Δευτέρα 1 Αυγούστου 2016

ΤΑ ΠΤΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΝΑΤΟΜΕΙΟΥ ΚΑΙ Ο ΣΚΕΛΕΤΟΣ ΤΟΥ ΜΗΤΣΟΥ !





Στην τελευταία γελοιογραφία που δημοσίευσε στην ΑΥΓΗ ο Μέντης Μποσταντζόγλου τον Ιούλιο 1966, σατιρίζει  την απεργία των λεωφορείων που είχε προκαλέσει τότε μεγάλη ταλαιπωρία στο επιβατικό κοινό.
Την γελοιογραφία αυτή την δημοσίευσε ο Νίκος Σαραντάκος και στα σχόλια που επακολούθησαν ο συχνός εκεί σχολιαστής Γς  δημοσίευσε μια φωτογραφία του από το ιδιαίτερα αξιόλογο μπλογκ του Cactos στην οποία εμφανίζονται πίσω από το πτώμα του Ανατομείου τρεις φοιτητές της Ιατρικής του 1970 με τις απαραίτητες γραβάτες τους.
Η φωτογραφία αυτή μου θύμισε ότι αντίστοιχες φωτογραφίες του πατέρα μου και δική μου είχα δημοσιεύσει πριν 6 χρόνια στο ποστ μου  ΠΤΩΜΑΤΟΛΕΙΨΑΝΟΛΟΓΙΑ….
 Χάρις σε αυτές τις φωτογραφίες μου ήρθαν ξανά στο μυαλό εκείνα τα χρόνια που σαν νεαροί φοιτητές είχαμε την πρώτη επαφή με το νεκρό ανθρώπινο σώμα, το οποίο βέβαια είχε προηγουμένως υποστεί ειδική προετοιμασία ώστε να μην αλλοιώνεται και να μπορεί να το ανατάμει κανείς για μέρες ξεκινώντας από .το δέρμα προς τα έσω.
Την διαδικασία αυτή την έχει ζωγραφίσει σε δύο πίνακες του ο Ρέμπραντ .Τους  πίνακες αυτούς μπορεί να δει κανείς στο ποστ μου ΑΠΟ ΤΗΝ BARBARA ΣΤΑ ΛΑΘΗ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ ΑΝΑΤΟΜΙΑΣ ΤΟΥ ΡΕΜΠΡΑΝΤ
Βέβαια θα ήταν προτιμότερο αντί να κόβει κανείς  πτώματα να γινόταν ένα ΕΥΧΑΡΙΣΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΑΝΑΤΟΜΙΑΣ ΜΕ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΕΣ ΓΥΜΝΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ !
Λόγω του μικρού αριθμού των πτωμάτων στο ανατομείο σε κάθε τραπέζι γινόταν κατά διαστήματα αλλαγή αυτών που δούλευαν στο κάτω μέρος με αυτούς που δούλευαν στο επάνω.


Εκτός όμως από το πτώμα ήταν αναγκαίο να έχει ο κάθε φοιτητής και ένα σκελετό για να μαθαίνει την οστεολογία.
Για να τον αποκτήσεις, ή θα έπρεπε να στον δώσει κάποιος παλιότερος, ή θα έπρεπε να τρέχεις στα νεκροταφεία να παρακαλάς τους νεκροθάφτες για να σου βρουν κάποιον από τα αζήτητα και να είναι βέβαια σε καλή κατάσταση και καθαρός.
Δεν μπορώ να θυμηθώ πλέον που και πως είχα καταφέρει να αποκτήσω ένα ολόκληρο σκελετό σε αρίστη κατάσταση, μάλλον από νέο άτομο γιατί τόσο οι σπόνδυλοι όσο και οι αρθρώσεις ήσαν χωρίς φθορές ενώ  διέθετε σχεδόν και ολόκληρη την οδοντοστοιχία του. 

Αυθόρμητα δε καθώς μου φαινόταν ότι ανήκε σε άνδρα, είχα βαφτίσει τον σκελετό Μήτσο και καθώς το κρανίο για ένα χρόνο βρισκόταν επάνω στο γραφείο μου στο δωμάτιο μου, πριν να κοιμηθώ το βράδυ του έλεγα και καληνύχτα! 
Η μέλλουσα κ. Αθεόφοβου, παρά τις προσπάθειες που είχε κάνει, είχε εξασφαλίσει μεν ένα κρανίο, από κάποιο παλιότερο φοιτητή, αλλά δεν είχε κανένα άλλο οστούν  από τον υπόλοιπο σκελετό.
Ως γνήσιος λοιπόν ερωτευμένος ιππότης έκατσα μια μέρα και χώρισα τα οστά του σκελετού μου στα δύο. Κράτησα τα μισά για μένα και τα υπόλοιπα τα έβαλα σε μία χάρτινη σακούλα για να τα δώσω στην συμφοιτήτρια μου.


Διαβάζοντας κανείς τον παραπάνω πίνακα μπορεί να καταλάβει ότι έστω και αν ήταν μισός ο σκελετός, ήταν μεγάλος ο αριθμός από κόκαλα μέσα στην σακούλα.
Είχαμε δώσει ραντεβού στην αφετηρία των λεωφορείων για το Γουδί στην οδό Ακαδημίας.


Μόλις την είδα περιχαρής της έδωσα την σακούλα με το πολύτιμο υλικό αλλά εκείνη κάπου στραβοπάτησε, της έπεσε από τα χέρια και το πεζοδρόμιο με τον δρόμο γέμισαν με κοκάλες, όπως πχ το βραχιόνιο, η κνήμη κτλ αλλά και κοκαλάκια από σπονδύλους μέχρι οστάρια από χέρια και πόδια.
Επακολούθησαν  σκηνές απείρου κάλλους!
Εμείς να προσπαθούμε να μαζέψουμε τα κόκαλα από κάτω, μια γριά μόλις τα είδε κόντεψε να λιποθυμήσει, κάτι κυράτσες άρχισαν να σταυροκοπιούνται  με μανία και μερικοί συμφοιτητές που περίμεναν και αυτοί στην στάση να γελάνε με το θέαμα.
Τελικά όταν ξεμπερδέψαμε με την ανατομία  μου επεστράφησαν τα κόκαλα και  ο Μήτσος άρτιος  πάλι  ξαναμπήκε στο ξύλινο κουτί του. Βέβαια με προθυμία θα τον έδινα αν κάποιος άλλος φοιτητής μου τον ζητούσε, αλλά δεν εμφανίστηκε κανένας.
Τελικά  είπα πως θα απαλλαγώ από αυτόν όταν η κόρη μου ως φοιτήτρια  έκανε και αυτή ανατομία.
Αλλά όπως και η μάνα της μόλις πέρασε το μάθημα μου έφερε πίσω το κουτί με τον Μήτσο, οπότε και αυτός ξανατοποθετήθηκε  στην αποθήκη μου.
Φαίνεται δε ότι λόγω των στενών οικογενειακών δεσμών που είχε αποκτήσει μαζί μας ο Μήτσος μας είχε συμπαθήσει και ακόμα και από την αποθήκη μας φάνηκε χρήσιμος.
Πηγαίνοντας μια μέρα στην αποθήκη βρήκα την πόρτα ανοικτή αλλά ανοικτό επίσης και το κουτί με τον Μήτσο!
Μπορώ να φανταστώ την τρομάρα που θα πήρε ο διαρρηκτής μόλις άνοιξε το κουτί και είδε μέσα σε αυτό να του χαμογελάει το κρανίο του Μήτσου με τα αστραφτερά δοντάκια του και με όλα τα υπόλοιπα κοκάλα του από κάτω!

11 σχόλια:

  1. το ανατομειο παλια δεν ηταν στο γουδι αλλα στο τωρινο κτηριο κωστης παλαμας απεναντι απο την νομικη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Στο Κτήριο Κωστής Παλαμάς από την μεριά της Μασσαλίας υπήρχε το Νεκροτομείο της Ιατροδικαστικής Υπηρεσίας μέχρι τουλάχιστον τα τέλη της 10ετιας του 1960 και ίσως και αργότερα..
      Από 1928 που λειτούργησαν τα κτήρια της Ιατρικής Σχολής στο Γουδί το Ανατομείο ήταν εκεί.

      Διαγραφή
  2. Ένα ενδιαφέρον άρθρο για την αύξηση του αριθμού των ανθρώπων που διαθέτουν το σώμα τους για το μάθημα της ανατομίας υπάρχει εδώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αγαπητέ "Αθεόφοβε" συνάδελφε,
    η φωτογραφία που παρουσιάζει ο πολυτεχνίτης και πολύπειρος κοινός μας φίλος "Γς" στο κακτοειδές ιστολόγιό του (και που την μοστράρισε και στου Σαραντάκου) με τους γραβατωμένους φοιτητές Ιατρικής στο Ανατομείο πίσω από το πτώμα, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΗΣ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ ΤΟΥ '70 ΚΙ ΟΥΤΕ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΑΤΡΙΚΗ ΑΘΗΝΩΝ...! Απορώ, μάλιστα, πώς κανείς σας δεν διέκρινε τα ολοφάνερα: πρόκειται για το Ανατομείο της Ιατρικής Σχολής του Αριστοτελείου Παν/μίου Θεσ/νίκης και οι φωτογραφηθέντες φοιτητές είναι όλοι τους ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΗΣ Σ.Σ.Α.Σ. (πρώην Σ.Ι.Σ) ΤΟΥ ΚΛΑΔΟΥ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΟΥ-ΙΑΤΡΩΝ περί τα ΜΕΣΑ ΤΗΣ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ ΤΟΥ '80 (1985). Ο "στρουμπουλός" νεαρός, μάλιστα, υπήρξε αριστούχος ως εισαχθείς και "Αρχηγός" της Τάξης του σε όλα τα Τμήματα της Στρατιωτικής Σχολής Αξιωματικών Σωμάτων ΚΑΘ' ΟΛΗ ΤΗΝ 6-ΕΤΗ ΦΟΙΤΗΣΗ ΤΟΥ εκεί, ενώ απεφοίτησε επίσης ως αριστούχος και, πριν ονομασθεί Ανθυπίατρος, ήταν "Αρχηγός" και σημαιοφόρος της Σχολής. Επέλεξε την Πολεμική Αεροπορία κι έκανε ειδικότητα, επίσης, στην Θεσ/νίκη και μεταπτυχιακά στην Αγγλία. Αποστρατεύθηκε "τή αιτήσει" του (παραιτήθηκε) ως Γενικός Αρχίατρος (Σμήναρχος ΥΙ)) πριν από μερικά χρόνια και για ένα διάστημα ως ιδιώτης είχε δουλέψει μαζί μου στο Κρατικό Νοσοκομείο όπου εργαζόμουνα τότε. Το επώνυμό του είναι ΔΙΣΥΛΛΑΒΟ. Αλλά και οι υπόλοιποι "νεαροί" (εμένανε η ... «κλάση» μου είναι τουλάχιστον 10 χρόνια ... «αρχαιότερη» από την δική τους!) συνάδελφοί μας είναι αρκετά γνωστοί, τουλάχιστον στον κύκλο τον δικό μου: κανένας τους δεν ολοκλήρωσε την στρατιωτική σταδιοδρομία του ως Αξιωματικός και όλοι τους φροντίσανε να παραιτηθούν από το στράτευμα όσο πιό έγκαιρα μπορούσανε! (Δεν είμαι σίγουρος ότι πράξανε σωστά, πάντως...)
    Οι γραββάτες, λοιπόν, των φοιτητών -στην φωτογραφία του "Γς" που αναφέρεις κι εσύ- δεν απηχούν τον ενδυματολογικόν κώδικα των φοιτητών Ιατρικής του '70 αλλά τον Στρατιωτικό Κανονισμό της Σ.Σ.Α.Σ. που επέβαλε στους φοιτητές μαθητές της να παρουσιάζονται στο Παν/μιο με την "χακί-φαιοπράσινη" στολή "εξόδου" (υποχρωτικό μέρος της οποίας ήτανε ο μαύρος λαιμοδέτης επάνω από το "λαδί" υπηρεσιακό υποκάμισο). Αυτή, άλλωστε, η στολή φαίνεται καθαρά κάτω από τις άσπρες ρόμπες που φοράνε οι φωτογραφηθέντες.
    Αυτά προς αποκατάσταση της ...ιστορικής ακρίβειας.
    Χαιρετώ!
    Και, με την ευκαιρία, ΣΕ ΣΥΓΧΑΙΡΩ για το Ε-Ξ-Α-Ι-Ρ-Ε-Τ-Ι-Κ-Ο ιστολόγιο που διατηρείς και που πολύ αγαπώ να επισκέπτομαι κατά καιρούς: ιδιαίτερα οι Ταξιδιωτικές σου Εντυπώσεις είναι μακράν οι ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ από πολλές άλλες ανάλογες δημοσιεύσεις! Μπράβο σου!

    Ο "ΝΕΦΕΛΗΓΕΡΕΤΗΣ" (του Σαραντάκου)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. "Ο ΝΕΦΕΛΗΓΕΡΕΤΗΣ" (του Σαραντάκου)

      Συγγνώμη!
      Επανέρχομαι γιατί τα μπέρδεψα και τά 'κανα ρόιδο και πρέπει να αποκαταστήσω την ακρίβεια όσων κατέθεσα στο προηγούμενο σχόλιό μου:

      Για τους 3 φοιτητές (μαθητές της Στρατ. Σχολής Αξ/κών Σωμάτων) της φωτογραφίας του "Γς" στο Ανατομείο της Ιατρικής Θεσ/νίκης δεν θυμήθηκα σωστά και σήμερα στην Κλινική ρώτησα και έβγαλα άκρη. Άλλος ήτανε τελικά ο συνάδελφος που είχαμε δουλέψει μαζί, συμφοιτητής και συνάδελφος των τριών της φωτογραφίας, ο οποίος και μού είχε προ 6ετίας δείξει την φωτογραφία και μού 'χε μιλήσει για εκείνους τους συναδέλφους αναπολώντας τα φοιτητικά τους χρόνια στην Θεσ/νίκη. Από τους 3 της φωτογραφίας, τουλάχιστον οι 2 παραμένουν στο στράτευμα: ο "στρουμπουλός" (Αλλεργιολόγος) στην Πολεμ. Αεροπορία, κι ο άλλος ακριανός (ο τρίτος, στην άκρη δεξιά) είναι Νεφρολόγος στον Στρατό Ξηράς. Ο μεσαίος (Νευροχειρουργός) είχε μια περιπέτεια σχετικά μ' ένα ατυχές χειρουργικό περιστατικό στο οποίο συμμετείχε ως βοηθός και μάλλον έχει παραιτηθεί από το στράτευμα και ασκεί την ιατρική ιδιωτικά.
      Η ουσία, πάντως, παραμένει πως δηλαδή η συγκεκριμένη φωτογραφία είναι από το 1984-1985 και απεικονίζει φοιτητές της ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΜΕ ΣΤΟΛΗ (εξ ού και οι γραββάτες) κάτω απ' τις ποδιές.
      Κάνω την διόρθωσή μου με την κοινή μελαγχολική διαπίστωση ότι ... «ου, γαρ, έρχεται μόνον...»
      Χαιρετώ και πάλι.

      Διαγραφή
  4. Τι ωραίος που είσαι...
    Εγώ είχα δύο. Από το νεκροταφείο Καισαριανής. Τόν Οθωνα και την Αμαλία. Ούτε και ξέρω τι απόγιναν

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έξω από το νεκροταφείο της Καισαριανής υπήρχαν 3 εξαιρετικά γκράφιτι .
      1- Μην σπρώχνεστε, έχει θέση για όλους.
      2-Συνεχείς αναχωρήσεις.
      3-Εργαστήριο Θεολογικής σχολής.

      Διαγραφή
  5. ψαχνω και εγω να βρω καποιο κρανιο.Βεβαια εγω δεν ειμαι γιατρος αλλα καλλιτεχνης αλλα και εγω για σπουδες και μελετες το θελω.υπαρχει καποιος που μπορει να μου πει πως μπορω να βρω η να πουλαει καποιο δικο του που δεν χρειαζεται;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ετσι χυμα δηλαδη παω;και ποιον να ρωτησω;θα με περασουν για κανα σατανιστη.χαχα

    ΑπάντησηΔιαγραφή