ΟΙ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ 10ΕΤΙΑΣ

Η φωτογραφία είναι από την καλύτερη, κατά την γνώμη μου, ταινία της 10ετιας το Ένας χωρισμός του Ασγκάρ Φαραντί.
Αυτές τις μέρες που τις περνάμε κλεισμένοι στο σπίτι μας, με κλειστούς του κινηματογράφους, η μόνη καλλιτεχνική απόλαυση που μας έχει μείνει  είναι να βλέπουμε μια αξιόλογη ταινία στην τηλεόραση.
Γι αυτό οι 3 κριτικοί κινηματογράφου  στο ΑΘΗΝΟΡΑΜΑ δημοσίευσαν την άποψη τους για τις 10 καλύτερες ταινίες της τελευταίας 10ετιας.
Επειδή  έχω δει και τις 20 ταινίες που υπάρχουν στις λίστες των κριτικών, κάτω από κάθε μία έχω γράψει μια πολύ σύντομη κριτική βάζοντας στο τέλος την βαθμολογία του κριτικού, την βαθμολογία του κοινού και στο τέλος  την δική μου.
Όπως είναι φυσικό σε άλλες κριτικές συμφωνώ μαζί τους και σε άλλες η διαφωνία μου είναι απόλυτη.
Άλλωστε και μεταξύ τους δεν συμφωνούν στην αξιολόγηση των ταινιών και μόνο δύο, Ο γιός του Σαούλ και η Αγάπη  συμπεριλαμβάνονται στην λίστα και των 3.
Άλλες 5 ταινίες βρίσκονται στην λίστα 2 εκ των 3 κριτικών και είναι : το  Ρόμα , Η Ζωή της Αντέλ, το  Ένας Ελέφαντας Στέκεται Ακίνητος, το Ένας Χωρισμός και το  Νοσταλγώντας το Φως
Προσωπικά στις παραπάνω 7 θα προσέθετα το   Χωρίς Αγάπη, την  Ida  και το Εγώ, ο Ντάνιελ Μπλέικ.

Το top 10 του Χρήστου Μήτση

 1.Ο Γιος του Σαούλ του Λάζλο Νέμες

Μια συγκλονιστική ταινία που χωρίς να δείχνει την φρίκη πετυχαίνει να σου δίνει την αίσθηση της ότι ταυτόχρονα ο πρωταγωνιστής της αγωνίζεται, με κάθε τρόπο σύμφωνα με την δική του αντίληψη, να διατηρήσει την ανθρώπινη υπόσταση του. 

5   3  4

2. Ο Ιρλανδός του Μάρτιν Σκορσέζε
Έχεις την αίσθηση πως όλα τα έχεις ξαναδεί και μάλιστα χωρίς μερικούς από τους μακρόσυρτους διαλόγους της ταινίας, που βασίζεται σημαντικά στους τρεις σημαντικούς πρωταγωνιστές της. 5   3   2 ½

3. Ρόμα του Αλφόνσο Κουαρόν
Σκηνοθέτης με προσωπική άποψη ο Κουαρόν γύρισε μια ταινία με μοναδική φωτογραφία βασισμένη σε προσωπικές αναμνήσεις από την χώρα του και άμεση συνάφεια με την θεματική και την αισθητική των μαυρόασπρων φιλμ του ιταλικού νεορεαλιστικού κινηματογράφου 5  3  3 ½

4. Η Ζωή της Αντέλ του Αμπντελατίφ Κεσίς
Η επιτυχία της ταινίας είναι ότι ενώ δείχνει την πορεία μιας έφηβης στην συνειδητοποίηση της ομοφυλοφιλικής της ιδιαιτερότητας, ο σκηνοθέτης επικεντρώνεται ουσιαστικά στην ανάπτυξη ενός μεγάλου έρωτα που τον αποδέχεται ο θεατής άσχετα από το φύλο των ατόμων.
Τα συνεχή κοντινά πλάνα καταφέρνουν να δώσουν με τον καλύτερο τρόπο τα συναισθήματα των δύο εξαιρετικών πρωταγωνιστριών και οι ερωτικές σκηνές παρά την τολμηρότητα τους και την μεγάλη διάρκεια τους, καταφέρνουν να μην ξεπέφτουν ούτε στιγμή στην ωμότητα του σκληρού πορνό. 5  3 ½  3 ½

5. Ένας Ελέφαντας Στέκεται Ακίνητος του Χου Μπο
Όπως στις ταινίες του Αγγελόπουλου έτσι και εδώ λείπει η αποφασιστική παρουσία ενός καλού μοντέρ. Τα συνεχή μονοπλάνα με τον φακό να παρακολουθεί την πλάτη του ηθοποιού να περπατά για ώρα τελικά καταντούν κουραστικά και μονότονα. Η ταινία θα κέρδιζε πολύ αν ήταν τουλάχιστον 1,30 ώρα λιγότερη. 5  4   2

6. Ένας Χωρισμός του Ασγκάρ Φαραντί
Μια εξαιρετική ταινία με ένα ιδιοφυές σενάριο που δίνει μια πραγματική εικόνα των ανθρώπων όταν έρχονται αντιμέτωποι οι ηθικές τους αξίες, με την αλήθεια, τις διαπροσωπικές τους σχέσεις, το συμφέρον τους και το πολιτισμικό τους περιβάλλον. Εξαιρετικές ερμηνείες από όλους τους ηθοποιούς μεγάλους και μικρούς. 5  4  5

7. Ένα Περιστέρι Έκατσε σε Ένα Κλαδί Συλλογιζόμενο την Ύπαρξή του του Ρόι Άντερσον
Ένας σημαντικός σκηνοθέτης δικαιούται και αυτός να γυρίσει μια ταινία που δυστυχώς θα ήταν εξαιρετική αν κράταγε μισή ώρα τόσο δηλαδή όσο θα ήταν αρκετό για να περάσει το μήνυμα της.  4 ½  2 ½  1 ½

8. Αστυνομία, Ταυτότητα του Κορνέλιου Πορουμπόιου
Το εξαιρετικό τέλος της δεν δικαιολογεί τα ατελείωτα πλάνα χωρίς δράση στα 3/4 της ταινίας.  4 ½   2 ½   1

9. Αγάπη του Μίκαελ Χάνεκε
Δύο μοναδικές ερμηνείες από την Ριβα και τον Τρεντινιάν σε μια καταθλιπτική ταινία που δείχνει όμως πως ο έρωτας μιας ζωής οδηγεί και τους δύο προς τον θάνατο, όταν ο ένας αρρωστήσει βαριά.
Η ταινία βέβαια δεν απευθύνεται στο ευρύ κοινό που περιμένει να περάσει δύο ευχάριστες ώρες στον κινηματογράφο. 4 ½   3 ½   3

10. Νοσταλγώντας το Φως του Πατρίσιο Γκουσμάν
Χαμηλών τόνων ντοκυμαντέρ που συνδυάζει με ευρηματικό τρόπο το παρελθόν του διαστήματος με το παρελθόν της πρόσφατης ιστορίας των εγκλημάτων της χούντας του Πινοσέτ  5   4    3
 
 

Το top 10 του Γιάγκου Αντίοχου

1.Ο Γιος του Σαούλ του Λάζλο Νέμες

2. Ida του Πάβελ Παβλικόφσκι
Επιτέλους μια ταινία που μας θύμισε το υψηλό επίπεδο που έχει η Πολωνική κινηματογραφία. Εξαιρετική χρήση του ασπρόμαυρου φιλμ, κάδρα μοναδικής αισθητικής, άψογοι ηθοποιοί και σενάριο που διαβρώνει το συναίσθημα του θεατή και πετυχαίνει στο τέλος να καταλάβει κανείς τις επιλογές της ηρωίδας άσχετα αν αυτές δεν θα ήσαν ποτέ η δική του επιλογή. 4   3 ½  4

3. Κάποτε στην Ανατολία του Νουρί Μπιλγκέ Τσεϊλάν
Ταινία σε ρυθμούς του Αγγελόπουλου, με εξαιρετική φωτογραφία και ηθοποιούς που έχουν μπει στο πετσί του ρόλου τους, αλλά σαφώς κατώτερη από τους «πιθήκους» του ιδίου. 4   3 ½   2 ½

4. Αγάπη του Μίκαελ Χάνεκε

5. Χωρίς Αγάπη του Αντρέι Σβιάνγκιντσεφ
Σκληρή μεν αλλά μοναδική εικόνα με την απεικόνιση των αλλοτριωμένων από εγωισμό συναισθημάτων ένας διαλυμένου ζεύγους με το παιδί τους, σε πλήρη αντίθεση με την εικόνα αλληλεγγύης των εθελοντών έρευνας και διάσωσης. 4   3 ½  4

6. Νοσταλγώντας το Φως του Πατρίσιο Γκουσμάν

7. Στην Καρδιά του Χειμώνα  Ντέμπρα Γκράνικ
Συγκλονιστική ταινία με τον αγώνα μιας  κοπέλας ,μοναδικά παιγμένης από την Λόρενς ,να σώσει το σπίτι της οικογένειας της που την φροντίζει αναγκαστικά η ίδια, αγώνας που γίνεται σε μια κλειστή κοινωνία που έχει τους δικούς της κανόνες. 4    3 ½   3

8. Το Πρόσωπο της Ομίχλης του Σεργκέι Λοζνίτσα
Από καιρό είχα να δω μια ταινία που να απευθύνεται σε ένα ώριμο και ενήλικο κοινό, που μπορεί να κατανοήσει και να ευχαριστηθεί τα μεγάλα πλάνα που λένε περισσότερα από τις ομιλίες των πρωταγωνιστών ενώ ταυτόχρονα σου δίνουν την ευκαιρία να σκεφτείς τα ηθικά διλήμματα που θίγει η ταινία όπως επίσης και την διαφορά μεταξύ του φαίνεσθαι και της  πραγματικότητας. 4   3 ½   3 ½

9. ένας Ελέφαντας Στέκεται Ακίνητος του Χου Μπο

10. Ρόμα του Αλφόνσο Κουαρόν

Το top 10 του Γιάννη Καντέα-Παπαδόπουλου

 1-Holy Motors του Λεός Καράξ

Ένας εξαιρετικός ηθοποιός, μερικές άψογες σκηνές και η συνεχής περιέργεια να διαπιστώσεις τις προθέσεις του σκηνοθέτη δεν μπορούν να κρατήσουν συνεχές το ενδιαφέρον του θεατή σε αυτό αλλοπρόσαλλο, δήθεν σινεφίλ και σουρεαλιστικό κατασκεύασμα που σήμερα πλέον δεν μπορεί να προκαλέσει όπως στην εποχή του ο Ανδαλουσιανός σκύλος του Μπουνουέλ. 1   3    1 ½

2. Ο Γιος του Σαούλ του Λάζλο Νέμες

3. Ένας Χωρισμόςτου Ασγκάρ Φαραντί

4. Η Ζωή της Αντέλ του Αμπντελατίφ Κεσίς

5. Ο Αστακός του Γιώργου Λάνθιμου

Δυστυχώς η ταινία βασίζεται σε ένα σκόπιμα εξωφρενικό και προκλητικό σενάριο με άσχετους διαλόγους που υποτίθεται ότι απευθύνεται σε σινεφίλ "ψαγμένο" κοινό το οποίο θα εκτιμήσει το ρομάντζο που θα αναπτυχθεί.

Φαίνεται ότι και οι καλοί ηθοποιοί, όπως αυτοί που διαθέτει η ταινία, δεν διστάζουν να παίξουν σε οποιοδήποτε ανοησία που διαθέτει την στάμπα της δήθεν πρωτοπορίας και που τους την προτείνει ένας σκηνοθέτης της μόδας που έχει αποκτήσει την εύνοια των διαφόρων κριτικών επιτροπών των φεστιβάλ 4   3   1

6. Αγάπη του Μίκαελ Χάνεκε

7. Attenberg της Αθηνάς-Ραχήλ Τσαγγάρη

Ο έρωτας και ο θάνατος σε ένα πρωτόλειο σενάριο με περιττή βωμολοχία χωρίς συνοχή είναι πεταμένα στην ταινία  3   2   1

8. Το Άλογο του Τορίνο του Μπέλα Ταρ

Εκτός από την φωτογραφία και την μουσική υπόκρουση που είναι σε πλήρη συμφωνία με την εικόνα η υπόλοιπη ταινία είναι μια επίδειξη του δήθεν "ποιητικού" και "ποιοτικού" κινηματογράφου.

Σε ατελείωτες επαναλαμβανόμενες σκηνές μαθαίνουμε πως ντύνονται και γδύνονται οι 2 πρωταγωνιστές, πως τρώνε καθημερινά πατάτες, πως ζεύουν και ξεζεύουν το άλογο και πως βγάζουν νερό από το πηγάδι .

Με ένα σωστό μοντέρ που θα είχε περιορίσει τα 146 ατέλειωτα λεπτά της ταινίας σε 80 ίσως η ταινία θα πετύχαινε να αποδώσει πολύ καλύτερα το νόημα της

3  4   1 ½

9. Εγώ, ο Ντάνιελ Μπλέικ του Κεν Λόουτς

Κοινωνική καταγγελία και μαζί ρεαλιστική σάτιρα ενός γραφειοκρατικού συστήματος που δεν υπολογίζει τον άνθρωπο σαν ανεξάρτητη και ξεχωριστή προσωπικότητα. 3   4    3 ½

10. Δεν Είμαι ο Νέγρος σου του Ραούλ Πεκ 

Μέσα από τις αναμνήσεις, την προσωπική μαρτυρία και τις προσωπικές απόψεις του μαύρου συγγραφέα Τζέιμς Μπόλντουιν  ζούμε τα τραγικά χρόνια του αγώνα για τα φυλετικά δικαιώματα και τις δολοφονίες των  Μέντγκαρ Έβερς, του  Μάλκολμ Χ και του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ. 4    4   3