ΚΑΜΠΕΤΣΕ
Προχωρώντας στην χερσόνησο του Γιουκατάν ,που είναι στο κάτω μέρος του κόλπου του Μεξικού, φτάνουμε στην Καμπέτσε μια καλοδιατηρημένη παραθαλάσσια πόλη κτισμένη και οχυρωμένη από τους ισπανούς , στόχος των Άγγλων, Γάλλων και Ολλανδών πειρατών της Καραϊβικής λόγω της εμπορικής της σημασίας .
Ένα άλλο προπύργιο των Ισπανών στο εσωτερικό της χερσονήσου είναι και η Μέριδα που στις αρχές του 20 αιώνα λόγω του εμπορίου του φυτού αγαύη ,λέγεται ότι είχε τους περισσότερους εκατομμυριούχους από όλο τον κόσμο , σε σχέση με τον πληθυσμό της.
Η αγαύη είναι ένας κάκτος που τον βλέπουμε και στην Ελλάδα και χρησίμευε για κατασκευή σχοινιών, υφασμάτων ακόμη και για χαρτί. Βέβαια και οι δύο πόλεις είναι κτισμένες επάνω σε οικισμούς των Μάγια που κατέστρεψαν οι Ισπανοί.
ΜΕΡΙΔΑ-ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΕΡΕΙΠΩΜΕΝΑ ΣΠΙΤΙΑ ΙΣΠΑΝΙΚΟΥ ΡΥΘΜΟΥ
Κοντά στο Ουξμαλ είναι το Καμπάχ που ήκμασε το 600-900μχ Εδώ υπάρχει ένα ανάκτορο το Κοντς Πόοπ, με τη χαρακτηριστική διακόσμηση των τοίχων του με 250 μάσκες με την μορφή του θεού Τσάκ θεού της βροχής, που ήταν αναγκαία για τις καλλιέργειες.
Η είσοδος του ναού στην κορυφή είναι ο θεός Τσάκ με στόμα την πόρτα.
Άλλο ενδιαφέρον κτίσμα είναι η μονή. Βέβαια έτσι το ονόμασαν οι Ισπανοί όταν είδαν γύρω από μια τεράστια αυλή να υπάρχουν 74 μικρά δωμάτια.
Από μια άλλη λίγο μικρότερη πυραμίδα γύρω στα 500 μέτρα μακριά από την μονή, φαίνεται το μέγαρο του Κυβερνήτη που είναι ένα αριστούργημα της αρχιτεκτονικής των Μάγια διακοσμημένο και αυτό με Τσάκ.
Περιττό να τονίσω ότι στα πιο μακρινά κτίσματα και επάνω στις πυραμίδες κάτω από ένα καυτερό ήλιο μόνο ένας αθεόφοβος πήγαινε και ανέβαινε, με συνοδοιπόρο την κόρη του. Έτσι απέδειξα εμπράκτως ότι δεν χρειάζομαι τέστ κοπώσεως και η άσκηση αυτή ήταν σωτήρια για να καούν τα βούτυρα, τα μπέϊκον τα αυγά και όλα τα άλλα παχυντικά των πλούσιων πρωινών που καταβρόχθιζα με μία μοναδική όρεξη κάθε πρωί εγώ που στην Αθήνα πίνω μόνο ένα καφέ.
Η υπόλοιπη ομάδα αφού έβλεπε τα κυριότερα κτίσματα την άραζε κάτω από ένα ίσκιο η μας περίμενε περιδιαβάζοντας στα καταστηματάκια κοντά στην είσοδο.
Το Ελ Καστίγιο (το Κάστρο) είναι το χαρακτηριστικότερο μνημείο του Τσιτσεν Ιτζά.
Οι 4 σκάλες του βλέπουν τα 4 σημεία του ορίζοντα.
Στις 2 ισημερίες ο ήλιος τα ξημερώματα στην βόρεια πλευρά ,σχηματίζει μια φωτεινή γραμμή από την κορυφή μέχρι το κάτω μέρος της σκάλας που υπάρχουν 2 κεφάλια φιδιών .Είναι σαν να ανεβαίνει ο θεός Κετσαλκόαλ.
Συγχρόνως διάφορα στοιχεία της πυραμίδας αντιστοιχούν στο ημερολόγιο των Μάγια.
Τα σκαλιά είναι 91.Ετσι οι 4 σκάλες μαζί με την εξέδρα στην κορυφή κάνουν 365 όσες οι μέρες του έτους.
Σε κάθε πλευρά της πυραμίδας υπάρχουν 52 ταμπλώ που αντιστοιχούν στον αριθμό των ετών στον ιερό κύκλο των Μάγια
Από την βόρεια πλευρά υπάρχει ένας δρόμος που οδηγεί σε καμιά 500 μέτρα στην Ιερή Δεξαμενή που πίστευαν ότι είναι η κατοικία του θεού της βροχής. Αυτή είναι μια μικρή λιμνούλα στην οποία γίνονταν ανθρωποθυσίες με παρθένες.
Από την πυραμίδα η πομπή έφερνε στην Δεξαμενή μια παρθένα και αφού της έσπαζαν με πέτρα την σπονδυλική στήλη, για να μην μπορεί να αντιδράσει στον πόνο, της έβγαζαν ζωντανή την καρδιά με μαχαίρι από οψιδιανό και μετά πέταγαν το πτώμα στην δεξαμενή. Από τον πάτο της έχουν ανασυρθεί αρκετά κοσμήματα που φόραγαν οι παρθένες.
Στην Τσιτσέν Ιτζά υπάρχει και το μεγαλύτερο από τα άλλα μέρη γήπεδο για το τελετουργικό παιχνίδι με την μπάλα.
Το παιχνίδι αυτό παιζόταν με παίκτες χωρισμένους σε δύο ομάδες και με μια βαριά λαστιχένια μπάλα σε μέγεθος ανθρώπινου κεφαλιού.
Η κάθε ομάδα προσπαθούσε να περάσει την μπάλα από τον στρογγυλό δακτύλιο που βλέπετε στην φωτογραφία,ψηλά στον τοίχο, αλλά με μία προϋπόθεση. Έπρεπε να κρατάνε την μπάλα στον αέρα κτυπώντας την μόνο με τα γόνατα ,τους αγκώνες και τους γοφούς.!
Το παιχνίδι λόγω της δυσκολίας του κρατούσε για πολλές ώρες και ο αρχηγός της ομάδας είχε το τέλος που πολλοί ποδοσφαιρόφιλοι θα ήθελαν για τον αρχηγό της ομάδας τους όταν χάνει. Του έκοβαν το κεφάλι!
Τέλος στην χερσόνησο είναι και το Κανκούν.Μία ξενοδοχειούπολη με χιλιόμετρα στη σειρά πολυτελών ξενοδοχείων που αναπτύχθηκε όταν χάθηκε για τους Αμερικανούς ο παράδεισος της Κούβας. Εδώ ο αθεόφοβος άπλωσε την κορμάρα του στις πισίνες και τα τζακούζι και επέτρεψε να την θαυμάσουν διάφορες Αμερικανομεξικάνες κυράτσες των επαρχιών του Νότου ενώ το ημέτερο γυναικείο πλήθος ξαμολήθηκε στα καταστήματα για μπλουζάκια και χάντρες που εδώ αντί να τις δίνουν οι εξερευνητές στους ιθαγενείς τα πουλάνε οι ιθαγενείς στους εξερευνητές.!