Σάββατο 20 Νοεμβρίου 2010

ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΛΙΓΗ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ !



Είναι καιρός πια μετά από την πολιτικολογία τόσων ημερών να ασχοληθούμε με κάτι πιο ευχάριστο που είναι η τέχνη.
Μόλις γύρισα από το μέγαρο που παρακολούθησα την συναυλία της Ελένης Καραϊνδρου .
Είχα χρόνια να παρακολουθήσω συναυλία της, μετά από αυτήν που είχε δώσει στο θέατρο της Επιδαύρου και μία φορά που ήταν μαζί με τον Σαββόπουλο .
Η σημερινή συναυλία είχε δύο μέρη.
Στο πρώτο παρουσίασε τον Δαβίδ μια σκηνική καντάτα σε ποίηση άγνωστου Χιώτη ποιητή του 18ου αιώνα.
Το μουσικό της μέρος ήταν καλό ,το πρόβλημα όμως που υπήρχε ήταν ότι ο αφηγητής, που ήταν ο Δημήτρης Καταλειφός, αλλά και η άψογη και πολυμελής χορωδία, είχαν στα χέρια τους ένα κείμενο στην ιδιωματική χιώτικη γλώσσα του 18ου αιώνα, από το οποίο τελικά δεν έπιανες παρά διάσπαρτες λέξεις και φράσεις με αποτέλεσμα να μην γίνεται κατανοητό τί λένε.
Θα ήταν λοιπόν χρήσιμο το πρόγραμμα να είχε ολόκληρο το κείμενο και με τις επεξηγήσεις των ιδιωματισμών που έχει αυτό το ποίημα.
Το δεύτερο μέρος με την συμμετοχή του Jan Garbarek, με μουσικά κομμάτια που έχει γράψει για το θέατρο και τον κινηματογράφο, ήταν σαφώς καλύτερο και πιο οικείο στα αυτιά μας.
Η καμεράτα εξαιρετική και για μένα επίσης ήταν αποκάλυψη η Κιμ Κασκασιάν που έπαιζε βιόλα.
Από τις κινηματογραφικές ταινίες που παίζονται ξεχωρίζω δύο, που χάρις στο καλογραμμένο και ευφυές σενάριο τους επιτρέπουν στους πρωταγωνιστές τους να πλάσουν μοναδικούς και αξέχαστους ρόλους.
Η πρώτη ταινία είναι το Γνήσιο αντίγραφο (Copie conforme/ Certified Copy) που έγραψε και σκηνοθέτησε ο σημαντικός ιρανός σκηνοθέτης Abbas Kiarostami το οποίο και άνοιξε το φετινό φεστιβάλ Καννών και η Juliette Binoche κέρδισε εκεί το βραβείο της καλύτερης ηθοποιού.
Η ταινία δεν είναι παρά η αιώνια ιστορία της σχέσης άνδρα -γυναίκας, με άνδρα εδώ τον William Shimell ο όποιος είναι Βρετανός τραγουδιστής της Όπερας που εμφανίζεται για πρώτη φορά στον κινηματογράφο, αλλά πιστεύω ότι αυτός θα τον κερδίσει τελικά γιατί είναι άτομο με προσωπικότητα και εμφάνιση .
Εδώ παίζει τον συγγραφέα που έχει πάει στην Ιταλία( η ταινία είναι γυρισμένη στην περιοχή της Τοσκάνης την Cortona, το Lucignano και το Arezzo) για να μιλήσει για το βιβλίο του που διαπραγματεύεται την σχέση του γνήσιου με το αντίγραφο και η Binoche τον παίρνει με το αυτοκίνητο να του δείξει ένα αντίγραφο που το θεωρούσαν μέχρι πρόσφατα ως γνήσιο.
Σε αυτή την πορεία των δύο που ηθελημένα δεν μας ξεκαθαρίζει αν ήσαν στο παρελθόν γνήσιο ζευγάρι ή αντιγράφουν παίζοντας το ζεύγος, ο Κιαροστάμι κεντάει πραγματικά τις σχέσεις ενός ανδρόγυνου και τις μεταπτώσεις που έχουν στα μεταξύ τους συναισθήματα, σε ένα γάμο που βρίσκεται σε κρίση, με ένα πανέξυπνο διάλογο που θυμίζει το «Πριν το ηλιοβασίλεμα» του Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ.

Η άλλη ταινία είναι το ένας αξιότιμος κύριος, όπως δυστυχώς έχει μεταφραστεί ο SOLITARY MAN, σε σκηνοθεσία Μπράιαν Κόπελμαν, Ντέιβιντ Λίβιεν με τους: Μάικλ Ντάγκλας, Σούζαν Σαράντον, Ντάνι Ντε Βίτο.
Εδώ ο Ντάγκλας πλάθει, χάρις στο καλογραμμένο σενάριο, ένα από τους καλύτερους ρόλους της καριέρας του. Είναι ο κυνικός μεν ,αλλά γνώστης της γυναικείας ψυχοσύνθεσης αδίστακτος και αμοράλ γυναικοκατακτητής, που όμως κατά βάθος είναι ένας μοναχικός άνθρωπος.
Δεν θέλω να μπω περισσότερο στην υπόθεση αν και δυστυχώς το τέλος είναι προβλέψιμο όπως σε όλες τις αμερικανικές ταινίες.
Ένα μικρό ρόλο παίζει στην ταινία και ο πρωταγωνιστής της ενδιαφέρουσας ταινίας The social Network για την οποία έχει γράψει σχετικά ο squarelogic την οποία βρήκα μάλλον μέτρια.
Δυό λόγια για μερικές από τις υπόλοιπες που παίζονται ακόμα στην Αθήνα και τις έχω δεί.
Το the Town μεν τον Μπέν Αφλεκ είναι μια πολύ καλή αστυνομική ταινία, ο Αμερικανός με τον Κλούνευ την βρήκα μάλλον αδιάφορη και λίγο βαρετή, το Είμαι ο Έρωτας υπερεκτιμημένο, το Θα συναντήσεις ένα ψηλό μελαχρινό άνδρα του Γούντυ Άλλεν πολύ καλό ,χωρίς όμως να είναι από τις καλύτερες του, το Eat, Pray, Love σαχλό και ατελείωτο, το Μέχρι να σε βρώ εξαιρετικό, το Μπάτσοι από τον Πάγκο ανεκδιήγητο, το Ondine πολύ καλό, το Red πολύ καλή παρωδία των αστυνομικών ταινιών, και το Somewhere της Κόπολα κατώτερο του αναμενόμενου.



9 σχόλια:

  1. Σίφουνας!Συναυλίες,πανόραμα κινηματογράφου...Μπράβο!Το "Γνήσιο Αντίγραφο" ακούγεται εξαιρετικά ενδιαφέρον,ενώ θα ήθελα να δω και τα "κόλπα" που μετέρχεται ο Μαικλ Ντάγκλας.
    Πάντως το Network ήταν εξαιρετική ταινία,ιδιαίτερα από πλευράς σεναρίου/σκηνοθεσίας/κεντρικής ερμηνείας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. squarelogic-
    Το σενάριο πράγματι ήταν καλό προσαρμοσμένο όμως στην αμερικανική νοοτροπία του -ο νικητής τα παίρνει όλα!
    Ο πρωταγωνιστής, συμπαθής φάτσα,και στον αξιότιμο κύριο,παίζει σαν να έχει μετακομίσει από αυτή την ταινία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Γεια σου Αθεοφοβε,

    Για το SOLITARY MAN έχουμε ίδια άποψη, την βρήκα καλή ταινία με ανεμνομενο τέλος ωστόσο. Το Certified Copy θα το δω γιατί έχω διαβάσει καλά σχόλια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. εγώ δεν αποτοξινώθηκα ακόμη απ' τα πολιτικά!
    θέλω το χρόνο μου για ... αποσυμπίεση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Είναι αισιόδοξο να σκέφτεται κανείς ότι υπάρχουν τέτοιες ώρες να περάσει κανείς στην σημερινή Αθήνα. Δεν έχω πάει ποτέ στο Μέγαρο και πολύ θέλω να πάω. Εδώ στο χωριό βλέπουμε πια σινεμά μόνο με DVD που αγοράζουμε όταν πέσουν οι τιμές τους, κι έτσι χάνουμε πολλά -στις πόλεις τα πρώτα 48 χρόνια δεν έχανα ούτε μία! Πολύ θέλω να δω όσες έχω χάσει της Binoche, και πάντα μ' άρεσε ο Michael Douglas, μέχρι που αυτός ο τόσο επιτυχημένος γιός του γνωστού και αγαπητού μας Ρωσοεβραίου Issur Danielovitch Demsky έγινε πρόσφατα ο μόνος στο Χόλυγουντ που δεν υπέγραψε υποστήριξη προς τον Roman Polanski!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. thinks-
    Στο Μέγαρο αξίζει να παρακολουθήσεις κάποια συναυλία όταν έρθεις στην Αθήνα.
    Είναι μια μοναδική αίθουσα από κάθε πλευρά που αν δεν υπηρχε το μεράκι του Λαμπράκη δεν θα είχε γίνει.
    Ευτυχώς που είχε αυτό το μεράκι και η Αθήνα απέκτησε ένα χώρο μοναδικό στην Ευρώπη.
    Σχετικά με τον Michael Douglas φαίνεται ότι έχει μια προσωπική αντίληψη του δικαίου και ενώ όλοι οι άλλοι θα είχαν βάλει λυτούς και δεμένους για να την γλυτώσει το παιδί τους αν το κατηγορούσαν για εμπορία ναρκωτικών, αυτός εκτός από μια επιστολή για επιείκια στον δικαστή, όταν ο γιος καταδικάστηκε σε 5 χρόνια φυλακιση είπε:Είναι ένα δίκαιο χρονικό διάστημα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Πράγματι! Είναι κάτι σαν αυτό που στην Ευρώπη θα λέγαμε κοινωνικά ακροδεξιό... στην Αμερική το λέμε... Jerk!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ρε συ, Αθεό, όταν έχουμε το Harry Potter στις σκοτεινές αίθουσες, μιλάς εσύ για κουλτούρα και συναυλίες της Καραϊνδρου;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. thinks-
    Κάνεις μεγάλο λάθος!
    Ο Ντάγκλας είναι δημοκρατικός ,υποστηρικτής του Ομπαμα,κατά της οπλοκατοχής και των πυρηνικών.
    Το 1998 ο Κόφι Ανάν τον είχε διορίσει ως αγελιοφόρο της Ειρήνης.

    δείμος-
    Μαύρα μάτια κάναμε για να σε ξαναδούμε!
    Φαίνεται να είναι και ασορτί με το χρώμα που απέκτησες στις εκλογές! :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή