Πέμπτη 8 Φεβρουαρίου 2007

ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ AGRICULTURE ,CULTURE ΚΑΙ SUBCULTURE






Οταν έχεις μπροστά στα μάτια σου αυτή την ομορφιά των Λευκών Ορέων

δεν προσέχεις ότι εκεί που κατεβαίνεις είναι τα παραπλεύρως σκαλάκια και όχι η βεράντα, οπότε τα τα μετράνε τα παϊδάκια σου ,και τα βρίσκουν σωστά, όπως έγραψα στο προηγούμενο ποστ!

Ως γνήσιος Ρωμιός πάντα με ενδιαφέρει το δίπτυχο άρτος και θεάματα.
Και βέβαια όταν έχεις την δυνατότητα να φας πιλάφι με στακοβούτυρο, σφακιανές πίτες και καλιτσουνάκια δεν ασχολείσαι με τον συνήθη άρτο, αλλά αφού φας τα προαναφερθέντα σκέφτεσαι ότι ήρθε και η ώρα των θεαμάτων.
Στα Χανιά που βρίσκομαι , δυστυχώς υπάρχουν πλέον μόνο 2 κινηματογράφοι με 6 συνολικά αίθουσες. Οι ταινίες που φτάνουν εδώ εκτός από τις παιδικές ,είναι οι γνωστότερες όπως Little Miss Sunshine, Apocalypto,Ματωμένο διαμάντι, Οι ζωές των άλλων, Πιο παράξενο από παράξενο ,η διάρρηξη
Ως γνήσιος κινηματογραφόφιλος τις μισές ταινίες τις είχα δει στην Αθήνα , είδα και τις υπόλοιπες εδώ όποτε το μόνο που έμενε ήταν το θέατρο.
Ευτυχώς λοιπόν εδώ λειτουργούν δύο θεατρικές σκηνές τον χειμώνα.
Η πρώτη είναι το Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Κρήτης στο οποίο είδα μία πολύ ζωντανή παράσταση του έργου του Ντάριο Φο ,Δεν πληρώνω, δεν πληρώνω, με τους Γιάννη Καλατζόπουλο, Ισίδωρο Σταμούλη , Ιωάννα Μπιλίρη, Ειρήνη Μουρελάτου, Λευτέρη Μποτωνάκη και Χρήστο Ραχιώτη.
Έχοντας δει το αρχικό ανέβασμα του έργου με τον Λιναίο και τη Φωτίου μπορώ να πω ότι και η σημερινή παράσταση κατάφερνε και αυτή να παρασύρει τον θεατή με το αναρχικό και σουρεαλιστικό χιούμορ του Φο.
Η δεύτερη παράσταση που είδα της Εταιρείας Θεάτρου Μνήμη ήταν σε ένα μικρό και κομψό θεατράκι που έχει φτιαχτεί με πολύ μεράκι σε ένα διώροφο νεοκλασικό σπίτι.
Το έργο ήταν της Ινγκεμποργκ Μπάχμαν ,Η περίπτωση Φράντσα.
Αναφέρεται στην ψυχολογική κατάρρευση μιας γυναίκας, έργο αρκετά καταθλιπτικό, σαν να βλέπεις μια κλινική περίπτωση ασθενούς με ψυχιατρικό πρόβλημα, που δίνει όμως την ευκαιρία στους δύο ηθοποιούς την Δέσποινα Πολλαναγνωστάκη και τον Παναγιώτη Χρυσανθόπουλο να πλάσουν δύο ρόλους που πιστεύεις ότι είναι υπαρκτά πρόσωπα.
Το 2003 στο ίδιο θέατρο είχα δει επίσης μια πολύ καλή παράσταση με την Ολεάνα του Μάμετ.
Θεωρώ ότι είναι ευτύχημα η ουτοπία του χθες, που θα έλεγε και o kairos , να είναι σήμερα πραγματικότητα, δηλαδή μία επαρχιακή πόλη να διαθέτει δύο μόνιμες θεατρικές σκηνές και μάλιστα η μία να παίζει ένα σαφώς αντιεμπορικό έργο.
Έχοντας εξαντλήσει λοιπόν τα θεάματα της πόλης αναγκαστικά είδα και μερικά από τα θεάματα της τηλεόρασης.
Εκτός λοιπόν από την τηλεοπτική εκμετάλλευση των αφελών με την περιφερόμενη και περιζήτητη στα κανάλια ,οδοντίατρο με τις επιστημονικές έρευνες που έχει κάνει στη κουζίνα της με την φραμπελιά, αυτές τις μέρες έβλεπε κανείς και διάφορους άλλους απίθανους τύπους οι οποίοι με ύφος 100 βραβευθέντων με Νόμπελ επιστημόνων ,προτείνουν διάφορες ιατρικές εναλλακτικές θεραπείες που δυστυχώς βρίσκουν ευήκοον ους σε ένα κοινό που χάφτει και τα αντίστοιχα θαύματα με τις εικόνες που κλαίνε η με τους Βησσαρίωνες που δεν λιώνουν.
Αυτοί βέβαια κάνουν την δουλειά τους. Αυτό όμως που μου προκάλεσε εντύπωση είναι όλος αυτός ο κόσμος που πάει στις διάφορες εκπομπές τύπου Super Deal.
Προφανώς κατανοώ το ότι το δέλεαρ του να κερδίσεις ένα ποσό, που οι περισσότεροι μπορεί να θέλουν χρόνια δουλειάς για να το αποκτήσουν, είναι μεγάλο, αλλά να αναγκάζονται να γίνονται νούμερα οικογενειακώς μου είναι αδιανόητο. Σύσσωμη ή οικογένεια παίρνει όψη βαθύτατης αγωνίας με την ανάλογη μουσική υπόκρουση, ενώ ο αγωνιζόμενος έχει ένα ύφος λες ότι εξαρτάται η ζωή του από το άνοιγμα της βαλίτσας.!
Αντίστοιχα δε όταν έχει ανοίξει η καλή βαλίτσα σύσσωμη η οικογένεια μέχρι την γιαγιά του αγωνιζόμενου χορεύει ευτυχισμένη ,μέχρι να ξαναπέσει σε βαθειά περισυλλογή αναμένοντας το άνοιγμα της επόμενης βαλίτσας!
Προφανώς λοιπόν υπάρχει ένα ευρύτατο κοινό από TV victims που θεωρεί ότι ο τρόπος συμπεριφοράς που βλέπει καθημερινά στην τηλεόραση από τα διάφορα νούμερα που εμφανίζονται ,είναι ο πιο σωστός, ο πιο εξελιγμένος και ο πιο μοντέρνος.
Σκέπτομαι την σφαλιάρα που θα είχα φάει από τον πατέρα μου αν του έλεγα να έρθει σε μία εκπομπή που θα είχε την ευκαιρία να χορέψει αγκαλιά με τον Φερεντίνο!

13 σχόλια:

  1. Isos h aprothimia tu patera su na "xorepsei me ton ferentino" na htan auth pu se odigise sto theatro... leo tora... :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ρε συ καλύτερα να γίνεις χοντρός .....τρώγοντας όλη την ώρα και πίνοντας ρακή....πιε και μια για την υγειά μου!!!Παρά να βλέπεις αυτές τιςμαλακίες στην τηλεόραση....!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. αν αντι για Φερεντινο του εξασφαλιζες μιαν αγκαλια τυπου Δρουζα ή Πανια;;;
    θα ετρωγες αραγε την ιδια τη σφαλιαρα;; :ΡΡ :))))))

    σε διαβαζω μερες και σκαω στα γελια
    οχι με τον ή τους πονους σου, αλλά με τον τροπο που τους βαζεις σε κοινη "θεα"
    εισαι απιθανος βρε μπαγασα!
    καλη δυναμη εκει που βρισκεσαι
    χειμωνας στα Χανια δεν ειναι και το καλυτερο κι ας εισαι στην πιο ερωτικη πολη -ισως- της Ελλαδας
    τον χειμωνα πεφτουν σε χειμερια ναρκη (ή υπνο;)
    αντε! περαστικα στο χερι σου... βρε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μα γιατί κατηγορείς τον Φερεντίνο που ασκεί ποιότητα;

    Κατηγορώ συχνά όλες τις εκπομπές στις τάξεις μου και αμέσως αρχίζουν οι διαμαρτυρίες, γιατι κύριε το λέτε αυτό δεν είναι καλό; Τι κακό κάνει;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Σε συχαίνομαι για δύο λόγους!...

    1.γιατί αν μου χει λείψει κάτι πάρα πολύ απ'την καθημερινότητα στην Αθήνα...είναι μια παρακμιακή ερασιτεχνική και μη σκηνή με ένα καλοανεβασμένο έργο!

    και

    2.ΤΙ ΣΠΙΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ?και τι ΘΕΑ?άντε να μου χαθείς να χάνεσαι!
    φτου και ξαναμανά φτου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. mhxeirotera-
    Σε αυτό έχεις δίκιο,γιατί και η μανα μου μπορεί να μην έριχνε σφαλιάρα,εδώ που τα λέμε ούτε ο πατέρας μου μου έριξε ποτέ,θα έλεγε -είσαι με τα καλά σου;

    liodara-
    Η ζωή στο χωριό είναι ωραία την μέρα αλλά στον Αθηναίο που έχει μάθει να ξεπορτίζει το βράδυ το μόνο που του μένει εδώ είναι να χαζολαγάει συχνά στο χαζοκούτι.

    orelia-
    Αυτό που λές δεν είχε περάσει από το μυαλό μου, πιθανώς ο μακαρίτης θα το σκεπτότανε καλύτερα!

    δείμος-
    Τα παιδιά φταίνε όταν οι γονείς τους θα τρέχανε να πανε για την μονέδα.

    pwlina-
    Για το σπίτι έχω σκοπό να γράψω ενα σχετικό πόστ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Να σου πώ την αλήθεια μου, κι εγώ με το σπίτι ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΤΗΚΑ. Τυχερέέέέ.
    Όσο για την τηλεόραση τι να κάνουμε, αναγκαίο κακό.
    Δεν με "χαλάνε" τόσο οι εκπομπές που υποτίθεται απευθύνονται σε ενήλικες. Στο φινάλε, ένα κλίκ σ΄ένα κουμπάκι είναι και...σκοτάδι.
    Με χαλάνε οι εκπομπές που απευθύνονται στα παιδιά. Σου΄χει τύχει ποτέ να δείς Power Rangers spd? Ποιός Φερεντίνος μου λές τώρα?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Γαμώ τον blogger μου μέσα γαμώ. Άσχετο.

    Λοιπόν να φέρεις τον μπαμπά στη Αννίτα. Το έχει ανάγκη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Αυτη η ταινια με τα Λευκα Οροι δεν πιανεται στο λογαριασμο;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. bluesmartoulis-
    Δεν ξέρω αν λές κάτι παιδικά με κάτι τέρατα αλλά μια φορά που έπεσα απάνω σε μία τέτοια πράγματι ειναι φρίκη.

    nemertes-
    Δεν ξέρω αν ο νέος blogger είναι καλύτερος αλλά από τα αλαμπουρνέζικα που βλέπω σε μερικούς εγώ δεν αλλάζω τον παλιό.

    o kairos-
    Καλή είναι αλλά την έχω ξαναδεί περισσότερες φορές από ότι ένας φίλος μου την ταινία -Της κακομοίρας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ναι, αθεόφοβε. Αυτά τα τέρατα και πολλά άλλα εννοώ. Δυστυχώς.
    Καληνύχτα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Θεωρω τον εαυτο μου τυχερο που βλεπω θαλασσα,
    ομως τωρα ζηλεψα !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Συμφωνώ μαζί σου για την θάλασσα τώρα είμαι στην βουκολική μου φάση σε λίγο θα φτάσω και στη θαλασσινή !

    ΑπάντησηΔιαγραφή