Η ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΤΩΝ ΟΣΤΩΝ ΤΟΥ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ ΚΑΙ ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟY

Αυτό τον μήνα, πριν 178 χρόνια,  πέθανε ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης. Στην φωτογραφία το νεκρικό του εκμαγείο.
Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης πέθανε στις 4 Φεβρουαρίου 1843 το πρωί, από εγκεφαλικό επεισόδιο, έχοντας επιστρέψει από γλέντι στα βασιλικά ανάκτορα, όπου τα τελευταία χρόνια ήταν υπασπιστής του Όθωνα.
Ο Κολοκοτρώνης κηδεύτηκε με κάθε επισημότητα στην Αθήνα. Το φέρετρο με το νεκρό του ακολούθησε πομπή χιλιάδων λαού σε μια κατανυκτική διαδρομή που διήλθε από τις οδούς Ερμού και Αιόλου για να καταλήξει στον –τότε- Μητροπολιτικό Ναό της Αγίας Ειρήνης, όπου και τελέσθηκε η νεκρώσιμη ακολουθία. Γύρω του βρίσκονταν όλοι οι εναπομείναντες εν ζωή συμπολεμιστές του, όπως οι Γεώργιος Κουντουριώτης, Τζαβέλας, Δημήτρης Πλαπούτας, Ρήγας Παλαμήδης, Μακρυγιάννης, Γιατράκος, Δεληγιάννης κ.α. Στα πόδια του είχε εναποτεθεί μια τουρκική σημαία για να συμβολίζει τις μεγάλες του νίκες επί των Οθωμανών καθόλη τη διάρκεια της επανάστασης. Συντετριμμένοι παρακολούθησαν την τελετή οι δυο γιοι του «Γέρου του Μωριά», ο Γενναίος και ο Κολίνος που αναλύθηκαν σε λυγμούς τη στιγμή που εκφωνούνταν οι επικήδειοι λόγοι, ενώ ο δεύτερος έχασε και τις αισθήσεις του.
Τα οστά του Κολοκοτρώνη δεν μπορούσαν να μην έχουν μια περιπετειώδη πορεία σαν την ζωή του.
Αρχικά τον έθαψαν  στο Α΄Νεκροταφείο. Το 1930 κατόπιν αιτήματος των Αρκάδων ο ίδιος ο Ελευθέριος Βενιζέλος συνοδεύοντας τα, τα μετέφερε στην Τρίπολη .

Στις φωτογραφίες η μεταφορά των οστών από την Αθήνα και η άφιξη τους στην Τρίπολη. Πίσω από τους ιερείς φαίνεται ο Ελευθέριος Βενιζέλος.
 Το 1942 οι Ιταλοί απαγόρευσαν τον εορτασμό για την 25η Μαρτίου και ο τότε Δήμαρχος της πόλης τους αγνόησε. Έτσι το βράδυ καραμπινιέροι πήγαν στο μνημείο των πεσόντων έσπασαν την κρύπτη και σκόρπισαν τα κόκκαλα του Κολοκοτρώνη. Μόλις το έμαθε ο Δήμαρχος πήγε, παρά την απαγόρευση κυκλοφορίας, με τον 13χρονο γιό του στο μνημείο και εκεί το παιδί μάζεψε 4-5 κόκαλα. Την άλλη μέρα το παιδί πήγε και μάζεψε άλλα 3-4, ξανάφτιαξε το οστεοφυλάκιο και του έβαλε νέα κλειδαριά.
Όταν το έμαθαν οι Ιταλοί απείλησαν πως θα τους κρεμάσουν.

Το τότε παιδί ο Γιώργος Τσουτσάνης, πέθανε στις 13 Απριλίου 2020. Έφυγε από τη ζωή την Κυριακή των Βαΐων, σε ηλικία 91 ετών. Δεν πρόλαβε τους εορτασμούς της Τρίπολης για τα διακοσάχρονα της Εθνεγερσίας.
Για το παιδί αυτό αξίζει να διαβάσετε τον λόγο του Κολοκοτρώνη, για τον οποίο γράφω στην συνέχεια και ο οποίος τελειώνει με την φράση, λες και ήξερε ποίος θα φρόντιζε τα οστά του -Ζήτω η Ελληνική Νεολαία!

Πέντε χρόνια πριν τον θάνατο του, στις 7 Οκτωβρίου 1838, ο γηραιός στρατηγός είχε επισκεφτεί το Βασιλικό Γυμνάσιο,το σχολείο που σαν Α΄ Πρότυπο Γυμνάσιο Αθηνών τελείωσα και εγώ. Σήμερα είναι το 1ο Πρότυπο Πειραματικό Γυμνάσιο Αθήνας (σχετικά με την ιστορία του Γυμνασίου γράφω στο Α΄ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΑΘΗΝΩΝ-ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΕΝΟΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ
Πήγε στο σχολείο για να παρακολουθήσει τη διδασκαλία του γυμνασιάρχη Γεωργίου Γενναδίου (1784-1854) που ανέλυε ένα απόσπασμα δημηγορίας από την ιστορία του Θουκυδίδη. 

Ενθουσιάστηκε και θέλησε να μιλήσει και αυτός για την πατρίδα, οπότε ο Γεννάδιος του πρότεινε λόγω στενότητας του χώρου να μιλήσει την επομένη στην Πνύκα. Την άλλη μέρα, όλοι  οι μαθητές και ένα μεγάλο πλήθος κόσμου συνέρρευσε στο σχολείο για να ακούσει την ομιλία του ηγέτη της επανάστασης.

Σε λίγο ήρθε φορώντας την κόκκινη στολή του ο Κολοκοτρώνης και αφού ανέβηκε το γραφείο των καθηγητών σε λίγο βγήκε ο Γεννάδιος και είπε στο πλήθος: «Ακολουθήστε μας για να σάς δείξουμε κάτι περίεργο». 

Κατέβηκαν τις σκάλες και έχοντας στη μέση το Γέρο βγήκαν με κατεύθυνση προς τους Αέρηδες  και από εκεί προς την Πνύκα, χωρίς κανείς να γνωρίζει που πήγαιναν· το πρωτόγνωρο αυτό θέαμα προσείλκυσε και μεγάλο πλήθος  περίεργων.

Την συγκέντρωση όλου αυτού του κόσμου η χωροφυλακή την θεώρησε ως αντικαθεστωτική και μια ομάδα της πήγε να διαλύσει τον κόσμο.

 Ο Γεννάδιος τους εξήγησε τι γίνεται και η ομιλία του Κολοκοτρώνη συνεχίστηκε απρόσκοπτα.

Κατά τον Γεώργιο Τερτσέτη, γυρίζοντας ο Κολοκοτρώνης από την Πνύκα απάντησε  χωροφύλακες να τρέχουν: «Μὴν πᾶτε, τοὺς εἶπε, δὲ θὰ μὲ βρῆτε ῾κεῖ!».

Η ομιλία του δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΑΙΩΝ στις 13 Νοεμβρίου 1838 και μπορείτε να την διαβάσετε εδώ.

Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.