ΠΩΣ ΦΤΑΣΑΜΕ ΣΤΗΝ ΕΚΛΟΓΗ ΚΑΣΣΕΛΑΚΗ

Κοίταζα προ ημερών ένα μεγάλο ράφι με τους δεμένους τόμους του ΑΝΤΙ, ενός περιοδικού που διάβαζα για χρόνια, μέχρι κάπου το 2005. Το διάβαζα από το πρώτο και μοναδικό τεύχος του που κυκλοφόρησε το 1972 και αμέσως το απαγόρευσε η χούντα, αλλά και μετά την επανέκδοση του το 1974. Σε αυτό δημοσίευαν άρθρα όλες οι σοβαρές προσωπικότητες της αριστεράς, αλλά όχι μόνο, και χαιρόσουν να διαβάζεις τις διάφορες απόψεις και τις ιδεολογικές διαφορές που υπήρχαν και τις αντιπαραθέσεις μεταξύ τους.

Μέχρι την εμφάνιση του Τσίπρα στο προσκήνιο, οι ιδεολογικές διαφορές στην ευρύτερη αριστερά σχετίζονταν με την ιδεατή στο μέλλον άνοδο στην εξουσία και τους τρόπους εφαρμογής, σε αυτή την περίπτωση, μιας αριστερής πολιτικής, βάσει των διαφορετικών απόψεων του καθενός. 
Ο Τσίπρας κατάφερε να αποσπάσει την αριστερά από την ιδεολογική καθαρότητα που την απασχολούσε μέχρι τότε και να την οδηγήσει στον επιστρωμένο με αριστεροσύνη λαϊκισμό, που εύρισκε ευήκοο ους σε όσους είχαν πλέον αρχίσει να αντιμετωπίζουν προβλήματα από την επερχόμενη οικονομική κρίση. Έτσι αγκάλιασε ότι ακραίο και λαϊκίστικο κίνημα υπήρχε, όπως πχ το Δεν πληρώνω, μέχρι να φτάσει στην  κορυφαία μπαρούφα της κατάργησης με ένα νόμο και ένα άρθρο των μνημονίων, που του εξασφάλισε όμως και την άνοδο στην εξουσία με την σύμπραξη του με τους ακροδεξιούς ΑΝΕΛ.
Έτσι οι για χρόνια αποκλεισμένες μάζες από την εξουσία της αριστεράς, μαζί με τις αντίστοιχα αποκλεισμένες από τον Σημίτη μάζες των αυριανιστών, χόρευαν ενθουσιασμένες στο Σύνταγμα μετά ακόμα και από την κολοτούμπα, καθώς η ιδεολογία που τους ένωνε ήταν μόνο η παραμονή στην εξουσία. Η γλύκα της εξουσίας είχε εκτοπίσει κάθε ιδεολογική αξία της αριστεράς καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ είχε πλέον δεχτεί στις αγκάλες του και υπουργοποιήσει ακόμα και γνωστά δεξιά πρόσωπα όπως η Μακρή ή η Κουντουρά. 
Αντίστοιχα δε δεν είχε κανένα πρόβλημα, προκειμένου να διατηρηθεί στην εξουσία , να υπουργοποιήσει σχεδόν όλους τους βουλευτές των ΑΝΕΛ, μέχρι ακόμα τον σήμερα ασχολούμενο με την αστρολογία Χαϊκάλη! 

Η εξαθλίωση όμως της ιδεολογίας της αριστεράς, αλλά και της πολιτικής, τελικά απέμακρυνε μεγάλο ποσοστό των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, με αποτέλεσμα την σημερινή εκλογική του κατάρρευση και την παραίτηση του Τσίπρα.
Εκτός όμως από την καταστροφική πορεία που οδήγησε τον ΣΥΡΙΖΑ  ο Τσίπρας, ίσως η χειρότερη κληρονομιά του είναι ότι εμφύσησε στον κόσμο του ότι αυτό που έχει αξία δεν είναι η ιδεολογική του συνέπεια αλλά η με κάθε τρόπο επανακατάληψη της εξουσίας.
Έτσι προσγειώθηκε ως κομήτης εξ ΗΠΑ ένας 35χρονος που φόρεσε γραβάτα και πρόταξε ως προσόντα όλα όσα δαιμονολογούσε ο ΣΥΡΙΖΑ επί  τόσα χρόνια: αριστεία, επιχειρείν, καλές σπουδές στο εξωτερικό κοκ.

 Το ενδιαφέρον είναι ότι, όπως γράφει ο καθηγητής Γιάννης Βούλγαρης το «γεγονός Κασσελάκη»  δεν θα μπορούσε να συμβεί ούτε στη ΝΔ ούτε στο ΠΑΣΟΚ. «Συνέβη στον ΣΥΡΙΖΑ γιατί σχετιζόταν με τη φύση και τις διαδοχικές μεταλλάξεις αυτού του κόμματος»
«Το «γεγονός Κασσελάκη» είναι η κατάληξη μιας διαδρομής κατά την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ βαθμιαία άδειαζε από προγραμματικό περιεχόμενο, απλοποιούσε την κοινωνική πραγματικότητα, αντικαθιστούσε την αριστερή ιδεολογία  με τη λαϊκιστική εχθροπάθεια και συγκέντρωνε την κομματική εξουσία στα χέρια του Αρχηγού»
Στα ξαφνικά λοιπόν, χάρις και στην παιδική ασθένεια της αριστεράς, αναπτύχτηκε τάχιστα μια έντονη προσωπολατρία γι αυτόν !  

Και όπως γράφει ο Παντελής Καψής: Απλώς όταν η πολιτική σου είναι κενή αναδεικνύεις και ένα κενό πρόσωπο… Με όλα τα εμφανή ελλείμματα του, ο Κασσελάκης έχει δύο σημαντικά πλεονεκτήματα. Το πρώτο είναι ότι δεν συμμερίζεται τον δογματισμό της «κομματικής καμαρίλας». Και το δεύτερο, ότι είναι αθώος του αίματος, δεν συμμετείχε στην τοξική φάση του Σύριζα κι ο ίδιος έχει έναν πολύ διαφορετικό πολιτικό λόγο, απελπιστικά ρηχό αλλά πάντως ενωτικό. 

Και ο Χρήστος Χωμενίδης σχολιάζει δηκτικά:
 Στο τμήμα της κοινωνίας που προστρέχει σε εναλλακτικές θεραπείες, θεωρεί φεμινισμό ό,τι λέγεται στα μεσημεριανάδικα, αποθεώνει όποιον σταδιοδρομεί παριστάνοντας το θύμα, ο Στέφανος Κασσελάκης ως πολιτικός ηγέτης ταιριάζει γάντι. Ασχέτως ποιοί τον προέτρεψαν να διεκδικήσει τον Σύριζα, για ποιά δικά τους συμφέροντα.
Δικαίωμα των πολιτών να είναι ακόμα και απολίτικοι. Να παλεύουν όχι για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, όχι για τα εργασιακά και ασφαλιστικά τους συμφέροντα, για την παιδεία, για την υγεία … αλλά για να έρθει από το πουθενά ένας ντελικανής και να ξεδοντιάσει τη δικαιοσύνη και τον τύπο. Ο λαϊκισμός, με λούστρο ή χωρίς, είναι σύμφυτος με τη δημοκρατία. Όσο μεγαλώνω, τόσο δυσκολότερα χαλάω τη ζαχαρένια μου. Τόσο συχνότερα θυμάμαι το παλιό ανέκδοτο. "Δυό φίλοι περπατούν στον δρόμο. "Μιά μπανανόφλουδα μπροστά μας!” λέει ο ένας. "Αμάν! Πάλι θα πέσουμε!" απαντάει ο άλλος."

Σαν κατακλείδα θα έλεγα ότι η εκλογή του είναι προφανές ότι προκάλεσε απογοήτευση σε χιλιάδες μέλη του ΣΥΡΙΖΑ και παρά την δημοσιότητα που είχε η εκλογή του, αυτοί που πήγαν και ψήφισαν ήταν λιγότεροι από 135 χιλιάδες, όταν την προηγούμενη φορά ήταν 148 χιλιάδες.  

Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.