Σάββατο 20 Σεπτεμβρίου 2008

VII-(ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ)ΚΟΡΑΜΑ, Η ΚΑΡΔΙΑ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ



1-Η κοιλάδα του Γκόρεμε με τις υπόσκαφες εκκλησίες
.
Η σημαντικότερη όμως περιοχή της Καππαδοκίας είναι το Κόραμα (Goreme)με το πλήθος από τις υπόσκαφες εκκλησίες που έχουν μοναδικής τέχνης αγιογραφίες.
Το 728,όταν άρχισαν οι διωγμοί των εικονομάχων, στην περιοχή ζούσαν πάνω από 100.000 μοναχοί.
Επιγραμματικά θα αναφέρω μερικές από τις πιο σημαντικές εκκλησίες .
Η εκκλησία του Μήλου(Elmali Kilise) παρά το ότι οι αγιογραφίες της ανάγονται στην εικονοκλαστική εποχή έχουν παραμείνει σε καλή κατάσταση. Ονομάζεται έτσι γιατί σε μια εικόνα ο Αρχάγγελος Γαβριήλ φαίνεται σαν να κρατάει ένα μήλο(μάλλον όμως συμβολίζει τον κόσμο)


2-3-Η εκκλησία του Μήλου

4- Ο αρχάγγελος Γαβριήλ με τον κόσμο (μήλο;) στο αριστερό του χέρι
.
Η Σκοτεινή εκκλησία (Karanlik Kilise)είναι από τις ωραιότερες που έχουν κτιστεί τον 13ο αιώνα. Έχει ένα μόνο παράθυρο και μπαίνει λίγο φως μέσα με αποτέλεσμα οι αγιογραφίες να διατηρούνται σε καλή κατάσταση. Μέσα από το ναό πηγαίνεις στους χώρους που οι μοναχοί χρησιμοποιούσαν σαν τραπεζαρία και μαγειρείο.
5-Στην αριστερή πλευρά η είσοδος της Σκοτεινής εκκλησίας.
6- Η είσοδος της Σκοτεινής εκκλησίας

7-8 Η Σκοτεινή εκκλησία.
9-Η τραπεζαρία της μονής της Σκοτεινής εκκλησίας.
.
Η εκκλησία των Σανδάλων (Carikli Kilise-13ος αιώνας) έχει 3 αψίδες και 4 θόλους. Τα σκαλιά της έχουν καταστραφεί και ανεβαίνεις με σιδερένια σκάλα.

10-11-Η εκκλησία των Σανδάλων
.
Η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου (του Φιδιού-Yilanli Kilise) αντίθετα δεν έχει θόλους και κολώνες. Ονομάζεται του φιδιού γιατί έχει τον Άγιο Γεώργιο και τον Άγιο Θεόδωρο που σκοτώνουν το φίδι.
12-Η εκκλησία του φιδιού.
13-Οι δύο άγιοι που σκοτώνουν το φίδι.
.
Εδώ υπάρχει και μια αγιογραφία του Αγίου Ονούφριου που η παράδοση λέει ότι ήταν γυναίκα ελευθερίων ηθών και για να γλιτώσει από τους άνδρες παρακάλεσε τον Θεό να την κάνει άσχημη και με γενειάδα. Πάραυτα ο Θεός άκουσε την παράκληση αυτή και ο αγιογράφος τον έκανε σε αυτό χάλι να μοιάζει και με άνδρα και γυναίκα.
14-Ο άγιος Ονούφριος με φύλο από φοίνικα να καλύπτει την γύμνια του
.
Η μεγαλύτερη εκκλησία της περιοχής είναι η εκκλησία των Στεφάνων.(Tokali Kilise-10ος αιώνας)
Έχει 4 χώρους ,την παλιά εκκλησία με ένα θόλο, την νεώτερη μεγάλη εκκλησία ,την εκκλησία που βρίσκεται κάτω από την παλιά και τα πλαϊνά παρεκκλήσια.
Σ΄ αυτήν την εκκλησία βασιλεύει το μπλε χρώμα στο φόντο των αγιογραφιών.

15-16-Η εκκλησία των στεφάνων
17- Η Παναγία είναι σαν να σε παρακολουθεί με το βλέμμα της από όποια γωνία και να την βλέπεις.
.
Φεύγοντας από το Κόραμα φτάνουμε στο Uchisar (o ακραίος πύργος) που είναι η κοιλάδα των Περιστεριών. Στους κώνους της περιοχής εκτός από τα υπόσκαφα σπίτια που υπάρχουν σε πολλούς κώνους υπάρχουν και υπόσκαφοι περιστερώνες γιατί μάζευαν και χρησιμοποιούσαν τις κουτσουλιές τους σαν λίπασμα.
Στην περιοχή του Pasabag ,στην κοιλάδα Kizilcukur υπάρχουν οι περίφημες «νεραϊδένιες καμινάδες».Αυτές σχηματίστηκαν από τις εκρήξεις του ηφαιστείου του Αργαίου όρους που εκτόξευσε την ηφαιστειακή μάζα μέχρι 60 χιλιόμετρα μακριά.
Τα καλύμματα στην κορυφή των κώνων με σκούρο χρώμα είναι από κίσηρη.
Το μαγικό αυτό τοπίο αλλάζει χρώμα ανάλογα με το φως της μέρας και από άσπρο γίνεται ρόζ και κόκκινο το ηλιοβασίλεμα.

18-Uchisar Ο ακραίος πύργος
19-Pasabag Και η χωροφυλακή στεγάζεται σε κώνο!
20-Pasabag
21- Στο ηλιοβασίλεμα οι κώνοι γίνονται ροζ
22-Σπίτια και περιστερεώνες
23-Δωμάτιο σπιτιού σκαμμένο στον κώνο

24-Ortahisar (ο μεσαίος πύργος).
.
Μια βόλτα λοιπόν με αερόστατο πάνω από όλη αυτή την περιοχή είναι μια μοναδική εμπειρία που δεν πρέπει να χάσει κανείς.
Δύο συνεχόμενες μέρες λοιπόν σηκωθήκαμε από τις 41/2 το πρωί για να πετάξουμε με το αερόστατο. Την πρώτη μέρα ξαναγυρίσαμε άδοξα στο ξενοδοχείο γιατί ο αέρας δεν επέτρεπε την πτήση αρκούμενοι μόνο σε φωτογράφηση του Ortahisar (ο μεσαίος πύργος).
Την δεύτερη όμως μέρα ούριος άνεμος μας ανέβασε στα ουράνια τόσο ουσιαστικώς όσο και μεταφορικώς. Η σιωπηλή πτήση του αερόστατου για 2 1/2 ώρες πάνω από όλη αυτή την φυσική ομορφιά δεν άφηνε ούτε στιγμή να τραβήξεις τα μάτια σου από το θέαμα που ξεδιπλωνόταν κάτω από σένα.
Η θυγάτηρ από τον ενθουσιασμό της είχε καταληφθεί από Σταματίτιδα* ,ενώ αντίθετα η σύζυγος που αρχικά φοβόταν μήπως πέσει το αερόστατο ήταν περιέργως σιωπηλή.
Η εξήγηση ήταν απλή. Είχε βεβαιωθεί ότι το αερόστατο δεν πέφτει και είχε γλαρώσει από την νύστα μετά τις δύο συνεχόμενες σε βάρβαρη ώρα αφυπνίσεις !
Εδώ τελειώνουν τα ποστ με το ταξίδι αυτό στην Ανατολία.
Μην ελπίζετε όμως ότι θα γλιτώσετε.
Όταν γλυκαθεί κανένας από κάτι που του άρεσε, τι κάνει;
Το επαναλαμβάνει..
Έτσι λοιπόν από την ερχόμενη εβδομάδα φεύγω για νέο ταξίδι στις παράλιες περιοχές της Μικράς Ασίας στην Λυκία και την Παμφυλία εκεί που από την αρχαιότητα άνθισε ένας μεγάλος Ελληνικός πολιτισμός.
Θα τα ξαναπούμε ανανεωμένοι μετά τις 5 Οκτωβρίου.

Στο τέλος του ποστ έχω βάλει τα λίνκ όλων των ποστ από το ταξίδι στην Ανατολία.

*Σταματίτις:Ανίατος νόσος διαγνωσθείσα το πρώτον από εμέ εις τον κουμπάρον μου Σταμάτη ,εξ ου έλκει και το όνομα, η οποία ως κύριον σύμπτωμα εμφανίζει ακατάσχετη λογόρροια του πάσχοντος όταν είναι ευχαριστημένος, ενώ αντίθετα όταν δεν είναι σε καλή διάθεση η εκφορά του λόγου σε οποιαδήποτε ερώτηση συμπυκνούται σε ένα συνεχές μουγκρητό μμμμμμμμμμ!












Δύο πολύ ενδιαφέροντα βίντεο για την Καππαδοκία είναι τα παρακάτω:





.

ΤΑ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ

77-ΜΕΡΙΚΕΣ ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΙΑ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ 12-5
281-ΙΙ- ΠΩΣ ΑΠΟ ΤΟ ΙΕΡΟΘΥΣΙΟ ΤΗΣ ΚΟΜΜΑΓΗΝΗΣ ΦΤΑΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΣΤΟΝ ΚΑΒΑΦΗ, ΤΟΝ ΕΓΓΟΝΟΠΟΥΛΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΛΟΦΟ ΤΟΥ ΦΙΛΟΠΑΠΠΟΥ 25-5
282-ΙΙΙ ΤΑΞΙΔΙ ΣΕ ΔΥΟ ΜΥΘΙΚΕΣ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΠΟΛΕΙΣ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΑΣ- ΟΥΡΦΑ ΚΑΙ ΧΑΡΡΑΝ 29-5
289-ΙV-ΖΕΥΓΜΑ –ΠΩΣ ΠΝΙΓΗΚΕ ΣΤΑ ΝΕΡΑ Η ΙΣΤΟΡΙΑ 21-6
293-V-ΑΝΑΤΟΛΙΑ- ΤΡΙΑ ΜΕΡΗ ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ -ESKI GUMUS, ΔΙΟΚΑΙΣΑΡΕΙΑ ΚΑΙ ΚΟΡΥΚΟΣ 5-7
309-VI-ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ HATAY ΣΤΗΝ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑ 12-9

Τρίτη 16 Σεπτεμβρίου 2008

ΘΕΛΩ ΓΑΜΟ ΜΕ ΠΑΠΑ ΚΑΙ ΚΟΥΜΠΑΡΟ !



Επειδή η πείρα δεν μεταβιβάζεται κανένας μας δεν λαμβάνει εγκαίρως υπ΄ όψη του τις προειδοποιήσεις που τόσοι παθόντες στο παρελθόν έχουν δώσει.
Έτσι λοιπόν παρά το ότι ο έρωτας είναι ο θρίαμβος της φαντασίας επί της νοημοσύνης(Henry Louis Menken),και ενώ καταλαβαίνουμε καλά ότι ο έρωτας δεν είναι τυφλός και βλέπει πολλά και όχι λίγα, αλλά επειδή βλέπει πολλά, αποφασίζει να δει λιγότερα (Julius Gordon),τελικά δεν θέλουμε να πιστέψουμε ότι ο Έρωτας είναι η αυταπάτη ότι μια γυναίκα είναι διαφορετική από τις άλλες (Henry Louis Mencken)

Και ερωτευόμαστε!

Αγνοώντας πλήρως αυτό που επεσήμανε ο Ambrose Bierce ότι:ο έρωτας είναι η παροδική τρέλα που θεραπεύεται με τον γάμο.
Μέσα στον ενθουσιασμό βέβαια που έχουμε, δεν προσέχουμε ούτε αυτό που είπε ο Σοπενάουερ ότι: Γάμος σημαίνει για τον άνδρα το να χάνει τα μισά του δικαιώματα και να διπλασιάζει τα καθήκοντα του.
Έτσι λοιπόν μέσα στον νεανικό μας ενθουσιασμό ακολουθούμε την προτροπή που διαβάζουμε σε γκράφιτι στους τοίχους που λέει:
Κάντε έρωτα όχι πόλεμο.
Κάντε και τα δύο.
Παντρευτείτε!

Και παντρευόμαστε!

Έχουμε πλέον πιστέψει ότι ο γάμος είναι ο θρίαμβος της ελπίδας επί του μίσους(Oscar Levant) και αναγκαστικά πια ακολουθούμε το δεύτερο σκέλος από το απόφθεγμα του Benjamin Franklin που είχε πει: Κράτα τα μάτια σου ανοικτά πριν τον γάμο και μισόκλειστα μετά.
Οι εξυπνότεροι βέβαια έχουν καταλάβει ότι:Ο Γάμος είναι ένα πάρε δώσε. Είναι καλύτερο να δίνεις παρά να τα παίρνει μόνη της. (Joey Adams)
Βέβαια την καλύτερη περιγραφή για τον γάμο την έχει κάνει έμμετρα ο K. Σκόκος με το παρακάτω ποίημα του

Σαν πρωτογνωριστήκανε
τι ερωτικό καμίνι
μιλούσε εκείνος τρυφερά
και άκουγε εκείνη

Σαν αρραβωνιαστήκανε
τι γλύκα η κάθε φράση
μιλούσε εκείνη τρυφερά
και άκουγε εκείνος εν εκστάσει

Και αφότου επαντρεύτηκαν
ω βάσανα και πόνοι
μιλούνε και οι δυό μαζί
και ακούνε οι γειτόνοι!

Άραγε όταν χαλάει ένας γάμος αιτία είναι, όπως λέει στο Μια γυναίκα χωρίς σημασία ο Οσκαρ Γουάιλντ, ότι: η κοινή λογική του άνδρα, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, καταστρέφει στην εποχή μας τους πιο πολλούς γάμους. Πως μπορεί μια γυναίκα να είναι ευτυχισμένη με ένα άνδρα που επιμένει να της φέρεται σαν να έχει απέναντι του ένα λογικό όν;
Ή έχει δίκιο ο Σοπενάουερ στο Έρωτας και ζωή, που πιστεύει ότι:
Φανερό είναι πως η γυναίκα είναι φυσικά προορισμένη να υποτάσσεται. Και η απόδειξη ,το γεγονός πως όποια βρίσκεται στην κατάσταση εκείνης της απόλυτης ανεξαρτησίας, την αντίθετη στην φύση, προσαρτάται μοναχή της αμέσως σε ένα οποιοδήποτε άνδρα, αφήνοντας να την καθυποτάξει και να την διευθύνει γιατί έχει ανάγκη αφέντη. Αν είναι νέα διαλέγει ένα εραστή, αν είναι ηλικιωμένη διαλέγει ένα πνευματικό!
Βέβαια το να είσαι εραστής ,όπως λέει ο Μπαλζάκ ,είναι πιο εύκολο από το να είσαι σύζυγος! Γιατί είναι πιο δύσκολο να δείχνεις εξυπνάδα καθημερινά από το να κάνεις όμορφες διαλέξεις πότε ,πότε.
Σ΄ αυτή λοιπόν την ζωή ότι και να έχουν πει, τα διάφορα φωτεινά πνεύματα ο κόσμος θα συνεχίσει να ερωτεύεται και να παντρεύεται.
Και ο μεν έρωτας λίγο πολύ δεν έχει αλλάξει από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα.
Εκεί που έχουν όμως γίνει ριζικές αλλαγές είναι στο γάμο.
Έχει πλήρως εξαμερικανιστεί.
Κατ΄ αρχάς ενώ σήμερα μπορεί πλέον να παντρευτεί κανείς σαν άνθρωπος στο Δημαρχείο οι περισσότεροι, μάλλον οι περισσότερες, θέλουν γάμο στην εκκλησία με όλα τα συμπαραμαρτούντα της σχετικής παράστασης.
Σαφώς και θεωρώ αυτονόητο να παντρευτούν στην εκκλησία όσοι πιστεύουν ότι είναι μυστήριο.
Η πλειονότητα όμως δεν προτιμάει την εκκλησία για λόγους πίστης αλλά γιατί εκεί το πρόγραμμα του κέντρου έχει μεγαλύτερη μεγαλοπρέπεια. Το γυναικείο πλήθος έχει γαλουχηθεί με αυτή την αντίληψη από γενεές πριν, για την σημαντική και θριαμβευτική αυτή στιγμή της ζωής του και σαφώς θέλει να βάλει νυφικό και να μπει στην εκκλησία εν θριάμβω υπό τα βλέμματα ζήλιας των ανύπαντρων και θαυμασμού των γονέων και των συγγενών, οι οποίοι έμπλεοι συγκινήσεως αναφωνούν ηχηρώς και για την τελευταία καρακαϊδόνα: Κούκλα είναι!

Σεμνό νυφικό για ένα απλό γάμο στην ανθοστόλιστη εκκλησία, με όλους τους πολυέλαιους αναμμένους, ψάλλουσα μελωδικώς χορωδία και τουλάχιστον ένα χρυσοποίκιλτον μητροπολίτη να τελεί το μυστήριο βοηθούμενος από 4-5 παπάδες γεμάτους κατάνυξη .

Τολμηρό νυφικό για γάμο στο Δημαρχείο με μερακλή Δήμαρχο.
.
Αντίθετα στον συνήθως καταϊδρωμένο γαμπρό κανείς δεν δίνει σημασία εκτός των γονιών του που ή είναι πανευτυχείς για την νύφη που βρήκε το βλαστάρι τους, συνήθως λόγω της προίκας που έχει, ή γιατί την συμπαθούν, ή αντίθετα δεν μπορούν να χωνέψουν τι ξόανο είναι αυτό που ΤΟΥΣ κουβάλησε το χαϊβάνι τους.

(ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΑΝΕΤΑ)
.
Δεν συζητάω για όλα τα άλλα που θεωρούνται απαραίτητα δηλαδή τις προσκλήσεις,τις μπουμπουνιέρες που πρέπει να είναι πάντα πρωτότυπες, τις λαμπάδες, τους πολυελαίους της εκκλησίας, την χορωδία των κακόφωνων ψαλτάδων, τους φωτογράφους και τους βιντεατζήδες τις φορεσιές για τα παρανυμφάκια και όλα αυτά που θα θυμάται με συγκίνηση η νύφη σε όλη της την ζωή ακριβώς όπως θυμάται ο σύζυγος την συγκίνηση που ένιωσε με το μπάσκετ όταν ο Καμπούρης μπροστά στο καλάθι είπε θα το βάλω και το έβαλε !
Αλλά να τελείωνε η ιστορία εδώ καλά θα ήταν.
Όπως στο θέατρο η παράσταση που ξεκίνησε σαν κωμωδία συνεχίζεται μετά το διάλειμμα σαν τραγωδία με την δεξίωση.
Άσχετοι μεταξύ τους άνθρωποι κάθονται στο ίδιο τραπέζι να γλεντήσουν.
Βέβαια τι γλέντι μπορείς να κάνεις όταν κάθεσαι με την δεύτερη ξαδέλφη της μάνας του γαμπρού ,που διηγείται συγκινημένη πως την είχε χαιρετήσει ο Ελευθέριος Βενιζέλος και την οποία ο γαμπρός έχει να την δει από τα βαφτίσια του;
Αλλά αν δεν την καλέσουν όλο το σόι θα τους κατηγορήσει ότι ξέχασαν τη κακομοίρα την θεια Αγλαΐα και αυτό δεν είναι σωστό και πρέπον.
Υπομένεις λοιπόν την πολυλογία της θείας Αγλαίας και αντί να έρθει τουλάχιστον το φαγητό πετάγεσαι έντρομος επάνω γιατί τα μεγάφωνα στην διαπασών παίζουν το γαμήλιο εμβατήριο του Μέντελσον με το οποίο εισέρχεται θριαμβευτικά το ζεύγος σκορπώντας βεβιασμένα χαμόγελα στους χειροκροτούντες (γιατί άραγε;) θεατές .
Κατά το φαγητό το ζεύγος περιφέρεται με ένα ποτήρι κρασί στο χέρι και τσουγκρίζει με τους πανευτυχείς καθήμενους που τους περισσότερους δεν τους ξέρει γιατί αποτελούν καλεσμένους αμφοτέρων των πεθερικών. Τα πεθερικά τους έχουν καλέσει για να τους εκδικηθούν γιατί και αυτοί τους είχαν καλέσει σε δικό τους γάμο στον οποίο είχαν αναγκαστεί να πάνε σιχτιρίζοντας για το δώρο που υποχρεώθηκαν να στείλουν.
Έτσι τουλάχιστον το παίρνουν πίσω!
Μετά επακολουθεί η χορευτική πανδαισία.
Αυτή ξεκινάει με το ζεύγος ,που έχει ήδη κόψει την τούρτα και ο ένας έχει μπουκώσει με χάρη τον άλλο με το γλυκό, όπως ακριβώς η Δήμητρα τον Ανδρέα αν θυμάστε, το οποίο και επιδεικνύει τις χορευτικές του ικανότητες υπό τα βλέμματα επιδοκιμασίας των καλεσμένων.
Στην συνέχεια μπαίνουν τα βάλς και τα ταγκά οπότε σηκώνονται όλα τα ζεύγη των πουρών και συμπιέζοντας ο ένας την κοιλία της άλλης χορεύουν με πάθος αγκαλιασμένα τσικ του τσικ την Κομπαρσίτα.
Όταν η μουσική αρχίζει να αποκτά πιο έντονο ρυθμό συνήθως τα πουρά ετοιμάζονται πλέον για αναχώρηση εκτός από ελάχιστα που θέλουν να επιδείξουν ότι τους παρακολουθεί καλός καρδιολόγος που τους έχει διαβεβαιώσει ότι έχουν καρδιά από σίδερο.
Τελικά στην δεξίωση μένει και γλεντάει η παρέα του ζεύγους όταν όλοι οι άσχετοι και η θεία Αγλαΐα έχουν φύγει.

Πόσο απλούστερα και λογικότερα θα ήταν τα πράγματα αν το ζευγάρι με τους φίλους του και τους στενούς του συγγενείς πήγαιναν στο Δημαρχείο να παντρευτούν και μετά όλοι μαζί, ή ακόμα καλύτερα το ζευγάρι με την παρέα του πήγαιναν κάπου να γλεντήσουν πραγματικά όπως αυτοί θέλουν και με αυτούς που πραγματικά θέλουν.
Αντί δε τα λεφτά των γονιών να πηγαίνουν σε νυφικά και δεξιώσεις να τα παίρνουν στο χέρι οι νεόνυμφοι για να τα φάνε όπως αυτοί επιθυμούν.
Κάποτε που οι κοινωνίες ήταν μικρές είχε λόγο να γίνεται μεγάλος γάμος και γλέντια.
Τα δώρα του γάμου είναι άχρηστα σήμερα στα περισσότερα ζευγάρια, ενώ τότε αποτελούσαν ουσιαστική συμβολή για το σπιτικό τους . Το δε γαμήλιο γλέντι είχε νόημα γιατί όλοι λίγο πολύ ήσαν γνωστοί μεταξύ τους ,ήσαν από το ίδιο μέρος, είχαν ξαναγλεντήσει μαζί ,ένας δε γάμος αποτελούσε και ξεχωριστό γεγονός για την κοινωνία τους.
Σήμερα τι από όλα αυτά ισχύει;
,

Παρασκευή 12 Σεπτεμβρίου 2008

VI-ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ HATAY ΣΤΗΝ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑ



Μόλις τώρα κατάφερα να ταξινομήσω τις φωτογραφίες από το μουσείο της Αντιόχειας στην Τουρκία που περιλαμβάνει πολλά ευρήματα, κυρίως μωσαϊκά από την περιοχή HATAY.
Οι πρώτες ανασκαφές στην περιοχή άρχισαν το 1932 όταν η περιοχή ήταν ακόμα υπό Γαλλική κατοχή.
Προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι τα ψηφιδωτά που σας έδειξα από το μουσείο του Γκαζιάντεπ είναι από αισθητικής άποψης καλύτερα.
Η ίδια η πόλη της Αντιόχειας δεν έχει κάποιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον και ένα περιεκτικό κείμενο για την πόλη και την ιστορία της υπάρχει εδώ .
Τα πραγματικά χρώματα στα ψηφιδωτά είναι σαφώς πιο έντονα αλλά δεν επιτρεπόταν η φωτογράφηση με φλάς.

Ρωμαϊκή Σαρκοφάγος από την Αντιόχεια, που ονομάζεται τύπου Sidomara.Ονομάστηκαν έτσι από το αρχαίο όνομα του τόπου που βρέθηκαν τέτοιου τύπου σαρκοφάγοι. Είχε τα σώματα ενός άνδρα και δύο γυναικών.
Η Σωτηρία 5ος αιώνας μΧ. Ήταν στο πάτωμα ενός λουτρού.

Οι 4 εποχές. 2ος αιώνας μ.Χ. Τεράστιο ψηφιδωτό. Στις 4 γωνίες οι 4 εποχές,
στα υπόλοιπα 5 τετράγωνα εικόνες από την μυθολογία. Επάνω αριστ. Χειμώνας, δεξ. Φθινόπωρο Κάτω αριστ. Άνοιξη δεξ. Καλοκαίρι.

- Το καλοκαίρι (λεπτομέρεια από το επάνω ψηφιδωτό)

3ος αιώνας μ.Χ. Το ονομαζόμενο μωσαϊκό του «μπουφέ»
4ος αιώνας μ.Χ. Ωκεανός και Θέτις
2ος αιώνας μ.Χ. Ένας Ηρακλής σαν βουτυρομπεμπές ενώ στραγγαλίζει τα φίδια.
Το βάσκανο μάτι.2ος αιώνας μ.Χ. Του επιτίθενται πολλά ζώα
To επονομαζόμενο -Ο ευτυχισμένος καμπούρης-2ος αιώνας μ.Χ Τώρα ευτυχισμένος για την καμπούρα του δεν μου φαίνεται πιθανό, μάλλον είναι γι΄ αυτό που του κρέμεται!
2ος αιώνας μ.Χ. Στο ψηφιδωτό απεικονίζονται οι μήνες του χρόνου και ο Ωκεανός με την Θέτιδα.
Ο Ορφέας και τα θηρία. Από την Ταρσό, 3ος αιώνας. Παίζοντας την λύρα του ημερώνει τα θηρία και ακόμη και τα δέντρα έλκονται από αυτόν.
2ος και 3ος αιώνας. Βακχικοί χορευτές.
3ος αιώνας μ.Χ Απόλλων και Δάφνη.
Το κέντρο με την Μεγαλοψυχία από ένα τεράστιο ψηφιδωτό από το Yakto-Harbiye του 5ου αιώνα μ.Χ. που περιφερικά του κέντρου έχει κυνηγούς της μυθολογίας .

Τάφος της Αμερίμνειας. Αντιόχεια 4ος αιώνας μ.Χ.
Ευρώτας και Λακεδαιμόνια Αντιόχεια 4ος αιώνας. Προσωποποίηση της περιοχής και του ποταμού.
Προσωποποίηση της Επικόσμησης (Εορτασμού) Βρέθηκε κοντά στον ναό του
Αγίου Πέτρου Αντιόχεια 5ος αιώνας μ. Χ.

Από την Δάφνη-Harbiye του 4ου αιώνα μ.Χ. Η επιγραφή γράφει ΕΝΑΤΗΠΑΡΗΛΑΣΕΝ .Η επιγραφή λέει:Είναι περασμένες 9 το βράδυ. Αυτό σήμαινε ότι τέρμα οι δουλειές και ώρα για ξεκούραση και διασκέδαση.
....................................................Αφροδίτη.

Σάτυρος Αντιόχεια 1-2ος αιώνας μ.Χ.
Έρως και ψυχή 3ος αιώνας μ.Χ. Ο Έρως έχει κρεμάσει την φαρέτρα του στο δέντρο και η Ψυχή έχει κλέψει ένα βέλος από τον φίλο της.

Σαρκοφάγος στον περίβολο του Μουσείου.
5ος αιώνας, Αντιόχεια Η επιγραφή σημειώνει την ίδρυση του κτηρίου που βρέθηκε.
Καλωσόρισμα σε πανδοχείο του 5ου αιώνα, Αντιόχεια .ΚΕ ΠΡΟΣΔΕΞΕ ΤΗΝ ΚΑΡΠΟΦΟΡΙΑΝ ΩΝ ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΓΙΝΩΣΚΙΣ Σε ελεύθερη μετάφραση :Και δέξου με ευχαρίστηση την καρποφορία όσων γνωρίζεις τα ονόματα
Η ορθογραφία στα ψηφιδωτά είναι της εποχής.
.
Όμως το σημαντικότερο και ωραιότερο μέρος αυτού του οδοιπορικού ήταν η περιοχή της Καππαδοκίας.
Η περιοχή της Καππαδοκίας που έχει χαρακτηριστεί σαν το «8ο θαύμα του κόσμου» δημιουργήθηκε από τα επάλληλα στρώματα λάβας του αρχαίου ηφαιστείου Αργαίος και μέσα στους αιώνες η διάβρωση από την βροχή και τον αέρα παρέσυρε τα μαλακότερα εδάφη και παρέμειναν τα σκληρότερα.
Το πέτρωμα σκαλίζεται εύκολα και έτσι άγνωστο από πότε άρχισαν να γίνονται οι 36 υπόγειες πολιτείες που υπάρχουν στην περιοχή. Μερικοί θεωρούν ότι είναι από τους Χιττιτικούς χρόνους 4000 χρόνια πΧ. Στην Κύρου Ανάβαση ο Ξενοφών αναφέρει τους υπόγειους αυτούς οικισμούς. Οι πρώτοι χριστιανοί από τον 4ο αιώνα βρήκαν καταφύγιο στην περιοχή και άρχισε η κατασκευή των πρώτων υπόσκαφων εκκλησιών και μοναστηριών ενώ έβρισκαν και καταφύγιο και στις υπόγειες πολιτείες σε περιόδους διωγμών..
Η ιστορία της Καππαδοκίας ανάγεται στη νεολιθική εποχή γεγονός που αποδεικνύεται από μία τοιχογραφία του 6.200 πΧ η οποία θεωρείται η αρχαιότερη του κόσμου και απεικονίζει, μπροστά, τα σπίτια της περιοχής Τσατάλχογιουκ και πίσω το ηφαίστειο του Χασάνταγι να βγάζει λάβα και καπνούς.
Η πρώτη επαφή με την ιδιόρρυθμη ομορφιά του τοπίου της Καππαδοκίας ήταν με το πολυώροφο μοναστήρι –κάστρο του Selime (Φωτογραφία 10 -Τα νούμερα των φωτογραφιών που είναι στις παρενθέσεις αντιστοιχούν στις φωτογραφίες που έχουν μπει στο πρώτο ποστ του ταξιδιού).
Στην συνέχεια πήγαμε στην κοιλάδα του Περιστρέμματος.(Ilhara Vadisi)
Εκεί υποβληθήκαμε σε τεστ κοπώσεως το οποίο το περάσαμε επιτυχώς όσοι κατεβήκαμε τα 360 σκαλοπάτια (και αναγκαστικά τα ανεβήκαμε μετά!) μέχρι να φθάσουμε στο βάθος του 14 χιλιομέτρων φαραγγιού, που κυλάει ο ποταμός Μελεντιζ (Melendiz Suyu) μέσα σε μια μία οργιώδη βλάστηση. Εδώ υπάρχουν 105 εκκλησίες σε υπόσκαφες σπηλιές με καμιά 10 επισκέψιμες και τις άλλες κλειστές. Η πιο ενδιαφέρουσα είναι του V-VI αιώνα (η Εκκλησία πίσω από το δέντρο ή του Δανιήλ-Agakalti Kilisesi) με Συριακή επιρροή στην εικονογράφηση.(φωτογραφίες 11 και 12 )
Ενδιαφέρον έχει και η Εκκλησία του Φιδιού (Yilanli Kilise)
Περίστρεμμα .(Ilhara Vadisi) Ο ποταμός Μελεντιζ(Melendiz Suyu)
Η Εκκλησία του Φιδιού (Yilanli Kilise)
Η είσοδος της Εκκλησίας του Φιδιού
.
Στον δρόμο για την Μαλακοπή(Derinkuyu) περνάμε από την Καρβάλη(Guzelyurt -Gelveri) με πλήθος από παλιά ελληνικά σπίτια και επισκεπτόμαστε τον ναό του Αγίου Γρηγορίου του Ναζιαντζηνού, σήμερα τζαμί, που χρονολογείται από το 385 αν και το σημερινό κτήριο είναι του 1896.
Ο ναός του Αγίου Γρηγορίου του Ναζιαντζηνού, σήμερα τζαμί
Καρβάλη Επιγραφή σε παλιό Ελληνικό σπίτι..
Το 1965 βρέθηκε τυχαία η υπόγεια πόλη της Μαλακοπής (φωτογραφία 13) που είναι και η επόμενη στάση μας με το αναπόφευκτο κατέβασμα σ΄ αυτήν. Όσοι είχαν κλειστοφοβία, όπως η κυρία Αθεόφοβου την άραξαν, σε ένα ταβερνάκι και το έριξαν σε κάτι πίτες της περιοχής και στην συνέχεια βάσει της παροιμίας που λέει ότι το χορτάτο αρκούδι χορεύει, άρχισαν τη συνοδεία τοπικής ορχήστρας τους καρσιλαμάδες και τα τσιφτετέλια.
Οι ατρόμητοι όμως περιηγητές, όπως εγώ και η κόρη μου, κατεβήκαμε απτόητοι 8 πατώματα κάτω και είδαμε ικανοποιητικό μέρος της πολιτείας. Ο φόβος πολλών που δεν ήρθαν ήταν ότι η ατμόσφαιρα θα ήταν αποπνικτική. Όμως ο εξαερισμός επιτυγχάνεται από 52 φουγάρα που φτάνουν σε βάθος 70-80 μέτρα και καταλήγουν σε πηγάδια από τα οποία μέχρι το 1962 έπινε νερό το χωριό που είναι από πάνω. Η υπόγεια αυτή πόλη καταλαμβάνει μια έκταση 4 χιλιομέτρων και μπορεί να φιλοξενήσει πάνω από 10.000 κόσμο. Έχει 600 εισόδους –εξόδους και κάτω από μερικά σπίτια του χωριού υπάρχουν υπόγεια βάθους 18-20 πατωμάτων.
Όταν γινόταν επιδρομές Αράβων τον 6ο και 7ο αιώνα κατέβαιναν στα χαμηλότερα στρώματα και έκλειναν τα περάσματα με πέτρινους τροχούς που δεν μπορούσαν να ανοίξουν από έξω, ενώ υπήρχαν και μυστικά περάσματα διαφυγής. Ένας διάδρομος στο τρίτο πάτωμα λέγεται ότι επικοινωνεί με την υπόγεια πόλη της Ανακού που βρίσκεται 9 χιλιόμετρα μακριά.
Τα επάνω πατώματα χρησιμοποιήθηκαν από τους Χριστιανούς σαν σχολές κατηχήσεως, τόποι βαπτίσεως, κουζίνες, ντεπό, υπνοδωμάτια, αποθήκες τροφίμων και κρασιών ακόμα και ως στάβλοι.
Μαλακοπή - Στρογγυλή πέτρα με την οποία έκλειναν οι στοές.
Σχεδιάγραμμα της υπόγειας πόλης

Σχεδιάγραμμα της οινοποιίας στην υπόγεια πόλη.
.
Στο κέντρο της Καππαδοκίας δύο πόλεις είχαν σημαντικό ελληνικό πληθυσμό πριν την ανταλλαγή. Για την πλούσια και ελληνόφωνη Σινασό(Mustafapasa) που είχε χαρακτηριστεί ως «η Αθήνα της Ανατολής» έχω ήδη γράψει(φωτογραφίες 16,17,18).
Σινασός-Η επιγραφή στην είσοδο του ναού Κωνσταντίνου και Ελένης, σήμερα μουσείου.(Για την Ανάσταση στο ναό αυτό έχω γράψει εδώ)

Σινασός Ελληνικό σπίτι.
-Σινασός.Εξαιρετική επιγραφή σε ελληνικό σπίτι που λέει σε ελεύθερη μετάφραση:Άνθρωπε ,αν είσαι φίλος μπες μέσα με χαρά, αν όμως είσαι εχθρός και μας επιβουλεύεσαι μακριά από αυτή την πόρτα. Σήμερα είναι δικό μου, αύριο κάποιου άλλου και τελικά ποτέ δεν είναι κανενός. Κτίστηκε το 1853.
.
Η άλλη πόλη είναι το Προκόπι (Urgup)που ήταν τουρκόφωνο και καραμανλήδικο*. Σήμερα είναι ιδιαίτερα ανεπτυγμένο λόγω του τουρισμού.
.................................Προκόπι
.......................................Προκόπι


ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΣΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΣΟΥΝ
* Οι τουρκόφωνοι ορθόδοξοι της Καππαδοκίας είχαν βιβλία σε τουρκική γλώσσα με ελληνικούς χαρακτήρες, τα καραμανλήδικα.


Ένα καταπληκτικό κείμενο για την περιοχή έχει δημοσιεύσει ο Μανώλης Εγγλέζος-Δεληγιαννάκης στο ΑΡΔΗΝ.
Σας συνιστώ ένθερμως να το διαβάσετε.
Τρίτης γενιάς μικρασιάτης ,χωρίς μεγάλες κουβέντες, περιγράφει τα συναισθήματα που δημιουργούνται εκεί σε κάθε Έλληνα επισκέπτη ακόμα και όταν δεν έχει ρίζες από αυτά τα μέρη, όπως εγώ.