Σάββατο 25 Απριλίου 2009

ΕΙΧΕ ΛΑΪΚΗ ΒΑΣΗ Η ΧΟΥΝΤΑ;



Σε ένα σχόλιο που άφησε στο προηγούμενο ποστ μου ο gerasimos θεωρεί ότι η χούντα πάτησε κυρίως πάνω στην αδράνεια των Ελλήνων.
Απαντώντας είπα πως ότι η χούντα διάλεξε και την κατάλληλη ψυχολογική στιγμή για να κάνει την δικτατορία.
Πάνω από ένα χρόνο μετά την αποστασία ο κόσμος ήταν σχεδόν καθημερινά στους δρόμους σε διαδηλώσεις. Χωρίς λοιπόν την αποστασία και την έκρυθμη κατάσταση που αυτή δημιούργησε δεν θα μπορούσε να επιβληθεί.



Μετά την ανάληψη όμως της διακυβέρνησης από τον Κανελλόπουλο και την προκήρυξη των εκλογών, που το αποτέλεσμα ήταν σαφώς πλέον προκαθορισμένο, η αγωνιστικότητα του κόσμου είχε καταλαγιάσει μετά από όλο αυτό το διάστημα που βρισκόταν στους δρόμους που τον χαρακτήριζαν και ως «πεζοδρόμιο»!
Η εκλογή, με μεγάλη πλειοψηφία της Ένωσης Κέντρου, που είχε απαλλαγεί πλέον από όλη την σαβούρα που είχε η οποία είχε πια προσχωρήσει στους αποστάτες, ήταν σίγουρη και μαζί θα ήταν ένα μάθημα και για το παλάτι, που περιφρονώντας την λαϊκή ετυμηγορία του 53% έφτασε μέσα σε 14 μήνες να έχει ορκίσει 4 κυβερνήσεις και η 5η που θα έκανε και τις εκλογές να προέρχεται τελικά από κόμμα της μειοψηφίας.
Το μόνο που φαινόταν θετικό στην όλη κατάσταση ήταν ότι ο έντονα συζητούμενος τότε φόβος για δικτατορία έδειχνε να απομακρύνεται γιατί θα ήταν παράλογο η δεξιά να κάνει δικτατορία στην δεξιά!










Όμως, ας μην κρυβόμαστε γι΄ αυτό, υπήρξε και αποδοχή της χούντας, όταν έγινε, από ένα σημαντικό τμήμα του ελληνικού λαού. Τα αίτια της αποδοχής, κατά την γνώμη μου είναι βαθύτερα και διαχρονικότερα .
Πιστεύω ότι αυτό οφείλεται στο ότι το 1/3 περίπου του ελληνικού λαού υποστηρίζει παραδοσιακά μια άκρως συντηρητική και οπισθοδρομική δεξιά .
Είναι χαρακτηριστικό ότι μετά την ανικανότητα του Κωνσταντίνου να αντισταθεί στους στρατιωτικούς που τον ξευτέλισαν προλαβαίνοντας την δικτατορία των στρατηγών του , όσο και με την εν συνεχεία γελοιοποίηση του με το οπερετικό του κίνημα, μετά τέλος μια εθνική καταστροφή, όπως η εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο και την επακόλουθη αυτοδιάλυση της χούντας, βρέθηκαν 30.62% των Ελλήνων να θέλουν ακόμα το 1974, Βασιλευόμενη Δημοκρατία !
Υπήρξαν δε περιοχές της χώρας ,όπως η Ροδόπη και η Λακωνία που το ποσοστό αυτό έφτασε στο 50,54% και 59,52% αντίστοιχα!

Το ποσοστό αυτό που εκφράζει τα πιο οπισθοδρομικά στρώματα της κοινωνίας είχε στην ουσία παραμείνει αναλλοίωτο από το 1924 !
Στο δημοψήφισμα τότε, πάλι μετά από μια εθνική καταστροφή στην Μικρά Ασία, που σε ένα μεγάλο μέρος ήταν υπεύθυνη η δεξιά και ο άλλος τότε Κωνσταντίνος, ψήφισε πάλι υπέρ της βασιλείας το 30,05% !

Τα δύο αυτά δημοψηφίσματα θεωρούνται απόλυτα αντικειμενικά γιατί όλα τα άλλα που έγιναν σχετικά με την βασιλεία ήσαν παρωδία δημοψηφίσματος.
Το 1935 μετά από μια βδομάδα που είχε αρθεί ο στρατιωτικός νόμος του Κονδύλη χωρίς να μετέχουν οι βενιζελικοί και οι κομμουνιστές, «ψήφισε» το 105% των πολιτών !! με υπέρ της βασιλείας το 97,88% !
Το 1946 τα πράγματα έγιναν πιο κομψά.
Υπήρχαν 3 ψηφοδέλτια.
Το ένα έγραφε Βασιλεύς Γεώργιος, το άλλο ήσαν τα Λευκά (κατά της επανόδου του βασιλιά) και το τρίτο «Δημοκρατία»,αλλά αυτά στάλθηκαν στα κόμματα του Κέντρου κι όχι στα εκλογικά τμήματα!
Το αποτέλεσμα ήταν προφανές. 68,4% υπέρ του Γεωργίου !
Βλέπουμε λοιπόν ότι διαχρονικά υπάρχει ένα σημαντικό ποσοστό δεξιάς που ακόμα και σε εποχές που οι δημοκρατικές δυνάμεις φαίνεται να κυριαρχούν παραμένει αρραγές .
Όταν ο Γεώργιος Παπανδρέου στις εκλογές του 1964 πήρε το 52,72% , η ΕΡΕ με το κόμμα του Μαρκεζίνη διατήρησε το 35,26%.
Μπορεί το ποσοστό αυτό να είναι μόνο το 1/3 του πληθυσμού, όμως όπως είναι γνωστό κατείχε από την απελευθέρωση,τις θέσεις κλειδιά στον πολιτικό και στρατιωτικό μηχανισμό του κράτους.

Ο Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος που υπογράφει το παρακάτω έγγραφο ήταν βουλευτής της ΕΡΕ


Εκτός από τους στρατιωτικούς που ήσαν γαλουχημένοι στις φασιστικές απόψεις του ΙΔΕΑ και στους πολιτικούς της δεξιάς, που έβλεπαν ότι κινδυνεύει να διαλυθεί το ελληνικό «βαθύ κράτος», η ιδέα της δικτατορίας συγκέντρωνε αρκετούς οπαδούς στην παράταξη της ΕΡΕ, εκτός από τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο.
Γράφει ο Βίκτωρ Νέτας ,από το άρθρο του οποίου είναι τα παρακάτω αποσπάσματα, με δικές μου τις υπογραμμίσεις : (ολόκληρο το άρθρο του εδώ)
Είχα θέσει το ερώτημα (γιατί οι πολιτικοί δεν κατάφεραν να προστατεύσουν την δημοκρατία) στον Παναγιώτη Κανελλόπουλο, τελευταίο αρχηγό της ΕΡΕ και πρωθυπουργό της κυβέρνησης που ανέτρεψε η χούντα. Μου απάντησε με ειλικρίνεια: «Εγώ επέμενα να οδηγηθεί η χώρα σε εκλογές το ταχύτερο δυνατό. Σ' αυτήν τη θέση, όμως, ήμουν τραγικά μόνος. Κανείς στο κόμμα δεν ήθελε τις εκλογές. Άλλωστε δεν ήλεγχα το κόμμα. Κορυφαία στελέχη πηγαινοέρχονταν στο Παρίσι και συζητούσαν με τον Κων. Καραμανλή».

Γράφει σε άλλο σημείο:
Σε συνέντευξή του στον Θ. Γεωργακόπουλο για το περιοδικό «Esquire» (Φεβρουάριος 2003) ο Δημητρακόπουλος είπε: ο Καραμανλής συνάντησε τον Λόρις Νόρσταντ, ο οποίος επί 7 χρόνια ήταν αρχιστράτηγος των δυνάμεων του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη. Ο Καραμανλής τού πρότεινε να εισηγηθεί μια στρατιωτική λύση του ελληνικού προβλήματος, υπό την ηγεσία του ίδιου. Αυτή η πρόταση είχε πολλές συνέπειες, γιατί αφαίρεσε από το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας των ΗΠΑ τον τελευταίο ηθικό ενδοιασμό που μπορεί να είχε για χούντα στην Ελλάδα. Ο ίδιος ο Καραμανλής, ο αρχηγός της ελληνικής Δεξιάς, τους έλεγε να κάνουν δικτατορία».
Επίσης:
Σε μακρά επιστολή του προς τον Κων. Τσάτσο, ο Κων. Καραμανλής έγραψε στις 10 Μαΐου 1966: «….θα συνεβούλευα εις γενικάς γραμμάς: Να σχηματισθεί κυβέρνησις από ικανά και κατάλληλα διά την περίπτωσιν πρόσωπα, η οποία να εξουσιοδοτηθεί από την Βουλήν ή, της Βουλής αρνουμένης, από τον βασιλέα, όπως ασκούσα εκτάκτους εξουσίας και εντός ευλόγου χρόνου: 1) Προβεί εις τολμηράν αναθεώρησιν του Συντάγματος (...)».
Απαντώντας στην επιστολή αυτή ο Κων. Τσάτσος σημείωνε («Αρχείο», τόμος 6ος, σελ. 219 και επόμ.): «Πρέπει πρώτα να συνειδητοποιήσουμε μερικά πράγματα: Πρώτον, για να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους, εισηγούμεθα -(λέω ..."γούμεθα", διότι ασπάζομαι -μαζί με μυριάδες άλλους- ανεπιφύλακτα τις σκέψεις σου). Εισηγούμεθα, λοιπόν, παρεκτροπήν από το πολίτευμα και μίαν προσωρινήν δικτατορίαν -ίσως ενός έτους. Προς αυτήν την κατεύθυνσιν πρέπει να δουλευθεί από εκείνους που θα επωμιστούν την παρεκτροπήν και θα την κυρώσουν δι' ενός δημοψηφίσματος. Δικτατορίες χωρίς ονοματισμένο δικτάτορα δεν κουβεντιάζονται».
Απαντώντας δε ο Καραμανλής στην επιστολή αυτή και για το ενδεχόμενο επανόδου του, σημείωνε: «Η πείρα μου με έπεισε ότι δεν είναι δυνατόν να κυβερνηθεί δημοκρατικά ο τόπος μας, αν δεν γίνουν βαθειές αλλαγές στην εθνική μας ζωή. Αν γυρίσω χωρίς αυτές ή θα φύγω και πάλι ή θα καταλήξω σε δικτατορία».
Το θέμα της εκτροπής το έθεσε ο Κων. Καραμανλής και στον Δημ. Μπίτσιο, διευθυντή του Πολιτικού Γραφείου του βασιλιά Κωνσταντίνου, ο οποίος τον επισκέφθηκε στο Παρίσι στα μέσα Αυγούστου του 1966. Διεμήνυσε στον Κωνσταντίνο ο Καραμανλής, ότι αν υπάρξουν εγγυήσεις ότι ο Παπανδρέου θα πολιτευθεί νομιμοφρόνως μετά τας εκλογάς «να προχωρήσετε προς εκλογάς», αλλά «εάν τούτο αποκλείεται, τότε θα πρέπει να αντιμετωπισθεί ίσως η λύσις της εκτροπής». Ο Κων. Καραμανλής, ωστόσο, απέκρουσε πρόταση του Κωνσταντίνου να επιστρέψει στην Ελλάδα και να αναλάβει πολιτικές πρωτοβουλίες, δηλαδή την ευθύνη εκτροπής. Σε ερώτηση του Δ. Μπίτσιου, ο οποίος τον επισκέφθηκε και πάλι στις 10 Μαρτίου 1967, ποιος «θα ηδύνατο να αναλάβει μίαν τοιαύτην αποστολήν», απάντησε: «Προχείρως θα μπορούσα να υποδείξω τον συνδυασμόν Μαρκεζίνης - Τσακαλώτος, εφ' όσον θα μας έπειθαν ότι είναι ικανοί να φέρουν εις πέρας παρομοίαν αποστολήν».
Όταν λοιπόν στα ηγετικά στρώματα της δεξιάς υπήρχαν αυτές οι απόψεις, μπορεί κανείς να καταλάβει ότι σε σημαντικό μέρος της λαϊκής βάσης η ιδέα της δικτατορίας δεν ήταν απεχθής.
Εκτός των άλλων ο Μητσοτάκης ο πρωταίτιος της αποστασίας μαζί με τα ανάκτορα, προκάλεσαν τον εξευτελισμό ενός μέρους του πολιτικού κόσμου με τις άθλιες κυβερνήσεις των γελοίων αποστατών και δημιούργησαν στα πιο απολιτικά τμήματα του πληθυσμού την ελπίδα ότι οι στρατιωτικοί πιθανώς να ξεκαθαρίσουν την όζουσα πολιτική κατάσταση ενώ ταυτόχρονα θα έσωζαν την χώρα από τον φόβο του κομμουνιστικού κινδύνου που για χρόνια του τον είχαν καλλιεργήσει.
Όλα αυτός λοιπόν ο κόσμος όχι μόνο ανέχτηκε την χούντα αλλά και την στήριξε γιατί ιδεολογικά ήταν στην ίδια συχνότητα και αισθανόταν τους στρατιωτικούς ότι προέρχονται μέσα από τα σπλάχνα τους.
Πολλοί ήσαν δε αυτοί που έχοντας ένα ακόμα και μικρόβαθμο αξιωματικό στο οικογενειακό τους περιβάλλον αισθανόντουσαν ότι έχουν πλέον πρόσβαση στην εξουσία και μπορούν να εξυπηρετήσουν τα διάφορα μικροσυμφέροντα τους και ρουσφέτια τους πολύ καλύτερα από ότι πριν με τον πολλές φορές δυσπρόσιτο βουλευτή.
Το μέρος δε της δεξιάς που αντιτάχτηκε στην χούντα ήταν κυρίως όσοι είδαν ότι η εξουσία δεν ήταν πλέον στα δικά τους χέρια, όπως παραδοσιακά ήταν όλα αυτά τα χρόνια, αλλά σε λαϊκότερα και μη ελεγχόμενα από αυτούς στρώματα.

Οι γελοιογραφίες του Κώστα Μητρόπουλου είναι από το άλμπουμ του «Ποτέ πια» που κυκλοφόρησε το 1965 από τις εκδόσεις Ταχυδρόμου και περιλαμβάνει 88 σκίτσα του ,δημοσιευμένα στο Βήμα και στον Ταχυδρόμο την περίοδο Ιουνίου – Οκτωβρίου 1965 και υπάρχουν εδώ.

15 σχόλια:

  1. Αν δεν γινόταν η καταστροφή της Κύπρου, Αθεόφοβε μου, η Χούντα θα μας είχε καθήσει στο σβέρκο για πολλά ακόμα χρόνια. Γιατί είχε εξασφαλίσει μια ανεκτικότητα από ένα αρκετά μεγάλο μέρος του πληθυσμό. Η επιστράτευση όμως που έγινε τότε, ενόψει της τουρκικής εισβολής, ανέδειξε σε όλο το μεγαλείο της στα μάτια του κόσμου, την ανικανότητα τους. Τότε μόνο κατάλαβε ο λαός ότι η Χούντα όχι μόνο δεν επέβαλε την τάξη που πολλοί πίστευαν, αλλά διέλυσαν τα πάντα, ακόμα και το στρατό που ήταν υποτίθεται το πρώτιστο μέλημα τους.
    Αχ καημένη μου πατρίδα! Καταστράφηκες εσύ για να ξυπνήσουν μερικοί και να αντιληφθούν το μέγεθος της ανικανότητας των Δικτατόρων!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δεν θα εκανε διχτατορία η δεξια στη δεξιά, γιατί οπως είπες αναμενότανε σαρωτική εκλογή της ενώσεως κέντρου χωρίς μητσοτακ και τους άλλους, και με μπόλικους αριστερούς μέσα ανεπισήμως.
    Αυτον τον κίνδυνο έβλεπαν και οι δύο χούντες , και η εδώδιμος και η αποικιακή.
    Θυμαμαι πως στο σπίτι μας, το φοβόντουσαν και το συζητούσαν.
    Συγκεκριμένα ο πατέρας μου έλεγε:δεν θα τον αφήσουνε τον Παπαντρέουυ να παει σε εκλογές. Μόνο οι μεγάλοι πολιτικοί μας πιάστηκαν στον ύπνο.
    Σχόλιο κανένα δεν έχω, τάχεις πει όλα με το βάρος της λεπτομέρειας εκεί που πρέπει.
    Περιεκτικότατο.
    ................
    Μιά ένσταση μόνο στη Μερόπη.
    Ο λαός δεν κρατησε 7 χρονια τη χουντα γιατι πίστευε πως επιβαλει την τάξη ούτε γιατί τη σεβόταν.
    Αυτοι που την στήριξαν εκτός απ' τους φασιστες και τους δοσίλογους που περιγράφει ο αθεόφοβος,
    ηταν οι γνωστοί σε όλες τις καταστάσεις επιχειρηματίες-υπάρχοντες και ανερχόμενοι-(ολος ο καμπος της Αρτας γέμισε με γουρουνομονάδες και δάνεια χουντικα ατελειωτα) οι κουμπάροι, οι αμερικάνοι που τη βρήκαν και έτοιμη,οι βασιλόφρονες(άσχετο που την έπαθαν κιαυτοί οταν είδαν τα παραστενά και τόπαιξαν μετά και αντιστασιακοι)και κατι φασισταριά κολλημένα στους κουμουνιστάς που δεν πρόλαβαν να ξεκάνουν .
    Οι υπόλοιποι που ήταν και το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου,δεν κουνήθηκαν γιά δύο βασικούς λόγους κατά τη γνώμη μου.
    1.Απο φόβο, γιατι ηταν πολυ κοντα στα χρόνια του εμφύλιου (ουτε 18 χρόνια ),μόλις είχαν ξαναβρεθεί οικογένειες μαζί, και ειδικά στην επαρχία,ο κόσμος είχε πολύ νωπές τις διώξεις (και ο μπιγκ Καραμανλής στα ρουφιανιλίκια πρώτος ήτανε)που υπέστη.
    2.Από ωχαδερφισμό και αδρανεια.

    Σαφώς η χούντα των συνταγματαρχών γιά την Κύπρο ηταν προδοτική και μοιραία.
    Και ευθύνες γιαυτή την προδοσία δεν αποδόθηκαν ποτέ όπως έπρεπε.
    Αλλά κιάν ακόμα δεν γίνονταν η εισβολή στην κύπρο,τον Σεπτέμβρη θα γίνονταν η μεγάλη αναμέτρηση,το λέγαμε όλοι.(εξ΄ ου και πηγε να το αλλάξει το πακέτο με τη Μαιμού να φανεί σαν κοινοβούλιο)
    Η αντίστροφη μέτρηση γιά τη χούντα ξεκίνησε απ' τη δεύτερη νομική,δεν κρατιότανε πιά ο κοσμος.
    Το πολυτεχνείο λειτούργησε κάπως σαν καταλύτης.
    Παρόλο που έγιναν σκληρότατες διώξεις,και είχαν απομείνει κάτι δεκαεφτάρικα που τα δίκασαν κιαυτά.(Γιάννενα)
    Μετά το πολυτεχνειο, είτε από ενοχή(γιά την απραξία του), είτε από απελπισία, είτε από κουράγιο,ο κόσμος ητανε ετοιμος.
    (συγγνώμη γιά το σεντόνια αλλά δε γινότανε χωρίς)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Η ανόητη φλυαρία πολλών ανιστόρητων δημοσιολόγων σε ραδιόφωνο και τηλεόραση δημιουργεί σήμερα παρόμοιο κλίμα: η απαξίωση πολιτικών προσώπων γενικεύεται πονηρά σε απαξίωση τού πολιτικού συστήματος- τής δημοκρατίας δηλαδή. Οι καιροί έχουν ευτυχώς αλλάξει και δεν κινδυνεύουμε πιά από ένστολους σφετεριστές τής εξουσίας.
    ........................................
    Περνώντας χθες από την Πλάκα είδα το χαρωπό τραινάκι τού Δήμου Αθηναίων που πηγαίνει βόλτα τους τουρίστες στο ιστορικό κέντρο: ήταν ολοκόκκινο και στα πλευρά του έγραφε το όνομα τής γνωστής από τις υποκλοπές τηλεφωνικής εταιρείας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Απο τις πιο κύριες αναλύσεις, τις οποίες έχω διαβάσει για εκείνα τα χρόνια.
    Σημείωσε δε το αληθινό γεγονός ότι τα ξημερώματα της 21ης υπήρχαν αρκετοί χιλιάδες πολίτες που έλεγαν με πλήρη σοβαρότητα και πίστευαν ειλικρινά ότι το κίνημα έκαναν οι κομμουνιστές (!!!).
    Οπότε δεν χρειάζετε να πάμε μακρυά. Δεν γίνεται σε αυτή την χώρα να κρίνουμε και να συζητάμε τα πολιτικοιστορικά γεγονότα άνευ συγκρίσεως και γνώσεως των προηγούμενων.
    Απλά έχουμε κοντή μνήμη. Δια του λόγου το αληθές, υπάρχουν π.χ. πένητες βασιλόφρονες,
    μικρασιάτες βασιλικοί, θεσσαλονικείς δεξιοί, φιλονεοδημοκράτες κομμουνιστές και άλλα επαμφοτερίζοντα είδη.
    Ο Υπαρκτός Σουρεαλισμός είναι εδώ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Το στρατιωτικό έγγραφο που υπογράφεται από τον Κωνσταντίνο Παπαδόπουλο και αναφέρεται σε επιχειρήσεις εθνικιστών και Γερμανών έχει χρονολογία 1 Οκτωβρίου 1964!
    Τι είναι αυτό; Μήπως έπρεπε να γράφει 1944;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Όντως υπήρξε αποδοχή της Χούντας και, ακόμη και σήμερα, υπάρχουν άνθρωποι που τη νοσταλγούν και θεωρούν τους συνταγματάρχες περίπου... αδιάφθορους και τους αποκαλούν επαναστάτες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. meropi-
    Πράγματι η Κύπρος είναι αυτή που πλήρωσε το τίμημα για να απαλλαγούμε εμείς από την χούντα.
    Βέβαια και στην Κύπρο υπήρχαν αρκετά μπουμπούκια της χούντας και δεν νομίζω ότι υπάρχει πιο ηλίθιο είδος από χουντικό Κύπριο.
    Θυμάμαι στο ντοκυμαντέρ του Κακογιάννη που έχει πάει σε ένα χουντικό καφενείο μετά την εισβολή και τους ρωτάει τι θα προτιμούσαν καλύτερα μεταξύ κομμουνιστών και Τούρκων.
    Η απάντηση ήταν τους Τούρκους!!

    demetrat-
    Εχεις δίκιο σε όσα γράφεις απλά και εσύ οπως και εγώ ξεχνάμε και μια σημαντική ομάδα του πληθυσμού γύρω στο 10-15% που ανήκει στο κόμμα ΟΦΑ (όπου φυσάει ο άνεμος)

    dodo-
    Έχεις απόλυτο δίκιο ότι η απαξίωση των πολιτικών προσώπων είναι απαράδεκτη και πολλές φορές ύποπτη.
    Ούτε όλοι ίδιοι είναι και υπάρχουν όπως και υπήρχαν πάντα και αξιόλογοι άνθρωποι στην πολιτική.
    Απλά οι πολιτικοί που έχουμε είναι αντανάκλαση της κοινωνίας που ζούμε,δεν μας προέκυψαν από τον Άρη.
    Ο θείος του πατέρα μου ήταν βουλευτής και η κληρονομιά που μας έμεινε από αυτόν είναι το ρολόι του και το μπαστούνι του.

    σωτήριος-
    Πράγματι έχουμε κοντή μνήμη.
    Όσοι έζησαν τον καιρό της χούντας θυμούνται τι ηλιθιότητες ακουγόταν καθημερινά και υποχρεωτικά από τους χουνταίους χωρίς να μπορείς να αρθρώσεις κουβέντα δημόσια.

    Πάρης-
    Το πρόσεξα και εγώ αυτό αλλά προφανώς είναι λάθος στην εκτύπωση του εγγράφου από την εφημερίδα.
    Το κείμενο της εφημερίδας δεν είναι φωτοτυπία του αρχικού εγγράφου.
    Από πάνω ακριβώς γράφει ΣΔ 1-10-44 ώρα 16.

    αιρετικός-
    Δεν είναι αυτό περίεργο.
    Τόσος κόσμος είχε σχετιστεί με την χούντα συν το γεγονός ότι το πέρασμα του χρόνου βοηθαέι στον εξωραίσμό του παρελθόντος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Είναι ώρες που λέω νά'μουνα 10 χρόνια μεγαλύτερος να είχα περισσότερη κατανόηση και ανάμιξη όταν συμβαίναν όλα αυτά. Τις εκλογές πάντα τις παίρνω πάρα πολύ σοβαρά: στην Αθήνα τα '80 ήμουνα πολύ άγουρος, στην Αμερική τα επόμενα 18 χρόνια οι εκλογές διαφορετικές καταστάσεις, κι'έτσι, οι πρώτες εκλογές όπου πραγματικά ψήφισα στην Αθήνα ήταν Σεπτεμβριος 2007 -όπου και βρέθηκα πίσω απο το παραβάν μπροστά σε μιά κάλπη μαγική να με κοιτάει ο χάρος κα να του τρέχουνε τα σάλια -που έπρεπε να διαλέξω ανάμεσα στον Ανηψιό, το Γιό, Αυτούς που δεν ταιριάζουν αλλού, ή το κόμμα που δραπέτευσε από το μουσείο. Και για πρώτη και τελευταία φορά έριξα ψήφο αρνητική (όταν ψηφίζεις έναν για να μη βγεί ο άλλος). Η Ιστορία υποτείθεται ότι πρέπει να διδάσκει, και η πληροφορική επιτρέπει μάθηση που ήταν αδύνατη πριν μερικά χρόνια. Τον πονάω αυτό τον τόπο και δεν έχω βρεί ακόμα, αναμεσα στον ωχαδελφισμό, το ρουσφέτι, τις βεντέτες (Σικελικές όχι Σκυλαδικές) και τα 10.000.000 που ο ένας τα ξέρει όλα καλύτερα απο την άλλη, πώς θα λειτουργήσει το κράτος μας καί πώς θα χρησιμοποιήσουμε το παρελθόν για να φτιάξουμε καλύτερα για περισσότερους το μέλλον... Θα κάνω ότι μπορώ, ίσως και λίγο παραπάνω να το καταλάβω, και να σταθώ εκεί στην παραλία, με όλους τους άλλους κοκκους της άμμου, αθεόφοβε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Θα συμφωνήσω ότι η χούντα χωρίς λα¨"ικό έρεισμα επί της ουσίας είχε με το μέρος της την αδιαφορία και το φόβο. Ο φόβος των μικροαστών και των μεσαίων στρωμάτων ήταν αυτός που έθρεφε τη χούντα. Ένας αιώνιος φόβος για το κίνημα και την αριστερά που δυνάμωνε και ένα φόβο αργότερα για το μπάτσο. Ωστόσο, ακόμα και σήμερα οι μη συμμετέχοντες τονίζουν ότι εκείνοι δεν έχασαν και δεν έπαθαν τίποτα επειδή ακριβώς έμεναν ήσυχοι. Είναι οι ίδιες ατάκες υπέρ των καμερών, υπέρ της παρακολούθησης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Αθεόφοβε μου,
    συμφωνώ μαζί σου ότι δεν υπάρχει πιο ηλίθιο από τον Κύπριο χουντικό. Θυμάμαι κι εγώ αυτόν τον τύπο που λες στην ταινία του Κακογιάννη! Όμως πρέπει να παραδεχτούμε ότι οι Κύπριοι χουντικοί (όσοι υπήρχαν εν πάση περιπτώσει που δεν ήταν πολλοί) δεν είχαν ούτε τα όπλα, ούτε μπορούσαν να κάνουν πραξικόπημα. Το πραξικόπημα το οργάνωσε ο Ιωαννίδης που τότε ήταν ο άρχων της Χούντας. Δυστυχώς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. things-
    Μακάρι οι άνθρωποι να διδασκόντουσαν απο το παρελθόν...

    δειμος-
    Δυστυχώς Δήμο μου υπάρχει ένα μέρος του πληθυσμού που ανήκε και ανήκει στην ακροδεξιά που θεωρεί ότι θα μας σώσει κάποιος καραβανάς ή και ο βασιλιάς!

    meropi-
    Κανείς δεν διαφωνεί με αυτό.
    Ο Ιωαννίδης ήταν ο βασικός αίτιος της καταστροφής της Κύπρου με την παντελή έλλειψη πολιτικής σκέψης ο ίδιος και περιστοιχιζόμενος από αντίστοιχης μηδενικής ευφυίας άτομα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Κατ' αρχήν να δηλώσω ότι και εγώ είμαι λάτρης της Εθνοσωτηρίου Επαναστάσεως.
    Έχω δει όλες της ταινίες σχετικές με το θέμα για να ξεσηκώσω την γλώσσα αλλά δυστυχώς δεν κοπιάρεται. Προφανώς λόγω τρικυμίας εν κρανίω των Συνταγματαρχών.

    Χθες διάβαζα και στην συνέντευξη του Θεοδωράκη γι' αυτό το 30% των δεξιών στην Ελλάδα.
    Προσωπική γνώμη είναι ότι αυτό το 30% είναι τελείως σχετικό νούμερο. Και αυτό έχει να κάνει ότι η ελληνική κοινωνία δεν είναι μια κοσμική κοινωνία αλλά μια θεοκρατούμενη κοινωνία στο σύνολο της, ανεξάρητα από πολιτική τοποθέτηση.

    Συνεπώς, της είναι πολύ εύκολο ν' αναζητάει τον μπαμπούλα, είτε αυτός είναι Θεός, είτε συνταγματάρχης, είτε δάσκαλος, είτε το κέρατό της το τράγιο.

    Πρόσφατα συζητώντας για μια διαδρομή άκουσα τη φράση «με παλιά καλή χουντική άσφαλτο». Αυτός που την χρησιμοποιήσε εννοούσε ότι ο δρόμος «κρατάει» ακόμα μετά από 40 χρόνια, φτιαγμένος με τα τότε μέσα. Όντως ισχύει όπως και σε αρκετούς δρόμους που ασφαλτοστρώθηκαν επί Χούντας.

    Σήμερα στην Ε.Ο. από τα διόδια Καπανδριτίου μέχρι τον Σείριο ταξιδεύεις χοροπηδώντας λόγω κακοκατασκευασμένου δρόμου, εύκολα έρχεται στο στόμα η φράση «ά ρε Χούντα που σας χρειάζεται κερατάδες...»
    H τελευταία φράση έχει να κάνει με τον μπαμπούλα παρά με το όποιο λαϊκό έρισμα που μπορεί να έχει [είχε] η Χούντα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Γεια σου Αθεόφοβε,

    Κάπως έτσι τα λέει και ο πατερας μου. Τόσο για τις επερχόμενες εκλογες, το παλάτι και τους αποστάτες, αλλά και ειδικά για το ποσοστό των δεξιών στην Ελλάδα και για τον τρόπο που λειτούργησαν εκείνη την εποχή (και όχι μόνο) ταυτίζονται οι απόψεις σας.

    Πολύ ενδιαφέρουσα ανάρτηση όπως πάντα και χρήσιμα τα αποκόμματα των εφημερίδων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Η χούντα δεν είχε λαϊκή βάση, όπως ο φασισμός και ο ναζισμός αντίστοιχα.
    Οι καιροί για εθνικιστικά κινήματα είχαν παρέλθει. Ο Μεταξάς είχε λαϊκή βάση, αλλά όχι η χούντα. Είναι μάλλον λάθος να ταυτίζεις τους βασιλικούς με τους χουντικούς. Βασιλικός είναι κάποιος και απο λόλα. ελιά και κώτσο βασιληά λέγανε πολλοί.

    Η χούντα δημιούργησε οπαδούς: ΝΑΙ!!! ΟΧΙ λαϊκο έρισμα. Σήμερα ο Καρατζαφέρης έχει λαϊκή απήχηση. Γιατι; Γιατι, υπάρχει ένας ασυγκράτητος εθνικομηδενισμός, που δεν αρέσει στον λαό, γιατι δεν αισθάνεται ασφαλής.

    Γι αυτό λέω πάντα: Αγαπάτε την Ελλάδα, γιατι αλλιώς θα την αγαπήσει ο κάθε Καρατζαφέρης.

    Οσο για τη δεξιά, την πάτησε. Σκέφτηκε, θα αφήσει τη χούντα να ξεμπερδέψει με το κέντρο και τον κομμουνισμό - μέγα πρόβλημα τότε, όχι μόνο στην Ελλάδα - και μεις πάλι δικά μας θαναι.

    Αλλά ο Παπαδόπουλος τη γούσταρε την εξουσία για την πάρτη του!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. chris-
    Την συνέντευξη του Θεοδωράκη δεν την έχω δεί και δεν ξέρω τι ακριβώς είπε.
    Ξέρω δε ότι είσαι γνήσιος χουντικός γιατί σου άρεσε να βλέπεις να τζαμάρουν με τις ηλεκτρικές τους κιθάρες ο Παπ με τον Πατ και να μπάινει και με το σαξόφωνο ο Μακ!

    NdN-
    Προφανώς γιατί έχει και αυτός τις ίδιες εμπειρίες.

    ange-ta-

    Πιστεύω ότι η λαϊκή βάση της χούντας είναι η ίδια με του Μεταξά, με των βασιλοφρόνων και γενικά όλων αυτών που διαχρονικά πιστεύουν στο Πατρίς-Θρησκεία- Οικογένεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή