ΟΙ ΟΡΧΕΙΣ ΣΤΗΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΉ ΘΡΗΣΚΕΙΑ

Επειδή οι παραπάνω χρυσοστόλιστοι μητροπολίτες δεν πρόκειται ποτέ να αναλύσουν στο χριστεπώνυμο πλήρωμα της εκκλησίας τι ρόλο έπαιξαν και παίζουν οι όρχεις στην χριστιανική θρησκεία αποφάσισα να καλύψω σήμερα αυτό το κενό.

Ίσως σε πολλούς να έχει ήδη δημιουργηθεί η απορία ποια σχέση μπορεί να έχουν οι όρχεις με την θρησκεία. 

Και όμως !

Αν ως ευσεβείς μελετητές της Παλαιάς Διαθήκης διαβάσουμε  το 21 (16-20) Κεφάλαιο του Λευιτικού του οποίου συγγραφέας θεωρείται ο  ίδιος ο Μωυσής εκεί θα διαπιστώσουμε πως ο θεός είναι μεν πάνσοφος, καλός οικτίρμων και φιλεύσπλαχνος αλλά είναι και λίγο σιχασιάρης!  
΄Ετσι έδωσε εντολή στον Μωυσή να πει στον Ααρών ότι τυφλοί, κουτσοί. χωρίς μύτη, παραμορφωμένοι, με σπασμένα χέρια η πόδια, με κολοβή και με μη φυσιολογική και μικρή μύτη ή με κομμένα τα αυτιά,καμπούρηδες, ή με στίγματα ωσάν καρφιά στο πρόσωπο τους η με πρησμένα και μαδημένα  βλέφαρα ή με  ψώρα και λειχήνες αλλά και οι μονάρχιδοι δεν επιτρέπεται να πλησιάζουν στο θυσιαστήριο για να του προσφέρουν τροφή!

Αλλά αν στο Λευιτικό δεν επιτρέπεται να προσφέρουν τροφή στο  Δευτερονόμιο τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα για όσους τους έχουν ευνουχίσει γιατί:

(23,2) Δεν επιτρέπεται εις συγκεντρώσεις ενώπιον του Κυρίου να προσέρχεται άνθρωπος, του οποίου τα απόκρυφα μέλη είναι σπασμένα η κομμένα.

Επίσης  αλλοίμονο στην γυναίκα που θα πάει να σώσει τον άνδρα της από ξυλοδαρμό και ακουμπήσει  κατά λάθος τους όρχεις αυτού που τον βαράει!

(25,11-12) Εάν συμπλακούν δύο άνθρωποι, Ισραηλίτης με Ισραηλίτην, και η σύζυγος του ενός δια να απαλλάξη τον σύζυγόν της από τα χέρια εκείνου που τον δέρει, πλησιάση και απλώση το χέρι της και συλλάβη τα απόκρυφα μέλη του δέροντος, θα κόψετε το χέρι της γυναικός αυτής· δεν θα την λυπηθη το μάτι σας.

Πάντως αν και στην  Παλαιά Διαθήκη εύκολα κόβονται τα χέρια των γυναικών,  δεν αναφέρεται σε αυτήν ότι με το κόψιμο των όρχεων εξασφαλίζεις την βασιλεία των ουρανών.  Αντίθετα όμως στην Καινή, ο  Ματθαίος (19:12)   έγραψε στο Ευαγγέλιο του «εἰσὶν εὐνοῦχοι οἵτινες εὐνούχισαν ἑαυτοὺς διὰ τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν» 

Το διάβασε αυτό ο Ωριγένης και σαν καλός χριστιανός που πίστευε ότι ο πιστός πρέπει να ακολουθεί τις λέξεις του Κυρίου του δίχως επιφυλάξεις. αυτοευνουχίστηκε σε ηλικία 25 ετών.
Έτσι απερίσπαστος από κάθε πειρασμό έκατσε μεν και έγραψε,κατά τον Επιφάνειο, 6000 θεολογικά έργα, αλλά τελικά δεν γλύτωσε τον αναθεματισμό από την η Ε΄Οικουμενική Σύνοδος το 553μΧ .

Ο μεγάλος χριστιανός θεολόγος Τερτυλλιανός επίσης ευνουχίστηκε και αυτός, και στα γραπτά του υποστηρίζει πως και ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός ήταν ευνούχος!

Αντιγράφω από την εργασία της Β. Μπελογιάννη Η βία κατά τα Βυζαντινά χρόνια :

Στο Βυζάντιο οι ακρωτηριασμού δεν ήταν ένα φαινόμενο ξένο προς την χριστιανική παράδοση. Πληθώρα ιερέων, μοναχών και πιστών προχωρούσε σε αυτοευνουχισμό, γεγονός που επιβεβαιώνεται μέσα από τα λόγια του προφήτη Ησαΐα:(...) τάδε λέγει Κύριος τοις ευνούχοις... Καθώς οι περισσότεροι θρησκευτικοί ηγέτες ήσαν ευνούχοι , ολοένα και περισσότεροι πιστοί ακολουθούσαν το παράδειγμα των της εκκλησίας, τέθηκε ζήτημα υπογεννητικότητας. Εξαιτίας αυτού, οι Σύνοδοι αναγκάστηκαν να αποδοκιμάσουν τη πράξη...
Επιπρόσθετα, είναι σημαντικό να αναφερθεί πως στα ενδότερα της εκκλησίας ο αυτοευνουχισμός αποτελούσε ένα είδος ανομολόγητου καθήκοντος. Οι μοναχοί σε μια προσπάθεια, όχι μόνο να απαρνηθούν τις σωματικές ηδονές και να απαξιώσουν το σώμα ως κατώτερο του πνεύματος, αλλά και να υιοθετήσουν ένα αγγελικό τρόπο ζωής αυτοευνουχίζονταν θεωρώντας  την κίνηση αυτή απαραίτητη ένδειξη αφοσίωσης και πίστης. Η αποκοπή του γεννητικού μορίου θα τους εξασφάλιζε την κατ΄εικόνα ταύτιση τους με τους αγγέλους (σ.σ. η κοινή χριστιανική αντίληψη θέλει τους αγγέλους άφυλους) και εν συνέχεια μια παραδεισένια μεταθανάτια ζωή. Ο ίδιος ο απόστολος Πέτρος παραδέχεται πως σε ένα ταξίδι στην Ρώμη ευνούχισε ίδιος τον Άγιο Μεθόδιο , συνθλίβοντας τα γεννητικά του όργανα κάποιο βράδυ όπου οι πειρασμοί δεν τον άφηναν να κοιμηθεί. Ο Άγιος Στέφανος ήταν επίσης ευνούχος, αγιότης ήταν η αιτία.

Ο άγιος Ιγνάτιος, που διετέλεσε πατριάρχης της Πόλης σε δύο εξαιρετικά κρίσιμες πολιτικά περιόδους,  το 847- 858 και το 867- 877, ήταν και αυτός ευνούχος είναι δε ο μοναδικός ευνούχος άγιος αναγνωρισμένος τόσο από την Ορθόδοξη όσο και από την Καθολική εκκλησία.
Στην Δύση για να απολαμβάνει ο θεός τους θρησκευτικούς ύμνους με ψιλές παιδικές φωνές ευνούχιζαν παιδιά πριν την εφηβεία και έτσι δημιουργήθηκαν οι καστράτοι. Το 1589 ο Πάπας Σίξτος Ε΄τους ενέταξε στην χορωδία της Βασιλικής του Αγίου Πέτρου. Η πρακτική απαγορεύτηκε το 1902 από τον Πάπα, και ο τελευταίος καστράτο πέθανε το 1922.

Όμως επίσης  και στις αρχές του 18ου αιώνα υπήρξε μια θρησκευτική σέχτα τα Λευκά Περιστέρια ή Skoptzy- που εμφανίστηκε στην Ρωσία και εξαπλώθηκε γρήγορα  τη Ρουμανία και σε εδάφη της Βεσσαραβίας. 
Όλα τα μέλη της ανεξαιρέτως, στηριζόμενα στην ερμηνεία του κατά Ματθαίον 19:12 που αναφέρθηκε προηγουμένως και του 18:8-9 της Καινής Διαθήκης από τον Τερτυλλιανό, αυτοευνουχίζονταν οι άνδρες, και έκοβαν τους μαστούς τους οι γυναίκες, ώστε να έρθουν πιο κοντά στην πολυπόθητη είσοδο τους στη βασιλεία των ουρανών! Μάλιστα, πίστευαν ότι η Δευτέρα Παρουσία θα έρθει μόνο όταν τα μέλη τους φτάσουν το αποκαλυπτικό νούμερο των 144.000 όπως αναγράφεται στην Αποκάλυψη (14:1,4), ωθούμενοι έτσι σε έναν επιθετικό προσηλυτισμό που έφτασε τους 100.000 πιστούς στις αρχές του 20ου αιώνα.

Οι πιο πρόσφατοι χριστιανοί ευνούχοι ήσαν 8 μέλη της σέχτας Πύλη του Παραδείσου (Heaven’s Gate) στο Σαν Ντιέγκο της Καλιφόρνιας οι οποίοι είχαν ευνουχιστεί στο Μεξικό. Η σέχτα οδήγησε  σε ομαδική αυτοκτονία 39 ατόμα το 1997 όταν ο κομήτης Hale-Bopp πέρασε πολύ κοντά από τη γη. Όλοι αυτοί πίστευαν πως  πίσω από τον κομήτη κρυβόταν ένα διαστημόπλοιο που μετέφερε τον Ιησού και αυτός ήταν ο μόνος τρόπος για να  πάρει μαζί του τις ψυχές τους
Παρά την λαϊκή ρήση :Είναι άχρηστος σαν τα αρχίδια του Πάπα, που υπονοεί πως ο ποντίφικας όχι μόνο δεν δικαιούται να τα χρησιμοποιεί καθ’ οιονδήποτε τρόπο, αλλά η παρουσία τους αποτελεί και βάρος στον κάτοχό τους, αντίθετα από όλους αυτούς που έκοβαν τους όρχεις τους ο Πάπας έπρεπε, μετά το κάζο που είχαν πάθει με την Πάπισσα Ιωάννα, να μην τα έχει κόψει.

Αντιγράφω από εδώ :

Το πιο σημαντικό επιχείρημα ότι η πάπισσα Ιωάννα ήταν ιστορικά υπαρκτό πρόσωπο,  αποτελεί -ίσως- η εικαζόμενη, επί πέντε μετά από αυτήν αιώνες, διαδικασία επιλογής του προκαθήμενου της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας, όπως επιβεβαιώνεται από διαφορετικές πηγές, όπως έναν οδηγό της Ρώμης του 15ου αιώνα, τη μαρτυρία του Γαλάτη κληρικού Αδάμ του Ουσκ (Adam de Usk), αυτόπτη μάρτυρα της εκλογής πάπα, και πολλές άλλες σχετικές γραφές. 

Σύμφωνα με τις γραφές αυτές η ολοκλήρωση της εκλογής νέου πάπα γινόταν με επιβεβαίωση του ανδρικού του φύλου από κάποιον, εντεταλμένο γι' αυτό, διάκονο ο οποίος, μετά από ψηλάφηση των γεννητικών αδένων του υποψήφιου, σε ειδικά σχεδιασμένη διάτρητη πολυθρόνα, αναφωνούσε στο κονγκλάβιο των εκλεκτόρων-καρδιναλίων τη φράση «Duos habet et bene pendentes», δηλαδή «Δύο έχει και καλά κρεμάμενους», για να εισπράξει την επιδοκιμασία των παρευρισκόμενων με τη φράση «Deo gratias», δηλαδή «Δόξα στο Θεό».
Αν πάλι ο υποψήφιος διέθετε μόνον έναν εκ των διδύμων αδένων, ο διάκονος επιβεβαίωνε το γεγονός με τη φράση: «Est unus», δηλαδή υπάρχει ένας και ο χορός των καρδιναλίων απαντούσε με τη λέξη «sufficit», δηλαδή αρκετός.
Τέλος, όταν ο ελέγχων διαπίστωνε ανυπαρξία γεννητικών αδένων στον υποψήφιο (ο ευνουχισμός ήταν συνήθης τιμωρία πολεμικών αιχμαλώτων από πειρατές οι οποίοι, την εποχή εκείνη, κυριαρχούσαν στις θάλασσες) ανακοίνωνε περίλυπος το γεγονός με τη φράση «Est nullus», δηλαδή «Ουδείς υπάρχει» για να πάρει την απάντηση των εκλεκτόρων με τη φράση: «Deus providebit», δηλαδή «Ο Θεός θα εφοδιάσει». Βέβαια, ουδέποτε και ουδένα εφοδίασε ο θεός μετά την αποκοπή, αλλά η εκκλησία δεν στέκεται σε τέτοιες λεπτομέρειες! 

Από την παραπάνω διαδικασία προέρχεται και η άλλη λαϊκή φράση ΄Επιασε τον Πάπα από τ΄αρχίδια! που χρησιμοποιείται για κάποιον που θεωρεί πως έχει κάνει κάτι πολύ σημαντικό, όπως ο διάκονος που έχει αυτό το καθήκον και ο οποίος γι΄αυτό γίνεται  αλαζών  και υπερόπτης.

Κλείνοντας το θέμα δεν θα μπορούσα να μην αναφέρω ότι ο λαός μας από τήν πείρα του καί από τήν μακρόχρονη Παράδοσή μας, έχει δώσει στούς Αγίους καί κάποιες "ειδικότητες" όπως ακριβώς συμβαίνει καί μέ τούς εν ζωή γιατρούς, όπως διαβάζω στο σχετικό χριστιανικό ιστότοπο.

Έτσι ο Άγιος Αρτέμιος είναι ο άγιος που ασχολείται με τις κήλες αλλά λόγω γειτνιάσεως αναγκαστικά και με τους όρχεις!

Όπως μπορεί κανείς να διαβάσει στο συναξάρι του τα θαύματα είναι πολλά και σχετικά.

Στην μία περίπτωση  ενας άνθρωπος τις έχων τα δίδυμα του πολλά εξογκωμένα από το σπάσημον,του ζήτησε βοήθεια  οπότε  ό άγιος κύφας (έσκυψε) και πιάσας επιτήδεια μέ τάς δύο του χείρας τό σπάσιμον τών διδύμων του, έσφιγξεν αυτά όσον έδύνατο, ό δέ ασθενής πονήσας μεγάλως και φωνάξας τό, ούαί μοι,

Στην άλλη ένας που είχε  τρεις κήλας (φούσκας) είς τα δίδυ­μα του ο άγιος γυμνώσας τό πάθος και ψηλαφήσας μέ τάς χείρας του, έσφράγισεν αυτό μέ τό σημείον του σταυρού και θεραπεύτηκε!

Μια άλλη άκρως πρωτότυπη θεραπεία ήταν ενός με βάρος ανυπόφορον εις τά δί­δυμα,οποτε ο άγιος του είπε  ύπαγε είς τόν γείτονα σου Ίωάννην τόν χαλκέα και βάλε την κήλην τών διδύμων σου επάνω είς τόν άκμωνά του, και εάν εκείνος κτυπήση αυ­τήν δυνατά με το πυρωμένον σφυρίον του, ευθύς θά ίατρευθής.  Αυτός βέβαια φοβήθηκε αλλά τελικά με τα πολλά πείστηκε επήγεν είς τόν χαλκέα καιέβαλε το σπάσιμόν του επάνω είς τόν άκμωνα εκείνου. Βλέπων δε το πυρωμένον σφυρίον ότι κατέβαινεν επάνω εις το σπάσιμόν του, ετραβίχθη οπίσω άπό τόν φόβον του, και ώ του θαύματος! ευθύς το σπάσιμόν ηφανίσθη και το σφυρίον έκτύπησεν επάνω είς τόν ξηρόν άκμωνα.

Αλλά ο άγιος δεν ανέχεται και να τον περιγελούν και έτσι όταν ένας ράπτης κορόιδεψε  ένα πιστό που πήγαινε λαδάκι και κεριά στον ναό του αγίου και του είπε αδελφέ, όταν έπιστρέψης από τόν άγιον Άρτέμιον, φέρε μοι μίαν κήλην τών διδύμω, δεν φαντάστηκε τι τον περιμένει.

Όταν αυτός επέστρεφε από τον ναό ήρχισαν νά καταβαίνουν τά δίδυμα του, και επειδή έκατέβησαν πολύ και το σπάσιμόν του ηυξήθη, εννόησεν ότι διά τόν περιγελαστικόν λόγον εκείνον του ράπτου, έπαθε το πάθος αυτό.

Για να μην περιττολογούμε επήγε πίσω στον ράφτη και  έσηκωσε μέ θυμόν τά φορέματα του, διά νά δείξη είς τους ορώντας το σπάσιμόν όπερ έπαθε, καί, ώ του θαύματος! αυτός μεν εύρεν εαυτόν υγιή, ό δέ ράπτης έφώναζεν, ούαί μοι! και έδειξεν εις όλους το σπάσιμόν τών διδύμων, όπερ τότε παρευθύς συνέβη είς αυτόν.
Βέβαια αυτή η ενασχόληση του Αγίου Αρτέμιου, που είναι και προστάτης της Αστυνομίας φαίνεται ότι δεν είναι  ιδιαίτερα αρεστή από τους αστυνομικούς όπως διαπιστώνει κανείς από την παρακάτω επιστολή.