Τετάρτη 4 Μαρτίου 2009

ΠΑΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΓΙΟΣ



Ο πατέρας μου ήταν ένα ευφυές άτομο που διέθετε και πηγαίο χιούμορ. Μας άρεσε να πειράζουμε τον κόσμο και βέβαια από μικρό παιδί το σύνηθες και αναπόφευκτο θύμα σε διάφορα πειράγματα και από τους δύο μας, ήταν η μάνα μου που τα αντιμετώπιζε όμως με ιδιαίτερη στωικότητα και πηγαία αίσθηση του χιούμορ.
Ο πατέρας μου επίσης είχε μια μοναδική διάθεση αλλά και ικανότητα να ασχολείται με τα πάντα, από μαστορέματα του σπιτιού μέχρι βαρειές χειρονακτικές εργασίες.
Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι τις μέρες που έγινε η επιστράτευση, είχα πάει να τον βρω στο εξοχικό που είχε. Ενώ το σπίτι ήταν ανοικτό και το αυτοκίνητο του εκεί, δεν τον έβλεπα πουθενά. Άρχισα να τον φωνάζω οπότε άκουσα μια υπόκωφη φωνή να μου απαντά από τα έγκατα της γης. Τι είχε γίνει; Εκείνες τις μέρες είχε αποφασίσει να ανοίξει ένα πηγάδι, αλλά τους εργάτες που το άνοιγαν τους επιστράτευσαν και τον άφησαν στα κρύα του λουτρού επάνω στην γλύκα ,δηλαδή μόλις ακριβώς είχαν φτάσει στον ορίζοντα του νερού.
Όποτε και αυτός έβαλε τις μπότες του κατέβηκε στο πηγάδι, έσκαβε τον πάτο, γέμιζε το ζεμπίλι με τα χώματα, ανέβαινε επάνω, ανέβαζε το ζεμπίλι το άδειαζε και άντε πάλι από την αρχή τα ίδια .Και όλα αυτά ένας επιστήμονας που δεν είχε ποτέ του σχέση με χειρονακτική εργασία και ήταν ήδη τότε 64 χρονών! Είπα να τον βοηθήσω ανεβάζοντας το ζεμπίλι και αδειάζοντας το αλλά μετά από 3 φορές πιάστηκε η μέση μου και δήλωσα παραίτηση!
Την 10ετία του 50 απέκτησε το πρώτο του αυτοκίνητο αλλά η αντιπροσωπεία δυστυχώς αφού πούλησε 5 μόνο από αυτά έκλεισε! Όπως καταλαβαίνετε εκείνα τα χρόνια δεν υπήρχε ούτε σαν ιδέα οργανωμένο συνεργείο από τις αντιπροσωπείες. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να κάτσει και να μάθει ο ίδιος το πώς γίνεται το σέρβις και οι επισκευές της μηχανής του και να κάθεται αυτοπροσώπως στο συνεργείο δίνοντας οδηγίες τι να κάνουν στους διάφορους άσχετους τότε και ανεκπαίδευτους μαστόρους.
Είναι χαρακτηριστικό δε ότι μια φορά κάνοντας πλάκα σε ένα μάστορα της συμφοράς του είπε: Κοίταξε να δεις αν σου περισσέψουν τίποτα βίδες και παξιμάδια από την μηχανή μην τα πετάξεις!
Σοβαρότατα δε αυτός του απάντησε:Μην φοβάσαι θα στα φυλάξω σε αυτό το κουτάκι! Και του έδειξε ένα χάρτινο κουτί!
Μια φορά ,επειδή τον είχε προκαλέσει ένας φίλος του ότι δεν μπορεί να το κάνει γιατί δεν έιχε ιδέα ραπτικής, κατάφερε και γύρισε επιτυχώς ένα ολόκληρο κουστούμι, που το φόρεσε με μεγάλη χαρά ο τότε θυρωρός της πολυκατοικίας μας που δεν είχε κανένα πρόβλημα που το τσεπάκι για το μαντηλάκι βρέθηκε δεξιά αντί αριστερά !
Το μόνο πράγμα που αποτύχαμε και οι δύο, παρά το ότι προσπαθήσαμε μαζί για μέρες και δεν το καταφέραμε να δουλέψει, ήταν να φτιάξουμε από την αρχή ένα πηνίο σε ένα ανεμιστήρα! Το πηνίο το φτιάξαμε αλλά ο ανεμιστήρας δεν δούλεψε ποτέ ο ρημάδης !
Ως καλός λοιπόν μαθητής του και εγώ παιδιόθεν ασχολούμαι με παντός είδους μαστορέματα και όπως είναι ευνόητο ,έχω αναλάβει την επισκευή των πάντων στο σπίτι .Αυτό δυστυχώς έχει σαν αποτέλεσμα η κ.Αθεόφοβου να θεωρεί ως αυτονόητο πως ότι χαλάει στο σπίτι πρέπει πάραυτα να επισκευαστεί και όταν καθυστερώ να το φτιάξω να με θεωρεί ως ανεπρόκοπο υπάλληλο της ,και να μου λέει με αυστηρότητα –ακόμα δεν έφτιαξες το…
Ο πατέρας μου λοιπόν, ένας τόσο χαρισματικός άνθρωπος, αφότου πήρε σύνταξη άρχισε σιγά σιγά να χάνει τόσο το χιούμορ του όσο και τις ικανότητες που είχε. Άρχισε να χάνει την αυτοπεποίθηση που είχε στον εαυτό του και στις δεξιότητες του.
Δυσκολευόταν να επισκευάσει πράγματα που ο ίδιος είχε φτιάξει στο παρελθόν και να αποκτά φοβίες που ποτέ μέχρι τότε δεν είχε.
Η αλλαγή αυτή ήταν βαθμιαία και δεν την είχα συνειδητοποιήσει, αν σε κάποια Χριστουγεννιάτικη συγκέντρωση στο σπίτι μου που παραδοσιακά μαζεύονται οι φίλοι μου και καλούσα τότε και τους γονείς μου ,δεν μου έλεγε ο κουμπάρος μου που είναι και ψυχίατρος κάτι που με συγκλόνισε: Μιλάς άσχημα στον πατέρα σου!
Είχε δίκιο.
Του μιλούσα απότομα γιατί δεν συνειδητοποιούσα, ή ενδόμυχα δεν ήθελα να συνειδητοποιήσω, την αλλαγή που είχε υποστεί ένας άνθρωπος που στο παρελθόν έπιανε πουλιά στον αέρα ενώ τώρα πια δεν καταλάβαινε πολλά από τα αυτονόητα πράγματα που του έλεγα.
Όλα αυτά μου ήρθαν στο μυαλό όταν η κόρη μου μου έστειλε με e-mail την παρακάτω υπέροχη ταινία μικρού μήκους που την είχα δει παλιότερα στον κινηματογράφο αλλά τώρα πια υπάρχει και στο διαδίκτυο.
Η ταινία «Τι είναι αυτό;» είναι μόνο 5.30 λεπτά και σκηνοθέτης της είναι ο ταλαντούχος Κωνσταντίνος Πιλάβιος ,γιος του γνωστού σας Παραμυθά.
Την ταινία την έχουν δει μέχρι στιγμής περίπου 400.000 θεατές στο You Tube !

object width="480" height="295">

Σας παραπέμπω και στην ιστοσελίδα του γιατί αξίζει να διαβάσει κανείς μερικά από τα περίπου 300 ενθουσιώδη σχόλια των συγκινημένων θεατών αυτής της τρυφερής ταινίας .
http://www.cpil.info/2008/12/14/what-is-that-the-movie/

Ελπίζω ή κόρη μου, που μου την έστειλε ,να την θυμάται μετά από μερικά χρόνια και να έχει εμπεδώσει την αλήθεια που περικλείει στο σχόλιο του ένας θεατής της:
Είναι δύσκολο να μεγαλώνεις γονείς!

18 σχόλια:

  1. Κάτι τέτοια βιντεάκια θα με "γυρίσουν" πριν της ώρας μου στην Σαλονίκη... Οχι τίποτα άλλο, αλλά τσάμπα οι κόποι για εκείνο το γραφείο με θέα το London Eye και το Big Ben...

    Δύσκολο να μεγαλώνεις γονείς αγαπητέ Αθεόφοβε, ιδιαίτερα αν είσαι μακριά. Θέλουν υπομονή οι γονείς, σε όποια ηλικία και αν είναι και δεν έχει καμία σημασία το μορφωτικό τους επίπεδο, το χιούμορ τους και τα όσα καταφέρανε πριν από κάποιο καιρό. Με τα παιδιά τους όλοι είναι διαφορετικοί και κάτι μου λέει πως κι εγώ έτσι θα γίνω (αν γίνω φυσικά).

    Να είσαι καλά, καλό σου βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τί είναι αυτό που με βρήκε;
    Πρωί- πρωί , μπήκα γιά καφέ, και μ΄έστειλες αδιάβαστη .
    Το ίδιο ακριβώς παθαίνω εγώ με τη μαμμά.Της μιλάω άσκημα γιατί βλέπω αδυναμίες και εγκατάλειψη που με κάνουν να φοβάμαι .
    Μετά μετανοιώνω,κι είμαι να με κλαίν' οι ρέγγες.
    ωχχχ.
    (Να ρωτήσω κάτι επειδή είπες δεξιότητες επισκευαστικές;Σε ποιά ειδικότητα γιατρός;)
    δ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πολύ όμορφο!
    Μ' έκανε να σκεφτώ ότι τις προάλλες ο τρίχρονος γιος μου με ρωτούσε το ίδιο πράγμα καμιά δεκαριά φορές και στο τέλος τον μάλωσα (μισοσοβαρά-μισοαστεία).
    Ωχ, τι με περιμένει όταν πάθω Αλτσχάιμερ!
    Γι' αυτό λέει το σοφό ρητό: "Να φέρεστε καλά στα παιδιά σας, γιατί αυτά θα διαλέξουν το γηροκομείο όπου θα καταλήξετε".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ax Αθεόφοβε μου,
    αυτό που είχες πάθει εσύ με τον πατέρα σου, το έπαθα εγώ με το δικό μου πατέρα. Μου ήταν πολύ δύσκολο να βλέπω έναν άνθρωπο πνευματικό, δραστήριο να φθίνει σιγά σιγά. Τώρα βέβαια που η πνευματική κατάσταση του έχει ήδη επιδεινωθεί πολύ, το πήρα απόφαση και τον αντιμετωπίζω με υπομονή. Εξάλλου δεν τον βλέπω και τόσο συχνά.
    Αυτό το βιντεάκι το έχει παίξει και η τηλεόραση. Είναι πράγματι πολύ ωραίο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. NdN-
    Πράγματι είναι δύσκολο να μεγαλώνεις γονείς!
    Από τους γονείς μας μόνο η πεθερά μου είναι εν ζωή.
    Έχει ευτυχώς τα μυαλά της 400, αλλά παρά το ότι πριν 4-5 χρόνια έσπασε το χέρι της σήμερα την βρήκαμε ανεβασμένη και ατάραχη σε πτυσσόμενη καρέκλα να προσπαθεί να κατεβάσει μια κατσαρόλα!
    Αντε να της εξηγήσεις από τι πεθαίνουν οι γέροι!
    Πάντως αυτή από χέσιμο δεν θα πάει!
    Δεν συζητάω δε πως περνάει στο απέναντι πεζοδρόμιο!
    Όπως ακριβώς και στο σαλόνι της,χωρίς να κοιτάει ούτε δεξιά ούτε αριστερά!

    demetrat-
    Ο πατέρας μου είχε χειρουργική ειδικότητα.

    αταίριαστος-
    Αυτό είναι μεγάλη αλήθεια!

    Meropi-
    Εγώ τελικά το αντιμετώπισα στωικά γιατί σκεπτόμουνα ότι υπάρχουν και χειρότερα.
    Ηξερα την περίπτωση μιας φίλης μου που πήγαινε στην μάνα της και αυτή της έλεγε:Καλημέρα σας,ποιά είστε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. νομίζω ότι ίσως οι ασθενείς αυτοί, να μη καταλαβαίνουν ότι ξεχνάνε και ρωτάνε τα ίδια πράγματα συνέχεια. Επίσης νομίζω ότι είναι δύσκολο να αποδεχτούμε ότι οι γονείς μας που ήταν βράχος και πιάναν πουλιά στον αέρα, ξαφνικά απέκτησαν μυαλό δίχρονου, όταν εμείς ακόμα χρειαζόμαστε τις γνώσεις τους και την εμπειρία τους.











    κυκλοφορεί ένα παιχνιδάκι στα μπλογκς που ουσιαστικά είναι ένα ξεβράκωμα λάιτ του εαυτού σου, αποκαλύπτοντας τα ελαττώματά σου. αν θά θελες να συμμεάσχεις είμαι περίεργη να δώ πώς θα τα γράψεις με τον δικό σου μοναδικό τρόπο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Με συγκίνησες ...
    Και οι δυο μου γονείς , "χάθηκαν" σε ... πλήρες Alzheimer . Να κάνεις υπομονή ... Μεγάλη υπομονή .
    Αν μπορέσεις να το ξετρυπώσεις διάβασε το : http://silia.wordpress.com/2007/06/18/h-valitsa

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Χρυσό πιπί-
    Στο παρελθόν έχω απαντήσει σε ανάλογα ερωτήματα οπότε όποιος θέλει μπορεί να διαβάσει τις περισπούδαστες απάντήσεις μου στα παρακάτω:
    http://atheofobos.blogspot.com/2007/05/blog-post_15.html

    http://atheofobos.blogspot.com/2008/04/blog-post_19.html

    silia-
    Και οι δύο μου γονείς έχουν πεθάνει από καρκίνο, ευτυχώς έχοντας διατηρήσει την διαύγεια του πνεύματος τους μέχρι τέλους και χωρίς πάλι ευτυχώς να έχουν επώδυνο τέλος.
    Αυτό που περιγράφω είναι η σχετική μείωση της πνευματικής ικανότητας του πατέρα μου τα τελευταία χρόνια πριν να πεθάνει.
    Κατά τα άλλα οδηγούσε ακόμα και το αυτοκίνητο του μέχρι λίγο πριν τον θάνατο του.
    Απλά δεν είχε πια αυτό το σπινθηροβόλο πνεύμα που ήξερα από παλιά.
    Ήταν ένας υγιέστατος άνθρωπος που ποτέ δεν είχε μπει σε νοσοκομείο και πιθανώς θα έφτανε σε μεγάλη ηλικία αν δεν ήταν καπνιστής και δεν κατέρρεε μέσα σε δύο μήνες έχοντας κάνει εγκεφαλικές μεταστάσεις από μια μικρή σε έκταση ασυμπτωματική πρωτοπαθή εστία στον πνεύμονα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. silia-
    Το διάβασα το πρωί με καθαρό μυαλό και έιναι εξαιρετικό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. "Πήρες" όμως πολλά απο τον πατέρα σου. Πιστεύω και η κόρη σου το ίδιο.
    Το δυσκολότερο πράγμα στον κόσμο να μεγαλώνεις γονείς ! Τι κι αν είσαι μαζί ή μακριά!
    Εύχομαι Ιώβιο υπομονή σε όλους γιατί την χρειαζόμαστε!

    Μια παλιά ρήση λέει "έχετε ηλικιωμένο στο σπίτι? οχι? να αγοράσετε". Μου την είπε ο αδελφός του παππού μου σε μεγάλη ηλικία.
    Την σκεπτόμουν μέρες πολλές, ως να την κατανοήσω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. "Πήρες" όμως πολλά απο τον πατέρα σου. Πιστεύω και η κόρη σου το ίδιο.
    Το δυσκολότερο πράγμα στον κόσμο να μεγαλώνεις γονείς ! Τι κι αν είσαι μαζί ή μακριά!
    Εύχομαι Ιώβιο υπομονή σε όλους γιατί την χρειαζόμαστε!

    Μια παλιά ρήση λέει "έχετε ηλικιωμένο στο σπίτι? οχι? να αγοράσετε". Μου την είπε ο αδελφός του παππού μου σε μεγάλη ηλικία.
    Την σκεπτόμουν μέρες πολλές, ως να την κατανοήσω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Αν και το είχα δει, "μέσα" από την δική σου οπτική, πήρε άλλη μορφή....
    Όλοι έχουμε ενοχές με τους γονείς μας....
    Αλλά ώρες- ώρες αδερφέ μου, δεν αντέχονται με τίποτα!!!

    Να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Οι περισσότερες παιδικές μου φαντασιώσεις είχαν να κάνουν μ’ γονείς που ενδιαφερόταν για μένα και μ’ αγαπούσαν. Δυστυχώς αγάπη γνώρισα μόνο από τη γιαγιά μου που με μεγάλωσε με περίσσια φροντίδα όσο ζούσε. Δεν μου λείπει η μακαρίτισσα η μάνα μου και με τον 82χρονο πατέρα μου έχω τυπικές σχέσεις. Δε μιλώ στα παιδιά μου για τους γονείς μου και τα χρόνια που σχετίζονται μ’ αυτούς. Προσπαθώ και κατάφερα να ξεπεράσω το πιθανό κληρονομικό γονίδιο της αδιαφορίας για την οικογένεια και του εγωισμού. ¨Έμαθα να ζω τις προσωπικές οικογενειακές στιγμές των άλλων σα να ήτανε δικές μου. Η ζωή χωρίς γονείς, χωρίς να περιμένεις οποιαδήποτε βοήθεια από πουθενά, μ’ έκανε να ζήσω στερημένα και συντηρητικά νεανικά χρόνια, οι επιλογές ζωής είχαν άμεση σχέση με την επιβίωση, οι σπουδές μαρτύριο και τα γιατί οι κραυγές στα κουρασμένα όνειρα μου τότε. Ευτυχώς μεγάλωσα, η ζωή και η τύχη μου στάθηκαν καλές κι αγαπημένες, κι η φαντασία μου δημιούργησε την αλήθεια που χρειαζόμουνα. Δε θέλω ούτε μια μέρα τα παιδιά μου και κανένας στο κόσμο να ζήσει και να μεγαλώσει με την αίσθηση της απόρριψης που μεγάλωσα εγώ. Πιστεύω ότι αξίζει στο κόσμο ν’ αγαπάμε όποιον μας αγαπά. Τους άλλους τους προσπερνάμε. Γιατί δυστυχία είναι η ενέργεια που παράγουμε στη προσπάθεια μας να πείσουμε ότι δεν είμαστε αυτοί που νομίζουν ότι ήμαστε και ευτυχία δύο άνθρωποι μια βεβαιότητα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. ζουζούνα-
    Αυτό που είπε ο αδελφός του παπού σου είχε πολύ βαθύ νόημα.
    Μόνο έτσι μπορείς να δείς την ζωή σου στο μέλλον σε αντίθεση με το παρελθόν που το γνωρίζεις ήδη.

    glam-
    Απλά δεν θέλουμε να αποδεχτούμε την παλινδρόμηση του μυαλού των ηλικιωμένων στις ηλικίες των παιδιών.

    μιχαλης Ρ-
    Το σχόλιο σου είναι από τα πιο συγκλονιστικά που έχω διαβάσει.
    Είναι σημαντικό όμως αυτό που έγραψες:

    Ευτυχώς μεγάλωσα, η ζωή και η τύχη μου στάθηκαν καλές κι αγαπημένες, κι η φαντασία μου δημιούργησε την αλήθεια που χρειαζόμουνα.

    Δεν το πετυχαίνουν πολλοί αυτό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Αθεόφοβέ μου, με κατασυγκίνησες με τόσο με τον άξιο πατέρα σου, όσο και μ' εσένα που είσαι "ο άνθρωπος για όλες τις δουλειές" ....σαν τον Γλάρο μου. Τα ίδια τραβάει κι' εκείνος....
    :-)

    Το βιντεάκι το έχω δει και είναι συγκλονιστικό.
    Τώρα, το ζήτημα είναι ακανθώδες....
    ΄Ολοι μας ανεξαιρέτως, πιστεύω πως έχουμε περιπέσει σε τέτοιες "άδικες" συμπεριφορές.
    Ούτε εγώ κατάφερνα να κατανοήσω πως ο "αετός" η μητέρα μου έφτασε στο σημείο να παρανοεί βασικά και στοιχειώδη πράγματα...
    Και θύμωνα και αγανακτούσα....
    Αν σκεφτείς όμως πως τότε μεγάλωνα πέντε (5) παιδιά παράλληλα με τη δουλειά μου και τις άλλες οικογενειακές μου υποχρεώσεις, συμπεραίνεις πως οι ανάγκες, οι ρυθμοί της ζωής και οι υποχρεώσεις μας στρέφουν σε παρόμοιες συμπεριφορές.
    Πάντως, στα παιδιά μου έχω παραγγείλει, πως όταν μεγαλώσω και (ου μη γένοιτο) φθάσω σε τέτοια κατάσταση, δε θέλω να τους γίνω βάρος και έχουν το ελεύθερο να με πάνε σε οίκο ....αντοχής....
    Με ένα στόμα μια φωνή ανέκραξαν: "ΠΟΤΕ τη μάνα μας"
    Μμμμ...μμμμ... δε λέω, συγκινήθηκα και κολακεύτηκα, αλλά πίσω έχει η αχλάδα την ουρά... είναι ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΟ
    Καλή σου και φωτεινή ημέρα,

    Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Από την άλλη , αν το εξετάσει κανείς διεξοδικά, όταν σε ρωτά 21 φορές το παιδί σου για κάτι, και του δίνεις την ίδια απλή και σαφή απάντηση, πρέπει να το αγκαλιάσεις αμέσως, όχι από στοργή και αγάπη, αλλά για να τρέξεις γρήγορα σε κάποιον ειδικό γιατρό, πιστεύω θα το εκτιμήσει περισσότερο όταν μεγαλώσει....
    Αυτά για τους νέους γονείς!!

    Απλώς προς ελάφρυνση της ατμόσφαιρας...(μετά τον μιχάλη Ρ- και ΦΥΡΔΗΝ!!) :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. φυρδην μίγδην-
    Προσωπικά πιστεύω ότι τα παιδιά θα κάνουν αυτό που έχουν δεί να κάνουμε εμείς στους γονείς μας.

    glam-
    Έχεις δίκιο!
    Εγώ ήδη μετά την 10η φορά θα το έιχα πάει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Είναι γλυκό και συνάμα οδυνηρό να θυμάσαι όμορφες δημιουργικές στιγμές των δικών σου ανθρώπων τώρα που τους βλεπεις να δύουν σιγά σιγά!
    Το βιντεάκι το είχα δει κι εγώ και είναι πράγματι πολύ αληθινό!
    Και μας φέρνει όλους προ των ευθυνών μας!!

    Όσο για την κα Αθεοφόβου χμ... μάλλον θα συμφωνήσετε με τον άνδρα μου που κι αυτός καταπιάνεται με όλα, ότι κι εγώ της μοιάζω απόλυτα!! χαχαχα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή