Σάββατο 10 Νοεμβρίου 2012

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΠΟΔΗΛΑΤΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ



Όταν ήμουν παιδί προσευχόμουν κάθε βράδυ
 για ένα  καινούργιο ποδήλατο.
Μετά κατάλαβα πως ο Κύριος δεν δουλεύει έτσι,
 οπότε έκλεψα ένα και του ζήτησα να με  συγχωρέσει.
Emo Philips  standup κωμικός


 Πριν 2-3 χρόνια  κατέβηκα στην αποθήκη του σπιτιού μου και διαπίστωσα πως κάποιος ρέκτης διαρρήκτης μου είχε κλέψει όλα τα ηλεκτρικά εργαλεία μου, αλλά μαζί και το πρώτο μου ποδήλατο που το είχα αποσυναρμολογήσει με τον απώτερο σκοπό να καταφέρω κάποτε να το επαναφέρω στην προηγούμενη κατάσταση της νεότητας του, μιας και δεν μπορούσα φευ να επαναφέρω τον εαυτό μου στην δική μου νεότητα, στην εποχή που το καβαλούσα περήφανος και καμαρωτός.
 Ήταν ποδήλατο πεταλούδα σαν και αυτό που είχε περιγράψει ότι του έκλεψαν και ο Μανταίος στην αλήστου μνήμης ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ πριν 2 χρόνια, που μου έλυσε και την απορία τι θα έκανε ο κλέφτης  ένα παλιό διαλυμένο  ποδήλατο.
Όπως γράφει :...τι χαμός γίνεται μ' αυτή τη «βιομηχανία» κλεμμένων ποδηλάτων στην Αθήνα. Όπου χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί... το ποδήλατό του!
Τι υπόγεια και «κυκλώματα», τι «μαφίες» και «συμμορίες»... Χιλιάδες κλεμμένα ποδήλατα σε κρυφές αποθήκες και μυστήριες «καβάτζες». Να πουλιούνται, εδώ ή στο εξωτερικό (!) τα ακριβά, να διαλύονται (για ανταλλακτικά) τα «φτηνά»
Το ποδήλατο μου ήταν μια πεταλούδα Philips κατακόκκινη, με άσπρους προφυλακτήρες, άσπρα λάστιχα στο πλάι, και άσπρη τρόμπα κάτω από τον μονό σωλήνα, που ξεχώριζε τις πεταλούδες από τα βαριά τότε ποδήλατα με τους διπλούς σωλήνες. Πίσω από την σέλα είχε μια δερμάτινη θήκη με τα αναγκαία εργαλεία για να μπορέσεις να βγάλεις την σαμπρέλα όταν τρύπαγε.  
Το δικό μου δεν είχε σχάρα, καθρεπτάκι και στήριγμα για να στέκεται όρθιο, σαν αυτό της παραπάνω φωτογραφίας.
Όταν μου το πήραν θα ήμουνα γύρω στα 13 οπότε δεν μπορούσα να βγάλω την απαραίτητη άδεια κυκλοφορίας που ήταν αναγκαία τότε για να κυκλοφορήσεις στον δρόμο, οπότε αυτή βγήκε στο όνομα της μάνας μου.
Για να καταλάβετε την τότε επικρατούσα κατάσταση σας φωτοτύπησα την άδεια κυκλοφορίας και τις υποχρεώσεις του ποδηλατιστή. 
















Στην αρχή ο φόβος του πατέρα μου να μην με πατήσει κανένα αυτοκίνητο μιας και ζούσαμε στο κέντρο της Αθήνας με ανάγκαζαν να ποδηλατώ στη μεγάλη ταράτσα της πολυκατοικίας μας!
Σχετικά με το πως έμαθα ποδήλατο και δεν κατέληξα στην θάλασσα στην Κώ και επίσης φωτογραφία μου με το ποδήλατο στην ταράτσα, έχω γράψε στο ποστ μου ΕΓΩ, Ο ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Ο ΠΑΛΑΙΣΤΗΣ
Στο ίδιο ποστ έχω γράψει πως σιγά σιγά όμως απέκτησα την ελευθερία μου  και έτσι με το ποδήλατο έφτανα μέχρι την Καλλιθέα που έμεναν οι φίλοι μου και  μερικές φορές  κατέβαζα από την Αθήνα στο σπίτι του τον πιο ελαφρύ από αυτούς καθισμένο στον σωλήνα.
Το καλοκαίρι που είχα μαζί μου το ποδήλατο στις διακοπές, το τιμόνι της πεταλούδας το γύριζα ανάποδα έτσι ώστε να φαίνεται πιο σπόρ αλλά και να μπορείς να χώνεις τη μούρη σου δίπλα στο κεφάλι όποιου θηλυκού κατάφερνες να το μεταφέρεις στο σωλήνα.
Μια σχετική ιστορία με τέτοια μεταφορά και με την απρόβλεπτη κατάληξη που είχε, έχω γράψει στο ποστ μου  Ο ΠΡΩΤΟΣ ΕΡΩΤΑΣ
Βέβαια οι φιγούρες με το ποδήλατο για τον εντυπωσιασμό των κοριτσιών ήταν και τότε απαραίτητες. Τα ποδήλατα αυτά δεν προσφέρονταν για σούζες όπως τα σημερινά, οπότε η πιο θεαματική φιγούρα που μπορούσες να πετύχεις ήταν να είσαι  όρθιος με το ένα πόδι στην σέλα και να κρατιέσαι από το τιμόνι.
Όταν με είδε μια μέρα η μάνα μου σε αυτή την φιγούρα, παρά το ότι ήταν γενικότερα τέρας ψυχραιμίας, κόντεψε να της έρθει κόλπος!
Ο άνθρωπος βέβαια ποτέ δεν είναι ευχαριστημένος από ότι έχει.
Έτσι όσοι δεν είχαν ποδήλατο ζήλευαν εμάς που είχαμε.
Εμείς που είχαμε ζηλεύανε αυτούς που είχαν το καλύτερο ποδήλατο της εποχής, που ήταν τα Raleigh και βέβαια ένα μηχανοκίνητο γαλλικό ποδήλατο που ήταν τότε πολύ της μόδας, που είχε την μηχανή του πάνω από την μπροστινή ρόδα, το Solex


 Αμφότεροι δε ζηλεύαμε αυτούς που είχαν το πιο μπάνικο μηχανάκι τότε που ήταν το γερμανικό Kreidler-Florett συνήθως κόκκινο της φωτιάς.

Όλοι δε οι κάτοχοι παντός τύπου δικύκλου την δεκαετία του 60 είχαν ένα όνειρο.
 Να αποκτήσουν ένα ελληνικής κατασκευής τρίκυκλο αυτοκίνητο το μοναδικό Attica! Για κανονικό βέβαια αυτοκίνητο δεν υπήρχε περίπτωση να το σκεφτείς σε νεαρή ηλικία εκτός αν η οικογένεια σου ήταν πολύ πλούσια.




Πάντως πρόσφατα που κατέβηκα στο σπίτι της Κρήτης, θυμήθηκα την γνωστή έκφραση πως « το ποδήλατο αν το μάθεις δεν το ξεχνάς ποτέ»
Μετά από πολλά χρόνια ανέβηκα ξανά  σε ποδήλατο που μου δάνεισε για  όσο θα είμαι εκεί η κόρη του κουνιάδου μου για να κινούμαι στο χωριό .
Πράγματι δεν το ξεχνάς και πολύ το ευχαριστήθηκα παρά την γενικότερη θυμηδία και τα δηκτικά σχόλια που προκάλεσα όταν πέρασα μπροστά από το σχολείο και από την μαζεμένη εκεί πιτσιρικαρία καμαρωτός επάνω στο φανταχτερό ροζ γυναικείο ποδήλατο της ανιψιάς μου!

ΠΡΟΣΘΗΚΗ
Ο argosholos  μου θύμισε ότι εκτός από το Attica είχαν κυκλοφορήσει και τα τελείως, ακόμα και σήμερα, πρωτοποριακά διθέσια BMW Isetta όνειρο άπιαστο τότε για όλους μας.
Επειδή οι νεώτεροι δεν τα ξέρουν βρήκα μια φωτογραφία αυτού του άπιαστου ονείρου όλων των ανδρών τότε, με ένα άλλο εξ ίσου άπιαστο όνειρο των γυναικών της εποχής!
Τον Cary Grant με την  BMW Isetta του το 1958!


17 σχόλια:

  1. Ωραίο ποστ... εμένα το καμάρι μου ήταν ένα γαλλικό αγωνιστικό Mercier, πολύ της μόδας τη δεκαετία του '80 που το είχα κουβαλήσει μέχρι τη Λάρισα όταν φαντάρος υπηρέτησα εκεί ένα εξάμηνο.:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τώρα που ανέφερες τα Mercier τα θυμήθηκα!
      Όταν ήμουνα παιδί αυτά ήταν ήσαν πανάκριβα και τα είχαν μόνο αθλητές.

      Διαγραφή
  2. Τι μου θύμισες τώρα!

    Οι μπάτσοι μπορουσαν να σε γράψουν αν δεν είχες κουδούνι (όπως πρόσφατα στη Λέσβο!!), φως ή πινακίδα. Μη ξεχνάμε ότι ήταν η εποχή που μας φοβέριζαν "πρόσεξε μη σου κάνουν φάκελο", οπότε καταλαβαίνετε...Από την άλλη, το Κράτος εδούλευεν τότε, και όχι όπως το κατήντησαν οι αναρχοεαμοβουλγαροΚ/Σ μετά την μεταπολίτευσιν, λέγω, αφού κάποιοι κάθησαν και έγγραψαν ολόκληρο βιβλιάριον με τας υποχρεώσεις του ποδηλάτου!

    Φλορέτες, σολεξάκια και γκαρέλια. Αχ! Το μόνο που ελπίζαμε να οδηγήσουμε ήταν κάποιο σολεξάκι, και αυτό παράνομα σε κάποιο "ειδικό" συνεργείο που νοίκιαζε τέτοια, αφού οι άλλοι δεν μας τα νοίκιαζαν, λόγω ηλικίας (ούτε μας έβαζαν στα Κ13 να δούμε κανένα βυζάκι). Χαρακτηριστικό του σολεξακίου ήταν οι ανάποδοι λεβιέδες στα χερούλια. Ζούνταπ και Φλορέτες υπάρχουν πολλά στην επαρχία, όπως και τα βενζινάδικα με τη χαρακτηριστική αντλία μίξης για δίχρονα. Μετά (70ς) βγήκαν τα δίχρονα παπιά και ακολούθησαν τα τετράχρονα εξάβολτα χόντα που τα έσβησαν όλα!

    Καλά "αγωνιστικά" (όπως τα λέγαμε) ποδήλατα ήταν και τα Μερσιε. Πολύ καλά ήταν τα τσεχοσλο Έσκα και Βελάμος και φυσικά ανώτερα όλων τα βαριά γερμανικά Μπίσμαρκ, όνομα και πράγμα. Ο τύπος τους κυκλοφορεί ακόμα, αλλά είναι κινέζικα, μαϊν γκοτ!

    Τρίτροχα reliant robin έχω δει πλειστάκις στην αγγλική επαρχία, ακόμα και σήμερα. Και το όνειρό μου είναι να μπω με μια BMW Isetta σε ένα κυριλέ συνεργείο BMW για να δω τα μούτρα των λεφτάδων με τις Ζ4 , τις 650 και 750!!

    Να'σαι καλά ρε αθεόφοβε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όπως βλέπεις μόλις μου θύμισες τα BMW Isetta έψαξα και βρήκα την φωτογραφία του γιατί πράγματι ήταν ένα τελείως πρωτοποριακό αυτοκίνητο με το τιμόνι να μετακινείται με την πόρτα!
      Δεν μπορώ ακόμα να καταλάβω γιατί σταματήσαν την παραγωγή του,αντί να το εξελίξουν αυτό το αυτοκίνητο.

      Διαγραφή
  3. Μου άρεσε η άδεια περισσότερο από όλα. Πάντως εγώ έχω 3-4 ποδήλατα τα μισά ιστορικά πια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σοσιαλδημοκράτης μεσοαστός με όνειρο να γίνει καπιταλιστής :)

      Διαγραφή
    2. Σωστός!
      Ο καπιταλισμός είναι το καλύτερο σύστημα!
      Το μόνο κακό που έχει είναι ότι έχει λίγες θέσεις!

      Διαγραφή
  4. αθεοφοβε γιατι αποκρυπτεις την ταυτοτητα σου ισως γιατι ο κυκλος των γιατρων ειναι κλειστος η γιατι θελεις να μας υποβαλεις σε πνευματικη ασκηση για το ποιος ειναι ενας παρηλικος ιατρος με φιλοπασοκικες αποψεις η γενια σου τωρα σε εφεδρια εφαγε καλα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. 1-Κατ΄αρχάς είναι οξύμωρο να ρωτάει κάποιος χρησιμοποιώντας ψευδώνυμο γιατί χρησιμοποιώ εγώ! Ο λαός έχει μια σοφή παροιμία γι΄ αυτές τις περιπτώσεις και λέει:
      Είπε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα!
      Έχω εξηγήσει πάντως από τα πρώτα ποστ μου γιατί χρησιμοποιώ ψευδώνυμο ενώ δεν θα είχα, ούτε έχω κανένα πρόβλημα όλα τα κείμενα που έχω γράψει να ήσαν ενυπόγραφα.
      Τότε όμως θα είμαι μια συγκεκριμένη προσωπικότητα, με την δεδομένη υπόσταση που έχω μέσα στη κοινωνία, και θα έχω και το αντίστοιχο αντίκρισμα στην αντιμετώπιση μου από τους άλλους.
      Πάρε ως παράδειγμα τον Νίκο Δήμου. Αν ώς γατόφιλος είχε το ψευδώνυμο -το βλέφαρο της γαλής- και είχε blog με τίτλο -Ένα πουλάκι καθόταν γιατί τα δύο τα έφαγε η γάτα- θα είχαν την ίδια αποδοχή τα κείμενα του ή θα έπρεπε μετά από πολύ μεγάλο διάστημα να καταφέρει μόνο με τα γραπτά του να την αποκτήσει;
      Η ανωνυμία που προσφέρει ένα ψευδώνυμο, επιτρέπει στους άλλους να δημιουργήσουν μια προσωπική εικόνα για τον καθένα μόνο από τα κείμενα του και από τα στοιχεία που ο ίδιος θέλει να δώσει.
      Ακόμη και η επιλογή του ψευδώνυμου δημιουργεί διαφορετικούς συνειρμούς για τον καθένα και για την παρόρμηση του να διαλέξει το συγκεκριμένο ψευδώνυμο.
      Διαλέγοντας πχ εσύ το παστίτσιος ο συνειρμός που μου έρχεται αμέσως στο μυαλό είναι κάποιου που προσπαθεί με ένα πιασάρικο ψευδώνυμο, λόγω της γνωστής ιστορίας, να κινήσει το ενδιαφέρον των άλλων στο πρόσωπο του πριν να καταφέρει να γράψει δύο κουβέντες!
      2-Ο κύκλος των ιατρών στην Ελλάδα είναι κάπου 50.000 και οι ειδικότητες που έχουν αυτοί πάνω από 30. Δηλαδή γνωρίζονται μεταξύ τους όπως οι συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ!
      3-Όσο για την ηλικία μου πιστεύω όπως και ο Bernard Baruch πως τα γηρατειά είναι πάντα δεκαπέντε χρόνια μετά την ηλικία μου!
      Για να είναι δε κανείς φιλοπασόκος πρέπει να υφίσταται ΠΑΣΟΚ που από ότι φαίνεται διαλύεται στα εξ ων συνετέθη.
      4-Για την γενιά μου πιστεύω αυτό που είχε πει ο Καμύ:
      Η δική μου γενιά ξέρει πως δεν θα ξαναφτιάξει τον κόσμο.
      Αλλά η αποστολή της είναι πιο σπουδαία. Πρέπει να εμποδίσει τον κόσμο να χαλάσει!

      Τέλος μιας και η γενιά μου έφαγε καλά μπορώ και εγώ να πω σαν τον Χάρυ Κλίν:
      Έχω αρκετά λεφτά να περάσω το υπόλοιπο της ζωής μου με την προϋπόθεση να πεθάνω αύριο!

      Διαγραφή
  5. κατ αρχην δεν εχω την ιδια ευχερια με σας στην χρηση του διαδικτυου μετα απο παρουσια 6 ετων και600 αναρτησεων ειστε πολυ ποιο εμπειρος στον χειρισμο του διαδικτυου οσο για την ελληνικη γλωσσα ειστε αριστος γνωστης μετα απο ενδελεχη μελετη ολων σχεδον των αναρτησεων σαςκαι διαθετοντας αναλυτικη σκεψη εχω συμπαιρανει οτι ειστε ενας μεσιληκας συνταξιουχος ιατρος με ευρεια εξωιατρικη μορφωση σας θαυμαζω για αυτο αυτο που δεν μπορω να καταλαβω ειναι πως ενας ανθρωπος σαν και εσας υπερασπιζεται τον βιο και την πολιτεια του πασοκ εκτος εαν ειχε σε καποια φαση στην αρχη ισως οφεληθει με καποιο τροπο περα απο αυτα επειδη ειμαστε αποφοιτοι της ιδιας σχολης και γιοι ιατρων της ιδιας ηλικιας αν και ειμαι νεωτερος σας θα ηθελα να σας γνωρισω η ταυτοτητα μου ειναι στην διαθεση σας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. αυτο που δεν μπορω να καταλαβω ειναι πως ενας ανθρωπος σαν και εσας υπερασπιζεται τον βιο και την πολιτεια του πασοκ

      Θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον για μένα να αναφέρεις σε ποιό/ή ποιά ποστ μου διαπίστωσες ότι υπερασπίζομαι τον βίο και την πολιτεία του ΠΑΣΟΚ!
      Αν δε για κάτι είμαι περήφανος στην ζωή μου είναι ότι τόσο εγώ όσο και η γυναίκα μου δεν έχουμε καταφύγει ΠΟΤΕ σε κάποιο κόμμα για να κερδίσουμε κάτι.
      Αντίθετα θα έλεγα πως προσωπικά η ιδεολογική μου τοποθέτηση ήταν η αιτία να παραιτηθώ από μια θέση που θα έπρεπε για να εξελιχτώ να κλείσω το στόμα μου, να σκύψω το κεφάλι και να συμπλέω με την τότε εκεί εξουσία.
      Στα 6,5 χρόνια που γράφω σε αυτό το μπλογκ είχα την τύχη να γνωρίσω διαδικτυακά ιδιαίτερα αξιόλογους ανθρώπους μερικούς δε από αυτούς και προσωπικά.
      Το μπλόγκ βέβαια ,τουλάχιστον το δικό μου, δεν έχει ως σκοπό την απόκτηση κοινωνικών γνωριμιών.
      Όταν λοιπόν αρχίσεις να γράφεις και εσύ ενδιαφέροντα κείμενα που να προκαλούν την περιέργεια να γνωρίσει κανείς ποιός είναι πίσω από ένα ψευδώνυμο τότε δεν θα έχω καμιά αντίρρηση να σε γνωρίσω προσωπικά.

      Διαγραφή

  6. Άθεε, δεν ξέρω αν έχεις λεφτά, μακάρι νάχεις πάντως,( για την περίπτωση που χρειαστούμε δανεικά...;) αλλά μεγάλη αποθήκη πρέπει να έχεις σίγουρα, και καλή οργάνωση επίσης.....!
    Άκου άδεια ποδηλάτου από το ......1951!
    Επειδή είμαι πολύ μικρότερος, τα ΠΕΖΩ, θυμάμαι έντονα σαν φίρμες εποχή μου.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Από λεφτά έχω όσα λέει και ο Χάρυ Κλίν παραπάνω,η αποθήκη μου δυστυχώς δεν είναι μεγάλη, από οργάνωση άστα να πάνε και η άδεια έχει μεν ιστορική αξία αλλά είναι αρκετά μετά το 51!
      Φαίνεται πως όταν συναντηθήκαμε σου έδωσα την εικόνα Μαθουσάλα ενώ προσωπικά πιστεύω πως ανήκω στους govanni di ieri όπως είδα να γράφει σε ένα εκδρομικό πούλμαν στην Σικελία!

      Διαγραφή
    2. Άντε να είναι του 1953, το πολύ αρχές του 1954, μίας και τότε - στα μέσα του χρόνου βγαίνει ο νόμος που αφαιρούνται τα τρία μηδενικά από τη δραχμή. Μετά το 1954, οι 5000 ήταν ετήσιο εισόδημα. Εκτός και αν διατηρήθηκαν σε ισχύ τα χαρτόσημα αυτά, αλλά απ'ότι θυμάμαι τα πάταγαν από πάνω με σφραγγίδα που έγγραφε την πληρωτέα... Έτσι και αλλιώς, είναι πράγματι συλλεκτική η άδεια αυτή!

      Διαγραφή
    3. Φαίνεται πως τα ίδια χαρτόσημα διατηρήθηκαν για χρόνια μετά γιατί η άδεια είναι αρκετά μετά το 1954!

      Διαγραφή
  7. Αθεόφοβε, η ανάρτησή σου μου έφερε στο μυαλό το δικό μου ποδήλατο και τις δικές μου νεανικές στιγμές... Πάντως άδεια κυκλοφορίας δεν είχα!

    Την καλημέρα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή