Δευτέρα 21 Ιανουαρίου 2008

ΕΝΑΣ ΦΙΛΟΣ ΧΑΘΗΚΕ……



.....................Μόνοι μας κόβουμε μερικές φορές τον δρόμο της ζωής




Σήμερα γίνεται η κηδεία ενός αγαπητού μου φίλου και εγώ βρίσκομαι δυστυχώς μακριά.
Ένας άνθρωπος αξιαγάπητος και έντιμος που πριν 25 χρόνια, ήρθε και στάθηκε δίπλα μου μαζί με άλλους, χωρίς να με ξέρει ,απλά και μόνο γιατί είχε και αυτός ιδιαίτερα ανεπτυγμένο το αίσθημα της προσωπικής αξιοπρέπειας , όταν ένας ανόητος πήγε αυταρχικά να μας πουλήσει εξουσία και καουμποϊλίκι.
Ήταν από τους ανθρώπους που τους αισθάνεσαι δικούς σου ακόμα και αν έχεις μήνες να τους δεις.
Η αρχαιοελληνική έκφραση «καλός καγαθός» ήταν ή πρώτη που μου ήρθε στο μυαλό όταν έκλεισα το τηλέφωνο με την είδηση του θανάτου του.
Ο Πέτρος ήταν ένας απλός καθημερινός άνθρωπος , που ποτέ δεν θα τον άκουγες να υψώνει τον τόνο της φωνής του, πάντα με μια καλή κουβέντα στο στόμα του , που μπορούσες να βασιστείς στο λόγο του, χωρίς ιδιαίτερα πάθη, με δύο μόνο αδυναμίες ,το ψάρεμα και το τσιγάρο.
Το πρώτο του έδωσε χαρές το δεύτερο τον σκότωσε.
Όντας για χρόνια καπνιστής από τα 13 μου χρόνια έχοντας φθάσει κάποτε στα 3 πακέτα την ημέρα ,μπορούσα και μπορώ να καταλάβω την ψυχολογία του καπνιστή.
Το έκοψα πριν 15 περίπου χρόνια όταν συνειδητοποίησα ότι δεν διαφέρω σε τίποτα ή μάλλον είμαι χειρότερος από τον τελευταίο ηρωινομανή ,γιατί αυτός έχει μικρότερη εξάρτηση από την ηρωίνη από ότι ο καπνιστής με το τσιγάρο.
Και όχι μόνο αυτό.
Δεν άντεχα την ιδέα να είμαι το θύμα της εκμετάλλευσης των καπνιστών από τις εταιρείες που προσθέτουν στα τσιγάρα ουσίες για να σου αυξήσουν τον εθισμό στην νικοτίνη για να πουλήσουν το προϊόν τους . Όσοι έχετε δει την ταινία The Insider (1999) που αναφέρεται σε πραγματική ιστορία καταλαβαίνετε τι λέω.
Αυτά του έλεγα όταν τον έβλεπα να ανάβει τσιγάρο και εκείνος χαμογελώντας μου απαντούσε ότι έχω δίκιο και θα το κόψει.
Αλλά δεν το έκοψε ποτέ.
Ούτε όταν ένα έμφραγμα σε νέα ηλικία του είχε βαρέσει το καμπανάκι.
Όπως δεν το έχει ακούσει ούτε ο γείτονας του, κοινός μας φίλος, που και σε αυτόν βάρεσε το καμπανάκι από καιρό και θα διαβάζει τώρα αυτό το μπλογκ με το τσιγάρο στο χέρι έχοντας γυρίσει από την κηδεία.
Τους έλεγα για τον πατέρα μου που πέθανε μέσα σε δύο μήνες από την διάγνωση του καρκίνου του πνεύμονα ,τους έλεγα για το βλέμμα που μου έριξε ο θείος της γυναίκας μου και την καθυστερημένη ντροπή που ένοιωσα όταν κατάλαβα τι σήμαινε το βλέμμα αυτό μετά τον σύντομο θάνατο του.
Είχε χειρουργηθεί πρόσφατα με πνευμονεκτομή και όταν είχε έρθει σπίτι μας τον ρώτησα με το θράσος που έχεις στα 27 σου χρόνια αν μπορώ να καπνίσω μπροστά του. Μου είπε ναι ,πέθανε μετά 2 μήνες και ακόμα με συνοδεύει αυτό το βλέμμα και μου επιτείνει την ντροπή γι΄ αυτό το τσιγάρο που κάπνισα.
Τα ίδια τους έλεγε και ο μπατζανάκη μου, άλλος θεριακλής και αυτός ,μετά από λοβεκτομή και ακτινοθεραπεία που έζησε ευτυχώς για 13 χρόνια μετά υγιής και άκαπνος, μέχρι που έκανε νέο πρωτοπαθή καρκίνο στον άλλο πνεύμονα και πέθανε σε λιγότερο από δύο μήνες. Τα 3 πακέτα την ημέρα στα 30 χρόνια που κάπνιζε είχαν σημαδέψει ανεξίτηλα τα πνευμόνια του.
Μας άκουγε ,μαζί με τους άλλους θεριακλήδες της παρέας ,συμφωνούσαν μαζί μας και το ντουμάνι πήγαινε σύννεφο.
Στο μυαλό του είχε και αυτός την ελπίδα ,όπως πολλοί ,ότι όλα αυτά σε κάποιους άλλους συμβαίνουν και όχι σε μας.
Δεν ήθελε να πιστέψει ότι αυτοί οι άλλοι είμαστε εμείς.
Το κατάλαβε όταν με πήρε τηλέφωνο ψύχραιμος να μου πει τα άσχημα μαντάτα.
Δυστυχώς ούτε η αισιοδοξία του ότι όλα θα πάνε καλά, ούτε η πνευμονεκτομή που υποβλήθηκε δεν τον έσωσε.
Δεν ξέρω ποιο συναίσθημα είναι ισχυρότερο μέσα μου.
Η θλίψη , η οργή, ή η λύπη.
Θλίψη για τον φίλο που χάθηκε, οργή για την αυτοκτονική του συμπεριφορά ,λύπη για όλους αυτούς τους γνωστούς και αγνώστους , που καθημερινά εθελοτυφλούν πιστεύοντας ότι η σφαίρα στην ρωσική ρουλέτα δεν θα είναι γι΄ αυτούς ;
Αχ, βρε Πέτρο ……..




ΥΓ Σε ένα πρόσφατο άρθρο του ο Γιώργος Βότσης ,παθιασμένος καπνιστής για 50 χρόνια, αναγκάστηκε να κόψει το τσιγάρο μετά από ένα πρόβλημα με την υγεία του που τον οδήγησε στο Ωνάσειο.
Ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από το κείμενο του λέει:
Αρειμάνιοι καπνιστές οι αγαπημένοι φίλοι (ο Δήμος, ο Δημήτρης, ο Στρατής, ο Αντώνης, ο Σωτήρης...) αλλά και ο πατέρας μου και τ' αδέλφια του, που έφυγαν πρόωρα. Αναγκάστηκαν να κόψουν το κάπνισμα, όταν πια ήταν πολύ αργά κι ανώφελο. Και τραγικό. Αφού, ανήμποροι πια, ανακάλυπταν πόσες άλλες απολαύσεις, με πρώτη την ίδια τη ζωή, είχαν θυσιάσει για την απόλαυση του καπνού. Ασύμφορη τράμπα...


(Ο Δήμος που αναφέρει ήταν ο Δήμος Μαυρομάτης ,ένας δημοσιογράφος σπάνιας αξίας και ήθους, που η συμβουλή που είχε δώσει σε μία δύσκολη στιγμή στην γυναίκα μου την βοήθησε στο να σπουδάσει)

15 σχόλια:

  1. Λυπάμαι για τον φίλο που έχασες...
    Και σε ευχαριστώ που μου υπενθύμισες το πόσο ανόητα συμπεριφέρομαι, όταν καπνίζω αριμανίως.
    Εσύ αλήθεια, πώς κατάφερες να το κόψεις;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλησπέρα Αθεόφοβε μου,
    Σε καταλαβαίνω για τον πόνο που νιώθεις. Εγώ δεν είμαι καπνίστρια, αλλά έχω σύζυγο και γιο καπνιστές που δεν λένε να το κόψουν. Καταλαβαίνω πόσο βαθύς είναι ο εθισμός τους, όταν μπαίνω στο γραφείο του ενός και στο δωμάτιο του άλλου και δεν μπορώ σχεδόν να τους διακρίνω από τον καπνό! Τα παρακάλια μου να σεβαστούν εμένα και την κόρη μου που δεν είμαστε καπνιστές, δυστυχώς δεν πιάνoυν τόπο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Συλληπητήρια για τον φίλο σου.
    Εύχομαι να μπορέσουμε όλοι να εκτιμήσουμε το δώρο της ζωής - που σίγουρα θα είναι καλύτερη χωρίς το "ρημάδι" - όπως χαρακτηριστικά το λέω...
    Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ηλιαχτιδα-
    meropi-
    bluesmartoulis-
    Σας ευχαριστώ για την συμπαράσταση σας.
    Το τσιγάρο το έκοψα δύο φορές στην ζωή μου.
    Την πρώτη,κάπου 30 χρονών,όταν είχα φτάσει τα 3 πακέτα την ημέρα και άρχισα να φτύνω αίμα πράγμα που με οδήγησε στο να υποβληθώ σε βρογχοσκόπηση.
    Ευτυχώς ήταν από άλλη αθώα αιτία αλλά το έκοψα τότε κάπου 3 χρόνια έχοντας την αίσθηση ότι έχω χάσει κάποιο φίλο.
    Εκεί έγινε το μοιραίο λάθος.
    Είπα ότι τώρα πιά μπορώ να καπνίζω 1-2 τσιγάρα μετά το φαγητό.
    Και το ξανάρχισα.
    Η νικοτίνη όμως εκτός από τον εθισμό που προκαλεί ζητά συνεχώς να αυξάνεις την δόση της.
    Και έφτασα πάλι στο 1 1/2 πακέτο.
    Σιγά σιγά όμως άρχισε μέσα μου να δημιουργείται ένα αίσθημα τεράστιας ντροπής για το ότι ήμουν ένα εξαρτημένο άτομο.
    Οπότε μια μέρα αφού κάπνισα ότι υπήρχε στο σπίτι άρχισα για κανένα μήνα να μασάω μανιωδώς τσίκλες νικοτίνης μέχρι που πόνεσαν τα σαγόνια μου, αλλά πλέον ένα τεράστιο αίσθημα ικανοποίησης και αυτοεπιβεβαίωσης που ξέφυγα από την έξάρτηση με έιχε καταλάβει.
    Για 2-3 χρόνια μετά η μόνες φορές που μου ερχόταν η επιθυμία ενός τσιγάρου ήταν όταν έβγαινα από την θάλασσα μετά από 3-4 ώρες ψαροντούφεκο.
    Δυστυχώς οι στατιστικές λένε ότι μόνο ένα 7% περίπου καταφέρνει να διατηρήσει μετά από χρόνο την διακοπή του καπνίσματος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Κρίμα γιά σένα που έχασες έναν φίλο.
    Περισσότερο κρίμα και γιά κείνον που έφυγε.
    Τις πιό πολλές φορές όταν συμβαίνουν τέτοια , τρομάζει πολύς κόσμος του περιβάλλοντος και το κόβει το ρημάδι, αλλά γιά λίγο.
    Μετά γίνονται πάλι όλοι αθάνατοι.
    Καταλαβαίνω τι λές, γιατί και γώ έκοψα το τσιγάρο ,με τη δευτερη φορά,και έχουν περάσει από τότε 15 χρόνια.
    Αυτό που πρέπει να αντιμετωπίσει κατά τη γνώμη μου αυτός που θέλει να το κόψει,δεν ειναι ούτε η χαμένη κίνησι, ούτε η νικοτίνη που θα του λείπει.
    Είναι η απώλεια της εικόνας του με το τσιγάρο στο χέρι.
    Ειδικά άμα νομίζει πως τον κολακεύει.
    Μετά , τίποτα δεν είναι δύσκολο.
    Απλώς αναπνέεις.
    σου εύχομαι να μαλακώσει ο πόνος που νοιώθεις για το φίλο σου.
    δ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Πήγε να κανει παρέα με τον φίλο και συνάδελφο Ανδρέα που χάσαμε την περασμένη εβδομάδα, ξαφνικά, που δεν είχε όμως ποτέ καπνίσει, ποτέ παραπονεθεί, ούτε για πονοκέφαλο. Η καρδιά τον πρόδωσε. Πονάει το ξέρω. Περιμένω κι εγώ τον χρόνο να γιατρέψει όσα γίνεται. Κουράγιο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Μου μαύρισε την ψυχή το ποστ σου αυτό.. Είναι έτσι τραγικά και ακόμη περισσότερο τα πράματα!!
    Ουυυφ! Το έχω κόψει το τσιγάρο εδώ και 11,5 μήνες.. Αλλά ακόμη μου λείπει το ρημάδι! Τώρα τελευταία περισσότερο. Βλέπω γόπα στο δρόμο και .. μούρχεται να σκύψω να τη πιάσω!! Και καπνίζουν όλοι ρε γαμώτο τριγύρω μου!!
    Τέτοια γραφτά σαν το δικό σου όμως τα χρειάζομαι πολύ για να με στηρίζουν και επλπίζω και εύχομαι να το διαβάσουν και άλλοι .. μαλάκες που καπνίζουν!! Σόρυ μάγκες αλλά έτσι είναι τα πράματα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. demetrat-
    Η εικόνα του ώραίου άνδρα με το τσιγάρο στο χέρι,που όπως λέει και ο Βόλτσης,δημιουργήθηκε από τον Μπόγκαρτ.
    Οι περισσότεροι όμως δεν ξέρουν ότι ο Μπογκαρτ πέθανε από καρκίνο του πνεύμονα.
    Η άλλη εικόνα είναι του καουμπόϋ του Μάλμπορο.
    Πόσοι όμως ξέρουν ότι ο αρχικός καουμπόης είχε υποβληθεί σε τραχειοστομία από καρκίνο του λάρυγγα που είχε κάνει;
    Ο Γιούλ Μπρίνερ,ο πρώτος ηθοποιός που καθιέρωσε το φαλακρό κεφάλι,όταν έπαθε και αυτός καρκίνο του πνεύμονα χρηματοδότησε ένα σποτάκι που έδειχνε τον καουμπόϋ του Μαλμπορο όπως στην διαφήμιση μόνο που όταν ο φακός πλησίαζε κοντά εστίαζε αντί στο τσιγάρο στην τραχειοστομία!
    Η καπνοβιομηχανία κατάφερε να μην παιχθεί ποτέ!

    zouzouna-
    Όλοι από κάτι θα πεθάνουμε,τουλάχιστον ας μην πεθάνουμε από δική μας μαλακία,που γράφει και ο Zepos.

    zepos-
    Ακριβώς γι΄αυτό έγραψα αυτό το ποστ.
    Η νικοτίνη δημιουργεί μεγαλύτερη εξάρτηση από την ηρωϊνη.
    Αλλά δεν φτάνει μόνο η εξάρτηση από αυτήν.Προσθέτουν και ουσίες για να σου αυξήσουν την εξάρτηση!
    Είναι να μην αισθάνεσαι μετά μαλάκας σαν καπνιστής;
    Μόνο άμα το δείς έτσι,δηλαδή να αισθάνεσαι ΝΤΡΟΠΗ που καπνίζεις και να βλέπεις με ΛΥΠΗ αυτούς που καπνίζουν έχεις απεξαρτηθεί και μπορεί να λες στις καπνοβιομηχανίες ΝΑ ΠΑΤΕ ΝΑ ΓΑΜΗΘΗΤΕ ΜΑΛΑΚΕΣ,ΓΛΥΤΩΣΑ ΑΠΟ ΣΑΣ !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. @atheofobos
    Δέν το ήξερα πως και ο Γιούλ Μπρύνερ -δυστυχώς είμαι παλιά και τον ξέρω-είχε καρκίνο του πνεύμονα και πέθανε απ αυτό.
    Το σποτάκι που λες, βρίσκεται πουθενά;
    Πιστεύω άν κρίνω απο μένα, πως αυτός, που γιά κάθε τσιγάρο που ανάβει αισθάνεται εκτός από μαλάκας,ΚΑΙ ένοχος, τότε είναι ώριμος για να το κόψει.
    δ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Το άρθρο του Βότση το διάβασα. Την περασμένη εβδομάδα ήταν αν θυμάμαι καλά.
    Μπορώ να πω ότι με προβλημάτισε για διάφορους λόγους.
    Το θέμα είναι να το κόψεις συνειδητά και όχι λόγω προβλήματος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. demetrat-
    Δεν το έχω δεί, το έχω διαβάσει.

    chris-
    Ακριβώς αυτό που λες τονίζω.
    Συνήθως άμα το κόψεις για ιατρικούς λόγους είναι πλέον αργά.
    Είμαι ευτυχής που το έκοψα χωρίς να έχω κανένα πρόβλημα για τους λόγους που ανέφερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ευχαριστώ! Εξακολουθώ κι εγώ να το παλεύω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Τα συληπητήρια μου για το φίλο σου έχω χάσει και δικούς μου ανθρώπους απο τον ίδιο λόγο,και αν και έχω προσπαθήση 3 φορές να το κόψω κάθε φορά απο 6 μήνες μέχρι και 1 χρόνο δεν τα έχω καταφέρει.Είμαι καπνιστής 30 χρόνια τα τελευταία 10 χρόνια απο μισό μέχρι ενα πακέτο, πιο πριν μην ρωτάτε. Τώρα 2 μήνες το έχει κοψει η γυναίκα μου σχεδόν αναίμακτα και μετά που διάβασα αυτό λεω σε εσας στην γυναίκα μου και στον εαυτό μου οτι πριν 5 λεπτά σταμάτησα την ζωή μου ως καπνιστής και αρχίζω την νέα μου ζωή του μη καπνιστή.Ευχηθηται μου καλή απεξάρτηση...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Εαν αυτό το ποστ βοηθήσει έστω και έναν να κόψει το τσιγάρο θα το θεωρήσω σαν την μεγαλύτερη συμβολή που θα μπορούσα ποτέ μου να προσφέρω στην ιντερνετική κοινότητα.
    Πάντως μια συμβουλή εκ πείρας.
    Μόλις αισθάνεται κανείς τον πρώτο καιρό την ανάγκη του τσιγάρου αμέσως να μασάει μια τσίκλα νικοτίνης για να πάρει μια δόση της ουσίας με την οποία είναι εξαρτημένος.
    Αν δε κατάφερει να βλέπει τους καπνιστές όχι σαν τυχερούς που καπνίζουν αλλά σαν δυστυχείς που δεν μπορούν να το κόψουν τότε έχει μεγάλη πιθανότητα να το κόψει οριστικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Nάσαι καλά για την συμβουλή.Το έχω κόψει άλλες τρείς φορές αλλά το έχω ξαναρχίσει,εύχομαι αυτή την φορά να μην επαναλάβω το ίδιο λάθος.Νομίζω οτι δεν βοηθάνε τα υποκατάστατα απλώς παρατείνουν το βασανιστήριο του κοψιμάτος όπως συμβαίνει και με κάθε ναρκωτικό.Θα ακολουθήσω το στεγνό πρόγραμμα και το βασικό είναι η θέληση και η γνώση του γιατί θέλει κάποιος να απεξαρτηθή.Ηδη έχει αρχίσει να μου βρωμάει η μυρουδιά του καπνού(πέρασε ο πατέρας μου να μου πεί καλημέρα,καπνιστής εδώ και 55 χρόνια)και ναί με βοήθησε πάρα πολύ το ποστ σου στην απόφαση μου να κόψω την ΝΙΚΟΤΙΝΗ

    ΑπάντησηΔιαγραφή