Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΣΗΜΙΤΗ ΚΑΙ ΟΙ ΧΥΔΑΙΟΛΟΓΟΙ

 Μετά  τον θάνατο του Τράγκα και την αποκάλυψη της τεράστιας περιουσίας που είχε αποκτήσει με θεωρίες συνομωσίας, συκοφαντίες, ψέματα και διαστρέβλωση της πραγματικότητας, ο χυδαίος συρφετός ακροδεξιών και ακροαριστερών που τον θεωρούσε γκουρού του, απογοητεύτηκε για λίγο, αλλά βρήκε σύντομα  στέγη στο κόμμα του Κυριάκου Βελόπουλου για τον οποίο το 2019 είχα αναρωτηθεί   ΤΙ IQ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΊΣ ΓΙΑ ΝΑ ΨΗΦΙΣΕΙ ΤΟΝ ΚΥΡΙΑΚΟ ΒΕΛΟΠΟΥΛΟ; 

Όμως ο φαλακρός πωλητής αλοιφών για την φαλάκρα, μαζί με τις επιστολές του Χριστού παρά τα όσα εξέμεσε για τον Σημίτη αυτές τις μέρες, υποσκελίστηκε από το νέο φρούτο, την Λατινοπούλου η οποία χωρίς φαλάκρα και με την γοητεία της νέας και όμορφης γυναίκας είπε, μεταξύ άλλων, προς άφατη ικανοποίηση αυτού του συρφετού που στήνει ευήκοον ούς  σε κάθε χυδαιότητα,  πως «η Τουρκία έπρεπε να πενθεί και όχι η Ελλάδα με τον θάνατο του Σημίτη».

Η Έλενα Ακρίτα επίσης, θέλοντας να μειώσει τον θανόντα, αφού αρχικά σχολίασε ότι για τα Τέμπη και το ναυάγιο στην Πύλο το πένθος ήταν 3μερο ενώ για τον Σημίτη 4ημερο (!), πρόβλεψε  ότι η κηδεία του δεν θα έχει την λαοθάλασσα που συγκεντρώθηκε στην κηδεία του Παλαμά (μέσα στην κατοχή!),  του Λαμπράκη, του  Παναγούλη, του Ανδρέα, του  Σεφέρη της Αλίκης, της Μελίνας του Καζαντζίδη.

Οπότε με σαρκασμό έγραψε η Πέπη Ραγκούση: Αυτό, αλήθεια, με τις sold out κηδείες δεν το είχα σκεφτεί και, αν το πάμε έτσι, ένα από τα καλύτερα sold out των τελευταίων δεκαετιών ήταν το κατευόδιο του Παντελή Παντελίδη που είχε και μεγάλη μουσική υποστήριξη.

Όπως γράφει ο Μάνος Βουλαρίνος σε αντίθεση με τους επαίνους που συνήθως δεν προσφέρονται για συμπεράσματα (συχνά επιβάλλονται από τους καλούς τρόπους), μπορούμε να καταλάβουμε πολλά για την πορεία ενός πολιτικού, παρατηρώντας ποιοι είναι και κυρίως τι εκπροσωπούν αυτοί που του επιτίθενται, ακόμη και μετά θάνατον. Και έχει δίκιο!
Η χολή και η χυδαιότητες που γράφτηκαν και ακούστηκαν αυτές τις μέρες, με άταφο ακόμα τον πρώην πρωθυπουργό, ήταν απίστευτές.
Είχα γράψει  τα παραπάνω όταν διάβασα το άρθρο του Κώστα Γιαννακίδη στο οποίο αναλύει πως επισημαίνοντας τις χυδαιότητες που έγραψαν ή είπαν διάφοροι τελικά δυστυχώς τους βγάζουμε από την αφάνεια και τους διαφημίζουμε.

Και επεξηγεί γράφοντας πως ( οι υποσημειώσεις με έντονα γράμματα είναι δικές μου) :
Η Άννα Διαμαντοπούλου συνέπλευσε με τον Άδωνι Γεωργιάδη,  σχολιάζοντας την Αφροδίτη Λατινοπούλου και τις δηλώσεις της για τον Κώστα Σημίτη. Ήταν μία ωραία επάλειψη βουτύρου πάνω στο ψωμί της Λατινοπούλου. Διότι όταν η κυρία προσβάλλει τη μνήμη ενός άταφου νεκρού, γνωρίζει ότι εκφράζει τα ταπεινότερα των ενστίκτων που διακατέχουν μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας. Δείτε τι γράφτηκε στα social για τον Σημίτη. Και ακούστε τι είπε η Λατινοπούλου. Και μετά αναρωτηθείτε ποια μάζεψε περισσότερους πόντους.
Η Διαμαντοπούλου πήρε μαζί της τους λογικούς. Η Λατινοπούλου εξέφρασε το επαρχιακό καφενείο. Όμως στην κάλπη οι ψήφοι δεν γράφουν από πού προέρχονται. Και όσο οι συστημικοί καταφέρονται κατά της Λατινοπούλου, τόσο εκείνη προσθέτει στο σανό, με το οποίο ταϊζει το κοινό της, το παραμύθι της καταδίωξης από τα συμφέροντα.
Διότι τι είναι η Λατινοπούλου; Με τον κίνδυνο να μου αποδώσουν μομφή περί σεξισμού, θα πω ότι είναι μία ευπαρουσίαστη κιβωτός των πλέον αντιδραστικών στοιχείων της ελληνικής κοινωνίας.
Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας: η ωραία εμφάνιση της κυρίας Λατινοπούλου ευνοεί τη μετάδοση του μηνύματος της. Και η ίδια πατάει επάνω στα νέα ήθη που εισήγαγε στη δημόσια σφαίρα η περίοδος της κρίσης. Η ωμότητα, ο κυνισμός και η κοινή χυδαιότητα έχουν πλέον νομιμοποιηθεί ως στοιχεία στην εκφορά πολιτικού λόγου. Δεν χρειάζεται να τηρούνται ούτε τα προσχήματα αν αυτό που λες αντιστοιχεί στο χυλό των social media και στη χυδαιότητα που συχνά εμποτίζει το θυμικό μεγάλων λαϊκών στρωμάτων.
Όταν η Λατινοπούλου χυδαιολογεί πάνω από τον άταφο Σημίτη, έχει κατά νου δύο πράγματα: πρώτον ότι θα εκφράσει ένα κομμάτι της κοινωνίας και δεύτερον ότι θα αποκτήσει το δικαίωμα να εμφανιστεί ως στόχος του κατεστημένου.  Η συνταγή έχει τα ίδια συστατικά με εκείνα που χρησιμοποίησε η Χρυσή Αυγή, απλώς έχει μετριαστεί η ένταση. Ξενοφοβία, φτιασιδωμένος ρατσισμός, απόρριψη του διαφορετικού με επίκληση στην παράδοση και την εθνική ομοιογένεια και μία σχεδόν χουλιγκανίστικη προσέγγιση επί των εθνικών θεμάτων. Σχεδόν αυτά που θα ακούσεις μέσα σε ένα ταξί με την εικόνα του Παϊσιου να πηγαίνει πέρα-δώθε κρεμασμένη από τον καθρέφτη.
«Αυτή είναι η Ελλάδα», όπως έλεγε και ο μακαρίτης ο Σημίτης και η Αφροδίτη Λατινοπούλου το έχει καταλάβει πολύ καλά. Δεν είναι τυχαίο ότι τις τελευταίες μέρες κατάπιε επικοινωνιακά τον Βελόπουλο. Το μόνο, λοιπόν, που της πρέπει, είναι να την αγνοήσεις. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ρεκλάμα για την ίδια από τις δηλώσεις του Γεωργιάδη και της Διαμαντοπούλου, ειδικά όταν ζούμε σε μία χώρα όπου πολλοί ετεροπροσδιορίζονται πολιτικά βάσει της αντιπάθειας για τους απέναντι. Και, φυσικά, αυτή η δωρεάν ρεκλάμα αναπαράγεται με την πρώτη ευκαιρία από τα κανάλια. Σιγά μη χάσουν την ευκαιρία. Πολιτικά η Λατινοπούλου είναι ένα μηδενικό που κάνει νούμερα.
 
Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.