Η
φωτογραφία είναι από την δημοσίευση της 31-3-1946 στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ.
Ο Μίκης Θεοδωράκης ήταν τότε 20 χρονών και φοιτητής οργανωμένος στην ΕΠΟΝ.
Ακολουθούν μερικά ιστορικά στοιχεία για να κατανοήσει κανείς την περιρρέουσα ατμόσφαιρα της εποχής και για το πώς ο Θεοδωράκης έφτασε να είναι ετοιμοθάνατος.
Η 31-3-1946 είναι η μέρα στην οποία έγιναν οι πρώτες εκλογές μετά την απελευθέρωση δέκα χρόνια μετά τις προηγούμενες του 1936.
Ο Μίκης Θεοδωράκης ήταν τότε 20 χρονών και φοιτητής οργανωμένος στην ΕΠΟΝ.
Ακολουθούν μερικά ιστορικά στοιχεία για να κατανοήσει κανείς την περιρρέουσα ατμόσφαιρα της εποχής και για το πώς ο Θεοδωράκης έφτασε να είναι ετοιμοθάνατος.
Η 31-3-1946 είναι η μέρα στην οποία έγιναν οι πρώτες εκλογές μετά την απελευθέρωση δέκα χρόνια μετά τις προηγούμενες του 1936.
Το
βράδυ της 30 Μαρτίου 1946 είναι η μέρα στην οποία ένοπλη ομάδα 33
καταδιωκόμενων αριστερών επιτέθηκαν στους χωροφύλακες και στην εθνοφρουρά,
που ήταν στρατωνισμένη στο Λιτόχωρο
για την τήρηση της τάξης για τις εκλογές, άρπαξαν τον εξοπλισμό και ξαναγύρισαν
στο βουνό, αφήνοντας πίσω τους 12, τουλάχιστον, νεκρούς.
Η ημερομηνία αυτή θεωρείται ως η αρχή του τρίχρονου καταστροφικού εμφύλιου πολέμου που τόσα δεινά προκάλεσε στην χώρα μας.
Το ΚΚΕ μετά τα Δεκεμβριανά και την ήττα του αναγκάστηκε να δεχθεί την συμφωνία της Βάρκιζας τον Φεβρουάριο 1945 και οι νικητές αντίπαλοι του εξαπολύουν μια λευκή τρομοκρατία εναντίον τους σε όλη την χώρα.
Αντιγράφω από εδώ: Στις αρχές του 1946 την Ελλάδα κυβερνά ο κεντρώος Θεμιστοκλής Σοφούλης. Με την προτροπή των Άγγλων προκηρύσσει εκλογές για τις 31 Μαρτίου. Τα ΕΑΜικά κόμματα, με επικεφαλής το ΚΚΕ και οι αριστεροί φιλελεύθεροι υπό τον Γεώργιο Καφαντάρη αντιδρούν. Ζητούν δίμηνη αναβολή και εγγυήσεις, επειδή θεωρούν τις εκλογές σημαδεμένες υπέρ της δεξιάς, η οποία είχε εξαπολύσει ένα κύμα «λευκής τρομοκρατίας» στη χώρα, μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας και τον αφοπλισμό του ΕΑΜ. Στο στόχαστρο των ακροδεξιών ομάδων ήταν όχι μόνο οι αριστεροί πολίτες, αλλά και οι κεντρώοι αντιμοναρχικοί.
Η ημερομηνία αυτή θεωρείται ως η αρχή του τρίχρονου καταστροφικού εμφύλιου πολέμου που τόσα δεινά προκάλεσε στην χώρα μας.
Το ΚΚΕ μετά τα Δεκεμβριανά και την ήττα του αναγκάστηκε να δεχθεί την συμφωνία της Βάρκιζας τον Φεβρουάριο 1945 και οι νικητές αντίπαλοι του εξαπολύουν μια λευκή τρομοκρατία εναντίον τους σε όλη την χώρα.
Αντιγράφω από εδώ: Στις αρχές του 1946 την Ελλάδα κυβερνά ο κεντρώος Θεμιστοκλής Σοφούλης. Με την προτροπή των Άγγλων προκηρύσσει εκλογές για τις 31 Μαρτίου. Τα ΕΑΜικά κόμματα, με επικεφαλής το ΚΚΕ και οι αριστεροί φιλελεύθεροι υπό τον Γεώργιο Καφαντάρη αντιδρούν. Ζητούν δίμηνη αναβολή και εγγυήσεις, επειδή θεωρούν τις εκλογές σημαδεμένες υπέρ της δεξιάς, η οποία είχε εξαπολύσει ένα κύμα «λευκής τρομοκρατίας» στη χώρα, μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας και τον αφοπλισμό του ΕΑΜ. Στο στόχαστρο των ακροδεξιών ομάδων ήταν όχι μόνο οι αριστεροί πολίτες, αλλά και οι κεντρώοι αντιμοναρχικοί.
Δεν εισακούονται και τελικά το ΚΚΕ, που φλερτάρει με την ένοπλη κατάληψη
της εξουσίας, και η κεντροαριστερά θα ανακοινώσουν αποχή από τις εκλογές. Στις
εκλογές θα λάβουν μέρος μόνο δεξιοί και κεντρώοι πολιτικοί σχηματισμοί. Οι
παλιοί αντίπαλοι της προπολεμικής περιόδου είναι παρόντες, αλλά κάτω από
διαφορετικές συνθήκες. Το φιλομοναρχικό Λαϊκό Κόμμα, συμπαγές και ενωμένο,
αποτελεί τον άξονα της δεξιάς συμμαχίας «Ηνωμένη Παράταξις Εθνικοφρόνων», ενώ
το Κόμμα των Φιλελευθέρων, που ίδρυσε ο Ελευθέριος
Βενιζέλος, είναι διασπασμένο
σε έξι τμήματα (Κόμμα Εθνικών Φιλελευθέρων, Μεταρρυθμιστικόν Κόμμα, Κόμμα
Βενιζελικών Φιλευθέρων, Δημοκρατικόν Σοσιαλιστικόν Κόμμα, Κόμμα των
Φιλελευθέρων και οι Φιλελεύθεροι του Καφαντάρη που απέχουν).
Οι εκλογές θα γίνουν χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα, με αναλογικό εκλογικό σύστημα και θα τις κερδίσει η δεξιά και βασιλόφρων «Ηνωμένη Παράταξις Εθνικοφρόνων» με το 55,12% των ψήφων.
Όσον αφορά στο ποσοστό της αποχής, που πρέπει να θεωρείται «πολιτική», οι απόψεις διίστανται, επειδή δεν ανακοινώθηκε ο αριθμός των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων: Το ΚΚΕ την ανεβάζει στο 50%, οι διεθνείς παρατηρητές την κατεβάζουν στο 9,3%. Η αλήθεια πρέπει να βρίσκεται κάπου στη μέση. Νεώτερες έρευνες την υπολογίζουν γύρω στο 20-25%. Πολύ αργότερα, το ΚΚΕ θα κάνει την αυτοκριτική του και θα θεωρήσει μεγάλο πολιτικό λάθος την αποχή (Καθαίρεση Ζαχαριάδη το 1956, 8ο Συνέδριο του 1961).
Όσον αφορά στο ποσοστό της αποχής, που πρέπει να θεωρείται «πολιτική», οι απόψεις διίστανται, επειδή δεν ανακοινώθηκε ο αριθμός των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων: Το ΚΚΕ την ανεβάζει στο 50%, οι διεθνείς παρατηρητές την κατεβάζουν στο 9,3%. Η αλήθεια πρέπει να βρίσκεται κάπου στη μέση. Νεώτερες έρευνες την υπολογίζουν γύρω στο 20-25%. Πολύ αργότερα, το ΚΚΕ θα κάνει την αυτοκριτική του και θα θεωρήσει μεγάλο πολιτικό λάθος την αποχή (Καθαίρεση Ζαχαριάδη το 1956, 8ο Συνέδριο του 1961).
Στις 30-3 λοιπόν είχε εκφωνήσει λόγο ο Ιωάννης Σοφιανόπουλος από το Θέατρο Βρετάνια ως εκπρόσωπος των κομμάτων υπέρ της αποχής.
Ο Μίκης Θεοδωράκης στο Άξιος εστί λέει πως μίλησε εκεί ο Ζαχαριάδης, αλλά αυτό είναι λάθος γιατί ο Ζαχαριάδης στις παραμονές των εκλογών έφυγε για τις ανατολικές χώρες, όπου άρχισε επαφές για τη διερεύνηση του ένοπλου αγώνα, με ενδιάμεσο σταθμό τη Θεσσαλονίκη. Από εκεί φαίνεται ότι έδωσε την εντολή για το χτύπημα στο Λιτόχωρο τη μέρα των εκλογών.
Οι εκλογές θα γίνουν χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα, με αναλογικό εκλογικό σύστημα και θα τις κερδίσει η δεξιά και βασιλόφρων «Ηνωμένη Παράταξις Εθνικοφρόνων» με το 55,12% των ψήφων.
Όσον αφορά στο ποσοστό της αποχής, που πρέπει να θεωρείται «πολιτική», οι απόψεις διίστανται, επειδή δεν ανακοινώθηκε ο αριθμός των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων: Το ΚΚΕ την ανεβάζει στο 50%, οι διεθνείς παρατηρητές την κατεβάζουν στο 9,3%. Η αλήθεια πρέπει να βρίσκεται κάπου στη μέση. Νεώτερες έρευνες την υπολογίζουν γύρω στο 20-25%. Πολύ αργότερα, το ΚΚΕ θα κάνει την αυτοκριτική του και θα θεωρήσει μεγάλο πολιτικό λάθος την αποχή (Καθαίρεση Ζαχαριάδη το 1956, 8ο Συνέδριο του 1961).
Όσον αφορά στο ποσοστό της αποχής, που πρέπει να θεωρείται «πολιτική», οι απόψεις διίστανται, επειδή δεν ανακοινώθηκε ο αριθμός των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων: Το ΚΚΕ την ανεβάζει στο 50%, οι διεθνείς παρατηρητές την κατεβάζουν στο 9,3%. Η αλήθεια πρέπει να βρίσκεται κάπου στη μέση. Νεώτερες έρευνες την υπολογίζουν γύρω στο 20-25%. Πολύ αργότερα, το ΚΚΕ θα κάνει την αυτοκριτική του και θα θεωρήσει μεγάλο πολιτικό λάθος την αποχή (Καθαίρεση Ζαχαριάδη το 1956, 8ο Συνέδριο του 1961).
Στις 30-3 λοιπόν είχε εκφωνήσει λόγο ο Ιωάννης Σοφιανόπουλος από το Θέατρο Βρετάνια ως εκπρόσωπος των κομμάτων υπέρ της αποχής.
Ο Μίκης Θεοδωράκης στο Άξιος εστί λέει πως μίλησε εκεί ο Ζαχαριάδης, αλλά αυτό είναι λάθος γιατί ο Ζαχαριάδης στις παραμονές των εκλογών έφυγε για τις ανατολικές χώρες, όπου άρχισε επαφές για τη διερεύνηση του ένοπλου αγώνα, με ενδιάμεσο σταθμό τη Θεσσαλονίκη. Από εκεί φαίνεται ότι έδωσε την εντολή για το χτύπημα στο Λιτόχωρο τη μέρα των εκλογών.
Μετά την ομιλία έγινε μεγάλη διαδήλωση η οποία κατέληξε στην Ομόνοια, εν μέσω συμπλοκών με τους αστυνομικούς οι οποίοι κτυπούσαν με τα γκλόμπς τους. Μπροστά στο φαρμακείο Μπακάκου στην Ομόνοια έγιναν συμπλοκές με τους διαδηλωτές να πετάνε πέτρες και ξύλα και τους αστυνομικούς να αρχίζουν να πυροβολούν τραυματίζοντας 4 άτομα.
Όταν
τον κτύπησαν έπαθε κάταγμα στο κεφάλι και ζημία στο μάτι του και τον μετέφεραν
στων Α΄Βοηθειών βάζοντας τον στον νεκροθάλαμο!
Πιθανώς γι΄αυτό ο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ γράφει ότι ήταν ετοιμοθάνατος.
Μια αντιπροσωπεία συναγωνιστών του με επικεφαλής τον Τάσο Λειβαδίτη, τον θεωρούσαν νεκρό και αφού είχαν βάλει λουλούδια εκεί που τον είχαν κτυπήσει πήγαν να τον βρουν.
Μόλις ανέκτησε τις αισθήσεις του πήγε να σηκωθεί, έπεσε κάτω λιποθύμησε και όταν συνήλθε πήγε και άνοιξε την πόρτα έπεσε στα πόδια του Λειβαδίτη και του Κοτζιά οι οποίοι τον μετάφεραν στο Λαϊκό, όπου τον έβαλαν στο χειρουργείο για να φτιάξουν τα τραύματα του ενώ το δεξί μάτι του, όπως λέει ο ίδιος είχε πάθει ανεπανόρθωτη βλάβη.
Ο πατέρας του, τότε, ως διευθυντής Υπουργείου, κατάφερε να μην τον συλλάβουν οι αστυνομικοί και να τον πάρει σπίτι στο οποίο έμεινε ένα μήνα.
Στο Βραχάτι μετά από χρόνια ο Φαράκος, ως εκπρόσωπος του Πολιτικού Γραφείου του ΚΚΕ, σε μια τελετή που έγινε εκεί, του έδωσε ένα κάδρο με το παραπάνω δημοσίευμα του ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ.
Και όπως είπε ο ίδιος: Είναι καλό αυτό, γιατί έχω κι ένα… «πιστοποιητικό θανάτου» και αυτό έχει πολύ σημασία, δηλαδή να έχεις περάσει από την άλλη μεριά. Αυτό ήταν κάτι που έπαιξε μεγάλο ρόλο στην ζωή μου, γιατί δεν φοβήθηκα πλέον την άλλη μεριά, είχα ήδη περάσει σε αυτήν.
Πιθανώς γι΄αυτό ο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ γράφει ότι ήταν ετοιμοθάνατος.
Μια αντιπροσωπεία συναγωνιστών του με επικεφαλής τον Τάσο Λειβαδίτη, τον θεωρούσαν νεκρό και αφού είχαν βάλει λουλούδια εκεί που τον είχαν κτυπήσει πήγαν να τον βρουν.
Μόλις ανέκτησε τις αισθήσεις του πήγε να σηκωθεί, έπεσε κάτω λιποθύμησε και όταν συνήλθε πήγε και άνοιξε την πόρτα έπεσε στα πόδια του Λειβαδίτη και του Κοτζιά οι οποίοι τον μετάφεραν στο Λαϊκό, όπου τον έβαλαν στο χειρουργείο για να φτιάξουν τα τραύματα του ενώ το δεξί μάτι του, όπως λέει ο ίδιος είχε πάθει ανεπανόρθωτη βλάβη.
Ο πατέρας του, τότε, ως διευθυντής Υπουργείου, κατάφερε να μην τον συλλάβουν οι αστυνομικοί και να τον πάρει σπίτι στο οποίο έμεινε ένα μήνα.
Στο Βραχάτι μετά από χρόνια ο Φαράκος, ως εκπρόσωπος του Πολιτικού Γραφείου του ΚΚΕ, σε μια τελετή που έγινε εκεί, του έδωσε ένα κάδρο με το παραπάνω δημοσίευμα του ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ.
Και όπως είπε ο ίδιος: Είναι καλό αυτό, γιατί έχω κι ένα… «πιστοποιητικό θανάτου» και αυτό έχει πολύ σημασία, δηλαδή να έχεις περάσει από την άλλη μεριά. Αυτό ήταν κάτι που έπαιξε μεγάλο ρόλο στην ζωή μου, γιατί δεν φοβήθηκα πλέον την άλλη μεριά, είχα ήδη περάσει σε αυτήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου