Κυριακή 15 Νοεμβρίου 2015

ΜΙΑ ΠΟΡΕΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΛΕΟΝ ΝΟΗΜΑ ΚΑΙ ΜΙΑ ΠΡΟΤΑΣΗ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΝΟΗΜΑ





Προχθές είδα την φετινή αμερικανική ταινία Χωρίς Διέξοδο (No Escape ) στην οποία ένα ζεύγος αμερικανών με τα δύο τους παιδιά προσπαθούν να διαφύγουν  από τους διώκτες τους και για να σωθούν θα πρέπει να περάσουν στο ασφαλές γι΄αυτούς έδαφος του Βιετνάμ!
Όσοι ζούσαμε τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης ακόμα θυμόμαστε τις σκηνές του 1975 με την βιαστική  αποχώρηση με ελικόπτερα των αμερικανών άπό το Βιετνάμ όταν έπεσε τελικά η Σαϊγκόν στα χέρια των Βιετκόγκ.
Για να κατανοήσει κανείς όμως το πως, μέσα σε 17 μόνο χρόνια,  οι Βιετναμέζοι εξομάλυναν τις σχέσεις τους με τους Αμερικανούς, παρά τα 30 χρόνια εμπόλεμης κατάστασης, αρκεί να διαβάσει το παρακάτω απόσπασμα από το ποστ μου  VΙ-ΒΙΕΤΝΑΜ -ΣΑΪΓΚΟΝ ,ΚΟΥ ΤΣΙ, ΔΕΛΤΑ ΠΟΤΑΜΟΥ ΜΕΚΟΓΚ.:

Συγκλονιστική ήταν επίσκεψη στο War Remnants Museum. Έχουν ενδιαφέρον οι αλλαγές του ονόματος του Μουσείου ανάλογα με την εξέλιξη των σχέσεων της χώρας με τους Αμερικανούς. Ξεκίνησε ως "The House for Displaying War Crimes of American Imperialism and the Puppet Government"(εννοούν την αμερικανόφιλη κυβέρνηση του Ν.Βιετνάμ) μετά ονομάστηκε Museum of American War Crimes, στην συνέχεια War Crimes Museum και τέλος το 1993 έλαβε την σημερινή ονομασία και έτσι ικανοποιήθηκαν τελικά οι Αμερικανοί!

Δεν πρέπει βέβαια να λησμονεί κανείς ότι το  Βιετνάμ, ή ορθότερα η Σοσιαλιστική Δημοκρατία του Βιετνάμ, είναι η 2η πολυπληθέστερη χώρα με κομμουνιστικό καθεστώς στον κόσμο!
Αυτές  λοιπόν οι ριζικές αλλαγές στις σχέσεις πρώην εμπόλεμων χωρών μπορεί να γίνονται στις σχέσεις του Βιετνάμ με τις ΗΠΑ αλλά στην Ελλάδα που ως γνωστόν τηρούμε τας παραδόσεις, πάνω από 40 χρόνια εξακολουθούμε να κάνουμε πορεία στην Αμερικανική Πρεσβεία και να φωνάζουμε απτόητοι και σταθερά όπως πχ πρόσφατα ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Μ.Μπαλαούρας:
Φονιάδες των Λαών, Αμερικάνοι!
Και άντε μέχρι να αναλάβει ο ΣΥΡΙΖΑ την διακυβέρνηση της χώρας με τις  αμερικανόδουλες κυβερνήσεις που είχαμε στο παρελθόν να φωνάζαμε, δικαιολογημένα κατά  την αριστερά, κατά των Φονιάδων των Λαών.





Τώρα όμως που οι ανέλαβαν οι πούροι δημοκράτες, της για πρώτη και δεύτερη φορά Αριστεράς, που δεν είναι βέβαια ξενόδουλοι σαν τους προηγούμενους, και είναι αυτοί που ευχαρίστησαν  του Αμερικανούς για την βοήθεια τους στις διαπραγματεύσεις με την Μέρκελ, ενώ επίσης  το πρωθυπουργικό ζεύγος βγήκε όλο χαμόγελα φωτογραφία με τον πρόεδρο των ΗΠΑ,  πάλι θα βγει ο ΣΥΡΙΖΑ στην πορεία να φωνάζει για Φονιάδες των Λαών έξω από την Αμερικανική πρεσβεία;


Θα μου πει βέβαια κανείς πως εδώ βγήκαν στους δρόμους οι Συριζαίοι για να διαδηλώσουν ενάντια στην κυβέρνηση τους, εδώ θα κωλώσουν ώστε να αφήσουν έτσι ανενόχλητους τον Λαφαζάνη την Κωνσταντοπόύλου και την λαϊκή αγωνίστρια Ραχήλ αλλά και τον Κουτσούμπα να αγωνίζονται εναντίον των Αμερικανών αλλά και όλων των ξένων που μας επιβουλεύονται (πλην Ρώσων βεβαίως);


Ύστερα πως να απεμπολήσει ο ΣΥΡΙΖΑ τα εδώ και 40 χρόνια κεκτημένα δικαιώματα των αντιεξουσιαστών να κάψουν κανένα αυτοκίνητο, να σπάσουν  καμιά βιτρίνα ή  τράπεζα και να δημιουργήσουν έτσι  Μεγάλη αναταραχή, υπέροχη κατάσταση κατά την ρήση του Μάο θαυμαστής του οποίου είναι ο Τσίπρας.



Επειδή η άνευ πλέον νοήματος και συνεχώς εκφυλιζόμενη πορεία του Πολυτεχνείου κάποτε πρέπει να σταματήσει, ήδη εδώ και 5 χρόνια έχω εξηγήσει  ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΩ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ :
 Προσωπικά πιστεύω πως σήμερα μια σεμνή τελετή στο Πολυτεχνείο χωρίς πανό και κομματικούς διαχωρισμούς, όπως ήτανε και τότε, με όλο τον κόσμο ενωμένο θα ξαναέφερνε πίσω όσους σαν και μένα απέχουμε από την πορεία αλλά στην μνήμη μας το Πολυτεχνείο εξακολουθεί να ζει.
Μέχρι τότε απλά θα τιμώ από το σπίτι μου όλο αυτό τον κόσμο που αγωνίστηκε τότε, και θα υπενθυμίζω σε όσους δεν ξέρουν τους νεκρούς εκείνης της εποχής που μπορεί να τους διαβάσει κανείς σε ένα παλιότερο ποστ που έχω γράψει
. ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΚΑΙ ΜΕΡΙΚΟΙ ΑΦΑΝΕΙΣ ΗΡΩΕΣ
Στο Πολυτεχνείο όπως και προχθές στο Παρίσι δολοφονήθηκαν αθώοι και ανυποψίαστοι άνθρωποι.
Οι χουντικές σφαίρες δεν διαφέρουν σε τίποτα από των φανατικών ισλαμιστών.
Και οι δύο αυτές μαζικές δολοφονίες συντάραξαν όλο τον κόσμο.

                                                              ΑΡΚΑΣ




Σκεφτείτε λοιπόν πόσο σημαντικό και με παγκόσμια απήχηση θα ήταν, αντί της μίζερης πορείας μετά την τελετή που γίνεται στο Πολυτεχνείο με την εκφώνηση των ονομάτων των θυμάτων, ο κόσμος αντί να συνεχίσει με πορεία να παρέμενε για λίγη ώρα εκεί σιωπηλός με ένα αναμμένο κερί στο χέρι για τους νεκρούς του Παρισιού που δεν είναι πλέον νεκροί μόνο της Γαλλίας αλλά ολόκληρης της Ευρώπης στην οποία θέλουμε να ανήκουμε.
Ξέρω βέβαια πως τέτοιες προτάσεις μόνο άνθρωποι με ανοικτά μυαλά και διάθεση για ριζικές αλλαγές μπορούν να τις υλοποιήσουν και δυστυχώς δεν βλέπω κανένα τέτοιο σήμερα στο προσκήνιο της χώρας.
Αντίθετα βλέπω μια χώρα όπως την περιγράφει με μεγάλη ενάργεια ο Δημοσθένης Κούρτοβικ στο εξαιρετικό κείμενο του Οι πόλεμοι της παρακμής:

Η Ελλάδα είναι ένα αυτοκίνητο που μαρσάρει διαρκώς κολλημένο στο τέλμα.
Και καθώς μαρσάρει και ξαναμαρσάρει, οι επιβάτες του λες και το πήραν απόφαση ότι δεν θα ξεκολλήσει ποτέ, το έριξαν στον καυγά για το τι ήταν αυτό που έπαθαν οι παππούδες τους. Γενοκτονία ή εθνοκάθαρση;
Πόλεμος λέξεων, δηλαδή, ανάμεσα σε δύο όρους που σημαίνουν και οι δύο ένα μαζικό έγκλημα...
.......................
Ας θυμηθούμε, χωρίς να βασανίσουμε πολύ την μνήμη μας, ότι ενώ η Βυζαντινή Αυτοκρατορία έμπαινε στο τελικό στάδιο της αποσύνθεσης της και ετοιμαζόταν να γίνει υποτελής των Οθωμανών , ρίχτηκε σε μια φανατισμένη διαμάχη για το αν φως στο όρος Θαβώρ ήταν "κτιστόν" ή "ακτιστον"  

Έτσι κολλημένοι στις υπάρχουσες ιδεοληψίες θα επαναλαμβάνεται αυτή η εκτός τόπου και χρόνου πορεία για να αυτοεπιβεβαιώνεται η Αριστερά του Τίποτα.
Έχω γράψει στο παρελθόν τις αναμνήσεις μου από το Πολυτεχνείο στο ποστ μου  17 ΝΟΕΜΒΡΗ –ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ  
Απλά για να θυμηθούμε εκείνες τις μέρες αξίζει να δούμε ένα γνήσιο αμοντάριστο ντοκουμέντο για το Πολυτεχνείο, που τράβηξε τότε  ένας γνήσιος αριστερός που δεν εξαργύρωσε αργότερα την συμβολή του στον αντιδικτατορικό αγώνα,  ο Κώστας Ζηρίνης.
Σχετικά για το φίλμ έχει δηλώσει εδώ.



9 σχόλια:

  1. Τελικα εχουν ταυτοποιηθει ολοι οσοι εριξαν τις χουντικες σφαιρες?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αφωτίστου Φιλέλληνος, Σχέδιο αφηγήματος “ΔΕΚΑ ΕΞΙΜΙΣΗ ΝΟΕΜΒΡΗ”

    ΝΟΕ17Κατηγορία: Αναγνώσεις, καταχώρηση από: Σωτήρης Παστάκας

    (ΕΝΩ ΕΧΕΙ ΔΙΑΝΥΘΕΙ Η ΜΙΣΗ ΜΕΡΑ ΤΗΣ 16 ΝΟΕΜΒΡΗ
    ΚΑΠΟΙΑ ΑΛΛΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΠΡΙΝ ΕΡΘΕΙ Η 17 ΝΟΕΜΒΡΗ 1973)
    ΚΑΙ ΑN ΓΙΝΟΤΑΝ ΕΤΣΙ;

    Σκηνή πρώτη :
    (Παρασκευή απόγευμα 16 Νοεμβρίου 1973)

    Μετά από τριήμερη κατάληψη του Πολυτεχνείου, και εξαιτίας της καταπίεσης, της πρωτόγνωρης φτώχειας και των προβλημάτων λόγω της πρώτης ενεργειακής κρίσης, ο λαός της Αθήνας, έχει συγκεντρωθεί στο κέντρο της πόλης και οι πιο επαναστατικοί ήδη έχουν καταλάβει κρατικά κτίρια.

    Βέβαια, φάνηκε κάτι περίεργο : ανάμεσα στο επαναστατημένο πλήθος που ήδη από το βράδυ της Πέμπτης είχε καταλάβει κρατικά κτίρια, είχαν ανακατευτεί και έλληνες φοιτητές από την Ιταλία και την Γαλλία, με μερικούς “φιλέλληνες' επαναστάτες από τον Μάη του 68, φέροντες όπλα που τα είχαν εισάγει σταδιακά και λαθραία τα καλοκαίρια, από το ’70 κι ύστερα, την περίοδο των διακοπών.
    Δυό μελαχροινές κοπέλες η Μαρίνα και η Αρετή και δύο φοιτητές, o Λάκης με λεπτά χαρακτηριστικά και κατσαρά μαλλιά κι ο Μάκης, συντοπίτης των δυό φοιτητριών, κοντός με ελάχιστο λαιμό απ’ όπου φύτρωνε ένα πελώριο κεφάλι, από την κατάληψη του Πολυτεχνείου μιλάνε με έναν αγριεμένο νέο φοιτητή που γυάλιζε το μάτι του, τον Λέοντα.

    Ο Λέων, ήταν ο γεροδεμένος μοναχογιός αριστερού μικροεργολάβου, ντυμένος με αμπέχωνο, χοντρό μπουτζίν και άρβυλα, αξύριστος. Έσερνε μια μπετόβεργα μήκους ενός μέτρου, διαμέτρου 12 χιλιοστών, που την είχε προσάγει για αυτοάμυνα μαζί με τσέρκια από κοντινή οικοδομή για να κάνει “φιόγκο' τις πόρτες της περίφραξης του ΕΜΠ.
    Πρώτος μίλησε o Λάκης :

    - “Ο αέρας μυρίζει μπαρούτι , πρέπει να διαλύσουμε την κατάληψη'.
    - “Μα τι λετε τώρα , ο λαός έχει ξεσηκωθεί, δεν μπορούμε να κάνουμε πίσω θα γίνουμε ρεζίλι', είπε ο Λέων
    - “Είσαι προβοκάτορας', του είπε προκλητικά o Λάκης.

    Ήδη από την Τετάρτη, οι οργανωμένοι φοιτητές προσπαθούσαν να σταματήσει η κατάληψη, γιατί δεν μπορούσαν να ελέγξουν το αυθόρμητο.

    Η Μαρίνα, μία νοστιμούλα φοιτήτρια, μέλος της ΑΝΤΙΕΦΕΕ , κόρη αξιωματικού της χωροφυλακής, με ένρινη φωνή του είπε :

    -“Συνάδελφε έχει δίκιο ο Λάκης, αν δεν φύγουμε θα χυθεί αίμα.'
    -“Πρέπει να κρατήσουμε τις Θερμοπύλες', είπε ο Λέων και σκέφθηκε ότι έπρεπε να δέσει με πρόσθετους φιόγκους από τσέρκια τις σιδερένιες πόρτες της Στουρνάρη και της Τοσίτσα
    -“Είσαι προβοκάτορας', επανέλαβε ο Λάκης.

    Ο Λέων εκνευρίσθηκε, οι φλέβες στο λαιμό του διογκώθηκαν, ένοιωσε κάτι σαν να τον τσίμπησε αλογόμυγα και ουρλιάζοντας «φύγε ρε πούστη μη σε σκοτώσω» πήρε στο κυνήγι τον Λάκη στην αυλή του κτιρίου των Μηχανολόγων-Ηλεκτρολόγων, αλλά ο Λάκης ήταν ταχύτατος και άρχισε να κάνει κύκλους γύρω από τις μπασκέτες. Σύντομα, ο Λέων αντιλήφθηκε το γελοίον του πράγματος και παράτησε το κυνηγητό.

    Σκηνή δεύτερη :
    (Παρασκευή απόγευμα 16 Νοεμβρίου 1973, 16:17)

    Μέχρι το ηλιοβασίλεμα (18:11) οι πιο επαναστατικοί είχαν πλαισιωθεί από αγριεμένους άνεργους οικοδόμους που είχαν πληγεί από την κρίση και αγωνιστικά στοιχεία από το Θριάσιο πεδίο (απόγονους ομόθρησκων αρβανιτών που με τους έλληνες είχαν συμμετάσχει στην ελληνική επανάσταση) .
    Οι καταλήψεις κρατικών κτιρίων, συνέχισαν επιτυχημένα, με εκθετικό ρυθμό, έως το βράδυ, λόγω της ελάχιστης αντίστασης που έδειχναν οι αστυνομικοί και της σφοδρότητας των επιθέσεων από τους αγριεμένους άνεργους οικοδόμους και από έλληνες φοιτητές εξωτερικού, ενώ οι λίγοι “φιλέλληνες' επαναστάτες του Μάη του 68, έπαιζαν περισσότερο οργανωτικό ρόλο.

    [...]

    http://www.poiein.gr/archives/11622/index.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Νομίζω πως δυστυχώς δεν έχει ταυτοποιηθεί κανένας από οσους πυροβολούσαν τον κόσμο, τόσο κατά την διάρκεια της εξέγερσης (την 16η Νοεμβρίου για την ακρίβεια) οσο και τις επόμενες 3 μέρες (17-19 Νοεμβρίου). Με την δίκη που έγινε μεταδικτατορικά για τα γεγονότα του πολυτεχνείου αποδόθηκαν μεν ευθύνες και τιμωρήθηκαν οι δικτάτορες (κυρίως ο Παπαδόπουλος που ανέλαβε και την ευθύνη για την καταστολή της εξέγερσης αλλά και ο Ιωαννίδης, σε μικρότερο βαθμό) ως ηθικοί αυτουργοί για την βίαιη καταστολή της εξέγερσης, αλλά ποτέ δεν βρέθηκαν, και αρα ούτε και τιμωρήθηκαν, οι φυσικοί αυτουργοί, αυτοί που τραβούσαν την σκανδάλη και πυροβολούσαν πάνω τον κόσμο.

    Πολύ καλό και το φιλμ του Κώστα Ζηρίνη. Έχω δει τα περισσότερα από οσα ασχολούνται με την εξέγερση του Πολυτεχνείου αλλά αυτό δεν το είχα δει.

    Δύστροπη Πραγματικότητα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Στο ποστ μου ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΚΑΙ ΜΕΡΙΚΟΙ ΑΦΑΝΕΙΣ ΗΡΩΕΣ αναφέρω ότι έχουν καταδικαστεί για τους φόνους του Πολυτεχνείου οι εξής:
      Ο ταξίαρχος Ντερτιλής για τον φόνο του Μιχάλη Μυρογιάννη και ο έφεδρος ανθυπολοχαγός Ιωάννης Λυμπέρης για τους φόνους του Αλέξανδρου Σπαρτίδη και του Μάρκου Καραμανή:

      Διαγραφή
  4. Κάτι ακόμα, σε σχέση με την όλη τελετή για τον εορτασμό της εξέγερσης.

    Κατά την γνώμη μου το καλύτερο θα ήταν αντί για τρείς μέρες (15-17 Νοεμβρίου) οι εορτασμοί να περιοριστούν την 17η Νοεμβρίου η οποία θα μπορούσε να παραμείνει ημι-αργία για σχολεία και πανεπιστήμια. Το να διαρκεί τρείς μέρες ο εορτασμός προσωπικά το βρίσκω υπερβολικό.

    Σε σχέση με την πορεία θα συμφωνήσω, έχει πάψει να συμβολίζει το οτιδήποτε η διαδρομή Πολυτεχνείο - Αμερικάνικη Πρεσβεία, και αρα πλέον στερείται νοήματος. Από την άλλη όμως δεν το βρίσκω σωστό το κράτος να απαγορεύει πορείες, πόσο μάλλον πορείες που κάποτε είχαν ένα μεγάλο συμβολικό βάρος. Οπότε θεωρώ πως η πλέον ενδεδειγμένη λύση είναι να αφήσουμε οσους θέλουν να κάνουν αυτή την πορεία. Ούτως ή άλλως, καθώς περνάει ο χρόνος, οι αριθμοί τους βαίνουν μειούμενοι.

    Δύστροπη Πραγματικότητα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Προφανώς και δεν προτείνω την απαγόρευση της πορείας απλά είναι λυπηρό για όσους έζησαν τα όσα έγιναν στο Πολυτεχνείο να βλέπουν ένα γεγονός που κάποτε είχε μεγάλη συναισθηματική φόρτιση να ξεφτίζει και να μετατρέπεται σε απολίθωμα.

      Διαγραφή
    2. Εδω συμφωνώ απολύτως, είναι όντως λυπηρο αυτό το ξέφτισμα. Και αν είναι λυπηρο για οσους δεν έχουν ζήσει τα γεγονότα, φαντάζομαι θα είναι πολύ περισσότερο για αυτούς που τα έχουν ζήσει, εφόσον οι συναισθηματικοί δεσμοί με αυτά είναι ακόμα πιο έντονοι.

      Δύστροπη Πραγματικότητα

      Διαγραφή
  5. Έχεις δίκιο Αθεόφοβε, τα γνωρίζω εδω και χρόνια τα σχετικά με τα πρόσωπα αυτά (ιδίως σε σχέση με τον Ντερτιλή). Συνιστούν όμως εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν δυστυχώς τον κανόνα, και ο κανόνας είναι πως η συντριπτική πλειοψηφία οσων πυροβολούσαν τον κόσμο εκείνες τις μέρες ουδέποτε βρέθηκε και ουδέποτε τιμωρήθηκε.
    (Στο δικό μου σχόλιο αναφερόμουν κατά κύριο λόγο στους ανώνυμους πυροβολητές του πλήθους, που από το βράδυ της 16ης Νοεμβρίου και για τις υπόλοιπες 3 μέρες περίπου βαράγανε ενίοτε στο ψαχνό και ο κόσμος δεν ήξερε από που του έρχονταν η σφαίρα.)

    Δύστροπη Πραγματικότητα

    ΑπάντησηΔιαγραφή