ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΕΠΙ ΠΤΩΜΑΤΩΝ...το αποκαλυπτικό άρθρο του ΜΑΝΩΛΗ ΒΑΣΙΛΑΚΗ.

Ο ιδιωτικός σύλλογος της Καρυστιανού είχε ήδη κρίνει από τον Μάιο του 2023 ότι αυτοί θα αποφασίσουν πότε θα δικαστεί η υπόθεση και από ποιους δικαστές. Αριστερά, η πρώτη σελίδα της μήνυσης που δεν ξέρεις αν διακινεί διανοητικά προϊόντα της Λύσης ή της Πλεύσης ή συμπαραγωγής. Δεξιά, η σελίδα 306 στην οποία αναφέρεται «ότι θα πράξουμε κάθε τι δυνατόν προκειμένου να βρεθεί ο πραγματικά κατάλληλος φυσικός Δικαστής για την συγκεκριμένη υπόθεση».

«Θα πρέπει να γνωρίζουν οι πάντες ότι ουδείς είναι αναντικατάστατος και ότι θα πράξουμε κάθε τι δυνατόν προκειμένου να βρεθεί ο πραγματικά κατάλληλος φυσικός Δικαστής για την συγκεκριμένη υπόθεση»
(Μήνυση Καρυστιανού, Ασλανίδη κ.ά. 16.5.2023)

Πρόσφατα στο ποστ μου Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΔΥΣΤΥΧΗΜΑ ΣΤΑ ΤΕΜΠΗ εξέθεσα τα όσα με σαφήνεια και τεκμηρίωση για την υπόθεση των Τεμπών είπε ο δικηγόρος Δημήτρης Γαλλής σε ραδιοφωνική του συνέντευξη.
Για το ίδιο θέμα όμως ο διευθυντής της Athens Review of Books, δημοσιογράφος Μανώλης Βασιλάκης, έγραψε ένα εξαιρετικό κείμενο με  τίτλο Πατώντας επί πτωμάτων… στο οποίο αποκαλύπτει πλήρως τα κίνητρα και τους σκοπούς όσων πρωταγωνιστούν τον τελευταίο καιρό στην τραγική αυτή ιστορία.
Αξίζει πιστεύω τον κόπο να διαβάσει κανείς ολόκληρο το άρθρο του Βασιλάκη ,αλλά για όσους δεν έχουν τον χρόνο για αυτό έχω κάνει επιλογή μερικών από τις πιο ενδιαφέρουσες παραγράφους του, επισημαίνοντας μάλιστα με έντονα γράμματα μερικές καίριες παρατηρήσεις.
Το άρθρο το αφιερώνει στους νεκρούς της Marfin.

 Ο τραγικός και αδόκητος θάνατος δεκάδων συνανθρώπων μας στο δυστύχημα (προμελετημένο «κρατικό έγκλημα» το λένε οι έμποροι του είδους) των Τεμπών δεν άφησε κανέναν ασυγκίνητο∙ και φυσικά  την Athens Review of Books (βλ. «Έι, εσείς εκεί κάτω»).
Όπως όφειλε να μην έχουν αφήσει κανέναν ασυγκίνητο οι 81 νεκροί του ναυαγίου του «Σάμινα», οι 121 νεκροί της πτήσης «Ήλιος» που συνετρίβη στο Γραμματικό, οι 63 νεκροί στις πυρκαγιές της Ηλείας, τα θύματα των δολοφονημένων της MARFIN από αριστερούς «αγωνιστές», οι εκατόμβες της Μάνδρας και του Ματιού, η δολοφονία του Φύσσα (η μάνα του οποίου εργάζεται ως τραπεζοκόμος στον Δήμο Κερατσινίου), τα θύματα των δολοφόνων της «17 Νοέμβρη», και άλλα ών ουκ έστι αριθμός. Όπως φυσικά η δολοφονία από συμπαγείς οπαδικούς τραμπούκους του άτυχου αστυνομικού Γιώργου Λυγγερίδη. Δυστυχώς όμως δεν υπάρχει η ίδια συγκίνηση ή έστω το ίδιο ενδιαφέρον για όλους τους «άδικα νεκρούς».
Έτσι, όταν προ ημερών οι συγγενείς των θυμάτων του Ματιού ζήτησαν τη συμπαράσταση του κόσμου στο Εφετείο, «οι των Τεμπών» φρόντισαν να οργανώσουν μια συναυλιακή οιονεί αντισυγκέντρωση!

Στον Κυριάκο Μητσοτάκη οι Χαροκόποι των Τεμπών (από το Χάρος!), οι εξίσου μικροί άνθρωποι χρέωσαν στο παρελθόν τον θάνατο της ανύπαρκτης νεκρής «Μικρής Μαρίας του Έβρου», όπως και τον πνιγμό επί υπηρεσιακής κυβέρνησης πολλών παράνομων μεταναστών στα διεθνή ύδατα ανοιχτά της Πύλου.

Σήμερα όμως το ψέμα, η συκοφαντία, η λάσπη κατά των αντιπάλων, μαζί με τους ωμούς τραμπουκισμούς θεωρούνται θεμιτά όπλα της αχρείας μικροπολιτικής τους. Και όποιος αρνείται αυτές τις μεθόδους οφείλει εκείνος να αποδείξει ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι. Θεωρούν την ανυπαρξία οποιουδήποτε ενοχοποιητικού στοιχείου ως πλήρη απόδειξη των λογής συνωμοσιών που «βλέπουν» ή πλάθουν και πλασάρουν.

Δυστυχώς όμως από τις εκλογές του Ιουνίου 2023 προέκυψε μια Βουλή-κουρελού. Απέναντι σε μια συμπαγή κυβερνητική πλειοψηφία υπάρχει ένας πολύχρωμος θίασος ποικιλιών. Τρέμει κανείς με τη σκέψη ότι μια ενδεχόμενη μεγάλη εθνική κρίση θα την αντιμετώπιζαν αυτοί οι άξεστοι τύποι.

Υπάρχει μια ισχυρή κυβέρνηση και μία, δύο, τρεις, πολλές αντιπολιτεύσεις που αντιπροσωπεύουν όλες τις τάσεις του κακοήθους ή/και του κωμικού. Κάτι δηλαδή το τραγικό.

Οι δυνάμεις που ποντάρισαν στον Κασσελάκη, έστρεψαν τότε τις ελπίδες τους στον Νίκο Ανδρουλάκη. Κλασικό παιδί του πασοκικού κομματικού σωλήνα, εμφανούς ανεπάρκειας και με νοοτροπία (και παιδεία) του αυριανικού Πασόκ.

Τα όρια που ο ίδιος έχει θέσει για τον εαυτό του είναι να μείνει αρχηγός ενός μικρού λαϊκoαριστερού κόμματος της τάξης του 13-14%.

Με δεδομένο ότι τα ελληνικά κόμματα είναι κόμματα αρχηγών και όχι κόμματα αρχών ψάχνουν εναγωνίως να βρουν κάποιον πολιτικό αρχηγό που θα μπορέσει να «νικήσει τον Μητσοτάκη».

Η νέα τους ελπίδα είναι η Ζωή Νικολάου Κωνσταντοπούλου, ισάξια θυγατέρα γνωστού πατρός. Ποντάρουν τώρα στην Κωνσταντοπούλου, που έχει ένα ιδιόκτητο κόμμα, το οποίο μόλις ξεπέρασε το όριο του 3% στις τελευταίες εκλογές. «Πλεύση Ελευθερίας» το ονομάζει σαρκαστικά και μ’ αυτό αρμενίζει στο αρχιπέλαγος της μικροπολιτικής.

Φυσικά δεν μπορεί κανείς να περιμένει πρόγραμμα από ένα κόμμα που η βασική στελέχωσή του είναι ο αρρεβωνιάρης Διαμαντής ή ο κωμικός Μπιμπίλας. Ένα κόμμα που δεν είχε καλύτερη πρόταση για ΠτΔ από τον …Μπαμπά της Αρχηγού

. Όμως κάποια στιγμή η Αρχηγός αναφώνησε. Εύρηκα! – Τι εύρηκες; την ρώτησαν όλοι οι περί αυτήν εναγώνια. – «ΤΕΜΠΗ» ήταν η μονολεκτική απάντηση.  Έτσι αποφάσισε να βαδίσει ξυπόλητη στων Τεμπών την ολόμαυρη ράχη, βαφτίζοντας το πολύνεκρο δυστύχημα έγκλημα και τον πρωθυπουργό Μητσοτάκη δολοφόνο. «Έγκλημα» ήταν λοιπόν το βασικό σύνθημα, «Μπάζωμα» το παρασύνθημα. Μπάζωμα ποιανού; Μα, του… εγκλήματος! Όπερ έδει δείξαι!

 Οι χαροκόποι των Τεμπών είχαν ήδη κρίνει ότι αυτοί θα αποφασίσουν πότε θα δικαστεί η υπόθεση και από ποιους δικαστές. Και το καταστατικό του ΣτΚ, ήτοι του ιδιωτικού Συλλόγου της Καρυστιανού, στους σκοπούς του έχει όχι την δικαιοσύνη, αλλά να δικάσει τον Πρωθυπουργό, που χυδαιότατα αποκαλούν «δολοφόνο» ή «αρουραίο»

Αργότερα το «τραγικό συμβάν» θα βαφτιστεί «έγκλημα του Πρωθυπουργού».

Η εργαλειοποίηση του πολύνεκρου δυστυχήματος εφευρέθηκε ένα περίπου χρόνο μετά, σε μια φάση που η ανάκριση έβαινε προς την ολοκλήρωσή της.

Για τους ποταπούς σκοπούς τους χρησιμοποιούν αχρείους ή διαταραγμένους διακινητές τερατολογιών των σόσιαλ μίντια, και κάθε αθέμιτο μέσον, και προβάλλοντας κάθε παράλογη και αντιθεσμική εξωφρενική απαίτηση, γνωρίζοντας ότι καμιά κυβέρνηση αστικού κόμματος δεν θα μπορούσε να αντιδικεί με κάποιαν ή κάποιον που έχασε το παιδί του – και αδίστακτα ορισμένοι το εκμεταλλεύονται.

Ακόμη και οι λιγότερο ευφυείς από τους συμπολίτες μας έχουν καταλάβει ότι το εν λόγω «κίνημα» απλώς θέλει να μετατρέψει τη δίκη σε μια επικερδή πολιτικά και οικονομικά επιχείρηση. Έτσι με διάφορες προφάσεις παρεμβάλλει ένα σωρό εμπόδια στην πρόοδο της διαδικασίας.

Έτσι γίναμε μάρτυρες μιας σειράς απίθανων καταγγελιών που κινούνται από το απλό παράλογο έως το διεστραμμένο.

Πετάνε στον αέρα οτιδήποτε συλλάβει το αρρωστημένο μυαλό τους και καλούν τις Αρχές να αποδείξουν ότι αυτό δεν αληθεύει. Το καλό για την Αλήθεια και τη Δημοκρατία μας είναι ότι δεν υπάρχει συντονισμός μεταξύ τους, έτσι ώστε όλοι να λένε έστω τα ίδια ψέματα.

Η παραπομπή μιας παρωνυχίδας της υπόθεσης των Τεμπών σε προανακριτική επιτροπή της Βουλής έδωσε την ευκαιρία σε όλα τα μέλη αυτού του παρδαλού θιάσου να τρίβουν τα χέρια τους. Να τρίζουν δόντια και να ακονίζουν μαχαίρια. Το θέαμα κάμποσων μηνών ήταν εξασφαλισμένο. Όμως το ξεγύμνωμα αυτών των Χαροκόπων ήρθε εν μια νυκτί με τον αιφνιδιασμό τους από τον υφυπουργό Χρήστο Τριαντόπουλο. Ο οποίος ζήτησε την άμεση παραπομπή της υπόθεσης στις προδικασίες του Ειδικού Δικαστηρίου. Αυτοί όμως, όχι!

Για να δούμε την ευτέλεια των κινήτρων τους, ας θυμηθούμε ότι στο όχι και τόσο απώτερο παρελθόν, τα αρμόδια «όργανα» του «Σύριζα» αποφάνθηκαν ότι η υπόθεση Τριαντόπουλου δεν άξιζε να απασχολήσει τη Βουλή.

 Δηλαδή ο Χρ. Τριαντόπουλος τους πήρε την μπουκιά απ’ το στόμα.

 Και ποιος σας είπε, κ. Τριαντόπουλε, ότι μπορείς να μας πάρεις το σόου μέσα από τα χέρια; – Μα, εσείς δεν λέγατε ότι αυτές οι υποθέσεις θα πρέπει να παραπέμπονται πάραυτα στον φυσικό τους δικαστή; – Ναι, βέβαια, οπωσδήποτε, χωρίς άλλο, ποιος αντιλέγει, μμμ,… αλλά, επιμένουμε, ποιος σας δίνει το δικαίωμα να μας στερήσετε το σόου; Ποιος σας είπε ότι –στον κόσμο των αξιών μας– η Δικαιοσύνη είναι έννοια υπέρτερη του Σόου;

 Θέλουν λοιπόν η υπόθεση να πάει στη Δικαιοσύνη; Εδώ η απάντηση είναι ένα βροντερό ΟΧΙ. Διότι στη Δικαιοσύνη δεν έχουν καμία εμπιστοσύνη, όπως δήλωσε πρόσφατα ο ανεπίδεκτος βελτίωσης αρχηγός του Πασόκ. Η πλευρά επίσης των Κ&Κ (Καρυστιανού και Κωνσταντοπούλου) έχει φερθεί τουλάχιστον βάναυσα σε αρμόδιους δικαστικούς λειτουργούς. Όσο για το μόρφωμα «Σύριζα», αυτό αναθυμάται τις ένδοξες μέρες της Δικαιοσύνης του τύπου Βασιλικής Θάνου, Παπαγγελόπουλου aka Ρασπούτιν και Ν. Παππά aka 13-0, αμετάκλητα καταδίκων υπουργών των Συριζανεξέλ οι δύο τελευταίοι.

το ψευδεπίγραφο «Κίνημα για τα Τέμπη» έχει τοξικά χαρακτηριστικά επικίνδυνα για τους θεσμούς και τη δημοκρατία. Οι καθοδηγητές του δεν θέλουν δικαιοσύνη. Δεν θέλουν δίκη, ενεργούν με κακόβουλη πρόθεση (actual malice). Έχουν άλλωστε αποφασίσει οι «λαϊκοί δικαστές» και χωρίς καμία διαδικασία ποιοι είναι ένοχοι. Αλίμονο αν οι συγγενείς οποιουδήποτε θύματος ατυχήματος ή ακόμη και εγκλήματος δίκαζαν αυτούς που έκριναν ενόχους.

Θα δεχθούν λοιπόν οι Χαροκόποι τις όποιες αποφάσεις των αρμοδίων δικαστών της υπόθεσης; ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ! Όλοι θυμόμαστε ότι από τις πρώτες ώρες της υπόθεσης η Κυβέρνηση έκανε λόγο για λάθη οφειλόμενα στον ανθρώπινου παράγοντα. Τι λένε επ’ αυτού οι ψευτο-Αγανακτισμένοι; «ΔΕΝ ΦΤΑΙΕΙ Ο ΣΤΑΘΜΑΡΧΗΣ»! Αν η κυβέρνηση έλεγε πως δεν φταίει ο σταθμάρχης, αυτοί θα έβγαιναν και θα έσκουζαν πως η Κυβέρνηση προσπαθεί να καλύψει τον δικό της άνθρωπο! Ήδη μέρα παρά μέρα διοργανώνουν και μία συγκέντρωση «για τα Τέμπη». Φυσικά το πράγμα μοιραίως τείνει προς εκφυλισμό. Το ερώτημα όμως είναι: Για πόσο θα δέχονται οι σιωπηλοί συγγενείς των θυμάτων, εκείνοι που πραγματικά πενθούν, να γίνεται το δυστύχημα εμπροσθοφυλακή των ομάδων τραμπούκων που εμφανίζονται σε κάθε συγκέντρωση; 

Η μάζα είναι ένα ευκαιριακό φαινόμενο που προσπαθεί να ξεπεράσει τον φόβο της επαφής. Το κύριο χαρακτηριστικό της μάζας είναι η απουσία αρχηγού. Στην περίπτωσή μας έχουμε όχι απουσία, αλλά πολλότητα επίδοξων αρχηγών που διαγκωνίζονται ποιος θα βγάλει τις πιο στεντόρειες κραυγές.

Οι επαγγελματίες των Τεμπών, με τη στήριξη επιτήδειων ολιγαρχών, θα πράξουν το παν ώστε να μην προχωρήσει η δίκη. Οι μηνύσεις ή/και οι αιτήσεις εξαιρέσεως κατά δικαστών θα παίρνουν και θα δίνουν. Το αίτημά τους για δικαιοσύνη είναι κάλπικο. Η Δικαιοσύνη έχει χαρακτηρισθεί από παλιά ως οχυρό της Δημοκρατίας. Με όλα τα ελαττώματά του, καλύτερο θεσμό δεν έχουν οι Δυτικές Δημοκρατίες για την επίλυση τω διαφορών ή την τιμωρία των ενόχων. Συνεπώς το ηχηρό σύνθημα όλων ημών των δημοκρατών, όλων ημών που αποτελούμε τη συντριπτική πλειονότητα του ελληνικού λαού, θα πρέπει να είναι: Κάτω τα χέρια από το κράτος δικαίου, τυχοδιώκτες!

Και οι Γελοίοι ζητούν προσλήψεις… 
Διερχόμενος από την Βασ. Σοφίας στις 21 Μαρτίου είδα και φωτογράφισα μερικές δεκάδες διαδηλωτές για το «έγκλημα των Τεμπών» έξω από το Υπουργείο Εσωτερικών. Ετούτοι με δυο πανώ ζητούσαν προσλήψεις/μονιμοποιήσεις σε κάποιο Δήμο. Αλλά είχαν και καμιά 30ριά πλακάτ με τη φωτογραφία του Πρωθυπουργού και το σύνθημα: «ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΔΟΛΟΦΟΝΩΝ. ΝΑ ΤΟΝ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ». Ο «Δολοφόνος» όμως, πριν ανατραπεί, όφειλε να έχει ικανοποιήσει τα …δίκαια αιτήματά τους.

Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.