ΣΠΥΡΟΣ ΛΥΚΟΥΔΗΣ-ΜΕΡΙΚΕΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ

Τον Σπύρο Λυκούδη δεν τον ήξερα μέχρι που διάβασα φέτος τον Μάρτιο ένα άρθρο του στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ, στο οποίο αντί για τον συνήθη ξύλινο καταγγελτικό λόγο των αριστερών πολιτικών, κάνει μια ουσιαστική ανάλυση στο γιατί σήμερα ο λόγος του ΣΥΡΙΖΑ επικρατεί στον χώρο της ελληνικής Αριστεράς.

 Μεταξύ άλλων λοιπόν γράφει για τις 4 παθογενείς ιδιαιτερότητες της ελληνικής αριστερής θεώρησης των πραγμάτων (τα έντονα γράμματα δικά μου):

Α) Η αμφισβήτηση των αξιών της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και των θεσμών της,  με την κατ΄ επιλογήν  τήρηση νόμων και κανόνων, τακτική που υποσκάπτει και αφοπλίζει τελικώς τη Δημοκρατία.
Β) Η ανοχή απέναντι στη βία, με την ερμηνεία ότι πρόκειται για φαινόμενο που γεννά η κρίση. Η αντίληψη αυτή είναι ελκυστική κυρίως σε ένα δυναμικό και νεανικό ακροατήριο αλλά καλλιεργεί αυταπάτες και προσδοκίες, τις οποίες πολύ δύσκολα θα διαχειριστεί στο μέλλον χωρίς κοινωνικό κόστος.
Γ) Το επαναλαμβανόμενο στερεότυπο της δαιμονοποίησης των ξένων. Οι οποίοι ευθύνονται για όλα. Τη Χούντα, τη SIEMENS, τα μνημόνια, την αποδιάρθωση του παραγωγικού ιστού της χώρας, τη διαφθορά, τη διαπλοκή, τον εκμαυλισμό των αγροτών μέσω των επιδοτήσεων, την επιβουλή του ήλιου και του αέρα μας ……και πάει λέγοντας στη βάση διεθνών  ανθελληνικών συνομωσιών. Η αντίληψη αυτή καθιστά ενόχους γενικώς… τους ξένους και αθωώνει  το ντόπιο πελατειακό σύστημα, μια απολύτως ελληνική ιδιαιτερότητα, υποσκάπτει δε τη ρήξη με τις νοοτροπίες που το εξέθρεψαν.
Δ) Η συνεχής επίκληση της ενότητας της Αριστεράς, που ακολουθείται όμως από συνεχείς διαιρέσεις, με στόχο την επαναπόκτηση της ιδεολογικής καθαρότητας. Όλες οι παραπάνω παρατηρήσεις αφορούν, κατά την εκτίμησή μου, σε πολιτικές και ιδεολογικές αντιλήψεις που ενδημούν στον ΣΥΡΙΖΑ. Η ΔΗΜΑΡ βρίσκεται ακριβώς στον αντίποδα.

Όλα όσα γράφει τα έχω θίξει κατά καιρούς σε διάφορα ποστ μου και τα παραπάνω γραφόμενα με βρίσκουν απολύτως σύμφωνο.

Διαβάζοντας το βιογραφικό του, εκτός του ότι γεννήθηκε και αυτός στο κέντρο της Αθήνας και πήγε στο ίδιο Γυμνάσιο με μένα, είδα πως συνδεόταν στενά με δύο από τα εντιμότερα πρόσωπα που έχει αναδείξει η πολιτική ζωή της χώρας, στους οποίους και εγώ έτρεφα ιδιαίτερη εκτίμηση.

Τον Μιχάλη Παπαγιαννάκη και τον Λεωνίδα Κύρκο, με τον οποίο είχε ιδιαίτερη σχέση και τον οποίο επισκεπτόταν μέρα παρά μέρα τα τελευταία 4 χρόνια της ζωής του. Για τον λόγο αυτό και αυτός  του κληροδότησε , ένα σημαντικό περιουσιακό του στοιχείο, την αγαπημένη του φυσαρμόνικα!

(Για τον Κύρκο έχω γράψει το ποστ  ΟΤΑΝ ΣΤΑ 84 ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΚΑΙ Η ΨΥΧΗ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ ΝΕΑ.. )

Στα χνάρια της προοδευτικής σκέψης και των δύο ήταν και η πρόσφατη ομιλία του στο 2ο Συνέδριο της ΔΗΜΑΡ στο οποίο παραιτήθηκε και από γραμματέας της και με ένα 23,5% βρέθηκε στην μειοψηφία του κόμματος.

Αξίζει όμως τον κόπο να διαβάσει κανείς μερικά καίρια αποσπάσματα  από την 9σελιδη ομιλία του και να προβληματιστεί από τα λεγόμενα του τα οποία ειπώθηκαν με έντονη συναισθηματική φόρτιση ( ολόκληρη η ομιλία του Σπύρου Λυκούδη )

(Τα έντονα γράμματα είναι δικές μου υπογραμμίσεις )

Μετά το ξέσπασμα της κρίσης οι πολίτες απέρριψαν τις αυτοδυναμίες και το δικομματισμό. Πρόκριναν τη συνεργασία των πολιτικών δυνάμεων.

.........................................................................................................

Γιατί Κεντροαριστερά και τρίτος πόλος είναι η συσπείρωση ενός κρίσιμου μεγέθους, που θα ανακόψει τη δύναμη του δικομματισμού που δεν θα του επιτρέψει να επιφέρει έναν διχασμό που θα ακυρώσει ό,τι μέχρι σήμερα μάτωσε ο λαός μας για να πετύχει.

........................................................................................................

Κεντροαριστερά και τρίτος πόλος είναι ο πολιτικός χώρος που θα προσφέρει στέγη, έκφραση και στήριξη στις δημιουργικές δυνάμεις του τόπου μας, πολλές από τις οποίες αισθάνονται άστεγες παρά το ότι υπάρχουμε κι εμείς και το ΠΑΣΟΚ.

.......................................................................................................

Ο άλλος δρόμος, αυτά τα «μόνοι μας και βλέπουμε»  ή τα άλλα πολιτικά κομψοτεχνήματα του τύπου «δεν συνομιλώ με το σημερινό ΠΑΣΟΚ αλλά συνομιλώ με αυτόν ή τον άλλο πασόκο» ή άλλα ανεδαφικά «άλλος πρωθυπουργός από την ίδια Βουλή»  αδιαφορούν για την αριθμητική. Και η ποιότητα, όπως και η αποτελεσματικότητα του τρίτου πόλου περνά από την αριθμητική. 

Η άρνησή μας να συμμετάσχουμε στο διάλογο με όποιους μας καλούν δεν οδηγεί σε κανέναν  προοδευτικό τρίτο πόλο. Οδηγεί στη μη Κεντροαριστερά. Και η μη Κεντροαριστερά οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στο δικομματισμό και στις αυτοδυναμίες. Η διαφοροποίηση του εκλογικού σώματος από τις πρώτες στις δεύτερες εκλογές το 2012 μάς υπενθύμισαν ότι η αδυναμία σχηματισμού κυβέρνησης και τα εκλογικά αδιέξοδα λύνονται με πόλωση. Και στην πόλωση κερδισμένοι είναι δυο και χαμένοι όλοι οι άλλοι. Και κυρίως, χαμένη είναι η χώρα.

 ......................................................................................................

Η αριθμητική της πολιτικής αυτή τη στιγμή, αλλά όχι στιγμιαία, μήνες τώρα, μας δείχνει ως τρίτο πόλο τη ΧΑ. Αν δεν ανακόψουμε την πορεία του δικομματισμού με έναν ισχυρό τρίτο πόλο, η  ΧΑ  θα παίξει αυτόν το ρόλο.

.....................................................................................................

Σε λίγο τα μνημόνια κλείνουν τον κύκλο τους. Και ακριβώς στο τέλος του μνημονίου απαιτείται η μέγιστη δημοκρατική συσπείρωση.

Μας κυβερνούν όμως αυτοί που μας οδήγησαν στην κρίση και αντίπαλοί τους είναι αυτοί που ευαγγελίζονται τις πολιτικές που μας χρεοκόπησαν. Δεν υπάρχει κανένας άλλος τρόπος για  να αποτρέψουμε την επανάληψη του καταστροφικού δικομματισμού, που- κρατήστε το αυτό- θα επιβάλλει συνθήκες εθνικού διχασμού.

.....................................................................................................

Με αυτές τις σκέψεις προτείνω να μπούμε εμείς, επιθετικά στο διάλογο με όλους, και με την κίνηση των 58.

.....................................................................................................

Ο πολιτικός χώρος του δημοκρατικού σοσιαλισμού δεν είναι πια γεμάτος σκελετούς στις ντουλάπες του –αυτοί μετακόμισαν στο ΣΥΡΙΖΑ- αλλά είναι γεμάτος από πολλούς πάρα πολλούς συναγωνιστές.

.....................................................................................................

Απευθύνομαι  τώρα στους συντρόφους μου, γιατί δεν πρέπει να κρυβόμαστε, που θεωρούν το ΣΥΡΙΖΑ  χώρο έτοιμο για συνάντηση μαζί του.

Δεν έρχεται η πρόοδος συντρόφισσες και σύντροφοι, με τη χειραγώγηση της κοινωνίας. Η χειραφέτησή της τη φέρνει. Κι η χειραφέτηση του λαού θέλει αλήθειες, για να ωριμάσουν οι συνειδήσεις των ανθρώπων.  Δεν ωριμάζουν όταν τις  χαϊδεύεις και απελευθερώνεις το αντικοινωνικό μένος δικαιολογώντας κάθε πράξη τους, επειδή επινόησες ένα ιδεολόγημα ότι τάχα βρισκόμαστε σε κοινωνικό πόλεμο.  

...................................................................................................

Ο πολιτικός λόγος του ΣΥΡΙΖΑ δεν ασκεί απλώς λαϊκισμό. Αυτό το κάνει επιτυχώς ο Πάνος Καμμένος. Ο λόγος του ΣΥΡΙΖΑ διαμορφώνει συνειδήσεις που προσδοκούν τη σύγκρουση και είναι αναγκασμένοι να εφευρίσκουν εχθρό και συνειδήσεις που προσδοκούν τη νομή της εξουσίας.  Οι δεύτερες προέρχονται σχεδόν αποκλειστικά από το ΠΑΣΟΚ.

Όπως κρύφτηκε πίσω από την κοσμοπολίτικη ανάλυση ότι η κρίση είναι μόνο ευρωπαϊκή και παγκόσμια, άρα δεν χρειάζεται να αλλάξει τίποτα εδώ, όπως επέβαλε το διαχωρισμό μνημονιακών και αντιμνημονιακών και δεν  πτοήθηκε ούτε όταν πίσω τους στο αντιμνημονιακό στρατόπεδο συντάχθηκε ό,τι πιο σκοτεινό και δύσοσμο έχει ο τόπος, όπως διατυπώνουν υπέροχες, γενναιόδωρες λύσεις αναδιανομής, αριστερής αναδιανομής του πλούτου αλλά υπονομεύουν συστηματικά και επίμονα κάθε προσπάθεια δημιουργίας νέου πλούτου, έτσι, επικοινωνιακά, επινόησε το ιδεολόγημα ότι βρισκόμαστε σε κοινωνικό πόλεμο, για να διαμορφώνει τεχνητές πολώσεις και να χειριστεί εργαλειακά το εκλογικό ακροατήριο.

...................................................................................................

Αλλά ποιάς Αριστεράς ο Αρχηγός σε καιρό πολέμου έχει ως προνομιακούς συνομιλητές αυτούς που έχει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ; Από πότε η Αριστερά πολεμά τον κοινωνικό αντίπαλο με συμμάχους την Εκκλησία, τις πασοκικής κοπής συντεχνίες, τους νάρκισσους, τους βολεμένους και τα μεγάλα τζάκια;

Ο μοναδικός πόλεμος που διεξάγει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η αυτοδύναμη κατάληψη της εξουσίας.

..................................................................................................

Γιατί ο πόλεμος του είναι φανατικός και μισαλλόδοξος. Του επιβάλλει καταστροφικές απλουστεύσεις. Σύμμαχος όποιος συμφωνεί,  εχθρός, φασίστας, πουλημένος όποιος διαφωνεί. Γιατί μέχρι τον τελικό στόχο όλα επιτρέπονται. Όλα δικαιολογούνται, αρκεί να συμβάλουν στον τελικό στόχο.