Τετάρτη 9 Νοεμβρίου 2016

ΓΙΑΤΙ ΕΚΛΕΧΤΗΚΕ Ο ΤΡΑΜΠ




Στην Ελλάδα,αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο,προκάλεσε μεγάλη έκπληξη και ανησυχία η εκλογή Τραμπ.
Αναγκαστικά όμως στις δημοκρατίες η καλή ή κακή, σύμφωνα με την προσωπική άποψη του καθενός, εκλογή ενός υποψηφίου αυτονόητα είναι αποδεκτή και το μόνο που μένει να κάνει κανείς είναι να αναζητήσει τα αίτια που οδήγησαν τον κόσμο στις ΗΠΑ στην συγκεκριμένη ψήφο.
Χωρίς να χρειάζεται να κάνω βαθυστόχαστες αναλύσεις γιατί ψηφίστηκε ο Τραμπ, νομίζω πως ο παρακάτω πίνακας από τα ΝΕΑ, δίνει σε αυτό το ερώτημα σαφέστατη απάντηση.



Διαπιστώνει λοιπόν κανείς ότι στις ΗΠΑ υπάρχει ένας σαφής διαχωρισμός του λαού σε δύο εκ διαμέτρου αντίθετες ομάδες.
Οι ψηφοφόροι του Τραμπ είναι σαφώς αυτοί που αισθάνονται ότι στην υπάρχουσα κατάσταση η ζωή τους είναι χειρότερη από πριν, ότι το μέλλον τους θα είναι επίσης χειρότερο και το ελεύθερο εμπόριο αποτελεί παράγοντα που συμβάλει σε αυτό.
Παρά δε το ότι από τις υπάρχουσες στατιστικές διαπιστώνει κανείς ότι οι ψηφοφόροι του Τράμπ ανήκουν στο 42% σε όσους έχουν εισόδημα μικρότερο των 50.000$  και είναι άτομα με  λιγότερη εκπαίδευση, με έκπληξη  διαπιστώνει κανείς ότι σε ποσοστό 76% δεν συμφωνούν στην αύξηση του ελάχιστου μισθού από τα $7,25 στα $15 και πιστεύουν ότι η κυβέρνηση δεν πρέπει να βοηθήσει εκείνους που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη!


Να μην ξεχνάμε επίσης ότι ο Τραμπ έχει υποσχεθεί ότι θα καταργήσει και το Obamacare που αφορά την υγειονομική περίθαλψη των ασθενέστερων.
 Στην Ελληνική, αλλά και γενικότερα στην Ευρωπαϊκή αντίληψη για τις παροχές και τους προστατευτικούς νόμους που πρέπει να έχει το κράτος προς του πολίτες του,οι θέσεις αυτές είναι απαράδεκτες, αλλά για τον  μέσο αμερικανό πολίτη όχι. Διατηρούν σε σημαντικό βαθμό το Αμερικανικό όνειρο ότι ο κάθε αυτοδημιούργητος μπορεί να γίνει εκατομμυριούχος.
Αρκεί να δει κανείς την πρώτη ταινία του  Michael Moore, Roger & Me (1989) που δείχνει την καταστροφή της γενέθλιας πόλης του, όταν η General Motors έκλεισε το τοπικό της εργοστάσιο, από το οποίο ζούσε η πόλη, για να καταλάβει ότι η αντίδραση του κόσμου εκεί είναι τελείως διαφορετική από ότι σε μας. Μιας και δεν κερδίζει το εργοστάσιο είναι αυτονόητο γι΄αυτούς ότι θα κλείσει και οι εργαζόμενοι θα πρέπει να βρουν μόνοι τους κάπου αλλού δουλειά.
Από τα exit polls διαπιστώνει κανείς ότι κατά πλειοψηφία τον Τραμπ τον ψήφισαν  οι άνω των 45 ετών, λευκοί άνδρες και γυναίκες, θρησκευόμενοι και αυτοί που επιθυμούν λιγότερη συμμετοχή της κυβέρνησηςστην ζωή τους.



Αν, όπως γράφω στο ποστ μου Ο ΛΑΙΚΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΚΡΙΣΗ , ο όρος λαϊκισμός ερμηνεύεται σύμφωνα με το  λεξικό Cambridge ως πολιτική ιδέα και δράση που στοχεύει στην αντιπροσώπευση των επιθυμιών και των αναγκών του απλού λαού,φαίνεται ότι ο Τραμπ εξέφρασε ακριβώς αυτό το συναίσθημα.
Διαπιστώνει κανείς ότι το 57% των ψηφοφόρων του πιστεύει πως πρέπει να παρακολουθούνται περισσότερο οι μουσουλμάνοι στην χώρα τους ενώ βέβαια στους υποστηρικτές του κυριαρχεί ο υπόγειος ρατσισμός που υπάρχει στις ΗΠΑ μαζί με ξενοφοβία και απέχθεια για τους μετανάστες.
Είναι δε χαρακτηριστικό ότι στην ευχαριστήριο ομιλία του αμέσως μετά την εκλογή του ευχαρίστησε για την βοήθεια της ιδιαίτερα την Ομοσπονδία Όπλων.
Μπορεί σε ορισμένα  σημεία ο λαϊκισμός των Αμερικανών να έχει διαφορές από τον διαρκώς αυξανόμενο λαϊκισμό στην Ευρώπη, κατά βάση όμως έχει την ίδια αρχική αιτία που δεν είναι άλλη από τα καθημερινά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι πολίτες και τον θυμό που έχουν για τους υπαίτιους γι΄αυτά .


Η ήττα της Χίλαρυ και όλων όσα αυτή εκφράζει και αντιπροσωπεύει, είναι ακόμα  πιο ταπεινωτική, γιατί σε  αυτές τις εκλογές αυτό που είναι χαρακτηριστικό είναι ότι ο Αμερικανοί δεν ψήφισαν για τον καλύτερο υποψήφιο αλλά για τον λιγότερο κακό.
Η Χίλαρυ αντιπροσώπευε σε πολλούς το κατεστημένο και τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα.
Επειδή πολλοί φοβούνται για το τι είναι ικανή να προκαλέσει η ιδιόμορφη προσωπικότητα του Τράμπ στο διεθνές επίπεδο, θα έλεγα πως στις  ΗΠΑ μπορεί ο Πρόεδρος να είναι ισχυρός αλλά δεν είναι ανεξέλεγκτος.
Θα υπενθυμίσω ότι μια από τις προεκλογικές εξαγγελίες του Ομπάμα πριν 8 χρόνια ήταν ότι θα έκλεινε το Γκουαντάναμο.
Ήδη όμως τον Γενάρη θα κλείσει τα 15 χρόνια αφότου άνοιξε και μέχρι σήμερα παραμένει σε πλήρη λειτουργία.  
  

Πάντως το σκίτσο του Αρκά νομίζω ότι εκφράζει πλήρως τα συναισθήματα πολλών ευρωπαίων ,που η εκλογή Τράμπ, το Brexit, η Λεπέν, ο Πέπε Γκρίλο και οι ακροδεξιές κυβερνήσεις στις χώρες του πρώην ανατολικού συνασπισμού, τους δημιουργεί  την αίσθηση ότι η ανθρωπότητα επιστρέφει σε εποχές που είχαμε πιστέψει ότι είχαν παρέλθει ανεπιστρεπτί.

ΠΡΟΣΘΗΚΗ
Ο Αμερικανός κινηματογραφιστής και συγγραφέας Μάικλ Μουρ σε άρθρο προ ολίγων μηνών με τίτλο:«Οι 5 λόγοι για τους οποίους θα νικήσει ο Ντόναλντ Τραμπ», ανέλυε γιατί ο προκλητικός και ακραίος Αμερικανός πολιτικός θα αναδειχθεί πρόεδρος της Αμερικής. Τα γεγονότα τον επιβεβαίωσαν πλήρως.
Το ενδιαφέρον αυτό άρθρο υπάρχει εδώ.
Και μια κουβανέζικη γελοιογραφία.



2 σχόλια:

  1. Καλησπέρα Αθεόφοβε. Η απάντησή σου στην ερώτηση «Γιατί εκλέχθηκε ο Τραμπ», ενώ για έναν γνώστη της Αμερικανικής πολιτικής πραγματικότητας, και αν η ανάρτηση εκληφθεί σαν σύντομη περίληψη, μπορεί να θεωρηθεί ότι «ναι, πάνω-κάτω έτσι είναι», για την πλειοψηφία αναγνωστών η οποία δεν έχει ιδέα πως λειτουργεί αυτή η Ένωση 50 κρατών (Πολιτείες) με 50 κυβερνήσεις και μία ομοσπονδιακή κυβέρνηση με τρεις κλάδους εξουσίας, οι λεπτομέρειες που λείπουν από την απάντησή σου είναι αρκετές, τόσο για να δώσουν ημιτελή αν όχι παραπλανητική απάντηση.

    Είναι καθοριστικά σημαντικό να αναφέρεις το Κολέγιο Εκλεκτόρων, όπου η κάθε Πολιτεία στέλνει αναλογικά με τον πληθυσμό της Εκλέκτορες να ψηφίσουν τον πρόεδρο που επέλεξε η κάθε Πολιτεία. Συνολικά 538 εκλέκτορες όπου για να εκλεχθεί πρόεδρος χρειάζονται 270.

    Η Κλίντον πήρε συνολικά 59.938.290 ψήφους και ο Τραμπ 59.611.678 (326.612 ή 0.55% λιγότερες από τη Κλίντον) αλλά ο Τραμπ παίρνει 306 Εκλέκτορες ενώ η Κλίντον 232.

    Το 2000 ο Γκορ πήρε συνολικά 50.999.897 ψήφους και ο Μπους 50.456.002 (543.895 ή 1.08% λιγότερες) αλλά ο Μπους πήρε 271 Εκλέκτορες ενώ ο Γκορ 266. (Μεγαλύτερη διαφορά ψήφου από το 2016 αλλά λιγότερους Εκλέκτορες για τον νικητή λόγω των συγκεκριμένων Πολιτειών περί των οποίων ο λόγος)

    Το 2012 ψήφισαν 128.708.072 ψηφοφόροι εκ των οποίων 1.858,776 ή 1.45% για τρίτα κόμματα. Το 2016 ψήφισαν 125.645.096 ψηφοφόροι (3.062.976 ή 2.38% λιγότεροι από το 2012), εκ των οποίων 6.095.128 ή 4.85% για τρίτα κόμματα.

    Δηλαδή είχαμε μείωση (αύξηση αποχής) σε ψήφους της τάξης του 2.38% και αύξηση της ψήφου σε τρίτα κόμματα της τάξης του 235%. Επίσης, κάπου 65% έβλεπαν αρνητικά τον Τραμπ ενώ κάπου 56% έβλεπαν αρνητικά την Κλίντον. Οι εκλογές δεν ήταν για το ποιόν προτιμούσε κάποιος, αλλά εναντίων εκείνου που μισούσε κάποιος. Ήταν αρνητικές εκλογές.

    Κοιτώντας συγκεκριμένες Πολιτειες βλέπει ανείς την Καλιφόρνια με 61,5% Κλίντον, ή Νέα Υόρκη 58,8% Κλίντον, ή Μασαχουσέτη 60.8% Κλίντον, κλπ.

    Τέλος, φέτος ψήφισαν, ως επί τα πλείστο για τον Τραμπ εκείνοι οι φτωχοί που ζουν σε πάρκα για τροχόσπιτα και σε αγροτικές απομακρυσμένες περιοχές που δεν είχαν ψηφίσει πριν και δεν είχαν εγγραφή, ή δεν είχαν φανερό τηλέφωνο για να τους συμπεριλάβουν στις έρευνες οι δημοσκόποι. Εκείνοι που κυκλοφορούν με μια καραμπίνα στο πίσω παράθυρο του ημιφορτηγού.

    Ο Τραμπ εκλέχθηκε επειδή κατάφερε να ραγίσει τον «Μπλε Τοίχο» της Κλίντον παίρνοντας την Πενσυλβανία, Μίσιγκαν και Γουισκόνσυν για ελάχιστες ψήφους.
    - Επειδή υπήρξε ψήφος διαμαρτυρίας (αποχή συν αύξηση της ψήφου σε τρίτα κόμματα) και
    - Επειδή ψήφισαν εκείνοι που δεν ψήφιζαν ποτέ αλλά «πετούσαν κάτω από το ραντάρ των δημοσκόπων».

    ΥΓ. Εγώ ψήφισα στην Μασαχουσέτη, όπου το αποτέλεσμα ήταν σίγουρο, και ήρθαμε να δούμε τα αποτελέσματα από το σπίτι του γιού μου στην Φλώριδα όπου τα πράγματα είναι εμφανέστατα στους δρόμους πολύ …διαφορετικά από την Μασαχουσέτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ πολύ για την λεπτομερή σου ανάλυση και τις σωστές επισημάνσεις που κάνεις. Το κείμενο μου γράφτηκε 3-4 ώρες μετά αφ΄ότου φάνηκε ότι βγαίνει ο Τράμπ οπότε δεν υπήρχαν ακόμα τα σχετικά αριθμητικά στοιχεία που αναφέρεις.
      Αυτό πάντως που ήθελα να δώσω συνοπτικά είναι ότι υπάρχει στην ουσία ένας εμφανής διαχωρισμός στην αμερικανική κοινωνία όπως φαίνεται και με τους οπαδούς των 2 στον πίνακα που παραθέτω.
      Όσο για το τι έγινε το 2000 στην Φλόριντα και υπερίσχυσε ο Μπους το περιγράφει πολύ καλά η ταινία Recount (2008) με τον Κέβιν Σπέισι.

      Διαγραφή