Τετάρτη 4 Ιουνίου 2008

ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΓΙΑ ΤΟ ΑΣΥΛΟ !



Στο Πανεπιστήμιο φοίτησα όταν το σπουδαστικό της Ασφάλειας με τον περιώνυμο Καραπαναγιώτη είχε απλώσει τα δίχτυα του στους φοιτητές, εξαναγκάζοντας πολλούς να γίνονται πληροφοριοδότες του εκβιάζοντας τους με ποικίλους τρόπους, ή άλλους εκμαυλίζοντας τους με χρηματικές ανταμοιβές .
Οποιαδήποτε πολιτική συζήτηση γινόταν μεταξύ 3-5 φοιτητών την άλλη μέρα είχε φθάσει στα μεγάλα και ευήκοα ώτα του σπουδαστικού.
Οι ασφαλίτες παρακολουθούσαν κάθε φοιτητική εκδήλωση και έριχναν το ξύλο της αρκούδας σε κάθε ευκαιρία στις διαδηλώσεις, συνεπικουρούμενοι από τα μπουμπούκια της ΕΚΟΦ ,της ακροδεξιάς φοιτητικής οργάνωσης που ένα μεγάλο μέρος της στελέχωσε αργότερα τον μηχανισμό της χούντας, ενώ οι υπόλοιποι (Εβερτ κτλ) παρέμειναν στο χώρο της κοινοβουλευτικής δεξιάς.
Πανεπιστημιακό άσυλο τότε δεν υπήρχε νομοθετημένο, αν και η αστυνομία πρακτικά δεν έκανε ντού στα πανεπιστημιακά κτήρια.


Θυμάμαι δύο ανεπανάληπτες σκηνές την εποχή των μεγάλων διαδηλώσεων τα χρόνια της αποστασίας.
Μετά από κυνήγι της αστυνομίας είχαμε κλειστεί στο κεντρικό κτήριο του Πανεπιστημίου στην αυλή που βρίσκεται στην πλευρά που είναι σήμερα ο πεζόδρομος με την Ακαδημία.
Ένας φοιτητής της θεολογικής με ράσα στεκόταν ακίνητος μέσα στην αυλή πίσω από τα κάγκελα και ένας αξιωματικός της αστυνομίας από έξω τον έβριζε κουνώντας με οργή το χέρι του με τον δείκτη τεντωμένο ,προφανώς γιατί δεν μπορούσε να χωνέψει τι ήθελε ένας παπάς με όλο αυτό το κατ΄αυτόν αναρχοκομμουνιστικό σινάφι.
Ο παπάς χωρίς να λέει ούτε λέξη έκανε χου –φτού και του στόλιζε το γείσο του πηλικίου του και τα πέτα της στολής του με κάτι ροχάλες που μεγαλύτερες δεν είχα ξαναδεί!
Την δεύτερη φορά μετά από κυνήγι πάλι της αστυνομίας είχαμε κλειστεί στην φοιτητική λέσχη της Ιπποκράτους την οποία κατά κακή τύχη των αστυνομικών εκείνη την εποχή την έβαφαν στο χρώμα της ώχρας.
Η αστυνομική δύναμη που μας είχε αποκλείσει από κάτω, σε ελάχιστο χρόνο απέκτησε στολές στο χρώμα της ώχρας από τους 5κιλους ντενεκέδες με μπογιά που τους ήρθαν σβουριχτοί από τον πέμπτο όροφο της λέσχης τη συνοδεία φοιτητικής χορωδίας από τα παράθυρα που τους τραγουδούσε μελωδικά «αυτό το χρώμα είναι δικό τους και δικό μας»!
Το άτυπο βέβαια αυτό άσυλο δεν ίσχυε για τους χώρους έξω από το Πανεπιστήμιο.
Η αστυνομία αλώνιζε στους χώρους μπροστά από αυτό και μερικές φορές ήταν αυτή στα προπύλαια και εμείς από κάτω.
Μία τέτοια φορά ,δεν μπορώ να θυμηθώ με ποια ευκαιρία ,θέλαμε να καταθέσουμε στεφάνι στο άγαλμα του Ρήγα Φεραίου στα προπύλαια, αλλά η αστυνομία τα είχε αποκλείσει για να αποτρέψει την εκδήλωση.
Βλέπετε ο Ρήγας Φεραίος, για την δεξιά της εποχής ,ήταν κομμουνιστής άσχετα αν έζησε πριν την ανάπτυξη της θεωρίας του κομμουνισμού !
Ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω πως και από πού ήρθε το στεφάνι σε μένα ,ενώ συγχρόνως από το πεζοδρόμιο που ήμουνα διάφορα χέρια με ανέβαζαν σηκωτό στα προπύλαια. και με έσπρωχναν να πάω να στεφανώσω το άγαλμα!
Την ανάγκην φιλοτιμίαν ποιούμενος βρέθηκα με το στεφάνι ανά χείρας ευθυτενής και καμαρωτός να πηγαίνω προς το άγαλμα και τους παρατεταγμένους αστυνομικούς , αλλά τάχιστα η μεγαλοπρεπής πορεία μου ανακόπηκε από ένα αξιωματικό που μου βούτηξε το στεφάνι και το ποδοπάτησε και με επανέφερε σηκωτό αλλά ακέραιο στο πλήθος που τον γιουχάριζε , με τα χέρια ψηλά που λέει και ο Χατζηγιάννης, αλλά και με ανοιχτά προς αυτόν τα δάκτυλα!
Το φοιτητικό τότε κίνημα ήταν ζωντανό, ευρύ και στην πλειονότητα του ακομμάτιστο, αυθόρμητο και ανοργάνωτο .
Όλα αυτά νέκρωσαν με τον γύψο της χούντας, η ηγεσία του φοιτητικού κινήματος ήταν πλέον διορισμένη και η έλλειψη κάποιας στοιχειώδους οργάνωσης και ο φόβος των απανταχού χαφιέδων οδήγησε τον καθένα από μας να κλειστεί στον εαυτό του να κοιτάξει να τελειώνει και να πάρει το πτυχίο του.
Η πτώση της χούντας βρήκε και εξ αιτίας της Νομικής και του Πολυτεχνείου, μια νέα γενιά φοιτητών με πραγματικές αγωνιστικές περγαμηνές που άρχισαν να αποκτούν το επάνω χέρι στα Πανεπιστήμια.
Αντίθετα οι καθηγητές, που πολλοί είχαν αποκτήσει την έδρα τους το διάστημα της δικτατορίας , παρά την απομάκρυνση των πιο κραυγαλέων χουντικών με μια μερική αποχουντοποίηση που έγινε τότε , αισθάνονταν εκτεθειμένοι απέναντι στους φοιτητές τους αλλά οι πιο καπάτσοι από αυτούς βρήκαν την λύση αμέσως.
Ήρθαν σε συνεννόηση με τις ισχυρές πλέον φοιτητικές παρατάξεις της αριστεράς και καθιερώθηκε το πέρασμα στις εξετάσεις και των πιο σκράπα φοιτητών με το ονομαζόμενο «δημοκρατικό 5» με αντάλλαγμα την λήθη του ύποπτου παρελθόντος τους !
Ο καιρός πια ήταν ώριμος για την καθιέρωση του Πανεπιστημιακού ασύλου και της συμμετοχής των φοιτητών στις διαδικασίες της πανεπιστημιακής κοινότητας.
Χρόνια αιτήματα της γενιάς μου και των προηγούμενων φοιτητικών γενεών επιτέλους είχαν πραγματοποιηθεί.
Σταμάταγε η απολυταρχική εξουσία των καθηγητών, το άσυλο ήταν πραγματικότητα και οι δημοκρατικές διαδικασίες στην λειτουργία του πανεπιστημίου δημιουργούσαν την ελπίδα ότι θα αποκτούσαμε ένα νέο, σύγχρονο και προοδευτικό πανεπιστήμιο.
Δυστυχώς τίποτα από αυτά δεν επαληθεύτηκε.
Τα χειρότερα στοιχεία της φοιτητικής κοινότητας απέκτησαν την δυνατότητα να επιβάλλουν την θέληση τους επάνω στην μεγάλη μάζα των φοιτητών αλλά και των καθηγητών που δεν είχαν ούτε την διάθεση ούτε το σθένος να τους αντιταχθούν
Θυμάμαι χαρακτηριστικά τα πρώτα δυσοίωνα σημάδια αμέσως μετά την πτώση της χούντας που προμήνυαν την κατάσταση που θα επακολουθούσε.
Ο καθηγητής στο τμήμα που ήμουνα τότε βοηθός, είχε μαζέψει στο αμφιθέατρο την καινούργια ομάδα φοιτητών που είχε έρθει για να τους καλωσορίσει. Κατά την διάρκεια μιας σύντομης ομιλίας του σε τι σχετικά θα εκπαιδευτούν και τι υποχρεώσεις θα έχουν, ένας φοιτητής επιδεικτικότατα κράταγε διάπλατα ανοικτή και διάβαζε την εφημερίδα του (μεγάλου σχήματος τότε) και ο καθηγητής μπροστά σε όλο αυτό το θράσος αλλά και την έλλειψη αγωγής δεν τόλμησε να του πει τίποτα!
Η μετέπειτα πορεία του Πανεπιστημίου είναι γνωστή.
Εκλογή πρύτανη από τα κόμματα μετά από ανίερες συμμαχίες με τους υποψήφιους οπότε σήμερα είναι αυτονόητο γιατί τα κομματόσκυλα αντιτίθενται στην καθολική ψηφοφορία αφού έτσι αποδυναμώνονται η εξουσία τους ,απόκτηση δημοσιοϋπαλληλικής νοοτροπίας από πολλούς πανεπιστημιακούς ώστε εύλογα να αντιδρούν στην αξιολόγηση τους , κατάλυση κάθε έννοιας ασύλου όχι από την αστυνομία αλλά από κάθε λογής τραμπούκο πανεπιστημιακό και εξωπανεπιστημιακό.
Η βία να αποτελεί πλέον καθημερινό φαινόμενο η δε μάζα των φοιτητών να παραμένει στο περιθώριο και να μην συμμετέχει σε όλο αυτό το μπάχαλο που την απωθεί ενώ συγχρόνως διαισθάνεται ότι και δεν την αφορά.
Από την άλλη μεριά ένα σώμα πανεπιστημιακών που αδιαφορεί ή ασχολείται με το εξωπανεπιστημιακό του επάγγελμα, ενώ αντίθετα πολλοί άλλοι που ενδιαφέρονται για το πανεπιστήμιο δεν τολμούν να εκφραστούν ελεύθερα γιατί αν καταδικάσουν τα όσα γίνονται μετά την επόμενη κατάληψη θα βρουν το γραφείο τους καλοκαιρινό και πιθανώς κόπους δουλειάς ετών σκορπισμένους και πατημένους στο πάτωμα.
Πολλοί δε πανεπιστημιακοί επειδή διαβλέπουν ότι ή επικείμενη αναγνώριση των ιδιωτικών πανεπιστημίων ,όσο χαμηλής στάθμης και να είναι αναπόφευκτα τα πτυχία που θα χορηγούν, αποτελεί ένα κίνδυνο σύγκρισης με τα δικά τους, συμπλέουν με εκείνους τους φοιτητές που φοβούνται ότι θα χάσουν τα κεκτημένα τους και αντιδρούν σε κάθε αλλαγή του σημερινού αποτελματωμένου στάτους.
Λες και η αγορά εργασίας δεν θα αξιολογήσει από μόνη της ταχύτατα την αξία ενός πτυχίου είτε ιδιωτικού είτε κρατικού !
Και οι πρυτάνεις τέλος, δέσμιοι των δεσμεύσεων που έχουν αναλάβει για να εκλεγούν, να δηλώνουν ότι η πανεπιστημιακή κοινότητα θα διαφυλάξει και θα προστατεύσει από μόνη της το άσυλο!
Μόνο που μέχρι στιγμής κανένας και πουθενά δεν είδε αυτή την προστασία.
Και δεν ντρέπονται να διοικούν ένα πανεπιστήμιο που δεν μπορούν να το προστατεύσουν, που τους κτίζουν τις πόρτες των γραφείων τους, καταστρέφουν τους χώρους διδασκαλίας και έρευνας ,τους στέλνουν στο νοσοκομείο, σπάνε στο ξύλο υπαλλήλους τους δεν τους αφήνουν να κάνουν εκλογές και όλα αυτά που παρακολουθούμε καθημερινά αγανακτώντας καθισμένοι αναπαυτικά στις πολυθρόνες μας μπροστά στις τηλεοράσεις.
Δυστυχώς δε από την άλλη μεριά υπάρχει μια πολιτεία που θα αναγκαστεί να αναγνωρίσει ιδιωτικά πανεπιστήμια που βασικό τους στόχο θα έχουν το κέρδος και όχι βέβαια την προαγωγή της επιστήμης και της έρευνας ,ενώ ταυτόχρονα απαξιώνει τα δημόσια με την υποχρηματοδότηση τους .Όταν ξοδεύεις 4500 ευρώ ανά φοιτητή το χρόνο, όταν ο μέσος όρος στην Ευρώπη είναι 10.000, δεν σου προκαλεί έκπληξη ότι το Πανεπιστήμιο Αθηνών είναι στην 103η θέση στην Ευρώπη ενώ το ΑΠΘ ακόμα χειρότερα 100 θέσεις πιο κάτω.
Δεν είμαι ,ούτε ποτέ μου διετέλεσα πανεπιστημιακός ,πέρασα όμως 5 χρόνια της σταδιοδρομίας μου σε πανεπιστημιακό τμήμα και έχω και αρκετούς φίλους πανεπιστημιακούς που έχουν και αυτοί τους ίδιους προβληματισμούς γιατί αγαπάνε την δουλειά τους , την εκπαίδευση και την έρευνα.
Δυστυχώς όλοι καταλήγουμε στο ίδιο συμπέρασμα.
Αν δεν αλλάξουν τα πράγματα σε λίγο θα είμαστε όλοι άξιοι για να μας κλείσουν σε άσυλο κανονικό και όχι πανεπιστημιακό!

25 σχόλια:

  1. THΝ KYΡIAKH 15-6-2008,ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΒΟΥΒΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΣΤΗ ΠΛΑΤΕΙΑ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ,ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΘΕΣΠΙΣΗ ΝΟΜΟΥ ΓΙΑ ΤΑ BLOGS

    Η Ελληνική Κυβέρνηση μέσα στις επόμενες μέρες,ετοιμάζεται να προβεί στη ψήφιση νομοθετικού πλαισίου,με το οποίο θα μπορεί να ελέγχει και να φιλτράρει τις ιδεές και τις αποψείς που ανταλλάσσονται στα blogs.
    Εμείς,οι χρήστες του διαδικτύου και όχι μόνο,δεν πρέπει να επιτρέψουμε να ψηφιστεί κανένας τέτοιος νόμος,ο οποίος θα νομιμοποιεί τη λογοκρισία.
    Γι'αυτό και κατεβαίνουμε όλοι μαζί στη Πλατεία Συντάγματος,τη Κυριακή 15-6-2008,στις 6 το απόγευμα,ώστε να στείλουμε το δικό μας μήνυμα,σε όλους αυτούς που θέλουν να κυβερνήσουν τον Κυβερνοχώρο.

    --ΠΡΟΩΘΗΣΤΕ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ--

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αδελφέ, επειδή μου έκανε εντύπωση και το ένα και το άλλο το ποσό έσπευσα να το επιβεβαιώσω και όπως αποδείχθηκε τελικά και εσένα μαζί. Το ελληνικό ποσό μου φάνηκε μεγαλύτερο, αλλά αν σκεφτεί ότι απλά ένας μέσος όρος ίσως να είναι αληθές. Εντύπωση προκαλεί ότι μόλις το 7% των φοιτητών που σπουδάζουν μακριά από τον τόπο διαμονής τους υποστηρίζεται από το κράτος και πως συχνότατα τα 1000 € δε φτάνουν για τίποτε στον κάθε φοιτητή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Έχω μια ένσταση που έχω στο post.

    Θα πρέπει να τελειώσει κάποια στιγμή ο μύθος, με την αγορά εργασίας και το πως αξιολογεί τα πτυχία.
    Η αλήθεια λέει ότι απλά τα παραβλέπει. Βλέπε γενιά των 700 ευρώ.
    Αυτή η γενιά είναι απόφοιτοι Πανεπιστημίου που πληρώνονται σαν ανειδίκευτοι απόφοιτοι Λυκείου. Αυτό δεν έχει να κάνει με την ποιότητα των Πανεπιστημίων. Έχει να κάνει με το τρόπο «σκέψης» και λειτουργίας των ελληνικών επιχειρήσεων σήμερα.

    Ζητάνε ανθρώπους που θα προσφέρουν όλο και περισσότερα, αλλά θα πληρώνονται όλο και λιγότερα.

    Καταλαβαίνεις το γελοίον της σύνδεσης πανεπιστημίων και αγοράς εργασίας. Στη Σουηδία σίγουρα έχει αξία. Στην Ελλάδα είναι κενό γράμμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αθεόφοβε μου,
    και αυτά τα λίγα που δίνει το κράτος για την τριτοβάθμια εκπαίδευση δεν είναι λίγες φορές που μπαίνουν σε άσχετες με τις ανάγκες της παιδείας τσέπες (βλ. Πάντειο Πανεπιστήμιο). Μ' αυτά και μ' εκείνα έχουν γίνει τα Ελληνικά Πανεπιστήμια όχι άσυλα, κάτι άλλο που δεν επιτρέπεται να πω....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. δείμος-
    Τελικά την δωρεάν παιδεία την πληρώνει ο οικογενειακός προϋπολογισμός και έτσι το κράτος διαθέτει κάτω από τα μισά λεφτά από ότι στην άλλη Ευρώπη.

    chris-
    Όπως έγραψα και στο δικό σου πολύ ενδιαφέρον ποστ όλα καθορίζονται από τον νόμο προσφοράς και ζήτησης.
    Υπάρχουν δουλειές που υπάρχει ζήτηση οπότε και οι αμοιβές είναι ανάλογες.
    Ένα πτυχίο δεν σημαίνει και επαγγελματική αποκατάσταση.
    Σημαίνει ένα επίπεδο γνώσεων που μπορεί να σου επιτρέψει να τις αξιοποιήσεις με ποικίλους τρόπους.Από κεί και πέρα συν Αθηνά κτλ.
    Η κουμπάρα μου είχε τελειώσει το πάλαι ποτέ φυσιογνωστικό.
    Με το πτυχίο αυτό ουσιαστικά αυτό που μπορούσες να κάνεις ήταν να γίνεις καθηγητής σε σχολείο.
    Πήγε όμως και έκανε μια μετεκπαίδευση στον έλεγχο αντιβιωτικών,τότε στα σπάργανα,και εξελίχτηκε σε στέλεχος φαρμακευτικής πολυεθνικής εταιρείας με τον αντίστοιχο υψηλό μισθό .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Μερόπη μου έχεις δίκιο.
    Δυστυχώς δεν υπάρχει ουσιαστικός έλεγχος των δαπανών που γίνονται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. χμμμ Τα πράγματα λίγο παλαιότερα ίσως να φαινόταν περισσότερο αγνά και αθώα και σ'αυτό βέβαια είχε ένα μεγάλο ρόλο ή χρονολογική στιγμή της ιστορίας που εξετάζουμε κάθε φορά.
    Όχι πως δεν ήταν όμως διανθισμένη εξίσου όπως και σήμερα η αδικία και έβγαινε με ευκολία το ξεροκόματο που τρώμε εδώ και πολλά χρόνια εξαιτίας των σάπιων κομματικών πρατάξεων.....
    Βέβαια σήμερα λόγο του ότι πλησιάζουμε στον πάτο του βούρκου που νομίζαμε πως ήταν λίμνη, μας φαίνεται αδύνατον να φτάσαμε στο 2008 και να ζούμε χειρότερα από το 1821... Αν μη τί άλλο πάνω στο ξεροκόματο θα θέλαμε και λίγη μαρμελάδα με βουτυράκι σήμερα....δεν φανταζόμασταν έτσι το 2008....θυμάμαι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Συγνώμη για την όχληση, αλλά κάνουμε διαφήμιση στο blog http://neoinileias.blogspot.com/

    Ελπίζουμε να συνεχίσετε να μας διαβάζετε…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Εξαιρετική ανάλυση .
    Μου θύμησες τα πρώτα χρόνια του ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση, τότε που ο Ανδρέας πίστευε στον τρίτο δρόμο, ακόμη.
    Θυμάμαι να προσπαθεί να αντιμετωπίσει το θέμα με τις γνωστές τότε “προβληματικές” επιχειρήσεις , τις οποίες , σοσιαλιστικά σκεπτόμενος, ανέθεσε την διοίκησή τους, σε 2-3 αν θυμάμαι καλά, στους εργαζόμενους., πιστεύοντας , ότι θα τις ανέπτυσσαν κ.λ.π.
    Μετά από 5-6 μήνες ρώτησε ,νομίζω, τον Κουτσόγιωργα , πως πάει το πείραμα, ο οποίος του απάντησε : η παραγωγή κατέρρευσε ενώ οι υπερωρίες του προσωπικού εκτοξεύτηκαν στα ύψη, τελικά τις έκλεισε , έκτοτε ασχολήθηκε με αεροσυνοδούς , και άλλα πιο ενδιαφέροντα επαγγέλματα!!!

    Νομίζω ότι τα πανεπιστήμια μας έπεσαν “θύματα” ενός παρομοίου “πειράματος” που ξέμεινε, μια και κανείς δεν τόλμησε να διακόψει!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Δόξα τω θεώ!
    Επιτέλους, βρέθηκε κι ένας
    άνθρωπος να πει τα πράμματα όπως ακριβώς είναι.
    Με τους κομματάρχες φοιτητές που καθαρίζουν όπως μου έλεγε φίλος καθηγητής του πανεπιστημίου Ιωαννίνων γύρω στα 4-5χιλιάρικα το μήνα, και μέ τους άνευ αξιοπρέπειας καθηγητές.
    Τά άσυλα και τα ανίατα.
    Χρόνια είχα να ακούσω για το «δημοκρατικό 5» .Νάσαι καλά βρε αθεόφοβε.
    δ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. portokalis-
    Ε όχι και χειρότερα από το 1821!

    neoinileias-
    Η αρχή σας είναι καλή.Ευχομαι και η συνέχεια να είναι ίδια.

    glam-
    Πολλές φορές οι προθέσεις είναι καλές αλλά αποτυγχάνουν στην εφαρμογή τους.

    demetrat-
    Για τα 4-5 χιλιάρικα που γράφεις δεν το ξέρω.
    Από που τα παίρνουν από το κόμμα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Απ τους συμφοιτητές.
    Πληρώνονται τώρα τα περάσματα.
    Όπου ισχύει η αντιπαροχή , καθηγητή -κομματόσκυλου φυσικά.
    δ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Πολλοί δε πανεπιστημιακοί επειδή διαβλέπουν ότι ή επικείμενη αναγνώριση των ιδιωτικών πανεπιστημίων ,όσο χαμηλής στάθμης και να είναι αναπόφευκτα τα πτυχία που θα χορηγούν, αποτελεί ένα κίνδυνο σύγκρισης με τα δικά τους, συμπλέουν με εκείνους τους φοιτητές που φοβούνται ότι θα χάσουν τα κεκτημένα τους και αντιδρούν σε κάθε αλλαγή του σημερινού αποτελματωμένου στάτους.
    -----

    Το δικαίωμα στην τεμπελιά είναι ιερό.
    Η αντίδραση σε κάθε αλλαγή είναι ο ορισμός της θέλησης για την διατήρηση του σημερινού σάπιου συστήματος...

    doctor

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι. Ο τρόπος της εκλογής των μελών ΔΕΠ, οι συναλλαγές, οι συμφωνίες, τα ανταλλάγματα, η οικογενειοκρατία είναι οι βασικές αιτίες της κατάντιας.

    Πως μπορεί να θεωρηθεί αξιοσέβαστος ο κύριος καθηγητής με διδακτορικό από το Σουδάν (αληθινό παράδειγμα) ή αξιόπιστη για χρηστή διοίκηση η παρέα που αναγάγει την κυρία Παζαίτη σε διδάκτορα? Ή οι συνδικάλες των μεγάλων κυρίως κομμάτων που περνούν τα μαθήματα "αέρα" για να βοηθήσουν αργότερα στις πρυτανικές εκλογές, στην σύγκλητο, στις εκλογές των εκλεκτών της παρέας κλπ

    Οι φοιτητές αυτοί βρίσκουν και τα κάνουν. Σε πανεπιστήμια θερμοκοιτίδες σκανδάλων, με καθηγητές αλεξιπτωτιστές, αναξιόπιστους, σε ένα γενικότερο μπάχαλο που το εξέθρεψαν οι πολιτικές επιλογές.

    Ο νόμος πλαίσιο του 1982 που κατάργησε την έδρα ήταν πρωτοπόρος. Δημιούργησε όμως νέα τζάκια που λειτουργούν στη λογική των παλιών καθηγητάδων, συμπεριλαμβανομένων και των συντακτών του νόμου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Πολύ ενδιαφέρουσα η ιστορία Αθεόφοβε. Αλλά εδώ φτάνουμε στο τέλος νομίζω. Τώρα έχουν προστεθεί και οι άλλοι, οι εξωσχολικοί, που απλά περνάνε για λίγο ξύλο-χαβαλέ, οι φουσκωτοί που μάλλον έρχονται για προπόνηση ξύλου, κλεφτρόνια που περνάνε μετα τη ληστεία, άκουσα και για αποθήκη που βάζανε κλοπιμαία. Φίλε Αθεόφοβε, δεν έχει τέλος αυτό το πανηγύρι..

    Πέρνα κι' απο μένα, προτείνω βραβείο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. To "xeria psila" mu arese... os stixio epikeropiishs diladi.

    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Τα έτη για τα οποία γράφεις το Πανεπιστήμιο ήταν βεβαίως αυστηρό στις δομές του πλην παρήγε γνώση. (Των Αθηνών τουλάχιστον που εγώ γνωρίζω). Υπήρχαν και τότε ντενεκέδες φοιτητές και ακόμη και ντενεκέδες Καθηγητές. Ήταν όμως η ελαχίστη μειοψηφία και ήσαν δακτυλοδεικτούμενοι.
    Σήμερα το Πανεπιστήμιο μετεβλήθη σε κάτι χειρότερο από ΑΜΕΡΡΙΚΑΝ ΜΠΑΡ που έλεγε και ο μακαρίτης ο Παπαγιαννόπουλος.. Βάζει κούτσουρα και βγάζει τούβλα κατά την παλαιά έκφραση!!Έχει καταντήσει μπ.....λο!!
    Υπάρχουν και σήμερα βεβαίως εξαιρετικοί φοιτητές και καθηγητές. Είναι όμως δυστυχώς η μειοψηφία..
    Θυμάμαι στην εποχή μου στο 2ο έτος της Νομικής Αθηνών συνελήφθησαν 4-5 φοιτητές να αντιγράφουν σε φροντιστηριακές ασκήσεις...
    Απεβλήθησαν για ένα έτος..
    Τώρα οι φοιτητές καρπαζώνουν τον Πρύτανη, χτίζουν τον τοίχο των γραφείων των Καθηγητών (με τους Καθηγητές μέσα!!), κλέβουν τα μηχανήματα, καίνε, αρπάζουν και όλα αυτά ατιμωρητί..
    Η υπόθεση του πανεπιστημίου στην Ελλάδα είναι χαμένη..
    Δεν διορθώνεται..
    Το κακό ξεκίνησε με το Σύνταγμα του 1975 που ήρε (με απόφαση του Κ. Καραμανλή) το ασυμβίβαστο των Καθηγητών με το βουλευτικό αξίωμα.
    Προ αρκετών ετών συνώδευσα την σύζυγό μου σε μία διάσκεψη Ευρωπαίων Πρυτάνεων (αντικαθιστούσε τον Πρύτανη της Σχολής της) στην Βόννη.
    Οι αίθουσες διδασκαλίες είχαν κουρτίνες στα παράθυρα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Βρε το ξέραμε όλοι μας αλλά ότι ότι μιλάμε για τέτοιο βαθμό. Και δε μιλάμε καν για το σχολείο και τα πριν το ΑΕΙ-ΤΕΙ εκπαιδευτικά έξοδα της οικογένειας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. demetrat-
    Όμορφος κόσμος αγγελικά πλασμένος !

    doctor-
    Το δικαίωμα στην τεμπελιά είναι ιερό.
    Πολύ σωστά! Άλλωστε το έχει αναπτύξει και Πωλ Λαφάργκ!

    vasikos metoxos-
    Δυστυχώς στην Ελλάδα και οι καλύτερες των προθέσεων καταλήγουν να βολεύουν τα λαμόγια.

    locus publicus-
    Ας ελπίσουμε ότι θα έχει τέλος.
    Βεβαίως και έχω περάσει αλλά το σχόλιο που θα έγραφα θα κινδύνευε να γίνει ποστ!

    mhxeirotera-
    Προσπαθώ να είμαι στην επικαιρότητα και να μην ξεχνάω και τα επίκαιρα θέματα.

    βαρδακας-
    Επειδή και εγώ το Αθηνών τελείωσα πιστεύω ότι προδικτατορικά υπήρχαν μερικοί φωτισμένοι καθηγητές αλλά υπήρχαν και αρκετοί απαράδεκτοι που αντίστοιχοι δεν υπάρχουν σήμερα.
    Η μονοκρατορία του καθηγητού αφέντη που κατείχε μια έδρα πολλές φορές κρατημένη γι΄ αυτόν επειδή ήταν ούτε καν γιός άλλου καθηγητή αλλά ανιψιός, δεν αποτελούσε ασύνηθες γεγονός. Σχεδόν φυσιολογικό εθεωρείτο η δημιουργία έδρας για να βολευτεί ο γαμπρός δικτάτορα.
    Δεν συζητάω ότι για να περάσεις πολλές φορές το μάθημα έπρεπε να πάρεις το βιβλίο του καθηγητή και να κρατήσει το όνομα σου ο βιβλιοπώλης. Ούτε αν ήσουν κοπέλα για να περάσεις έπρεπε να κάτσεις να σου βάλει χέρι ο Μαμουθ ο μακρυχέρης που έλεγε και Ψαθάς! .Ούτε τον άλλο τον γερμανοθρεμένο που αν δεν ήσουν Άρειος και ξανθός την όψη δεν πέρναγες ούτε το εργαστήριο του,και ,και …
    Σαφώς και σήμερα οι φοιτητές στην πλειονότητα είναι πολύ καλύτεροι από μας όπως και το γενικότερο εκπαιδευτικό επίπεδο των καθηγητών.
    Απλά οι τενεκέδες είναι και αυτοί που αντικαθιστούν την ανεπάρκεια τους με δυναμικές αντιδράσεις και τσαμπουκά σε οποιαδήποτε αλλαγή και επιβάλλονται στους υπόλοιπους που δεν έχουν διάθεση να διαπληκτίζονται με κανένα.
    Είναι χαρακτηριστικό το απόσπασμα του ομότιμου καθηγητού κ Μπέη που έγραφε προχθές τα εξής:

    Οι νέοι μας σήμερα έχουν πολύ περισσότερα και ποιοτικώς ανώτερα εφόδια από αυτά που είχαμε εμείς, οι παλιοί, στα νιάτα μας. Θυμάμαι, χαρακτηριστικά, πριν από αρκετά χρόνια, που ο αρμόδιος συνάδελφος της τότε έδρας του Διοικητικού Δικαίου διάβαζε, κατά τη συνεδρίαση της Σχολής μας, το εισηγητικό του σημείωμα, αναφορικά με την επιλογή νέου επιμελητή για την έδρα του, ανάμεσα από επτά υποψηφίους. Ελεγε λοιπόν: «Η κυρία Χ μιλάει την Αγγλική σαν τη μητρική της γλώσσα. Τα Γαλλικά της είναι άριστα, τα Γερμανικά της άψογα, τα Ιταλικά και τα Ισπανικά της λίαν καλώς, τα Ρωσικά της μέτρια». Κι έτσι περίπου συνέχιζε και με τους άλλους. Οπότε, σε κάποια στιγμή, δεν άντεξα και σκούντησα με τον αγκώνα τον διπλανό μου συνάδελφο: «Μιχάλη, ευτυχώς που προλάβαμε και γίναμε καθηγητές. Τώρα, ούτε για βοηθούς δεν θα μας έπαιρναν»! Κι αυτή η παραδοχή έχει θέση, όχι μόνον αναφορικά με τα τυπικά προσόντα, αλλά και με την ουσιαστική απόδοση.

    Βεβαίως και σήμερα υπάρχουν νούλες στα πανεπιστήμια αλλά αντίστοιχα και πολλοί άριστοι, που με αυτά τα υπαρκτά προβλήματα που γράφω στο ποστ, απογοητεύονται και αποθαρρύνονται με αποτέλεσμα να αποστασιοποιούνται από το εκπαιδευτικό τους έργο δημιουργώντας και την ανάλογη διάθεση στους φοιτητές τους.
    Όσο για τις κουρτίνες δεν ξέρω αν έχει μείνει καμιά μετά από κατάληψη σε αίθουσα του δικού μας Πανεπιστημίου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Πράγματι οι κληρονομικώ δικαιώματι έδρες δεν ήσαν τότε ασύνηθες φαινόμενο στην Ιατρική όμως και το ΕΜΠ μόνο.
    Υπήρξε και ο γαμπρός στην Ανωτάτη Εμπορική ο οποίος εδίδασκε Αστικό Δίκαιο. Ο άλλος καθηγητής του Αστικού Δικαίου στην ίδια Σχολή (και καλός επιστήμων αυτός) συνήθιζε να ερωτά τους φοιτητές έαν μετά την λύση του γάμου η προίκα επιστρέφεται. Και όταν του απαντούσαν καταφατικώς διερωτάτο μεγαλοφώνως πως ο κύριος Μ....(γαμπρός, ο οποίος εχώρισε την κόρη του Πρωθυπουργού, μετά τον θάνατο του πατέρα της) δεν την επέστρεψε;
    Ο "Μακρυχέρης" ήταν (ένας αγαθότατος άνθρωπος) στην Νομική. Περιοριζόταν σε απλές θωπείες επάνω από τα ρούχα.. Δεν νομίζω ότι λόγω ηλικίας και ιδιαιτέρας δυσμορφίας μπορούσε να κάνει και κάτι άλλο..Πιστεύω ότι σε όλη του την ζωή δεν γνώρισε "βιβλικώς" γυναίκα..Εν πάση περιπτώσει τα κορίτσια διασκέδαζαν. Δεν ενοχλούνταν. Οι πονηρότερες μάλιστα φορούσαν "φουρώ" (της μόδας τότε!) πολύ καλά κολλαρισμένα. Ο χαρακτηριστικός ήχος που έκανε το χέρι του Μακροχέρη μπερδεμένο στα πολύφυλλα φουρώ που έτριζαν ακουγόταν πολύ δυνατά. Ο Μακροχέρης πανικοβαλλόταν και οι εξεταζόμενοι όλοι το διασκέδαζαν..
    Πάντως ο μακροχέρης ήταν άριστος επιστήμων. Δεν νομίζω ότι στον τομέα του η Ελληνική Νομική επιστήμη ανέδειξε μέχρι σήμερα καλύτερο επιστήμονα. Τα δε Ελληνικά του στα βιβλία του είναι απαράμιλλα σε κομψότητα, ύφος και σαφήνεια. Επρόκειτο περί σοφού ανθρώπου με χαρακτηριστικά συμπεριφοράς μικρού παιδιού.
    Σχετικά με τον Γερμανοθρεμένο της Ιατρικής θυμάμαι τους φίλους μου στην Ιατρική να δανείζονται μαύρα κουστούμια από τους σερβιτόρους στο Παλλάδιο (οι σερβιτόροι φορούσαν τότε μαύρα κουστούμια και γραβάτα) και πήγαιναν με αυτά να δώσουν εξετάσεις.
    Σήμερα αυτές οι γραφικότητες έχουν λείψει βεβαίως. Δεν προχωράς όμως στα ΑΕΙ (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων)εάν δεν αποτελείς μέλος ομάδος καταλήψεως θέσεων..Οι ομάδες έχουν αντικαταστήσει πλήρως τις λόγω συγγενείας (μικρού αριθμού τότε) διαπλοκές..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. βαρδακας-
    Βλέπω ότι έγινε αμέσως αντιληπτό για ποιούς έγραφα,άλλωστε οι ιστορίες αυτές έχουν γίνει πλέον ανέκδοτα !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Ιστορίες που θυμόμαστε με νοσταλγία αφού μας θυμίζουν τα νιάτα μας..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Μια πολύ ενδιαφέρουσα άποψη για τα γεγονότα στα πανεπιστήμια έγραψε χθές ο Γιώργος Γιαννουλοπουλος στην Ε.

    Ετσι, ο κ. Στυλιανίδης άρχισε ξαφνικά και συστηματικά να απειλεί, μιλώντας για διαλυμένα δημόσια πανεπιστήμια, που χρειάζονται ένα ισχυρό σοκ, για διασταλτικές ερμηνείες του Συντάγματος, που επιτρέπουν την ίδρυση ιδιωτικών ΑΕΙ και άλλα πολεμοχαρή.

    Η μητέρα όλων των μαχών, λοιπόν; Οχι ακριβώς. Γιατί, όποιος κατέστρωσε το σχέδιο, είχε διαβάσει σωστά τον αντίπαλό του. Ζητούμενο δεν ήταν να τον συντρίψει με κατά μέτωπον επίθεση, αλλά να τον αναγκάσει να αποκαλύψει ο ίδιος τις δικές του αντιφάσεις και αδυναμίες στη σύγκρουση την οποία σκόπιμα προκάλεσε η κυβέρνηση. Και αυτό επετεύχθη με μία απλούστατη κίνηση: η έναρξη των εχθροπραξιών συνέπεσε, όχι τυχαία, με τις εκλογές στα πανεπιστήμια, όπου για πρώτη φορά θα ίσχυε η καθολική ψηφοφορία των φοιτητών, βάσει του νέου νόμου. Τα θλιβερά επακόλουθα έδειξαν ότι η αυτοαποκαλούμενη αγωνιστική πρωτοπορεία διδασκόντων και φοιτητών είδε το τυρί και όχι τη φάκα.

    Ισως δεν πρόκειται για αποφεύξιμο λάθος αλλά για επαλήθευση της ρήσης ότι «όποιος κατουράει στη θάλασσα θα το βρει στο αλάτι». Εξηγούμαι: εδώ και κάμποσα χρόνια, από τότε που τη θέση του θετικού οράματος πήρε το δόγμα «ξέρω τι δεν θέλω, αλλά δεν ξέρω τι θέλω», η πολιτική της Αριστεράς ταυτίζεται με την έννοια της «αντίστασης», η οποία όμως γίνεται ολοένα και πιο αφηρημένη, για να καταντήσει μέθεξη μιας μεταφυσικής αριστεροσύνης, συμβολική χειρονομία ή ύφος που ευδοκιμεί με αφορμή την πολιτική, αλλά ερήμην της. Αλλά το χειρότερο είναι το εξής (φαινομενικά) παράδοξο: όσο εντείνεται ο αφηρημένος χαρακτήρας της αντίστασης τόσο πιο ποσοτικά και μπακάλικα μετριέται, μέσα σε μια ατμόσφαιρα ναρκισσευόμενης πλειοδοσίας, που θα αναδείξει τους «πραγματικά» αριστερούς. Π.χ., όποιος βρίσκει ένα θετικό μέτρο στον νέο νόμο είναι εξ ορισμού πιο αριστερός(προφανώς εδώ εκ παραδρομής ήθελε να πεί λιγότερο) από εκείνον που βρίσκει δύο, με αριστερότατο τον πρόεδρο της ΠΟΣΔΕΠ που δεν βρίσκει κανένα. Τι να πεις; Οταν σταματήσεις να γελάς, σε πιάνουν τα κλάματα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Τι να πω, δεν ξέρω.
    Το μόνο που ξέρω είναι ότι το πανεπιστήμιο ήταν όνειρο ζωής για μένα το οποίο όμως δεν εκπληρώθηκε ποτέ. Το «ποτέ» το τονίζω γιατί προχθές σε μια κουβέντα με την γυναίκα μου πρότεινε το ανοιχτό :)
    Ξέρω και κάτι ακόμη
    Το πτυχίο από μόνο του δεν λέει ΤΙΠΟΤΕ ΑΠΟΛΥΤΩΣ
    Και τα 700 ευρώ ,που λέει ένας φίλος παραπάνω , πολλά είναι!
    Δυστυχώς οι γνώσεις και η απόδοση της πλειονότητας των πτυχιούχων( και αυτό το γνωρίζω πάρα πολύ καλά μιας και έχω στην δουλειά μου αρκετούς ) δεν δικαιολογεί ούτε και αυτά.
    Εξαιτίας αυτού του γεγονότος βλέπεις πολλές κατασκευαστικές εταιρίες ας πούμε, να προσλαμβάνουν Μηχανικούς με ΕΛΑΧΙΣΤΟ ( στα επίπεδα των 500 ευρώ) μισθό έως ότου κάποιοι απ αυτούς ( πολλοί βλέπουν την έξοδο αρκετά νωρίς) να δικαιολογήσουν τον μισθό τους.
    Βεβαίως είναι ΔΕΔΟΜΕΝΟ ότι η μισθολογική τους κατάσταση θα φτάσει σε πολύ ικανοποιητικά επίπεδα εφόσον πρόκειται για πραγματικούς επιστήμονες και όχι για "απλούς κατόχους πτυχίων" οι οποίοι βεβαίως είναι διατεθειμένοι να εργαστούν σκληρά ( τίποτε δεν χαρίζεται σε αυτήν την ζωή)
    Δεν υπάρχει κανένας μύθος στην αξιολόγηση των πτυχίων από την αγορά.
    Να γίνει σαφές αυτό.
    ( Από μένα υπάρχει πάντα μια θέση Πολιτικού Μηχανικού ανοιχτή για κάποιον που θα θελήσει να βάλει την καριέρα του και την επαγγελματική του σταδιοδρομία σε πρώτη προτεραιότητα , τουλάχιστον για κάποια χρόνια)
    Καλημέρα Αθεόφοβε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Δεν συμφωνώ ότι δεν υπάρχει αξιολόγηση των πτυχίων στην αγορά.
    Εάν σου έρθει ένας νέος πτυχιούχος από πανεπιστήμιο πχ του Αφγανιστάν και ένας νέος από το Μετσόβιο ποίον θα προτιμήσεις να πάρεις;
    Μην μου απαντήσεις ότι θα τους δοκιμάσεις και τους δύο και θα διαλέξεις τον καλύτερο γιατί αυτό δεν πρόκειται να το κάνουν οι περισσότεροι.
    Βεβαίως και άσχετα από το πτυχίο μετράει η ικανότητα και η προσωπικότητα του ατόμου αλλά αυτό θα φανεί όταν θα μπορέσουν να τα αποδείξουν.
    Τέλος για αυτό που γράφεις για τους χαμηλούς μισθούς ανέκαθεν τα ίδια υπήρχαν.
    Τις 10ετίες 60 και 70 με την μεγάλη οικοδομική δραστηριότητα ξέρεις πόσοι μηχανικοί ξεκίνησαν πουλώντας φθηνά την υπογραφή τους σε οικοδομές που έφτιαχναν οι διάφοροι εργολάβοι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή