Παρασκευή 15 Αυγούστου 2008

ΤΙ ΣΧΕΣΗ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΕΧΟΥΝ Η ΜΥΚΟΝΟΣ, Η L-DOPA ΚΑΙ Ο ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ Ν. ΚΥΡΙΑΚΟΣ;




Σύνηθες θέαμα εις την Ψαρού που οι γυναίκες της παρέας διαπίστωσαν κυτταρίτιδα, πάχος, πτώση του στήθους και ελαττωματικό λοβίο του ωτός που δεν διακρίνεται στη φωτογραφία.

Τι να πολυλογούμε; Η Μύκονος έχασε πολύ από την προηγούμενη της αξία. Οι κύκλοι είναι τέτοιοι, που να γίνεται ο τόπος κοσμοπολιτικό σαλόνι. Άνθρωποι σαν και μας που ήρθαν με την ιδέα να απολαύσουν την μυστικοπάθεια του τόπου ,τα στενά, την Παραπορτιανή, το λιμάνι, το μουσείο, ευρίσκονται προ συνεχούς διωγμού. Πας στην Παραπορτιανή το βράδυ; Άκούς τον Mister Brown να σε χαιρετάει μέσα από το σεληνόφως*.
Το κείμενο αυτό δεν έχει γραφτεί σήμερα αλλά στις 3-9-1934 !!
Είναι απόσπασμα από επιστολή που έγραψε 16 ετών ο μετέπειτα καθηγητής Ιατρικής στην Βοστώνη Γιώργος Κοτζιάς στον φίλο του γιατρό Θεόκλητο Τριανταφυλλίδη.
Ο Γιώργος Κοτζιάς ήταν γιός του Δημάρχου Αθηναίων Κώστα Κοτζιά και ήταν από τους βασικούς συντελεστές στην ανακάλυψη της l-dopa.
Την άποψη που εκφράζει ο Κοτζιάς για την Μύκονο την έχω ακούσει και από αρκετούς άλλους τα τελευταία χρόνια.
Η Μύκονος είναι ένα νησί που για πολλούς λόγους από παλιά ελκύει τον κόσμο να την επισκεφτεί. Ένας βασικός λόγος ήταν η Δήλος.
Οι επισκέπτες όμως που έρχονταν να θαυμάσουν τις μοναδικές αρχαιότητες της Δήλου, εκτός από αυτήν βρίσκονταν μπροστά στην μοναδική ομορφιά ενός κυκλαδίτικου οικισμού που ανώνυμοι λαϊκοί μάστορες με σοφία είχαν κατασκευάσει.
Από στόμα σε στόμα έγινε γνωστή στον κόσμο η ομορφιά του νησιού και οι μοναδικές παραλίες του και ευτυχώς με την έγκαιρη ανακήρυξη του οικισμού σε διατηρητέο, με την επακόλουθη ανάπτυξη που είχε δεν καταστράφηκε και κατάφερε να φθάσει να γίνει σήμερα το πιο κοσμοπολίτικο μέρος της Ελλάδας.
Βέβαια επακόλουθο αυτής της κατάληξης ήταν να προσελκύσει και πλήθη νεοβάρβαρων νεόπλουτων οι οποίοι έφτιαξαν σπίτια ή έρχονται στο νησί απλά και μόνο γιατί θεωρείται στους κύκλους τους πολύ in.
Οι περισσότεροι από αυτούς μπορεί να ξέρουν πιο είναι σήμερα το μπάρ του συρμού αλλά αν τους ρωτήσεις τι έχει επάνω της και γιατί είναι τόσο σημαντική η Δήλος μπορεί να σε κοιτάνε με το απλανές βλέμμα του άσχετου.
Στην Μύκονο μπορείς να κάνεις ότι ζωή θέλεις.
Από την πιο κοσμική μέχρι την πιο απλή. Μπορείς να την αράξεις στην παραλία και να χαζεύεις τα ποικιλόχρωμα πλήθη των επισκεπτών της από τις μαμάδες να σέρνουν τα καροτσάκια των παιδιών τους μέχρι τις πιο φαντεζί και εξαντρίκ εμφανίσεις.
Αν ο κόσμος σε ενοχλεί μπορείς να ρομαντζάρεις το φεγγάρι στα βράχια κάτω από την Παραπορτιανή ενώ ο αέρας θα κυματίζει τα μαλλιά σου.(Αυτό αφορά εκείνους που έχουν ακόμα μαλλιά!)
Από την άλλη μεριά παρά την έντονη τουριστική κίνηση οι ντόπιοι διατηρούν τις παραδόσεις τους με αποτέλεσμα την παραμονή της Παναγίας η Άνω Μέρα να έχει κατακλυστεί από τους Μυκονιάτες.
Επειδή από τα νεανικά μου χρόνια φιλοξενούμαι σε ένα παραδοσιακό σπίτι της Χώρας , βλέπω πια το νησί όπως οι ντόπιοι .
Το σπίτι, που μένω και σας γράφω, ηλικίας άνω των 150 ετών, παρά τις αναπόφευκτες τροποποιήσεις που έχει υποστεί διατηρεί το χρώμα και την απλότητα που είχε από την κατασκευή του.
Σήμερα βέβαια έχει όλες τις σύγχρονες ανέσεις αλλά θυμάμαι την εποχή που η Μύκονος δεν είχε δίκτυο ύδρευσης και αναγκαστικά κάναμε μεγάλη οικονομία στο νερό της στέρνας που έπρεπε να φθάσει για όλο τον χρόνο.
Ένα καλοκαίρι για 15 μέρες το μόνο νερό που άγγιζε τα σώματα των δύο μελών μιας τριανδρίας που μέναμε εκεί, ήταν καθημερινά της θάλασσας.
Ο τρίτος υποχόνδριος με την καθαριότητα ήθελε καθημερινά να κάνει ΝΤΟΥΣ (παθαίνω αλλεργία όταν διαβάζω όλο και πιο συχνά να γράφουν ντουζ !) οπότε για να μην σπαταλάει το πολύτιμο νερό οι έτεροι δύο καθισμένοι με την έννοια της εξεταστικής επιτροπής εξοικονόμησης υδατίνων πόρων, τον καθοδηγούσαμε ώστε να στάξει με φειδώ λίγο νερό εκεί που είχε μείνει σαπουνάδα .
Το μόνο που πλέναμε ήταν τα πόδια μας γιατί κυκλοφορούσαμε ξυπόλυτοι προσέχοντας όμως να μην πατήσουμε τις καβαλίνες από τα μουλάρια που τότε κυκλοφορούσαν στα στενά για τις μεταφορές.
Το σπίτι που η οικογένεια το κατοικεί συνεχώς από την κατασκευή του μας είχε φυλάξει και μια μεγάλη χαρά όταν ανακαλύψαμε σε ένα πατάρι ένα μπαούλο με παλιά βιβλία.
Εκτός από πολλά βιβλία όπως τους Βίους Παράλληλους του Πλουτάρχου σε μετάφραση του Ραγκαβή του 1866 και το Ηροδότου Μούσαι σε έκδοση της Λειψίας ή την σειρά από τα Hμερολόγια του Σκόκου από το 1888 με ενδιαφέρον βρήκαμε και την παραφιλολογία της εποχής.
Ο πολυγραφότατος Αριστείδης Ν.Κυριάκος εκπροσωπείται από το εκ 1514 ! σελίδων πόνημα του Οι Λησταί του Δήλεσι -Ιστορικόν πρωτότυπον έργον μετά καλλιτεχνικών εικόνων και από το εκ 1235 σελίδων βιβλίο Ίρμα η Τσιγγάνα Θαυμάσιον Περιπετειώδες Μυθιστόρημα ενώ στο τέλος του βιβλίου προαναγγέλλεται η έκδοση σε φυλλάδια του νέου έργου του ο Χορός του Ζαλόγγου ή «ή Σουλιώτισσαις» που χαρακτηρίζεται ως το πατριωτικώτερον, εθνικώτερον και τερπνότερον εν ταυτώ των έργων.
Εκτός όμως του Κυριάκου και ο Γεράσιμος Βώκος δεν πήγαινε πίσω με το εκ 1128 σελίδων Ιστορικόν του Μυθιστόρημα Η Κατοχή του 1905.
Συντομότερος όλων ήταν ο Λεωνίδας Αγγ. Βασσάκος με το βιβλίο του Δήμας ΓήσταςΟι μετά του Χριστού συσταυρωθέντες Λησταί και ο απολυθείς Βαραββάς.
Όσοι αγαπούν τα παλιά βιβλία μπορούν να καταλάβουν με τι ευφορία τα ξεφυλλίζαμε όταν τα ανακαλύψαμε.
Εδώ όμως θα σταματήσω γιατί αν αρχίσω να γράφω για τις αναμνήσεις που έχω από την Μύκονο δεν πρόκειται να τελειώσω ούτε την Δευτέρα.
.
.
*Μύκονος -Θεόκλητος Τριανταφυλλίδης 1908-1977 Ελευθερουδάκης 2007

Το σαλόνι του σπιτιού που έχει διατηρηθεί όπως το άφησε η προηγούμενη γενιά.


Η αλτάνα, δηλαδή η εσωτερική αυλή του σπιτιού.

Η παλιά βρύση του σπιτιού.
Τα κρινάκια της Παναγίας που ανθίζουν κάθε Δεκαπενταύγουστο στο κηπάριο της αλτάνας.
Το πατάρι της κουζίνας που βρήκαμε το μπαούλο με τα βιβλία.
Η παλιά πόρτα της κουζίνας.
Ο στενότερος δρόμος της Χώρας δίπλα στο σπίτι που διαθέτει είσοδο και από εκεί.

10 σχόλια:

  1. Αρχικά καλώς επέστρεψες!

    Το νησί το έχω επισκεπτεί πολλάκις κατά τη διάρκεια των φοιτητικών μου χρόνων πάντα Μάιο με εξαίρεση μία και μόνη φορά που πήγα για 3ήμερο τον Αυγουστο. Δεν πέρασα και άσχημα...

    Πάντως όπου πλακώνει πολύ και "άσχετος" με το χώρο κόσμος, αυτό συμβαίνει. Και στην Χαλκιδική ξεφύτρωσαν κάτι μεζονέτες σε κάτι περιοχές που μέχρι πρότινος πηγαίναμε με τα πόδια. Νέος κόσμος, νέες συνήθειες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αγαπητέ Αθεόφοβε,

    Να' σαι καλά που μου θύμισες την παλιά, πλην όμως αξέχαστη, Μύκονο. Με τις καβαλίνες της και τα πατάρια της με τα κρυμμένα μυστικά. Η Μύκονος αυτή υπάρχει ακόμα, μέσα στις αναμνήσεις όσων τη ζήσαμε.

    Σήμερα, ο καλύτερος τρόπος να πάρει κανείς μια γεύση από τον παλιό μυκονιάτικο τρόπο ζωής είναι να πάει ... στη διπλανή Ρήνεια (στις "Μεγάλες Δήλες" όπως τη λένε οι ντόπιοι). Εκεί θα ξανανακαλύψει τα "χωριά" (οι μυκονιάτες έτσι αποκαλούν τις αγροικίες, δηλαδή τα συγκροτήματα μικρών αγροτικών κτισμάτων, με το φούρνο, την αλτάνα, τη βοϊδόστρα ...).

    Προσοχή, όσοι πάνε εκεί θα πρέπει να έχουν ... "γερό συκώτι", διότι οι μυκονιάτες που μένουν στα τελευταία 20-25 "χωριά" της Ρήνειας είναι "γερά ποτήρα".

    Και μια μικρή διόρθωση, αν μου επιτρέπεις:

    Τα λουλούδια που έχεις φωτογραφήσει, δεν είναι τα Κρινάκια της Παναγίας. Μοιάζουν με αυτά, όμως είναι Αμαρυλλίδες .

    Οι Αμαρυλλίδες (εκ του "αμαρύσσω" = λάμπω, σπινθηροβολώ) είναι φυτά της Νότιας Αφρικής που ανθίζουν στο τέλος του δικού τους καλοκαιριού (δηλαδή κατά το Μάρτιο του νοτίου ημισφαιρίου). Στην Ελλάδα έχουν εισαχθεί και καλλιεργούνται εδώ και πολλά χρόνια και ανθίζουν από τα μέσα Αυγούστο μέχρι περίπου τον Οκτώβριο.

    Τα κρινάκια της Παναγίας είναι αυτά .
    Είναι μεγαλύτερα (συνήθως > 1 μέτρο) και ,εν αντιθέσει με τις αμαρυλλίδες, έχουν έντονο άρωμα, και ανθίζουν την άνοιξη, συνήθως το Μάιο.

    Τα έχω καλλιεργήσει και τα δύο είδη στον κήπο και στην βεράντα μου, για πολλά χρόνια, όπως και πολλά άλλα παρόμοια βολβώδη φυτά.

    Φιλικά,
    Ιρλανδός

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ωραιες εμπειριες.
    Κατι παρομοιο εχω ζησει κι εγω στην Μυκονο, αν και οχι τακτικος επισκεπτης.

    Την Μυκονο την αποφευγω, γιατι δεν εχει καθολου υποδομες για κοττερα (περιεργο για ενα τοσο διεθνες μερος). Αλλα αυτο ειναι μαλλον δικο μου προβλημα, οχι γενικο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πολύ ωραίες οι πληροφορίες σου για τη Μύκονο και το παλιό σπίτι που μένεις από χρόνια.
    Και μια παρατήρηση. Έτσι και παχύνεις λίγο δεν θα χωράς από την πλαϊνή πορτούλα και το στενό διάδρομο. Χα χα χα!!
    Καλή επάνοδο Αθεόφοβε μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ndn-
    Βρίσκομαι ακόμα στην Μύκονο αλλά το σπιτι διαθέτει pc και internet.
    Έτσι σήμερα το πρωί λόγω του αέρα που φυσάει καιτης μουργελίτιδας που μας έχει καταλάβει καθήσαμε στο σπίτι οπότε έγραψα το ποστ αυτό που από μέρες το είχα στο μυαλό μου.
    Παρά τον κόσμο που κατακλύζει το νησί άμα έχεις δικούς ανθρώπους εδώ κινείσαι σε μέρη που δεν υπάρχουν μεγάλα πλήθη.

    irlandos-
    Το όνομα του λουλουδιού μας το είχε πεί η μακαρίτισσα η μάνα του κουμπάρου μου΄.
    Τα λένε δε έτσι εδώ γιατί όπως πράγματι διαπίστωσα και εγώ ανθίζουν το Δεκαπεντάυγουστο.
    Κατά τα άλλα οι πληροφορίες που δίνεις είναι πολύτιμες σε άσχετα με αυτά,όπως εγώ,αλλά φιλανθή άτομα.

    dralion-
    Δεν είναι εύκολο να γίνουν μαρίνες εδώ γιατί το νησί το καλοκαίρι το "σηκώνουν" οι άνεμοι.

    meropi-
    Τα δρομάκια αυτά ήταν για τους παλιούς Μυκονιάτες που ήσαν λιτοδίαιτοι και κομψοί λόγω φτώχειας.
    Σήμερα κανέις δεν το χρησιμοποιεί και βέβαια εγώ δεν σκέπτομαι καν να δοκιμάσω να περάσω από εκεί!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Καλά να περνάς!
    Τα κρινάκια της εικόνας είναι ίδια στο σχήμα, αλλά όχι στο χρώμα με τα κρινάκια της άμμου που ανθίζουν αυτές τις μέρες στις κορφές της άμμου στις παραλίας.. εκεί βέβαια που δεν υπάρχουν... τα πλήθη..
    Τα κρινάκια της άμμου είναι άσπρα και μυρίζουν υπέροχα. Είναι ένα θαύμα της φύσης το γεγονός πως ανθίζουν στην άμμο τον Αύγουστο που δεν έχει ίχνος υγρασίας!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. http://www.youtube.com/watch?v=uUiM1-YdnQ4

    δες και αυτό

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. 30% κάτω η κοσμοφουρτούνα φέτος στην μύκονο.

    μήπως σλόουλι μαζευτεί...?

    λέω τώρα...

    διάβασα όλες σου τις βόλτες.
    τι ωραίες φωτογραφίες της πάρου κι απέναντι...

    αχ...!

    την καλημέρα μου.
    :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Διαβάζοντας το κείμενο και σε συνδυασμό με όλη την άχρηστη πληροφορία που μάζεψα κατά τις διακοπές, πιστεύω ότι το πιο σωστό θα ήταν να πάτε με την κυρία Αθεόφορου στην Πάρο - Μύκονο ακτοπλοϊκώς με το φουσκωτό σας.

    «Καλό χειμώνα» δεν λέω από τώρα, γιατί επισήμως αρχίζει σε 3.5 μήνες. :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. zepos-
    Πράγματι΄είδα σε παραλίες του νησιού τα κρινάκια που λες να ανθίζουν στην άμμο και να μοσχοβολάει ο τόπος!

    ανώνυμος-
    Διάβασε το επόμενο ποστ.

    maya-
    Δεν έχω στατιστικά στοιχεία αλλά χοντρικά δεν μου φάνηκε λιγώτερος ο κόσμος φέτος από άλλες φορές.

    chris-
    Μπορείς να πας με το φουσκωτό στην Μύκονο αλλά δεν θα ξέρεις με τους καιρούς που πιάνουν εκεί αν και πότε θα γυρίσεις.
    Άσε που η κ.Αθεόφοβου δεν είναι και για ιδιαίτερες ναυτικές περιπέτειες και όταν βρίσκεται στο φουσκωτό φοράει αντιαναιμικό, κουκούλα, γυαλιά και μου δίνει συστάσεις να προσέχω τις λακούβες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή