Τετάρτη 27 Μαΐου 2009

ΙΝ ΜΕΜΟRΙΑΜ



Τις τελευταίες μέρες έχουμε κατακλυσθεί τηλεοπτικώς από την ακατάπαυστη λογοδιάρροια των πολιτικών μας, που ο καθένας τους με διάφορες μπουρδολογίες προσπαθεί να μας πείσει για την ορθότητα των θέσεων του και για την σημαντικότητα των απόψεων του.
Αυτό που δεν καταλαβαίνουν είναι ότι , οι στοιχειωδώς νοήμονες από τους ακροατές τους, πριν να ανοίξουν το στόμα τους ξέρουν από πριν τι πρόκειται να πουν οπότε δεν έχουν λόγο να τους ακούσουν και το μόνο που κάνουν είναι να αλλάζουν κανάλι.
Βέβαια αν βλέπεις τις ειδήσεις των 8 κινδυνεύεις όταν να πας να αποφύγεις το φασιστικό τσίριγμα του Άδωνη , να πέσεις στην μεγαλοστομία του Παυλόπουλου να αντιμάχεται λάβρος την αερολογία του Τσίπρα και εκεί που αλλάζεις απελπισμένος κανάλι, σου ξεπροβάλλει μπροστά σου στομφώδης , αερολόγος και μακιγιαρισμένος ο Κουλούρης, οπότε εξουθενωμένος καταφεύγεις στις επόμενο κανάλι με ειδήσεις, όπου εκεί πλέον περιμένει να σε αποτελειώσει ο ξύλινος λόγος από την μόνιμη κασέτα της Αλέκας.
Πως λοιπόν να μην μου έρθει αυτόματα στο μυαλό ο στίχος του Διονύση:

Χαρά να σε γιαούρτωνα εκεί που ρητορεύεις
Εκεί που με χειροκροτάς χωρίς να το πιστεύεις
Παίρνεις την αλήθεια μου και μου την κάνεις λιώμα
Απ΄το πόδι με τραβάς βαθειά μέσα στο χώμα.

Μου έχει κάνει εντύπωση ότι όσες φορές έτυχε να βρεθώ εκτός πολιτικών εκδηλώσεων, σε καθαρά κοινωνικό επίπεδο, με πολιτικούς διαφόρων παρατάξεων, έκανα την διαπίστωση ότι όλοι τους εκτός τηλεόρασης είναι σαν και μας και μιλάνε φυσιολογικά και λογικά!
Φαίνεται όμως ότι έχουν καταλάβει πως το κομματικό ακροατήριο που απευθύνονται θέλει να ακούσει αυτά που πιστεύει ότι πρέπει να πουν οπότε και αυτοί επιβεβαιώνουν τον στίχο από άλλο τραγούδι του Σαββόπουλου:

Τα νέα που μας έφερε ήταν όλα μια ψευτιά
Μα ακούγονταν ευχάριστα στ΄ αυτί μας
Γιατί έμοιαζε μ΄ αλήθεια η κάθε του ψευτιά
Κι ακούγοντας τον ησύχαζε η ψυχή μας.


Προσωπικά λοιπόν τα τελευταία χρόνια μόνο σε πέντε πολιτικούς δεν άλλαξα ποτέ μου κανάλι, όταν τους έβλεπα να εμφανίζονται στην τηλεόραση και αυτό γιατί ο πολιτικός λόγος και των πέντε είχε προσωπική θέση και άποψη.
Είναι αναπόφευκτο και δεν είναι δυνατόν να συμφωνείς με τις απόψεις και των πέντε, αλλά είναι από τους ελάχιστους που τους ακούς να εκφράζουν προσωπικές θέσεις με επιχειρήματα, σαφώς επηρεασμένα από τον πολιτικό τους χώρο, πολλές φορές όμως αιρετικές και απρόβλεπτες, αλλά και γι΄ αυτό τον λόγο ενδιαφέρουσες.
Αυτοί οι πολιτικοί είναι ο Πάγκαλος, ο Μάνος, ο Ανδρουλάκης ,ο Ανδριανόπουλος και ο Παπαγιαννάκης.
Ο θάνατος του τελευταίου, που δεν είχα την τύχη να τον γνωρίσω από κοντά, θεωρώ ότι είναι μια από τις μεγαλύτερες απώλειες της πολιτικής μας ζωής γιατί ήταν ένα από τα άτομα που πιστεύω ότι με την όλη στάση του στην ζωή, καταρρίπτουν την μηδενιστική και ισοπεδωτική άποψη που ύπουλα διοχετεύεται στον κόσμο πως :
ε, όλοι ίδιοι είναι!
Ε, λοιπόν δεν είναι όλοι ίδιοι!
Ο Παπαγιαννάκης το απέδειξε έμπρακτα με όλη την στάση του στην ζωή και με το ήθος που τον διέκρινε.
Ότι άλλο και να γράψω θα είναι πλέον περιττολογία και γι΄ αυτό σταματώ εδώ.
Είμαι σίγουρος ότι το χώμα που θα τον σκεπάσει θα είναι ελαφρύ και θα περιέχει μέσα του τους σπόρους για νέες και ισάξιες πολιτικές προσωπικότητες που τόσο πολύ τις χρειάζεται αυτός ο τόπος.

13 σχόλια:

  1. Αθεόφοβε μου,
    ως προς τον Παπαγιαννάκη συμφωνώ. Ήταν ένας πολιτικός ΜΗ λαϊκιστής και ήπιων τόνων που χαιρόσουν να τον ακούς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Θα προσέθετα και τον Παπαδόπουλο του ΠΑΣΟΚ , τον άκουσα τελευταία σε συνέντευξη, η ουσία της πολιτικής.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. orelia-
    dodo-
    Mερικούς ανθρώπους μόνο όταν πεθάνουν καταλαβαίνουν οι περισσότεροι το πόσο σημαντικοί ήσαν.

    meropi-
    Δεν είναι υποχρεωτικό να συμφωνείς με κάποιον που ακούς ,φτάνει όμως να μπορεί να σου κρατήσει το ενδιαφέρον με αυτά που λέει ή ακόμα και να σε βάλει να σκεφτείς γιατί διαφωνείς μαζί του.

    glam-
    Είναι σοβαρός και θυμάμαι ήταν ένα καλοκαίρι όταν τον ακούγαμε σε μια παραλία να εκθέτει ως υπουργός υγείας τι σκόπευε να κάνει.
    Φίλος μου φανατικός αντιπασόκος είπε τότε:
    Αν τα κάνει θα πετύχει σαν υπουργός.
    Του απάντησα:
    Δεν θα τον αφήσουν.
    Δυστυχώς είχα δίκιο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Συμφωνώ απόλυτα. Χαίρομαι που τους ξεχώρισες. Στους πρώτους 4 έχω δώσει και εγώ εύσημα. Τον κ. Παπαγιαννάκη δεν τον ήξερα καλά. Να πάει στο καλό του ο άνθρωπος. Εμειναν τώρα οι γίγαντες του σοσιαλισμού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Και εγλω έχω θετική γνώμη για τον Παπαγιαννάκη και τον θεωρώ πολύ έντιμο και συνεπή πολιτικό. Πιστεύω ότι αν είχε εκλεγεί στην θέση του λαικιστή Αλαβάνου το πολιτικό σκηνικό της Ελλάδας ίσως να ήταν αρκετά διαφορετικό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Άστα να πάνε φίλε μου. Έναν Παπαγιαννάκη είχε η Ελλάδα, πάει κι αυτός. Αλλά από Αδώνιδες, Ψωμιάδηδες και τ' άλλα 'παιδιά' βουίζει ο τόπος...

    Το ίδιο του το κόμμα τον είχε θάψει όσο ήταν ακόμη εν ζωή, με δυο γερές φτυαριές: μια το 1993 που έχασε την προεδρία του ΣΥΝ από τον άχρωμο Κων/πουλο και μια το 2004 που έχασε από τον χάνομαι γιατί ρεμβάζω Αλαβάνο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Συμφωνώ απόλυτα ότι μόνο όταν πεθάνουν μερικοί άνθρωποι καταλαβαίνουμε πόσο σημαντικοί ήταν, και λυπάμαι συχνά πού ζώντας έξω από την Ελλάδα δεν ξέρω λεπτομέριες για συγκεκριμένα πρόσωπα, αλλά σε 'ενα γενικότερο επίπεδο της ανάρτησης αυτής του αθεόφοβου, θυμάμαι στην Αθήνα το '07 όταν ανακάλυψα ότι 8-10 μμ η εκλογή στα περισσότερα κανάλια ήταν μεταξύ των τεσσάρων καρρέ με ένα κεφάλι στο καθένα να φωνάζει προσπαθόντας να καλύψει τις φωνές από τα άλλα τρία καρρέ, και των έξι καρρέ με ένα κεφάλι στο καθένα να φωνάζει προσπαθόντας να καλύψει τις φωνές από τα άλλα πέντε καρρέ. Και αναρωτιόμουνα:
    1) Κανείς δεν προλαβαίνει να καταλάβει τι πάει να πεί ο άλλος, άρα το ενδιαφέρον του τηλεθεατή πρέπει να βρίσκεται στόν ήχο του καυγά και όχι στη σημασία των λόγων, και,
    2) Μία εκπομπή βαστάει, και αντιγράφετε απο άλλα κανάλια, όταν είναι επιτυχημένη, άρα, τα τέσσερα ή έξι καρρέ και η ανούσια βαβούρα αντιπροσωπεύοyν και αντικατοπτρίζουν τον σημερινό τηλεθεατή.
    Και τώρα που πιάνω το κανάλι της Βουλής, και παλιώτερα που έβλεπα το κανάλι του Κονγκρέσου, θυμάμαι τον συγχωρεμένο τον πατέρα μου και τις δύο παλάμες και τα δέκα δάχτυλα που εκτόξευε πρός το μπανιστίρ-ντουλάπ, όπως τό’λεγε...
    Συνεπώς, και για να γυρίσω στην ανάρτηση του αθεόφοβου, μήμπως διατρέχουμε τον κίνδυνο να μην γνωρίσουμε, ή να μην ενδιαφέρει τις μάζες, μία νέα πολιτική προσωπικότητα πού πράγματι τόσο χρειάζεται αυτός ο τόπος, όταν μιά μέρα εμφανιστεί;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ναι ο Παπαγιαννάκης διέφερε...
    Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκέπασε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. locus publicus-
    NdN-
    gerasimos-
    things-
    marianaonice-
    Είναι μία έστω και μετά θάνατον αναγνώριση του νεκρού το ότι όλοι σας αιστανθήκατε την ανάγκη να αφήσετε ένα θετικό σχόλιο για αυτόν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Αναλογίζεται κανείς αν θα ήταν διαφορετικά τα πράγματα αν οι δικοί του τον είχαν προτιμήσει έναντι του λαικίζοντος Αλαβάνου...αν το φτερούγισμα μιας πεταλούδας στην Κίνα μπορεί να προκαλέσει τυφώνα στην Αμερική,πιθανόν να είχε οδηγήσει ως καταλύτης διαφορετικά τα πράγματα σε σχέση με το μπάχαλο πχ.του Δεκεμβρίου....

    Περιέργως,αλλά όχι ασυνήθιστα,η ομοφωνία της θετικής αποτίμησης που εκφράζεται τώρα που έφυγε,δεν στάθηκε ικανή να τον φέρει σε θέσεις ευθύνης όσο ζούσε..Κάτι λέει αυτό για όλους μας...

    Αποχαιρετώ κι εγώ με σεβασμό και αίσθημα απώλειας έναν άξιο και έντιμο Ανθρωπο,με την θλιβερή επίγνωση ότι έχουν μείνει ελάχιστοι τέτοιοι πια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. είδες, το γράφω, στα περισσότερα διαφωνούσα μαζί του, όμως ήταν ένας που σεβόμουν, αυτό δεν συμβαίνει σε πολλούς με τους οποίους συμφωνώ.
    Τυχαίο;

    ΑπάντησηΔιαγραφή