι κάθε μορφής συνασπισμός που κινείται γύρω από έναν κοινό για περισσότερα άτομα άξονα.
    Η επέκταση και διάχυση λοιπόν πρακτικών και δογμάτων της εκάστοτε θρησκείας στο σύνολο της κοινωνίας (ανεξαρτήτως της ύπαρξης του κοινού άξονα μεταξύ του συνόλου των ατόμων της) με βρίσκει κάθετα αντίθετη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. @ ESKARINA
    Ευχαριστώ για την απάντηση.
    Αυτό που προσπαθούσα να πώ είναι ότι, παίρνοντας πχ τον Χριστιανισμό, ξεκινόντας με μία θρησκεία και ένα δόγμα το 325 μχ, καταλήξαμε σήμερα σε τέσσερεις κύριες εκδόσεις (Ορθοδοξία, Ρωμαιοκαθολικοί, Αγγλικανοί, Προτεστάντες) κάμποσα κλαδιά του Ρωμαιοκαθολικισμού και εκατοντάδες κλαδιά του Προτεσταντισμού κυρίως στην Βόρειο Αμερική. Αυτές τις διασπάσεις και διαφορές δεν τίς προόθησε η αρχική έκδοση της θρησκείας, αλλά οι κοινωνίες οι οποίες την δέχτηκαν ή τους επεβλήθηκε.

    Η κάθε κοινωνική ομάδα, γιά λόγους πολιτικούς, λόγους συμφέροντος, στρατιωτικούς, αλλά και κυρίως λόγους που έχουν να κάνουν με γεωγραφία, κλίμα, και προσωπικές αντιλήψεις τών μελλών της εκάστοτε ομάδας, υπερέβαλαν ορισμένα σημεία του δόγματος, απέρηψαν ή άλλαξαν άλλα, και εδωσαν λιγότερη έμφαση σε ακόμη άλλα, δημιουργώντας έτσι όχι μόνο διαφορετικές εκδόσεις της αρχικής θρησκείας αλλά και τρόπους αντιμετώπισης της καθημερινής ζωής και προβλημάτων αποδίδοντας τα λεγόμενα της θρησκείας μέσα απο το πρίσμα του δικού τους τρόπου κατανόησης.

    Το πώς η κάθε κοινωνική ομάδα αποδίδει τους κανόνες της ζωής είναι, κατά την δική μου αντίληψη (που φυσικά προσκαλεί διόρθωση άν είναι εσφαλμένη), θέμα μελέτης της επιστήμης της κοινωνιολογίας, αν όχι και της ανθρωπολογίας. Με άλλα λόγια, δεν ρίχνω άμεση ευθήνη στην θρησκεία ή το δόγμα, αλλά στούς μηχανισμούς δια μέσω των οποίων η εκάστοτε κοινωνική ομάδα μεταφράζει την θρησκεία.

    Φτάνω δηλαδή να πώ ότι η κάθε θρησκεία γέννησε ένα αυγό. Αν το αυγό γίνεται βραστό, τηγανιτό, ή ομελέττα, καί άν ρίχνουν επάνω πιπέρι ή ρίγανη πρίν το φάνε, εξαρτάται περιοσσότερο από τον μάγειρα και τους συεστιαζόμενους παρά απο την κότα.

    Και, ο μόνος λόγος που κάνω αυτή την διευκρίνηση (παρεφερή με την συνομιλία μου με τον Αθεόφοβο παραπάνω) είναι, γιατί θα λυπόμουνα να δώ τις κότες όλες να γίνονται ψητές μόνο και μόνο επειδή το 95% των αυγοφύλλων δεν αναρωτήθηκαν μήμπως τα αυγά είχαν πολύ περισσότερες προοπτικές και δυνατότητες απ’όσες σκέφτηκε ο μάγειρας...

    Η πολιτική υποάρχει. Οι πολιτικοί έρχονται και φεύγουν. Ο καθένας μας αποφασίζει στη κάλπη. Το να λέγαμε στόπ η πολιτική γιατι μας έχουν πρήξει οι πολιτικοί θα οδηγούσε χωρίς λόγο στο χάος. Αυτό απλώς λέω και για τη θρησκεία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Για μένα και αυτή καθ' εαυτή η ύπαρξη θρησκείας (όποιο όνομα κι αν έχει) είναι αντικείμενο μελέτης της κοινωνιολογίας, δεδομένου ότι θρησκεία είναι το σύνολο ιδεών και αντιλήψεων που έχουν σχέση με την πίστη του ανθρώπου στην ύπαρξη μιας ανώτερης δύναμης (θεότητας) και συνοδεύονται από τελετουργικές πράξεις.

    Ακολουθώντας τη μεταφορά που χρησιμοποιείς, πιστεύω ότι η θρησκεία είναι το αυγό και η ύπαρξη ή μη μιας ανώτερης δύναμης είναι η κότα. Εξαιτίας λοιπόν του γεγονότος ότι πολλές φορές η θρησκεία λειτουργεί και ως εργαλείο ποδηγέτησης του ανθρώπου, σχεδόν αυτόματα καίγεται η κότα. Από την άλλη όμως πλευρά η ύπαρξη ενός αυγού δεν αποδεικνύει ότι κάπου τριγύρω υπάρχει και μια κότα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Κατέφθασα! είχα χάσει το link!
    Μια χαρά διάβασα, μια χαρά ενημερώθηκα (άντε να τα θυμάμαι κιόλας!).
    Μιας και δημοσίευσες την φωτό του Μωησή, θυμήθηκα πως λένε ότι στα μούσια του ανάμεσα, απεικονείζεται μια γυναίκα με λυτά μαλλιά. Μην ρωτάς πιο πολλά, δεν θυμάται η ζουζούνα... θα την βρω μεγαλύτερη-κοντινή την φωτό, να σου την στείλω να δεις. Είναι απο εκείνα που βλέπουμε συνήθως με διπλή έννοια. Το είδα και το θυμάμαι αυτό, μην φανταστείς...
    τα φιλιά μου (της ξεμυαλισμένης)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. @ ESKARINA
    Πολύ σωστά λές ότι και η θρησκεία πρέπει να είναι επίσεις αντικείμενο μελέτης της Κοινωνιολογίας, και στό παράδειγμά μου η θρησκεία/κότα είναι οι θρησκειοποιοί.

    Σε όλα συμφωνώ αλλά αποστάζω και προσθέτω τη γνώμη μου ότι το η θρησκεία επίσεις είναι και ένα αυγό: το απροσδόκητο που συμβαίνει όταν ένας καλιτέχνης ή συγραφέας (άνθρωπος) φτιάχνει ένα έργο στό οποίο μπορούν να βρεθούν πολύ περισσότερα πράγματα κι’απ’αυτά που οραματιζόταν ο καλιτέχνης.

    Κάθε θρησκεία και κάθε δόγμα προσφέρει σκαλοπάτια που οδηγούν στο ίδιο ρετιρέ (κατά την γνώμη μου, όλες οι θρησκείες μπορούν να οδηγήσουν στην κατανόηση του ότι ήμαστε γαλαξίες ατόμων που συλλογικά κατάφεραν να έχουν αυτόγνωση και να ερευνούν την υφή του ατόμου –ήμαστε το τί συμβαίνει σε άτομα υδρογόνου μετά απο 12.5 δις. χρόνια εξέληξης: παιδιά ενός γονιού, ομοούσιά του και προαιώνια μαζί του, με το πνεύμα της αυτογνωσίας να εκπορεύεται απο το σύμπαν που μας γέννησε μέχρι να μπορέσουμε να κοιτάξουμε το σύμπαν –το «Θεό πετέρα» στο πρόσωπο, και να βρούμε ότι το πρόσωπό του είναι το δικό μας), αλλα, οι περισσότεροι κολλάνε στο παραμύθι και στα αποτελέσματα αυτού σε κείνους που το εκμεταλεύονται και σ’εκείνους που δεν βλέπουν παραπάνω.

    Απλά προσπαθώ να προστατέψω με τον μικρό άγαρμπο τρόπο μου ..το αυγό. Μην το πάρει η φρασιολογική μπάλα κι αυτ’ο μαζί με όλα τ’άλλα που σαφώς πρέπει να πάρει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. thinks-
    ESKARINA-
    Η ενδιαφέρουσα συζήτηση που έχετε περί θρησκείας που γέννησε ένα αυγό μου θύμισε αυτό που είχε πεί ο άγγλος συγγραφέας του 19 αιώνα Samuel Butler:
    Η κότα είναι μονάχα ο τρόπος που έχει το αυγό για να κάνει ένα άλλο αυγό!

    Ζουζούνα-
    Με ενδιαφέρον περιμένω την φωτογραφία γιατί έχοντας δεί και κοντινή φωτογραφία του προσώπου δεν βλέπω καμία γυναίκα.
    Ο μόνος μύθος από όσο ξέρω που συνοδεύει το άγαλμα είναι πως επειδή είναι τόσο τέλειο σαν σαν να είναι ζωντανός ο Μωυσής, όταν το τελείωσε ο Μιχαήλ Άγγελος του έδωσε μια με το σφυρί στο ποδι,που υπάρχει ένα σημάδι,και είπε:
    εμπρός μίλησε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Αθεόφοβε, δέν μ' αρέσει καθόλου να γράφω "χαχα" και "LOL" κλπ., αλλά πρέπει να σου πώ ότι έχω σκάσει στα γέλια!

    Εν τω μεταξύ, πρό λίγων ημερών η υπέροχη συμβία μου που μαθαίνει Ελληνικά μ'έπιασε να μην ξέρω πώς να πώ την γενική πληθυντικού του ουσιαστικού "η κότα". Των κοτών ;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Ωραία η ιστορία Αθεόφοβε, και δεν νομίζω πως υπάρχει δυσκολία στο να πείσεις τους ανοιχτόμυαλους για την θρησκευτική αποβλάκωση. Το περιβάλλον μας καθορίζει αυτό που είμαστε, σε μία διαδικασία που στην Ανθρωπολογία ονομάζεται Enculturation. Γεννιέσαι στο Πακιστάν, βγαίνεις Μουσουλμάνος, γεννιέσαι στην Ιταλία, βγαίνεις Καθολικός.

    Αλλά, μια ένσταση, Θεός ΥΠΑΡΧΕΙ γιατι τον έχουν δημιουργήσει στο μυαλό τους εκατομμύρια άνθρωποι σαν ιδέα, σαν λύτρωση, σαν προσωπικό χώρο λύτρωσης. Και δεν υπάρχει λόγος να διαβάσει κανείς τον Dawkins και να εξηγήσει κάτι ορθολογικά, γιατί στην Θρησκεία τα πάντα είναι δόγμα και τίποτα ορθολογικό.

    Ζώντας στην Αμερική, όπου η θρησκεία είναι πολυ πιο δυνατή απο την Ελλάδα, έχω φτάσει συχνά σε απίθανα αδιέξοδα με την συμπεριφορά των ανθρώπων. Ακούνε ένα μήνυμα και είναι ικανοί να σκοτώσουν. Σε μια οικογενειακή περίπτωση που ξέρω, μια κοπέλα που χώρισε με τον άντρα της, βρίσκεται τώρα στην Καθολική διαδικασία του Marriage Annulment. Μόνον η Εκκλησία μπορεί να αναγνωρίσει ένα διαζύγιο (και να επιτρέψει έναν δεύτερο γάμο). Και αυτό κατόπιν επίσημης αίτησης που φτάνει στην Ρώμη, όπου ο ενδιαφερόμενος πρέπει να εξηγήσει επαρκώς γιατί χώρισε. Επι του παρόντος, τα παιδιά της γυναίκας, απαγορεύεται να ονομάζονται Καθολικοί, ο ντόπιος παπάς δεν τα κοινωνάει (όλα αυτά γιατί η μητέρα έχει εναν δεύτερο γάμο που δεν τον αναγνωρίζει η Εκκλησία), κτλ, κτλ.

    Ελπίζω οι Ελληνες να αντιλαμβάνονται πως η Ορθόδοξη Εκκλησία ειναι πολύ ελαστική συγκριτικά με την Καθολική. Η χειρότερη θρησκευτική αποβλάκωσή υπάρχει στις Προτεσταντικές σέκτες του νότου. Τα μηνύματά τους έχουν και πολιτικές διαστάσεις.

    Νάσαι καλά -

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Locus Publicus-
    Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου ότι η ορθόδοξη εκκλησία είναι σαφώς πιο ελαστική από τους καθολικούς ή τους προτεστάντες.
    Αυτό βέβαια δεν οφείλεται στο ότι είναι πιο φιλελεύθερη αλλά στο ότι ο Ελληνικός λαός ένα από τα καλά που έχει δεν γουστάρει να του βάζουν πολλά χαλινάρια και κανόνες οι οποιεσδήποτε εξουσίες.
    Σκέψου σαν απλό παράδειγμα να έβγαινε ο αρχιέπίσκοπος και να έλεγε σαν τον πάπα ότι οι χριστιανοί δεν πρέπει να χρησιμοποιούν καπότες !
    Θα γινόταν νούμερο επιθεώρησης!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Θεός ,Αγιος ,Λειτουργός ,οπαδός .
    Οπου γής δυστυχώς δουλεύει ακόμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Γεια σου Αθεόφοβε,

    Ελάχιστα να προσθέσω σε όσα έχουν γραφεί από όλους παραπανω. Συμφωνώ βέβαια απόλυτα στο ότι η θρησκεία καταπιέζε, καταπιέζει και θα συνεχίσει να καταπιεζει τους ανθρώπους. Απλά να πω και μία παρόμοια ιστορία που τυχαίνει να έχω ακούσει από την μητέρα μου. Στο χωριό τους μία οικογένεια μαρτύρων του Ιαχωβά δεν άφηναν λέει να κάνει ο γιατρός μετάγγιση αίματος στο παιδι τους που είχε χτυπήσει σε τροχαίο. Δεν θυμάμαι ακριβώς τι έγινε, αλλά νομίζω πως ο γιατρός τους παρακουσε και το παιδί σώθηκε. Απίστευτο μου φαίνεται πως ένας γονιός προτιμαει να χάσει το παιδί του από το να "παρακάμψει" τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Να μην σου φαίνεται απιστευτο αυτό σε μια θρησκεία που διδάσκει στα παιδιά σαν ηθικό πρότυπο την θυσία του Αβράαμ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή