ΣΤ΄ ΟΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΙ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΙ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΚΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥΣ

Στο προηγούμενο  Ε΄ΛΑΪΚΟΙ ΚΑΙ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΙ ΠΟΥ ΞΕΠΕΣΑΝ ΣΤΗΝ ΟΜΟΝΟΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΓΥΡΩ ΤΗΣ είχα αναφέρει τελευταίο το ΜΟΝΤΙΑΛ από τους παλιούς κινηματογράφους του κέντρου που μεταπολεμικά σιγά σιγά ξέπεσαν.

Ακριβώς απέναντι του, Πανεπιστημίου 71 και Εμμανουήλ Μπενάκη, ήταν το ΠΑΝΘΕΟΝ ένας από τους παλιότερους  κινηματογράφους της Αθήνας. Είχε ιδρυθεί το 1914 και επέζησε για 60 χρόνια Στην κατοχή και τα μεταπολεμικά χρόνια λειτούργησε σαν θέατρο, μετά ξανά σαν κινηματογράφος παίζοντας  συνήθως ελληνικές αλλά και  αστυνομικές, γουέστερν, πολεμικές, ζούγκλας και με  βρικόλακες χωρίς να ξεπέσει στα πορνό γιατί τελικά έκλεισε ως θέατρο στο οποίο έπαιζε μέχρι τον Μάιο 1972 που κατεδαφίστηκε το ζεύγος Μινωτή-Παξινού.
Όπως είναι ευνόητο και οι περισσότεροι άλλοι κινηματογράφοι του κέντρου της Αθήνας είχαν ιδρυθεί εκεί προπολεμικά.

Στην απέναντι μεριά της Πανεπιστημίου υπήρχε από το 1933 ο μεγαλοπρεπής κινηματογράφος ΤΙΤΑΝΙΑ 2000 θέσεων που διατηρήθηκε μέχρι το 1970 που γκρεμίστηκε, για να κτιστεί στην θέση του το σημερινό ομώνυμο ξενοδοχείο. Από το 1981 με το ίδιο όνομα ως ΤΙΤΑΝΙΑ Cinemax υπάρχει μέχρι σήμερα λίγο πιο κάτω ο νέος κινηματογράφος στην οδό Θεμιστοκλέους 5.

Δίπλα από την παλιά ΤΙΤΑΝΙΑ το 1937 κτίστηκε ένα από τα επιβλητικότερα κτήρια της Αθήνας, το REX  που θύμιζε σε στυλ τους ουρανοξύστες της Νέας Υόρκης και διέθετε μάλιστα και κλιματισμό.
Στο ισόγειο λειτουργούσε ο κινηματογράφος και αυτός 2000 θέσεων με 3 σειρές θεωρείων και δύο εξώστες. Σήμερα είναι κέντρο διασκέδασης.
Στον όροφο που το κοινό ανεβαίνει με 4 ανελκυστήρες είναι το θέατρο Κοτοπούλη το μεγαλύτερο θέατρο της Αθήνας που σήμερα είναι μια από τις σκηνές του Εθνικού θεάτρου και στο υπόγειο υπήρχε το ΣΙΝΕΑΚ για το οποίο έχω γράψει σχετικά το ποστ  ΣΙΝΕΑΚ Ο ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΚΩΝ ΜΑΣ ΧΡΟΝΩΝ
Συνολικά  στα 3 επίπεδα του REX το σύνολο των θεατών που μπορούσαν να παρακολουθήσουν ταυτόχρονα παραστάσεις ανέρχονταν σε 4.000!

Ακριβώς δίπλα από το REX είναι το ΙΝΤΕΑΛ και αυτός από τους παλιότερους κινηματογράφους της Αθήνας γιατί άρχισε να λειτουργεί από το 1919 και έκλεισε δυστυχώς μετά από ένα και πλέον αιώνα λειτουργίας στις 29 Δεκεμβρίου 2023
Ήταν από τους πιο ποιοτικούς κινηματογράφους της Αθήνας . Ήταν ο δεύτερος κινηματογράφος που έγινε πλήρως ομιλών αλλά ο πρώτος που απέκτησε στερεοφωνικό ήχο και Dolby SR ενώ αργότερα υπήρξε από τα πρώτα -και ακόμα μετρημένα στα δάχτυλα- σινεμά που εγκατέστησαν το οκτακάναλο ψηφιακό σύστημα ήχου Dolby Surround 7.1.

Τέλος στην αρχή της Πανεπιστημίου, στο 7 δίπλα από το ξενοδοχείο της Μεγάλης Βρετανίας είναι το αρχοντικό θέατρο ΒΡΕΤΑΝΙΑ το οποίο από το 1935 μέχρι το 1956 λειτουργούσε ως κινηματογράφος.

Ένα ακόμα σημερινό θέατρο, το θέατρο Αλίκη βρίσκεται στην Αμερικής 4 στο κτήριο του Μετοχικού Ταμείου Στρατού. Ξεκίνησε προπολεμικά ως το πολυτελές καμπαρέ ΜΑΞΙΜ, με εξαιρετικό ανάγλυφο διάκοσμο αρτ νουβώ στους τοίχους, που διακρίνεται στην φωτογραφία από χορό της οργάνωσης ΕΟΝ το 1939.Το ΜΑΞΙΜ  μετατράπηκε σε κινηματογράφο από το 1949 μέχρι το 1970 και μετά σε θέατρο από την Αλίκη Βουγιουκλάκη .

Στην άλλη πλευρά του κτηρίου αυτού, είναι άλλος ένας ιστορικός και μεγαλοπρεπής προπολεμικός κινηματογράφος το ΠΑΛΛΑΣ που λειτούργησε από το 1932 έως το 1985 με πλατεία για 1300 θεατές και εξώστη για 1300. Μετά από ανακαίνιση το 2008 λειτουργεί ως χώρος συναυλιών και θεατρικών παραστάσεων.
Η άλλη μεγάλη κινηματογραφική πιάτσα του κέντρου βρίσκεται στον άλλο μεγάλο του δρόμο την Σταδίου.
Πηγαίνοντας προς το Σύνταγμα συναντούσαμε πρώτα τον ΟΡΦΕΑ για τον οποίο και έχω γράψει στο ποστ μου Δ΄ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥΣ ΤΗΣ ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΚΑΙ ΝΕΑΝΙΚΗΣ ΜΟΥ ΗΛΙΚΊΑΣ β΄μέρος. Στο οποίο έχω γράψει επίσης και για τους κινηματογράφους της οδού Ακαδημίας.

Στην Αριστείδου 11 και Σοφοκλέους, ορατός από την Σταδίου εγκαινιάστηκε το 1957 ένας ωραίος και κομψός  κινηματογράφος, το ΡΙΒΟΛΙ στου οποίου τα εγκαίνια είχαμε πάει οικογενειακώς αν και δεν θυμάμαι από ποιόν καλεσμένοι. Έπαιζε μέχρι το 1989 αλλά δυστυχώς από Α΄προβολής ακολούθησε και αυτός την πορεία των κινηματογράφων της Ομόνοιας σε τσοντάδικο.

Απέναντι από την πλατεία Κλαυθμώνος συναντάμε έναν από τους καλύτερους και ιστορικότερους προπολεμικούς κινηματογράφους της πόλης το υπόγειο ΑΣΤΥ που από το 1939 μέχρι σήμερα κατάφερε να διατηρήσει και να βελτιώσει μάλιστα το ποιοτικό του πρόγραμμα. Ως φοιτητές κάθε Κυριακή πρωί στην κινηματογραφική λέσχη της Αγλαΐας Μητροπούλου που λειτουργούσε τότε σε αυτόν, είδαμε όλα τα κλασσικά αριστουργήματα της 7^ης τέχνης από την Αμερική, την Ευρώπη και την Ιαπωνία. 

Δίπλα του, στην Σταδίου 28 ήταν το ΑΣΤΟΡ που λειτούργησε από το 1947 πάντα ως Α΄προβολής μέχρι το 2005.
Το 2010 μετά από ανακαίνιση η είσοδος του έγινε από την στοά Κοραή και ονομάστηκε ΑΣΤΟΡ HOLLYWOOD και λειτούργησε μέχρι το 2012.
Ευτυχώς το ΑΣΤΟΡ ξανάνοιξε το 2015 και λειτουργεί μέχρι σήμερα.

Λίγο πιο πάνω στην Σταδίου 24 ήταν ο ΕΣΠΕΡΟΣ, μεγάλος κινηματογράφος που λειτούργησε από το 1940 μέχρι το 1969 που γκρεμίστηκε και στην θέση του κτίστηκε το ξενοδοχείο Εσπέρια.
Θυμάμαι χαρακτηριστικά να γράφουν οι εφημερίδες ότι στον κινηματογράφο έπεσαν κάτι σοβάδες από το ταβάνι την μέρα που έπαιζε την Πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας!

Στην απέναντι μεριά του δρόμου είναι τέλος δύο από τους πιο ωραίους κινηματογράφους της πόλης το ΑΤΤΙΚΟΝ και ο ΑΠΟΛΛΩΝ που δυστυχώς έκαψαν την είσοδο τους το 2012 ηλίθιοι κουκουλοφόροι στο ιστορικό κτήριο που στεγάζονται, κατασκευασμένο από τον Τσίλερ.
Ανόητες διαμάχες μεταξύ των ιδιοκτητών του κτηρίου δεν έχουν επιτρέψει την επισκευή ακόμη του κτηρίου ενώ και οι δύο αίθουσες έχουν παραμείνει ανέπαφες από την φωτιά.

Το ΑΤΤΙΚΟΝ από τις ωραιότερες κινηματογραφικές και πολυτελέστερες αίθουσες της πόλης είναι συγχρόνως και η παλιότερη κινηματογραφική αίθουσα της, γιατί λειτουργούσε από το 1916 αρχικά σαν θέατρο και από το 2918 ως κινηματογράφος.
Ήταν η πρώτη αίθουσα που έπαιξε το 1929 ομιλούσα ταινία και η πρώτη που έφερε το cinemascope στην χώρα. Ακόμα θυμάμαι τις ατελείωτες ουρές που υπήρχαν για να δούν σε αυτόν την ταινία ο Χιτών.

Στο υπόγειο του κτηρίου είναι ο νεότερος κινηματογράφος της περιοχής ο ΑΠΟΛΛΩΝ γιατί λειτούργησε από το 1960 μέχρι το 2012.
Από την έναρξη της λειτουργίας του είχε παίξει την ταινία  την ταινία Νότιος Ειρηνικός με το νέο τότε σύστημα Τοντ-Α-Ο.
Για τον κινηματογράφο της πλατείας Συντάγματος ΚΥΒΕΛΗ έχω γράψει στο Γ΄ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥΣ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΜΟΥ ΧΡΟΝΙΑ α΄μέρος.
 
Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.
 

ΤΑ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ
Α-ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥΣ ΤΗΣ ΛΕΩΦΟΡΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΣ
 
Β΄ΟΙ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΙ ΤΩΝ ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΩΝ
 
Γ΄ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥΣ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΜΟΥ ΧΡΟΝΙΑ α΄μέρος.
 
Δ΄ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥΣ ΤΗΣ ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΚΑΙ ΝΕΑΝΙΚΗΣ ΜΟΥ ΗΛΙΚΊΑΣ β΄μέρος.
 
Ε΄ΛΑΪΚΟΙ ΚΑΙ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΙ ΠΟΥ ΞΕΠΕΣΑΝ ΣΤΗΝ ΟΜΟΝΟΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΓΥΡΩ ΤΗΣ