Τετάρτη 7 Οκτωβρίου 2015

Ο ΑΘΕΟΦΟΒΟΣ ΣΤΟ ΝΑΥΤΙΚΟ 5- Η ΠΑΡΕΛΑΣΗ ΚΑΙ Η ΔΕΞΙΩΣΗ ΤΗΣ 25ης ΜΑΡΤΙΟΥ




ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ:
Ο ΑΘΕΟΦΟΒΟΣ ΣΤΟ ΝΑΥΤΙΚΟ 3-ΜΑΝΑ ΘΑ ΠΑΩ ΣΤΑ ΚΑΡΑΒΙΑ*



Στα  μικρά καράβια, όπως τα ναρκαλιευτικά, οι σχέσεις ναυτών και αξιωματικών είναι αρκετά δημοκρατικές καθώς όλοι μαζί αντιμετωπίζουν τις ίδιες αντίξοες συνθήκες.
Επειδή και εγώ, όπως και οι ναύτες έκανα την θητεία μου, συμπεριφερόμουνα στο πλήρωμα χωρίς να εξασκώ επάνω τους εξουσία λόγω του ότι ήμουνα   αξιωματικός.
Οι μόνες περιπτώσεις που αναγκαστικά κατέφευγα στις υπηρεσίες ενός ναύτη ήταν το φαγητό και το χέσιμο!
Αναγκαστικά ο καμαρότος έφερνε το φαγητό και σερβίριζε στο τραπέζι ενώ για το χέσιμο ήταν αναγκαία η προσφορά του γιατί  δεν λειτουργούσε το καζανάκι στο WC των αξιωματικών.
Έτσι αναγκαστικά έπρεπε κάθε φορά να φωνάζεις τον καμαρότο να έρθει , να ρίξει στη θάλασσα ένα κουβά που είχε δεμένο με ένα σχοινί και αφού μελετήσει το προϊόν των κόπων σου και το συγκρίνει με των άλλων αξιωματικών ,να το φονεύσει με το θαλασσινό νερό του κουβά.
Στον στολίσκο των ναρκαλιευτικών ανήκε και ένα αρχαίο  πλοίο που ήταν κινητό συνεργείο.
Από ότι είχα καταλάβει λόγω του "σύγχρονου" εξοπλισμού του οι δυνατότητες που είχε ήταν μέχρι την κατασκευή εκείνου του κάδου με γυαλί στο πάτο που τότε μπορούσες να το χρησιμοποιήσεις για να καμακώσεις χταπόδια στα ρηχά.
Λέω τότε γιατί σήμερα με το άγριο ψάρεμα που γίνεται όσο και να ψάχνεις τα έχουν από μικρά εξοντώσει.
Στο πλοίο κυβερνήτης ήταν ένα "πιλάφι"
Στην ευρείας χρήσεως αργκό του ναυτικού "πιλάφια" , και μάλιστα σπυρωτά, ονόμαζαν τους αξιωματικούς ΠΣ , δηλαδή όσους προέρχονταν εκ Πληρωμάτων Στόλου δηλαδή από υπαξιωματικούς που στο τέλος της καριέρας τους έπαιρναν προαγωγή σε αξιωματικούς.
Παρενθετικά, ήταν ιδιαίτερα συγκινητικό το θέαμα της εισόδου τους με την σύζυγο αγκαζέ στην λέσχη αξιωματικών μόλις γινόταν η προαγωγή τους στον βαθμό του αξιωματικού, καθώς αυτό αποτελούσε το όνειρο μιας ολόκληρης σταδιοδρομίας ετών στο ναυτικό.
Το κινητό συνεργείο ήταν δεμένο στον ναύσταθμο για πάνω από 6 χρόνια όταν αποφασίστηκε  να συμμετάσχει στον στολίσκο των  ναρκαλιευτικών  που θα πήγαιναν σε πραγματική ναρκαλιεία.
Την ημέρα που θα φεύγαμε ο ύπαρχος, επίκουρος σημαιοφόρος, δηλαδή έμπειρος εμποροκαπετάνιος ρώτησε για πλάκα τον κυβερνήτη του, ενώ ήξερε βέβαια ότι ο άνθρωπος δεν είχε ιδέα από διακυβέρνηση σκάφους :
-τι πορεία θα χαράξουμε κύριε κυβερνήτα;
Ατάραχος αυτός του απάντησε: 
-όπου βλέπεις το φανάρι του μπροστινού εμείς από πίσω!



Επειδή δε θα λείπαμε για κανένα μήνα για την ναρκαλιεία,ο μερακλής καπετάνιος είχε φροντίσει να έχει πάρει μαζί του ένα ολόκληρο αρνί στο ψυγείο για πάρτη του και μια μεγάλη νταμιτζάνα με κρασί χωρίς όμως να φαντάζεται που θα κατέληγαν όλα αυτά.
Λόγω καιρού, ήταν Μάρτης μήνας, βρεθήκαμε με τα πλοία να έχουμε δέσει στην Κάρυστο την εβδομάδα μετά τις 20  Μαρτίου, οπότε αναγκαστικά έπρεπε το Ναυτικό να έχει συμμετοχή στην τοπική παρέλαση την μέρα της εθνικής γιορτής.
Έγινε επιλογή μερικών ναυτών που είχαν τις πιο καλοδιατηρημένες στολές από το έτσι και αλλιώς ολιγομελή πληρώματα των πλοίων  και ευτυχώς ένας μόνιμος αξιωματικός είχε φέρει μαζί του και το ξίφος του, αλλά εκεί που κόλλησε το πράγμα ήταν ότι δεν είχε ψηλές μπότες που απαιτείται να φοράει ο αξιωματικός του αγήματος.
Έπεσε μέγας προβληματισμός και τελικά το θέμα λύθηκε με κάτι μποτάκια που είχε μαζί του κάποιος μόνο που αυτά είχαν ένα τεράστιο ασημί φερμουάρ στο πλάι!
Και αυτό το πρόβλημα τελικά λύθηκε από τον ηλεκτρολόγο με μία μαύρη μονωτική ταινία που το κάλυψε και τελικά το καμαρωτό και ολίγον ασυγχρόνιστο άγημα,παρήλασε περήφανα  μπροστά στους τοπικούς επισήμους, ακολουθούμενο από τους μαθητές, τους προσκόπους και τα νηπιαγωγεία της πόλης προκαλώντας τον  γενικό ενθουσιασμό των ντόπιων για την αναβάθμιση της παρέλασης τους με την συμμετοχή ολοκλήρου  αγήματος  του Ναυτικού μας.



Δυστυχώς μην έχοντας φωτογραφίες από αυτή την παρέλαση αναπληρώνω την έλλειψη με φωτογραφίες από αντίστοιχες παρελάσεις από το χωριό της γυναίκας μου  και από το Λαύριο!

Ο διοικητής όμως του στολίσκου εκτός από το άγημα είχε την φαεινή ιδέα ότι το Ναυτικό έπρεπε να παραθέσει και μια μικρή δεξίωση στους επισήμους της πόλης.
Μην μπορώντας βέβαια να διαθέσει κάποια σημαντική ποσότητα από τα τρόφιμα των καραβιών και έχοντας πληροφορηθεί για τις προμήθειες που είχε πάρει μαζί ο κυβερνήτης του πλωτού συνεργείου, τον έφερε με τρόπο στο φιλότιμο να τις διαθέσει για την δεξίωση που θα συνέβαλε στην προβολή του ενδόξου Ναυτικού μας.
Πράγματι στην δεξίωση προσήλθαν οι αξιωματούχοι  της πόλης  μετά των συζύγων τους και εν ριπή οφθαλμού εξαφάνισαν τα ανεπαρκή εδέσματα της δεξίωσης πριν εμείς και ο ατυχής ιδιοκτήτης τους να προλάβουμε να πάρουμε έστω και ένα μεζέ ή να πιούμε ένα ποτηράκι κρασί!
Αφού δε καθάρισαν τα πάντα είπαν δύο τυπικές κουβέντες, όπως σε όλες αυτές τις συγκεντρώσεις μεταξύ αγνώστων, και ταχύτατα αναχώρησαν μετά τις σχετικές χαιρετούρες χωρίς να μπορώ να αποκλείσω βέβαια ότι δεν πήγαν στα σπίτια τους για να φάνε!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου