Όσοι καταφεύγουν σε απάτες αφ΄ ενός πιστεύουν ότι είναι εξυπνότεροι από τους άλλους, οπότε πιστεύουν πως η απάτη τους δεν θα αποκαλυφθεί ,αφ΄ ετέρου δε αν παρ΄ ελπίδα αποκαλυφτεί, μη έχοντας τσίπα απάνω τους δεν τους νοιάζει τ τι θα λέει ο κόσμος γι΄ αυτούς.
Όσο για τις συνέπειες, αυτές δεν τους απασχολούν γιατί ξέρουν πως ζουν σε ένα κράτος που αν έφτασε στο σημερινό χάλι αυτό οφείλεται κατά ένα μεγάλο μέρος στην ανοχή που επιδεικνύεται σε ένα πλήθος απατεώνων κάθε λογής που έχουν καταστήσει την απάτη σχεδόν συνώνυμη της εξυπνάδας.
Για τον λόγο αυτό μόνο στην Ελλάδα θεωρείσαι από το κράτος εκ προοιμίου απατεών και σου ζητάνε ένα πλήθος πιστοποιητικών για να αποδείξεις ότι δεν είσαι ,ενώ στο εξωτερικό σε θεωρούν εκ προοιμίου έντιμο, σου ζητούν ελάχιστα αλλά αν σε πιάσουν ότι πήγες να τους ξεγελάσεις σου κόβουνε τον κώλο.
Πριν αρκετά χρόνια είχε διοριστεί σε μια θέση υφιστάμενου μου, ένας τύπος ανίκανος, τεμπέλης και ύπουλος και από αυτούς που τρώγοντας τα λεφτά του μπαμπάκα τους καταφέρνουν να πάρουν τελικά το πτυχίο τους μετά από 10 χρόνια από το κανονικό. Παρ΄ όλα αυτά είχε μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του και έτσι αφού τον υπέστην περίπου 3 χρόνια τελικά απαλλάχτηκα από αυτόν, γιατί κατάφερε να πάρει μια ανώτερη θέση σε μία από τις εσχατιές της επαρχίας.
Βέβαια μη έχοντας σκοπό να παραμείνει εκεί, μετά από λίγο υπέβαλε τα χαρτιά του για μια θέση σε μεγάλη επαρχιακή πόλη αλλά τελικά στην θέση αυτή εκλέχτηκε άλλος που σαφώς είχε περισσότερα προσόντα.
Αδίστακτος όμως ο φίλος μας και προσκείμενος πάντα στην εξουσία, άσχετα από το κόμμα που την κατείχε, προσέφυγε στο δευτεροβάθμιο συμβούλιο ενστάσεων στο υπουργείο ευελπιστώντας πως με τα μέσα του θα έτρωγε την θέση από τον εκλεγμένο υποψήφιο.
Εκεί όμως δυστυχώς γι΄ αυτόν, η παροιμία που λέει "αγαπάει ο θεός τον κλέφτη αλλά αγαπάει και τον νοικοκύρη" απέκτησε κυριολεκτικό νόημα.
Μέλος της επιτροπής ήμουνα και εγώ ο οποίος μόλις πήρα στα χέρια μου τον φάκελο του έμεινα κατάπληκτος όταν διαπίστωσα πως το αδίστακτο αυτό καθίκι εμφάνιζε σε 5-6 επιστημονικές εργασίες δικές μου και των συνεργατών μου, ότι συμμετείχε και αυτός βάζοντας μάλιστα πρώτο το όνομα του!
Εκτός βέβαια της απόρριψης της ένστασης του, ζήτησα τότε και την πειθαρχική του δίωξη από το υπουργείο για την απάτη αυτή.
Βεβαίως και δεν έγινε τίποτα και βεβαίως έκτοτε αυτός βρίσκεται μονίμως με απόσπαση στην Αθήνα εκμεταλλευόμενος διάφορες χαριστικές διατάξεις νόμων .
Πρόσφατα μάλιστα διεκδικεί μόνιμη θέση στην Αθήνα αλλά και πάλι την πάτησε.
Συνυποψήφιος του ήρθε και με βρήκε για να με ρωτήσει για μερικές εργασίες που εμφανίζει να έχει κάνει μαζί μου τον καιρό που τον είχα υφιστάμενο .
Απτόητος από την ατιμωρησία του από την απάτη του τότε, και τώρα είχε κάνει ακριβώς το ίδιο !
Σε 4-5 εργασίες δικές μου και των συνεργατών μου, έβαλε πάλι πρώτο το ονοματάκι του!
Την περίπτωση αυτή θυμήθηκα όταν διάβασα στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ αντίστοιχη περίπτωση με αναπληρωτή καθηγητή σε περιφερειακό πανεπιστήμιο ο οποίος : ανήρτησε ως δικές του στον διαδικτυακό τόπο του πανεπιστημίου οκτώ μελέτες ξένων συναδέλφων του που είχαν δημοσιευθεί σε επιστημονικά περιοδικά του εξωτερικού, τις οποίες περιέλαβε και στο βιογραφικό του για να ανελιχθεί στη θέση του επίκουρου και στη συνέχεια του αναπληρωτή καθηγητή. Άλλαζε τα πραγματικά ονόματα των συγγραφέων με το δικό του, όπως και το έτος δημοσίευσης και διατηρούσε όλα τα άλλα στοιχεία, δηλαδή τους τίτλους των επιστημονικών μελετών και τα ξένα περιοδικά στα οποία είχαν δημοσιευθεί.
Ο θρασύτατος δε αυτός τύπος δεν δίστασε ακόμα από το να εμφανίσει σαν δική του μελέτη: που περιελήφθη σε τιμητικό τόμο που εξέδωσε το πανεπιστήμιο στη μνήμη του αναπληρωτή καθηγητή Απόστολου Κομπότη, και την οποία την είχε «κλέψει» από εισήγηση ξένου καθηγητή στο πλαίσιο συνεδρίου του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης το 2005.
Με την ίδια θρασύτητα απολογήθηκε στο πειθαρχικό συμβούλιο λέγοντας πως τα αδικήματα αυτά έχουν παραγραφεί!
Θα πιστεύετε βέβαια ότι το πειθαρχικό συμβούλιο τον ξαπέστειλε στο σπίτι του .
Ε όχι βέβαια!
Τιμωρήθηκε με την ποινή της προσωρινής παύσης ενός έτους!
Μετά από ένα χρόνο δηλαδή, έχοντας εκτίσει την ποινή του ο λαμπρός αυτός επιστήμων θα μπορέσει ίσως να γίνει και τακτικός καθηγητής για να διδάσκει, εκτός του μαθήματος του, και ήθος στους φοιτητές του!
Αν θα ψάξετε στην σχετική ειδησεογραφία δεν θα διαβάσετε πουθενά ούτε σε πιο πανεπιστήμιο έγιναν αυτά ούτε ποιος είναι αυτός ο λαμπρός επιστήμων.
Πρέπει προφανώς τα προσωπικά δεδομένα των απατεώνων να προστατεύονται, ιδίως των πανεπιστημιακών και να φτάνουν στην δημοσιότητα μόνο όταν φτάνουν να τους χώνουν στην φυλακή για 10 χρόνια όπως τον καθηγητή της Πάτρας Τσιγγούνη.
Δυστυχώς αυτή ή έννοια του esprit de corps, είναι ανεπτυγμένη σε όλες τις επαγγελματικές ομάδες που προσπαθούν έτσι να διαφυλάξουν τα παρεκτρεπόμενα μέλη τους από την τιμωρία και τον συνεπακόλουθο κοινωνικό διασυρμό, και έχει οδηγήσει την κοινωνία μας σε πλήρη παρακμή και ατιμωρησία των πάντων.
Εξ ίσου θλιβερό δε, είναι ότι με την συγκάλυψη των διαφόρων απατεώνων αυτό που πετυχαίνουν είναι η τελική απαξίωση όλων των μελών κάθε ομάδας αφού οι ίδιοι δεν επιτρέπουν να διαχωριστεί ή ήρα από το στάρι.
Ένα επίσης εξίσου θλιβερό επίτευγμα που προέρχεται από την παραπάνω αντίληψη, το οποίο και έχει γίνει ευρύτερα αποδεκτό στην κοινωνία μας, είναι ότι ο έλεγχος των πράξεων μας και η αξιολόγηση της δουλειάς μας είναι εκ προοιμίου διαβλητά γιατί και αυτοί που πρέπει να τα κάνουν δεν είναι αξιόπιστοι.
Έτσι λοιπόν παραμένουν όλοι ανεξέλεγκτοι και η αντίληψη του laissez faire από την οικονομία έχει περάσει στην Ελληνική κοινωνία σαν γενικότερη αρχή που καθορίζει την δράση των διαφόρων κοινωνικών ομάδων.
Ο παραλογισμός δε που επικρατεί είναι ότι ενώ όλοι κόπτονται για των έλεγχο και την τιμωρία όσων διαπράττουν αδικήματα όταν πρόκειται για την δική τους επαγγελματική ομάδα αντιδρούν σε αυτόν με σθένος.
Όλοι πιστεύουν ότι πρέπει να αίρεται η ασυλία των βουλευτών για αδικήματα άσχετα από τα καθήκοντα τους αλλά οι ίδιοι σπάνια το κάνουν, όλοι πιστεύουν ότι στα πανεπιστήμια πρέπει να επικρατεί αξιοκρατία αλλά οι πανεπιστημιακοί βγάζουν σπυράκια όταν ακούν για αξιολόγηση, όλοι θέλουν καλούς καθηγητές για τα παιδιά τους στα σχολεία αλλά τόλμα να μιλήσεις για επιθεωρητές στους καθηγητές, όλοι θέλουν έντιμη αστυνομία αλλά όλοι ξέρουν τι αποτέλεσμα έχουν οι διάφορες ΕΔΕ, όλοι μιλούν για κάθαρση στην δικαιοσύνη αλλά όλοι είδαμε σε τι βάθος έφτασε κτλ για να μην απαριθμήσω αντίστοιχα γιατρούς, δικηγόρους, παπάδες και όλες τις άλλες κοινωνικές ομάδες.
Δυστυχώς πια έχουμε από κάθε άποψη φτάσει στον πάτο του βαρελιού και το μόνο ελπιδοφόρο είναι ότι έχω αρχίσει αμυδρά να διαβλέπω πως άρχιζεΙ πλέον να υπάρχει μια ευρύτερη συνειδητοποίηση ότι πρέπει να ξεφύγουμε πλέον από τις τριτοκοσμικές αυτές αντιλήψεις που διακατέχουν την κοινωνία μας.
