ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΌ ΕΝΑ ΚΑΥΣΩΝΑ ΠΡΙΝ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ

Τέτοιες μέρες στα τέλη Αυγούστου πριν 8 χρόνια είχα δημοσιεύσει το ποστ μου  ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΌ ΕΝΑ ΚΑΥΣΩΝΑ ΠΡΙΝ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ
Το αναδημοσιεύω σήμερα αφιερωμένο στην μνήμη του ενός από τους δυο κολλητούς μου που αναφέρω στο κείμενο, που η καθημερινή θύμηση της απώλειας του φέτος, ακόμα μου μαυρίζει την ψυχή. Δεν σχολίαζε ποτέ στο μπλογκ μου αλλά είμαι σίγουρος ότι μόλις το διάβαζε θα με έπαιρνε τηλέφωνο να μου κάνει, με το χιούμορ που τον διέκρινε, το σχόλιο του.
Αχ, βρε Σταμάτη μας λείπεις……..

Ο πρόσφατος καύσωνας μου θύμισε έναν αντίστοιχο στην Αθήνα, ένα  καλοκαίρι των φοιτητικών μου χρόνων που οι γονείς μου είχαν πάει ένα ταξίδι στο εξωτερικό.
Το μεγάλο πρόβλημα εκείνης της εποχής ήταν ότι όσοι είμαστε Αθηναίοι και σπουδάζαμε στην Αθήνα ζηλεύαμε τους φοιτητές που ήταν από την επαρχία και έμεναν σε κάποιο νοικιασμένο δωμάτιο γιατί αυτόματα διέθεταν όποτε ήθελαν μια εξαιρετική γκαρσονιέρα ενώ εμείς καραδοκούσαμε  πότε θα λείπουν οι γονείς μας για μπορέσουμε να φέρουμε την γκόμενα για τα περαιτέρω.
Μόλις λοιπόν έφυγαν οι δικοί μου έστειλα τηλεγράφημα στο τότε φλογερό αίσθημα και νυν και αεί πλέον σύζυγο, μιας και στο σπίτι της στην Κρήτη δεν είχε τότε τηλέφωνο, με το παρακάτω κείμενο:
Αρχίζει έκτακτο θερινό εργαστήριο.
Έλα γρήγορα για να το προλάβεις.
 Μαρία.
Άμα τη λήψη του τηλεγραφήματος οι γονείς της, ενδιαφερόμενοι όπως όλοι οι γονείς, για τις σπουδές της κόρης τους της έβγαλαν αμέσως εισιτήριο για να μην καθυστερήσει ούτε μια μέρα η εκπαίδευση της! 
Η φιλομαθής κόρη ήρθε με το επόμενο πλοίο αλλά ταυτόχρονα η πρόσκληση έγινε και στους δύο κολλητούς μου που αντιμετώπιζαν το ίδιο πρόβλημα.
Έτσι λοιπόν μια ομοούσιος τριάς φίλων μετά των θηλυκών συντρόφων τους κατέλαβε από μία από τις κρεβατοκάμαρες του σπιτιού.

Εκεί απερίσπαστα μπορούσαν  τα ζευγάρια να αναπτύξουν τις προαιώνιες σχέσεις ανάμεσα στο Αρσενικό -Θηλυκό  χωρίς τους αντίστοιχους προβληματισμούς που έθετε η τότε πρωτοποριακή  και ομώνυμη ταινία του Γκοντάρ.
Βέβαια  με την απειλή της αμέσου εξώσεως, όπως οι πρωτόπλαστοι  από τον παράδεισο, τηρούσαν με ευλάβεια τις γραπτές εντολές που είχα αναρτήσει όπως πχ Όποιος πίνει νερό πλένει ποτήρι, Δεν περπατάμε ξυπόλυτοι στο παρκέ, δεν αλλάζουμε θέσεις στα αντικείμενα του σπιτιού, ότι λερώνουμε το καθαρίζουμε  κτλ.
Εκείνη την εποχή δεν είχαμε κλιματιστικά αλλά δεν θυμάμαι ο καύσωνας να είχε επηρεάσει είτε την διάθεση είτε τις επιδόσεις της παρέας  η οποία, απτόητη από αυτόν, διατηρούσε υψηλά το ηθικόν αλλά εξίσου υψηλά και το ανήθικον.

 Από τα 3 ζευγάρια τα δυο  παντρευτήκαμε αργότερα, ενώ τον τρίτο φίλο τον παράτησε η κοπέλα του μόλις πήρε χαμπάρι ότι δεν είχε αντισταθεί στα θέλγητρα μιας άλλης .*
Ο χωρισμός αυτός προκάλεσε μεγάλη δυστυχία στον φίλος μας ο οποίος περνούσε μέχρι τότε καλά μαζί της, παρ΄όλο που είχε ένα πρόβλημα στο πήδημα γιατί ήταν πολύ αδύνατη και μας έλεγε συχνά μετά από σεξουαλική ευωχία που είχε μαζί της: 
Καλά ήταν αλλά βρε παιδιά με πονάει εκείνο το κόκαλο ! (εννοώντας την ηβική της σύμφυση που τον πλήγωνε προέχοντας στην λεκάνη της)
Αντίστοιχα στην υπόλοιπη παρέα ο χωρισμός αυτός δημιούργησε αισθήματα ανακούφισης κυρίως για ένα λόγο.
Λόγω οικονομικής στενότητας μας έκανε συνεχώς τράκα στα τσιγάρα μας!
Μόλις εμφανιζόταν κάποιο πακέτο έκανε  μία ανατριχιαστική, για αυτόν  που το είχε εμφανίσει  κίνηση , τεντώνοντας το χέρι της και κάμπτοντας συνεχώς τον δείκτη προς τον εαυτό της λέγοντας  συγχρόνως :
Δώς μου έεεενα τσιγαάρο!
Η εκδίκηση όμως είναι ένα φαγητό που τρώγεται κρύο!
Μία φορά λοιπόν σε ένα πάρτυ εμφανίστηκε επιτέλους η εν λόγω με ένα μονό πακέτο  των 10 τσιγάρων.
Αυτό ήταν το μεγάλο της σφάλμα!
Μόλις άνοιξε  το πακέτο για να πάρει ένα τσιγάρο ένα πλήθος από χέρια όσων είχαν υποστεί τράκα από αυτήν έκαναν επιτέλους μια βουτιά σε αυτό  το οποίο και άδειασε αυθωρεί.
Σε εκείνο το σημείο ο φίλος μας έκανε το σφάλμα να πει μια ατάκα υπερασπιζόμενος το αίσθημα του ,που έχει γράψει ιστορία και αποτελεί πλεον από τις κλασσικές ατάκες της παρέας:
Του τα  καπνίσατε όλα του κοριτσιού  βρε σεις!!
Οι  απαντήσεις που έλαβε εμπίπτουν στις διατάξεις περί ασέμνων και δεν τις γράφω.
Ο καύσωνας πέρασε, τα φοιτητικά χρόνια πέρασαν, οι νεανικοί έρωτες πέρασαν και τώρα το μόνο που μας έχει μείνει είναι το συζυγικό σέξ όπως το περιγράφει το ανέκδοτο .
Δεν ξέρετε τι είναι το συζυγικό σεξ;
Είναι αυτό που όταν συναντιόνται κάπου μέσα στο σπίτι δύο μακροχρόνια παντρεμένοι κοιτάζει ο ένας τον άλλο βλοσυρά και λένε ο ένας στον άλλο :
Αι γαμίσου!
 
* Σχετικό με τον χωρισμό αυτό είναι ένα από τα πρώτα μου ποστ με τίτλο ΑΛΗΘΕΙΑ Η ΦΙΛΙΑ ; με αλλαγμένα βέβαια τα ονόματα.

Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από εγκριση.