ΠΩΣ ΜΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΘΕΙ ΓΙΑ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΙΣΤΙΚΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ

Η παραπάνω φρικτή φωτογραφία οδήγησε το 2003, στην 60^η επέτειο της σφαγής,  στην ανέγερση  στην πολωνική πόλη Przemyśl ενός μνημείου για τα θύματα των εγκλημάτων του Ουκρανικού Επαναστατικού Στρατού στη γερμανοκρατούμενη Πολωνία, γνωστών ως «Σφαγή της Βολίνια», όταν με την υποστήριξη τμημάτων του τοπικού ουκρανικού πληθυσμού σφαγιάστηκαν άγρια περίπου 100.000 Πολωνοί, κυρίως γυναίκες και παιδιά.

Από το ποστ μου ΝΑΖΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ,μεταφέρω μερικές παραγράφους για το γιατί και πως στην Ουκρανία υπήρξαν άτομα που συνεργάστηκαν με τους χιτλερικούς στον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο.
Στον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο στην Δυτική Ουκρανία ένα μέρος του πληθυσμού υποδέχτηκε τους Γερμανούς ως απελευθερωτές, που θα τους βοηθούσαν να αποκτήσουν δικό τους κράτος και να απαλλαγούν από την Σοβιετική εξουσία, γιατί με τον λοιμό του 1933 που είχε προκαλέσει ο Στάλιν, είχαν πεθάνει 3,5 εκατομμύρια στην Ουκρανία και 1,5 εκατ. στην Νότια Ρωσία, ενώ χιλιάδες άλλοι είχαν εξοριστεί στα γκούλαγκ.
Η καταπίεση αυτή είχε σαν αποτέλεσμα στην επιχείρηση Μπαρμπαρόσα, δηλαδή την Γερμανική εισβολή στην Ρωσία, να συμμετάσχουν  4.000 Ουκρανοί.
Στις 30 Ιουνίου 1941 όταν οι Ναζί κατέλαβαν την Λβίβ ο «Οργανισμός Ουκρανών Εθνικιστών» ανακήρυξε την ίδρυση νέου ουκρανικού κράτους.
Οι Ναζί χρησιμοποίησαν τους Ουκρανούς για να κτυπήσουν τους Πολωνούς της περιοχής εκεί, συμμετείχαν δε και Ουκρανοί στην εξόντωση 7000 Εβραίων και Ρομά. Στην συνέχεια όμως οι Ναζί φυλάκισαν και εκτέλεσαν χιλιάδες  Ουκρανούς.
Τον Σεπτέμβριο του 1941 με την συνεργασία Ουκρανών οι Γερμανοί εκτέλεσαν την μεγαλύτερη σφαγή 30.000 Εβραίων στο Μπάμπι Γιάρ.
Από τη δεκαετία του 1990 η φωτογραφία αυτή με τα παιδιά είχε μετατραπεί σε εμβληματική εικόνα-σύμβολο των εγκλημάτων των ουκρανών εθνικιστών κατά τη γερμανική κατοχή.
Σε μια πιο κοντινή φωτογραφία φαίνεται πιο καθαρά η άμεση απεικόνιση της φωτογραφίας στο μνημείο.

Η φωτογραφία που δημοσιεύτηκε στο ρωσικό ΦΒ έχει την εξής περιγραφή: «Δείξε αυτή τη φωτογραφία σε όσο το δυνατόν περισσότερους γνωστούς σου. Ουκρανοί, και όχι μόνο γνώριζαν ποιος ήταν ο Στέπαν Μπαντέρα. Στην πέτρα, κάτω είναι χαραγμένο: «Αν το ξεχάσω αυτό, ας με ξεχάσουν οι ουρανοί…» Αυτό το μνημείο βρίσκεται στην Πολωνία. Είναι φτιαγμένο από πραγματικές φωτογραφίες της σφαγής των παιδιών, που οι Μπαντερίτες, με επικεφαλής τον «Εθνικό Ήρωα», έδεσαν στα κοντάρια με συρματοπλέγματα – διασώζοντας τις  σφαίρες τους».

Ο Στέπαν Μπαντέρα ήταν πολιτικός ηγέτης, ιδεολόγος και θεωρητικός του Ουκρανικού εθνικισμού, ο οποίος είναι γνωστός για την συνεργασία του ιδίου και της οργάνωσής του με τους Γερμανούς κατά την διάρκεια του Β Παγκοσμίου Πολέμου.
Μεταξύ πολλών εθνικιστών στη Δυτική Ουκρανία, θεωρείται ως μαχητής της ελευθερίας, ένας μάρτυρας που ηγήθηκε του αγώνα για ανεξαρτησία από τη Σοβιετική Ένωση. Στις φιλορωσικές ανατολικές περιοχές της χώρας όμως αντιμετωπίζεται ως φασίστας προδότης και τρομοκράτης που συνεργάστηκε με τους Ναζί, οι οπαδοί του οποίου δολοφόνησαν χιλιάδες Πολωνούς και Εβραίους.  Η έννοια «бандеровцы» (μπαντεριστές), προερχόμενη από το οικογενειακό του όνομα, σταδιακά κατέστη κοινός και αποδόσιμος όρος σε όλους τους ουκρανούς εθνικιστές στην ΕΣΣΔ , ανεξάρτητα από τη σχέση τους με τον Μπαντέρα.

Στις 19 Μάϊου 2007 στην πολωνική εφημερίδα  “Rzeczpospolita” δημοσιεύτηκε άρθρο με τίτλο «Ψευδής περιγραφή, ένα γνήσιο όμως έγκλημα» δύο ιστορικοί ανέφεραν ότι η φωτογραφία αυτή έχει ληφθεί πριν τον πόλεμο και δεν έχει σχέση με έγκλημα που έγινε κατά την διάρκεια του.
Στις 8 Οκτωβρίου 2008 μετά από εισήγηση του Andrzej Przewoźnik,Γραμματέα  του Συμβουλίου των Μαρτύρων το μνημείο αποσύρθηκε.
Όπως γράφει η Πηνελόπη Πετσίνη η πρώτη εμφάνιση της φωτογραφίας και η περιγραφή ότι απεικονίζει παιδιά Πολωνών που δολοφονήθηκαν κατά την εθνοκάθαρση του 1943-45 έγινε στο περιοδικό «Na Rublezy» και στην συνέχεια χρησιμοποιήθηκε ευρέως προσθέτοντας κάθε φορά φανταστικές λεπτομέρειες κτίζοντας έτσι τον μύθο της ως σύμβολο της εθνοκάθαρσης.
Επίσης και το 1941 λίγες μέρες μετά την επίθεση των Γερμανών στην Ρωσία μια παραλλαγή της φωτογραφίας εμφανίζεται σε ναζιστικό προπαγανδιστικό φυλλάδιο γράφοντας ότι τα παιδιά είναι θύματα της βαρβαρότητας των Μπολσεβίκων!
Τελικά η φωτογραφία είχε δημοσιευτεί για πρώτη φορά στην επιθεώρηση της Πολωνικής Ψυχιατρικής Ένωσης το 1928. 

Τα τέσσερα παιδιά στις φωτογραφίες ήταν παιδιά μιας γυναίκας Ρομά – της Marianna Dolińska. Η τραγωδία συνέβη πριν από 98 χρόνια κοντά στην πόλη Radom στην Πολωνία. Η 32χρονη γυναίκα έμεινε μόνη με τα τέσσερα παιδιά της όταν ο σύζυγός της, μια εβδομάδα πριν την τραγωδία, είχε συλληφθεί κατηγορούμενος  για πολλές κλοπές. Περιπλανώμενη στα χωριά κοντά στο Radom, μετά την διάλυση του καταυλισμού τους, με την πείνα και τη φτώχεια που κυριαρχούσε, η Dolińska κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η δολοφονία παιδιών ήταν ο τρόπος για να τα σώσει από την λιμοκτονία . Στις 12 Δεκεμβρίου 1923, η Mariana Dolinska σκότωσε τα τέσσερα παιδιά της κρεμώντας τα σε ένα δέντρο. Την επόμενη μέρα, παραδόθηκε  στην αστυνομία του Radom και ομολόγησε τη δολοφονία. Η 32χρονη  γυναίκα συνελήφθη και μεταφέρθηκε στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Twork κοντά στη Βαρσοβία, όπου και διαγνώστηκε με μανιοκαταθλιπτική διαταραχή. Πέθανε το 1928 και θάφτηκε στο νεκροταφείο του νοσοκομείου.

Υπάρχουν συνολικά 3 ιατροδικαστικές φωτογραφίες από το έγκλημα αυτό, και τα πιθανά τσακίσματα που βλέπει κανείς στην πρώτη φωτογραφία λόγω φθορά της, ερμηνεύτηκαν ότι ήταν συρματοπλέγματα που είχαν δεθεί τα παιδιά και γι΄αυτό και απεικονίστηκαν και στο μνημείο.
Η ιστορία αυτή αποδεικνύει ότι πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί και καχύποπτοι σε κάθε φωτογραφία που θέλει να καταγγείλει κάτι είτε με την εικόνα της είτε με την λεζάντα της.

Θυμηθείτε την πραγματική φωτογραφία με τον κορμοράνο που προβλήθηκε ότι  ψυχορραγεί μέσα σε μια «θάλασσα» πετρελαίου που ο Σαντάμ Χουσεΐν είχε ρίξει στις ακτές του Κουβέιτ ενώ στην πραγματικότητα  ένας δημοσιογράφος παραδέχθηκε αργότερα ότι οι κορμοράνοι που ανήκαν σε ζωολογικό κήπο, είχαν περιλουστεί επίτηδες με πετρέλαιο για τις ανάγκες της φωτογράφησης... και της προπαγάνδας!

Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.