ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΜΕΝΟ ΤΟΝ ΣΤΑΛΙΝ ΤΟ ΚΚΕ ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΧΟΛΟΝΤΟΜΟΡ

 

Όπως γράφω, μεταξύ άλλων, στο ποστ μου ΝΑΖΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΥΚΡΑΝΙΑ : Στον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο στην Δυτική Ουκρανία ένα μέρος του πληθυσμού υποδέχτηκε τους Γερμανούς ως απελευθερωτές που θα τους βοηθούσαν να αποκτήσουν δικό τους κράτος και να απαλλαγούν από την Σοβιετική εξουσία, γιατί με τον λοιμό του 1933 που είχε προκαλέσει ο Στάλιν, είχαν πεθάνει 3,5 εκατομμύρια στην Ουκρανία και 1,5 εκατ. στην Νότια Ρωσία, ενώ χιλιάδες άλλοι είχαν εξοριστεί στα γκούλαγκ.
Ο λοιμός αυτός γνωστός ως Χολοντομόρ ή Γολοντομόρ στα Ουκρανικά (Holodomor), ήταν αποτέλεσμα της βίαιης κολεκτιβοποίησης που εφάρμοσε η Σοβιετική Ένωση του Ιωσήφ Στάλιν στην περιοχή κατά τα έτη 1932-1933, και κατά  την οποία κατασχέθηκαν όλα τα σιτηρά και εν συνεχεία τα ζώα με αποτέλεσμα να ξεσπάσει λιμός από τον οποίον πέθαναν εκατομμύρια άνθρωποι.
Στην παραπάνω φωτογραφία είναι η μάνα με το νεκρό από πείνα παιδί της , στο μνημείο για το Χολοντομόρ στην Ουκρανία.

Μπορεί επί Χρουστσόφ να έγινε αποσταλινοποίηση στην ΕΣΣΔ, αλλά το ΚΚΕ, με την πάροδο των ετών και την κατάρρευση του κουμμουνιστικού  καθεστώτος, ξαναγύρισε στην λατρεία του «πατερούλη» και όπως οι πιστοί χριστιανοί δεν μπορούν να αποκηρύξουν τις βαρβαρότητες της Παλαιάς Διαθήκης, έτσι και το ΚΚΕ δεν μπορεί να τον απαρνηθεί τόσο τον ίδιο όσο και τα έργα του.
Κυριολεκτώντας  ο Μάνος Βουλαρίνος γράφει ότι: το ΚΚΕ είναι περισσότερο ένας θρησκευτικός φορέας, μια εκκλησία του Σταλινισμού (ένα από τα δόγματα της μαρξιστικής θρησκείας), οπότε η πνευματική ακινησία και η δογματική υπεράσπιση του φονικού έργου της μαρξιστικής θεότητας με το όνομα Στάλιν είναι απολύτως απαραίτητη για την διατήρηση και την ενίσχυση της πίστης. Όσο απαραίτητη είναι και η ταύτιση με την πολιτική των κυβερνήσεων της Μόσχας που για τους σταλινικούς είναι ό,τι η Μέκκα για τους μουσουλμάνους. 
Μια κοινή δήλωση των Ηνωμένων Εθνών που υπογράφηκε από 25 χώρες το 2003 κάνει λόγο για 7-10 εκατομμύρια θανάτους στο Χολοντομόρ . Περαιτέρω έρευνες έχουν μειώσει τον εκτιμώμενο αριθμό θανάτων σε 3,3 με 7,5 εκατομμύρια.

Στις 23-11 μαζί με τον Δήμο Μάνδρας  οργανώθηκε από το Ελληνο-Ουκρανικό Επιμελητήριο και την ουκρανική κοινότητα της Αθήνας, υπό την αιγίδα της Πρεσβείας της Ουκρανίας στην Ελλάδα, εκδήλωση μνήμης για την γενοκτονία αυτή στον μνημείου του Εθνικού ποιητή της Ουκρανίας Ταράς  Σεβτσένκο.

Μόλις το ΚΚΕ πληροφορήθηκε για την εκδήλωση αυτή, ξαπέστειλε τους γνωστούς κουμπουροφόρους οπαδούς του με τα μεγάλα στειλιάρια με τις κόκκινες σημαίες, ως, όπως γράφει στην ανακοίνωση του, Μαχητική αντιπολεμική- αντιιμπεριαλιστική παρέμβαση για να εμποδίσουν την ανιστόρητη και αντικομμουνιστική φιέστα, την οποία θεωρεί επίσης στην ίδια ανακοίνωση ως,  Μια προκλητική και θλιβερή παρασύναξη, τη στιγμή που κλιμακώνεται η ιμπεριαλιστική σύγκρουση στην Ουκρανία, καθώς μόνο τις τελευταίες μέρες πληθαίνουν οι προειδοποιήσεις ότι ο πόλεμος ΝΑΤΟ- Ρωσίας αποκτά «παγκόσμια χαρακτηριστικά», μετά τη χρήση αμερικανικών και βρετανικών όπλων κατά της Ρωσίας από το καθεστώς Ζελένσκι και την αναθεώρηση του πυρηνικού δόγματος της Ρωσίας και την πρόσφατη εκτόξευση πυραύλων στο έδαφος της Ουκρανίας.
Και όπως γράφει ο Μάνος Βουλαρίνος: Για τους συντρόφους του ΚΚΕ η συγκέντρωση αυτή είναι μια βλασφημία που στρέφεται εναντίον του Πατερούλη τους αλλά και της επίσημης ιστορίας του κράτους στο οποίο αυτός μεγαλούργησε. Κι έτσι, όπως πριν κάποια χρόνια κάτι φανατικοί χριστιανοί (παρέα με τους χρυσαυγίτες αν θυμάστε) μαζεύονταν έξω από το θέατρο Χυτήριο για να επιτεθούν στους συντελεστές μιας παράστασης που πρόσβαλε την πίστη τους, έτσι και τα μέλη του ΚΚΕ μαζεύτηκαν στη Μάνδρα για να επιτεθούν στους Ουκρανούς που προσβάλουν τη δική τους πίστη.
Αν σκεφτείτε μάλιστα ότι μιλάμε για ένα «κόμμα» που καταστατικά είναι εχθρικό απέναντι στη δημοκρατία, ένα «κόμμα» που η μηδενική ανοχή στην αντίθετη άποψη βρίσκεται στον πυρήνα της πίστης των μελών του, αν σκεφτείτε ότι η μητέρα Ρωσία ακόμα είναι σε πόλεμο με την Ουκρανία, η επίθεση στην εκδήλωση για τα εκατομμύρια θύματα του Χολοντομόρ ήταν μονόδρομος για τους συντρόφους. 
Συνεπώς η ερώτηση που πρέπει να κάνουμε δεν είναι γιατί τα μέλη του ΚΚΕ συγκεντρώνονται για να επιτεθούν σε ανθρώπους που τιμούν τους νεκρούς τους. Η ερώτηση που πρέπει να κάνουμε είναι ως πότε θα γίνεται ανεκτή αυτού του τύπου η δράση του ΚΚΕ; Ως πότε η ελληνική πολιτεία θα παρέχει ασυλία σε ένα «κόμμα» που δρα ανεξέλεγκτα και με μηδενικό ενδιαφέρον για τη νομιμότητα; Ως πότε το κράτος θα μπερδεύει τη νομιμοποίηση του ΚΚΕ με την τοποθέτηση του υπεράνω του νόμου;
Φυσικά τα ερωτήματα είναι ρητορικά. Σε μια κοινωνία της οποίας οι πολιτικοί πιπιλίζουν την καραμέλα «τιμούμε τους αγώνες της αριστεράς» όταν ο μόνος αγώνας που έκανε μόνη της η ελληνική αριστερά ήταν ο πόλεμος για την ένταξη της χώρας στο ανατολικό μπλοκ είναι αναμενόμενο το ΚΚΕ να αλωνίζει ανεξέλεγκτο και να δρα πάντα με την άνεση αυτού που βρίσκεται υπεράνω του νόμου. Και μπράβο του.
 
Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.