Δευτέρα 18 Σεπτεμβρίου 2006

ΣΚΕΨΕΙΣ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ



Από μικρό παιδί υπήρχε ένας μύθος που κάθε φορά που τον άκουγα μου γύρναγε τα άντερα. ¨Ήταν ο μύθος του τζίτζικα και του μέρμηγκα.
Είναι ευνόητο ότι ήμουν με το μέρος του τζίτζικα και ο μέρμηγκας μου ήταν ιδιαίτερα αντιπαθής .
Είχα ενθουσιαστεί όταν είχε πρωτοκυκλοφορήσει το ανέκδοτο που όταν έχει έρθει ο χειμώνας και ο μέρμηγκας έχοντας ξεκωλωθεί να μαζέψει τα εφόδια του χειμώνα περίμενε χαιρέκακα τον τζίτζικα να αρχίσει να δυστυχεί, αλλά αυτός του εμφανίστηκε με δύο γκόμενες αγκαλιά και του λέει :
Γείτονα εγώ τώρα πάω με τα κορίτσια στις Μπαχάμες για τον χειμώνα!
Οπότε με ένα στειλιάρι στα χέρια ο μέρμηγκας γύρναγε ρωτώντας :
Μήπως είδατε ένα μαλάκα που τον λένε Αίσωπο!
Η ψυχή μου λοιπόν ήταν με τον τζίτζικα αλλά ή άτιμη ή λογική μου έκοψε τα φτερά και έτσι δυστυχώς κατάντησα μέρμηγκας για όλη μου την ζωή.
Μόνο που δεν είμαι χαιρέκακος !
Αυτές τις σκέψεις τις κάνω στο τέλος κάθε καλοκαιριού, όταν ακόμη τα τζιτζίκια τραγουδούν ακόμη ανέμελα, και συ ετοιμάζεσαι να γυρίσεις στα ίδια και τα ίδια.

14 σχόλια:

  1. Αχ!! Και ποιος δεν θα ήθελε να είναι τζίτζικας?
    Αλλά πάλι αν δεν είσαι και λίγο μέρμηγκας πόσο γούστο θα έχει να είσαι συνέχεια τζίτζικας?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η εικόνα του τζίτζικα να τρέμει μέσα στο χιόνι ζητιανεύοντας και του μέρμηγκα να στέκεται στο κατώφλι της πόρτας του καλοζεσταμένου σπιτιού του μου ήταν αποκρουστική από τοτε που ήμουν παιδί και την έβλεπα σε εικονογραφήσεις του παραμυθιού.

    Ο καλός κύριος Αίσωπος βέβαια δεν είχε προβλέψει τις Μπαχάμες αλλά ούτε και τις συντάξεις πείνας είχε προβλέψει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Κάποιος μου είχε πει ότι τα τζιτζίκια κατά κύριο λόγο ζουν μέσα στην γη και βγαίνουν έξω το καλοκαίρι για να ζευγαρώσουν.

    Αν ισχύει αυτό [δεν μπήκα ποτέ στον κόπο να το εξακριβώσω] τότε μια κλειτοριδοεκτομή είναι ότι πρέπει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Τέλος του καλοκαιριού?
    Για μας αθεόφοβε είν'ο Σεπτέμβρης καλοκαίρι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. εχει γεμισει ο τοπος "μερμηγκες"

    αφου για να εισαι "τζιτζικας" πρεπει να εισαι απο τζακι , να τρως απ τα ετοιμα

    που τετοια τυχη για μας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. debby-To κακό είναι ότι από μικρούς μας μαθαίνουν να είμαστε μέρμηγκες.

    ralou-Ουτε και το ταμείο ανεργίας!

    chris-Αν τα μερμήγκια πηδάνε όλο το χρόνο τότε να μην παραπονιέμαι!

    eleni63-Συμφωνώ αλλά όχι τούτος ο Σεπτέμβρης που μας άλλαξε τα φώτα ο καιρός.

    eparxikosaloni-Welcome to the club!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Όλοι τις ίδιες σκέψεις κάνουμε, τελικά.. Ίσως αυτό από μόνο του να είναι παρήγορο.. (you are not alone..:)
    Πολύ όμορφο
    Καλημέρα:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Μα φυσικά και πηδάνε!!!!

    Γιατί είναι τόσα πολλά νομίζεις; ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Φίλε Αθεόφοβε, πολύ ωραίο το post σου... Ναι, καλά τα λένε οι υπόλοιποι φίλοι...Έχει γεμίσει ο κόσμος μέρμηγκες... Το νοικοκυρίστικο πνεύμα θριαμβεύει... Πού είναι ο δύστυχος Σίλλερ που έλεγε "τόλμα να πλανάσαι και όνειρα να πλέκεις"... Ο εκπεσών λόγος από την εποχή του διαφωτισμού, ο αυτοπεριορισμός του σε μια αμιγώς εργαλειακή αντίληψη και διαχείριση του κόσμου, φονεύει τον μύθο, φονεύει τον τραγουδιστή τζίτζικα και αποθεώνει τον μέρμηγκα, τον χωρίς ψυχή, χωρίς τραγούδι άνθρωπο...


    Βολκώφ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. weirdo-
    Και βέβαια είναι παρήγορο να διαπιστώνεις ότι και άλλοι έχουν τις ίδιες ευαισθησίες με σένα.
    Καλησπέρα γουιρντάκι, και συνέχισε να μας γοητεύεις με τα τρυφερά σου ποστ.

    chris-
    Θα με κάνεις να αλλάξω το πόστ!

    theodosis volkof-
    Δυστυχώς η εποχή μας χαρακτηρίζεται από την ελλειψη κάθε ονείρου.
    Οπως πάντα καίριος ο λόγος σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. "Ζωή δεν είναι να ξυπνάς και να δουλεύεις πάλι,ζωή είναι να τραγουδάς όταν δουλεύουν άλλοι"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. annamaria-
    καλώς ήρθες από το λημέρι μου και αν ήξερα αυτό το δίστιχο θα το είχα βάλει προμετωπίδα σε αυτό το πόστ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή