ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΟΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΕΙΧΑΝ ΤΟ ΜΙΚΡΟΤΕΡΟ ΚΟΣΤΟΣ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ!

Πρόσφατα δημοσιεύτηκε εκτεταμένα και σχολιάστηκε πικρόχολα  ένα κείμενο του  δημοσιογράφου Nico Hines της Daily Beast στο οποίο οι Ολυμπιακοί Αγώνες της Αθήνας συγκαταλέγεται στους 5 χειρότερους της  ιστορίας τους λόγω του κόστους τους.

Είναι όμως αυτή η αλήθεια;
Μια νέα Βρετανική μελέτη, από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, που δεν έχει βέβαια κανένα λόγο να είναι ευνοϊκή για την Ελλάδα, ανατρέπει πλήρως αυτή την ευρέως διαδεδομένη άποψη.

Αντιγράφω σχετικά από εδώ (οι υπογραμμίσεις δικές μου):

The Oxford Olympics Study 2016 καταρρίπτει αυτή τη μυθολογία και εμφανίζει τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας ως τους Αγώνες με το χαμηλότερο κόστος συνολικά, ανά αθλητικό γεγονός και ανά αθλητή, άρα δεν μπορούν να ευθύνονται για τη διόγκωση του δημόσιου χρέους και για την οικονομική κατάρρευση της χώρας.

Η μελέτη αυτή καταμέτρησε το κόστος των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 σε 2,94 δισ. δολάρια, που είναι μικρότερο από το κόστος της Βαρκελώνης, της Ατλάντας, του Σίδνεϊ, του Πεκίνου, του Λονδίνου (που πραγματικά εκτροχιάστηκε) και του Ρίο. 
Η μελέτη έχει αναγάγει τα ποσά σε τιμές 2015 ώστε να είναι συγκρίσιμα και επικεντρώνεται στο κόστος των έργων που θεωρούνται υποχρεωτικά για τη διοργάνωση των Αγώνων. Εξαιρείται, επίσης, το κόστος των έργων που δρομολογήθηκαν από τις διοργανώτριες πόλεις για τη βελτίωση των υποδομών τους.
Τον Ιανουάριο του 2015 το ΙΟΒΕ δημοσίευσε μελέτη για «το αποτύπωμα των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 στην ελληνική οικονομία». Από την ανάλυση αυτή προκύπτει ότι οι δημόσιες δαπάνες για τους Αγώνες ήταν 4,1 δισ. ευρώ, αν ληφθούν υπόψη τα υποχρεωτικά ολυμπιακά έργα και οι δαπάνες για την ασφάλεια. Οι δαπάνες διαμορφώνονται στα 6,5 δισ. ευρώ, αν προστεθούν έργα που είχαν χαρακτηρισθεί ολυμπιακά χωρίς να είναι υποχρεωτικά για τους Αγώνες. Και σε αυτή την περίπτωση όμως δαπάνες ύψους 6,5 δισ. ευρώ αντιστοιχούν σε μόλις 1% των κρατικών δαπανών της αντίστοιχης περιόδου και σε λιγότερο από 2% του ακαθάριστου χρέους της γενικής κυβέρνησης στο τέλος του 2013.

Σύμφωνα με το ΙΟΒΕ «οι Αγώνες είχαν αισθητά θετική επίδραση στην οικονομική δραστηριότητα και στην απασχόληση», αν δεν είχαν γίνει «το επίπεδο του ΑΕΠ θα ήταν κατά 2,5% χαμηλότερο, ενώ η απασχόληση θα ήταν μειωμένη κατά περίπου 44.000 θέσεις εργασίας. 
Σημαντική ήταν και η αύξηση των τουριστών ως και το 2008, που η ανοδική πορεία ανακόπτεται λόγω της δυσμενούς διεθνούς οικονομικής συγκυρίας. Σε σύγκριση με την τετραετία 2000 - 2004, την περίοδο 2005 - 2009 ο αριθμός των επιπλέον τουριστών ξεπέρασε τα 14 εκατομμύρια αφήνοντας έσοδα ύψους 10,7 δισ. ευρώ ετησίως.

Από την πλευρά του δημοσιονομικού οφέλους, εκτιμάται ότι περίπου 1,5 δισ. ευρώ επέστρεψαν στα ταμεία του κράτους υπό τη μορφή άμεσων και έμμεσων φόρων και εργοδοτικών εισφορών. Αν μάλιστα ληφθεί υπόψη ότι στην κατηγορία κατασκευαστικά έργα, σε κάθε 1 ευρώ τα 0,38 επέτρεψαν στα δημόσια ταμεία, το παραπάνω ποσό φθάνει στα 2,9 δισ. ευρώ! «Το κυριότερο θετικό αποτέλεσμα των Ολυμπιακών Αγώνων στην ελληνική οικονομία πηγάζει κυρίως από τη θετική σηματοδότηση (signaling) που στέλνει η χώρα με την ανάληψη και την επιτυχημένη διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων» επισημαίνει η μελέτη.

Η Ελλάδα ήταν η μικρότερη χώρα που διοργάνωσε ποτέ Ολυμπιακούς Αγώνες, ήταν η πρώτη φορά που αναλάμβανε μια τόσο σύνθετη διοργάνωση και, επιπροσθέτως, οι Ολυμπιακοί Αγώνες της Αθήνας ήταν οι πρώτοι που διοργανώθηκαν υπό το αυστηρό νομοθετικό πλαίσιο της ΕΕ.

Δεν είχαν οι Αγώνες της Αθήνας ένα σκοτεινό πρόσωπο;
 Η μελέτη της Οξφόρδης επισημαίνει ότι όλες οι ολυμπιακές διοργανώσεις υπερβαίνουν τον προϋπολογισμό τους επειδή η νομική δέσμευση που αναλαμβάνει η διοργανώτρια πόλη και χώρα ότι εγγυώνται την κάλυψη των επιπλέον εξόδων λειτουργεί σαν «λευκή επιταγή για υπέρβαση των δαπανών». Για την Αθήνα η υπέρβαση του αρχικού προϋπολογισμού υπολογίστηκε στο 49%. Στο Μόντρεαλ η υπέρβαση ήταν 720%, στη Βαρκελώνη 266%, στην Ατλάντα 151%, στο Σίδνεϊ 90%, στο Πεκίνο 2% (με την υποσημείωση ότι η Κίνα δεν φημίζεται για την αξιοπιστία των στοιχείων της), στο Λονδίνο 76% και στο Ρίο 51%. Κατά μέσο όρο η υπέρβαση δαπανών στους θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες υπολογίστηκε στο 176% του αρχικού προϋπολογισμού τους.

Στην Αθήνα πολλά από έργα που χρηματοδοτήθηκαν από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων «βαφτίστηκαν» ολυμπιακά, αλλά στην πραγματικότητα δεν ήταν. Γιατί έγινε αυτό; 
Οπως εξηγούν συντελεστές της προσπάθειας, για να κερδίσουν τα έργα από τη δυναμική των Αγώνων και να ολοκληρωθούν, μολονότι εκ των υστέρων αναγνωρίζουν ότι ίσως να ήταν τελικά μια λάθος προσέγγιση, καθώς δόθηκε η εντύπωση ότι τα Ολυμπιακά έργα ήταν πολύ περισσότερα. 
Η μεγαλύτερη αποτυχία των Αγώνων του 2004 ήταν η επιλογή της κυβέρνησης Καραμανλή να αφήσει τις ολυμπιακές εγκαταστάσεις να σαπίσουν, αντί να χαράξει μια στρατηγική αξιοποίησης της υλικής και άυλης κληρονομιάς των Αγώνων.
Σύμφωνα με το ΙΟΒΕ «η ελλιπής αξιοποίηση της ολυμπιακής κληρονομιάς μετά το πέρας των Αγώνων απομείωσε το ΑΕΠ μακροχρόνιας ισορροπίας της χώρας κατά περίπου 0,2%». Στη διάρκεια της προετοιμασίας, η διοίκηση απέδιδε καλύτερα, οι προθεσμίες ήταν σαφείς, η πόλη ανταποκρινόταν σε νέους κανόνες λειτουργίας, είχαν αναπτυχθεί συνέργειες αδιανόητες για την ελληνική πραγματικότητα, οι απαλλοτριώσεις κόστιζαν λιγότερο. 
Όλα χάθηκαν γρήγορα, η δυναμική της οικονομίας, η καλή εικόνα στο εξωτερικό, η ολοκλήρωση του ευρύτερου σχεδίου αστικής αναζωογόνησης της πρωτεύουσας, το κύμα των εθελοντών... Οι Ολυμπιακοί Αγώνες έγιναν το πολιτικό άλλοθι για τα δημοσιονομικά προβλήματα, για το ξεπερασμένο και υπερβολικά κοστοβόρο Ασφαλιστικό (ο Τάσος Γιαννίτσης εκτιμά ότι τα 70 από τα 90 δισ. ευρώ επιβάρυνσης του δημόσιου χρέους στο διάστημα 2004-2009 αντιστοιχούν στο κακό ασφαλιστικό σύστημα) και εντέλει για το υπέρογκο δημόσιο χρέος.

ΠΡΟΣΘΗΚΗ 10-8-2016

Ένα ακόμα σχετικό άρθρο του Σπύρου Βλέτσα από την Athens Voice

Η Ελλάδα δεν  χρεοκόπησε από τους Ολυμπιακούς Αγώνες

Οκτώ χρόνια σε κρίση, όλοι οι μύθοι έχουν καταρρεύσει, αλλά η έλλειψη αυτογνωσίας εξακολουθεί να κυριαρχεί. Πολλοί δεν θέλουν ακόμη να παραδεχτούν ότι η Ελλάδα χρεοκόπησε επειδή για χρόνια το κράτος της ξόδευε πολύ περισσότερα από όσα εισέπραττε και η χώρα κατανάλωνε πολύ περισσότερα από όσα παρήγαγε. Γι’ αυτό και τους αρέσει να πιστεύουν ότι η Ελλάδα χρεοκόπησε από την Ολυμπιάδα.