NE ME QUITTE PAS - ΕΝΑ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ

                        

Μερικά  τραγούδια ξεχωρίζουν από ένα τεράστιο  πλήθος που κυκλοφορεί καθημερινά. Ελάχιστα όμως από αυτά καταφέρνουν να γίνουν διαχρονικά και να γνωρίσουν παγκόσμια επιτυχία.

Έχω γράψει στο παρελθόν για ορισμένα τραγούδια που για διαφορετικούς λόγους ξεχώρισαν από το πλήθος.

Κανένα όμως  από αυτά δεν έχει καταφέρει με τους στίχους, την μουσική του, αλλά και την συγκλονιστική φωνή του τραγουδιστή του να αποδίδει τον σπαραγμό από την διακοπή μιας ερωτικής σχέσης όπως το Ne me quitte pas  με τον αξέχαστο Βέλγο ποιητή, ηθοποιό,συνθέτη και τραγουδιστή  Jacques Brel (1929-1978).

Ταυτόχρονα η ερμηνεία του και η σκηνική παρουσία του ήταν μοναδικές, όπως μπορεί να διαπιστώσει κανείς από το παραπάνω βίντεο στο οποίο κάθιδρος αλλά συγκλονιστικός  ερμηνεύει το τραγούδι αυτό.    

Το τραγούδι γράφτηκε από τον Brel μετά τον χωρισμό του με την τραγουδίστρια και ερωμένη του  Suzanne Gabriello που χαίδευτικά την φώναζαν Zizou.

Ο Brel είχε παντρευτεί 21 ετών, το 1950,και είχε 3 παιδιά που γεννήθηκαν το 1951, το 1953 και το 1958. Ο χωρισμός με την Zizou με την οποία συνδεόταν από το 1955, έγινε όταν αρνήθηκε να χωρίσει την γυναίκα του. Η ερωμένη του είχε μείνει  έγκυος και είχε αναγκαστεί να κάνει έκτρωση γιατί αυτός δεν αναγνώριζε την πατρότητα του παιδιού.

Μετά τον χωρισμό τους η Zizou παντρεύτηκε δύο φορές.

Ο Jacques Brel, δήλωσε σε συνέντευξή του ότι το τραγούδι δεν είναι ένα τραγούδι αγάπης, σε αντίθεση με όσα πιστεύει το κοινό, αλλά  ένας ύμνος στη δειλία των ανδρών. Δείχνειι πόσο ένας άνδρας μπορεί να ταπεινωθεί. Ξέρω ότι  μπορεί να ευχαριστεί  τις γυναίκες που συμπεραίνουν πολύ  γρήγορα, πως προφανώς, είναι ένα τραγούδι αγάπης. Και αυτό τις ανακουφίζει. Και το  καταλαβαίνω αυτό πολύ καλά...

Η Édith Piaf έχει πεί για αυτό το τραγούδι : Ένας άνδρας δεν θα πρέπει να τραγουδά τέτοια πράγματα!
Το τραγούδι το έγραψε ο Brel σε συνεργασία με τον πιανίστα του Gérard Jouannest  αν και αυτός δεν εμφανίζεται στους δημιουργούς του.

Στην συνέχεια ενορχηστρώθηκε από τον François Rauber  για την τραγουδίστρια Simone Langlois η οποία και το ηχογράφησε τον Ιανουάριο 1959 για ένα 4πλο 45¨που κυκλοφόρησε όμως τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους,  μετά την κυκλοφορία του τραγουδιού με τον ίδιο στις 11- Σεπτεμβρίου 1959  στο album La Valse à Mille Temps

Το 1961 ηχογραφεί ό ίδιος το τραγούδι στα φλαμανδικά με τον τίτλο Laat Me Niet Alleen και το 1972 σε μια νέα εκτέλεση.

Ο Gérard Jouannest  και ο François Rauber ήσαν οι μόνιμοι συνεργάτες του και καρδιακοί φίλοι του σε όλη του την ζωή.

Έχω κάνει μια όσο το δυνατό, πιστή μετάφραση των στίχων του τραγουδιού.

Ne me quitte pas                                  Μην μ' αφήνεις
Il faut oublier                                       Πρέπει να ξεχάσουμε,

Tout peut s'oublier                               Όλα μπορούν να ξεχαστούν

Qui s'enfuit deja                                  Όλα όσα ήδη έχουν φύγει μακριά

Oublier le temps                                  Να ξεχάσουμε την εποχή

Des malentendus                                 Των παρεξηγήσεων

Et le temps perdu                                Και τον καιρό που χάθηκε

A savoir comment                                Κι αναρωτιόμαστε πως

Oublier ces heures                                Να ξεχάσουμε αυτές τις ώρες

Qui tuaient parfois                                Που σκότωναν μερικές φορές

A coups de pourquoi                             Χτυπώντας με τα γιατί

Le coeur du bonheure                           Την καρδιά της ευτυχίας

Ne me quitte pas                                  Μην μ' αφήνεις

Moi je t'offrirai                                     Εγώ θα σου προσφέρω

Des perles du pluie                               Μαργαριτάρια από βροχή,

Venues de pays                                    Φερμένα από χώρες

Ou il ne pleut pas*                               Που δεν βρέχει

Je creuserai la terre                              Θα σκάψω την γη

Jusqu'apres ma mort                             Ακόμη και μετά τον θάνατο μου  

Pour couvrir ton corps                           Για να σκεπάσω το σώμα σου
D'or et de lumiere                                 Με χρυσάφι και με φως.

Je ferai un domaine                               Θα δημιουργήσω μια περιοχή

Ou l'amour sera roi                               Όπου ο έρωτας θα είναι βασιλιάς

Ou l'amour sera loi                                Όπου ο έρωτας θα είναι νόμος

Ou tu seras reine                                   Όπου εσύ θα είσαι η βασίλισσα

Ne me quitte pas                                   Μην μ' αφήνεις

Ne me quitte pas                                    Μην μ' αφήνεις

Je t'inventerai                                        Θα δημιουργήσω για σένα

Des mots insensés                                  Λέξεις  μοναδικές

Que tu comprendras                               Που εσύ θα τις καταλαβαίνεις

Je te parlerai                                          Θα σου μιλάω

De ces amants là                                    Γι΄ εκείνους τους εραστές

Qui ont vu deux fois                                Που είδαμε δύο φορές

Leurs coeurs s'embraser                         Τις καρδιές τους να καίγονται

Je te racont'rai                                       Θα σου διηγηθώ

L'histoire de ce roi                                  Την ιστορία αυτού του βασιλιά

Mort de n'avoir pas                                 Που πέθανε επειδή δεν μπόρεσε

Pu te rencontrer                                      Να σε γνωρίσει

Ne me quitte pas                                     Μην μ' αφήνεις

On a vu souvent                                     Έχουμε δεί συχνά

Rejaillir le feu                                         Να ξεπετιέται ξανά η φλόγα

De l'ancien volcan                                   Από ένα παλιό  ηφαίστειο

Qu'on croyait trop vieux                          Που το θεωρούσαμε σβησμένο

Il est paraît-il                                         Παρ' ότι φαινόταν  

Des terres brûlées                                  σαν τα καμένα  χωράφια

Donnant plus de blé                                που βγάζουν περισσότερο στάρι

Qu'un meilleur avril                                 απ΄τον καλύτερο Απρίλη

Et quand vient le soir                               Κι όταν βραδιάζει

Pour qu'un ciel flamboie                           Ενώ ο ουρανός φλογίζεται

Le rouge et le noir**                               Το κόκκινο και το μαύρο

Ne s'épousent-ils pas                               δεν ταιριάζουν

Ne me quitte pas                                     Μην μ' αφήνεις

Ne me quitte pas                                      Μην μ' αφήνεις 

Je ne veux plus pleurer                             Δεν θέλω πια να κλάψω

Je ne veux plus parler                               Δεν θέλω πια να μιλήσω

Je me cacherai là                                      Θα κρυφτώ εδώ

A te regarder                                            Να σε βλέπω

Danser et sourire                                      Να χορεύεις και να χαμογελάς

Et à t'écouter                                            Και για να σε ακούω
Chanter et puis rire                                   Να τραγουδάς και να γελάς

Laisse-moi devenir                                    Άσε με να γίνω

L'ombre de ton ombre                               Η σκιά της σκιάς σου

L'ombre de ta main                                   Η σκιά του χεριού σου

L'ombre de ton chien***                           Η σκιά του σκύλου σου

Ne me quitte pas                                       Μην μ' αφήνεις

Οι στίχοι με κόκκινα γράμματα είναι πιθανές αναφορές από:

* την Ουγγρική Ραψωδία Νο 6 του Λιστ

** Πιθανώς αναφέρεται στο Κόκκινο και το Μαύρο, το κλασσικό έργο του 19ου αιώνα του Σταντάλ.

*** Ο Marc Robine, στη βιογραφία του Ο μεγάλος  Ζακ, αναφέρει δύο συγγραφείς που μπορεί να έχουν επηρεάσει τον Brel για την εικόνα του σκύλου: Ο Ντοστογιέφσκι με το διήγημα του Μια γλυκιά γυναίκα

και ο Γκαρθία Λόρκα με το ποίημα του Γλυκό παράπονο.(Έχει μελοποιηθεί στην Ελλάδα σε απόδοση Σωτήρη Τριβιζά, μουσική από τον Δημήτρη Μαραμή και ερμηνεία  από τον Μίνω Θεοχάρη)

Το Ne me quitte pas έχει ηχογραφηθεί σε 22 διαφορετικές γλώσσες και σε πάνω από 400 εκτελέσεις.

Δεν υπήρξε Ευρωπαίος ή Έθνικ  μεγάλος /η  τραγουδιστής /τρια που να μην το έχει τραγουδήσει.                                   

Από αυτές οι πιο γνωστές που υπάρχουν στο youtube  είναι  της Nina Simone   της Édith Piaf της Marlene Dietrich του  Aznavour του Salvatore Adamo του JULIO IGLESIAS της Mireille Mathieu της Sylvie Vartan του Enrico Macias

Στην ταινία του Π. Αλμοντοβάρ Ο νόμος του Πόθου (La ley del deseo) το τραγουδά η Βραζιλιάνα τραγουδίστρια  Maysa Matarazzo.

Προσωπικά από τις ερμηνείες του τραγουδιού στα γαλλικά πιστεύω πως πολύ καλή είναι του Franco Califano και εξαιρετική του Johnny Hallyday μπροστά σε ένα καταγοητευμένο και ενθουσιώδες κοινό.

Από τις αγγλόφωνους τραγουδιστές  έχουν ξεχωρίσει οι εκτελέσεις του μεγάλου Ray Charles ως  If You Go Away της  Shirley Bassey της Dusty Springfield της Alison Moyet της   Celine Dion της Madonna ενώ είναι  αξιοθρήνητη του Sting.

Αντίθετα εξαιρετικές είναι οι εκτελέσεις από τον Frank Sinatra και την Barbra Streisand

Υπάρχουν και μερικές διασκευές σε πιο μοντέρνο ρυθμό, όπως είναι της Natacha Atlas της Concha Buika και της Maria Gadu 

Επίσης  υπάρχει μια πολύ ενδιαφέρουσα από την Τουρκία με την  Deniz Tekin (Daphead) και μία εξαιρετική από την Δανέζα τραγουδίστρια  Wende που ειδικεύεται σε γαλλικά τραγούδια

Υπάρχουν επίσης και εκτελέσεις του τραγουδιού με ντουέτα τραγουδιστών όπως πχ η καλή εκτέλεση από το ντουέτο Nolwenn Leroy και  Roberto Alagna αλλά και του Iggy Pop και της  Ayo στην γαλλική τηλεόραση, όπως επίσης  του  Vassilikos με την  Δήμητρα Γαλάνη

Αλλά και πολλοί  Έλληνες τραγουδιστές έχουν τραγουδήσει το ne me quitte pas.

Από αυτούς, με διεθνή καριέρα, δεν θα μπορούσε να λείπει η Νάνα Μούσκουρη  και η Vicky Leandros σε ζωντανή εμφάνιση στο Μέγαρο το 2010 αλλά και η  πολύ καλή εκτέλεση του από τον Μάριο Φραγκούλη

Προσωπικά πάντως προτιμώ την λιτή εκτέλεση του τραγουδιού από την  Χάρις Αλεξίου.

Μετά από μια τεράστια παγκόσμια επιτυχία που γνωρίζει ο Brel με τις συναυλίες του, αποφασίζει το 1968 να τις εγκαταλείψει και να ασχοληθεί με το θέατρο και τον κινηματογράφο. 

Έπαιξε  σαν ηθοποιός σε 10 ταινίες και σκηνοθέτησε 2.
Το 1972 ενώ γύριζε το φίλμ  Η περιπέτεια είναι περιπέτεια (L'aventure, c'est l'aventure) του Κλώντ Λελούς  στην Καραϊβική,  γνώρισε και ερωτεύθηκε μια νεαρή ηθοποιό και χορεύτρια, την  Maddly Bamy μαζί με την οποία πέρασε και τα τελευταία χρόνια της ζωής του.

Σε ηλικία 43 χρονών εμφάνισε καρκίνο των πνευμόνων λόγω του ότι ήταν βαρύς καπνιστής.

Παρά το ότι χειρουργήθηκε, ο καρκίνος δυστυχώς ήταν προχωρημένος οπότε αποφάσισε να ασχοληθεί με την αγαπημένη του ιστιοπλοΐα  και να πάει να ζήσει μαζί με την Maddly  στις Μαρκησίους νήσους της Γαλλικής Πολυνησίας .

Επέστρεψε για τελευταία φορά στη μουσική το 1977, με το δίσκο Les Marquises για τον οποίο υπήρχαν 1.000.000 προεγγραφές  πριν εκδοθεί!
Πέθανε το 1978 και τον έθαψαν στο νησί Hiva Oa, λίγο πιο πέρα από τον τάφο του Πωλ Γκογκέν.

Η Maddly πέτυχε μετά από δικαστική διαμάχη με την οικογένεια  του  στον τάφο του να σκαλιστούν τα πρόσωπα  τους  βλέποντας τον ήλιο να δύει.

ΔΕΚΑ ΜΗΝΕΣ ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ

Συμπληρώθηκαν 10 μήνες αφότου ανέλαβε την εξουσία ο ηγέτης της "αριστεράς του τίποτα" Τσίπρας σε συνεργασία με τον ακροδεξιό και παλαιοημερολογίτη, κατά δήλωση του,Καμμένο και ο οποίος βέβαια κατά δήλωση του πάλι δεν γνωρίζει αν μας ψεκάζουν! (το σχετικό βίντεο δυστυχώς δεν υπάρχει πλέον στο youtube γιατί φρόντισαν να το διαγράψουν)

Η "προοδευτική" αυτή συνεργασία κατάφερε μέσα σε αυτούς τους μήνες να προκαλέσει 2 εκλογικές αναμετρήσεις και ένα εκ του αποτελέσματος άχρηστο και καταστροφικό  δημοψήφισμα, που οδήγησε  στα capital controls.

Το αποτέλεσμα είναι η χώρα να βρίσκεται σε χειρότερη κατάσταση από ότι ήταν τέτοια εποχή πριν ένα χρόνο, έχοντας προσθέσει στο χρέος της  ακόμα 60 δις μετά το 3ο μνημόνιο που υποχρεώθηκε να υπογράψει  ο Τσίπρας μετά την αλλοπρόσαλλη τακτική  της σκληρής διαπραγμάτευσης του Βαρουφάκη  που οδηγούσε  κατευθείαν στο  Grexit. 

Πριν ένα χρόνο το ΔΝΤ υπολόγιζε ότι το 2015 θα είχαμε πρωτογενές πλεόνασμα 1,5%  γιατί  το 2013 και το 2014 υπήρχε ήδη πρωτογενές πλεόνασμα.

Επίσης  δε με τα προηγούμενα μνημόνια η πρόβλεψη τότε ήταν για ανάπτυξη 2,5% και για πρωτογενές πλεόνασμα 3%.

Ποτέ δε στην ιστορία του ελληνικού κοινοβουλευτισμού δεν υπήρξε πρωθυπουργός, που πριν να προλάβει η κυβέρνηση του να συμπληρώσει ένα χρόνο στην εξουσία, να διαφωνούν και να αποχωρούν   μετά 7 μήνες το 20% των εκλεγμένων βουλευτών του ,πολλοί από τους οποίους  μάλιστα  ήσαν πρωτοκλασάτοι υπουργοί  του και να τους ακολουθεί δε  η πρόεδρος της Βουλής, η χαρακτηριζόμενη ως  νεόπλουτη Κατίνα, από τον  Φωτήλα!

Ίσως ο χαρακτηρισμός αυτός να δικαιολογείται γιατί ποτέ στο παρελθόν δεν είχαμε ζήσει την γελοιοποίηση των διαδικασιών της Βουλής από το ίδιο το προεδρείο της.

Αλλά ούτε ποτέ στο παρελθόν ή χώρα είχε για υπουργό οικονομικών χαρακτηριζόμενο στο εξωτερικό ως  ερασιτέχνη, τζογαδόρο και ανεύθυνο κατά Βloomberg και ως  γελοίο υποκείμενο, ανερμάτιστο και  άσχετο άνθρωπο ή ανεκδιήγητο κλόουν που παίζει τον υπουργό στο εσωτερικό.

Και οι δύο ήσαν προσωπικές επιλογές του Τσίπρα, που  διακρίνεται για τις άκρως ανεπιτυχείς επιλογές συνεργατών οι οποίοι τον εγκαταλείπουν στην πρώτη δυσκολία, όπως πρόσφατα ο στενός του συνεργάτης Σακελλαρίδης και μάλιστα παρά το γεγονός ότι είχε πλέον εκλεγεί με λίστα οπότε γνώριζε από πριν  για το τι επρόκειτο να ψηφίσει.

Όσο για το λεγόμενο ηθικό πλεονέκτημα της αριστεράς ήδη αυτό εξανεμίστηκε νωρίς με τις γνωστές ιστορίες της μητέρας της Βαλαβάνη, το πόθεν έσχες  του Σταθάκη και του Φλαμπουριάρη, τους επιστρέψαντες στην θέση τους 446 επίορκους υπαλλήλους, τις καθαρίστριες που βρέθηκαν στο υπουργείο Δικαιοσύνης ως γραμματείς για να προσλάβουμε άλλες με αποτέλεσμα  το ετήσιο κόστος των καθαριστριών να φτάσει  από τα 2 στα 7 εκατ. ευρώ .

Ήδη από το πρώτο δίμηνο που ανήλθαν στην εξουσία οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ φρόντισαν να διορίσουν  τους συγγενείς τους  ιδιαίτερα δε αυτό σε αυτό το σπορ διακρίθηκε η περιφερειάρχης Δούρου.

Ο δε πρώην ΚΚΕ, μετέπειτα ΠΑΣΟΚ και μέχρι στιγμής ΣΥΡΙΖΑ  Κατρούγκαλος ως υπουργός υπεραμύνεται του Μνημονίου κόβοντας συντάξεις αλλά από την άλλη μεριά  όλοι οι πρώην συνεργάτες του στο δικηγορικό γραφείο του προσπαθούν να το ακυρώσουν με αλλεπάλληλες προσφυγές στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Ορισμένοι μάλιστα από αυτούς είναι αποσπασμένοι στο υπουργείο Εσωτερικών!

Όπως είπαν  στο ΒΗΜΑ οι προσφεύγοντες :«Εγώ πήγα στον Κατρούγκαλο επειδή μας είπαν στο σωματείο ότι θα γίνει υπουργός και  θα δικαιωθούμε»  απάντησαν οι περισσότεροι.

«Εμένα με συνέστησε η προηγούμενη δικηγόρος μου, Ευαγγελία Σάλτου»
 απάντησαν δύο από αυτούς. Η κυρία Σάλτου είναι η σύζυγος του πρώην υπουργού Δ. Στρατούλη.

«Εμένα με έστειλε εκεί ο Γ. Ρωμανιάς» είπε κάποιος άλλος. 

Αδίκως επίσης οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ ζητούν να μάθουν τα ονόματα των 250 μεγαλοοφειλετών του Δημοσίου που, για πρώτη φορά, με πράξη νομοθετικού περιεχομένου, που πέρασε εντελώς κρυφά, τους χαρίστηκαν πρόστιμα και προσαυξήσεις του Ν.2523/97 για πράξεις μεγάλης φοροδιαφυγής.

Τι να πει κανείς δε για τον, κατά δήλωση του, απόγονο του Παλαιών Πατρών Γερμανού,  Πολυκαθηγητή Κοτζιά ,κατά Ντόρα, που έχει δηλώσει ψευδώς ότι είναι καθηγητής στα Πανεπιστήμια Οξφόρδης, Χάρβαρντ και  Μαρβούργου!

Τέλος δεν είχε ξαναγίνει ποτέ μέχρι τώρα το πρωτοφανές να βγαίνει μέχρι πρόσφατα υπουργός της κυβέρνησης και να καταγγέλλει ότι στελέχη του κυβερνητικού κόμματος, συνομιλούν με τρομοκράτες και πως απειλείται η ζωή του!

Στο ίδιο βέβαια διάστημα διακυβέρνησης διακρίθηκαν και από τους ΑΝΕΛ αρκετά στελέχη, όπως η μοναδική Ραχήλ που θα τύπωνε νομίσματα, η κλεπτομανής Ξουλίδου που θα την δωροδοκούσαν μέσω facebook, ο υβριστής  υπουργός Χαϊκάλης που θα τον δωροδοκούσε ο επί χρόνια συνεργάτης και σύμβουλος του και βέβαια ο  ομοφοβικός και ρατσιστής Δ. Καμμένος

Πως θα μπορούσε βέβαια κανείς να λησμονήσει, το κατά Γιάννη Χάρη, «μπουρδολόγιον» ονόματι Ζουράρις, που αμολάει κάθε τόσο διάφορες μεγαλοπρεπείς ελληνικούρες ή απλώς ασυναρτησίες, και την αμίμητη φράση του ότι οι Γερμανοί μας έχουν πρήξει  τα μέζεα του στεατοπυγικού μας υποσυστήματος! 

Εάν όλα αυτά είχαν γίνει από τις προηγούμενες κυβερνήσεις θα είχε ξεσηκωθεί γενική κατακραυγή, του ΣΥΡΙΖΑ προεξάρχοντος.

Όμως, όπως μπορεί να διαπιστώσει κανείς ,δεν υπάρχει ουσιαστική αντίδραση όχι τόσο από την ουσιαστικά ανύπαρκτη αντιπολίτευση αλλά και από τον κόσμο.

Μια πιθανή και εύλογη εξήγηση είναι αυτή που δίνει ο Ευτύχης Βαρδουλάκης στην Lifo (οι υπογραμμίσεις δικές μου):

Οι πολιτικές ταυτίσεις (political identification) είναι ο κρισιμότερος όρος στην σύγχρονη πολιτική και εκλογική ανάλυση.

.....................................................................

Ο ΣΥΡΙΖΑ τα τελευταία χρόνια κατάφερε να επικρατήσει εκλογικά ακριβώς επειδή κυριάρχησε στο πεδίο των ταυτίσεων. Ταυτίστηκε με πλατιά κοινωνικά στρώματα, όχι τόσο στη βάση ιδεολογικής σύμπτωσης, όσο «αντισυστημικού» ετεροπροσδιορισμού. Έγινε όχημα έκφρασης, διεκδίκησης και «αντίστασης», όχι μόνο σε πολιτικό αλλά και σε ατομικό επίπεδο, απέναντι στο «παλιό», στο «κατεστημένο», στους «άλλους» (της σαρτρικής κόλασης) ό,τι και αν σήμαιναν αυτά για τον καθένα. Αυτό ήταν το κύριο στοιχείο που του επέτρεψε να κερδίσει άνετα τις τελευταίες εκλογές, παρά την απολύτως αρνητική αξιολόγηση των επιμέρους κυβερνητικών επιλογών του. Είναι πρωτοφανές εκλογικά (και όχι μόνο για τα ελληνικά δεδομένα), ένα κόμμα που βάσει του συνόλου των δημοσκοπήσεων, θεωρήθηκε ότι έπεσε έξω σε όλα και αξιολογήθηκε πολύ αρνητικά σε όλους τους επιμέρους τομείς, πλην της «προσπάθειας», δεν κατέβαλε παρά ελάχιστο πολιτικό κόστος. Αυτό συνέβη επειδή οι υποστηρικτές του δεν τον έκριναν με όρους τυπικής αξιολόγησης, αλλά με όρους ψυχολογικής ταύτισης. «Ας κάνει ό,τι θέλει, είναι "δικός" μου. Μπορεί να μην τα κατάφερε αλλά είναι σαν εμένα».

Και καταλήγει προς το τέλος:

- Η πραγματικότητα είναι δεδομένη και ξεροκέφαλη. Οι δεσμεύσεις της χώρας είναι συγκεκριμένες και εξαιρετικά δύσκολες. Τα οικονομικά στοιχεία είναι γνωστά και δεν σκίζουν κιόλας., καθώς έχουμε επιστροφή στην ύφεση, αύξηση ανεργίας, μείωση εισοδημάτων και όλο αυτό σε ένα κλίμα απαισιοδοξίας σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο. Τα δυσκολότερα δε μέτρα είναι μπροστά.   Αυτή είναι «η βοή των πλησιαζόντων γεγονότων». Και δεδομένων αυτών, το στοίχημα για την Κυβέρνηση είναι πλέον όχι η διαχείριση προσδοκιών και συμβολισμών, όπως έγινε επιτυχώς το πρώτο 8μηνο της θητείας της, αλλά της ίδιας της πραγματικότητας. Με κύριο ζητούμενο την επιστροφή σε αυτό που ονομάζουμε «κανονικότητα», ακόμα και αν μιλάμε για μια δύσκολη κανονικότητα. Κάτι που με τη σειρά του απαιτεί στοχοπροσήλωση, κοινωνικές συναινέσεις, αποτελεσματικότητα, απεγκλωβισμό από μια συνεχή συγκρουσιακή ρητορική με υπαρκτούς ή κατασκευασμένους εχθρούς. 

Μακάρι τελικά ο Τσίπρας και οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ να καταφέρουν να προσγειωθούν στην σκληρή πραγματικότητα και να καταλάβουν ότι είναι άλλο πράγμα το επιθυμητό από το εφικτό.

Πρώτα αποκτάς  αυτό που μπορείς και μετά κοιτάς να πετύχεις τον στόχο που επιθυμείς.

Έχοντας δε μπροστά τους μια σωρεία από κρίσιμες και καθόλου δημοφιλείς ενέργειες που έχουν υπογράψει θα πρέπει να έχουν υπόψη τους  αυτό που έχει πει ο  Jack Kerouac:

Οι μεγάλες επιτυχίες δεν έρχονται από αυτούς που υποκύπτουν στις τάσεις, στις σαπουνόφουσκες και στην κοινή γνώμη.

ΠΩΣ ΑΠΕΚΤΗΣΑ ΑΝΑΠΤΗΡΑ ZIPPO

Όπως σας είχα υποσχεθεί στο ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΧΑΣΙΣΟΔΕΝΤΡΑ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΠΟΛΛΑ σήμερα δημοσιεύω το δεύτερο από τα κείμενα που μου έχει στείλει ο φίλος Θ.Φ. 
Το κείμενο το παραθέτω χωρίς καμία δική μου διόρθωση και απλά έχω προσθέσει τις εικόνες και  δύο επεξηγηματικά σχόλια.

H Ελλάδα έχει πτωχεύσει 4 φορές :  Το 1827, το 1843, το 1893 και το 1932.

Ένα παλιό μέτρο για την αποπληρωμή του χρέους ήταν η ίδρυση του Εθνικού Μονοπωλίου με πρώτο αγαθό το αλάτι με τον «Νόμο περί Εθνικών Αλυκών» του 1833 για να ακολουθήσει με την πτώχευση του 1893 η ίδρυση της «Εταιρία Διαχείρισης Υπεγγύων Προσόδων» με Νόμο του Χ. Τρικούπη και την εισαγωγή στο Μονοπώλιο πυρείων (σπίρτα) παιγνιόχαρτων και φωτιστικού πετρελαίου .

Σήμερα οι Έλληνες έχουν πια απαλλαγεί από το μονοπώλιο, εκτός από ένα φουκαρά που η συμβία του μονοπωλεί …. αλλά αυτά δεν μπορούν να αναλυθούν σε ένα πρόχειρο γελαστικό που γράφτηκε για να περάσει μια καλοκαιρινή νύκτα στην Πούντα Ζέζα ….!  

Αν σήμερα είσαι ακόμα έφηβος διανύοντας την  τρίτη δεκαετία των –ηντα, θα θυμάσαι στην δεκαετία του ΄50 τα σπίρτα του μονοπωλίου που έσπαγαν και έκαιγαν τα παντελόνια από τσέλβoλ* που φορούσαν οι περισσότεροι, και κυρίως ότι κουδούνιζαν στις τσέπες προδίδοντας  τους φουμαδόρους

 Εκείνη την εποχή μόλις είχαν φτάσει από το εξωτερικό για διαφημιστικούς λόγους σπίρτα σε χαρτονένια μορφή που ήταν όμως δυσεύρετα, και στην αγορά εκτός από τα σπίρτα, κυκλοφορούσαν μόνο κάτι πρωτόγονοι αυστριακοί αναπτήρες που άναβαν μία φορά στις δέκα !

Λίγο πριν τον πόλεμο στην Πενσυλβάνια, ένα τύπος ονόματι George G. Blaisdell, είχε αντιγράψει έναν αυστριακό παρόμοιο με τον κλασικό σήμερα αντιανεμικό αναπτήρα και κατασκεύασε μιας καλής ποιότητας αντίγραφο από ατσάλι που τον πουλούσε πανάκριβα, παραφράζοντας το Zipper σε Zippo**.

Μπαίνοντας η Αμερική στον πόλεμο ο GGB έκανε μία εξαιρετικά επιτυχημένη καμπάνια με το σλόγκαν η πολιτική βιομηχανία υποστηρίζει την πολεμική’ με αποτέλεσμα ότι παρόλο που δεν μπόρεσε ποτέ να γίνει προμηθευτής του στρατού, ο Zippo να γίνει ο απαραίτητος σύντροφος όλων των Αμερικανών στρατιωτικών !

Με το τέλος του πολέμου και την κατάληψη της Τρούμπας από τον 6^ο Στόλο, άρχισαν να γίνονται γνωστοί και να κυκλοφορούνε οι Zippo στην πιάτσα, άλλοτε από πορτοφολάδες, άλλοτε λάφυρα από καβγά, άλλοτε σαν ερωτικές αμοιβές και άλλα πολλά.

Τις ιστορίες της Τρούμπας, πιτσιρικάδες εμείς,  τις ψιλογνωρίζαμε από μερικούς περπατημένους που μας τις πασάριζαν, ένας θεός ξέρει με πόσες οκάδες σάλτα,- φουσκώνοντας επικίνδυνα  τα κοντά μας παντελόνια τις καλοκαιρινές νύκτες-  και τις ξαναζήσαμε μερικά χρόνια αργότερα με τις ταινίες της Finos Films.  

 Οι Zippo άρχισαν να κυκλοφορούν στο Φάληρο την εποχή που περιγράφω σαν λάφυρα πολέμου που αποκτήθηκαν κάτω από δύσκολες συνθήκες σε εξαιρετικά επικίνδυνες αποστολές :

Τα καλοκαίρια παρέες από καμιά δεκαριά ναυτάκια, αμερικάνοι όλοι,  έφευγαν από τον Πειραιά και κατέβαιναν με το πόδια βόλτα στο Φάληρο για να γίνουν σκνίπα στα μπαράκια πριν τακιμιάσουν με καμία υπαίθρια αλανιάρα.

Γύρω στις 11.00 το βράδυ ερχόταν ένα τζιπ με κάτι θεόρατους τύπους –συνήθως  αραπάδες - με ένα μπλε περιβραχιόνιο με άσπρα αμερικάνικα γράμματα ΜΡ που τους βλέπαμε μετά το σχόλασμα της απογευματινής στο σινεμά,  και τα μεταφράζαμε σιγαλόφωνα : ΜΑΛΑΚΑΣ-ΠΡΟΣΟΧΗ .

Εκείνη την εποχή παρόλο ότι γνωρίζαμε άψογα την ΄Γαλλικήν ‘ την μιλούσαμε πάντα ψιθυριστά για τον φόβο σφυριχτής καρπαζιάς από κάποιο μεγαλύτερο που τον σεβόμαστε γιατί αυτός θα πήγαινε στο περίπτερο να αγοράσει το ‘ΧΤΥΠΟΚΑΡΔΙ’ για εμάς (το ευαγγέλιο της θερινής νύκτας) , ή μία ‘Μπεμπέκα’ (όποιος θυμάται) μερικά χρόνια αργότερα…..

 Συνήθως την ώρα που τελείωνε η βραδινή, ερχόταν μπροστά στον Φλοίσβο ένα ΡΕΟ και το φόρτωναν με τα μεθυσμένα ναυτάκια οι MΡ-τζηδες, άλλοτε με το καλό και άλλοτε τους πέταγαν μέσα σαν τσουβάλια με ένα πρωτότυπο αεροπλανικό κόλπο, την ώρα που κάνανε ντου τα φαληριωτάκια να μαζέψουν τους αναπτήρες και τα τσιγάρα που έπεφταν στο δρόμο, μαζί με κανένα δολάριο !

Αυτά όλα τα ξέραμε ότι συμβαίνανε από τις διηγήσεις σεβάσμιων 16χρονων και για πολλές βδομάδες ξενυχτούσα στο κρεβάτι μου ψάχνοντας τρόπο πως θα βρεθώ τέτοια ώρα στο πεδίο της μάχης να αποκτήσω ένα Zippo, μέχρι που πήρα την μεγάλη απόφαση ζωής : ΣΚΑΣΙΑΡΧΕΙΟ !

Και πήγα !

Και είδα το ΡΕΟ. Και είδα τους MΡ-τζηδες να τους τσουβαλιάζουν. Και είδα άλλους MΡ-τζηδες να περιφρουρούν το ΡΕΟ κραδαίνοντας κάτι τεράστια μπαστούνια (αργότερα έμαθα ότι τα λένε κλομπ) και να μαζεύουν ότι έπεφτε στον δρόμο.

Και είδα κάτι τσόγλανους που κανείς μας δεν τους έκανε παρέα να σχεδιάζουν επίθεση και λάκισα.

Την άλλη μέρα στο θερινό σινεμά με 4 δραχμές είσοδο, άκουσα την ώρα της παράστασης τρεις σειρές μπροστά μου (στο διάλλειμα δεν θα τολμούσε κανείς μας να βγάλει τον Zippo από την τσέπη του) τον χαρακτηριστικό ήχο από το καπάκι του αναπτήρα που κλείνει.

Τεντώθηκα και είδα έναν τύπο ένα χρόνο πιο μεγάλο από εμένα να τον ανοιγοκλείνει,  τάχα αφηρημένος από το έργο, και κιτρίνισα. 

Δύο βράδια αργότερα στην μάντρα της Δεξαμενής πίσω από το σπίτι μου, την ώρα που είχε μαζευτεί όλη η παρέα, έβγαλα τον Zippo και άρχισα να τον ανοιγοκλείνω αφηρημένος. Χαμός !

- Που ; πότε ; πως ;;; Απίστευτο ! Πες μας τα όλα !

Με ύφος συγκαταβατικό κουρασμένου βετεράνου της Κορέας που μόλις γύρισε στην πατρίδα, τους διηγήθηκα ακριβώς τα γεγονότα όπως είχαν γίνει, χωρίς σάλτσες, και από ότι θυμάμαι κάπως έτσι και παρακαλώ να μην σκεφτεί κανείς σας ότι είχα επηρεαστεί από τον ΜΙΚΡΟ ΗΡΩΑ που διαβάζαμε ανελλιπώς στις καλοκαιρινές διακοπές μας .   

- Ήμουνα κρυμμένος πίσω από ένα δέντρο. Στα 10 μέτρα σταματημένο το ΡΕΟ και οι MΡ-τζηδες να έχουν βάλει νάρκες τριγύρω του.

Κάποια στιγμή βλέπω τον Zippo να πέφτει από ένα ναύτη την ώρα που τον πετούσαν στο καμιόνι, κάνω ένα σάλτο και μετά ένα πλοζόν στον αέρα πάνω από τους κροταλίες , αρπάζω τον αναπτήρα και με μία κωλοτούμπα βρέθηκα στο απέναντι πεζοδρόμιο, έτσι απλά …!

- Ρε τον μπαγάσα ! και τον είχαμε για Μπούλη !

(Δύο κεφάλια ψήλωσα εκείνο το καλοκαιρινό βράδυ !)

Όταν έχεις Zippo πρέπει και να τον χρησιμοποιείς ….

Έβγαλα από την τσέπη μου ένα τσιγάρο που είχα κλέψει από την γιαγιά μου και κάπνισα για πρώτη φορά και αναμενόμενο ήταν να πνιγώ στον βήχα και ευτυχώς για την φήμη μου που βρήκα μια ατράνταχτη δικαιολογία :

-  Αυτό ήταν τσιγάρο της γιαγιά μου που το καπνίζει μόνο με ….πίπα γι΄.αυτό βήχω. Εγώ καπνίζω αυτά τα καινούργια με φίλτρο αλλά μου τελειώσανε και τρέχω να προλάβω ανοιχτό το περίπτερο !

Παραμύθια θερινής νύκτας. Στον κήπο μου έτρεχα να κάνω εμετό …

Το ίδιο βράδυ αποφάσισα να κόψω το τσιγάρο και κράτησα την απόφασή μου για δύο ολόκληρα χρόνια.

Από τότε φάνηκε πως θα γίνω άτομο με σταθερό χαρακτήρα και να σκεφτείτε ότι δεν είχα κλείσει ακόμα τα δεκατρία ….!

Πέρασαν τα 2 χρόνια και αποφάσισα να ξαναρχίσω το κάπνισμα γιατί είναι κρίμα να έχεις Zippo και να μην καπνίζεις και κράτησα τη απόφασή μου μέχρι σήμερα. Είμαι βλέπετε άτομο με σταθερό χαρακτήρα …..!

Αύγουστος 2015

Θ.Φ

Υ.Γ.

Την παραμονή που απόκτησα τον Zippo έγινε κάτι περίεργο σπίτι μας.

Εξαφανίστηκαν από την αποθήκη κάτι μπρούτζινα τσουκάλια από την εποχή που τα αντικατέστησαν με τις μοντέρνες αλουμινένιες κατσαρόλες …

ΕΠΕΞΗΓΗΣΕΙΣ

*τσελβόλ=εμπορική ονομασία μιας, γερμανικής προέλευσης, τεχνητής  υφαντικής  ύλης η οποία έχει ως βάση  την  κυτταρίνη,  γνωστή  και  ως  κυτταρόμαλλο, επειδή αποτελεί υποκατάστατο τού μαλλιού.

 **Του άρεσε ο ήχος της λέξης " φερμουάρ " - "zipper"  και έτσι σχημάτισε διαφορετικές παραλλαγές της λέξης καταλήγοντας στο " Zippo ".

Οι παρακάτω Zippo είναι από στρατιωτικούς με όσα οι ίδιοι  έχουν χαράξει επάνω τους .