Η ΜΕΤΑΤΡΟΠΗ ΣΕ ΤΖΑΜΙ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΣΟΦΙΑΣ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ

Το σημαντικό αυτό άρθρο είναι γραμμένο από ένα Τούρκο Ιστορικό, που χάρις στην επιστημονική του κατάρτιση, μπορεί να βλέπει τα πράγματα στις πραγματικές τους διαστάσεις, χωρίς να υπεισέρχεται στις απόψεις του κανένα εθνικιστικό στοιχείο.

Ο Altuğ Taner Akçam (1953-) Είναι Τούρκος ιστορικός και κοινωνιολόγος και από τους πρώτους που μίλησε για την γενοκτονία των Αρμενίων.

Ως φοιτητής είχε συλληφθεί σε φοιτητική διαμαρτυρία κατά της εισβολής στην Κύπρο και μετά φυλακίστηκε γιατί συμμετείχε σε εφημερίδα που εστίαζε στο Κουρδικό πρόβλημα.

Δραπέτευσε από την φυλακή και κατέφυγε στην Γερμανία όπου και του χορηγήθηκε  και η υπηκοότητα και έτσι μπόρεσε να αναδειχθεί ακαδημαϊκά ως επισκέπτης αναπληρωτής Καθηγητής της Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Μινεσότα.  

Φέτος ο Μακρόν  τον τίμησε με το  μετάλλιο για το θάρρος και αφοσίωση να καταγγείλει την άρνηση της γενοκτονίας από την Τουρκία.

Το παρακάτω κείμενο δημοσιεύτηκε στην διαδικτυακή εφημερίδα Ahval με τον τίτλο Η δοκιμασία του πολιτισμού της Τουρκίας

Το κείμενο είναι ακριβής μετάφραση από την δημοσίευση.

Σε κείμενο που κυκλοφορεί στο ιντερνέτ έχουν γίνει μερικές ανύπαρκτες στο αρχικό κείμενο προσθήκες.

 Οι υπογραμμίσεις με έντονα γράμματα είναι δικές μου.    

.

“Στην πραγματικότητα το μόνο πράγμα που έπρεπε να πει κανείς για την υπόθεση  της Αγίας Σοφίας είναι “ανάρμοστο” και “ντροπή”. Σκέπτομαι, όμως, ότι οι συνομιλητές μου δεν διαθέτουν την πολιτιστική λεπτότητα να αντιληφθούν το νόημα αυτών των λέξεων.

Για χάρη τους, θα ήταν καλύτερα να το διατυπώσουμε με ευθύ τρόπο ώστε να μπορούν  να το καταλάβουν πιο εύκολα: ότι έγινε σχετικά με την Αγία Σοφία είναι μια σαφής παράσταση βαρβαρότητας.

Είναι μια διακήρυξη της «έλλειψης πολιτισμού στην Τουρκία και καταστροφικότητας», σε όλο τον κόσμο.

Αλλά γιατί, θα ρωτήσει κανείς.

 Επειδή με αυτό το βήμα που έκαναν δήλωσαν σε όλο τον κόσμο ότι “όσο κι αν ζούμε στον 21ο αιώνα διατηρούμε τη νοοτροπία που είχαμε το  1453. Εμείς ακόμα και στον 21ο αιώνα δεν έχουμε την αγωνία να προστατεύσουμε μια παγκόσμια κληρονομιά της ανθρωπότητας”.

Δεν έχουμε αποθέματα πολιτισμού για να πάμε πάρα πέρα την πολιτιστική κληρονομιά που μας κληροδότησαν.

Δεν έχουμε τίποτα να συνεισφέρουμε στους πολιτιστικούς θησαυρούς της ανθρωπότητας.

Εμείς δεν μπορούμε να δημιουργήσουμε μια νέα πολιτισμική αξία.

Μπορούμε μόνο να την κατακτήσουμε, να την χαλάσουμε, να την γκρεμίσουμε και να την καταστρέψουμε.

Αυτό και έγινε. Εδώ και τώρα τον 21^ο αιώνα , η Αγία Σοφία, ένα από τα πιο σημαντικά μνημεία του ανθρώπινου πολιτισμού «κατακτήθηκε» ξανά και ξανάγινε τζαμί, όπως και το 1453.

Αυτό που έγινε είναι μια πολιτισμική καταστροφή.

Αναρωτιέται κανείς:

Μήπως αυτός ο συνεταιρισμός  Ερντογάν και  Μπαχτσελί¹ θα καταλάβει τώρα τα αίτια της εξαιρετικά αρνητικής εικόνας που επικρατεί στον κόσμο για την Τουρκία και τους Τούρκους;

Ο Ρώσος διανοούμενος του 19ου αιώνα Nikolay Denilevski² έκανε μια διάκριση  των ανθρώπινων κοινωνιών σε αυτές που είναι  «δημιουργοί πολιτισμού » κι εκείνες που είναι «καταστροφείς του πολιτισμού»

Απαριθμεί με χρονολογική σειρά τις 10 που δημιούργησαν μοναδικούς πολιτισμούς: Αιγύπτιοι, Κινέζοι, Ασσύριοι, Βαβυλώνιοι, Φοίνικες, Κελντανί³, Ινδοί, Πέρσες, Έλληνες, Ρωμαίοι, Άραβες, Ευρωπαίοι και συνεχίζει:

Παράλληλα με αυτούς τους θετικούς πολιτισμούς υπήρξαν και μερικοί, όπως οι Ούννοι, οι Μογγόλοι και οι Τούρκοι που έλαμψαν κατά διαστήματα και μετά έσβησαν και χάθηκαν. Όλοι αυτοί εκπλήρωσαν το καταστροφικό τους καθήκον, συνέβαλαν στο θάνατο θνησιγενών πολιτισμών και αφού διασκόρπισαν τα απομεινάρια τους επιστρέφουν στην ασημαντότητά τους και χάνονται. Αυτούς μπορούμε να τους χαρακτηρίσουμε αρνητικούς παράγοντες της Ιστορίας.

Σε όλη την Δύση και όχι μόνο μεταξύ των διανοουμένων είναι ατελείωτα τα όσα έχουν ειπωθεί  για τον πολιτιστικό βανδαλισμό των Τούρκων.

 “Οι Τούρκοι ποδοπατούν σε κάθε βήμα που κάνουν στην Βαλκανική Χερσόνησο τα έργα πολιτισμού χιλιάδων χρόνων”.

” Ο Τούρκος όπου βρει δένδρο θα το κόψει”.

 “Οι Τούρκοι εξαφάνισαν παντού πολιτισμούς και δεν προστάτευσαν ποτέ αυτά που βρέθηκαν στην ιδιοκτησία τους “.

“Δεν είναι με κανένα τρόπο πολιτισμένος λαός και δεν κατάφερε να σταθεί αντάξια στο επίπεδο πολιτισμού των εδαφών που κατέκτησε”.

“Δεν καρπίζει τίποτα στο έδαφος που πάτησε το πόδι Οθωμανού”.

“Ξεράθηκαν και δεν φυτρώνουν ούτε χορτάρια εκεί που πάτησαν Οθωμανοί”.

«Οι Οθωμανοί δεν έκαναν τίποτα άλλο από το να καίνε , να ρημάζουν, να καταστρέφουν τα μέρη που κατέκτησαν.»

Σε ορισμένες πηγές μάλιστα αναφέρεται ότι η καταστροφική μανία και η αναλγησία των Τούρκων δεν στρέφεται μόνο έναντι των ξένων.

 Οι Τούρκοι αξιωματούχοι «πνίγουν και σκοτώνουν βάρβαρα τους δικούς τους ανθρώπους όταν αισθανθούν την παραμικρή υποψία.»⁴

Αν επρόκειτο να επαναλάβουμε αυτά τα λόγια σήμερα, θα μπορούσαν ο Ερντογάν και ο Μπαχτσέλι να αντιταχθούν λογικά;

Δεν υπάρχει κανένας που να μην έχει οδηγηθεί σε σιωπή από φόβο , που δεν έχει συνθλιβεί από το καταπιεστικό βάρος του κράτους. Η πολιτιστική κληρονομιά που υπάρχει σε αυτά τα εδάφη, και πέρα από αυτό, η ίδια η φύση, έχουν μοιραστεί και οι δύο το μερίδιο αυτής της καταστροφής.

Τα πράγματα που έκαναν και κάνουν είναι το αποτέλεσμα μιας ανεξέλεγκτης άσκησης εξουσίας και  μιας αδηφάγου διάθεσης για καταστροφή.

Η κολεγιά Ερντογάν-Μπαχτσελί (και εύκολα μπορούμε να προσθέσουμε το πατριωτικό κόμμα (VP) του Ντογκού Περιντσέκ⁵) αντιπροσωπεύουν αυτή την παράδοση καταστροφής που εξόντωσε την Ανατολία, και  η οποία όχι μόνο απέλασε και εκκαθάρισε ολόκληρους λαούς, αλλά επίσης κατέστρεψε την πολιτιστική τους κληρονομιά και προσπάθησε να σβήσει όλα τα ίχνη τους.

Σήμερα, ο τουρκικός βανδαλισμός, η τουρκική καταστροφικότητα κατέχει τα ηνία της εξουσίας ως συνασπισμός Ερντογάν-Μπαχτσελί-Περίνσεκ.

Κάθε Τούρκος πρέπει επομένως να καταλάβει ότι αντίθετα σε αυτόν τον άξονα, στον πυρήνα του, είναι η διεξαγωγή πολέμου για τον πολιτισμό.

Η φυλάκιση από το καθεστώτος του πλούσιου φιλάνθρωπου Osman Kavala⁶, ο οποίος ως ιδρυτής του Ιδρύματος για τον Ανατολικό Πολιτισμό, που σκοπό έχει  να διατηρήσει την πολιτιστική κληρονομιά και τον πολιτισμό αυτών των εδαφών, είναι ίσως το πιο οδυνηρό παράδειγμα του αγώνα.

Αυτό που διακυβεύεται εδώ δεν είναι τίποτα λιγότερο από το αν η Τουρκία θα αντέξει τη δοκιμασία του πολιτισμού.

Στο τέλος, ο πολιτισμός θα θριαμβεύσει. αλλά όσοι του αντιτίθενται μάλλον όχι…

 1-Ντεβλέτ Μπαχτσελί(1948-) Πρόεδρος του Κόμματος Εθνικιστικών Κινήσεων (MHP) Συνεργάτης του Ερντογάν από τις εκλογές του 2018.

2-Nikolay Yakovlevich Danilevsky(1822-1885) Ρώσος Φυσιοδίφης, οικονομολόγος εθνολόγος φιλόσοφος ιστορικός και ιδεολόγος του πανσλαβισμού.

3-Κελντανί, στα τούρκικα οι Χαλδαίοι.

4-Επεξήγηση του συγγραφέα πως: Οι δηλώσεις σχετικά με τους Τούρκους στο κείμενο προέρχονται από τα έργα των Doğan Avcıoğlu, Türklerin Tarihi, Volume I και Onur Bilge Kula, Alman Kültüründe Türk İmgesi III.

5-Doğu Perinçek (1942-)  ηγέτης του δεξιού εθνικιστικού κόμματος Βατάν

6-Osman Kavala (1957 Παρίσι--) ιδρυτή του Ιδρύματος για τον Πολιτισμό της Ανατολίας. Πολιτικός κρατούμενος από 2017.

1