ΠΑΣΧΑΛΙΝΑ ΜΕΖΕΔΑΚΙΑ ΠΡΙΝ ΤΟ 4ο ΜΝΗΜΟΝΙΟ

Και το καλύτερο απ΄όλα προέρχεται από το 2012 όταν ακόμη οι αρειμάνιοι αγωνιστές του ΣΥΡΙΖΑ κορόιδευαν ότι ακριβώς κάνουν, χωρίς να ντρέπονται, οι ίδιοι σήμερα ! 

Τα περσινά

ΠΑΣΧΑΛΙΝΑ ΜΕΖΕΔΑΚΙΑ!

ΜΕΡΙΚΑ ΔΥΣΠΕΠΤΑ ΠΑΣΧΑΛΙΝΑ ΜΕΖΕΔΑΚΙΑ

Ένα πασχαλινό ευθυμογράφημα

ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΝΟΣ ΘΕΟΣΕΒΟΥΜΕΝΟΥ ΑΜΝΟΥ

και μερικές εικόνες από Πάσχα στο Μεξικό-Γουατεμάλα

ΜΕΞΙΚΟ-ΓΟΥΑΤΕΜΑΛΑ Ένα ταξίδι ζωής.

Επίσης ένας σαφής οδηγός για όσους θέλουν να μεταλάβουν.
ΕΑΝ ΝΟΜΙΖΕΤΕ ΟΤΙ ΤΟ ΝΑ ΜΕΤΑΛΑΒΕΤΕ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΠΛΗ ΥΠΟΘΕΣΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΜΠΝΕΥΣΜΕΝΟ ΚΗΡΥΓΜΑ  

Η ΔΙΑΓΡΑΦΗ MOY ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK

Το βράδυ της παραμονής της επετείου της 21ης Απριλίου ξαφνικά και χωρίς καμιά ειδοποίηση και χωρίς κανένα εμφανή λόγο, διαγράφτηκε ο λογαριασμός μου και όλα τα σχόλια έχω κάνει στο Facebook τους 8 περίπου μήνες που άνοιξα λογαριασμό σε αυτό.

Η μόνη πιθανή εξήγηση που μπορώ να δώσω είναι ότι η διαγραφή μου έγινε γιατί έθιξα συμφέροντα που σχετίζονται με τις διαφημίσεις από τις οποίες κερδίζει το Facebook.

Το κλείσιμο του λογαριασμού μου έγινε  αμέσως μετά την δημοσίευση του ποστ μου σχετικά με την παραπλανητική διαφήμιση που δημοσιεύτηκε σε αυτό, με τίτλο ΜΙΑ ΚΑΛΑ ΣΤΗΜΕΝΗ ΙΝΤΕΡΝΕΤΙΚΗ ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΗ ΑΠΑΤΗ

Επειδή δεν πρόκειται να ασχοληθώ πλέον με το Facebook θέλω από εδώ να ευχαριστήσω τους πάνω από 90 φίλους που απέκτησα εκεί στο σύντομο διάστημα που δημοσίευα σε αυτό.

Όλοι αυτοί, στην πλειονότητα τελείως άγνωστοι σε μένα, ζήτησαν να γίνουμε φίλοι χωρίς να με ξέρουν, απλά και μόνο γιατί  τους άρεσαν  αυτά που δημοσίευα.

Επειδή ίσως μερικοί από τους αναγνώστες των ποστ μου στο Facebook θα έχουν την απορία για τους λόγους της αιφνίδιας εξαφάνισης μου από εκεί, θα παρακαλούσα όσους θέλουν από τους φίλους μου σε αυτό, να αναδημοσιεύσουν  το σημερινό ποστ.

Τους ευχαριστώ εκ των προτέρων.

ΕΝΑ ΑΙΝΙΓΜΑΤΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΚΑΙ Η ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΑΥΤΟ.

Η πανέμορφη Bobbie Gentry κατάφερε με το πρώτο 45΄ρι  της να φτάσει στο νο 1 των επιτυχιών στις ΗΠΑ ενώ ταυτόχρονα το τραγούδι της  Ode to Billie Joe έγινε διεθνής επιτυχία. Το ωραίο δε είναι ότι το τραγούδι ήταν η β΄ όψη στο 45΄ρι που σαν κύριο τραγούδι είχε το  Mississippi Delta.

Εδώ η αρχική του εκτέλεση.

Παρά το ότι έχουν περάσει σχεδόν 50 χρόνια από την κυκλοφορία του, διατηρεί όλη την φρεσκάδα του και μπορεί να θεωρηθεί διαχρονικό όπως μπορεί να διαπιστώσει κανείς βλέποντας  το παραπάνω βίντεο.

Το τραγούδι θεωρείται ότι ανήκει στην κατηγορία των αποκαλούμενων Southern Gothic ιστοριών.

Σε αυτήν, κοινά θέματα της λογοτεχνίας του Νότου των ΗΠΑ, είναι προβληματικοί, ενοχλητικοί ή εκκεντρικοί χαρακτήρες, βρώμικες ή  τραγελαφικές καταστάσεις και γεγονότα που έχουν σχέση με την φτώχεια,  την αλλοτρίωση, το έγκλημα, ή την βία.

Στην κατηγορία αυτή θεωρείται ότι ανήκει και η πρόσφατη τηλεοπτική πρώτη εποχή  των True Detective.

Το τραγούδι είναι μια αφήγηση σε πρώτο πρόσωπο της αυτοκτονίας του Billy Joe κατά την διάρκεια του γεύματος μιας οικογένειας.

Η τραγικότητα της αυτοκτονίας έρχεται σε αντίθεση με την  ρουτίνα του γεύματος και τις καθημερινές κοινότυπες συνομιλίες σε αυτό.

Μετά το αγγλικό κείμενο υπάρχει μια δική μου ελεύθερη μετάφραση.

Ode to Billie Joe

It was the third of June,
another sleepy, dusty Delta day.
I was out choppin' cotton 
and my brother was balin' hay.
And at dinner time we stopped,
and we walked back to the house to eat.
And mama hollered at the back door 
"y'all remember to wipe your feet."
And then she said: Ι  got some news this mornin' from Choctaw Ridge
Today Billy Joe MacAllister jumped off the Tallahatchie Bridge.

Papa said to mama as he passed around the blackeyed peas,
"Well, Billy Joe never had a lick of sense, 
pass the biscuits, please."
"There's five more acres in the lower forty I've got to plow."
And Mama said it was shame about Billy Joe, anyhow.
Seems like nothin' ever comes to no good up on Choctaw Ridge,
And now Billy Joe MacAllister's jumped off the Tallahatchie Bridge

And brother said he recollected when he and Tom and Billy Joe
Put a frog down my back at the Carroll County picture show.
And wasn't I talkin' to him after church last Sunday night?
"I'll have another piece of apple pie, you know it don't seem right.
I saw him at the sawmill yesterday on Choctaw Ridge,
And now you tell me Billy Joe's jumped off the Tallahatchie Bridge."

Mama said to me "Child, what's happened to your appetite?
I've been cookin' all morning and you haven't touched a single bite.
That nice young preacher, Brother Taylor, dropped by today,
Said he'd be pleased to have dinner on Sunday. Oh, by the way,
He said he saw a girl that looked a lot like you up on Choctaw Ridge
And she and Billy Joe was throwing somethin' off the Tallahatchie Bridge."

A year has come 'n' gone since we heard the news 'bout Billy Joe.
Brother married Becky Thompson, they bought a store in Tupelo.
There was a virus going 'round, papa caught it and he died last spring,
And now mama doesn't seem to wanna do much of anything.
And me, I spend a lot of time pickin' flowers up on Choctaw Ridge,
And drop them into the muddy water off the Tallahatchie Bridge.

Ωδή στον Billy Joe

Ήταν 3 του Ιούνη ,

 μια άλλη ήρεμη , σκονισμένη μέρα στο Δέλτα του ποταμού.

Ήμουν έξω μαζεύοντας βαμβάκι,

και ο αδελφός μου  έδενε τον σανό

Και την ώρα του φαγητού  σταματήσαμε

και γυρίσαμε  πίσω στο σπίτι για να φάμε

Και η μαμά φώναξε  από την πίσω πόρτα ,

"ει, θυμηθείτε να σκουπίσετε τα πόδια σας!"

Και τότε μας είπε: "Είχα κάποια νέα σήμερα το πρωί  από Choctaw Ridge

Σήμερα, ο Billy Joe Mac Allister πήδηξε από την Γέφυρα Tallahatchie "

Και μπαμπάς είπε στην μαμά, καθώς πέρναγε από χέρι σε χέρι τα μαυρομάτικα φασόλια

"Λοιπόν, ο Μπίλι Τζο δεν είχε ποτέ κουκούτσι μυαλό.

 Δώσε μου τα ψωμάκια παρακαλώ"

"Υπάρχουν ακόμα  πέντε στρέμματα  στο κάτω χωράφι που  έχω να οργώσω"

Και η μαμά είπε ότι ήταν κρίμα για τον Billy Joe, έτσι κι αλλιώς

Φαίνεται σαν να μην έρχεται ποτέ  κάτι καλό στο Choctaw Ridge

Και τώρα ο Billy Joe MacAllister πήδηξε από τη γέφυρα Tallahatchie

Και ο αδελφός θυμήθηκε  όταν αυτός και ο Tom, και Billie Joe

έβαλαν  ένα βάτραχο πίσω στην πλάτη μου στην έκθεση στο Carroll County.

Και δεν του μίλαγα  μετά την εκκλησία την περασμένη Κυριακή το βράδυ;

"Θα πάρω ακόμα ένα κομμάτι  μηλόπιτα. Ξέρεις δεν μου φαίνεται σωστό.

Τον είδα χθες στο πριονιστήριο στο  Choctaw Ridge

Και τώρα μου λέτε ότι ο Billie Joe πήδηξε από την  Γέφυρα Tallahatchie"

Και μου είπε η μάνα μου «Παιδί μου  τι έπαθε η όρεξή σου;

Μαγείρευα όλο το πρωί, και δεν έχεις  αγγίξει μια μπουκιά

Αυτός ο  όμορφος νεαρός ιεροκήρυκας, ο Αδελφός Τέιλορ, πέρασε σήμερα

Είπε  ότι θα του άρεσε να δειπνήσουμε την Κυριακή, α, παρεμπιπτόντως

είπε ότι είδε ένα κορίτσι που έμοιαζε πολύ σαν εσένα στο Choctaw Ridge

Και εκείνη και ο Billy Joe πετούσαν  κάτι  από την Γέφυρα Tallahatchie"

Έχει περάσει ένας χρόνος αφότου  ακούσαμε την είδηση για τον Billy Joe και ο αδελφός  παντρεύτηκε την Becky Thompson, και αγόρασαν ένα κατάστημα στο Tupelo

Κυκλοφορούσε ένας ιός, τον κόλλησε ο πατέρας και πέθανε την περασμένη άνοιξη

Και τώρα η μαμά δεν φαίνεται να θέλει να κάνει πολλά πράγματα

Και εγώ, περνάω πολύ χρόνο μαζεύοντας λουλούδια πάνω κει στο  Choctaw Ridge.

Και  τα πετάω  μέσα στο λασπωμένο νερό από τη Γέφυρα Tallahatchie

Στην φωτογραφία από το Life της 10-11-1967 εμφανίζεται η Bobbie Gentry στην γέφυρα Tallahatchie η οποία το 1972 κατέρρευσε, αλλά  μετά ανακατασκευάστηκε.

Αφ΄ότου κυκλοφόρησε το τραγούδι η ασάφεια των στίχων του εξήψε την φαντασία του κοινού και έκτοτε έχουν αναπτυχθεί διάφορα ερωτήματα και διάφορες θεωρίες για τον λόγο που  αυτοκτόνησε ο Billy Joe.
Τα ερωτήματα που υπάρχουν είναι , τι ήταν αυτό που πέταξε ο Billy Joe στο ποτάμι, ποια η σχέση του με την αφηγήτρια της ιστορίας, είχαν οι δυό τους σχέσεις, μήπως πέταξε τον καρπό του έρωτα τους από την γέφυρα και λόγω εγκυμοσύνης της είχε κοπεί η όρεξη, μήπως το ζεύγος είχε διαφορετικό χρώμα και η αφηγήτρια ήταν μαύρη μιας και μάζευε βαμβάκι κτλ.

Το  1975 γυρίστηκε μια ταινία με τίτλο Ode to Billy Joe. η διαφήμιση της οποίας έλεγε "ότι δεν σας είπε το τραγούδι θα σας το πει η ταινία."

Σε αυτήν η αφηγήτρια είναι μικρή 16 ετών, αλλά παρά τις αντιρρήσεις της οικογένειας της σχετίζεται με τον Billy Joe. Αυτός σε ένα πάρτυ μεθάει και κάνει έρωτα με ένα άνδρα ντυμένο με γυναικεία! Αργότερα  παραδέχεται  ότι το ήξερε και γι΄αυτό αυτοκτονεί!

Στο ποτάμι πετάγεται η κούκλα της μικρής σημαδεύοντας έτσι το  τέλος της παιδικής της ηλικίας.

 Η ίδια η Bobbie Gentry όλα αυτά τα χρόνια προτίμησε να μην δώσει καμιά σαφή απάντηση σε όλα αυτά ερωτήματα.

Αυτό που έχει πει είναι:

Τα ερωτήματα αυτά είναι δευτερεύουσας σημασίας στο μυαλό μου. Η ιστορία του Billie Joe έχει δύο πιο ενδιαφέρουσα υποκείμενα θέματα. Πρώτον, η εικόνα των αντιδράσεων μιας ομάδας  ανθρώπων για τη ζωή και το θάνατο του Billie Joe, και την επακόλουθη επίδρασή που έχει αυτός  στη ζωή τους.. Δεύτερον, η προφανής διαφορά μεταξύ του κοριτσιού και της  μητέρα της εμφανίζεται, όταν και οι δύο γυναίκες βιώνουν μια κοινή απώλεια (αρχικά του  Billie Joe και μετά του πατέρα).

Η μητέρα  και το κορίτσι δεν είναι σε θέση να αναγνωρίσουν αμοιβαία την απώλειά τους ή να μοιραστούν τη θλίψη τους .

Τέλος  ίσως η εξήγηση στα ερωτήματα που υπάρχουν είναι απλή.

Η Bobbie Gentry προφανώς ηθελημένα εξ αρχής ήθελε  να υπάρχει αυτή η ασάφεια μεταξύ αιτίας και αιτιατού στην ιστορία.

Το Πανεπιστήμιο του Μισσισσίππη έχει δημοσιεύσει το χειρόγραφο της Bobbie Gentry με τους στίχους του τραγουδιού στους οποίους το μόνο που γίνεται σαφές είναι ότι δεν είναι η αφηγήτρια της ιστορίας αυτή που σχετιζόταν με τον Billy Joe.

Ο στίχος που έχει παραληφθεί λέει:

 Sally Jane Ellison's been missing since the first week in June.
People don't see Sally Jane in town any more.
There's a lot o' speculatin', she's not actin' like she did before.
Some say she knows more than she's willin' to tell.
But she stays quiet and a few think it's just as well.
No one really knows what went on up on Choctaw Ridge
the day that Billy Jo McAllister jumped off the Tallahatchie Bridge.

Η Sally Jane Ellison  έχει χαθεί από την πρώτη εβδομάδα του Ιουνίου .

Οι άνθρωποι δεν βλέπουν πια την Sally Jane στην πόλη .

Υπάρχουν πολλές υπόνοιες πως δεν προσποιείται πια ,όπως έκανε πριν.

Μερικοί λένε ότι ξέρει περισσότερα από ό, τι θέλει να πει.

Αλλά μένει σιωπηλή και κάποιοι πιστεύουν ότι αυτό είναι το σωστό.

Κανείς δεν ξέρει πραγματικά τι έγινε στο  Choctaw Ridge

την ημέρα που ο Billy Jo McAllister πήδηξε από τη γέφυρα Tallahatchie.

Την ίδια χρονιά που κυκλοφόρησε το τραγούδι, το 1967, ο Joe Dassin το μετέφρασε σχεδόν επί λέξει στα γαλλικά και το έκανε και εκεί επιτυχία, αλλάζοντας μόνο το φύλο του αυτόχειρα σε γυναίκα και της αφηγήτριας σε άνδρα.

ΜΙΑ ΚΑΛΑ ΣΤΗΜΕΝΗ ΙΝΤΕΡΝΕΤΙΚΗ ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΗ ΑΠΑΤΗ

Πως μπορείτε να εξαπατήσετε το κοινό για να το πείσετε να αγοράσει ένα  προϊόν που θέλετε να πουλήσετε;

Αν γράψετε πως είναι θαυματουργό, αποτελεσματικό, μοναδικό  κτλ ίσως να πείσετε μερικούς αφελείς αλλά επειδή πολλοί σήμερα την έχουν πατήσει η επιτυχία της διαφήμισης σας δεν θα είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική.

Για να πειστεί ο αγοραστής θα πρέπει ή να το έχει αγοράσει κάποιος γνωστός του ή να διαβάσει ότι αυτό ήταν αποτελεσματικό σε κάποιον ή κάποιους διάσημους οπότε αυταπόδεικτα πλέον αυτό θα είναι καλό. 

Γι΄αυτό και βλέπετε διάσημους ηθοποιούς να διαφημίζουν αρώματα, ποτά, ρούχα κτλ και θυμηθείτε ότι ακόμα και ο Γκορμπατσώφ εισπράττοντας ένα αξιοσέβαστο ποσό, έφτασε να διαφημίζει την πίτσα  Pizza Hut και τις τσάντες Luis Vuitton!

Όταν  όμως δεν έχεις τα λεφτά για να πληρώσεις μια διασημότητα για να διαφημίσει το προϊόν σου τι κάνεις;

Είναι απλό και δεν ξέρω αν είναι μόνο ελληνική πατέντα.

Φτιάχνεις μόνος σου μια είδηση ότι κάποια διασημότητα σώθηκε χρησιμοποιώντας το μαντζούνι που θέλεις να πουλήσεις και την δημοσιεύεις στο facebook .

Άλλωστε η αλήθεια είναι μια μικροαστική εμμονή όπως έχει πει και ο Βλαδίμηρος  Ίλιτς Λένιν.

Το πρόβλημα όμως είναι ποιό ΜΜΕ θα την δημοσιεύσει.

Και αυτό όμως δεν αποτελεί πλέον σήμερα πρόβλημα με την εξάπλωση που έχει το ιντερνέτ.

Φτιάχνεις μια εφημερίδα που υποτίθεται ότι είναι του εξωτερικού και για να φαίνεται και έγκυρη και της δίνεις ένα όνομα που να θυμίζει σε πολλούς κάποια αξιόπιστη ξένη εφημερίδα.

Έτσι λοιπόν κατασκευάζεις την εφημερίδα The Herald όπου και διαβάζει κανείς  το περισπούδακτο άρθρο:Catherine Zeta -Jones: Ο  Michael Douglas σταμάτησε να ροχαλίζει σε μια μέρα Τον βασάνιζε σε όλη του την ζωή.

Μιας και είναι γνωστό ότι ο Ντάγκλας είχε κάνει θεραπεία για καρκίνο του λάρυγγα, όπως γράφω στο ποστ μου  Ο ΜΑΙΚΛ ΝΤΑΓΚΛΑΣ, Η ΑΙΔΟΙΟΛΕΙΞΙΑ ΚΑΙ Ο ΚΑΡΚΙΝΟΣ. ήταν αναπόφευκτο να διαβάσω αυτή την είδηση.

Βέβαια όντας πάντα καχύποπτος για όλες αυτές αυτές τις ειδήσεις, όπως  και για το αν έχουν μεταφραστεί σωστά, ψάχνω για να δω την αρχική είδηση στην ξένη εφημερίδα.

Αμ δέ!

ΟΛΑ τα λινκ που έχει η εφημερίδα σε μεταφέρουν στην διαφημιστική σελίδα του προϊόντος που διαφημίζει η μούφα είδηση!

Τελικά δεν μπορείς να αποφύγεις την περιέργεια τι είναι αυτό το θαυματουργό φάρμακο που δεν έδιωξε από το συζυγικό κρεβάτι την Catherine Zeta -Jones.

Αφού διαβάσεις για τα διάφορα φυτικά εκχυλίσματα που περιέχει και τις εγκωμιαστικές απόψεις όσων το πήραν, βλέπεις και μια στήλη που έχει και την γνώμη ειδικού ΩΡΛ που όταν όμως γουγκλίσεις το όνομα του για να δεις ποιος, και που εργάζεται, διαπιστώνεις ότι στο ιντερνέτ υπάρχει μόνο ένας συνονόματος του που είναι όμως ορθοπεδικός! 

Μιας όμως και το μαντζούνι, όπως γράφει σε περίοπτη θέση, είναι made in USA γουγκλίζεις το όνομα του για να δεις τον κατασκευαστή του και την γνώμη χρηστών του στις ΗΠΑ, αλλά με έκπληξη τότε διαπιστώνεις ότι δεν υπάρχει άλλη διεθνής αναφορά με το ίδιο όνομα πλην της ελληνικής!

Όλα αυτά όμως τα κάνεις αν δεν σε έχει πιάσει η κωλοπηλάλα  να προλάβεις να το αγοράσεις με την έκπτωση από 42 ευρώ σε 32 γιατί συνεχώς βλέπεις στο δεξιό κάτω άκρο να γίνονται συνεχείς παραγγελίες από όλη Ελλάδα και ο αριθμός των πακέτων με έκπτωση συνεχώς να μειώνεται ταχύτατα και  το τέλος της προσφοράς να πλησιάζει.

Όμως αν κλείσεις την ιστοσελίδα και την ξανανοίξεις σε λίγο θα διαπιστώσεις με έκπληξη ότι τα προς διάθεση με έκπτωση πακέτα ξαναυξήθηκαν αστραπιαία  μέσα σε ένα λεπτό και ο χρόνος με θαυματουργό τρόπο γύρισε πίσω, όπως μπορεί να διαπιστώσει κανείς βλέποντας των ώρα που έχει το screenshot στις φωτογραφίες !

Βέβαια δεν υπάρχει καμία διεύθυνση του κατασκευαστή αλλά και αν ψάξεις στο http://www.white-pages.gr/ σε ποιον ανήκει ο αριθμός τηλεφώνου για τις παραγγελίες σου απαντά : άγνωστος αριθμός!

Το κείμενο αυτό το έγραψα επειδή,μια ιντερνετική φίλη από το Facebook, απογοητευμένη από την διάψευση με στοιχεία που είχα κάνει σε ένα  κείμενο που είχε αναδημοσιεύσει για τον καρκίνο, έγραψε:

 πως τα καταφερνεις και με προσγειωνεις παντα ετσι ανωμαλα.....υπαρχει ομως η ελπιδα η αρχη που εγινε να εχει καποιο αποτελεσμα.

Της είχα απαντήσει πως:

Απλά δεν εντυπωσιάζομαι από ότι διαβάζω στο ιντερνέτ και το τσεκάρω πάντα για να δω ποια είναι η αλήθεια ιδίως όταν αφορούν τον καρκίνο που πολλοί τον έχουν θεραπεύσει από την εποχή της πικραγγουριάς και του νερού του Καματερού!.

Και αυτό ακριβώς έκανα και για την σημερινή διαφήμιση.

Αναρτήσεις με αντίστοιχες παραπλανητικές διαφημίσεις έχω δημοσιεύσει και παλιότερα για ΤΟ ΓΙΛΕΚΟ ΤΟΥ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΠΟΥΛΟΥ. και ΤΟ ΟΖΟΝ ΤΟΥ ΦΙΚΙΩΡΗ

Συνιστώ δε να παρακολουθεί κανείς τον εξαιρετικό ιστότοπο http://ellinikahoaxes.gr/ που συνεχώς καταρρίπτει τις διάφορες ανοησίες που δημοσιεύονται στο ιντερνέτ.

Μ, Ο ΔΡΑΚΟΣ ΤΟΥ ΝΤΥΣΕΛΝΤΟΡΦ ΚΑΙ Η ΔΙΑΦΩΝΙΑ ΤΣΙΡΚΑ-ΡΑΦΑΗΛΙΔΗ

Πριν από 8 χρόνια έγραφα στο ποστ μου ΡΕΚΒΙΕΜ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥΣ ΠΟΥ ΕΚΛΕΙΣΑΝ :

Ως φοιτητής  ήμουνα γραμμένος στην κινηματογραφική λέσχη και έτσι είδα όλη την πρωτοπορία από τις ταινίες που έχουν μείνει στην ιστορία του κινηματογράφου από την Αμερική, τη Ρωσία, τη Γαλλία και μέχρι την Ιαπωνία.
Η γυναίκα μου, άνθρωπος που από παιδικής ηλικίας μέχρι σήμερα με δυσκολία αποχωρίζεται το κρεβάτι του άμα καταφέρει να ξυπνήσει, ακόμα θυμάται με φρίκη ότι την Κυριακή το πρωί έπρεπε να ξυπνήσει πουρνό-πουρνό για να βρίσκεται στις δέκα το πρωί στο Άστυ που ήταν η κινηματογραφική λέσχη και την περίμενε εκείνος ο Αθεόφοβος κινηματογραφόφιλος κουλτουριάρης συμφοιτητής της που από την πρώτη στιγμή που τον είδε είχε αποφασίσει ότι αυτόν ήθελε να παντρευτεί και τελικά το κατάφερε!
Έτσι λοιπόν, μαζί με την επίτευξη του τελικού στόχου που κέρδισε, απέκτησε και μια πλήρη κινηματογραφική παιδεία βλέποντας όλες τις κλασικές ταινίες από τον Αϊζενστάιν μέχρι τους σύγχρονους σκηνοθέτες.

Στην κινηματογραφική λοιπόν λέσχη, που ήταν στον κινηματογράφο ΑΣΤΥ,  είχαμε δει και το αριστούργημα του γερμανικού εξπρεσιονισμού του  Φρίτς Λάνγκ " Μ, Ο Δράκος του Ντύσελντορφ" (M - Eine Stadt sucht einen Mörder ),που, παρόλα τα χρόνια που είχαν περάσει από την αρχική της προβολή, διατηρούσε αγέραστη  την γοητεία  της χάρις στην σκηνοθετική δεξιοτεχνία του Λάνγκ αλλά   και στην χαρακτηριστική παρουσία του εξαιρετικού πρωταγωνιστή της Peter Lorre.

Μπορεί η βουβή Μητρόπολις να είναι η πιο γνωστή ταινία του, αλλά ο Μ ήταν η αγαπημένη ταινία του Λάνγκ, από όλη την πλούσια φιλμογραφία του, λόγω της κοινωνικής κριτικής που γίνεται σε αυτήν. Το 1937, ο ίδιος είπε σε έναν δημοσιογράφο πως έκανε την ταινία "για να προειδοποιήσει τους άλλους να μην παραμελούν  τα παιδιά"

Ο Μ είναι η πρώτη ομιλούσα ταινία του Λάνγκ και πειραματίστηκε ιδιαίτερα με την νέα, τότε τεχνολογία.
ΣΤΑ 100 ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΑ ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ LES CAHIERS DU CINEMA βάσει της ψηφοφορίας που έγινε από 76 σκηνοθέτες , κριτικούς και κορυφαία στελέχη του γαλλικού κινηματογράφου, η ταινία  Μ κατάτάχτηκε στην 6η θέση  με 40 ψήφους.
Την ταινία την θυμήθηκα όταν διάβασα στις 25/3/2016 ένα ενδιαφέρον άρθρο του Δημοσθένη Κούρτοβικ στα ΝΕΑ με τίτλο "Με τον Τσίρκα ή με τον Λανγκ" στο οποίο γράφει μεταξύ άλλων δύο εκ διαμέτρου αντίθετες , αλλά εξ ίσου ενδιαφέρουσες απόψεις για την ταινία :

Θυμάμαι μια συζήτηση ανάμεσα στον Στρατή Τσίρκα και τον Βασίλη Ραφαηλίδη το 1968, έπειτα από μια προβολή της κλασικής ταινίας του Φριτς Λανγκ " Ο Δράκος του Ντύσελντορφ"στο Ινστιτούτο Γκαίτε.

Ο Τσίρκας είχε ενοχληθεί από το περίφημο τέλος της ταινίας εκεί όπου ο υπόκοσμος της δικάζει με όλους τους τύπους τον παιδόφιλο δολοφόνο σε ένα ποτοποιείο. Η ένσταση του αφορούσε δύο λεπτομέρειες: πρώτον ότι οι κακοποιοί εμφανίζονται ως εγγυητές της ασφάλειας των παιδιών και δεύτερον ότι ο αρχηγός τους και "δικαστής" ήταν  ένας ωραίος, κατάξανθος άνδρας με χαρακτηριστικό μαύρο δερμάτινο μπουφάν. Ο Τσίρκας θεωρούσε ότι αυτά τα δύο σε συνδυασμό μπορούσαν να γεννήσουν συμπάθειες για τους Ναζί (θυμίζω πως η ταινία γυρίστηκε μόλις δύο χρόνια πριν από την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία)

Ο Ραφαηλίδης, με φούρκα που μόλις τον συγκρατούσε  ο σεβασμός του για τον συγγραφέα των "Ακυβέρνητων Πολιτειών", αντέτεινε ότι η ταινία ήταν μια προφητική παραβολή, μια προειδοποίηση ότι σε συνθήκες χάους, όπως αυτές που επικρατούσαν τότε στην Γερμανία υπόκοσμος μπορούσε να υποκαταστήσει το κράτος (για το δικό του συμφέρον, όπως στην ταινία, όπου ο δολοφόνος έχει προκαλέσει μεγάλη κινητοποίηση της αστυνομίας για τον εντοπισμό του και δυσκολεύει έτσι την δράση των άλλων κακοποιών)και ότι η μορφή του άριου μαυροντυμένου αρχιγκάνγκστερ ήταν ένας συμβολικός υπαινιγμός για την εγκληματική φύση του ναζισμού.Ο Τσίρκας δεν συγκινήθηκε από αυτά τα επιχειρήματα. Επέμενε ότι ο καλλιτέχνης έχει ευθύνη για τα σύμβολα του. ότι οφείλει να τα επιλέγει έτσι ώστε να μην είναι παρεξηγήσιμα και ότι ο Λάνγκ υπέπεσε σε ολίσθημα παρουσιάζοντας ως δίκαιο τιμωρό έναν κακούργο με αύρα ναζιστικής γοητείας.

Διατηρώ μια μικρή αμφιβολία αν είναι σωστό το έτος 1968 που αναφέρει ο Κούρτοβικ και δεν είναι το 1967, γιατί ένα χρόνο μετά την δικτατορία  το 1968  δύο γνωστοί αριστεροί να μιλούν δημόσια ήταν μάλλον δύσκολο.

Ο μεν Ραφαηλίδης ήταν το 1968, 33 ετών και όπως γράφει ο ίδιος: Όπως και να΄ναι, το καλοκαίρι του 1968 είμαι ελεύθερος, ύστερα από δέκα μήνες φυλακή. 

Ο  δε Στρατής Τσίρκας ήταν τότε 67 χρονών, έχει μόλις πριν 3 χρόνια τελειώσει τις Ακυβέρνητες Πολιτείες (1960-65)  τις οποίες μετά την άρνηση του να τις αποκηρύξει το ΚΚΕ τον διαγράφει .

Για να διαπιστώσει λοιπόν κανείς ποια από τις δύο παραπάνω απόψεις είναι πιο σωστή ή πιο κοντά στις προσωπικές του αντιλήψεις, είναι καλό να δει την ταινία, η οποία ευτυχώς υπάρχει σε ΣΥΛΛΕΚΤΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ και σε αποκαταστημένη κόπια με ελληνικούς μάλιστα υπότιτλους!

Απολαύστε την!

ΟΙ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΣΗΕΑ

Είναι γνωστή η πρόσφατη απόφαση του πρωτοβάθμιου Πειθαρχικού Συμβουλίου της ΕΣΗΕΑ για διαγραφές και επιπλήξεις δημοσιογράφων που υποστήριξαν το ΝΑΙ στο δημοψήφισμα, που προκάλεσε σάλο για την αυθαιρεσία της.

Σύμφωνα με την ειδησεογραφία, αυτοί που ψήφισαν υπέρ της διαγραφής των δημοσιογράφων είναι οι 3 συνταξιούχοι  που συμμετέχουν στο πειθαρχικό συμβούλιο και είναι η  Πόπη Χριστοδουλίδου που διατηρούσε δεσμούς με την παράταξη Financial Crimes, προσκείμενη στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Οι άλλοι δύο συνταξιούχοι, είναι ο Γιώργος Μέρμηγκας και ο Γιάννης Αποστολόπουλος που συνδέονται με τον «Δούρειο Τύπο», παράταξη που διατηρεί σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Προφανώς οι παραπάνω ανήκουν σε αυτούς που προσφυώς ο καθηγητής του Συνταγµατικού Δικαίου στο Πανεπιστήµιο Αθηνών Γιώργος Χ. Σωτηρέλης έχει χαρακτηρίσει ως «παλαιοηµερολογίτες» της Αριστεράς, που έχουν μείνει στον 19ο αιώνα που κατέληξε  στον 20ο,στον σταλινισμό και τον μαοϊσμό και στην μια και μοναδική αλήθεια που εκφραζόταν από τον "αλάθητο" ηγέτη.

Από ότι φαίνεται δεν μπορούν να κατανοήσουν ότι πειθαρχικές ποινές θα μπορούσε, και θα ήταν μάλιστα αναγκαίο,  να επιβάλλουν αν οι διαγραφέντες είχαν αλλοιώσει ΕΙΔΗΣΕΙΣ.

Είναι όμως αναφαίρετο δικαίωμα οποιουδήποτε ατόμου να εκφράζει την άποψη  του  για οποιοδήποτε θέμα και αυτονόητα βέβαια και των δημοσιογράφων.

Όπως με ιδιαίτερα καυστικό τρόπο γράφει ο Ανδρέας Πετρουλάκης θα πρέπει αντίστοιχα να γίνει παραπομπή και άλλων 30 δημοσιογράφων που:

   1ο. Καλλιέργησαν για μια πενταετία ψευδαισθήσεις στον λαό ότι η οικονομία της χώρας θα μπορούσε να ανορθωθεί χωρίς σκληρά μέτρα. Η ζωή απέδειξε ότι έλεγαν ψέματα.

   2ο. Συνηγόρησαν στην άποψη δύο συγκεκριμένων κομμάτων ότι τα Μνημόνια  καταργούνται με ένα νόμο και το Χρέος μπορεί να διαγραφεί μονομερώς. Η ζωή απέδειξε ότι κινούντο στη σφαίρα του παραλογισμού.

   3ο. Υποδαύλισαν το μίσος και την οργή ενός μεγάλου κομματιού του λαού  εναντίον πολιτικών και δημοσιογράφων που είχαν την αντίθετη άποψη από τη δική τους και υιοθέτησαν χαρακτηρισμούς όπως προδότες, Μερκελιστές, γερμανοτσολιάδες, ταγματασφαλίτες, γενοκτονία, ανθρωπιστική κρίση που προξένησαν διχασμό στην κοινωνία και στον πολιτικό κόσμο δημιουργώντας κλίμα διαρκούς εχθροπάθειας και κλιμακούμενης όξυνσης. Η ζωή απέδειξε ότι η βλάβη που προκάλεσαν ήταν αδικαιολόγητη, απαράδεκτη  και ανήκεστος.

   4ο. Υπονόμευσαν με πάθος τις πενιχρές μεταρρυθμιστικές προσπάθειες που  επιχειρήθηκαν, ακόμα και τις πιο αυτονόητες, υιοθετώντας κάθε πολιτικό  λαϊκισμό και κολακεύοντας κάθε συντεχνία με αποτέλεσμα να είναι συνεργοί στο ιστορικό έγκλημα να οδηγηθεί η χώρα σε άλλα δύο Μνημόνια. Η ζωή έδειξε ότι η εφαρμογή ενός μόνο Μνημονίου ήταν αρκετή στις όμορες χώρες.

   5ο. Συνέβαλαν αποφασιστικά στη γιγάντωση των αντιμηνημονιακών κομμάτων  και στην κατάληψη της εξουσίας από αυτά, παίζοντας εξ αντικειμένου  ενεργό πολιτικό ρόλο, αφού επηρέασαν μεγάλο κομμάτι των ψηφοφόρων  αναπαράγοντας και προπαγανδίζοντας τις εμφανώς ανεδαφικές υποσχέσεις που αυτά τα κόμματα καλλιεργούσαν. Η ζωή έδειξε ότι προπαγάνδιζαν απατηλές προσδοκίες.

   6ο. Υπέθαλψαν και στήριξαν τις παρανοϊκές πολιτικές της πρώτης περιόδου ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ που οδήγησαν τη χώρα στον έλεγχο κεφαλαίων, στην απαξίωση και αφελληνισμό των Τραπεζών και φυσικά στο αχρείαστο τρίτο Μνημόνιο, αναμασώντας μαζί με τους υπουργούς τις ηρωικές προπαγανδιστικές φαιδρότητες περί ανάκτησης της αξιοπρέπειας και της περηφάνειας του λαού. Η ζωή έδειξε ότι τώρα κάνουν πως δεν ξέρουν τον αγαπημένο τους Βαρουφάκη και την πρωθιέρεια της Επιτροπής Χρέους που τότε είχαν θεοποιήσει.

   7ο. Στο ενδιάμεσο έγιναν συναυτουργοί της μεγαλύτερης απάτης που  εξυφάνθηκε ποτέ εις βάρος του λαού, του Δημοψηφίσματος, συνεργώντας παθιασμένα στην εκμαίευση του μεγάλου ΟΧΙ. Η ζωή έδειξε ότι  χειροκρότησαν μετά ένα μεγαλύτερο ΝΑΙ.

   Πώς είπατε; Κρίνω δημοσιογράφους με πολιτικά κριτήρια; Μπα; Και η  παραπομπή των τηλεοπτικών συναδέλφων στο Πειθαρχικό με τι κριτήρια έγινε, με ερωτικά; Αυτό ακριβώς θέλω να πω. Είναι ανεπίτρεπτο η ίδια η Ενωση Συντακτών, που φύσει και θέσει οφείλει να υπερασπίζεται την ελευθερία του Τύπου να επιχειρεί να λογοκρίνει δημοσιογράφους γιατί έχουν άλλη άποψη από μια συγκυριακή πλειοψηφία της. Δεν χρειάζεται να προσθέσω πως διώκει δημοσιογράφους που η ζωή έδειξε ότι είχαν το δίκιο, γιατί δεν έχει σημασία.

Όμως δεν είναι η πρώτη φορά που η ΕΣΗΕΑ απασχολεί αρνητικά την επικαιρότητα.

Πριν δύο χρόνια  είχα γράψει το ποστ  Η ΕΣΗΕΑ ΚΑΙ Ο ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ όταν παραχώρησε την αίθουσα της για την παρουσίαση του βιβλίου του Σάββα Ξηρού του δολοφόνου της 17 Ν, οργάνωσης  που είχε δολοφονήσει τους δημοσιογράφους  Μπακογιάννη και Μομφεράτο!

Αλλά και μεταδικτατορικά η πολιτική που εφάρμοζε για την εγγραφή σε αυτήν δημοσιογράφων ήταν απαράδεκτη.

Ο αξέχαστος Βασίλης Ραφαηλίδης περιγράφει με μοναδικό τρόπο την προσωπική του περιπέτεια:

Είχα μπει στο αγώνα κατά της χούντας από την πρώτη κιόλας μέρα της δικτατορίας. Αλλά στα μετά την πτώση της χούντας χρόνια δεν πήγα να γραφτώ στο σύλλογο των αντιστασιακών, για να μπορέσω να εξαργυρώσω σε κάποιο δημόσιο ταμείο τη μικρή, την ελάχιστη προσφορά μου στον αγώνα κατά της νέας παραλλαγής του παλιού φασισμού. Ούτε δέχτηκα να γραφτώ στην ΕΣΗΕΑ, το επαγγελματικό μου σωματείο, ως αντιστασιακός. Ούτε πήγα να εξαγοράσω τα εφτά χρόνια της δικτατορίας για να μου αναγνωριστούν ως συντάξιμα.

Κι όταν κάποτε απόχτησα τα από το καταστατικό της ΕΣΗΕΑ προβλεπόμενα τυπικά προσόντα και πήγα να γραφτώ στο επαγγελματικό μου σωματείο, με απέρριψαν ως στερούμενο… ουσιαστικών προσόντων. Πέντε χρόνια απέρριπταν συνεχώς την αίτησή μου. Φαίνεται πως ούτε μέσα σε αυτά τα πέντε χρόνια κατάφερα να αποκτήσω ουσιαστικά προσόντα ως δημοσιογράφος. Και ξέρετε ποιοι αντέδρασαν περισσότερο στην εγγραφή μου; Αυτοί που γράφτηκαν ως αντιστασιακοί! 

Για μένα, η πιο σημαντική πράξη ήταν το ότι μπόρεσα και αντιστάθηκα στον πειρασμό να εξαργυρώσω καθʼοιονδήποτε τρόπο τη στράτευσή μου στον αγώνα κατά της χούντας. Κι ακόμα, το ότι πέτυχα την εγγραφή μου στην ΕΣΗΕΑ με δικαστική απόφαση. Ήμουν ο πρώτος δημοσιογράφος που εγγραφόταν στο επαγγελματικό του σωματείο με δικαστική απόφαση. Και η νομολογία που δημιουργήθηκε άνοιξε το δρόμο για πολλούς συναδέλφους. Δεν έχει σημασία που έχασα εφτά συντάξιμα χρόνια. Κέρδισα την αξιοπρέπειά μου. Άλλωστε από αξιοπρέπεια μάλλον παρά για λόγους ιδεολογικούς στρατεύτηκα στον αγώνα κατά της χούντας.

ΠΡΟΣΘΗΚΗ 12-4-2016