B΄ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ ΟΜΑΝ- Σαλαλά

Φεύγοντας κατά τις 11:20 το βράδυ από το Ελ. Βενιζέλος βρεθήκαμε μετά 5 ώρες πτήση, έχοντας δει και δύο ταινίες, όσοι δεν κοιμήθηκαν κατά την πτήση, τα χαράματα στο σύγχρονο και ντιζαϊνάτο αεροδρόμιο της πρωτεύουσας του Ομάν στο Μάσκατ, απ΄όπου και η πρώτη φωτογραφία της προηγούμενης ανάρτησης. Το αεροδρόμιο του Μάσκατ είναι από τα μέρη του Ομάν που γνωρίσαμε πολύ καλά γιατί από αυτό περάσαμε  4 φορές!

Στην συνέχεια με άλλη μια πτήση φτάσαμε, όλο ζωντάνια μετά από 12 ώρες συνολικά σε αεροπλάνα και αεροδρόμια, στην νοτιότερη πόλη του Ομάν και γενέτειρα του Σουλτάνου Qaboos Σαλαλά. Η πόλη ήταν επί βασιλείας του πατέρα του η πρωτεύουσα του Ομάν.

Καθώς δεν τον είχαμε ειδοποιήσει για την άφιξη μας, βρήκαμε κλειστό το ανάκτορο Αλ Ηούσν που είναι η θερινή κατοικία του Σουλτάνου και έτσι αρκεστήκαμε σε μερικές φωτογραφίες του.
Το Σαλαλά χάρις στις μεγάλες παραλίες του δέχεται χιλιάδες επισκέπτες τους θερινούς μήνες.

Συνεχίζοντας την πορεία μας προς το ανατολικό Σαλάχ ακούμε την τοπική εκδοχή ότι στα όρη Γκάρα βρισκόταν το παλάτι της βασίλισσας του Σαβά. Βέβαια το ίδιο ισχυρίζονταν και στην Αιθιοπία, όπως γράφω στο  Α΄ ΑΙΘΙΟΠΙΑ-ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ.

Λεπτομέρεια από τον πίνακα  The visit of the Queen of Sheba to King Solomon, (1890) του Sir Edward John Poynter 

Δεν ξέρω βέβαια αν υπήρξε η βασίλισσα του Σαβά, ούτε αν συναντήθηκε με τον βιβλικό Σολομώντα, τον ηρωικό  αυτό ηθικολόγο που όπως γράψει ο Ροΐδης  "....καταφερόταν κατά της ακολασίας εν μέσω τριακο­σίων γυναικών και επτακοσίων παλλακίδων..." Εμείς με μία και δεν τα βγάζουμε πέρα!

Στην απόκρημνη βραχώδη ακτή  Al-Mughsayl, όταν έχει κύμα, είναι εντυπωσιακό το θέαμα να ξεπετάγονται πίδακες θαλασσινού νερού από διάφορες τρύπες που υπάρχουν εκεί στα βράχια. Όταν πήγαμε όμως εμείς εκεί δεν είδαμε τίποτα γιατί η θάλασσα ήταν γαλήνια.

Στην συνέχεια βρεθήκαμε στην παραθαλάσσια Τάκα στην οποία δεσπόζει το κάστρο της. Σε αυτήν, ενδιαφέρουσα ήταν ή επίσκεψη σε ένα καλά διατηρημένο σπίτι 200 ετών στο οποίο μπορείς να δεις πως και που ζούσαν οι ένοικοι της. Στο βίντεο υπάρχει μια ξενάγηση σε αυτό.

Κοντά στη Τάκα βρίσκεται το  χωριό Khor Rori που ήταν το κέντρο της παλιάς πόλης Sumhuram. Αυτή αναπτύχτηκε σε οχυρωμένη πόλη τον 1^ο αιώνα μΧ λόγω του εμπορίου που γινόταν μεταξύ της Μεσογείου και της Ινδίας. Η Έλληνες την αποκαλούσαν Μόσχα.

Είχε 3 πύλες εισόδου και τα σπίτια της ήσαν πολυώροφα. Το λιμάνι της πόλης σήμερα έχει γίνει λίμνη, καθώς μια λουρίδα άμμου έχει δημιουργηθεί προς την μεριά της θάλασσας. Η περιοχή ήταν η βασική πηγή παραγωγής λιβανιού. Από το 2000 αποτελεί μαζί με άλλα μέρη της «οδού μεταφοράς θυμιαμάτων»,τοποθεσία που ανήκει στην Παγκόσμια Κληρονομία της UNESCO ως Χώρα του Λιβανιού.

H μέρα έκλεισε με την επίσκεψη στο παραθαλάσσιο Μirbat την πόλη που το 1972 έγινε μάχη μεταξύ των κομουνιστών ανταρτών και των κυβερνητικών στρατευμάτων.
Στην παλιά συνοικία της πόλης υπάρχουν ως αξιοθέατο παλιά εγκαταλελειμμένα σπίτια φτιαγμένα από πηλό όπως τα σπίτια της Υεμένης.

Την επόμενη μέρα ανά 4ρις επιβιβαστήκαμε σε τζιπ 4Χ4 και φύγαμε για την έρημο. Με 3 γυναίκες στο πίσω κάθισμα άνοιγα και έκλεινα τον κλιματισμό του αυτοκινήτου,γιατί πότε κρύωναν και πότε έσκαγαν! Υπομονετικά εκτελούσα τις επιτακτικές εκ των όπισθεν εντολές όταν υπήρχε ομοφωνία γιατί υπήρξαν και φορές που η μια κρύωνε και η άλλη ζεσταινόταν!

Με τα τζιπ πηγαίναμε  να επισκεφτούμε στην έρημο Αλ Νέτζ την χαμένη για 1000 χρόνια πόλη Ούμπαρ, την επονομαζόμενη και  Ατλαντίδα της Ερήμου.

Η Ούμπαρ αναφέρεται στο Κοράνι ως μια χαμένη πόλη, περιοχή ή φυλή.
Επίσης το Κοράνι αναφέρει πως ο βασιλιάς της Ουμπάρ, ο Σαντάντ (Saddad) είχε παραβιάσει τις προειδοποιήσεις του προφήτη Χαντ (Hud) και του Αλλάχ και για αυτό ο λαός του τιμωρήθηκε. Ο Αλλάχ τότε προκάλεσε αμμοθύελλα, με αποτέλεσμα η πολιτεία να "θαφτεί" μέσα στην άμμο.

Απ΄ότι φαίνεται όμως δεν υπάρχουν στοιχεία ότι η πόλη χάθηκε από την άμμο. Μεγάλο μέρος του φρουρίου είχε καταρρεύσει σε μια καταβόθρα με υπόγεια ύδατα που υπήρχε κάτω από το πηγάδι της όασης. Η τοποθεσία βρέθηκε το 1991 από δορυφορικές λήψεις της εικόνας του εδάφους.
Προχωρώντας προς την έρημο Empty Quarter (την έρημο των 650.000 τ.χιλιομ) φτάνουμε στους χαρακτηριστικούς της αμμόλοφους που μπορούν να φτάσουν τα 300 μέτρα ύψος, στους οποίους οι νεώτεροι της ομάδας ανέβηκαν μέχρι την κορυφή τους.

Στην επιστροφή ο νεαρός οδηγός του τζιπ θέλοντας να μας κάνει φιγούρα των ικανοτήτων του 4Χ4 Toyota του, κατάφερε να το κολλήσει οπότε ήρθε άλλος από το καραβάνι και μας τράβηξε.

Η εκδρομή έκλεισε με επίσκεψη στο  Wadi Dawka όπου υπάρχει μια μεγάλη φυτεία με δέντρα που βγαίνει το λιβάνι. Η περιοχή αυτή όπως και το λιμάνι της  Sumhuram ανήκουν στα μνημεία της UNESCO καθώς ανήκουν στον δρόμο του λιβανιού.

Το λιβάνι στην αρχαιότητα ήταν από τα πιο δυσεύρετα και ακριβά προϊόντα, ως τον 1^ο μΧ αιώνα και έφτανε στις ακτές της Μεσογείου και της Μεσοποταμίας με καραβάνια από γκαμήλες, σαν αυτές που είδαμε στα μέσα της διαδρομής για την Ούμπαρ.

ΤΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ

Α-ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ ΟΜΑΝ- Μερικές σύντομες πληροφορίες.