ΤΙ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΣΕ ΚΟΙΝΗ ΔΗΜΟΣΚΟΠΙΣΗ ΜΕ ΤΑ ΙΔΙΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ

Σε μια κοινή ερευνητική σύμπραξη  διαΝΕΟσις/ΕΛΙΑΜΕΠ, έγινε τον Φεβρουάριο μια κοινή δημοσκόπηση σε Ελλάδα και Τουρκία από  την MRB εδώ και την KONDA εκεί , με τα ίδια ερωτήματα.
O Aν. Καθηγητής & Επικεφαλής του προγράμματος Τουρκίας του ΕΛΙΑΜΕΠ Ιωάννης Ν. Γρηγοριάδης αναλύει σε μια ενδιαφέρουσα δημοσίευση του σε 12 σημεία τα βασικά συμπεράσματα της κοινής αυτής δημοσκοπικής έρευνας .
Μεταφέρω εδώ τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία από αυτήν την μελέτη .

1- Ελάχιστοι Τούρκοι έχουν μεγαλώσει ακούγοντας αρνητικές αναφορές για τους Έλληνες, αλλά και ελάχιστοι έχουν επισκεφθεί την Ελλάδα.
Μια ισχυρή πλειοψηφία και στις δύο χώρες (ισχυρότερη όμως στην Τουρκία) δηλώνει ότι θα μπορούσε να έχει έναν πολίτη της γείτονος για φίλο τους: 60% των Ελλήνων και 74% των Τούρκων δηλώνουν ότι θα μπορούσαν να έχουν ως φίλο έναν Τούρκο ή Έλληνα αντίστοιχα.

Πάντως το 56,7% των Ελλήνων θεωρεί πως είναι ενημερωμένο για την Τουρκία ενώ μόνο το 42,9% των Τούρκων πιστεύει το ίδιο αντίστοιχα.

2- Οι διμερείς διαφορές στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο προκρίνονται ως το σοβαρότερο πρόβλημα στις διμερείς σχέσεις. 

3-Αμφότερες οι δημοσκοπήσεις αναδεικνύουν ότι Έλληνες και Τούρκοι πολίτες προκρίνουν την επίλυση των διμερών διαφορών με ειρηνικά μέσα, μολονότι διαφωνούν ως προς τη διάγνωση των ευθυνών για την απουσία λύσης. 59% των Ελλήνων και 70% των Τούρκων ερωτηθέντων θεωρούν ότι οι ελληνοτουρκικές διαφορές μπορούν να επιλυθούν ευκολότερα με διάλογο και συνεννόηση. 68% των Ελλήνων και 73% των Τούρκων θεωρούν ότι οι Τούρκοι/οι Έλληνες είναι γείτονες και πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος φιλικής συμβίωσης μαζί τους.

4- Ενώ η πλειονότητα των πολιτών και στις δύο χώρες εμφανίζεται να ανησυχεί για το ενδεχόμενο θερμού επεισοδίου, αυτή η ανησυχία αποτυπώνεται ισχυρότερη στην ελληνική παρά στην τουρκική κοινή γνώμη. 

5- Σε αμφότερες τις χώρες υπάρχει δυσπιστία ως προς τον μεσολαβητικό ρόλο που μπορεί να παίξει η διεθνής κοινότητα (διεθνείς οργανισμοί και μεγάλες δυνάμεις) για την επίλυση των ελληνοτουρκικών διαφορών. Κυριαρχεί η αντίληψη ότι η μεσολάβηση θα είναι μεροληπτική υπέρ της άλλης πλευράς. Η δυσπιστία αυτή παραμένει ισχυρή καθ’ όλον τον άξονα αριστεράς-δεξιάς. Αξιοσημείωτη είναι η καλπάζουσα δυσπιστία της τουρκικής κοινής γνώμης προς τις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά και αυτή ενός ικανού τμήματος της ελληνικής κοινής γνώμης προς την Ευρωπαϊκή Ένωση. Παρά ταύτα η ελληνική κοινή γνώμη προκρίνει τον διάλογο με τη μεσολάβηση διεθνών οργανισμών, ενώ η τουρκική κοινή γνώμη προτιμά τις διμερείς επαφές χωρίς τη μεσολάβηση τρίτων.

6- Ενώ η πλειονότητα της τουρκικής κοινής γνώμης δηλώνει την υποστήριξή της στην ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η αντίθεση της πλειονότητας της ελληνικής κοινής γνώμης στην ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση δείχνει ότι η στρατηγική που μετέτρεπε την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας σε εργαλείο για την επίλυση των ελληνοτουρκικών διαφορών δεν θεωρείται πλέον ρεαλιστική.

7- Και στις δύο χώρες οι πολίτες που αυτοπροσδιορίζονται ιδεολογικώς αριστερά του κέντρου κατά τεκμήριο διακατέχονται από μετριοπαθέστερες απόψεις αναφορικά με τις διμερείς διαφορές και είναι θετικότερα διακείμενοι προς τους πολίτες της γείτονος.

8- Παρά το γεγονός ότι η σημασία που αποδίδουν η ελληνική και τουρκική κοινή γνώμη στο Κυπριακό φθίνει, είναι ενδιαφέρον ότι η πλειονότητα των ερωτηθέντων και στις δύο χώρες συμφωνούν στη λύση διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας.

 9- Οι νέοι, καθώς και οι πολίτες υψηλότερου μορφωτικού επιπέδου σε Ελλάδα και Τουρκία, διάκεινται ευμενέστερα προς τη γείτονα χώρα. 

10- Η θρησκεία παραμένει καταλυτικό σημείο ταυτοτικής αναφοράς σε Ελλάδα και Τουρκία και επηρεάζει καίρια και τις προσλαμβάνουσες παραστάσεις για τη γείτονα.

 11- Η τουρκική κοινή γνώμη διατηρεί μια αισιοδοξία και αυτοπεποίθηση η οποία τελεί σε δυσαρμονία με τα θεμελιώδη μεγέθη της τουρκικής οικονομίας αλλά και τις επιδόσεις του πολιτικού συστήματος κατά τα τελευταία έτη, όπως προέκυψε και από τα πορίσματα των εις βάθος ποιοτικών συνεντεύξεων. Εξηγεί όμως και την παράταση της πολιτικής ηγεμονίας του προέδρου Ερντογάν παρά τα εντεινόμενα προβλήματα εντός και εκτός Τουρκίας.

 12-Τα πορίσματα της έρευνας επιβεβαιώνουν την ύπαρξη μιας κατακερματισμένης κοινωνίας στην Τουρκία, γεωγραφικώς και ιδεολογικώς, όπως προέκυψε και από τις εις βάθος ποιοτικές συνεντεύξεις.

Συνοψίζοντας, η έρευνα αναδεικνύει δύο κοινωνίες σε μετάβαση, οι οποίες ενδιαφέρονται να αναπροσδιορίσουν τις μεταξύ τους σχέσεις υπό το βάρος των υπαρκτών χρονιζόντων διμερών προβλημάτων ειρηνικά αλλά και των εσωτερικών κοινωνικών δυναμικών.