ΜΙΑ ΜΟΝΟΗΜΕΡΗ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΗΝ ΑΙΓΙΝΑ

Έχω να γράψω για κάποιο ταξίδι από τον καιρό που ο κορονοϊός μας έκλεισε στα σπίτια μας και περιόρισε τις μετακινήσεις μας.
Τηρώντας τα γνωστά προφυλακτικά μέτρα και έχοντας κάνει και τους 7 μέχρι στιγμής εμβολιασμούς, τόσο εγώ όσο και η γυναίκα μου, έχουμε καταφέρει να μην νοσήσουμε μέχρι στιγμής.
Έτσι όταν μια παρέα φίλων οργάνωσε μια μονοήμερη εκδρομή στην Αίγινα, αμέσως δήλωσα συμμετοχή μόνος μου, καθώς η γυναίκα μου δεν τους γνωρίζει.
Στην Αίγινα είχα να πάω από τα φοιτητικά μου χρόνια και ενώ έκτοτε όλο λέγαμε να ξαναπάμε, όλο κάτι τύχαινε και το αναβάλαμε.
Τώρα όμως μετά από το σύντομο ταξίδι με το καράβι, βρέθηκα με την υπόλοιπη παρέα στο πανέμορφο αυτό νησί, που ευτυχώς μου φάνηκε ότι διατηρεί την ίδια ομορφιά που θυμόμουνα από το παρελθόν, χωρίς ευτυχώς η γνωστή νεοελληνική κακογουστιά να την έχει καταστρέψει παρά τα πλήθη των επισκεπτών που δέχεται, ιδίως τα Σαββατοκύριακα.
Από τα πρώτα μέρη που επισκεφτήκαμε ήταν ένα από τα χαρακτηριστικότερα τοπόσημα  του  που είναι η Κολώνα, με τον προϊστορικό/ιστορικό οικισμό της γύρω της.

Σε σχεδιάγραμμα που υπάρχει εκεί, στην παραλία πριν να μπει κανείς στον αρχαιολογικό χώρο, μπορεί να δει κανείς το πως ήταν στην αρχαιότητα το εμπορικό και πολεμικό λιμάνι του νησιού που προστατεύονταν από τείχη και κυματοθραύστες, ίχνη των οποίων σώζονται σήμερα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας.
 

 Ο λόφος  ονομάστηκε Κολώνα (ιταλικά Colonna) από τους Βενετσιάνους ναυτικούς, γιατί την  είχαν ως σημάδι προσανατολισμού τους καθώς δεσπόζει σ' αυτόν. Η Κολώνα της Αίγινας είναι γνωστή για τους 11  προϊστορικούς  οικισμούς  της,  από τους πιο σημαντικούς εκείνης της περιόδου, καθώς και για το ναό του Απόλλωνα του 6ου αι. π.Χ.
 Η προϊστορική πόλη άκμασε κατά την εποχή του χαλκού (2500-2600 π.Χ) Το ιερό γνώρισε τη μεγάλη ακμή του κατά τα τέλη του 6ου με αρχές του 5ου αιώνα π.Χ.
 Μια τελευταία άνθιση της πόλης σημειώθηκε κατά την ελληνιστική εποχή υπό την ηγεσία των βασιλέων της Περγάμου. Κατά τον 3ο αιώνα μ.Χ., εξαιτίας των βαρβαρικών επιδρομών οικοδομήθηκε νέα οχύρωση με το υλικό των κτηρίων του ιερού, όπως μπορεί να δει κανείς σε προπλάσματα στο μουσείο.

Μετά την επικράτηση του χριστιανισμού όσα οικοδομήματα είχαν διασωθεί χρησιμοποιήθηκαν για άλλες χρήσεις και ο χώρος μετατράπηκε και πάλι σε τόπο κατοίκησης, έως το τέλος της πρώτης χιλιετίας, οπότε, εξαιτίας φόβου επιδρομών από τη θάλασσα, ο οικισμός μεταφέρθηκε στο εσωτερικό του νησιού (στην Παλαιοχώρα).
Πριν να ανεβούμε στον λόφο της Κολώνας επισκεπτόμαστε το Αρχαιοελληνικό Μουσείο της Αίγινας, που είναι και το αρχαιότερο μουσείο της Ελλάδας καθώς ιδρύθηκε το 1828 από τον Καποδίστρια. Τότε η Αίγινα ήταν η πρωτεύουσα του νεοσύστατου κράτους.

 

Στο Μουσείο υπάρχει  αναπαράσταση πρωτοελλαδικής διώροφης κατοικίας και τα σημαντικότερα εκθέματα του προέρχονται από τον ναό της Αθηνάς Αφαίας. Σημαντικά επίσης εκθέματα είναι και το άγαλμα του Ηρακλή και η Σφίγγα από τον ναό του Απόλλωνα που βρίσκεται στην περιοχή της Κολώνας.

Μέσα από μια φύση που οργιάζει τώρα την άνοιξη, ανεβαίνει κανείς στη κορυφή του λόφου που βρίσκεται και η μοναδική 8 μέτρων εναπομείνασα κολώνα από τον ναό  του Απόλλωνα και η θέα από εκεί είναι μαγευτική.
Ο ναός αυτός κατασκευάστηκε πριν από τον Παρθενώνα και η λειτουργία του διακόπηκε το 354 μ.Χ. κατόπιν εντολής του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου αφού θεωρήθηκε ειδωλολατρικός.

                     

                     

Η επόμενη στάση ήταν στο σπίτι του Καπράλου που μετά τον θάνατο του έχει γίνει Μουσείο. Στις αίθουσες και στον υπαίθριο χώρο του, φιλοξενούνται γλυπτά του Καπράλου σε ξύλο, πωρόλιθο και μάρμαρο και ζωγραφικά του έργα, όλα φιλοτεχνημένα στην Αίγινα. Εκτίθενται επίσης δείγματα της μικρογλυπτικής του σε πηλό και μπρούντζο. Στα σημαντικότερα εκθέματα του μουσείου περιλαμβάνονται το γύψινο εκμαγείο της σαράντα μέτρων μήκους πώρινης ζωφόρου Το Μνημείο της Μάχης της Πίνδου (1952-1956) ενώ το γνήσιο έργο έχει τοποθετηθεί στο Περιστύλιο της Βουλής των Ελλήνων.

Μπροστά από το σπίτι και προς την θάλασσα, σε μια πλατειούλα  βρίσκεται το περίφημο χάλκινο άγαλμα του Η Ελληνίδα Μάνα που ο γλύπτης ως μοντέλο είχε χρησιμοποιήσει την δική του μάνα. Το ίδιο άγαλμα βρίσκεται και στο περίβολο της Βουλής  και στην  Καρδίτσα αλλά και στο Δημοτικό Διαμέρισμα Αγγελοκάστρου του Δήμου Αγρινίου όπου και είχε γεννηθεί η μητέρα του.

Πηγαίνοντας προς τον Ναό της Αφαίας περνάμε έξω από το σπίτι που είχε φτιάξει εκεί ο Καζαντζάκης και το οποίο έχει πουληθεί από χρόνια  σε ιδιώτη.
Σύμφωνα με την μυθολογία ο βασιλιάς της Κρήτης Μίνως ερωτεύθηκε την Βριτόμαρτη και επειδή την κυνηγούσε εκείνη έπεσε στην θάλασσα, την βρήκαν κάποιοι ψαράδες και την πήγαν στην Αίγινα. Όμως και  εκεί την  κυνηγούσε ένας από αυτούς, οπότε πήγε και κρύφτηκε στο ιερό άλσος της Άρτεμης και η θεά την εξαφάνισε. Οι ντόπιοι που την έψαχναν βρήκαν στην θέση της ένα άγαλμα  που το ονόμασαν Αφαία (δηλαδή άφαντη)

Έτσι εκεί οι Αιγινήτες έφτιαξαν στην αρχή ένα ιερό και τον 5ο αιώνα κατασκευάστηκε ο ναός.(σας θυμίζει καθόλου η ιστορία αυτή την Παναγία της Τήνου;) Στις φωτογραφίες οι 4 πλευρές του ναού.
Ο ναός κτισμένος σε πευκόφυτο λόφο 160 μέτρων, είναι μια  κορυφαία δημιουργία της αρχαϊκής αρχιτεκτονικής και πιστεύεται ότι αποτέλεσε το ναό πρότυπο για τους αρχιτέκτονες του Παρθενώνα, Ικτίνο κα Καλλικράτη.  
Είναι δωρικού ρυθμού κατασκευασμένος από πωρόλιθο και σήμερα σώζονται 24 από τις 32 κολώνες του.
Μετά τον ναό της Αφαίας με πλήρως ικανοποιημένο το πνεύμα μας από όσα είδαμε, βρεθήκαμε γεμάτοι όρεξη σε μια ψαροταβέρνα, από τις πολλές που έχει η πόλη της Αίγινας και ικανοποιήσαμε πλήρως και το στομάχι μας με ψαρομεζέδες, έτσι ώστε το σούρουπο γυρίζοντας  στον Πειραιά να έχουμε εκείνο το υπέροχο συναίσθημα που έχεις μετά από μια ωραία και επιτυχημένη εκδρομή.
 
Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.