ΚΑΙΕΙ, ΜΑΝΑΡΑΜ΄ ΚΑΙΕΙ , ΚΑΙΕΙ ΚΑΙ ΜΑΤΑΚΑΙΕΙ !

Παρακολουθώ με ανοικτή την τηλεόραση την καταστροφή της Ελλάδας από τις πυρκαγιές.
Η εικόνα είναι τραγική και η ετοιμότητα για τις αναμενόμενες πυρκαγιές με τον καύσωνα ,αυτής της ανεκδιήγητης κυβέρνησης, μηδενική .
Κάθε χρόνο έχουμε το ίδιο σενάριο και κανένας δεν αποφασίζει να οργανώσει την αντιπυρική προστασία της χώρας.
Αλλά εκτός των άλλων είναι και πολλές φορές η ανεπάρκεια εκπαίδευσης των πυροσβεστών αιτία για την εξάπλωση μιας πυρκαγιάς.
Βέβαια και οι απλοί πολίτες δεν είναι άμοιροι ευθυνών.
Εκτός από τα γαϊδούρια που πετάνε τα τσιγάρα τους από τα παράθυρα των αυτοκινήτων πάντα ήμουνα περίεργος οι καπνιστές οδηγοί σε όλα αυτά τα μηχανάκια, που πετάνε τα τσιγάρα τους;
Προφανώς στ μεγάλο τασάκι του δρόμου.
Έχει τύχει λοιπόν πριν από χρόνια να παρακολουθήσω την εξέλιξη μιας πυρκαγιάς από την αρχή μέχρι το τέλος της .
Βρισκόμουνα στην νέα Εθνική οδό πάνω από τα Ίσθμια στο σημείο που Παλαιά και νέα βρίσκονται παράλληλα , όταν μπροστά μου η τέντα ενός φορτηγού έπιασε φωτιά .
Κατά πάσα πιθανότητα ο οδηγός του φορτηγού είχε πετάξει από το παράθυρο τη γόπα του και αυτή σκάλωσε αναμμένη στη τέντα.
Μόλις το πήρε χαμπάρι σταμάτησε, αλλά ή φωτιά έκαψε τα σχοινιά που ήταν δεμένη η τέντα και ο αέρας την πέταξε πάνω από τον δρόμο προς τις γραμμές του τραίνου.
Τα πεύκα εκεί φούντωσαν και βέβαια αυτό δεν σταμάτησε ένα τραίνο που πέρασε εκείνες τις ώρες μέσα από την φωτιά απλά σφυρίζοντας!
Με μία αλλαγή του αέρα η φωτιά κατάφερε και πέρασε όλο το φάρδος και των δύο εθνικών οδών και άρχισε να κατεβαίνει προς τον οικισμό των Ισθμίων.
Κάπου εκεί φάνηκε το πρώτο αυτοκίνητο της Πυροσβεστικής από την Κόρινθο.
Με άνεση οι πυροσβέστες άρχισαν να ξετυλίγουν τις μάνικες και αν δεν είμαστε όλοι εμείς που είχαμε σταματήσει εκεί να βοηθάμε στο κουβάλημα τους, ακόμα θα τις ξετύλιγαν.
Επειδή η φωτιά είχε φτάσει στα πρώτα σπίτια των Ισθμίων κατέβηκα μαζί και με άλλους, να βοηθήσουμε να μην καεί κανένα σπίτι με κανένα άνθρωπο μέσα έτσι στα καλά καθούμενα.
Εκεί ήταν και ένας χωροφύλακας που έκοβε βόλτες μελετώντας εμβριθώς την κατάσταση και μην κάνοντας απολύτως τίποτα επιβεβαιώνοντας την σχέση οργάνου και μπουζουκιού !
Εν τω μεταξύ ή ΔΕΗ είχε κόψει το ρεύμα και προφανώς έτσι το πιεστικό που έδινε νερό στον οικισμό δεν λειτουργούσε, με αποτέλεσμα οι άνθρωποι να βλέπουν την φωτιά να φτάνει στον φράκτη τους και να μην έχουν νερό στη μάνικα να ρίξουν!
Απλά εμείς που είχαμε βρεθεί εκεί με κλαδιά προσπαθούσαμε να σβήσουμε ότι μπορούσαμε.
Όλα αυτά σε περιοχή κοντά σε μεγάλη πόλη και εύκολη πρόσβαση με ασφαλτοστρωμένους δρόμους των πυροσβεστικών οχημάτων.
Θέλετε να μάθετε και την συνέχεια;
Οι μεγαλύτεροι θα θυμούνται ότι σε κάποιες φωτιές ο τότε πρωθυπουργός Ράλλης είχε πει, τρώγοντας το ρο , ότι η φωτιά επεκτείνεται εύκολα γιατί πετάγονται μακριά οι «κουκουνάγες».
Το ΠΟΝΤΙΚΙ τότε τον είχε γελοιοποιήσει με τις «κουκουνάγες» αλλά τελικά ο Ράλλης είχε δίκιο.
Η φωτιά πέρασε τον Ισθμό και άρχισε να καίει απέναντι από την μεριά της Πελοποννήσου!
Εκεί ευτυχώς από ένα στρατόπεδο έφεραν κάτι μηχανήματα και άνοιξαν αντιπυρικές ζώνες στα πεύκα και έτσι σταμάτησε μετά από ώρες αυτή η φωτιά.
Η εξέλιξη αυτής της πυρκαγιάς ,που κατάφερε να περάσει τον Ισθμό με τις «κουκουνάγες», με έχει κάνει πολύ επιφυλακτικό να πιστέψω ότι όταν αναφέρονται πολλαπλές εστίες πυρκαγιάς πρόκειται πάντα για πιθανό εμπρησμό.
Είναι χαρακτηριστική ή δήλωση που έκανε στις εφημερίδες ο υπεύθυνος του κέντρου που είναι στο ναό του Σουνίου όταν είχε πιάσει μια φωτιά πριν το Λαύριο.
«Βλέπαμε την φωτιά χιλιόμετρα μακριά και δεν καταλάβαμε πότε ήρθε ξαφνικά δίπλα μας»
Σκεφτείτε ότι είμαστε ακόμα στην αρχή του καλοκαιριού και οι πρώτες φωτιές πιάσανε με τον καύσωνα .
Αύριο που θα αρχίσουν και τα μελτέμια τι θα έχει μείνει να καεί;

ΤΙ ΚΑΝΕΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΗΔΗΞΕΙ

Σε μια συγκέντρωση παλαιών συμφοιτητών ένας συνάδελφος μου είπε κάτι που δεν μπορούσα ποτέ να το φανταστώ.
-Στα πρώτα έτη που είχα έρθει στην Αθήνα θεωρούσα ότι εσείς οι Αθηναίοι μας σνομπάρατε και δεν χωνεύατε γενικά εμάς τους επαρχιώτες !
Είχε παρεξηγήσει ότι όσοι είμαστε από την Αθήνα αρκετοί είμαστε γνωστοί από πριν από το σχολείο η και από τα φροντιστήρια και ήταν φυσικό να κάνουμε παρέα μεταξύ μας στα πρώτα έτη.
Με πιάσαν τα γέλια και του απάντησα ότι είχε δίκιο και γι΄ αυτό το λόγο για να εκδικηθώ την επαρχία πήγα και παντρεύτηκα την γυναίκα μου που ήταν από χωριό !
Δεν μπορούσα βέβαια να του πω ,ότι αντίθετα εμείς οι Αθηναίοι φοιτητές ζηλεύαμε όσους ήταν από επαρχία για ένα απλό λόγο.
Έμεναν μόνοι τους, χωρίς γονείς οπότε είχαν στην διάθεση τους μια γκαρσονιέρα ότι ώρα την ήθελαν!
Όσοι μέναμε με τους γονείς μας εναγωνίως περιμέναμε μπας και φύγουν καμιά ώρα ,για να καταφέρουμε να πηδήξουμε σαν άνθρωποι σε κρεβάτι και όχι σε όλες τις άβολες εξοχές και τα πάρκα του λεκανοπεδίου και με τον φόβο από πάνω των μπανιστιρτζήδων.
Θυμάμαι με μεγάλη χαρά ένα καλοκαίρι που οι δικοί μου θα έλλειπαν για 15 μέρες από το σπίτι.
Σήμανε γενικός συναγερμός.
Ειδοποιήθηκε η νυν σύζυγος και τότε σταθερό αίσθημα, να επιστρέψει επειγόντως στην Αθήνα για ένα σημαντικό έκτακτο φροντιστήριο με θέμα- Σεξουαλική αγωγή :από την θεωρεία στην πράξη. Εμπέδωση των νέων τάσεων και στάσεων.
Συγχρόνως ειδοποιήθηκε η στενή τότε παρέα και νυν κουμπάροι ,για την φιλοξενία που θα τους παρείχα γιατί πάντα με διέκριναν αισθήματα συμπαράστασης προς ομοιοπαθείς.
Απέκτησε ο καθένας το δωμάτιο του και τέθηκαν αυστηροί κανόνες σε κολλημένες στο τοίχο πινακίδες με συστάσεις όπως :
όποιος πίνει νερό πλένει ποτήρι ! ή
δεν περπατάμε ξυπόλυτοι στο παρκέ ! ή
δεν πετάμε τα προφυλακτικά όπου βρούμε! ή
πλένουμε την τουαλέτα και τραβάμε καζανάκι ΠΑΝΤΑ ΚΑΦΡΟΙ !
Η τελευταία υπενθύμιση ήταν σε αυστηρό τόνο λόγω συχνής υποτροπής από μέρους τους.
Οι 15 όμως αυτές μέρες μας δημιούργησαν την επιθυμία να αποκτήσουμε ένα μονιμότερο στέκι .
Έτσι μετά ενδελεχή μελέτη των οικονομικών μας περισσευμάτων εκ του χαρτζιλικιού και περιορισμού των άλλων αναγκών μας έναντι των επιτακτικότερων γενετησίων ορμών ,βρήκαμε μια φθηνή γκαρσονιέρα συνεταιρικώς που την νοίκιαζαν επιπλωμένη με τον μήνα.
Ο καθένας είχε τις μέρες του και το Σάββατο γινόταν το εντευκτήριο της παρέας.
Το πρόβλημα με αυτήν ήταν ότι την νοικιάσαμε μέσα στην καρδιά ενός παγωμένου χειμώνα.
Βέβαια δεν θα υπήρξε πρόβλημα αν αυτή είχε θέρμανση.
Όμως ο ρέκτης ιδιοκτήτης την είχε φτιάξει στην ταράτσα μιας πολυκατοικίας στην οδό Μαυρομιχάλη και ήταν επέκταση με τζαμαρία ενός πλυσταριού που και αυτό το νοίκιαζε σε μία φοιτήτρια σαν δωμάτιο!
Όταν είδε ότι δεν τον κατήγγειλαν έντυσε από μέσα την τζαμαρία με γυψοσανίδες και έτσι το γυάλινο κατασκεύασμα με την γυάλινη οροφή έγινε δωμάτιο.!
Καταλαβαίνετε λοιπόν ότι με μία ηλεκτρική σόμπα για θέρμανση, μπορεί να ζεσταινόσουνα από μπρος ενώ από πίσω τον κώλο σου, ιδίως όταν ήταν γυμνός, να μην τον αισθάνεσαι από το κρύο.
Όταν στην γκαρσονιέρα δεν υπήρχαν σεξουαλικές πανδαισίες η παρέα έπαιζε την πόκα της εν μέσω ανταλλαγής κραυγών, πενταδάκτυλων επιβραβεύσεων στον νικητή και των συνηθισμένων ευγενικών φιλοφρονήσεων και χαρακτηρισμών σε αυτές τις ηλικίες , με μάρκες φασόλια τα οποία ταχέως αντικαταστάθηκαν με ένα κουτί κουμπιά που κάποιος βρήκε στο ντουλάπι της μάνας του .
Η ενοικίαση αυτή δεν κράτησε πάνω από 3-4 μήνες γιατί το ενοίκιο απορροφούσε σημαντικό μέρος από το χαρτζηλίκι αλλά και για έναν άλλο σημαντικότερο λόγο.
Απέκτησα δίπλωμα οδήγησης.!
Όταν όμως το παρουσίασα στο σπίτι υπερήφανος για την απόκτηση του με 10 μόνο μαθήματα, η απάντηση του πατρός στο αίτημα παραχώρησης του αυτοκινήτου ήταν ότι αυτός άλλο δίπλωμα περιμένει να του φέρω!
Ο κακομοίρης φοβόταν ότι αν έδινε το αυτοκίνητο του στον μονογενή και μονάκριβο υιό του ο θρόνος της οικογενείας θα έμενε χωρίς διάδοχο.
Ο αθεόφοβος όμως ήταν από τα νιάτα του αθεόφοβος!
Για ένα μήνα κυκλοφορούσα στο σπίτι και οι μόνες κουβέντες που έλεγα στους γονείς ήταν –καλημέρα ,καλησπέρα και καληνύχτα!
Μετά τον μήνα, συνεπικουρούσης και της μητρικής γκρίνιας υπέρ του αιτήματος του υιού, η πατρική αδιαλλαξία υπεχώρησε και έτσι απέκτησα πλέον μία κινητή γκαρσονιέρα .
Είχε δε το βασικό πλεονέκτημα να έχει τον λεβιέ με τις ταχύτητες στο χέρι και τα μπροστινά καθίσματα να πέφτουν και να γίνονται με τα πίσω ένα άνετο διπλό κρεβάτι.
Με αυτή την κινητή γκαρσονιέρα γνώρισα όλες τις τότε ερημιές της Αττικής που σήμερα όταν ξαναπερνώ θυμάμαι με νοσταλγία εκείνα τα χρόνια ,άλλα σήμερα είναι όλες χτισμένες και έχουν γίνει αγνώριστες .
Το ηθικόν λοιπόν δίδαγμα της σημερινής ιστορίας είναι ότι αν έχετε μεγάλα παιδιά, μένετε μαζί και έχετε διπλό κρεβάτι στο υπνοδωμάτιο σας και λείπετε διάστημα από το σπίτι γυρνώντας πίσω κάντε τουλάχιστον μια απλή ερώτηση-
Αλλάξατε τουλάχιστον σεντόνια στο κρεβάτι μας;

Ο ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ ΩΣ ΑΣΘΕΝΗΣ

Όσοι διαβάζετε αυτό το μπλόγκ θα έχετε διαπιστώσει ότι πολλές από τις απόψεις που κατά καιρούς έχει εκφράσει ο αρχιεπίσκοπος έχουν επικριθεί εδώ η έχουν σατιριστεί αρκετά έντονα.
Από αυτές τις μέρες όμως ο Χριστόδουλος παραμένει πλέον εκτός κάθε κριτικής για ένα και μοναδικό λόγο: είναι ασθενής.
Ο ασθενής δεν είναι ,λόγω της καταστάσεως του, παπάς η λαϊκός, σύμμαχος η εχθρός, καλός η κακός ,συμπαθής η αντιπαθής ,άσπρος ,μαύρος ,κίτρινος η πράσινος αλλά απλά ένας άνθρωπος που αγωνίζεται για την ζωή του και την υγεία του.
Για τον λόγο αυτό ακόμα και οι καταδικασμένοι σε θάνατο δεν εκτελούνται όταν ασθενούν όπως επίσης και οι γιατροί στον πόλεμο δεν οπλοφορούν και είναι υποχρεωμένοι να νοσηλεύσουν κατά τον ίδιο ακριβώς τρόπο με τους δικούς τους και τους τραυματίες του εχθρού που είναι στα χέρια τους.
Επειδή πάντα μου αρέσει να είμαι αντικειμενικός μετά από όσα του έχω καταμαρτυρήσει για δηλώσεις η ενέργειες του, θα πρέπει να παραδεχτώ και να συγχαρώ δύο θετικές επιλογές του.
Πρώτον ,αντί να καταφύγει ,όπως πολλοί μεγαλόσχημοι, για εγχείρηση στο εξωτερικό παρέμεινε στην Ελλάδα και χειρουργήθηκε.
Μπορεί να τον στείλουν στο εξωτερικό αργότερα οι ίδιοι οι θεράποντες του, όχι γιατί στην ουσία δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί εδώ, αλλά γιατί λόγω της βαρύτητας της κατάστασης του δεν θα θέλουν να τους πουν ότι δεν εξάντλησαν κάθε δυνατό μέσο.
Έτσι δεν πήγε και η Μελίνα στο εξωτερικό τότε που δεν είχαν τίποτα άλλο να της προσφέρουν και πέθανε ,από μια συνήθη για Μονάδες Εντατικής θεραπείας, λοίμωξη;
Εάν είχε πεθάνει σε ελληνική μονάδα σκεφτείτε τι θα είχε γραφτεί.
Δεύτερον, πολύ σωστά ζήτησε να δημοσιοποιηθεί η κατάσταση του γιατί σε αντίθετη περίπτωση θα συντηρούσε μια ατελείωτη παραφιλολογία στον τύπο και την τηλεόραση.
Αυτό που σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο είναι αυτονόητο δηλαδή ο καρκινοπαθής να γνωρίζει από τι πάσχει και αν είναι δημόσιο πρόσωπο να το γνωρίζει και ο κόσμος, στην Ελλάδα δεν είναι καθόλου αυτονόητο.
Μόνο τον Γεννηματά θυμάμαι να δηλώνει ο ίδιος ότι έχει καρκίνο του πνεύμονος , ενώ οι περισσότεροι συνήθως κρύβουν από τι νοσούν η τους το κρύβουν ακόμα και οι ίδιοι οι συγγενείς τους.
Επίσης με τον Ανδρέα η ενημέρωση του κόσμου ήταν σωστή και πλήρης όπως και επιβαλλόταν και ήταν και αναγκαίο ,λόγω της θέσεως του.
Παλιότερα η απόκρυψη της ασθένειας έφθανε στις γελοιότητες που έγιναν με τον Παύλο που λίγο πριν να πεθάνει τον πήγαινε βόλτα με το αυτοκίνητο ,σε κακά χάλια , η Φρειδερίκη για να δει ο κόσμος ότι ζει και ετοιμοθάνατο πλέον του έφερναν την Παναγία της Τήνου για να τον σώσει!
Πάντως ακόμα και σήμερα η αρρώστια, ιδιαίτερα δε ο καρκίνος, στην Ελλάδα αντιμετωπίζεται σαν ένα νόσημα που πρέπει να το ξορκίσουμε.
Γι΄ αυτό και βλέπει κανείς δηλώσεις διαφόρων που γνωρίζουν την πραγματικότητα να εμφανίζονται σούπερ αισιόδοξοι με δηλώσεις του τύπου –όλα θα πάνε καλά –ο αρχιεπίσκοπος είναι ευδιάθετος!!(πόσο ευδιάθετος μπορεί να είναι κάποιος με ένα ρινογαστρικό σωλήνα, ορούς, καθετήρα ,έντερο που έχει μετεγχειρητική πάρεση και διαπύηση στο τραύμα) ;
Και όλα αυτά να τα δηλώνει μεγαλοπρεπώς ο κατά τον προσφυή χαρακτηρισμό Πάγκαλου ο κ.Τίποτα ως υπουργός Υγείας!
Προσωπικά εύχομαι στον Χριστόδουλο να ξεπεράσει τα προβλήματα από τους καρκίνους του και η αρρώστια αυτή να του αποβεί τουλάχιστον στο μέλλον ένα χρήσιμο μάθημα για τις υπέρμετρες μέχρι τώρα φιλοδοξίες του γιατί Ματαιότης ,ματαιοτήτων, τα πάντα ματαιότης.

Η ΒΙΑ, ΟΙ ΓΝΩΣΤΟΙ ΑΓΝΩΣΤΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΣΙΓΝΩΣΤΟΙ

Το Σάββατο στο Eject φεστιβάλ που τραγουδούσαν οι Beastie Boys και επρόκειτο να τραγουδήσουν οι Underworld , οι οποίοι ματαίωσαν λόγω των επεισοδίων την εμφάνιση τους, έγινε πάλι γιουρούσι καμιά 500 ατόμων που ΧΩΡΙΣ εισιτήριο κατέβηκαν στο Ελληνικό και μπήκαν μέσα διέλυσαν την συναυλία και έκαψαν και αυτοκίνητα απ΄ έξω.
Η μαγκιά αυτή με το μπουκάρισμα των τσαμπατζήδων έχει γίνει επανειλημμένα και στον Λυκαβηττό , θυμάμαι δε στην μοναδική συναυλία που είχε δώσει πριν από χρόνια ο Chuck Berry εκεί, οι αντίστοιχοι ανεγκέφαλοι αφού κατάφεραν να μπουν, μόλις πήγαινε να παίξει κανένα ζωηρό rock n’ roll θέλανε να πηδήξουν και επάνω στην σκηνή!
Παλιός μάστορας αυτός το γύρναγε σε ένα αργό μπλούζ και ηρεμούσαν.
Όλα αυτά τα λούμπεν στοιχεία είναι οι ίδιοι που σκοτώνονται μεταξύ τους στα γήπεδα και στους δρόμους ,διαλύουν τις διαδηλώσεις με μολότωφ και στην πρώτη ευκαιρία είναι έτοιμοι να τα κάνουν λίμπα απλά και μόνο γιατί η βία αποτελεί την μόνη διαφυγή τους από την μιζέρια τους και αποκτούν οντότητα για λίγες μέρες στις τηλεοράσεις και τις εφημερίδες που τους ονομάζουν ως οι γνωστοί άγνωστοι.
Η εκτόνωση μέσω της βίας και ιδίως σε πράγματα που δεν μπορείς να τα προσεγγίσεις είτε λόγω φτώχιας, είτε λόγω ελλιπούς παιδείας ,είτε γιατί αναγνωρίζεις ότι κάτι που αγαπάς είναι κατώτερο από αυτό που έχεις ,είτε και από τα τρία, είναι δεδομένη και προκαλεί ψυχική ευφορία.
Είναι χαρακτηριστικό αυτό που μου έχει πει ένας φανατικός της Harley Davidson που δεν έχει καμιά σχέση με αυτά τα στοιχεία.
Κατά διαστήματα μαζεύονται όλοι οι κολλημένοι με αυτή τη μηχανή και γλεντάνε διαλύοντας και καταστρέφοντας μια γιαπωνέζικη μηχανή που την έχουν αγοράσει για αυτό το σκοπό!
Αλλά αν οι γνωστοί άγνωστοι αποτελούνται στην πλειονότητα από λούμπεν στοιχεία και τσογλαναρία , το ίδιο συμβαίνει και στους πασίγνωστους της αστυνομίας;
Το απαράδεκτο βίντεο, που τα κανάλια επαναλαμβάνουν κατά εμετικό τρόπο σε σημείο που κινδυνεύομε να συνηθίσουμε την αποτρόπαιη βία που περιέχει, αποδεικνύει ότι η σήψη μέσα στην αστυνομία έχει φτάσει σε επικίνδυνο βαθμό.
Φαινόμενα αυθαιρεσίας και μεμονωμένης κακομεταχείρισης κρατουμένων πιστεύω ότι υπάρχουν σε όλες τις αστυνομίες του κόσμου.
Όμως στην περίπτωση της ζαρντινιέρας και στο πρόσφατο βίντεο αυτό που είναι το τρομακτικό δεν είναι ο ξυλοδαρμός ενός ατόμου είναι η ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ των συμμετεχόντων.
Στην περίπτωση της ζαρντινιέρας έδερναν όλοι μαζί ,ενώ στο πρόσφατο βίντεο ο ξυλοδαρμός έγινε πιο περίτεχνος αλλά παρουσία και άλλων (επτά ήσαν παρόντες και κανένας δεν αντέδρασε!)που θεώρησαν το εύρημα του αλληλοδαρμού άξιο για βιντεοσκόπηση ,όπως και παλιότερα βιντεοσκόπησαν και το χουντογλέντι.
Η όλη κατάσταση δείχνει ότι ένα μεγάλο μέρος της αστυνομίας διακατέχεται από μια νοσηρή νοοτροπία που τους έχει καλλιεργηθεί ιδιαίτερα από την εποχή του Μητσοτάκη με το περίφημο :Εσείς είστε το κράτος! και πρόσφατα με τους «πραίτορες » του ανεκδιήγητου Πολύδωρα.
Πιστεύω ότι και αυτοί μέσα στην αστυνομία που αντιτίθενται σε αυτές τις πρακτικές δεν τολμούν να εκφραστούν μέσα από το γενικότερο κλίμα που κυριαρχεί.
Είναι χαρακτηριστικό ότι το βίντεο κυκλοφορούσε για ένα χρόνο και θα συνέχιζε να κυκλοφορεί αν ο αδελφός ενός αστυνομικού δεν το έστελνε σε ένα φίλο του.
Επιπρόσθετα ,όπως σε όλες τις επαγγελματικές ομάδες, επικρατεί δυστυχώς και στην αστυνομία το λεγόμενο esprit de corp και δεν καταγγέλλει κανείς τον συνάδελφο του ακόμα και όταν τον βλέπει να παρανομεί.
Είναι γεγονός πάντως ότι η βία έχει γίνει αποδεκτή από μεγάλα τμήματα της κοινωνίας και δυστυχώς από την παιδική ηλικία.
Αν δει κανείς το περιεχόμενο των περισσότερων videogames διαπιστώνει ότι ο φόνος είναι το μόνο θεμιτό μέσον για να κερδίσει κανείς.
Από την άλλη μεριά πόσοι είναι οι διάφοροι χάρτινοι ήρωες που παίρνουν τον νόμο στα χέρια τους και καθαρίζουν τον κόσμο από τους κακούς χωρίς να σκέφτεται κανείς ότι και ο μεγαλύτερος εγκληματίας δικαιούται μιας δίκης ;
Πόσοι δε είναι οι αστυνομικοί ήρωες στις ταινίες που ρίχνουν ένα χεράκι ξύλο η καθαρίζουν, κατ΄ αντίστοιχο τρόπο, μόνοι τους κακούς στις ταινίες επιβραβεύοντας την αυτοδικία, με την δικαιολογία ότι το σύστημα δεν τιμωρεί τους κακούς ;
Αν θα γίνει ένα γκάλοπ με ερώτημα στον κόσμο αν καλά έκαναν οι αστυνομικοί να βάλουν τους Αλβανούς τσαντάκηδες να αλληλοχαστουκίζονται ,να είστε σίγουροι ότι θα δοκιμάσετε έκπληξη από το ποσοστό των πολιτών που θα επικροτούν την πράξη.
Όλη αυτή η περιρρέουσα ατμόσφαιρα μαζί με μια πολιτική ηγεσία που θέλει να έχει με το μέρος της την αστυνομία και την κανακεύει για να εξυπηρετεί τους δικούς της σκοπούς , επηρεάζει ένα μεγάλο μέρος των αστυνομικών που δεν έχει ούτε την γενικότερη παιδεία ούτε την επαγγελματική κατάρτιση που είναι αναγκαία για να πραγματοποιεί τον σκοπό της ύπαρξης της:τον νόμο και την τάξη.
Οι άνθρωποι από ότι φαίνεται είναι επιρρεπείς στη βία όταν έχουν την δυνατότητα να την εφαρμόσουν.
Είναι γνωστό το πείραμα που χωρίζεις μια ομάδα ατόμων του ίδιου επιπέδου σε δεσμοφύλακες και κρατούμενους με αποτέλεσμα ταχύτατα οι φύλακες να αποκτούν εξουσιαστική συμπεριφορά .
Μετά την μεταπολίτευση έγιναν αρκετές μελέτες για να εξηγηθεί το φαινόμενο πως ένας τυχαίος στρατεύσιμος καλό παιδί στο χωριό του , καταντά να γίνεται βασανιστής στην ΕΣΑ.
Αν λοιπόν η βία από τους γνωστούς άγνωστους δεν είναι εύκολο να σταματήσει αν δεν εξαλειφθούν οι κοινωνικές αιτίες που την προκαλούν, η βία στην αστυνομία δεν θα εξαλειφθεί αν δεν ανέβει το γενικότερο επίπεδο μόρφωσης και εκπαίδευσης.
Από την άλλη μεριά χρειάζεται και μια πολιτική ηγεσία πρόθυμη να κατακεραυνώσει κάθε παρεκτροπή από την νομιμότητα και του τελευταίου αστυφύλακα .
Αν τα διάφορα λεβεντόπαιδα ήξεραν ότι κάθε τέτοιου είδους συμπεριφορά θα σημαίνει και αυτόματη απόταξη, να είστε σίγουροι ότι ως δια μαγείας θα αποκτούσαμε αστυνομία που θα σεβόταν τον πολίτη θέλοντας και μη.
Δυστυχώς όμως με Πολύδωρες δεν διατηρώ καμία ελπίδα ότι θα γίνει αυτό.
Γι΄ αυτό να προσέχετε να μην φοράτε πράσινα παπούτσια ,να αποκηρύξετε τον Αλβανό, τον Κούρδο, τον Ιρακινό από μέσα σας ,και μην διανοηθείτε ποτέ να γίνετε φοιτητές.

ΕΝΑΣ ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΟΥ ΜΠΗΚΕ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ

Εάν υπάρχει ένας άνθρωπος που χρησιμοποίησε ένα πρωτόγνωρο μέχρι τότε χιούμορ στον Ελληνικό κινηματογράφο πιστεύω ότι είναι ο Θανάσης Βέγγος.
Θυμηθείτε την ατάκα του στον πράκτορα 000 που διδάσκει τους μαθητές τους λέγοντας:
Τι σφάλμα έκανε ο συνάδελφος Τζέιμς;
Η την σουρεαλιστική αρχή στο ο Θανάσης ,η Ιουλιέττα και τα λουκάνικα που όταν ο χασάπαρος πατέρας της κόβει στα δύο μια μοσχαροκεφαλή και ακούγεται η φωνή του Βέγγου να λέει:
Μάναααα γιατί με γέννησες!
Η την εξίσου καταπληκτική σκηνή που ενώ τρέχει επάνω σε βέσπα ρωτάει εναγωνίως όποιον προσπερνάει :
Μήπως ξέρεις από βέσπα ;
Ο τύπος δε του πάντοτε σε τρεχάλα αγωνιζόμενου, όλα να τα φτάσει και όλους να τους βολέψει, Νεοέλληνα αγαπήθηκε από πολύ κόσμο γιατί πάρα πολλοί αναγνώριζαν σε αυτόν τον εαυτό τους.
Θα μου πείτε τώρα πως σου ήρθε να γράψεις για τον Βέγγο που δεν είναι αυτήν την στιγμή στο προσκήνιο.
Σε μία πρόσφατη κουβέντα που είχα με κάτι φίλους τους έλεγα για τις δύο φορές που τον συνάντησα από κοντά και πόσο η επαφή μαζί του σου επιβεβαιώνει ότι αυτό που βλέπεις στην οθόνη είναι ο ίδιος ο εαυτός του.
Την πρώτη φορά καθόταν δίπλα μου σε κάποιο αεροδρόμιο, είχε και συνάχι, πιάσαμε κουβέντα και η αμεσότητα της επαφής μαζί του ήταν σαν να τον ήξερες χρόνια.
Το ίδιο μου έλεγαν και οι φίλοι που πήγαιναν σε ένα νοσοκομείο και βρέθηκαν μαζί του στο ίδιο ταξί. Τους έλεγε στην διαδρομή αστεία μέχρι την στιγμή που τους ρώτησε που πηγαίνουν και του είπαν ότι πηγαίνουν στο νοσοκομείο στον άρρωστο αδελφό τους.
Αμέσως τους ζήτησε συγνώμη στεναχωρημένος για τα αστεία που έλεγε ενώ αυτοί είχαν τον πόνο τους .
Αλλά η δεύτερη φορά που τον συνάντησα μου έχει μείνει χαραγμένη στην μνήμη γιατί εκεί είδα πως ένας καλλιτέχνης μπορεί να έχει κατακτήσει την καρδιά των απλών ανθρώπων.
Πηγαίνοντας να πάρω το αυτοκίνητο από ένα πάρκινγκ των Αμπελοκήπων ο Βέγγος βρισκόταν και αυτός μπροστά μου και ρώταγε τον νεαρό της εισόδου τι χρωστάει.
Και εκεί άκουσα την μεγαλύτερη και καλύτερη αναγνώριση που μπορεί να έχει ένας ηθοποιός στην ζωή του .
Η απάντηση ήταν:
Από σένα θα πάρω λεφτά ;
Αυτό το παιδί ,που δεν είχε γεννηθεί όταν ο Βέγγος γύριζε τις ταινίες του, με αυτές τις 5 λέξεις έγινε ο εκφραστής όλου αυτού του κόσμου που τον έχει βάλει στη καρδιά του και τον θεωρεί δικό του.
Δεν πιστεύω ότι μπορεί να υπάρξει καλύτερη κριτική για ένα ηθοποιό.
Και ο Βέγγος την αξίζει.
Τον ευχαρίστησε ,του άφησε 10 Ευρώ και έφυγε σεμνός και βιαστικός όπως πάντα.

ΤΙ ΣΧΕΣΗ ΕΧΟΥΝ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΜΕ ΤΙΣ ΓΕΦΥΡΕΣ;

Το κείμενο αυτό απευθύνεται αποκλειστικά στο ανδρικό κοινό.

Το μπλόγκ μου σήμερα θα ασχοληθεί με αυτό το σοβαρό κοινωνικοψυχολογικοσυναισθηματικό θέμα που αναγράφεται στον τίτλο του.
Σας πέρασε ποτέ από το μυαλό να σκεφτείτε μια γυναίκα βλέποντας μια γέφυρα;
Ε λοιπόν εμένα κάθε φορά που βλέπω μια γέφυρα μου έρχεται στο μυαλό και ένας τύπος γυναίκας.
Αντίθετα ποτέ βλέποντας μια γυναίκα δεν μου ήρθε στο μυαλό μια γέφυρα !
Όταν είδα λοιπόν αυτό το γεφύρι στο Ακρωτήρι των Χανίων στην εγκαταλελειμμένη μονή Καθολικού, πιο κάτω από την μονή Γουβερνέτου, στο μυαλό μου ήρθε η εικόνα μιας γεροδεμένης και καλοθρεμμένης αγρότισσας της Κρήτης.

Αντίθετα το γεφύρι αυτό στον Μπούτακα Αποκορώνου κοντά στον Εμπρόσνερο ,μου δημιούργησε την εικόνα μιας ξεπεσμένης αρχόντισσας που παρά τα χρόνια της διατηρεί ακέραια την αρχοντιά της.
Η παρακάτω γέφυρα που είναι χαμηλή και συνεχής πάνω από τις λιμνοθάλασσες που οδηγούν στο Κη Γουέστ στην Φλώριντα δεν μοιάζει με την γαλήνια σύζυγο που δεν λοξοδρομεί ποτέ και είναι σίγουρη πως θα είναι σταθερή και ίσια η πορεία της στην ζωή ;

Όμως σε αντίθεση με την προηγούμενη αυτή η αριστοκρατική γέφυρα στο Τολέδο με το ορμητικό ποτάμι από κάτω της ,μπορεί να μην σου φέρει στο μυαλό εκείνες τις μυθικές γυναίκες που βλέπεις στα περιοδικά (και ποτέ στην ζωή σου!) για τις οποίες θα ήσουνα διατεθειμένος να κάνεις κάθε τρέλα για τις αποκτήσεις;

Αλλά και αυτή η κομψή Γέφυρα του Καλατράβα στην Ισπανία δεν θυμίζει εκείνα τα αιθέρια πλάσματα τα λεπτά και κομψά που κινούνται ελαφρά και με χάρη σαν να πετάνε, χάρη που δυστυχώς λίγες γυναίκες καταφέρνουν να αποκτήσουν.

Όταν είδα αυτή την γέφυρα στο μυαλό μου ήρθε αμέσως η Οντρεϋ Χέρμπορν.

Βέβαια στην ζωή υπάρχουν και οι γυναίκες που από την αρχαιότητα οι άνδρες δεν τους έδιναν ιδιαίτερη σημασία εκτός από την διεκπεραίωση των σεξουαλικών τους αναγκών. Αναγκαίες μεν και χρήσιμες σε πολλούς ,αλλά που περνάνε από την ζωή χωρίς κανείς να τους δίνει ιδιαίτερη σημασία, περνώντας αδιάφοροι κάτω από τα σκέλια τους , σαν την γέφυρα αυτή.


΄Όταν δε έρθει η ώρα που οι περισσότεροι όσο και να προσπαθούν δεν θα την αποφύγουν, δηλαδή να παντρευτούν , έρχεται η δύσκολη στιγμή της επιλογής.

Μερικοί προτιμούν ένα δίμετρο θηλυκό με ατελείωτα πόδια που τους θυμίζει την λαϊκή ρύση –ψηλό κορμί καμαρωτό γαμήσι- και η γέφυρα αυτή από την Κόνιτσα αυτές τις γυναίκες σου φέρνει αμέσως στο νου.

Οι περισσότεροι πάντως προτιμούν γυναίκες με σωστή δομή, καλοφτιαγμένες ,που εμπνέουν σιγουριά, προέρχονται από καλό σόι και κάτω από τα σκέλια τους τα νερά είναι ήρεμα σαν του Σηκουάνα.

Υπάρχουν και αρκετοί που προτιμούν σύγχρονες γυναίκες πολυσύνθετες, μορφωμένες και έξυπνες που δεν διακρίνονται για τις καμπύλες τους αλλά που όλοι τις παρατηρούν με θαυμασμό και ζηλεύουν αυτούς που τις έχουν. Η γέφυρα του Ρίο αυτές σου φέρνει στο μυαλό.

Όμως στην ζωή ποτέ και για τίποτα δεν μπορεί να είναι κανείς σίγουρος.
Ενώ έχεις διαλέξει κάποια από αυτές που περιγράψαμε παραπάνω και έχεις αράξει
κάνει τσαφ ο προβολέας, που λέει και το τραγούδι του Δήμου Μούτση και βρίσκεσαι μπροστά σε μια γέφυρα που σε θαμπώνουν οι καμπύλες της και τα κάλλη της !
Τι κάνεις τότε λοιπόν;
Εδώ σας θέλω γεφυροποιοί μου!
Εγώ προσωπικά δηλώνω, αφού με διαβάζουν μάνα και κόρη, ότι με διακατέχουν οι αρχές του συλλόγου Πνεύμα και Ηθική, που ίδρυσε ο αείμνηστος Αυλωνίτης και δεν πρόκειται ποτέ μου να ξαναπώ τον Κοντό ,κοντό!

Εσείς όμως τι κάνετε σε μια τέτοια περίπτωση ;

Παρά την αρχική προειδοποίηση ότι αφορά αποκλειστικά άνδρες ,είμαι σίγουρος ότι όλες οι γυναίκες το διαβάσατε, οπότε και σεις μπορείτε να εκφέρετε γνώμη ελεύθερα και δημοκρατικά όπως αντίστοιχα και τι σας φέρνει στο μυαλό κάθε άνδρας που βλέπετε .

ΣΗΜ 1-Παρομοιώσεις με τετράποδα ζωντανά αποκλείονται εκ προοιμίου !
ΣΗΜ 2-Δυστυχώς την τελευταία φωτογραφία δεν την τράβηξα εγώ :((

Επειδή είμαι σίγουρος πως όσοι μελετήσατε εμβριθώς την φωτογραφία αυτή θα μείνατε με την απορία ποια είναι αυτή η γέφυρα, σας ενημερώνω πως είναι η Pont Neuf  στην Τουλούζη.

Η ΣΤΕΦΑΝΗ,Ο DUCHAMP ΚΑΙ ΤΟ ΜΠΑΝΙΣΤΗΡΙ

Με την πρόσφατη ιστορία του έργου της Στεφανή στην Art Athena και την προηγούμενη του Outlook σκέφτηκα ότι κατά περίεργο τρόπο αυτοί που θίγονται είναι όλοι αυτοί που τελικά επιδιώκουν να θιγούν.
Έχοντας δεί το Outlook πριν να δημιουργηθεί το θέμα με το έργο του Τιερύ ντε Κορντιέ , το έργο αυτό δεν μου είχε κινήσει την ιδιαίτερη προσοχή όπως και των χιλιάδων άλλων θεατών. Αν θυμάμαι καλά μέχρι τότε πιο πολύ προσοχή είχε κινήσει η εικόνα αυτού που πηδούσε ένα καρπούζι και αυτή για το εξωφρενικό του θέματος (άσε που οι περισσότεροι μπορεί να είχαν σκεφτεί να πηδήξουν τα πάντα αλλά μέχρι τότε καρπούζι κανείς!)
Το ίδιο είχε γίνει και με όσους είχαν δει ,μέχρι να ενοχληθούν οι σεμνότυφοι ,έργο της Στεφανή.
Κανένας δεν είχε ενοχληθεί ,μέχρι που ο συνδυασμός εθνικού ύμνου και αιδοίου έθιξε κάποιον που η δεν το είχε ξαναδεί αιδοίο ή το έχει συνδυάσει με τον εθνικό ύμνο Βας βας ο Παρασκευάς.
Όπως δε διάβασα ,γιατί δεν έχω δεί την έκθεση,για να δείς το βίντεο έκανες ένα μικρό μπανιστήρι.
Η ιστορία μου θύμισε το ανέκδοτο με την γεροντοκόρη που έκανε μήνυση σε ένα νεαρό στην απέναντι πολυκατοικία γιατί κυκλοφορούσε γυμνός στο σπίτι του.
Στην αυτοψία που έγινε από το δικαστήριο ο δικαστής διαπίστωσε ότι το σπίτι του νεαρού δεν φαινόταν από της γεροντοκόρης.
Ναί αλλά άμα βάλει κανείς μια καρέκλα πάνω στο τραπέζι φαίνεται απάντησε θριαμβευτικά η γεροντοκόρη!





Τώρα ποιος είναι ο Duchamp του τίτλου και τι σχέση έχει με όλα αυτά;
Ο Henri-Robert-Marcel Duchamp γεννήθηκε Γάλλος το 1887 και πέθανε μεν στην Γαλλία ως Αμερικανός πολίτης όμως το 1968.
Ηταν από τους πιο παράξενους και παιχνιδιάρηδες καλλιτέχνες του προηγούμενου αιώνα.
Συνδέθηκε αρχικά με το κίνημα του σουρεαλισμού και των Νταντά.
Το πρώτο έργο του που προκάλεσε αμφισβήτηση ήταν Η γυμνή που κατεβαίνει σκάλα Νο2 το 1913.
Το 1917 ο Marcel Duchamp στην έκθεση της Εταιρείας των Ανεξάρτητων Καλλιτεχνών προκάλεσε ντόρο με την τοποθέτηση ανάποδα μιας λεκάνης από ανδρικό ουρητήριο ονομάζοντας το «η Πηγή»
Το 2004 η Πηγή θεωρήθηκε από 500 επαγγελματίες που ασχολούνται με την τέχνη «ως το έργο που είχε την μεγαλύτερη επιρροή στην τέχνη του 20ου αιώνα»
Σπούδασε μαθηματικά και φυσική.
Ασχολήθηκε ιδιαίτερα με έργα 3διαστατα ή με κίνηση, αυτά που αποκαλούνται σήμερα mobiles.Ένα από τα ψευδώνυμα που χρησιμοποιούσε ήταν το Rrose Sélavy, η Rose Sélavy και ήταν ένα λογοπαίγνιο του "Eros, c'est la vie", δηλαδή Ερως είναι η ζωή. Επίσης διαβάζεται και ως "arroser la vie" δηλ μια πρόποση στην ζωή
Είχε πάθος με το σκάκι και έφτασε στους πρωταθλητές της Γαλλίας χωρίς όμως να πετύχει να φθάσει σε διεθνές επίπεδο. Η μανία του με το σκάκι οδήγησε την πρώτη του γυναίκα να του κολλήσει τα πούλια στο σκάκι !(τη χώρισε μετά 4 μήνες!)
Για χρόνια είχε εγκαταλείψει την τέχνη και έγραφε επαγγελματικά σε εβδομαδιαία σκακιστικά περιοδικά για 25 χρόνια
Το 1938 τον κάλεσαν στην Διεθνή Σουρεαλιστική έκθεση στο Παρίσι για να την οργανώσει ώστε η ίδια η έκθεση να είναι μια δημιουργική τέχνη.
Έβαλε λοιπόν στην είσοδο να υποδέχονται τους κουστουμαρισμένους επισκέπτες , το Βροχερό ταξί του Σαλβαντόρ Νταλί, ένα παλιό ταξί που πιτσίλαγε νερό μέσα στα τζάμια του με ένα πλάσμα με κεφάλι καρχαρία στην θέση του οδηγού και ένα ξανθό μοντέλο να μπουσουλάει πίσω με ζωντανά σαλιγκάρια στην πλάτη!
Το 1954 παντρεύτηκε την 3η του γυναίκα και το 1955 έγινε Αμερικανός πολίτης .
Για 20 χρόνια έφτιαχνε ,κρυφά ακόμα και από τους φίλους του ,από το 1946 έως 1966 στο στούντιο του Greenwich Village το έργο του Etant donnés.
Το έργο αυτό από το οποίο προφανώς εμπνεύστηκε η Στεφανή, ήταν μια κατασκευή αποτελούμενη από μια ξύλινη πόρτα.
Από δύο σχισμές στη πόρτα μπορούσες να δεις μέσα από ένα άδειο δωμάτιο και και μια τρύπα στο βάθος μία γυμνή ξαπλωμένη γυναίκα με μία λάμπα στο χέρι σε ένα ονειρικό τοπίο με ένα καταρράκτη.
Το έργο βρίσκεται στο μουσείο Τέχνης της Φιλαδέλφειας
Το μόνο που δεν είχε σκεφτεί ο Duchamp είναι να παίζει τον Εθνικό ύμνο της Αμερικής ίδιως όπως τον περιποιήθηκε λίγα χρόνια μετά ο Jimmy Hendrix.!









Ο Αταίριαστος με έχει καλύψει πλήρως με αυτό το post σχετικά με την λογοκρισία στην τέχνη.

UPDATE 14-8-08
Ένα πολύ ενδιαφέρον σχετικό κείμενο είναι αυτό:
http://www.enet.gr/online/online_text/c=113,id=18913192,27000104

ΠΡΟΣΘΗΚΗ 25-2-2016
Στις 17-11-1999 ο Δημήτρης Δασκαλόπουλος αγόρασε το νούμερο 5 εγκεκριμένο αντίγραφο της "Πηγής", μετά από μαραθώνια τηλεφώνική συμμετοχή σε δημοπρασία της Νέας Υόρκης, έναντι του ποσού των 1.762.500 δολαρίων!

ΧΑΪΔΕΨΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ!

Κάθε φορά που κατεβαίνω στην Κρήτη μου έρχονται στο μυαλό διάφορες αναμνήσεις από τα 3 χρόνια που έζησα παλιά εδώ.
Θυμήθηκα λοιπόν προχθές κάτι που μου είχε πει ο μακαρίτης ο πεθερός μου που ήταν ένας γνήσιος Κρητίκαρος.
Έβλεπε εμένα και τη γυναίκα μου να παίζουμε και να χαϊδεύομε την κόρη μας όταν ήταν μικρή, και σε μια στιγμή εκ βαθέων ειλικρίνειας μας είπε σαν να μονολογούσε με τον εαυτό του:
Σας βλέπω να χαϊδεύετε το παιδί σας και σας ζηλεύω. Σκέφτομαι ότι εγώ δεν χάιδεψα ποτέ τα δικά μου γιατί ντρεπόμουνα. Στην εποχή μου θεωρούσαν ντροπή οι άντρες να χαϊδεύουν τα παιδιά τους. Και το ήθελα τόσο πολύ!
Αυτή την κουβέντα θα την είχα ξεχάσει αν δεν είχα ακούσει μια αντίστοιχη ιστορία από μια άλλη συγχωριανή της γυναίκας μου από τους πλέον επιτυχημένους σήμερα επιστήμονες εδώ.
Όταν ήταν μικρή στο κεντρικό δρόμο του χωριού περνώντας ένα αυτοκίνητο την τραυμάτισε σοβαρά.
Έτρεξαν όλοι αλαφιασμένοι, ειδοποίησαν τον ταλαίπωρο τον πατέρα της και με ένα αυτοκίνητο κρατώντας το παιδί του στην αγκαλιά την μετέφεραν στα Χανιά.
Από όλη αυτή την μεταφορά αυτό που της έμεινε παρά τους πόνους και την θολούρα από το κτύπημα ήταν αυτή η καταπληκτική φράση που μου είπε:
Ήμουνα σχεδόν ευτυχισμένη γιατί τότε μόνο κατάλαβα ότι ο πατέρας μου που με είχε στην αγκαλιά του με αγαπούσε και με αγαπούσε πολύ!
Είναι δε χαρακτηριστικό, της τότε εποχής και της αντιμετώπισης των κοριτσιών στην Κρήτη, ότι όταν την πήγαν στην κλινική μαζί με αυτήν πήγαν και ένα νεαρό σοβαρά τραυματισμένο και αυτόν από τροχαίο. ο οποίος την άλλη μέρα πέθανε.
Περνώντας ο γιατρός από το κρεβάτι της τον άκουσε να λέει:
Για δες τούτο έζησε ενώ χάθηκε το παλικάρι !
Ευτυχώς στην εποχή μας πια αυτή η νοοτροπία έχει εξαλειφθεί και ακόμα και οι Κρητικοί όταν γεννιούνται κορίτσια λένε στους γονείς τους- να σας ζήσει!- και όχι όπως όταν γεννήθηκε η κόρη μου-δεν πειράζει, το άλλο θα είναι αγόρι!
Όλα αυτά τα γράφω γιατί το χάδι είναι αναγκαίο σε όλα τα παιδιά.
Θυμάμαι ένα βαφτιστήρι μου που ενώ η μάνα του τον φρόντιζε να είναι φαγωμένος, πλυμένος, ντυμένος ,να κοιμάται στην ώρα του, να μην κτυπήσει τρέχοντας, δεν τον χάιδευε ποτέ.
Ερχόταν μικρός το καλοκαίρι και καθόμαστε στην βεράντα και είχα από την μια μεριά την κόρη μου και από την άλλη αυτόν και τους χάϊδευα, τους τσιμπούσα η τους γαργαλούσα και έβλεπε κανείς πόσο ανάγκη το είχαν αυτό τα παιδιά.
Γι΄ αυτό ποτέ μην θεωρήσετε χαμένο χρόνο τον χρόνο που θα διαθέσετε στα παιδιά σας παίζοντας, σαχλαμαρίζοντας ,χαϊδεύοντας τα δείχνοντας τους με αυτό τον τρόπο την αγάπη σας που δεν φτάνει να είναι απλά λεκτική.


ΣΧΕΤΙΚΟ: Ενδιαφέρουσες ιατρικές πληροφορίες για τα παιδιά σας δίνει και πρόκειται να συνεχίσει να δίνει, ένα καινούργιο μπλόγκ ενός νέου παιδιάτρου (όσοι είναι κάτω των 40 νέους τους βλέπω!) που αν και Αθηναίος ερωτεύτηκε στο/ και το Ρέθυμνο και εγκαταστάθηκε εκεί.
http://nikopediatre.blogspot.com/


ΑΣΧΕΤΟ: Δυστυχώς εδώ με την ταχύτητα που έχω στο ιντερνέτ δεν μπορώ να γράψω σχόλια σε αρκετά μπλογκ γιατί ορισμένα δεν τα ανοίγει και άλλα μέχρι να τα ανοίξει μπορείς να φτιάξεις καφέ,να τον πιείς και να πλύνεις και το φλυτζανάκι!

ΑΥΣΤΗΡΩΣ ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΟΝ ΓΙΑ ΣΕΜΝΟΤΥΦΟΥΣ

Τι πιστεύετε ότι θα ήταν το χειρότερο πράγμα που θα μπορούσε να σας συμβεί;

Να σας απολύσουν από την δουλεία σας;
Όχι βέβαια, θα βρείτε άλλη.

Να σας παρατήσει η γκόμενα με τον καλύτερο σας φίλο;
Όχι βέβαια, θα γλιτώσετε έτσι μια και καλή από μία ηλίθια και ένα μαλάκα.

Να τρακάρετε το αυτοκίνητο και να το κάνετε καλοκαιρινό;
Όχι βέβαια, ευκαιρία για να πάρετε εκείνο το κάμπριο που έχετε βάλει στο μάτι.

Να σπάσετε το πόδι σας και να σας το βάλουν στο γύψο;
Όχι βέβαια, θα πάρετε άδεια από την δουλεία σας ,θα την αράξετε και θα βρείτε την ευκαιρία να διαβάσετε όλη εκείνη την στοίβα τα βιβλία που μέχρι τότε θέλατε να διαβάσετε και δεν προλαβαίνατε

Τότε τι είναι το χειρότερο;

ΑΥΤΟ !

Ελπίζω ότι με την δημοσίευση αυτής της φωτογραφίας δεν θα βρεθούμε στη θέση του Μιχάλη Αργυρού της Art Athina που τον συνέλαβαν για προσβολή της δημοσίας αιδούς και των εθνικών συμβόλων για το έργο της Εύας Στεφανή.
Πρώτον γιατί από ότι βλέπετε όλο τον Εθνικό ύμνο να του παίζουμε, δεν πρόκειται να καταφέρει ο ταλαίπωρος να προσβάλει την δημοσία αιδώ.
Δεύτερον δε ,αν παρ΄ ελπίδα το καταφέρει ,αυτό δε θα είναι προσβολή της δημοσίας αιδούς αλλά Εθνικός θρίαμβος που θα αποδεικνύει το μεγαλείο και το σθένος της Ελληνικής ψυχής και ψολής.

ΚΑΠΝΙΣΕ ΑΦΟΒΑ, ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΘΑ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΡΚΙΝΟ!

Οι καπνιστές έχουν την ίδια ψυχοσύνθεση με όσους δεν φοράνε κράνος στις μηχανές. Κάποιοι άλλοι θα σκοτωθούν η θα κινδυνεύσουν να μείνουν παραπληγικοί, γιατί οι ίδιοι είναι μάγκες και άτρωτοι.
Το ίδιο και οι καπνιστές .
Κάποιοι άλλοι που δεν τους ξέρουμε και δεν θέλουμε να τους ξέρουμε ,θα κάνουν καρκίνο του πνεύμονος η καρδιοπάθειες από το κάπνισμα και όχι αυτοί.
Η δημόσια λοιπόν παραδοχή του πρώην υπουργού Υγείας και τέως καθηγητού της Ψυχιατρικής Κώστα Στεφανή, ότι τα εμφράγματα και ο καρκίνος του πνεύμονος που έπαθε οφείλονται στο τσιγάρο, προκάλεσε αίσθηση όπως προκαλεί πάντα η αποκάλυψη ότι και οι επώνυμοι είναι ευάλωτοι όπως και οι κοινοί θνητοί.
Την ίδια αίσθηση είχε προκαλέσει στο παρελθόν και ο θάνατος από το τσιγάρο του Γεννηματά, της Μερκούρη η του Μόραλη.
Από την άλλη μεριά οι αμείλικτες στατιστικές ότι το 30% των θανάτων από καρκίνο οφείλονται στο τσιγάρο η ότι ένας δήμος των 20.000 κατοίκων πεθαίνει κάθε χρόνο στην Ελλάδα από νοσήματα που έχουν σχέση με το κάπνισμα μπορεί να δημιουργήσει πρόσκαιρα την σκέψη στους καπνιστές να το κόψουν αλλά με το άναμμα του επόμενου τσιγάρου η εξάρτηση υπερισχύει της επιθυμίας για κόψιμο.
Ο Μαρκ Τουαίν είχε πει ότι το ευκολότερο πράγμα στον κόσμο είναι το να κόψεις το τσιγάρο! Εγώ, έλεγε, το έχω κόψει πολλές φορές !
Δυστυχώς το κόψιμο και την διατήρηση του κοψίματος μετά από ένα χρόνο το πετυχαίνει μόνο ένα πολύ μικρό ποσοστό γύρω στο 7%
Για τον λόγο αυτό οι σύγχρονες αντικαπνιστικές εκστρατείες δεν απευθύνονται στους καπνιστές.
Αυτοί θεωρούνται λίγο πολύ χαμένη υπόθεση.
Όπως θα είδατε και στην τηλεόραση τα καινούργια σποτάκια απευθύνονται στα νέα παιδιά ώστε ΝΑ ΜΗΝ ΑΡΧΙΣΟΥΝ ΤΟ ΚΑΠΝΙΣΜΑ.
Πως λοιπόν μπορεί να κόψει κανείς το κάπνισμα ;
Δεν υπάρχουν απόλυτοι κανόνες για αυτό και όλα εξαρτώνται από την προσωπικότητα του καθενός.
Αν θυμάμαι καλά, πρέπει να είναι ο Καπετάν Μιχάλης, που όπως γράφει ο Καζαντζάκης, μια μέρα πέταξε την καπνοσακούλα του και δεν ξανακάπνισε.
Προσωπικά καπνιστής από τα 13 μου έφτασα κάποτε να καπνίζω 3 πακέτα την ημέρα με αποτέλεσμα στα 30 μου να φτύνω αίμα και να αναγκαστώ να κάνω βρογχοσκόπηση.
Ευτυχώς δεν υπήρχε τίποτα αλλά έκοψα τότε το κάπνισμα για 3 χρόνια.
Μετά τα 3 χρόνια είπα ότι τώρα πια μπορεί κάποιος που έχει απεξαρτηθεί να καπνίζει κανένα τσιγαράκι μετά το φαγητό το μεσημέρι και το βράδυ.
Μεγάλη αφέλεια και ανοησία!
Τα δύο τσιγάρα έγιναν ενάμισι πακέτο σε ελάχιστο χρόνο.
Καθώς όμως περνούσαν τα χρόνια διαβάζοντας σχετικά συνειδητοποίησα ότι σαν καπνιστής δεν διέφερα σε τίποτα από τον οποιοδήποτε πρεζάκια.
Γιατί το λέω αυτό;
Γιατί η εξάρτηση που προκαλεί η νικοτίνη είναι πολύ ισχυρή. Όσοι δε έχετε δει το Insider(1999) είδατε ότι η καπνοβιομηχανία προσθέτει και ουσίες που αυξάνουν την εξάρτηση.
Αν δει κανένας τις παθολογικές επιδράσεις των νομίμων και παράνομων ουσιών που προκαλούν εξάρτηση θα διαπιστώσει ότι η νικοτίνη προκαλεί την μεγαλύτερη από όλες .
Αλλά ας δούμε αναλυτικότερα τις επιδράσεις αυτές:

ΕΞΑΡΤΗΣΗ (η δυσκολία να διακόψει κανείς την χρήση)
1-ΝΙΚΟΤΙΝΗ
2-Ηρωϊνη
3-Κοκαϊνη
4-Αλκοόλ
5-Καφείνη
6-Κάνναβη

ΣΤΕΡΗΤΙΚΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ(σοβαρότητα των στερητικών συμπτωμάτων)
1-Αλκοόλ
2-Ηρωίνη
3-ΝΙΚΟΤΙΝΗ
4-Κοκαϊνη
5-Καφεϊνη
6-Κάνναβη

ΑΝΟΧΗ (ανάγκη να αυξήσει κανείς την δόση)
1-Ηρωϊνη
2-ΝΙΚΟΤΙΝΗ
3-Αλκοόλ
4-Κοκαϊνη
5-Καφεϊνη
6-Κάνναβη

ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ(επιρροή στην κοινωνική συμπεριφορά)
1-Αλκοόλ
2-Ηρωϊνη
3-Κοκαϊνη
4-Κάνναβη
5-ΝΙΚΟΤΙΝΗ
6-Καφεϊνη

Οι πίνακες αυτοί δεν μπήκαν για να σας οδηγήσουν να κόψετε το τσιγάρο και να αρχίσετε το χασισάκι.Για τα προβλήματα που δημιουργεί και αυτό θα γράψω άλλη φορά.
Η αίσθηση λοιπόν ότι ήμουνα χρόνια εξαρτημένος από μια ουσία όπως η νικοτίνη ,ήταν κάτι τελείως έξω από την ψυχοσύνθεση μου με αποτέλεσμα να φθάσω να ντρέπομαι που καπνίζω και είμαι έρμαιο σε αυτό το πάθος.
Έτσι μια μέρα έριξα την ιδέα στους 4 καπνιστές συνεργάτες μου να το κόψουμε και συμφώνησαν όλοι.
Αφού λοιπόν κάπνισα ότι τσιγάρο και πούρο είχα στο σπίτι και μάσησα για κανένα μήνα τσίκλες νικοτίνης κατάφερα εδώ και χρόνια πλέον να μην έχω την παραμικρή ανάμνηση η επιθυμία για τσιγάρο και να ανήκω στο 7%!
Οι υπόλοιποι όλοι ξανάρχισαν το κάπνισμα και μόνο ο ένας αργότερα αφού έκανε ένα αγγειακό επεισόδιο στο πόδι του από το κάπνισμα και κινδύνευσε να του το κόψουν, προτίμησε να κόψει το τσιγάρο αντί για το πόδι.
Τώρα λοιπόν ο μόνος στόχος που έχω αλλά δεν το παίρνω απόφαση είναι ένα άλλο 7%.
Αυτό είναι το ποσοστό όσων χάνουν βάρος και καταφέρνουν να διατηρήσουν την απώλεια αυτή μετά ένα χρόνο.
Έλα όμως που με το κόψιμο του τσιγάρου ξαναπέκτησα γεύση και οι νοστιμιές έγιναν νοστιμότερες!

Η ΑΜΑΛΙΑ ΕΦΥΓΕ, ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΗΣ ΖΕΙ.

Η Αμαλία έφυγε από κοντά μας.
Αυτό το βασανισμένο κορίτσι με την τόσο γενναία καρδιά έφυγε αφήνοντας μας σαν διαθήκη το τελευταίο της ποστ που παρά την τόσο προχωρημένη κατάσταση της είχε μια ατμόσφαιρα αισιοδοξίας που μόνο ένας μαχητής μπορεί να έχει.
Είχε το θάρρος να καταγγείλει επώνυμα όλο το σύστημα που της φέρθηκε απάνθρωπα ,αδιάφορα ,εκμεταλλευτικά αλλά είχε και την μεγαλοψυχία να αναγνωρίσει και πάλι επώνυμα όσους την βοήθησαν και της συμπαραστάθηκαν.
Μέσα στην ατυχία της να την χτυπήσει μια σπάνια κακοήθεια και σε πολύ νεαρή ηλικία είχε την τύχη να έχει δίπλα της την συμπαράσταση μιας ζεστής οικογένειας που έδωσε και αυτή μαζί της τον αγώνα.
Χωρίς να τους γνωρίζω φαίνεται από τα λόγια που έγραψαν στο μπλόγκ της, το μεγαλείο της ψυχής τους ακόμα και αυτές της ώρες που το κενό στο σπίτι τους ,όση και να είναι η συμπαράσταση τόσου κόσμου δεν μπορεί να γεμίσει με τίποτα.
Ο θάνατος της Αμαλίας ήταν άδικος όπως είναι ο θάνατος και κάθε νέου ανθρώπου πριν να ολοκληρώσει τον κύκλο της ζωής του.
Όμως από αυτό τον θάνατο γεννήθηκε κάτι πρωτόγνωρο και άγνωστο στην Ελληνική κοινωνία.
Μέσω του μπλογκ της ξύπνησαν χιλιάδες συνειδήσεις και δημιουργήθηκε ένα κίνημα από τα μπλογκ που από την οθόνη των υπολογιστών απέκτησε φωνή και η φωνή του έφτασε στο τύπο, την τηλεόραση και το ραδιόφωνο.
Αυτό το κίνημα είναι σαν χείμαρρος που μπορεί να είναι το έναυσμα να αλλάξουν πολλά από αυτά που κατήγγειλε η Αμαλία.
Δυστυχώς όμως μαζί με αυτό το κίνημα υπήρξε και όλη η παθογένεια που ενυπάρχει στην Ελληνική κοινωνία. Μικρόνοες με φασιστική νοοτροπία που δεν αποδέχονται διαφορετική γνώμη από την δική τους βρήκαν ευκαιρία εκεί που τόσος κόσμος κατέθετε τον σπαραγμό του και την συμπαράσταση του να χυδαιολογήσουν και να βριστούν και να βρίσουν.
Ευτυχώς αυτοί θα ξεχαστούν γρήγορα και στη μνήμη μας θα μείνει η προσφορά της Αμαλίας σε όλους μας.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που σε σκέπασε κορίτσι μου.