Σάββατο 30 Μαΐου 2009

ΠΩΣ ΕΝΑΣ ΘΕΡΙΑΚΛΗΣ ΕΚΟΨΕ ΤΟ ΡΗΜΑΔΙ



31 ΜΑΪΟΥ, ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΚΑΠΝΙΣΜΑΤΟΣ

Η Στέλλα ήταν από τα πιο αγαπημένα πρόσωπα της παιδικής μου ηλικίας.
Ορφανή από γονείς ,καμιά 10ρια χρόνια μεγαλύτερη από τον πατέρα μου, την είχε πάρει ψυχοκόρη η γιαγιά μου, όταν γέννησε τα δύο παιδιά της, και η Στέλλα τα μεγάλωσε μαζί της και στην δική της αγκαλιά σαν δικά της .
Στην ζεστή αυτή αγκαλιά πέρασα και εγώ τα πρώτα χρόνια της ζωής μου, μέχρι που κάπου όταν έγινε περίπου 50 χρονών την παντρέψαμε με ένα λεβεντόγερο τον Αχιλλέα και η Στέλλα έφυγε από το σπίτι μας και πήγε και έμεινε στην Ηλιούπολη σε ένα σπιτάκι με κήπο που είχαν φτιάξει με τις οικονομίες τους.
Η Στέλλα πέρναγε καλά με τον σύζυγο από τον οποίο όμως έμαθε σε προχωρημένη ηλικία να καπνίζει.
Με την γιαγιά μου παίρναμε συχνά το λεωφορείο της Ηλιούπολης , και επισκεπτόμαστε την Στέλλα γιατί την είχε σαν παιδί της.
Με την Στέλλα λοιπόν κάπου στα 12 με 13 κάπνισα τα πρώτα μου τσιγάρα, που ήταν Άσσος χωρίς φίλτρο, κάνοντας τα τράκα από την κούτα των 100 που έπαιρνε ο άντρας της.
Από κει και πέρα η πορεία μου ήταν προδιαγεγραμμένη.
Για να είμαι γνήσιο αντράκι ΕΠΡΕΠΕ να καπνίζω και στο Γυμνάσιο πλέον στην τσέπη μου υπήρχαν πάντα ΚΑΡΕΛΙΑ στο φτενό κουτί των 10.
Η κυριαρχούσα τότε ιδεολογία ήταν ότι το τσιγάρο συμβαδίζει με ανδρισμό, με ανεξαρτησία και επαναστατικότητα , με κουλτούρα, με νιότη και γοητεία.
Τελειώνοντας το Πανεπιστήμιο το πακέτο είχε γίνει των 20,στο στρατό τα πακέτα έγιναν 2 και σε σύντομο διάστημα έγιναν 3 την ημέρα.
Κάπου στα 30 έβγαλα μια μέρα αίμα στα πτύελα.
Αμέσως έκανα βρογχοσκόπηση και οι κυτταρολογικές εξετάσεις έδειξαν δυσπλασία που τελικά όμως μετά και από άλλες εξετάσεις αποδείχτηκε ότι οφειλόταν σε ακτινομύκητα προφανώς από τον αναπνευστήρα της θάλασσας.
Τότε έκοψα για πρώτη φορά το κάπνισμα έχοντας όμως την αίσθηση ότι το κόψιμο αυτό ήταν σαν να έχω ξεκόψει από κάποιο στενό μου φίλο.
Έβλεπα τις καινούργιες μάρκες τσιγάρων που κυκλοφορούσαν και είχα μέσα μου την απορία τι γεύση να έχουν;
Μετά από 3 χρόνια άκαπνος έκανα το κλασικό σφάλμα όσων έκοψαν μεν το κάπνισμα αλλά το τσιγάρο παραμένει σφηνωμένο στο μυαλό τους.
Είπα ,πως τώρα πια μπορώ να κάνω ένα-δυό τσιγαράκια την μέρα μετά το φαγητό.
Ύστερα από λίγο όμως κάπνιζα πάλι γύρω στο 1 ½ πακέτο την μέρα.
Το πρώτο λαμπάκι που άναψε στο θολωμένο από καπνό μυαλό μου ήταν ο θάνατος μέσα σε 2 μήνες από καρκίνο του πνεύμονα του καπνιστή πατέρα μου.
Πρώτη του φορά στα 76 του μπήκε σε νοσοκομείο και δεν ξαναβγήκε από κει ζωντανός.
Δεύτερο λαμπάκι άναψε όταν με το τσιγαράκι μου ανά χείρας πήγα σε ένα ντεκ με δύο κοπέλες στο Φιουμιτσίνο της Ρώμης να ρωτήσω κάτι.
Το περιφρονητικό βλέμμα τους έδειχνε ότι δυστυχώς είναι αναγκασμένες να εξυπηρετήσουν αυτόν τον υποανάπτυκτο τύπο που τις πλησιάζει καπνίζοντας.
Το τρίτο λαμπάκι άναψε όταν με πέταξαν έξω από τα Mc Donalds της Βουδαπέστης όταν άναψα ένα τσιγάρο. Μέχρι τότε αυτό στην Ελλάδα ήταν αυτονόητο.
Στην Βουδαπέστη δε βρέθηκα σε ροκ συναυλία σε κλειστό γήπεδο και όσοι ήθελαν να καπνίσουν έβγαιναν έξω.
Αντίστοιχα μια βδομάδα πρίν στο κλειστό του ΟΑΚΑ σε συναυλία της Αλεξίου παρά το ότι έγραφε πως απαγορεύεται το κάπνισμα, δεν μπορούσες να την δεις καλά από το ντουμάνι.
Τέλος το τέταρτο ήταν όταν στα Μπολσόι της Μόσχας βρέθηκα να καπνίζω στριμωγμένος σε ένα άθλιο χώρο 2 επί 2 πριν τις τουαλέτες μαζί με μερικούς χαρμάνηδες Ρώσους.
Διαβάζοντας πλέον και τα σχετικά με τις εξαρτησιογόνες ουσίες, άρχισα σιγά σιγά να σιχαίνομαι τον εαυτό μου όταν συνειδητοποίησα ότι δεν διαφέρω σε τίποτα από τον τελευταίο ηρωινομανή.

Αισθανόμουνα πια ντροπή που κάπνιζα και οίκτο για τον εαυτό μου και τους άλλους καπνιστές που έβλεπα, τον ίδιο ακριβώς όπως με τα δυστυχισμένα αυτά παιδιά που έχουν πέσει θύματα της εξάρτησης.
Έχοντας πλέον χάσει κάθε αυτοεκτίμηση για μένα ήρθε και το επόμενο λαμπάκι.
Ο μπατζανάκης μου, άλλος θεριακλής ,είχε και αυτός καρκίνο του πνεύμονος !
Είχα πια σταματήσει να λέω τις γνωστές ανοησίες των καπνιστών πως αυτός που δεν καπνίζει θα πεθάνει υγιής.

Εκείνη λοιπόν την εποχή έτυχε να κάνω μια συζήτηση καπνίζοντας το τσιγαράκι μου με ένα συνάδελφο λέγοντας του πόσο τυχερός είναι που δεν καπνίζει.
Μου απάντησε χαρακτηριστικά ότι πριν από λίγα χρόνια δεν υπήρχε τρύπα στο σώμα του από την οποία να μην καπνίζει.


Στην εύλογη απορία μου πως το έκοψε, μου απάντησε ότι γυρνώντας μέσα σε 15 μέρες δεύτερη φορά από το Λονδίνο, έχοντας προμηθευτεί από το Duty free τις κούτες με τα τσιγάρα του και τα πούρα του έκατσε σπίτι του και σκέφτηκε γιατί είχε πάει στο Λονδίνο δύο φορές σε τόσο σύντομο διάστημα ;
Είχε συνοδεύσει δύο φίλους του στο νοσοκομείο τον ένα με καρκίνο του πνεύμονα και τον άλλο με καρκίνο του λάρυγγα.
Μόλις έκανε αυτή την σκέψη κάτι άστραψε μέσα του ,πήρε τις κούτες και τα πούρα τα πέταξε στον σκουπιδοντενεκέ και δεν ξανακάπνισε ποτέ του !
Αυτή η κουβέντα ήταν το έναυσμα για να πραγματοποιήσω την από καιρό απόφαση που είχα πάρει και συνεχώς, όπως οι περισσότεροι ανέβαλλα, να κόψω το τσιγάρο.
Μόνο που εγώ δεν πέταξα όσα είχα στο σπίτι.
Τα κάπνισα όλα σαν τελευταίο ασπασμό σε ένα τόσο ύπουλο φίλο που με υπονόμευε τόσα χρόνια. Μάσησα κανένα μήνα και τσίκλες νικοτίνης μέχρι να πονέσουν τα σαγόνια μου και όσο πέρναγαν οι άκαπνοι μήνες τόσο ξαναποκτούσα βαθμιαία την χαμένη μου αυτοπεποίθηση.
Σήμερα πια μετά από 15 χρόνια άκαπνος δεν έχω ούτε ανάμνηση, ούτε καμία επιθυμία για κάπνισμα. Ελάχιστες μόνο φορές στον ύπνο μου όταν βλέπω εικόνες από το παρελθόν και βλέπω τον εαυτό μου να καπνίζει, ξυπνάω έντρομος και ξέσκεπος , σκεπάζομαι ξανά και ξαναβρίσκομαι τάχιστα ήρεμος πλέον στην αγκάλη του Μορφέως.

ΥΓ 1-Στο παρελθόν έχω γράψει ένα ποστ για το κάπνισμα που έχει και την σύγκριση των εξαρτησιογόνων ουσιών μεταξύ τους.
ΚΑΠΝΙΣΕ ΑΦΟΒΑ, ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΘΑ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΡΚΙΝΟ!

ΥΓ-2 Μέσα όμως στα τόσα κακά που προκαλεί το κάπνισμα έχει και ένα καλό !
Δεν κάνει διακρίσεις ,είναι απόλυτα δημοκρατικό!
Την ίδια μοίρα θα έχεις είτε είσαι άνθρωπος των γραμμάτων όπως ο Γιώργος Βιζυηνός, ο Ανδρέας Εμπειρίκος, ο Μάριος Χάκκας ,είτε είσαι καλλιτέχνης όπως ο Τζορτζ Χάρισον, ο Πωλ Νιούμαν, ο Γιούλ Μπρύνερ, είτε είσαι πολιτικός όπως η Μελίνα, ο Γεννηματάς, ο Τάσσος Παπαδόπουλος, ο Παπαγιαννάκης, είτε είσαι απλός άνθρωπος όπως ο πατέρας μου, ο Βαγγέλης, ο Τάκης, ο Πέτρος για τον οποίο έγραψα και το ποστ
ΕΝΑΣ ΦΙΛΟΣ ΧΑΘΗΚΕ……

Το ποστ αυτό είναι αφιερωμένο στο Σταμάτη, την Βέτα, τον Νίκο, την Άννα, την Ηλιάνα, την Λιάνα, την Γεωργία, τον Θόδωρο και αρκετούς άλλους φίλους μου που εύχομαι ολόψυχα να μην γνωρίσουν και αυτοί την δημοκρατικότητα του καπνίσματος !








16 σχόλια:

  1. Αχ Αθεόφοβε μου,
    διάβαζα αυτό το ποστ σου και πέρα από το ότι συμφωνώ με κάθε γράμμα του, ένιωσα ένα τσίμπημα για τον άντρα μου που είναι χρόνιος καπνιστής. Και, δυστυχώς,εγώ χρόνια παθητική καπνίστρια, χωρίς να το επιλέξω. Μέσα στα ονόματα που αφιερώνεις το ποστ είναι και αυτό του άντρα μου. Ας ευχηθώ κι εγώ να μη γνωρίσουμε αυτός ως ενεργητικός κι εγώ ως παθητική καπνίστρια τη δημοκρατικότητα του καρκίνου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πολύ ωραία η εγγραφή σου.
    Το έκοψα κι εγώ πρόσφατα, μόνο που πήρα καμιά δεκαριά κιλά, και έγινα αλκοολικός.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Και γω τό έκοψα πριν 12 χρόνια.
    Αλλά ως γυναίκα, πιό μαζοχιστικά.
    Το κράτησα το τελευταίο πακέττο με το κενό των 6 τσιγάρων που λείπουν στο σπίτι, όλο εκείνο το διάστημα που έφτανα στο παρατσάκ να το ανάψω το ρημάδι .
    Οφειλω να πω επίσης πως ουτε κιλο δεν πήρα γιατί δεν ήθελα, ούτε και αντικατέστησα την ουσία με κάτι άλλο.
    Η ανάρτηση , όπως πάντα ,πετυχαίνει κατευθείαν κέντρο.
    δ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Με το τσιγάρο είχα (και εξακολουθώ να έχω) μία πολύ ιδιαίτερη σχέση. Κάπνισα πρώτη φορά στα 14 και έκτοτε καπνίζω ανάλογα με την εποχή. Για παράδειγμα Στα 16 μου από την Κυριακή των Βαιών μέχρι 7 Ιανουαρίου της επόμενης χρονιάς δεν έκανα ούτε τζούρα. Αντίθετα στο μεταπτυχιακό μου κάπνιζα ένα πακέτο τη μέρα.

    Πέρυσι στις 5 Μαίου, ξύπνησα και ετοιμασα τα πράγματα μου για να επιστρέψω στο Λονδίνο. Δεν έκανα τσιγάρο μαζί με τον καφέ και έκτοτε...ας πουμε το έκοψα. Και λέω "ας πουμε" γιατί έχω επιτρέψει στον εαυτό μου ορισμένες παρασπονδίες χωρίς ωστόσο ποτέ να "κυλήσω". Στα μπουζούκια για την ορκωμοσία του καλύτερου φίλου μου για την οποία κατέβηκα για 48 ώρες από το Λονδίνο, αλλά και κάποιες άλλες πολύ προσωπικές στιγμές επιτρέπω στον εαυτό μου να κάνει ένα τσιγάρο. Πάντως στην Αγγλία έχω να καπνίσω από τον περασμένο Μαιο (αστειευόμενος θα πω ότι βοήθησε και η φετινή πορεία του ΠΑΟΚ).

    Αθεόφοβε έχεις απόλυτο δίκιο σε ότι γράφεις στο ποστ. Και για το πόσο "υποανάπτυκτος" θεωρείται ο καπνιστής στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης, αλλά και για τις συνέπειες της βλαβερής αυτής συνήθειας.

    Πάντως είναι ένα από τα 3 πράγματα που ομορφαίνουν τη ζωή μας...ένα ποτο πριν και ένα τσιγάρο μετά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. http://www.skeftomai.gr/kapnisma/index.html Κάπου διάβασα γιαυτό το "μαγικό" βιβλιαράκι για όσους θέλουν να κόψουν το κάπνισμα. Θα δείτε (λένε) το τσιγάρο με άλλο μάτι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αθεόφοβέ μου
    στάθηκα τυχερός να γεννηθώ με μια φυσική απέχθεια στο κάπνισμα οπότε απέβησαν μάταιες οι προσπάθειες κάποιων να με μυήσουν.Βέβαια καταδυναστεύθηκα επί χρόνια-όχι δίχως αντίδραση όπου είχα δίκιο- σε κοινόχρηστους χώρους από τον φασισμό των καπνιστών-ευτυχώς τα τελευταία χρόνια τουλάχιστον σε πλοία και τρένα ξεχώρισαν οι χώροι,οπότε χαιρετίζω με χαρά την ευρωπαική οδηγία.
    Αυτό βέβαια δεν με κάνει τόσο αφελή που να πιστέψω οτι οι πολυμήχανοι θεριακλήδες δεν θα βρουν νομότυπους τρόπους παράκαμψης
    ή οτι η εφαρμογή του Νόμου θα ελέγχεται τουλάχιστον πλημμελώς.
    Συγκλονιστικός ο πίνακας με τις αναμενόμενες χαμένες ημέρες ζωής και εξαιρετικές οι αντικαπνιστικές διαφημίσεις της ανάρτησης.
    Πολύ καλό το ποστ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. meropi-
    Στην ίδια κατάσταση ακριβώς ήταν και η γυναίκα μου αλλά όταν άναβα τσιγάρο πήγαινα σε άλλο δωμάτιο γιατί δεν αντέχει καθόλου τον καπνό.

    Στέλιος-
    Και γώ πήρα μερικά κιλά αλλά αυτό μόλλον οφείλεται στο ότι ξαναπόκτησα γεύση!

    demetrat-
    Εσύ πέτυχες τον ιδανικό συνδυασμό!
    Είναι γεγονός ότι η νικοτίνη προκαλεί ήπια καταστολή της όρεξης,χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι πλήθος καπνιστών δεν έιναι χονδροί.

    NdN-
    Όλοι έχουμε περάσει από το στάδιο αυτό που περιγράφεις.
    Όλοι δε νομίζουν ότι τελικά αυτοί δεν θα την πατήσουν και πως και στο μέλλον θα μπορούν να καπνίζουν όποτε θέλουν.
    Στο τέλος η πλειονότητα καταλήγουν καπνιστές.
    Ο κουμπάρος μου ήταν ο μόνος που κάπνιζε κατ΄ αυτόν τον τρόπο όταν οι υπολοιποι είμαστε κανονικοί καπνιστές από τα 16 οι περισσότεροι.
    Αυτός έγινε κανονικός στα 26 και έκτοτε δεν μπορεί να το κόψει.

    Το χρυσό πιπί-
    Από ότι είδα το βιβλίο αυτό είναι καλοδουλεμένο και ενδιαφέρον και μπορεί να βοηθήσει πολύ όσους θέλουν να το κόψουν,δηλαδή στην ουσία όλους!

    squarelogic-
    Είσαν από τους τυχερούς που έχουν φυσική απέχθεια από μικροί στο τσιγάρο.
    Το ίδιο είναι και η γυναίκα μου. Δεν έχει καπνίσει ποτέ της και δεν αντέχει και το αλκοόλ,μόλις πιεί και ένα μόνο ποτηράκι κρασί είναι έτοιμη για ύπνο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Σε διάβασα με προσοχή και ένα σωρό ιστορίες προσπαθειών διακοπής του καπνίσματος και γενικά του τσιγάρου , πέρασαν από το μυαλό μου ...
    Ωστόσο , το μόνο που θα ήθελα να σου πω είναι μια κάπως αστεία (;... )καπνιστική ιστορία ...(μπορεί και ... να μην είναι αστεία , αλλά τραγική)
    Επειδή δεν ξέρω πως μπαίνουν λινκς στον blogger , βρες την (αν θες) στο Google σαν :
    "ΤΟ ΧΕΡΙ ΠΟΥ ΦΟΒΟΜΟΥΝ" Anna Silia
    και
    "Η συνέχεια στο "ΤΟ ΧΕΡΙ ΠΟΥ ΦΟΒΟΜΟΥΝ" Anna Silia .
    Χάρηκα που σε "γνώρισα" .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. silia-
    Τα διάβασα και τα δύο και είναι εξαιρετικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. ΑΜΑΝ αδερφάκι μου ...

    δίκιο έχεις ..αλλά ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Αν μου επιτρέπεις ...
    Κάπνισα μεγάλος στα 17 περισσότερο για μαγκιά. Το χω κόψει δύο φορές προ εξαετίας και μετά το ξανάρχισα και εδώ και ένα χρόνο.
    Δυό πράγματα δεν μπόρεσα να συνηθίσω ποτέ χωρίς τσιγάρο. Τον πρωινό καφέ, και τα τσίπουρα.
    Δεν μετανοιώνω που το κοψα.
    Αλλά δεν μετανοιώνω και που το κανα.
    Αξίζει να έχει καπνίσει κανείς, ειδικά νέος, που ο συναισθηματισμός κατεβαίνει πιο εύκολα με τον καπνό...
    Αρκεί να ξέρει πότε να το κόψει...
    (Σαν το sex ένα πράγμα..:):):):)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. dionysos-
    Για τηγανητός δεν νομίζω,για καπνιστός μάλλον ! :))

    ΠΕΡΙΠΛΟΥΣ-
    Εμ το αλλά είναι το πρόβλημα,πως το κόβουνε!

    ΣΩΤΗΡΙΟΣ-
    Δυό πράγματα δεν μπόρεσα να συνηθίσω ποτέ χωρίς τσιγάρο. Τον πρωινό καφέ, και τα τσίπουρα.

    Και εγώ έτσι πίστευα,προσθέτοντας και το χέσιμο!
    Τελικά όμως όλα είναι μια συνήθεια και τα τρία τα απολαμβάνω χωρίς τσιγάρο ακόμα καλύτερα.
    Το σεξ άμα είναι να κοπεί δυστυχώς κόβεται μόνο του χωρίς να καταβάλεις καμιά προσπάθεια !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Αθεόφοβε,
    Θα θεωρούσα τον εαυτό μου Πρύτανη των Ελλήνων καπνιστών εάν δεν είχα περιορίσει αισθητά το κάπνισμα τα τελευταία χρόνια στα 3 πακέτα μόνο, μετά από αμέτρητες εισαγωγές στα νοσοκομεία, με αποκορύφωμα τον διασυρμό μου στο Ωνάσιο προ 10ετίας όταν την επομένη της εγχείρησης πρσπάθησα να βγώ νύκτα στο πεζοδρόμιο με σωληνάκια και πιτζάμες να αγοράσω τσιγάρα και με σταμάτησε το security του Νοσοκομείου στην είσοδο με τις γνωστές όπως σου έχω διηγηθεί συνέπειες !

    Σαν φανατικός και αμετανόητος βλάκας καπνιστής θέλω μόνο να τονίσω διαβάζοντας το post σου ότι συμφωνώ απολύτως με όλα τα αντικαπνιστικά μέτρα και πιστεύω ότι θα βοηθήσουν όλους μας εάν όχι στο κόψιμο, τουλάχιστον στον περιορισμό του καταραμένου και όλοι μας πρέπει να κάνουμε κάθε δυνατή προσπάθεια να πετύχουν να μέτρα.

    Αυτό πιστεύω απόλυτα ως πρώην Πρύτανης των καπνιστών και στηρίζομαι στο γεγονός ότι στα επαγγελματικά μου ταξίδια στο εξωτερικό δεν καταφέρνω να καπνίσω ούτε 1 πακέτο την ημέρα, προς δόξα όλων των κουτο-Φραγκοαμερικάνων !

    Ο συνφαλακρός γείτων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. ΄Ακαπνη 7 ολόκληρα χρόνια.
    "Δια ροπάλου" (απόφαση στιγμής), χωρίς να με κατευθύνει σ' αυτή μου την απόφαση πρόβλημα υγείας και χωρίς επίσης να βάλω επιπλέον κιλά (δικαιολογίες το βρίσκω)
    Με ενοχλεί πλέον και η μυρωδιά του...


    Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. συνφαλακρέ γείτονα-
    Πρέπει λοιπόν να σου δημιουργούμε συνθήκες εξωτερικού μια και η Γερμανίδα δεν σου φτάνει,ώστε να σταματήσεις να ανάβεις το ένα μετά το άλλο!

    φύρδην μίγδην-
    το πως θα καταφέρει κανεις να το κόψει εξαρτάται από την ψυχοσύνθεση του.
    Αυτό πάντως που μετράει είναι το αποτέλεσμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή