Η «ΙΔΙΟΡΥΘΜΗ ΑΓΑΠΗ» ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΣ ΤΟΥ

Όταν είδα αυτή την φωτογραφία θυμήθηκα αμέσως τον καταπληκτικό George Carlin που μιλώντας για την θρησκεία αναπτύσσει με μοναδικό τρόπο πως ενώ σε στέλνει ο θεός στη  κόλαση αν παραβείς τις εντολές του, αλλά παρ΄όλα αυτά και αφού σε έχει στείλει, «σε αγαπάει»!

Το να πας στην κόλαση ή στον παράδεισο μετά θάνατον είναι κάτι που αφορά όσους πιστεύουν στην ύπαρξη τους, ενώ οι δυστυχείς άπιστοι βασιζόμενοι στον ορθολογισμό τους γνωρίζουν ότι με τον θάνατο τους  τελειώνουν τα πάντα.
Κόλαση όμως υπάρχει και είναι πραγματική, στην ζωή πολλών ανθρώπων όταν τους τυχαίνουν ανίατες ασθένειες, απώλειες παιδιών ή αγαπημένων τους ανθρώπων, ατυχήματα, πόλεμοι κτλ 
Σε αυτές λοιπόν τις περιπτώσεις άντε να πείσεις όλους αυτούς ότι ο θεός τους αγαπάει! Την εξήγηση στην δύσκολη αυτή αντίφαση έχουν αναλάβει εργολαβικά οι αυτοδιορισθέντες επί γης εκπρόσωποι του εις τα ουράνια εγκατεστημένου θεού.
Έτσι λοιπόν βλέπουμε μνημειώδη κείμενα σαν αυτό της φωτογραφίας. Την φωτογραφία την δημοσίευσε ο Δημήτρης Αλικάκος, ο γνωστός δημοσιογράφος συγγραφέας του βιβλίου  Λύτρωση: Περί του Αγίου φωτός (Εκκρεμές 2019) με το οποίο αποκάλυψε την απάτη σχετικά με αυτό όπως γράφω στο H ΘΑΥΜΑΤΟΠΟΙΙΑ ΜΕ ΤΟ «ΑΓΙΟ» ΦΩΣ
Ο Αλικάκος διαβάζοντας το παραπάνω κείμενο της εικόνας  έγραψε στο ΦΒ:
Καθότι δύσπιστος, είπα να ψάξω εάν αυτά τα (φρικτά) λόγια τα έχει πει όντως ο Άγιος Παΐσιος. Η έρευνα με οδήγησε στα 4 βιβλία που φέρεται να έχει γράψει ο Άγιος Παΐσιος και έχει εκδώσει το “Ιερόν Ησυχαστήριον «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος», Σουρωτή Θεσσαλονίκης” καθώς και άλλα βιβλία που έχει εκδώσει η ίδια Μονή (εκεί είναι και ο τάφος του) με λόγια του Αγίου που συνέλεξαν οι μοναχές που τον γνώρισαν.
Σε αυτά, η επίμαχη φράση που φαίνεται στη φωτογραφία (η οποία είναι πραγματική, τραβηγμένη στο παρεκκλήσι των Αγίων Παΐσιου και Πορφυρίου κάτω από το Ναό του Αγ. Ελευθέριου - Αχαρνών), δεν υπάρχει αυτούσια. Όμως σε ένα από τα βιβλία αυτά, που εκδόθηκε «με την ευλογία του Ποιμενάρχου μας, Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κασσανδρείας κ. Νικοδήμου», υπό τον τίτλο “Οικογενειακή ζωή - Λόγοι Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, δ’ τόμος”, διαβάζουμε τις ακόλουθες (φρικτές) απαντήσεις του Αγίου Παΐσιου σε ερωτήσεις μοναχής της Μονής:
– Γέροντα, γιατί ο Θεός επιτρέπει να πεθαίνουν τόσοι νέοι άνθρωποι;
– Κανείς δεν έχει κάνει συμφωνία με τον Θεό πότε θα πεθάνη. Ο Θεός τον κάθε άνθρωπο τον παίρνει στην καλύτερη στιγμή της ζωής του, με έναν ειδικό τρόπο, για να σώση την ψυχή του. Εάν δη ότι κάποιος θα γίνη καλύτερος, τον αφήνει να ζήση. Εάν δη όμως ότι θα γίνη χειρότερος, τον παίρνει, για να τον σώση. Μερικούς πάλι που έχουν αμαρτωλή ζωή, αλλά έχουν την διάθεση να κάνουν το καλό, τους παίρνει κοντά Του, πριν προλάβουν να το κάνουν, επειδή ξέρει ότι θα έκαναν το καλό, μόλις τους δινόταν η ευκαιρία. Είναι δηλαδή σαν να τους λέη: «Μήν κουράζεσθε· αρκεί η καλή διάθεση που έχετε». Άλλον, επειδή είναι πολύ καλός, τον διαλέγει και τον παίρνει κοντά Του, γιατί ο Παράδεισος χρειάζεται μπουμπούκια.
(και τώρα πάρτε βαθιά ανάσα)
– Γέροντα, μια μητέρα είναι απαρηγόρητη, γιατί το παιδί της πηγαίνοντας στη δουλειά σκοτώθηκε σε τροχαίο.
– Πές της: «Από κακότητα χτύπησε ο οδηγός το παιδί σου; Όχι. Εσύ, για να σκοτωθή το έστειλες στην δουλειά; Όχι. Να πής λοιπόν ʺδόξα Σοι ο Θεόςʺ, γιατί μπορεί να γινόταν ένα αλητάκι και ο Θεός το πήρε στην κατάλληλη ώρα. Τώρα είναι ασφαλισμένο στον Ουρανό. Τί κλαίς; […]
Αν τυχόν όμως ο Θεός δη ότι το παιδί θα παραστρατήση, ότι πηγαίνει στην καταστροφή και δεν υπάρχει άλλος τρόπος να σωθή, το παίρνει με αυτόν τον τρόπο. Επιτρέπει λ.χ. έναν μεθυσμένο να το χτυπήση με το αυτοκίνητο και να το σκοτώση, και έτσι το παίρνει κοντά Του. Αν υπήρχε περίπτωση να γίνη καλύτερο, θα έφερνε ένα εμπόδιο να αποφύγη το ατύχημα. Μετά ξεμεθάει και αυτός που χτύπησε το παιδί, έρχεται σε συναίσθηση και σε όλη του την ζωή τον πειράζει η συνείδησή του. «Εγκλημάτησα», λέει, και παρακαλεί συνέχεια τον Θεό να τον συγχωρήση. Σώζεται και αυτός. Η μάνα πάλι με τον πόνο της συμμαζεύεται, σκέφτεται τον θάνατο και ετοιμάζεται για την άλλη ζωή, οπότε σώζεται και αυτή. (Πηγή: σ. 143-4-5 https://derkamerad.com/.../ceacceb3ceb9cebfcf82... )
Συμπέρασμα:
1. Το επίμαχο (φρικτό) απόσπασμα δεν υπάρχει αυτούσιο. Υπάρχουν όμως αποσπάσματα από (ακόμα πιο φρικτά) λόγια του Παΐσιου ("με την ευλογία του Μητροπολίτη") που παραπέμπουν στο ΙΔΙΟ νόημα.
2. Ο μεθυσμένος οδηγός που σκότωσε το παιδί σου ΣΩΖΕΤΑΙ, καθότι μετάνιωσε και «ο θεός τον συγχωρεί». Η μάνα σώζεται γιατί πονάει. Το (σκοτωμένο) παιδί σου, ΣΩΖΕΤΑΙ κι αυτό γιατί ο θεός έκρινε ότι αν ζούσε «μπορεί να γινόταν αλητάκι». «Να πής λοιπόν (στη χαροκαμένη μάνα) δόξα Σοι ο Θεός»
ΟΛΟΙ λοιπόν σώζονται.
Εμάς ποιος θα μας σώσει από την τυραννία της εξωφρενικής βλακείας και του παραλογισμού;
Μεταφέροντας την δημοσίευση του Αλικάκου ο Πέτρος Τατσόπουλος γράφει στο ΦΒ για τους  ΙΕΡΟΚΗΡΥΚΕΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ:
 Τη διετία 2023-2024 που έκανα έρευνα για το "Παιδί του Διαβόλου" είχα την ευκαιρία να έρθω σε επαφή με αναρίθμητα μισανθρωπικά κείμενα "Πατέρων" και "Αγίων" της "Θρησκείας της Αγάπης", όπως και κάθε άλλης Θρησκείας -μόνο ένα μικρό μέρος από αυτά συμπεριέλαβα στο βιβλίο μου, κυρίως επειδή δεν ήθελα να το μετατρέψω σε ογκώδες εγχειρίδιο απάνθρωπης ρητορικής του μίσους. Το συμπέρασμά μου όμως είναι αντίστοιχο με του Δημήτρη Αλικάκου σε αυτήν την αποκαλυπτική ανάρτησή του. Εν ολίγοις, καμία Θρησκεία δεν κηρύττει την Αγάπη ως Αυτοσκοπό. Κάθε Θρησκεία, όποτε βρίσκεται στην άβολη θέση να συμφιλιώσει την "Αγάπη του Θεού" με τις αβάσταχτα οδυνηρές καταστάσεις που βιώνουν κάποιοι άνθρωποι -όπως την απώλεια του παιδιού τους-, δεν διστάζει να υιοθετήσει την πλέον ανάλγητη και παρανοϊκή εξήγηση. Ενίοτε δεν θα συναντήσετε πιο σαδιστικά καθάρματα -στις αντιλήψεις τουλάχιστον- από ορισμένους "Ιεροκήρυκες της Αγάπης".

Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.