Τρίτη 24 Ιανουαρίου 2017

ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ-ΤΑ ΚΑΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΥΠΕΡ




Η διακυβέρνηση της χώρας από τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ήταν η αναπόφευκτη κατάληξη μιας έμφυτης ίσως δυσανεξίας των Ελλήνων να αποδεχτούν την πραγματικότητα όταν αυτή δεν τους είναι αρεστή.
Η πραγματικότητα ήταν ότι η χώρα μετά την διεθνή οικονομική κρίση είχε πλέον χρεοκοπήσει, για πολλούς λόγους που δεν είναι του παρόντος. Για να σωθεί έπρεπε να ληφθούν επώδυνα και αντιδημοτικά μέτρα τα οποία αναπόφευκτα θα καθόριζαν εκείνοι που με το χρήμα τους θα μας βοηθούσαν.
Στην ίδια κατάσταση με μας βρέθηκαν η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, η Κύπρος και η Ισλανδία οι οποίες όμως σήμερα κατάφεραν ταχύτατα να ανακάμψουν, για ένα πολύ απλό λόγο: αντί να αλληλοτρώγονται για το ποιος φταίει γιατί βυθίζεται  το πλοίο, κοίταξαν όλοι μαζί πως θα το σώσουν.



Αντίθετα στην χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας, αντί της αποδοχής της πραγματικότητας και της αντιμετώπισης της, ξεκίνησαν οι αλληλοκατηγορίες των πολιτικών παρατάξεων και στο μόνο θέμα που υπήρχε ομοφωνία ήταν, αφού βέβαια εμείς ως λαός δεν μπορεί ποτέ να φταίμε σε τίποτα, ότι υπαίτιοι για την σημερινή μας κατάσταση είναι οι  δανειστές μας, που κατά απαράδεκτο τρόπο μας ζητάνε να κάνουμε μεταρρυθμίσεις στο άψογο κράτος μας για να διασφαλίσουν οι αχρείοι ότι θα πάρουν πίσω τα λεφτά τους!  
Αυτή η κατάσταση είχε σαν αποτέλεσμα ο καταγγελτικός λόγος να αναδείξει στην πολιτική ζωή της χώρας περιθωριακά πολιτικά μορφώματα, όπως την Χρυσή Αυγή, την Ένωση Κεντρώων, τους ΑΝΕΛ και τον ΣΥΡΙΖΑ και σε τελική κατάληξη την τερατογένεση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ μετά τον γάμο της αριστεράς με την ακροδεξιά.



Την προηγούμενη διετία έχω γράψει αρκετά άρθρα στα οποία αναπτύσσω με στοιχεία τις κυβερνητικές ανεπάρκειες, αστοχίες και τις συνεχείς κωλοτούμπες από τις προεκλογικές διακηρύξεις.
Αντί να επαναλάβω και εδώ όλες αυτές τις τραγικά αποτυχημένες κυβερνητικές ενέργειες πριν και μετά την κωλοτούμπα από το περίφημο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης , που ζήσαμε αυτά τα δύο χρόνια, προτίμησα να σας παραθέσω μερικά από τα πιο ουσιαστικά κείμενα που δημοσίευσα αυτό το διάστημα.


Είναι δε χαρακτηριστικό ότι ακόμα και όταν ήλπιζα  ότι αυτή κυβέρνηση θα πετύχει σε κάτι και έγραφα ένα κείμενο θετικό γι΄ αυτήν, ταχύτατα αυτή φρόντιζε να διαψεύσει τις ελπίδες μου.
Μερικά από αυτά τα κείμενα είναι τα εξής:


Η αριστερά στην Ελλάδα μετά την μεταπολίτευση είχε πετύχει να δημιουργήσει μια αρκετά διαδεδομένη αίσθηση στον κόσμο ότι διαθέτει ένα ηθικό πλεονέκτημα έναντι των άλλων πολιτικών δυνάμεων.
Πράγματι αυτό το πλεονέκτημα υπήρχε αλλά ο λόγος που υπήρχε ήταν δυστυχώς πολύ απλός. Δεν είχε μέχρι τότε αναλάβει κυβερνητικές ευθύνες και δεν είχε υποστεί την αναπόφευκτη φθορά που προκαλεί η εξουσία όταν για να παραμείνεις σε αυτήν πρέπει να κάνεις αρκετούς συμβιβασμούς και υποχωρήσεις πολύ συχνά ενάντια στην ιδεολογική σου καθαρότητα.


Ένα κλασσικό πρόσφατο παράδειγμα.
Ανέκαθεν η αριστερά, στην χώρα μας και διεθνώς, έχει σταθεί και πολύ σωστά, ενάντια στην ομοφοβία που διακρίνει πολλούς δεξιούς.
Όταν όμως ο ΑΝΕΛ Κώστας Κατσίκης έλεγε στην Βουλή: μπορεί ένας τρανσέξουαλ να είναι παιδαγωγός; Μπορεί ένας γκέι να είναι μπέιμπι σίτερ;Μπορεί; Ρωτάω; δεν σηκώθηκε κανένας βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ να του απαντήσει, ενώ στις πρόσφατες ηλιθιότητες του Γιακουμάτου άμεση ήταν η καταγγελία τους από τον ΣΥΡΙΖΑ.


Σχετικά κείμενα είναι:
Ας δούμε όμως και τα θετικά στοιχεία που προέκυψαν από την διακυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ αυτά τα δύο χρόνια.


Μέσα στα χρόνια αυτά προσγειώθηκαν, με επώδυνο βέβαια τρόπο, όσοι είχαν πιστέψει ότι μπορεί μια κυβέρνηση στην Ελλάδα να αλλάξει την Ευρώπη η οποία θα χόρευε με τους ελληνικούς ζουρνάδες, ότι θα τρέξουν οι  κινέζοι, ο Πούτιν ακόμα και ο μακαρίτης σύντροφος Τσάβες! να μας δώσουν τα λεφτά τους για να τα διαχειριστούμε όπως θέλουμε εμείς και όχι με μνημόνια, τα οποία θα σχίζαμε στο Σύνταγμα μαζί με τους αγανακτισμένους ή έστω και στα Ζάππεια με τον Σαμαρά!


Διαπίστωσαν επίσης με σπαραγμό ψυχής ότι και ΕΜΦΙΑ θα πληρώσουν, ενώ αντίστοιχα και οι συντάξεις μειώθηκαν  και οι φόροι αγκαλιά με το ΦΠΑ αυξήθηκαν και βέβαια 13η σύνταξη, όπως ονομάστηκε το επίδομα που δόθηκε δεν πρόκειται να το ξαναδούν μετά την επιστολή «δεν θα το ξανακάνουμε» του Τσακαλώτου.


Προσγειώθηκαν επίσης και οι ανόητοι που πίστεψαν τον προ κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, ότι αν δηλώσουν «Δεν πληρώνω», δεν θα πληρώσουν ,γιατί με κάποιο  μαγικό τρόπο θα βρεθούν χρήματα για να λειτουργήσει αυτό το κράτος. Επειδή όμως η βλακεία είναι νόσος ανίατος μερικοί  όταν τους ήρθε το μπουγιουρντί να πληρώσουν κατέφυγαν στα λεφτά του Σώρρα!


Βέβαια αυτή η απότομη προσγείωση κατάληξε στην υπογραφή του 3ου μνημονίου που μας στοίχησε κατά Στουρνάρα 86 δις και κατά τον  επικεφαλής του ESM Κλάους Ρέγκλινγκ 100 δις και αν δεν κλείσει και τωρινή αξιολόγηση ίσως και άλλα με  ένα 4ο  μνημόνιο.
Ήδη αποδέχτηκαν αδιαμαρτύρητα και το υπερ-ταμείο και τον «κόφτη» που οι προηγούμενες κυβερνήσεις των Νενέκων είχαν αρνηθεί καν να τα συζητήσουν.


Δεν είναι περίεργο λοιπόν ότι στα 2 χρόνια διακυβέρνησης η απότομη προσγείωση στην πραγματικότητα έχει σαν αποτέλεσμα το 86,5% των Ελλήνων να δηλώνει δυσαρεστημένο με την κυβέρνηση.  
Τελικά ίσως το μεγαλύτερο κέρδος για την χώρα από αυτή την διακυβέρνηση είναι αυτό που είχα γράψει στις 4-7-16 στο   Ο ΣΥΝΕΠΗΣ κ. ΔΡΙΤΣΑΣ :
Αν, ο μη γένοιτο, αναλάμβαναν στην θέση του (του Τσίπρα) ξανά οι πουλημένοι, οι δωσίλογοι, οι ταγματασφαλίτες κτλ θα υπέγραφαν μεν ακριβώς τα ίδια, αλλά θα ξαναείχαν όμως  στους δρόμους τους γνήσιους και άδολους αντιμνημονιακούς αγωνιστές, πλην βεβαίως του τελευταίου αριστερού μνημονίου, να διαδηλώνουν ειρηνικά κάθε μέρα πετώντας και μερικές μολότοφ για να αποκτήσει χρώμα η διαδήλωση.

ΠΡΟΣΘΗΚΗ 25-1-2017
Αξίζει νομίζω να προσθέσω την κατάληξη του άρθρου του Γιώργου Καρελιά  με τίτλο Επέτειος – Η πιο μεγάλη «προσφορά» του ΣΥΡΙΖΑ
Όμως, θα υποστηρίξω κάτι, εκ πρώτης όψεως, παράδοξο, το οποίο μένει να επιβεβαιωθεί ή όχι στον ιστορικό χρόνο. Αυτό καθεαυτό το γεγονός της αριστερής διακυβέρνησης αποτελεί την πιο μεγάλη «προσφορά» του ΣΥΡΙΖΑ. Για δύο λόγους:
Πρώτον, διότι κανένα κομμάτι από το πολιτικό σύστημα –όπως αυτό ορίζεται από τις έννοιες Δεξιά, Κέντρο και Αριστερά– δεν έχει μείνει έξω από την άσκηση της διακυβέρνησης (μιλάμε για τις δυνάμεις που το επιδίωξαν, διότι υπάρχουν και άλλες που δεν το επιδιώκουν, πχ ΚΚΕ). Έτσι, ο κύκλος κλείνει.
Δεύτερον, διότι με τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ περιορίζονται, αν δεν εκλείπουν οριστικά, οι ψευδαισθήσεις ότι υπάρχουν εναλλακτικοί δρόμοι άσκησης της εξουσίας ριζικά διαφορετικοί από όσους γνωρίσαμε. Και, κυρίως, εκλείπουν οι αυταπάτες ότι υπάρχουν πολλά περιθώρια για σημαντική βελτίωση στη ζωή των ανθρώπων, ειδικά σήμερα που οι δεσμεύσεις τη χώρας είναι πολλές και αξεπέραστες.
Εν κατακλείδι: η απογοήτευση από την πρώτη αριστερή κυβέρνηση είναι η αρνητική όψη. Υπάρχει και η θετική: τη θέση των αυταπατών και των φαντασιώσεων, που υπήρχαν μέχρι πριν από δύο χρόνια, πήραν ο ρεαλισμός και-ελπίζουμε- η αυτογνωσία. Σε κάθε περίπτωση, τώρα πια ουδείς θα δικαιούται να λέει «δεν ήξερα». Τους ξέρουμε πλέον όλους.



ΕΠΕΤΕΙΑΚΗ ΠΡΟΣΘΗΚΗ 25 -1-2017
Δεν ξέρω γιατί το βίντεο αυτό μου θύμισε το ανέκδοτο με τον λαγό που κοκορευόταν ότι έχει πηδήξει το λιοντάρι.
Όταν το έμαθε αυτό το λιοντάρι τον βούτηξε από το αυτί και τον ρώτησε τι είναι αυτά που λέει, οπότε και αυτός του απάντησε:
-Έλα μωρέ σαχλαμάρες, έτσι πίνοντας τον καφέ μας λέμε και καμιά μαλακία για να περνάει η ώρα !


1 σχόλιο:

  1. Αν και είναι δυσάρεστο..συμφωνώ σε όλα. Να συμπληρώσω μόνο κάτι: ίσως η χειρότερη πράξη τους να ήταν ότι γκρέμισαν οριστικά την ψευδαίσθηση (ή ελπίδα;) ότι μπορεί κάποτε να μπεί έστω και ένας απατεώνας, λαμόγιο ή καταχραστής στην μπουζού. Έστω και ένας..

    ΑπάντησηΔιαγραφή