ΝΑΖΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΥΚΡΑΝΙΑ

Είναι ενδιαφέρον ότι σε πρόσφατη δημοσκόπηση στην οποία συμμετείχαν πολίτες από  Ισπανία, Γερμανία, Ελλάδα, Γαλλία, Ολλανδία και Ιταλία στην Ελλάδα το 34% λένε ότι «μπορούσαν να κατανοήσουν τις ενέργειες του Πούτιν» σε σύγκριση με μόλις το 9% στην Ολλανδία.
Ένα μεγάλο μέρος θεωρεί βάσιμο τον ισχυρισμό του Πούτιν ότι η επίθεση στην Ουκρανία έχει σκοπό την αποναζιστικοποίηση της.
Στον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο στην Δυτική Ουκρανία ένα μέρος του πληθυσμού υποδέχτηκε τους Γερμανούς ως απελευθερωτές που θα τους βοηθούσαν να αποκτήσουν δικό τους κράτος και να απαλλαγούν από την Σοβιετική εξουσία, γιατί με τον λοιμό του 1933 που είχε προκαλέσει ο Στάλιν, είχαν πεθάνει 3,5 εκατομμύρια στην Ουκρανία και 1,5 εκατ. στην Νότια Ρωσία, ενώ χιλιάδες άλλοι είχαν εξοριστεί στα γκούλαγκ.
Στις τελευταίες σκηνές στην ταινία του Φώτου Λαμπρινού «Η μεγάλη Ουτοπία» υπάρχει μαρτυρία  γυναίκας που καταγγέλλει πως οι γείτονες της σκότωσαν και έφαγαν το παιδί της.

Το καθεστώς είχε τοιχοκολλήσει τότε αφίσες που έγραφαν: Το να τρως τα παιδιά σου είναι μια βάρβαρη πράξη (!) Πάνω από 2.500 Ουκρανοί εκτελέστηκαν για κανιβαλισμό.
Τον Ιανουάριο του 1934 κατά την διάρκεια του Συνεδρίου του ΚΚ Ουκρανίας ο πληρεξούσιος Μόσχας Πάβελ Πόστιβεβ διακήρυττε ότι: «το 1933 ήταν η χρονιά της ήττας της Ουκρανικής Εθνικιστικής Αντεπανάστασης»
Η καταπίεση αυτή είχε σαν αποτέλεσμα στην επιχείρηση Μπαρμπαρόσα, δηλαδή την Γερμανική εισβολή στην Ρωσία, να συμμετάσχουν  4.000 Ουκρανοί.
Στις 30 Ιουνίου 1941 όταν οι Ναζί κατέλαβαν την Λβίβ ο «Οργανισμός Ουκρανών Εθνικιστών» ανακήρυξε την ίδρυση νέου ουκρανικού κράτους.
Οι Ναζί χρησιμοποίησαν τους Ουκρανούς για να κτυπήσουν τους Πολωνούς της περιοχής εκεί, συμμετείχαν δε και Ουκρανοί στην εξόντωση 7000 Εβραίων και Ρομά Στην συνέχεια όμως οι Ναζί φυλάκισαν και εκτέλεσαν χιλιάδες  Ουκρανούς.
Τον Σεπτέμβριο του 1941 με την συνεργασία Ουκρανών οι Γερμανοί εκτέλεσαν την μεγαλύτερη σφαγή 30.000 Εβραίων στο Μπάμπι Γιάρ. Στην φωτογραφία το μνημείο για το Μπάμπι Γιάρ. 

Τον Απρίλιο του 1943 ιδρύθηκε η Μεραρχία «SS Galicia» με 80.000 εθελοντές Ουκρανούς από την Γαλικία για να πολεμήσουν τους Σοβιετικούς. Το μεγαλύτερο μέρος εξοντώθηκε το 1944 στην μάχη του Μπρόντι, μετά η μεραρχία ανασχηματίστηκε και έδρασε στην Σλοβακία, Γιουγκοσλαβία και Αυστρία προτού μετονομαστεί σε πρώτη μεραρχία του Ουκρανικού Εθνικού Στρατού και παραδοθεί στους Δυτικούς Συμμάχους  στις 10 Μαΐου 1945.
(Στην φωτογραφία της αρχής νεκροταφείο πεσόντων της Μεραρχίας στην περιφέρεια του Λβίβ.)
Ο 16χρονος τότε Yevhen Kutsik   είχε καταταγεί στην μεραρχία  γιατί όπως είπε είχε δει βουνά τα πτώματα των δολοφονημένων αμάχων που είχαν αφήσει οι Σοβιετικοί . Μετά το τέλος του πολέμου είχε περάσει 12 χρόνια στα κάτεργα της Σοβιετικής Ένωσης.
Ο Efraim Zuroff, κυνηγός των Ναζί από το κέντρο του Σιμόν Βίζενταλ λέει πως στην Λετονία, Εσθονία, Λευκορωσία, Ουκρανία, χώρες στις οποίες υπάρχουν στοιχεία συνεργασίας με τους Γερμανούς ,δεν έχουν ερευνηθεί και προσαχθεί υποθέσεις συνεργασίας με Ναζί, γιατί οι εμπλεκόμενοι προστατεύονται, καθώς θεωρείται γενικότερα πως η συνεργασία αυτή είχε γίνει για να πολεμήσουν τους Σοβιετικούς.
Ο επικεφαλής του τμήματος για την μελέτη του Ολοκαυτώματος  δήλωσε: Αυτό που δεν πρέπει να κάνουμε είναι να τους χαρακτηρίσουμε όλους Ναζί ή ήρωες. Δεν ήταν όλοι Ναζί και δεν ήταν όλοι ήρωες.
 Γεγονός είναι, πάντως, ότι στην σύγχρονη εποχή στις τελευταίες εκλογές, ο συνασπισμός των ακροδεξιών κομμάτων της χώρας έλαβε μόλις το 2,15% των ψήφων και δεν κατόρθωσε να εκλεγεί.
Μεταξύ αυτών το  ναζιστικό κόμμα πήρε στις τελευταίες εκλογές το 1,62% ενώ αντίστοιχα στις τελευταίες εκλογές στην Ελλάδα η Χρυσή Αυγή πήρε 2,93%
Η Ουκρανία σύμφωνα με τον  εγκυρότερο διεθνή οίκο αξιολόγησης της δημοκρατικότητας μιας χώρας, τον Freedom House βρίσκεται στο 61, ενώ η Ρωσία μόνο στο 19 ( η Ελλάδα είναι στο 87)
Σχετικά με το πρόβλημα των νεοναζιστικών ένοπλων ομάδων που δρούσαν και δρουν στην Ουκρανία, από το 2014 και μετά ως μέρος και της επίσημης Εθνικής Φρουράς της χώρας, γράφει η Αλεξάνδρα Πρασσά:
Το πρόβλημα των νεοναζί στην Ουκρανία, ωστόσο, δεν είναι πρόβλημα αριθμών, αλλά νομιμοποίησης, κυριολεκτικής και μεταφορικής. Ομάδες όπως το διαβόητο Τάγμα Αζόφ, στήριξαν την ύπαρξή τους σε επίπεδο ρητορικής στις συγκρούσεις που μαίνονταν στο Ντονμπάς επί οκτώ χρόνια πριν την πλήρους κλίμακας εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία στις 24 Φεβρουαρίου. Εμφανιζόμενοι ως ήρωες πολέμου που δίνουν μάχη απέναντι σε έναν δυσανάλογα ισχυρό επίδοξο κατακτητή, οι αντάρτες του Τάγματος Αζόφ προστατεύτηκαν σε μεγάλο βαθμό από τις αντιδράσεις απέναντι στα εγκλήματα που είναι ξεκάθαρο ότι έχουν πράγματι διαπράξει, εις βάρος όχι μόνο των ρωσόφιλων (γιατί ρωσόφωνοι είναι στην πλειοψηφία τους και οι ίδιοι), αλλά και μειονοτήτων και ακτιβιστών.
Με απλά λόγια, όταν η γενική αίσθηση του ουκρανικού λαού, ορθή ή λανθασμένη, ήταν ότι ανά πάσα στιγμή κινδυνεύουν από τη Ρωσία, η αξιολόγηση των πρακτικών εκείνων που παρουσιάζονται ως υπερασπιστές του, παίρνοντας τα όπλα και μεταβαίνοντας στην περιοχή των συγκρούσεων, έρχεται σε δεύτερη μοίρα – ενώ από πλευράς κράτους, από τη στιγμή που εξοπλίζεις και εκπαιδεύεις (πιθανώς με τη βοήθεια και της Δύσης, σύμφωνα με δημοσιεύματα) παραστρατιωτικές οργανώσεις πολιτών, στη συνέχεια είναι μάλλον δύσκολο να ανακτήσεις αναίμακτα το μονοπώλιο της βίας.
Έρευνα του Marker, ενός παρατηρητηρίου της ακροδεξιάς στην Ουκρανία, επισημαίνει ότι μετά τα γεγονότα του Μαϊντάν, το 2014, οι ακροδεξιοί της χώρας προσχώρησαν και στα δυο αντιμαχόμενα στρατόπεδα. Ρωσόφωνοι εθνικιστές επέλεξαν την πλευρά των «Λαϊκών Δημοκρατιών» του Ντονμπάς, ενώ νεοναζί εξτρεμιστές προτίμησαν το Τάγμα Αζόφ και τις λοιπές ουκρανικές παραστρατιωτικές οργανώσεις – ενώ δεν λείπουν και οι Ρώσοι που διάλεξαν την ουκρανική πλευρά, εξαιτίας της μεγαλύτερης ιδεολογικής τους συγγένειας με αυτή.
Μιλώντας το 2016 στο Eurozine και τον Κώστα Ζαφειρόπουλο, ο Αντρέ Ταρασένκο, τότε αρχηγός του Δεξιού Τομέα, του ουκρανικού ακροδεξιού κόμματος, ερωτήθηκε μεταξύ άλλων και για τις σχέσεις του κόμματος με τη Χρυσή Αυγή. «Είχαμε κάποια επαφή στο παρελθόν», είπε, «όμως τη διακόψαμε, επειδή είναι με το μέρος του Πούτιν, που χρηματοδοτεί τα περισσότερα ακροδεξιά κόμματα στην Ευρώπη, όπως εκείνο της Λεπέν».
Ήδη το 2014 είχε διαπιστωθεί πως τα 15 (μεταξύ αυτών και η Χρυσή Αυγή) από τα 24 υπερσυντηρητικά κόμματα της Ευρώπης υποστήριζαν ανοικτά την ρωσική πολιτική.
Για αυτό τον λόγο και ο φυλακισμένος αρχηγός της ΧΑ Νίκος Μιχαλολιάκος έγραψε στο μπλογκ του:
Όλη η “δημοκρατική ευαισθησία” της Δύσεως φανερώθηκε ξαφνικά με την πολεμική εμπλοκή της Ουκρανίας, η οποία ήταν πάντοτε Ρωσσία (sic) και έγινε ανεξάρτητη δημοκρατία με τους μπολσεβίκους και τον Λένιν.
Μας λένε επίσης ότι οι Ρώσσοι αξιωματούχοι κάνουν την στρατιωτική επιχείρηση ενάντια στο “ναζιστικό” καθεστώς του Κιέβου. “Ναζιστικό” καθεστώς με πρόεδρο Εβραίο, τον Ζελένσκι και την μισή κυβέρνηση;… (ξανά sic)».
 
Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.